Onder gelijken

Oscar Pistorius mag alsnog deelnemen aan de wereldkampioenschappen atletiek die eind augustus in Zuid-Korea beginnen. Zijn tijd was het probleem niet: Pistorius kwalificeerde zich door de 400 meter in 45,07 seconde af te leggen. Wie onder de 45,55 seconde blijft, behoort automatisch tot de Olympische selectie.

Waarom iemand met zo’n opzienbarende tijd van deelname uitsluiten? Waarom was er een beroepsprocedure nodig om Pistorius zijn startrecht te verlenen?

Het antwoord is simpel en verrassend. Pistorius is gehandicapt. Hij sprint met aerodynamisch gestroomlijnde, verende onderbenen. Zijn bijnaam: Blade Runner.

Zolang Pistorius meedeed aan de wereldspelen voor gehandicapten en de Paralympics, vond iedereen hem helemaal fantastisch. Knappe tijd, en dat met zo’n handicap! Een geweldig voorbeeld voor zielige mensen. Daar konden andere gehandicapten nog wat van leren!

Toen Pistorius een nieuw speelveld koos en het wou opnemen tegen niet-gehandicapte sprinters, was het huis ineens te klein. Nou ja! Die man had nota bene protheses! Dat was toch niet sportief? Hij maakte misbruik van een technologisch voordeel dat gezonde sprinters nooit konden navolgen. Laten we wel zijn: sport gaat over fysiek vermogen, over extreme inspanning. Wie zichzelf een slim kunstbeen aangordt, speelt vals.

Bovendien is sport een krachtmeting tussen gelijken. Mannen komen tegen mannen uit, vrouwen tegen vrouwen, en gehandicapten tegen elkaar.

Ho – wacht. Die indeling is gebaseerd op vermeende sterkte. Juist omdat iedereen denkt dat vrouwen het nooit succesvol kunnen opnemen tegen mannen, hebben zij een eigen concours toebedeeld gekregen. Gehandicapten idem. Dan kun je iemand vervolgens niet gijzelen binnen zo’n ‘zwakkere’ groep zodra je concurrentie vreest wanneer zij het tegen jou willen opnemen. Je kunt niet tegelijkertijd argumenteren dat iemand te zwak én te sterk is.

Sport is nooit een meting van gelijken. Sport is een meting van verschil, waarbij iedereen elk denkbaar voordeel uitbaat: van nieuw model klapschaats tot doping, van dieet tot training, van sportschoen tot kunstbeen. En al wie topsport definieert in termen van training, doorzetten en afzien, zou iemand die met twee beenprotheses Olympische tijden haalt, toch horen toe te juichen? Je zulke technologie eigen maken vergt veel moeite.

Technologie en sport hebben sowieso een curieuze relatie. Alles wat machines inmiddels beter doen dan mensen, bombarderen wij vervolgens tot sport. Maar toch: waarom is het spannend wanneer een schaakcomputer van een mens wint, en vals als iemand met een kunstbeen wint van iemand met organische benen?

Author: Spaink

beheerder / moderator

41 thoughts on “Onder gelijken”

  1. In sport zijn nu eenmaal regeltjes. Daar is niet veel ‘an te doen en gelukkig maar.

    Al ‘t andere mag verdwijnen maar sport niet.
    Om de regeltjes.

    .

    – ‘\ô_ô/’ –

  2. “Sport is nooit een meting van gelijken.” Wat krijgen we nou?

    In de wedstrijdsport is ‘n lichte roeier er een van beneden de 75 kilo.
    Boven de 75 kilo word je gemeten in klasse en wedstrijden voor “zwaar”.

    Alleen gelijken zijn overal in klassen ingedeeld om met elkaar te meten.
    De gelijke meting levert voor allemaal ‘n verschillende prestatie-uitslag op.

    Is dat nou zo moeilijk?

    – ‘\Ô_Ô/’ –

  3. Hmf. Als de andere atleten – de niet-amputees – het een oneerlijk voordeel noemen, laten ze dan vooral hun eigen voeten vervangen door deze fantastische protheses-

    Oh. Wacht. Dat willen ze niet? Te drastisch gedacht?

