Misbruik in First Life

Spaink in Second LifeEen verslaggever ziet twee poppetjes mechanisch op het beeldscherm bewegen en het land lijkt subiet in rep en roer: kinderporno in Second Life! In het gedruis vergeet iedereen dat je je alleen met een creditcard kunt aanmelden voor het spel, wat als leeftijdslimiet fungeert, zodat alle kinderen die daar rondlopen een fantasie zijn. Ja, je kunt als speler de gedaante van een kind aannemen. Ja, je kunt als speler je poppetje seksuele dingen laten doen, waarbij je overigens per handeling die een ander verricht, uitgebreid toestemming moet geven – alsof je seks hebt met Microsoft. (‘Weet u zeker dat u dit doen wilt? Klik “ja” of “cancel”.’ Je klikt ja. ‘Weet u het écht zeker?’)

Zoals als het geen moord is wanneer ik in Grand Theft Auto een medespeler overhoop rijd en geen bestialiteit als ik mijn Second Life-poppetje met een furry laat foezelen – een groot deel van Second Lifers zijn een kruising tussen mens en dier – is het geen kinderporno wanneer ik me als kind uitdos en dan mijn poppetje met een ander poppetje laat bewegen. Volgens de definitie die Netwerk in haar uitzending van vorige week hanteerde, valt die oude seksparodie van Sneeuwwitje en de zeven dwergen vermoedelijk ook onder kinderporno.

Second Life is een virtuele plek waar zowat alles kan: een draak wezen, een bijenkorf vol elfjes kweken, de Dam in Amsterdam nabouwen, een vliegtuig in je binnenzak steken, je een staart en kattenoortjes aanmeten of een straatbende leiden en drugs pushen. Je kunt er vliegen, spierbundels kopen en je taille versmallen. Je kunt er vampier worden of elf, grootgrondbezitter of paaldanseres. Je kunt er kind worden en ‘seks’ hebben. Je kunt – als er rare dingen gebeuren – de beheerders een seintje geven, die de logs bekijken en iemand dan soms z’n account ontnemen. Kom daar in de gewone wereld maar ‘s om.

Regisseur David Cronenberg zei het al eens: censors lijken op psychoten, ze verliezen het onderscheid tussen realiteit en fantasie uit het oog. Kinderporno bestaat, maar niet in Second Life: daar zitten hooguit mensen rond die een wat bizarre fantasie uitvoeren, net zoals je in First Life volwassenen hebt wier grootste seksuele genoegen het is om in luiers rond te lopen. Second Life is fictie, een verbeelde fantasie van volwassenen, een gedeelde tekenfilm.

Wie kinderporno op internet wil vinden, kan beter in Freenet duiken zoals de Nieuwe Revu anderhalf jaar geleden aantoonde: daar wordt vrijelijk kinderporno uitgewisseld, foto’s van echte kinderen die echt worden misbruikt. De overheid heeft er de mond van vol hoe erg kinderporno is maar delegeert het probleem naar de providers, en heeft intussen alle geld en expertise weggehaald bij de dienst die kinderporno moet opsporen en die overgeheveld naar terrorismebestrijding.

Het ergste vind ik dat we steeds maar denken dat kinderporno en kindermisbruik van ‘buiten’ komen. Het is dezelfde denkfout die eerder werd gemaakt rond verkrachting: de overgrote meerderheid van de verkrachtingen worden gepleegd door bekenden. De enge man in de bosjes is vaak fictie. Zo ook bij kinderporno. Justitie rapporteerde in september 2004 dat kinderen in bijna 80% van de gevallen misbruikt worden door daders in de dagelijkse omgeving, vaak het gezin. Slechts in 10% van de gevallen is de dader een vreemde. Kinderporno wordt vrijwel allemaal door vaders, buurmannen, broers en ooms gemaakt. In First Life.

Author: Spaink

beheerder / moderator

25 thoughts on “Misbruik in First Life”

  1. Je kunt ook je zonder creditcard prima vermaken op Second Life. Je hoeft namelijk niet te betalen. Die ‘garantie’ dat er geen kinderen huizen, is er dus niet.

  2. Ik bedacht mij even na mijn vorige bericht dat jonge meisjes die misbruikt worden heel normaal is in Japanse Anime (ook films). Van wat ik heb gezien zijn het wel mini-vrouwtjes en geen kinderen maar wel superonschuldig met hun grote ogen.

