Kapot!

Op 18 april moest mijn Canta worden gerepareerd: hij ging die ochtend steeds langzamer rijden, en op het laatst kwam-ie zelfs helemaal niet meer vooruit. Waaijenberg haalde hem subiet met een busje op – gelukkig was ik vlakbij gestrand – en repareerde hem. De remmen bleken te zijn vastgelopen. Uiteindelijk moest de hele reminstallatie worden vervangen.

Kort daarna kreeg-ie weer kuren. Als ik optrok, hoorde je steeds heel hard ‘kloink’ onderin, zo ergens bij het linkervoorwiel – alsof er iets niet pakte. Het voelde alsof het autootje elk moment zou kunnen vastlopen, zodat ik uit voorzorg heel zacht reed. Vanmorgen kon ik langskomen en het was foute boel.

Toen de Canta eenmaal op de helling stond, was goed te zien hoe doorgeroest hij is. Dat was ook de oorzaak van de terugkerende ‘kloink’: de balk waaraan het motorblok is bevestigd was volkomen verroest en was aan weerszijden van het motorblok afgebroken. Geen wonder dat het eng voelde…

Op de foto zie je het vooraanzicht van de doorgeroeste balk. Het motorblok zit aan de balk vast met het glimmende plaatje, en aan weerszjden daarvan is de balk afgebroken. In het rechterdeel zit overdwars een grote scheur. Ook de onderkant van de auto zit vol roest en afbladderend metaal. Het is duidelijk: deze Canta is geen lang leven meer beschoren. (Maar ja, hij is dan ook al 10 jaar oud.) Er is inmiddels een aanvraag voor een nieuwe Canta de deur uit, als alles goed gaat heb ik over een maand of drie een nieuwe.

Er is een nieuwe balk gelast (op de foto zie je ‘m in bovenaanzicht: het is die glimmende zwarte balk). Gelukkig hoef ik dus niet zonder autootje te zitten. En nu maar duimen dat de aanvraag voor een nieuwe wordt gehonoreerd, anders ben ik mijn benen kwijt.

Author: Spaink

beheerder / moderator

28 thoughts on “Kapot!”

  1. Karin,

    dat is balen zeg! Ben je erg verknocht aan het merk Canta?
    Ik heb een JDM City, die is net even wat hipper en luxer én ook in rood te verkrijgen.

  2. Ik ben buitengewoon verknocht aan de Canta, ooral omdat je daarmee ook het fietspad op mag. De gewone weg nemen is niet altijd verstandig; als ik moe ben, raak ik snel minder geconcentreerd.

  3. Karin,

    JDM City is ook een invalidenvoertuig en dus ook 1.10m breed, maar wel dieper=meer bagageruimte. Je mag er dus mee op het fietspad en op de stoep rijden en zelfs parkeren (mits je niemand hindert).
    Voordeel: heel veel nieuwe snufjes: elektrische ramen, betere kachel, achteruitrij-sensor, afstandbediening voor slot én een mp3-speler,etc.
    ik rijd er met 2 kinderen in dankzij een opklapbaar zitje achterin.
    Maar er zijn voor- en tegenstanders hoor.
    misschien leuk om eens te googlen?

  4. Merkwaardig dat ze het niet hadden gezien bij het repareren van je remmen.

    Het lijkt me dat je deze roestvorming had kunnen zien toen ze aan je remmen bezig waren.

  5. Dat er een boel roest op zat was duidelijk, ze hadden me al gezegd dat het hoog tijd werd voor een neiuwe. Maar dat van die balk was niet zomaar te zien, die is van binnenuit opgevreten.

  6. Wat een hoop kapots opeens. We laten ons er niet door uit het veld slaan toch?
    En als je geen nieuw karretje vergoed krijgt dan gaan we gewoon een actie op touw zetten. Echt wel!