    Laten ze dan ook niet zeuren dat een gehandicapte het waagt zich uit zijn fijn-voor-gezonden-afgeschermde wereldje te treden en het nog te winnen van gezonde mensen ook. Go Blade Runner go!

  4. Ik ben erop tegen.
    Het hoort niet en daarvoor hebben we gehandicaptensport.

    Ik heb zelf gehandicapten opgeleid als bondstrainer.
    Ze deden precies dezelfde training als niet-gehandicapten,
    waren gelijk toegerust en uitgemonsterd,
    reden met mij naar wedstrijden het hele land door,
    ik publiceerde erover in m’n krant,
    maar kwamen uit in eigen internationale topsport wedstrijdklasse.

    Regels zijn nu eenmaal regels en dat zal altijd zo zijn.

    Daar helpt geen moedertje lieve, – ‘an.
    Wie dat niet wil, moet niet ‘an sport doen.

    Het leven is hard,
    maar nog veel harder
    voor de topsporter.

    .

    – ‘\Ô_Ô/’ –

    We moeten gene gek maken van St.Maarten.

  5. Karin,

    Jij stelt dat deze man gehandicapt is. Ik vind van niet. Althans binnen deze context van dit sportonderdeel is hij allang niet meer gehandicapt, want zijn tijden bewijzen dat. Hij loopt zelfs sneller dan 99,9999% van álle mannen. Buiten deze sport is hij het natuurlijk wel in een aantal opzichten.

    Verder vind ik je vergelijking met de klapschaats enz met deze kunstbenen niet op gaan. Voor een klapschaats kan eenieder in principe vrijelijk kiezen – stom, als je het niet doet, maar dat daargelaten – en dat heeft verder geen invloed op de rest van je levan. Maar voor een kunstbeen kiezen, alleen maar voor de sport – Shadowdancer merkt dat terecht op – is een wat drastische keus wat dat betreft.

    Ook de vergelijking met een schaakcomputer vind ik niet opgaan, omdat een schaakcomputer helemaal ‘mechanisch’ is en niet gedeeltelijk. Tegen de tijd dat mensen het ook in de atletiek tegen 100% robotten moeten gaan opnemen heb je gelijk.

    Dat er aparte damesklassen zijn, is natuurlijk logisch, want anders zouden die lieve schatteboutjes natuurlijk nooit een medailletje kunnen winnen, behalve dan bij het synchroonzwemmen of het mooi-wezen, maar dat is geen sport.

    Dat (ik citeer) “iedereen denkt dat vrouwen het nooit succesvol kunnen opnemen tegen mannen”, is natuurlijk over het algemeen juist. Kijk maar naar de tijden en naar de prestaties. (Of zie jij de dameskampioen boksen het met succes tegen Mike Tyson (of wie het nu ook wezen mag) opnemen?)

    Maar je hoeft maar bij het dameshockey of het handballen te gaan kijken om te zien dat het er bij de ‘lieve meisjes’ ook heel hard aan toe kan gaan, waarbij menig man het onderspit zou delven. Ondanks dat laatste zal je dus altijd het onderscheid dames versus heren moeten behouden.

    Overigens is bij het tafeltennis de indeling dames-heren allang afgeschaft, behalve voor de meeste klassen – ik weet niet precies hoe het zit – waarin titels kunnen worden behaald, wat de sport en vooral het niveau van de dames ten goede is gekomen. Bettine kon indertijd alleen maar sparren met heren, maar geen wedstijden tegen ze spelen. Dat kan nu wel.

    De oplossing om klassen, afgezien van het dames-heren onderscheid, alleen op basis van prestatie in te delen lijkt logisch om gehandicapten gelijkwaardig te kunnen laten deelnemen.

    Maar wat moeten we dan op het moment – en dat gaat geheid komen – dat de gehandicapten dusdanig doorgeëvolueerd zijn, wat hun prothesen betreft, dat ze per definitie bij een aantal sporten harder gaan of het beter doen dan de geheel fysieke mens? Dan maar weer een aparte klasse, analoog aan de damesklasse, voor de geheel fysieke mens, die dan ‘minderwaardig’ is geworden, inrichten? Dat zou dan de enige (en in mijn ogen geheel aanvaardbare) oplossing zijn.