    Laten we dat dan meteen ook maar verbieden wijze volksvertegenwoordigers uit Den Haag??

    Ook kan een kind geen sex hebben volgens mijn definitie. Daar moeten ze juist eerst de pubertijd voor door! Dus sex met kinderen kan, maar kinderen die sex hebben is een personificatie o.i.d. (misschien dat Karin het goede stijlfiguur kan opnoemen)

  3. Karin, bedankt en gefeliciteerd met dit artikel. Ik ben zeer verheugd te zien dat je in staat bent om over andere dingen te schrijven dan kanker, en dat bedoel ik absoluut positief.

    SecondLife wordt naar mijn idee overmatig gehyped, en alles wat daar gebeurt uitvergroot. Dat gebeurt uberhaupt met zaken waarbij nieuwe techniek bij komt kijken. Dat gold voor websites (o goede vrede als iedereen toch alles kan intikken op internet!), dat gold voor blogs, dat geldt voor myspace/communities en dat geldt voor Second Life.

    En voor degenen die hier roepen dat je zonder creditcard SecondLife binnen zou komen: je moet je volledige doopceel lichten om ook maar te kunnen verbinden met Second Life. Als je jonger bent dan een bepaalde grens kun je niet terecht in de adult-sites.

    Persoonlijk vind ik Second Life overgewaardeerd, ik heb er tot de grote wachtwoord-uitlek-kraak eind vorig jaar een maandje op rondgeklikt, maar eerlijk gezegd vond ik er weinig echte lol.

  4. Zolang mensen in Second life hun fantasieen uitleven is er een kleine kans dat dit niet zal gebeuren in het echte leven en er geen echte kinderen de dupe van zullen worden.
    Dat liefde voor kinderen bestaat is erg genoeg, voor kinderen alswel voor de volwassenen die deze vorm van ‘liefde’ voelen.
    Het echte misbruik is dan misschien een stukje verder weg van de echte wereld.

    Gr Cynthia

  5. Fantasieën uitleven?
    Misbruik verder weg van de echte wereld?

    In sommige tv-reclamespotjes worden met opzet kinderen als lokkertje gebruikt. Als sex-appealertje, dus.

    ???
    Dat is niet voor niks.
    De handige reclamejongens doen niks voor niks.
    Het gaat om effectief en keihard verkopen, big selling properties.

    Op de billboards aan de kant van de autoweg staan ze ook.
    Kennelijk verdrijft het de verveling.

    En nu???

    De stemmen worden met opzet zodanig bewerkt, verwijfd,
    dat mensen met pedofiele affiniteiten, -(dat zijn dus wij allemaal)-,
    -in meerdere of mindere mate-,
    daardoor maximaal ‘touched by an angel’ worden.

    De wereld zit een klein beetje ingewikkelder (hypocrieter) in elkaar.
    Denk ik zo.
    Vermoed ik zo.

    ‘\Â_Â/’

    Het is een kwestie van de juiste cybernetica.
    Dat moet bij het allereerste kleinste begin, direct afdoende worden aangepakt.

  6. Of het volwassenen onderling zijn of niet: ik blijf het eng vinden.
    Het is dan wel geen kinderporno, het blijft pedofilie.
    Hetzelfde geldt voor virtuele, quasi-‘kinder’porno: porno met op de computer gemaakte ‘kinderen’. Natuurlijk, voor het maken van de porno worden geen kinderen misbruikt – maar evengoed verlustigt men zich aan het beeld van een kind dat seks heeft.
    Ik geloof niet zo in de theorie dat een pedofiel op die manier zijn verlangens veilig kan uitleven. Volgens mij houdt het die gevoelens in leven en maakt het ze alleen maar groter, waardoor de stap naar echt, live, misbruik veel kleiner wordt.

  7. Merijn. De lol die je hebt in second life is virtueel. Je poppetje heeft dus lol, hoewel dat ook verstrekkende gevolgen in je eigen leven kan hebben. Je zou zomaar lol in het spel kunnen krijgen en misschien ook in je echte leven als gevolg van het spelen van dit spel!

    Daarom is second life zo gevaarlijk en moet het goed worden gereguleerd. Want ‘Second life is reality and reality is less than second life’ (yep, goedkope videodrome rip off, maar het is wel een Cronenberg rip off eh!)

