Item van EenVandaag over de zin en onzin van Pink Ribbon, de jaarlijkse roze campagne tegen borstkanker. Het item begint ongeveer op minuut 19.
I write, therefore I am
Item van EenVandaag over de zin en onzin van Pink Ribbon, de jaarlijkse roze campagne tegen borstkanker. Het item begint ongeveer op minuut 19.
Hulde Karin. Voor deze kritisch-realistische noot. Zoals met veel goede doelen wordt bij Pink Ribbon heel langzamerhand het goede doel het doel. Pink Ribbon is inmiddels Hip. Nog even en het hebben van borstkanker is Hip.
De aandacht zoals die in oktober aan borstkanker gegeven wordt heeft naar mijn stellige indruk telkens minder met de realiteit van vrouwen met borstkanker te maken. Wat ook telkens vaker de boventoon voert zijn wat ik maar noem de opgepoetste succesverhalen van rolmodellen. Zoals een tijd terug Anastacia en Kylie Minogue. Op zich niet slecht, maar de echte verhalen, die even verscheiden en talrijk zijn als er vrouwen met borstkanker zijn, raken daardoor hel snel ondergesneeuwd. Maar helaas, dat zijn nou eenmaal geen hippe verhalen. Daar verkoop je geen glossy of mobieltje mee.
Ook een aspect aan die commercialisering dat me wringt: Het heeft misschien allemaal ook grof gezegd gewoon iets ‘geiligs’ dat het juist om borstkanker gaat. Ik bedoel: zouden die bedrijven/celebrities/media/mannen/vrouwen even feestelijk en hard lopen voor acties rond ‘gynaecologische kanker’? (Een verzamelwoord dat op zich al zo verhullend is voor het ondanks alles toch nog steeds zo taboeiige gebied ‘daarbeneden’ en voor ‘de andere’ typische vrouwenkankers daar met namen als eierstokkanker, baarmoederkanker, baarmoederhalskanker, vaginakanker, schaamlipkanker, namen die natuurlijk niet commercieel-sexy zijn ….. De vraag stellen is haar beantwoorden, ik geloof er niks van.
Ik herinner me een van de vorige Pink-Ribbon maanden, toen er overal prachtige foto’s te zien waren van de brug bij Rotterdam helemaal in het roze licht, de burgermeester, glamour, Bekende Nederlanders …….. dacht met pijn in m’n hart en enige vervangende schaamte aan een vriendin met schaamlipkanker, de gevolgen daarvan …..
De meeste mensen krijgen het woord alleen al niet over hun lippen zonder daar ongemakkelijk bij te worden – en ik zag het al voor me …. in neonletters SCHAAMLIPKANKER, VAGINAKANKER en dan dat woord op ieders lippen en tshirts en producten en feestjes en toeters en bellen en glamour en de burgemeester en bedrijven/celebrities/media/mannen/vrouwen …… ha!
(Ikzelf had – langgeleden alweer – baarmoederkanker.)
Hoi Karin
wat heb je het goed gezegd, ik kan me helemaal herkennen in de woorden van kritiek die je uitte
Zelf komt me de hele maand oktober al de neus uit en gister de miskoop van de maand gedaan: het glossy hippe Pink Ribbon blad….
Daar staat nu echt niets in ( of je moet van roze reclames houden). Ze presteren het zelfs om daar een blz.(blz 19) met zg prothese-bh’s te plaatsen, die echt niet geschikt zijn. De HEma plakt gewoon op een BH een roze strik en hoppa: weer een produkt voor de vrouw met borstkanker.
En dan de bijgesloten reclamefolder voor de verzekering van Women’s well-being. Dan krijg je hulp bij : speciale verpleegkundige ( mammacare?), vergoeding pruiken, schoonheidsbehandeling (Goedverzorgdbetergevoel?) lingerie en voedingssupplementen + een bonus van 7500 euro…….als je je hebt verzekerd voor de JUISTE vorm van kanker
deze maand ga ik lekker Mollen, wakker word ik wel weer op 1 nov, als de aandacht voor de hippe borstkanker over is
Ik heb hem gekocht de pink ribbon,er staat een interview in met een “warme man”eentje die ik in de afgelopen tijd heb leren kennen via z’n vriendin die borstkanker gehad heeft. tuurlijk is het een raar glossy blad en staat er ook een hoop onzin in(zoals in elk blad) maar het feit dat de opbrengst naar onderzoek gaat maakt veel goed. Hoe cru het ook klinkt,doordat het zovaak voorkomt wordt er veel geld gegenereerd voor onderzoek.Als bestuurslid van een patientenvereniging die het belang van een groep met een 1 op 5000 kans vertegenwoordigt weet ik dat het voor heel wat andere aandoeningen een stuk lastiger is geld te genereren.
Hoi Karin
ik heb je boek vanochtend uitgelezen, zo herkenbaar, alleen heb jij de energie om bezwaar te maken, ik heb de handdoek in de ring gegooid ( hoewel mijn rechtsbijstand er een zaak in zag) ….te moe
vond de tekst op het spandoek leuk: moe is niet lui!!
Beste Karin,
Ook ik word niet blij van die hippe blije borstkankroze wolk. Heb zelf op jonge leeftijd borstkanker gekregen met alle gevolgen van dien. Ik merk aan reacties dat de meeste mensen geen benul hebben wat de impact van borstkanker eigenlijk is; dat je al gauw vijf jaar zoet bent met hormonale behandelingen, je dus geen kinderen kunt krijgen, je een dikke oedeemarm kunt oplopen, het erfelijk kan zijn, waardoor je het doorgeeft aan je kinderen (ook als man!), je als jonge vrouw soms zo maar naar huis wordt gestuurd door de arts, de ziekte regelmatig terugkeert in de andere borst, je je werk kwijt kunt raken, etc etc. Borstkanker is een rotziekte.