    Dan krijgen we dus drie klassen. Of krijgen we later nog een 100% robotklasse. Over het onderscheid tussen dames en heren hoeven we ons dan in ieder geval geen zorgen te maken.

    Maar dit is niet alleen een probleem, dat voor de sport geldt, maar het speelt veel breder. De cyborgmens is immers al in aantocht? Mag de cyborgmens bijvoorbeeld wel een schaakwedstrijd spelen tegen een niet-gemodificeerd mens of mag deze het alleen tegen schaakcomputers opnemen? Boeiende vraag.

    Of mag een werkgever straks een werknemer ontslaan, wanneer die weigert een chip in zijn hersenen te laten monteren, waardoor hij beter kan rekenen?

    Dat zijn vragen, die in de toekomst zeker – want ze spelen nu dus al – aan de orde komen en beantwoord zullen moeten worden.

    Terug naar de ‘Blade Runner’. Die zie ik wel als positief in het kader van de emancipatie van de gehandicapte mens in het algemeen, maar ik vrees dat hij toch ook als een curiositeit zal worden bezien.

    Hoe dan ook: hij zal ongetwijfeld meer kijkers trekken dan onze (door mij zeer gewaardeerde) rolstoeltennister Esther Vergeer, alleen al doordat hij tussen ‘normale’ sporters loopt.

    Groet, Janus.

  6. Mooi raak stukje!
    Ik zie het er nog wel eens van komen dat uiteindelijk alles door elkaar gaat lopen. Zou mooi zijn: Geen aparte instituties meer, iedereen de lof die hem/haar toekomt. Da’s pas olympisch.

  7. @5
    Ik denk dat tegen de tijd dat er concurrentievervalsing dreigt, de mensheid in aantal zodanig is gegroeid dat we wel andere dingen aan ons hoofd hebben dan het ontwikkelen van super robots. Overleven van voldoende schoon water, tussen de Chinezen, bijvoorbeeld…
    Maar dat is misschien een wat zwarte (doch realistische?) voorstelling.

    En over die schattige vrouwtjes die zo nodig naast het mooi zijn (wat ze door de mannen krijgen opgedrongen!) medailletjes moeten winnen, je hebt helemaal gelijk: laat liever de mannen de medailles winnen, ze hebben het zo hard nodig!

  8. @ 8, Pietie.

    Op zich heeft sport een agressieverminderende werking dus die zullen we bij een toenemende overbevolking steeds harder nodig hebben, vrees ik.

    Citaat: “En over die schattige vrouwtjes die zo nodig naast het mooi zijn (wat ze door de mannen krijgen opgedrongen!) medailletjes moeten winnen, je hebt helemaal gelijk: laat liever de mannen de medailles winnen, ze hebben het zo hard nodig!”

    Pietie, hier past mij slechts een hele big :). Je hebt de humor van mijn schrijfwijze helemaal begrepen; je mag door naar de volgende ronde.

    Overigens krijgen de ‘schattige vrouwtjes’ het mooi zijn niet alleen maar door de mannen opgedrongen. Ze willen zelf ook maar al te graag (om uiteenlopende redenen). Maar dit terzijde (want het is wat off-topic).

    Groet met :), Janus.

  9. ongelooflijk wat kunnen dingen uit zijn verband getrokken worden. mannen die over de “mooie vrouwtjes”schrijven walg ik van. Net nog een race gevolgd “the High”220 km in de Himalaya.Deelnemersveld: 5 vrouwen, 2 mannen. En een vrouw won, btw, 10 uur sneller dan de winnende man van vorig jaar!
    Er is een ontwikkeling aan de gang en die is positief, totdat ´ons`plekje ingevaar komt. Sport is om het beste uit jezelf- uit je team , te halen. En regels zijn er om dit te begeleiden. Nu worden de regels heiliger dan de prestaties. Kijk het is een ander verhaal als we de wheelers tegen de lopers inzetten. Als die blate´s zo´n positief bij effect hadden, dan zouden er toch veel meer gehandicapten deze prestatie halen, maar hij is een uitzondering dus presteert hij goed en dat moet je waarderen en hem ook de kans geven om tegen de beste te strijden. Het profijt van blates tegen balans van het lijf heft elkaar aardig op.
    Dat er meer in de toekomst komen ben ik van overtuigd, omdat er ook meer kinderen nu al gaan hard lopen met blates maar dat heeft dus meer met kwantiteit te maken waardoor er meer gewerkt kan worden aan de kwaliteit . En dan kun je ze in alle klasse zien lopen ! mooie ontwikkeling toch!