  8. Beste Thomas, waar komt de gedachte vandaan dat lol hebben in een spel zou leiden tot lol in hetzelfde in het ware leven? Als feitelijk pacifist vind ik het soms best aardig eens een GTA spe te spelen (grand-theft-auto, waarin je maffiaatje speelt).

    Geen haar op mijn hoofd die erover piekert met een ak47 over straat te gaan, ondanks dat ik zo’n spel speel.

    Wees blij dat je niet in de hoofden van je medemens kan kijken, en ik niet in het jouwe; je wil niet weten wat mensen soms fantaseren en gelukkig niet doen. Er is nog zoiets als trots, gevoel, eer, trouw, enz, ook onder mensen die zich in SL voordoen als elfje, draak, tovenaar, clown of gewoon, als man of vrouw in een spijkerbroek en t-shirt (je standaarduitrusing).

  9. Och… ik vind dat ‘t allemaal wel meevalt.

    Stel je eens voor dat er mensen ZONDER fantasie waren. En die zijn er.
    Veel te veel, en meer dan genoeg. De armzalige doden van geest.

    Fantasie is het allermooiste wat er is, en dan ook volslagen grenzeloos.

    Als je op dit, allerheiligste moment, woensdagavond half twaalf, naar het tweede net op de Duitse televisie kijkt, dan zie je Johannes B. Kerner. Bij zich heeft hij een hele zaal vol uitzinnig gillende tieners, buiten staan er nog een paar honderd, en binnen zitten twee Duitse jongetjes, die op dit moment heel Duitsland van jong tot oud aan hun voeten hebben gegooid.

    Met hun Tokio Hotel 483. Het zijn de totaal verwijfde en vervrouwelijkte Bill en Tom Kaulitz. Het zijn echte, totaal gave, mooie prachtige schitterende manvrouwtjes geworden. En dan ben ik niet eens homofiel, pedofiel travestiet of bisexueel. Niets van dat alles. Gewoon. ‘n Boeren jongen van Jan Stavast. Jan van Schaffelaar. Jan de Wit.

    Tom en Bill, de top-vrouwmannetjes, met alle natuurlijke en vrouwelijke, bijna pedofiele raffinement in hun expressie, zoals dat alleen maar de echte perverzerikjes kunnen bereiken. Mooi toch? Deze broertjes Kaulitz, die van zichzelf kennelijk nog niet precies weten, of ze nou echt man, of toch maar ‘n beetje vrouw zullen worden?

    Kijk. Dat is de vervaging der seksen. Het uitwisselen en overnemen van elkaars aantrekkelijkheden, het appeal.

    Is het allemaal verboden? Dat moet je dan tegen de triljoen van hun dromende en fantaserende fans van hun zeggen. In binnen en buitenland.

    Gaat het de verkeerde richting op met ons aller fantasie? Ging het dat ook al niet met BomFunk MCse Freestyler, en al die andere vervrouwelijkte jongetjes, de jongensachtige meisjes met hun korte koppie, die dag en nacht overal in de hele wereld voor ons neus open neer en heen en weer paraderen? In al die eeuwen zolang de wereld bestaat?

    Moeten we ons dan maar weer slaan? En straffen? Nou goed vooruit dan maar weer. Het zal wel de bedoeling zijn.

    ‘\~_~/’

    Laten we maar blij zijn, dat er altijd voor iedereen, zulke bewonderenswaardig mooie lichaampjes van deze jongenmeisjes, meisjesjongetjes zullen blijven zijn.

    Leve de gezonde fantasie, in een gezond lichaam en vooral kraakhelder van geest.

  10. Prachtig antwoord Merijn! Ik zou verder kunnen stellen dat pedofiele rollenspelletjes in secondlife niet leiden tot het verkrachten van je buurjongetje.

    Ik vond de uitzending van Netwerk waarin een psycholoog uit Groningen zoiets suggereerde heel fout.

