Gisteren kwam het tot een publieke breuk tussen twee groepen die elk het web wensen te redden. Aan de ene kant staat het World Wide Web Consortium (W3C), dat de standaarden voor het web definieert – en dus de regels voor browsers en hun achterliggende protocollen. W3C werd in 1994 opgericht door Tim Berners-Lee, de uitvinder van het web en van html; hij is nog altijd de directeur ervan.
Aan de andere kant staat de Electronic Frontier Foundation (EFF), zeg maar de Amerikaanse grote zus van Bits of Freedom, die in dit conflict tal van internationale associaties van bibliotheken, veiligheidsexperts, advocaten, professoren en burgerrechtenverdedigers achter zich weet. Plus – het moet worden gezegd – ook een flink deel van de werknemers van het W3C zelf.
Wat je noemt een majeure clash. Wat is er zo omstreden aan de nieuwe standaarden van het W3C?
Om video’s en andere visualisaties in browsers te laten zien, zijn nu vaak externe plug-ins nodig. Die zijn niet altijd veilig: denk aan alle zwakheden waarmee Adobes Flash haar gebruikers in de afgelopen jaren heeft opgezadeld. Zodoende dacht het W3C: laten we regels opstellen waarmee browsers zulke dingen voortaan zelfstandig kunnen afhandelen. ‘Wacht even’, zeiden de grote content distributors toen – denk Netflix, Amazon, tv- en filmmaatschappijen – ‘wij bieden hoofdzakelijk beschermd materiaal aan op het web, en dan moet je onze bescherming dus óók inbouwen in die nieuwe browserprotocollen van jullie’.
En dat deed W3C, onder groot protest van iedereen die heeft gezien welke ellende zowat ieder recent systeem voor digital rights management (drm) heeft aangericht. Zo is het verbreken van drm, ook voor onderzoeksdoeleinden, in allerlei landen inmiddels tot strafbaar feit verheven. Dat maakt onderzoek naar zwakheden en lekken tot een riskante onderneming, zelfs op universiteiten.
W3C weigerde een clausule in haar nieuwe standaarden op te nemen die zulke onderzoekers zou vrijwaren. Ook voor legaal hergebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal wilden ze geen provisies opnemen; citaten, satire, educatie, studie: het valt allemaal buiten de nieuwe standaarden.
En waar W3C gewoonlijk op basis van consensus tot nieuwe standaarden komt, lieten ze het nu plots op een stemming aankomen. De voorstanders haalden minder dan zestig procent van de stemmen, maar dat volstond. De nieuwe standaarden van het W3C werden deze week een feit.
Gisteren stapte de EFF officieel uit het W3C, en publiceerde een open brief waarin ze haar overwegingen uiteenzette. ‘Er is amper een onafhankelijke techneut te vinden die denkt dat drm werkt. Toch heeft het W3C besloten om de zakelijke belangen van bedrijven die niets met webontwikkeling van doen hebben, te laten prevaleren. [..] Het W3C geeft nu vrij baan aan bedrijven die hun privileges eerder hebben misbruikt.’
Als ik u was, zou ik mijn browser de komende jaren niet updaten.
pfwoeii – ik hou me hier al zeker 15 jaar niet meer mee bezig (lui, ikke) maar herinner me publicaties (The Archivist In The Electronic Age – hoofdbibliothecaris van CERN, Anita Hollier) en Australische, Amerikaanse, Europese & andere hoog aangeschreven universiteiten.
Dat zit wel snor.
Dacht ik.
Anders dan aan het individu (mensen)recht toe te kennen; te weten: aan twee of méér verzamelden (kerkgenootschap, fanfare, kaartclub, corporatie, universiteit, staat oder Die Partei) leidt tot mogelijke ontkenning en, tenslotte, onderdrukking van het individu.
Eigenlijk zoude héél het auteursrecht op de schop moeten (“we stand on the shoulders of giants” sprak Newton).
Van schrijvers en dergelijke loopt het tegenwoordig af 70 jaar na hun dood maar een “rechtspersoon” kan die rechten tot in lengte van dagen blijven claimen en tegelijkertijd de daaruit vloeiende verantwoordelijkheden vàn zich wijzen.
Het intellectueel eigendom is sowieso een gotspe en één van de meest discutabele issues waar de mensheid mee te maken heeft, want is het individu wel in werkelijkheid een ‘creator absolutem’, en kan het zich op basis daarvan alle economische en maatschappelijke waarde die daar uit dat eigendom voortvloeit zich toe eigenen? Kortom, zolang het intellectueel eigendom exploiteerbaar blijft binnen de kapitalistische context, zal er van een vrij gebruik van intellectueel kapitaal geen sprake kunnen zijn, en zullen de vrije en creatieve geesten tot in lengte van jaren door het DRM achtervolgt worden en tot criminelen worden gemaakt.
Want je browser niet updaten maakt hem opeens veel veiliger dan de vorige versies met zwakheden als Flash e.d.? Vreemd advies.
Bovendien nutteloos omdat nieuwe drm-content niet magisch opeens wel afspeelbaar wordt in je oude browser.
Dat weglopen van EFF is een zwaktebod. Vandaag de dag gebruiken de meeste mensen geen browsers maar apps, dus heb je al te maken met afgeschermde communicatiekanalen van de appleverancier. W3C stelt kennelijk alleen een extra open standaard om te communiceren voor plug-ins, waarmee DRM ook al te regelen was. Denk aan Java, ActiveX etc. Het gebruik van DRM is slechts een politieke keuze. Als je Firefox met Linux gebruikt op een echte computer (doorgaans geen smartphone, tablet etc.) heb je die keuze zelf in de hand. Op Windows/OSX ben je overgeleverd aan Microsoft resp. Apple. Een open internet met gratis data is ook niet alles, denk aan ontwikkelingen van nepnieuws en het binnenharken van private data (Google/Facebook/Twitter etc.). Het internet is een ‘wild westen’ op informatiegebied. Zelfs games gaan via een eigen communciatiekanaal via bv. Steam, of via een console.
Welke veiligheid is nu in het geding? Dat je niet mag hacken? Wat is er eigenlijk zo ethisch-verantwoord aan hacken? Als iemand 10 sloten op z’n deur heeft hangen, dan willen ze aantonen dat je alsnog binnen kunt komen (goh wat een verrassing) en dat je dan maar nog een set extra sloten had moeten hebben. Techneuten snappen DRM niet, omdat het politiek is. Politiek gaat boven techniek, omdat politiek niet logisch hoeft te zijn. Techneuten snappen wat de gevolgen kunnen zijn van techniek, maar daar heeft de rest weinig boodschap aan.
Conclusie: we leven in een interessante tijd.
Zonder auteursrecht hebben componisten en schrijvers geen inkomsten. Jouw ‘vrije en creatieve geesten’ worden dan inderdaad dat: geesten.
Drm is trouwens niet voor de ‘creator’ maar voor de producent, uitgever, distributeur. Kortom: de tussenhandel.