  10. @ 9 “Op zich heeft sport een agressieverminderende werking” sportbeoefening veronderstelt WED(ijver) en STRIJD (=agressie, de wil om te winnen zonder dat anderen dat kunnen.

    Gehandicapten dienen in hun eigen klasse met eigen regels te blijven en zo zal het ook gaan.

    Anders nemen de niet-gehandicapten daar geen genoegen mee.

    ‘\°_°/’

  11. @ Ingrid 10

    Citaat: “mannen die over de “mooie vrouwtjes”schrijven walg ik van.”

    Wat is het toch grappig, wanneer je als man op een kneuterige manier over vrouwen schrijft, dat er dan altijd weer een vrouw is, die op de kast klimt. De oplettende lezer(es) had toch de ironie in mijn post kunnen proeven en ook kunnen constateren dat ik ook met waardering over vrouwen sprak (en denk). Maar ja, selectief lezen is alleen maar een kunst, als je het expres doet….

    Wist je trouwens dat vrouwen het altijd van mannen winnen, als het om zeer lange afstanden gaat? Ongeveer 3x de marathon ofzo. Dus zo verrassend is jouw verhaal over die Himalaya race voor mij niet. Maar die vrouw, die 10 uur sneller was dan de winnende man van vorig jaar, die had dit jaar vast wind achter. :)

    En Ingrid, ook wat mij betreft: hoe meer blades hoe beter. Tot op een gegeven moment blijkt dat die dingen in zichzelf een voordeel opleveren, maar dat is moeilijk na te gaan.

    Nog een voorbeeld van ‘discriminatie’: In de Tour de France mogen geen wielrenners op ligfietsen meedoen, want die gaan geheid een stuk harder. Heel flauw.

    @ Juzo 11

    Op zich heeft sport een agressieverminderende werking. Jazeker, want de agressie kan in de sport worden afgereageerd en hoeft dus niet meer in de sámenleving te worden afgereageerd (of, ingeval van een man, op vrouw en kinderen). Ik vermoed dat Breivik niet aan sport deed, om een geheel willekeurig voorbeeld te noemen.

    Groet maar weer, Janus.

  12. @ 12 Datgene wat men aan WED(ijver, competitie) STRIJD(agressie, vechtlust) mentaliteit en manuaal, gang vaart houding gedrag,

    noodzakelijk dwangmatig aangeleerd krijgt en uitoefent in de topsport,

    oefent men uit en gebruikt men onveranderlijk in het hele dagelijks maatschappelijk en productief leven van alledag. Alleen zij overleven.

    Niet omgekeerd.

    ‘\°_°/’

  13. @ Juzo 13.

    Ach Juzo, ik gun je je mening, maar ik ga er verder niet op in. Dit onderwerp is in deze draad trouwens off-topic, dus te meer reden om erover op te houden.

  14. @ 14 Ach Janus, vraag ‘t ‘s iemand anders, en bovendien, WED STRIJD…. is smakelijk onlosmakelijk aan iedere vorm en beoefenaar van sport verbonden.

  15. De sport-uitzendingen op televisie nemen meer plaats tijd en geld in dan alle andere uitzendingen bijelkaar.

    ‘\°_°/’

  16. Ik kan maar 1 reden bedenken.
    Kunstbenen / kunstspieren worden niet moe.
    Kunstspieren worden niet zwaar, krijgen geen kramp en verzuren niet.
    En volgens mij is dat een heel erg goede reden.

