Twee liefdes komen samen: deze week las ik dat regisseur Tim Burton een verfilming van Alice in Wonderland op stapel heeft staan.
Alice is een oude liefde. Ik las Alice in Wonderland toen ik acht of tien was en raakte meteen in de ban van dat laconieke meisje dat zoveel vreemds overkomt. Ik heb dat boek – en de opvolger Through the Looking Glass and what Alice found there – vaak herlezen. De allermooiste editie is The Annotated Alice van skepticus en wiskundige Martin Gardner, met een fantastisch notenapparaat dat varieert van toelichtingen op verhaspelde kinderrijmpjes tot uitgebreide bespiegelingen over materie en anti-materie, en alle originele illustraties van Tenniel. Gardner heeft Alice immens verrijkt.
Jan Svankmajer heeft ooit een prachtige verfilming gemaakt, de meest absurdistische Alice die ik ken en daarom de mooiste. Maar nu waagt Tim Burton zich eraan: Tim Burton, de man achter het vreselijk mooie sprookje Edward Scissorhands, de bedenker van The night before Christmas, de regisseur van Mars Atttacks! en Ed Wood en van zoveel ander moois.
Fuck. Wachten tot 2010. If only time could fly. But at mad tea parties, it doesn’t.
Ha, ook een favoriet van mij. Ik zette onlangs nog – een week of twee geleden – de tekst Jabberwocky op mijn blog. Heerlijk absurd. Mooi!
Hé, wat leuk! Voor mij ook 2 favorieten die samen komen, jammer dat het zo lang duurt, maar dan wordt het vast wel heel mooi.
oh bedoel je de *Alice* die je in je eerste uitgave van * vallende vrouw* staat? ;))))
ik bedoel eigenlijk de kleine zeermeermin ;-))
http://corpsebridemovie.warnerbros.com/
Stop-and-Go animatie met echte fysieke poppetjes. Zeer de moeite waard vind ik! De DVD heeft ook leuke extra’s over de totstandkoming van deze movie. Misschien iets om de tijd te overbruggen??
Hoewel de titel van mijn roman Donkerland doet vermoeden iets met dit (Alice in) Wonderland van doen te hebben is dat niet zo; de titel zinspeelt op de ongekende donkerte onder onze hersenpan, die heksenketel vol triljarden electro-chemische vonkjes, vonkenregens die maken dat sommigen van ons zo gek zijn als deuren…niemand kan een gezicht lezen, niemand kan feilloos leugens detecteren, iedere lul kan een klootzak zijn, en iedere, nou ja, mannen veel vaker dan vrouwen, zoveel is zeker!
en dan, was de schrijver van AIW zelf niet ietwat verdacht aangaande verregaande kinderliefhebberij…