    Maar ik heb het niet zo op psychologen en aanverwante artikelen moet ik eerlijk toegeven :-) [En daar had ik geen computer spelletje voor nodig ‘als leerschool’ ;-)]

  11. Het is maar goed dat die ouwe, vieze, smerige rottige mannen geen internet hebben. Anders was het nog VEEL erger!!

  12. De crux is dat kinderporno aanvankelijk verboden werd omdat er bij de fabricage ervan daadwerkelijk kinderen misbruikt werden. Eind jaren negentig is die argumentatie verschoven en is ook ‘virtuele’ kinderporno eronder geschaard, oftewel geconstrueerd beeldmateriaal. Het idee daarachter was tweeledig:
    – het onderscheid tussen ‘echte’ en gefotoshopte kinderporno was soms lastig te bepalen en was nu, hoe prettig, niet meer relevant;
    – de gedachte dat het bekijken van kinderporno tot daadwerkelijk misbruik zou leiden, had grotere aanhang gekregen.

    Bij die wetswijziging is de ratio achter het verbod op kinderporno verschoven: van bewezen misbruik naar eventueel toekomstig misbruik. Of het bekijken van kinderporno nderdaad tot later misbruik maakt is echter bepaald geen uitgemaakte zaak. Als je het rapoort van Justitie dat ik aanhaalde bekijkt, zie je dat in Nederland het aantal verdachten van pedofiele delicten gezakt is van bijna 1800 in 1996 naar bijna 1400 in 2002 – in een periode dat kinderporno steeds toegankelijker werd, via internet.

    Wat de discussie over een verbod op ‘kinderporno’ of ‘kindermisbruik’ in Second Life zo bizar maakt is dat het onaanemelijk is dat de spelers die daar kinderen uitbeelden, inderdaad ook kinderen zijn, en dat we het helemaal niet hebben over ‘realistisch’ materiaal. Erger, een dergelijk verbod bepleit een derde verschuiving, namelijk naar een verbod op ons onwelgevallige fantasieën.

  13. Een andere reportage vanmiddag op de Duitse televisie liet zien, -zeer authentiek gemaakt-, dat van iedere 10 jongetjes in de leeftijd van 8 tot 14 jaar er zich 6 zonder zich ook maar een seconde te bedenken laten meenemen vanaf het schoolplein of de kinderspeelplaats door ouwe, vieze, smerige rottige mannen die kennelijk en duidelijk waarneembaar en aanwijsbaar iets heel smerigs pedofiels met hun van plan zijn.

    Ik denk dat het toch wel verstandig begint te worden, dat er in de opvoeding van de kinderen iets aan wordt gedaan.

    Daar komt nog bij, zoals ik zelf bij jarenlang verricht en ook in het dagblad gepubliceerd onderzoek tot m’n verbijstering heb vastgesteld, dat het in grote delen van het land in nog niet eens zo sterk afgeschermde en algemene milieus, wijken, samenlevingsverbanden, dorpen en gemeenten maatschappelijk geaccepteerd is, soms zelfs gemeenschappelijk en maatschappelijk aangemoedigd wordt, dat er pedosexuele abberaties en schenderijen van het gezond maatschappelijk welzijn en samenleven worden gepleegd en onderhouden.

    We kunnen dan wel hoofdschuddend en licht berispend en bestraffend wijzen naar een soort van besmuikende en bezoedelende tekenfilmpjes, maar we zouden met z’n allen ‘ns kunnen proberen ‘t land grondig en krachtdadig schoon te maken.

    Het is het een of het ander.
    Hoe dan ook.

    ‘\°_°/’

    Iedereen hier weet zelf wel, waar we dan eens zullen beginnen.

  14. Dat is juist.
    Ik vermoed dat ik geen Internet heb.

    ‘ns Even kijken.
    Nee. Ik heb ‘t niet.

    Maar ik heb wel 85 van die fotootjes van de televisie-uitzending Kaulitz opgeslagen.

    ‘\^_^/’

    Is dat erg?

  15. Ach juzo. Actief pedofileren is Ok zolang je het maar niet in Second Life doet. Pedofilie moet onzichtbaar en stiekem in de samenleving gebeuren. Dan heeft niemand er last van.

    Ik bedoel. Stel dat er een echt kind achter zo’n avatar zit. Kan die zomaar met andere spelers gaan praten! Help! Dat willen de PvdA, CDA, SGP en SP dus vanwege hun imago voorkomen.

    Het is veel te makkelijk om hulp te vragen in een spel als Second Life :-/

    Wat ga jij stemmen 7 maart? Wees een goede burger en denk aan de kinderen als je in het stemhokje staat!