  17. De oneerlijkheid van ongelijk toegeruste deelnemers in eenzelfde tak en klasse van wedstrijdsport wordt niet toegestaan. Anders kunnen we hardlopers wel op rolschaatsen zetten.

    Meê un straal – – – motorretje.

    ‘\°_°/’

  18. In de roeierij had je wel technische knakkers van de TU in Delft – ik roeide zelf bij Skadi Rotterdam en Proteus Delft – die op de boten een nieuw soort onzichtbare gelei dachten te moeten smeren waardoor de boten sneller zouden lopen.

    Het werd niet toegestaan.

    Ze werden zelfs gediskwalificeerd.

    ‘\°_°/’

  19. Karin, bepleit jij nou dat vrouwen het als gelijken zouden moeten opnemen tegen mannen? Of snap ik je verkeerd?

    Hoe graag je het ook anders zou willen zien, mannen hebben over het algemeen meer aanleg voor spierkracht. Elke sport waarin krachtexplosie gedurende relatief korte tijd nodig is, zal gedomineerd worden door mannen. Dit is genetisch vastgelegd, het is niet eoa door mannen verzonnen superioriteitsbeeld. Dit is simpel te bekijken door de toptijden in alle relevante sporten met elkaar te vergelijken. Dit geldt in elk geval ook voor de marathon, maar ultra marathons zou anders kunnen liggen omdat dat niet gaat om krachtexplosies maar om uithoudingsvermogen.

    Wat betreft Pistorius is het lastig vast te stellen denk ik. Maar ik snap je verhaal niet zo. Hij heeft via de geeigende weg een startbewijs gekregen, en is dus niet uitgesloten. Binnen de reglementen van de sport is een normale procedure behandeld en in zijn voordeel beslist. Da’s toch goed? Dat er een procedure nodig was vind ik niet zo raar. Je moet toch kijken of hij geen technologisch voordeel haalt uit z’n protheses. Blijkbaar vond men in de procedure van niet. Dat andere atleten daar minder blij mee zijn is geen wereldnieuws :) Het is al zo oude als de weg naar Rome dat mensen denken dat een ander een voordeel heeft wat jij niet hebt.

  20. 18 “De oneerlijkheid van ongelijk toegeruste deelnemers…”

    Wordt hier nog wel gelezen en gereageerd eigenlijk? Karin schrijft: “Sport is nooit een meting van gelijken. Sport is een meting van verschil, waarbij iedereen elk denkbaar voordeel uitbaat”.

  21. Cor, in veel sporten is spierkracht lang niet het enige dat telt. Er zijn allerlei sporten waar mannen en vrouwen wat mij betreft niet gescheiden te hoeven kampen: van dammen en schaak tot turnen en tafeltennis.

    Daarnaast lijkt het me in veel gevallen logischer om een indeling naar gewicht en/of lengte te maken, dan naar geslacht… Bij sprinters heeft de beenlengte denk ik meer invloed dan het geslacht.

    Pistorius was juist wel uitgesloten; hij moest in beroep gaan om te mogen deelnemen. En het is wel degelijk wereldnieuws dat iemand met een serieuze handicap nu uitkomt in de reguliere WK :)

  22. Hoe de verschillen in training prestaties belasting fysiologische psychologische condities in alle takken van sport van mannen en vrouwen moeten worden uitgelegd en aangepakt staat haarfijn afdoende in richtlijnen beschreven in het handboek van het CIOS Sittard “Conditiegids” Grosser/Starischka/Zimmermann Theorie Praktijk voor alle takken van sport bladzijde 45 e.v. Leeftijd en geslacht – Meulenhoff ISBN 90 10 04216 2

    ‘\°_°/’

  23. Hoi Karin, bij sprinten is krachtexplosie van belang. Lengte niet. Kijk maar naar historie van wereldrecords. Dat zijn lang niet allemaal mensen van 1.90.

    En mbt dammen staat in mijn reactie toch echt:

    “Elke sport waarin krachtexplosie gedurende relatief korte tijd nodig is…”

    Dammen valt daar volgens mij niet onder :) Wat mij betreft voegen ze het daar ook samen. Hell, wat mij betreft voegen ze sprinten ook samen, maar dan moet je niet gek opkijken als vrouwen nooit winnen, of zelfs maar aan de startlijn verschijnen. Als dat ok is met jou, is dat ok met mij :)

    Is het beroep niet gewoon onderdeel van de procedure?