  7. Dat laatste is met je Canta goed gelukt…
    Wie wat wat er gebeurd was, wanneer je nog tot en met vrijdag had doorgereden met die doorgeroeste balk. :-)

    Nu blijf je mobiel… als het een beetje meezit met de gelaste balk en je aanvraag voor een nieuwe Canta.
    Ik duim met je mee.

  8. Het klinkt misschien gek en het zal me door niemand in dank afgenomen worden maar waarom niet grensverleggend en baan-doorbrekend?

    Zie af van het autootje.
    Waarom het autootje?
    Je kan toch overal, met openbaar vervoer?
    Wat maakt dat nou uit..?
    Ik doe dat zelf ook al meer dan vijftien jaar.

    Met de grootste lol en plezier in ‘t leven.

    Alle ritjes “van de hele wereld” doe ik per fiets.
    En als dat niet gaat per openbaar vervoer.
    Is dat nou zo bijzonder?

    Moeten we daar zo gek over doen?

    Je zou zelfs heel goed en gemakkelijk kunnen driewieleren.
    Maakt dat wat uit?
    Gaan we gek doen door te zeggen, dat kan niet?

    We gaan toch niet gek doen, is ‘t wel?

    Denk er ‘ns over na.

    Op alle andere gebieden ben je baan-doorbrekend, denk-grens-verleggend, rationeel-wide-range, waarom dan in de uiterlijke verschijningsvorm, het dagelijks ritueel, het handhavend manueel, niet pragmatisch acceleratief???

    Waarom niet?

    Ik zou hem afschaffen.
    Het gaat net zo goed zonder.

    Je bent er geen sent minder door, en je functioneert in alles zelfs nog veel beter.

    Denk er maar ‘ns over na.
    Overt ‘n jaar of tien twinnittig ffieffettig, hondord,

    geef je me beslist gelijk.

    Succes.

    Denk er maar ‘ns over na.

    ‘n Mens moet geestelijk soepel zijn.

  9. Juzo sprak:

    “Zie af van het autootje.
    Waarom het autootje?
    Je kan toch overal, met openbaar vervoer?
    Wat maakt dat nou uit..?
    Ik doe dat zelf ook al meer dan vijftien jaar”.

    Ik weet dat het vroeg is maar mensen krijgen niet voor niets een Canta…

    Wakker worden Juzo!

  10. JuZo, ik heb MS. Ik word snel moe, met boodschappen vanuit de supermarkt naar huis lopen gaat al lang niet altijd, ik kan volkomen *niet* tegen kou (dan wordt alles stijf en doet niks het meer – de enige remedie: naar ben en een uur of vier slapen), ik zak geregeld door een knie als ik loop.

    HenK: ik moet er inderdaad niet aan denken wat er was gebeurd als dat motorblok nog ‘s vijf centimeter was gaan zakken. Dat had akelige ongelukken kunnen veroorzaken.

  11. @ 11 Wat ‘n onzin. ik ben zelf topsport-wedstrijdtrainer geweest van mensen “met iets bijzonders”. We lieten ze gewoon de normale wedstrijdtraining meedoen, en gingen er alle wedstrijden in ‘t land mee af.

    Sommigen konden niet eens lopen. Anderen waren blind.

    Als klap op de vuurpijl en ik herhaal als klap op de vuurpijl, publiceerde ik erover met foto’s, in m’n eigen krant.

    Iemand die zelf de schoenveters kan dichtknopen, kan met ‘t openbaar vervoer. Kan kan met ‘n driewielerige fiets.

    Honderd kilometer per dag, door mij en de anderen vooropgereden, dwars door heuvelend Zuid Limburg, te starten zondags om nul-negen, nul,nul uur, aan Heerlens Centraal station.

    Stelt u zich maar op. U ziet mij vanzelf komen.

    Na ‘n paar maanden de Ardennen, aangrenzend Eifelgebied. En dat ‘t hele jaar door.

    We moeten alleen elkaar geen mietje noemen.
    Daar houd ik niet van.

    Zo ben ik niet brain-gestempeld.