  16. Het is zelfs al een tijd mogelijk aan te melden bij SL met slechts een (gratis) email adres. En dit zonder dat de leeftijd, laat staan identiteit, echt wordt gecontroleerd. Maar dat is met het www, usenet of uberhaupt het internet toch ook zo? SL is gewoon een soort ‘Web 3.0’ wat mij betreft.

    Verder een erg goed verhaal van Karin!

    Ik zit nu al een paar maand met veel plezier op SL zonder dat het me een cent heeft gekost. Ik heb zelfs geld verdiend. (met ‘campen’, maar dat vind k inmiddels zonde van de tijd en energie) En ook virtuele goederen en zelfs geld gekregen van aardige mensen die me aardig vonden. (niet in ruil voor seksuele handelingen ofzo!) Ik heb alles kunnen krijgen en kopen wat ik nodig had in SL tot nu toe.

    In ieder geval wordt ik gelukkig totaal niet seksueel aangetrokken door ‘kindachtigen’ en ik geloof nooit dat een spel als SL dat ooit zou kunnen veroorzaken.

    Tenslotte kan ik er alleen nog maar aan toevoegen dat SL waarschijnlijk een veel te ingewikkeld spel is voor kinderen welke ook seksueel nog niet actief zouden moeten zijn.

  17. Ik vraag mij al. Als zo iemand van het meldpunt kinderporno http://www.meldpunt-kinderporno.nl de hele dag beoordeeld of iets misbruik met kinderen is. Zou diegene dan niet preventief gecastreerd en de voogdij over eigen kinderen ontzegd moeten worden?

    Als degene die kinderporno moeten tegengaan zelf langzaamaan in pedofielen veranderen kan echt niemand er meer iets aan doen en heeft het ongestraft misbruik op kinderen gewonnen.

    Wie is sterker dan de afbeeldingen van kinderporno en kan deze functie vervullen? Wie zijn deze helden in Nederland en hoe gaan zij om met de kinderen uit hun eigen sociale omgeving? Laat je meneer de cybercrime agent een weekendje op je kroost passen of toch liever het oude omaatje een straat verderop?

    Op een of andere manier had ik meer vertrouwen in de zedenpolitie van weleer die gewoon alles deed. Vooral omdat van hen geen roep naar de politiek uitging om onschuldige virtueële economieen en ontmoetingsplaatsen om zeep te helpen.

    What’s next? Automatische screening van je MSN verkeer?? Een V-Chip in je kop die pedofiele gedachten blocked?

    Zijn we nog wel mensen als we zo met de problemen in onze samenleving omgaan? Zijn pedofielen ook ergens mens zolang ze hun broek altijd aanhouden in het bijzijn van kinderen?

  18. Tja, als kinderverkrachting op internet ‘maar een computerspelletje’ is, zie het dan ook als ‘maar een computerspelletje’ als een aantal kwaadgeworden 2ndLife medecreaturen aan digitale vigilante justice gaan doen en die kinderneukers helemaal aan flarden knallen. Het is immers ‘maar een spel’, niet? En als schieten niet kan, dan zijn er vast nog andere hacks te verzinnen om zo’n pedo uit te schakelen, zoals die ene ouwe Ultima Online hack, waarbij je met je carpenter-skills iemand binnenin een omheining van meubilair kon inmetselen. Omdat hij zelf geen carpenter-skills had, kon hij het meubulair niet ontmantelen en zat hij dus voor altijd vast.

    Kortom: het is complete onzin om te stellen dat op het internet alleen maar dingen met je gebeuren die je echt wilt en dat het allemaal met een simpel abuse-mailtje te verhelpen is (hallo Spamvrij.nl). Ook vind ik het complete onzin om te stellen dat de digitale integriteit van een virtuele identiteit enkel een kwestie is van ‘het onderscheid tussen realiteit en fantasie’, zeker wanneer iemand (lekker paradoxaal) incest-statistieken uit Real Life erbij gaat halen om virtuele kinderverkrachting goed te praten – hoezo ‘onderscheid’? Daar ging dat ene bekende essay van Julian Dibbell, ‘A Rape In Cyberspace’ nou juist over: met een paar hacks kun je een heleboel schade aanrichten, die iemand wel degelijk als een schending van zijn digitale integriteit ervaart. En die uitspraak over psychoten op slachtoffers van digitaal geweld toepassen is gewoon het slachtoffer de schuld geven. Waarom moeten we digitale kinderverkrachters het voordeel van de twijvel geven?