  24. De passage over ‘krachtexplosie’ heb ik inderdaad over het hoofd gezien :)

    Wat mij veel reëler lijkt bij sport, is om met klasseringen te werken. Iedereen (m/v) die tijdens wedstrijden tussen de a en b haalde, komt tegen elkaar uit, idem de mensen m/v die tussen de c en d scoorden, etc. Daarmee voorkom je ook taferelen als Rotterdam, die bij de marathon ineens Afrikaanse renners weigerde.

    Zo doen ze het bij voetbalklassementen, bij schaak en bij nog een aantal andere sporten.

  25. Gut, ik loop achter.

    @ Juzo (15)

    Je hebt gelijk, Juzo, met: “WED STRIJD”, dat sport (ook) agressie is, maar het is gesublimeerde agressie en daardoor functioneert sport als zodanig als bliksemafleider voor de agressie in de samenleving. Dat dat niet zaligmakend is, moge duidelijk zijn.

    Overigens betekent ‘Blade’ lemmet, kling of zwaard volgens mijn woordeboek, dus hoe agressief wil je het hebben.

  26. Ik denk dat Just (17) in beginsel wel een punt heeft:

    “Kunstbenen / kunstspieren worden niet moe.”

    Aan de andere kant kunnen kunstbenen uit zichzelf ook geen ínspanning leveren. Die blades véren alleen maar.

    Dus de totále inspanning – en daar gaat het om, lijkt mij – moet uit de andere spieren komen en die worden des te eerder moe.

  27. Het hele gebeuren heeft voor mij overigens iets Frankensteinachtigs.

    Ik zou wel gaan kijken uit curiositeitsoverwegingen en velen met mij, denk ik, wat aanvankelijk een toename van de kijkcijfers kan opleveren – als de mensen het al niet op Joutjoep gezien hebben – maar dat is van korte duur, neem ik aan. En of de sport blij moet zijn met een dergelijke, op sensatie beluste kijker, is maar de vraag.

    Maar er bestaat ook een kans dat vele kijkers afhaken, doordat ze het te griezelig of te weerzinwekkend vinden om naar te kijken. En als de kijkcijfers een rol gaan spelen, dan weten we het wel.

    En als ik even mag doortrippen: Of de sport er blij mee moet wezen dat ze de horrorfans ook gaan aantrekken, is maar de vraag. Dan kunnen ze beter het échte zwaardvechten weer gaan invoeren, dat is ook met ‘blades’. Dat is nog ‘s wat anders dan dat kinderachtige gedoe met die witte pakken, gezichtsbeschermers en knopjes op de sabel of floret, zoals bij het schermen. Dan hoor je tenminste weer: AAAAARRRGGGGGG bij een treffer (gevolgd door: gorgel, rochel, plof) ipv zo’n beschaafd piepje. (Deze alinea is mn ook voor jou, Juzo, want vind je ook niet dat schermen een uitgelezen voorbeeld is van agressiesublimatie?)

    Het zou voor Oscar Pistorius natuurlijk buitengewoon triest zijn, als hij aan de kijkcijfers ten onder zou gaan (of er op een bedenkelijke wijze van profiteert). De vraag is dan: wint het morbide deel van de kijker het (op den duur) van de wégkijker. Ik vrees van niet, want ook op het monster van Frankenstein – sorry voor de vergelijking OP – raak je uitgekeken. Maar er zullen altijd mensen zijn, vrees ik voor OP, die het éng vinden. En die blijven weg als kijker. Heel jammer.

    Groet maar weer, Janus.

  28. Nog even over mannen-vrouwen. Daar is in de sportwereld natuurlijk al jaaaaarenlang en uittentreure over gedelibereerd met resultaat – zie Juzo 23 – maar het is altijd leuk om daar als amateurs – of is hier ook een profsporter aanwezig? – nog ‘s over door te denken.