Doen we op de pakjes sigaretten en de flessen tannine rodewijn, het bier, ook roze strikjes op de etiketten drukken? Doen we dat?
‘\°_°/’ – Vooruit dan maar. Als het dan toch moet.
Beste Karin,
Bravo, goed gesproken! Vorig jaar stuurden een vriendin en ik een brief aan Pink Ribbon om aandacht te vragen voor werk na kanker. Wij als (jonge) vrouwen slagen er niet in om een plaatsje op de arbeidsmarkt te veroveren, doordat potentiële werkgevers terugschrikken voor ons borstkankerverleden. Ik ben geïnterviewd en – hoewel het verhaal dat ik terugkreeg van de redactie niet geheel juist was en de redactrice beledigd was dat ik wijzigingen voorstelde – natuurlijk vloog ik afgelopen woensdag naar de winkel voor een exemplaar. Wie schetste mijn verbazing dat het hele interview nergens te vinden was. Mijn vraag aan Pink Ribbon hoe het zit, is nog niet beantwoord. Voor alle duidelijkheid, ik ben niet beledigd omdat er geen aandacht aan mij is besteed, maar ik vind het niet correct en een gemiste kans dat er geen aandacht besteed is aan dit voor velen zo belangrijke gevolg van deze kwaal. Mensen die echt willen weten hoe het is als je borstkanker krijgt en wat de gevolgen kunnen zijn op het gebied van de sociale voorzieningensoap, kunnen beter mijn boek lezen: Cellencomplex K., uitgeverij boekscout, http://www.boekscout.nl, ISBN 978-90-8834-104-5.
Beste Karin,
Na zelf borstkanker te hebben gehad (?) en er twee vriendinnen aan te hebben verloren kan ik me totaal niet vinden in dit opleuken van borstkanker.
Dit filmpje ( met geluid) kwam ik tegen:
http://www.thinkbeforeyoupink.org/Pages/2005FlashMovie.html
En ik ben nog steeds heel benieuwd naar het financiële jaarverslag van Pink Ribbon, dat hebben we namelijk nog nooit te zien gekregen. Gek eigenlijkdat niemand het daar over heeft.
Heel goed dat je een tegengeluid hebt laten horen !
Ongeveer een jaar geleden zag ik op de Franse televisie een voorlichtingsfilmpje van La Ligue contre le Cancer. Een ongeveer 50-jarige vrouw vertelde “opgetogen” over haar nieuwe, mooie borsten. Dit alles als gevolg van het feit dat ze borstkanker had. Borstkanker als middel om je lijf te laten verfraaien. Over het feit dat je door de hel gaat, werd voor het gemak maar even niets gezegd. Ik was verbijsterd. Gelukkig is het filmpje – naar mijn weten – maar één keer vertoond. Zoals Frank hierboven zegt: “nog even en het hebben van borstkanker is hip”. Ik zou graag mijn borsten laten “opleuken”, maar heb daar toch geen borstkanker voor over.
Nog even een aanvulling op mijn vorige bericht. Het was niet La Ligue, maar het nationale instituut tegen de kanker die met de campagne ‘gewone helden’ het imago van kanker wil veranderen. Voor wie meer wil weten: de site is e-cancer.fr. Het gewraakte filmpje staat er niet meer op.
Had nog niet gekeken naar dit item toen ik mijn commentaar elders plaatste. In de eerste plaats: Je moet dit breder zien dan Pink Ribbon Nederland. Natuurlijk ga ik ook over m’n nek van een mobieltje met een roze strikje en ik zei elders al dat vrouwen in Nederland, met de toch over het algemeen goede zorg hier en goede verzekeringen, dit op zich niet nodig hebben. De Pink Ribbon actie echter is internationaal. Het zou aanmerkelijk doelmatiger zijn als op beleidsniveau eerst Europabreed en dan intercontinentaal doelen werden gesteld vergelijkbaar met bijvoorbeeld de millenniumdoelen. En dat op elk continent. Zolang dat niet zo is, vind ik álle aandacht voor borstkanker goed, zeker omdat het zo veel voorkomt. In de Netwerkreportage zit ook een vrouw van de Pink Ribbonorganisatie, die zegt dat het heel goed is dat vrouwen er op attent worden gemaakt dat bewegen één van de manieren is waarop je het risico op borstkanker terugdringt. Het is niet een vrouw waarnaar gelijk je sympathie uitgaat, zoals wel naar Karin bijvoorbeeld in de zelfde reportage. Maar daarmee heeft die vrouw niet minder gelijk, en als er vrouwen zijn, als bijvoorbeeld de vrouw die hier een tijdje terug schreef bij het item over roken, die zich daardoor gesteund en beter geinformeerd voelen, wat is daar dan mis mee? Waarschijnlijk is er mis mee dat borstkanker niet eerst even kijkt wie ze treft. Zodat vrouwen die bijvoorbeeld helemaal niks hebben met Gerard Jolink (weet niet of die zijn naam al aan de Pink Ribbonactie in Nederland heeft geleend) wel ineens worden meegesleurd in een carnavalskraker tegen borstkanker (bij wijze van spreken). Borstkanker is niet politiek correct in het vinden van haar slachtoffers. En gelukkig maar, dat dát soort afwegingen niet gelden. Inmiddels krijgt namelijk één op de acht vrouwen in Nederland deze toch echt heel nare ziekte.