  12. Okee. Er zijn nuanceringen, maar het principe.

    In het andere geval…, zal je je ‘n persoontje moeten aanschaffen, voor de dagelijkse boodschappen (zoals ik dat doe hier in de flat, voor ‘n aantal personen, dan “kom ik ‘ns lekker onder de mensen” =opjuinen, van de gespreksonderwerpen, dollen en gekken(!)

    en ‘n persoontje,

    dat zelf het geregeld onderhoud aan het eventueel drie (light) of vier (heavy) wielig voertuig voor je uitvoert. Te betalen met ‘n glaasje wijn in ‘t avond-lommer.

    Immer zacht fluitend, ‘n vrolijk lied.
    Maar die zijn er wel.

  13. Jezus Juzo! U hebt een zeer goed stel hersenen en dan komt dit uit uw vingers…

    Verdoe uw kostbare tijd niet met onzinnige tekst en verdiep uzelf eens 1 uurtje in MS!

    Mensen met MS moeten NIET over hun fysieke grenzen gaan, want dit heeft (potentieel) een (zeer) nadelige invloed op de ontwikkeling van MS.

    U zult tot de ontdekking komen dat je er met wilskracht HELEMAAL NIET komt!!!
    Dit soort populaire onzin wordt alleen verkocht door mensen die totaal geen ene FUCK verstand hebben van de (slopende) werking van MS.

  14. @ Juzo Ik ben het volkomen eens met Tartarus. Iemand die MS heeft, kan en mag niet door zijn fysieke grenzen gaan. Wil je voortaan drie keer denken voordat je op de knop “verstuur” drukt.
    @ Karin: ik hoop dat je nieuwe voortuig er snel is en dat je weer langs de grachten kan zoeven.

  15. @ 16 En wat zijn iemands fysieke grenzen? Wie bepaalt dat? De persoon zelf? Nee hoor. Er zijn triljarden MS patiënten op de hele wereld. Geeneen is er hetzelfde. Geeneen kan dus doen wat de ander doet. Ze doen allemaal van alles, maar net een beetje anders. Dat is verrassend.

    Ik zou zeggen, maak je geen zorgen. Het komt wel goed.

    Ik denk altijd ruimschoots voldoende na voordat ik op de knop verstuur druk.

    Gelukkig staan er een heleboel mensen mij terzijde, en anders zoek ik ze zelf wel op, om te kunnen bepalen wat er al dan niet staat te gebeuren. Waar en waarmee, met wie, en hoe dan ook.

    Ik zou zeggen,

  16. @ 15 Waar staat dat ik zeg dat mensen met MS over hun fysieke grenzen heen moeten gaan? Waar staat dat? Waar? Noem me dat. Wijs me dat aan.

    Dan kunnen we verder praten. Anders niet.

    Misschien vallen 100 fietskilometertjes wel veel te ver BINNEN hun fysieke grenzen, en 200 BUITEN hun fysieke grenzen, maar waar staat wat?

    Men moet zich bij mij altijd heel erg zuiver en precies bepalen tot precies datgene wat ik schrijf.

    Dat doe ik met anderen ook.

    Dan loopt ‘t allemaal nog wel ‘t beste af.
    Vermoed en denk ik zo.

  17. @Juzo,
    mijn handicap zit in mijn lijf, die van jou overduidelijk in je hersenpan.
    Ik hoef me niet meer af te vragen wie er slechter af is….

  18. juzo, het is best fijn om sorry te zeggen wanneer je iets fout gedaan hebt.

    Over de Canta heb ik verder weinig te zeggen, vind ik niet zo interessant.

  19. Als ik iets fout gedaan heb, zal ik sorry zeggen dat doe ‘k al als eerste, m’n hele leven lang.

    Maar als niet, niet.

    En of dat fijn is of niet, dat interesseert me totaal niet.

  20. Toch wel jammer, dat sommige mensen, wanneer ze een tekort aan aandacht hebben of ervaren, de neiging hebben om, door middel van het schrijven van onzin, reacties te genereren. Trolgedrag gaan vertonen…
    Bewust of onbewust.