    In het turnen – Karin 22 – zouden de dames geen schijn van kans maken als het om het onderdeel ‘ringen’ gaat. Een vrouw zou Yuri van Gelder daarbij nooit kunnen verslaan, zelfs als ze wél cocaïne zou gebruiken. Daar zijn de korte, gedrongen, gespierde mannetjes de baas. Wat dat betreft zou daar ‘s wat aan gedaan moeten worden, want lange slungels hebben daar geen schijn van kans. Dus: of een lange-slungel klasse invoeren of een handicap, gebaseerd op lichaamsbouw, maar ik hoor de discussies alweer aankomen. Ook bij ‘brug’ en ‘paard-foltige’ hebben de dames geen schijn van kans.

    Een ineressanter voorbeeld is het onderdeel ‘vloer’. Zijn daar de vrouwen in het voordeel, doordat ze dat over het algemeen sierlijker – wat ook meetelt, voorzover ik weet – uitvoeren dan de mannen? Of zijn daar de mannen in het voordeel, doordat ze (door hun spierkracht) tot moeilijker sprongen in staat zijn? Zij kunnen een viervoudige schroef nou eenmaal makkelijker op de planken – ik bedoel: erbóven – brengen, dan de vrouwen. Maar ik hoor alweer de discussies aankomen.

    Bij het tafeltennis bestaan de dames-heren klassen volgens mij nog steeds, maar sterke dames kunnen tegenwoordig dus ook in herenteams spelen, maar dit naar eigen voorkeur, voorzover ik weet. (Ik ken er eentje (met haar op haar batje), die in een herenteam speelt.)

    Als het om absolute sterkte gaat, dan leggen de dames het altijd nog af tegen de heren. Die kunnen nou eenmaal veel harder slaan, wat vooral bij de aanval van belang is. Een vrouw zou dat eventueel nog kunnen pareren, maar zij kan op haar beurt nooit met zulke harde slagen (terug) aanvallen en dus legt ze het af. Ik weet niet hoe hoog Bettine is gekomen in de herenklasse, waar ze indertijd in Duitsland in speelde, maar volgens mij zat ze daar niet helemaal aan de top.

    De denksporten zijn natuurlijk een verhaal apart. Of ze daar aparte dames en heren klassen hebben, weet ik niet. Ik heb iig nog nooit van het wereldkampioenschap schaken voor dames gehoord, om maar iets te noemen. Ik vrees dat de dames het daar ook afleggen. (Sorry dames.) Want als het om puur dénken gaat dan zijn de mannen kennelijk ook sterker.

    Mogelijk dat de hele sportwereld óók een product is van paternalisme. Wordt het niet ‘s tijd dat vrouwen zélf sporten gaan bedenken, waar zij in uitblinken? De 100 meter borduren, bijvoorbeeld. (Geintje, Ingrid.)

    Groet, Janus.

  29. Foutje in 29. Daar staat:

    “Een vrouw zou Yuri van Gelder daarbij nooit kunnen verslaan, zelfs als ze wél cocaïne zou gebruiken.”

    En dat had moeten zijn:

    Een vrouw zou Yuri van Gelder daarbij nooit kunnen verslaan, zelfs niet als zij wél cocaïne zou gebruiken.

    Ach, jullie hadden het waarschijnlijk wel goed begrepen, maar toch.

    Groet, J.

  30. @ 30 Ik begrijp ‘t niet zo erg, want, ik ben, tenslotte, corrector van de Nederlandse Taal en Letterkunde, bij ‘t Limburgs Dagblad (geweest).

    De éérste versie, is volkomen correct en er is niets mee aan de hand.

    In de tweede versie, hoeft het woordje niet, er uitdrukkelijk NIET,

    bij te staan. Dat HOEFT dus niet.

    Ben ik duidelijk?

    Anders leg ik ‘t graag nog enkele malen achter elkaar opnieuw uit.
    Dat heb ik m’n hele leven moeten doen,
    en daar werd ik voor betaald.

    En goed ook.

    ‘\°_°/’

    Correctoren zijn nu eenmaal vervelend.

    Ik kan er ook niet veel ‘an doen.
    Ik werd ervoor betaald.
    En goed ook.

