Wie mag er eerst, wie pas later? Wie wordt er plots tussendoor geschoven? Wie kruipt voor? Wie zakt er stilletjes op de lijst? Wie priemt er een vinger in de lucht, krijtend: ‘Ik ook, ik mag ook eerst?’ Wie wint de afweging tussen zielig genoeg zijn en sociaaleconomisch onmisbaar zijn?
De voorrang voor het smaldeel van de zorg dat zich intensief met coronapatiënten bezighoudt, was goed te billijken. Maar door die ene exceptie ging de rest van het land prompt los: belangenorganisaties kregen door dat wanneer je de onmisbaarheid van je beroepsgroep maar voldoende benadrukte, je kennelijk aanspraak kon maken op privileges. Waarna zowat iedereen ging bedelen om eerder dan de kwetsbare mensen gevaccineerd te mogen worden. Onderwijzend personeel wilde ook, net als de politie en de boa’s, de medewerkers in de kinderopvang, de doktersassistenten, ja zelfs de rijschoolhouders maakten aanspraak om eerder geprikt te mogen worden dan de oude en kwetsbare mensen. En toen wilden de obese middelbare mannen ook nog eerst.
Geen wonder dat de chronisch zieken, gehandicapten en ouderen zo snel kelderden op de lijst. Wie oud is of chronisch makke heeft, kan zich moeilijk op maatschappelijke onmisbaarheid beroepen. Die moet sowieso vaak genoegen nemen met de kruimpjes.
Het levert een schril beeld op: wie zijn maatschappelijk nut maar genoeg weet op te pimpen – rijschoolinstructeurs, god bewaar me – heeft meer rechten. Maar was het doel van de hele operatie niet om de mensen die het meest ziek werden van corona, als eerste in te enten en zo de overstroming van de zorg tegen te gaan?
Intussen mochten de écht oudere mensen die eindelijk aan de beurt waren, zich vervoegen bij een centraal vaccinatiepunt dat soms anderhalf uur rijden verderop was.
Los van deze akelige wedstrijd om voorrang: zo’n gesegmenteerde aanpak remt de zaak alleen maar en leidt tot een logistieke nachtmerrie: meer regels, meer lastige selecties, en per vers geïdentificeerde doelgroep kleinere groepjes die zich stads- en streeksgewijs moeten vervoegen bij een prikpunt een paar uur reizen verderop.
Terwijl er een zoveel slimmere – en jarenlang beproefde – strategie klaarlag: die van de griepprik. De huisartsen roepen elk jaar alle ouderen en alle mensen met, zoals dat tegenwoordig heet, ‘onderliggend lijden’ uit hun praktijk op en geven die in twee dagen tijd een vaccinatie. Klaar. Fluitje van een cent. Het dondert niet of je Down hebt, suikerziekte of copd, of je 80 bent, obees of kankerpatiënt: je huisarts weet je zo te vinden, en zit bovendien dichtbij.
Daarna kun je streeksgewijs en per huisartsenpraktijk de rest inenten, en dan eerst de regio’s waar veel besmettingen rondwaren: want zolang er een tekort is aan vaccins, zet je het schaarse spul in waar dat het nuttigst is.
Dat is, dunkt me, het beste recept voor een efficiënte aanpak.
[Beeld: Pixabay /
Sinds de Jamin (snoepgoed) een essentiele winkel is en de Hema (brood) niet, kijk ik nergens van op. Zelf wil ik best wachten op de inenting. Ik kan goed afstandhouden en heb daar geen problemen mee. Kan ik ook mooi zien hoe anderen op de vaccins reageren. Als 60plusser wil ik dus achterdringen, maar daar is volgens mij geen lijst voor.
Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan.
Ik sluit mij geheel bij de vorige schrijver aan. Leuk gevonden de achterdringer.
Fijn om te lezen. Ik hoor bij de groep mensen met neurologische ademproblemen. Ik zie dat ik steeds verder naar beneden wordt geschoven. Mij bekruipt het gevoel dat dat inderdaad gedaan wordt omdat wij een stille groep zijn. We komen zelfs niet in het ziekenhuis want we nemen geen enkel risico, dat kunnen we ons eenvoudig niet veroorloven. Dus zitten we stil thuis, al een jaar. Zonder wie dan ook te belasten. Zonder stem. Dank je voor mijn stem Karin.
Weer met je eens Karin. Ik probeer me er niet druk om te maken, maar dat lukt niet steeds. Ik begreep het vorige week ook al niet waarom deze week begonnen zou worden met mensen van 1956/57! Heb er daarna niet meer over gehoord, dus misschien was het een vergissing..
Ik zou graag een achterdringer willen zijn, maar ik zal me een stuk geruster voelen als ik de prik heb ontvangen.
Ja maar wacht even– het probleem is nou juist dat niet alle vaccins makkelijk te hanteren zijn voor de huisarts. 80 graden onder nul?
Joop @ 5: die min tachtig graden geldt alleen voor het langdurig bewaren van het spul. Als het spul ‘s avond bij de huisarts wordt afgegven en de koelkast in gaat, kan het prima de vplgend edag worden ingespoten.
Het NK voordringen is een treurig maar niet verrassend fenomeen. In tijden van schaarste, angst en andere chaos, acteren mensen meestal egoïstisch.
De chaos doordat de pandemie ons een jaar geleden overviel, is niet geheel iemand te verwijten. Maar wel de jarenlange bezuinigingen op de gezondheidszorg door kabinetten, eerste en tweede kamer in wisselende samenstellingen.
De nu al bijna een jaar woekerende chaos wordt veroorzaakt door aanhoudende blunders van onze regering. Traagheid, jojo-beleid en onzorgvuldigheid. Gisteren kon een wappie de regering erop wijzen dat de avondklok niet zorgvuldig was geregeld.
10 jaar Rutte is meer dan genoeg!
Ik heb net afdeling neurologie AMC gebeld omdat ik met mijn neurologische ademhalingsproblemen door hen geprikt moet worden. Zoals mijn huisarts al voorspelde: zij weten nergens van. Dat komt doordat ze deze groep pas net in de maag gesplitst hebben gekregen. Er is niet eens een wachtlijst voor deze groep. Hoe kan ik herrie maken?