  21. @ 23 Het zou interessant zijn, flink en moedig bovendien, karakter- en stijlvol, als je mijn naam noemde.

    Mensen die moedig, flink, stijl- en karaktervol zijn
    hoogstaand, eerlijk en respectabel, en mijn naam noemen,

    zijn er niet veel meer in Nederland.

    Maar ja, dat moet je natuurlijk wel dúrven hè.
    En dat doet niet iedereen.

    Geef ze ‘ns ongelijk.

  22. ha ik ben muzikant…maar zelfs een canta is te hoog gegrepen voor me….. ( waarom zijn die klere dingen zo duur en voor 40 procent van een canta? heb je een fiat panda die het vijf jaar op de weg uithoud……

    nou ja een voordeel heb ik wel in het leven……zonder autoootje? je kan toch bijna nergens parkeren in rotterdam….

  23. Zelden heb ik zo’n hoop onzin gelezen als wat Juzo hier presteert te schrijven…. Het lef om te vertellen wat iemand anders kan en niet kan!! Het openbaar vervoer brengt je van een plaats waar je niet woont naar een plaats waar je niet moet zijn, het duurt uren eer je er bent. De meeste mensen willen dan ook geen afstand doen van een auto (en dan bedoel ik gewone auto’s) omdat het comfortabeler en makkelijker is om voor je deur in te stappen en voor iemand anders z’n deur uit te stappen. Noem het gemakzucht, maar daarom zijn mensen ooit begonnen met paarden te gebruiken voor karretjes, en daarop de auto uitgevonden. De meeste mensen zijn bereid om overal op te bezuinigen om maar auto te kunnen blijven rijden, ondanks kilometerlange files. Het is een stuk bewegingsvrijheid die je niet wilt missen. En dan zou je met een handicap ineens met een driewielfiets en openbaar vervoer moeten doen…… Ik kan je vertellen dat ALLES meer moeite en energie kost wanneer je een handicap hebt, en dat je ieder hulpmiddel aangrijpt om je energie te sparen. Wat me zo vreselijk dwarszit in het betoog van Juzo is de betweterigheid, de stel-je-niet-zo-aan-mentaliteit van een gezond mens die even wilt uitmaken wat iemand met en beperking wel en niet kan en wel en niet mag doen. Dezelfde mentaliteit die je ook tegenkom bij sommige mensen bij de instanties die moeten beoordelen of je in aanmerking komt voor een of andere hulpmiddel (want je zou wel de boel kunnen belazeren, stel je voor dat je een rolstoel of een scootmobiel wilt hebben uit gemakzucht!!!) Ga zelf maar enkele weken in een rolstoel zitten met je armen en benen verzwaard met 30 kilo lood en ervaar wat het is om continu vermoeid, beperkt, belemmerd te zijn in je bewegingen en voor alles wat je doet te moeten nadenken over hoe je het makkelijkst kan doen en of je wel de puf hebt om het te doen en wat de gevolgen kunnen zijn als je jezelf te zeer vermoeit. Dan spreken we wel verder.

  24. Ik weet wat het is om beperkt te zijn in je doen en laten.
    Zelf krijg ik binnenkort een canta.
    Nu zijn er dagen dat ik wel goed voorruit kan maar voor de dagen dat het niet gaat krijg ik nu dus dit leuke vervoersmiddel.

  25. Heel beledigend wat je schrijft Juzo. ! Ik heb nu 7 jaar een Canta en zonder mijn karretje zou ik aan huis gebonden zijn, ik ben 38 maar kan door reuma niet meer fietsen en slecht lopen. Openbaar vervoer is leuk maar voor mij niet haalbaar omdat alles te ver lopen is. Ik heb twee kleine kinderen en daar steek ik graag mijn energie aan, en om deze energie niet te verspillen heb ik mijn canta. Oordeel niet over wat andere mensen zouden moeten kunnen zonder dat je het zelf meemaakt!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.