  31. @ Juzo 31

    Citaat: “In de tweede versie, hoeft het woordje niet, er uitdrukkelijk NIET,
    bij te staan. Dat HOEFT dus niet.
    Ben ik duidelijk?”

    Ik begrijp dat het woordje ‘niet’ er er uitdrukkelijk NIET, bij hoeft te staan, maar dat het dus wél mag.

    Maar wie ben ik dat ik de mening van een gewezen corrector van de Nederlandse Taal en Letterkunde, bij ‘t Limburgs Dagblad nog wel, in twijfel trek. Dus nogmaals uitleggen lijkt mij niet nodig. (En dit lijkt mij ook niet de plaats voor een uitgebreid dispuut over een aspect van de Nederlandse taal.)

    Groet, J.

  32. @ Janus, 27

    Aan de andere kant kunnen kunstbenen uit zichzelf ook geen ínspanning leveren. Die blades véren alleen maar.

    Dus de totále inspanning – en daar gaat het om, lijkt mij – moet uit de andere spieren komen en die worden des te eerder moe.

    Bedankt voor het bredere inzicht.

  33. Er is ook de kwestie wegens gewicht.

    Thema marathon: wie bijvoorbeeld met 60kg de marathon loopt in 3h.13min. heeft een quotient van 3,22 min/kg (193min./60kg), wie met 90kg diezelfde marathon loopt in 4h.50min. heeft een zelfde quotient van 3,22 min/kg (290min/90kg).

    Gecorrigeert voor gewicht per tijdseenheid levert bij de marathon feitelijk/ waarschijnlijk een hele andere winnaar op als de man/ vrouw met de beste tijd. Hoe je ook verder rekent: je komt qua deze quotient- berekening altijd uit op cijfers rond de 3min/kg.

  34. Sjaak,

    Ik denk als je het gewicht zou gaan meeberekenen als handicap bij de marathon – en dus ook bij andere hardloopwedstrijden – dat er dan voor het publiek niks meer aan is om naar te kijken. Degeen, die het eerste aankomt is dan immers nog maar zelden de winnaar. Je zult dan eerst op de uitslag van de jury moeten wachten om te weten, wie gewonnen heeft. Dat is niet alleen niet leuk, maar druist – denk ik – ook in tegen ons gevoel van winnen in het algemeen.

    Er zijn al sporten, waarbij dit verschijnsel zich voordoet – en die zijn volgens mij ook niet zo populair. (Dat ik ze al niet eens weet, zegt al genoeg. :) )

    En om nou bij álle sportren gewichtsklassen te gaan invullen, lijkt mij ook niet zo handig. En niet zo aantrekkelijk.

  35. @37, Janus heeft natuurlijk gelijk dat degene die eerst aankomt ook gewoon gewonnen heeft en dat dát ook interessant is, ook voor publiek.

    Wilde in verband met stukje van Karin over verschillende deelnemers aan een hardloopwedstrijd eigenlijk gewoon simpel aantonen dat bij hardlopen er zowiezo altijd grote verschillen zijn onder de deelnemers. Dát doet/ handhaaft de marathon al zijn hele geschiedenis.

    Wel zou het goed zijn dat publiek én lopers zich meer bewust zouden zijn van het feit dat weliswaar de marathon- winnaar met een eindtijd van 2h.05min en een gewicht van pak en beet 45kg een quotient van 2,78min/kg neerzet, maar dat drie, vier of vijf uurlopers evenzeer in de buurt van zo´n quotient kunnen komen. De marathon is voor iedereen mooi die een beetje aangetraind is.

    Laat Pistorius maar komen.

  36. Het gaat hier om wereldkampioenschappen atletiek

    en daarvan zijn de starre wedstrijdsportregels al lang vastgelegd.

    Men LUISTERT zelfs nog niet eens naar ons, wel potjandóórie nog niet.

    ‘Eris.

    ‘Antoe.

    ‘\°_°/’

    Is dát nou niet effetjes ‘n beetje vervelend?

  37. En dan nog iets,
    aangezien we wereldwijd elkaar overhoop schieten en de lontjes erg kort zijn, moeten we er maar aan wennen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.