    ‘To participate, therefore, in this disembodied enactment of life’s most body-centered activity is to risk the realization that when it comes to sex, perhaps the body in question is not the physical one at all, but its psychic double, the bodylike self-representation we carry around in our heads.’

    Julian Dibbell, A Rape In Cyberspace
    http://www.ludd.luth.se/mud/aber/articles/village_voice.html

  19. Second Life ken ik niet, ik hou ook niet van virtuele werelden, vind de gewone wereld boeiend genoeg. Maar ik vind het vrij bizar dat er kennelijk commotie ontstaat over 2 getekende kindpoppetjes die het met elkaar doen in een virtuele wereld, terwijl ik zo weinig feedback hoor over wat Karin ook noemt, het reele misbruik van kinderen in een heel reele wereld. Ik vind de huidige SIRE campagne erg confronterend, en daardoor goed. 100.000 kinderen die elk jaar seksueel misbruikt worden, meestal door de eigen vader, de eigen oom, broer, soms trouwens ook de eigen moeder, tante, zus. Maar heel zelden door vreemden. Het is heel vreemd dat de samenleving moord en brand schreeuwt over elke pedofiel die een kind misbruikt, terwijl het overgrote deel van het misbruik in de eigen, vertrouwde omgeving van het kind plaats vindt en min of meer wordt doodgezwegen. We hebben het dan nog niet over kindermishandeling, over het feit dat elk jaar in ons kinderparadijs Nederland, met volgens Unesco de allergelukkigste kindertjes van de hele wereld, desondanks gemiddeld 60 kinderen worden doodgeslagen door hun ouders en dat is een topje van de ijsberg van vernederde en mishandelde kinderen. Dat mensen om daar maar niet over na te hoeven denken liever vluchten in een virtuele wereld waar je je fantasieen kunt uitleven, dat moeten ze helemaal zelf weten, en ook wat ze in die virtuele wereld doen. Dat mensen die puur voor de lol aan zo’n virtuele wereld deelnemen daar diep geschokt door zouden raken lijkt me sterk.

  20. [Grom] Zoals we in World of Warcraft zeggen: ‘It is just a game, if you can’t deal with that don’t play’

    [Joan] De spijker op zijn kop. Ik denk dat het *echte* probleem met kindermisbruik is dat het *veel* meer voorkomt als de mensen denken.

    Ik denk dat het verbieden van interactie in SL dus een maatschappelijk rookgordijn is zodat de vaders, ooms, etc. door kunnen gaan met hun misbruik en ondertussen met de vinger naar internet wijzen om hun geweten te sussen (‘maar daar is het veel erger’).

    Ik denk echt dat het heel vaak voorkomt. En geheim blijft (immers, een potloodventer in de zandbak, daarover kan je je pappie en mammie vertellen. Maar wat als die in het complot zitten en dat stil willen houden? Geen stufi, geen nieuwe fiets. Ouders hebben veel meer macht over hun kind dan een medespeler in SL)

    Als de kinderen wat ouder worden hebben ze trouwens een perfect pressie middel om alles te krijgen wat ze willen. Waardoor ze het nog minder snel aan de politie zullen vertellen.

    Maar nee. Internet heeft de kinderen verkracht! Internet heeft de twin towers doen instorten. Internet heeft een pedofiel van me gemaakt! Internet heeft mijn plasma tv uit het raam doen vallen!

  21. Yep, misbruik IRL is het echte probleem, Karin. Maar het is zo eng om te bedenken dat statistisch een behoorlijke kans bestaat dat je beste vriend / buurman / symathieke collega zijn buurmeisje / dochter / nichtje of, veel minder vaak, neefje misbruikt.

    Alles wat uit de anonimitiet van het publieke domein in onze eigen sfeer binnendringt, werkt zo: stel je voor, het was je eigen kind geweest of je eigen vader. In het ‘stel je voor’ ligt de essentie van your worst nightmare – dat het erge mij overkomt in plaats van de ander.

    Alles is dragelijk en ja, ook spannend als het maar, op emotionele afstand blijft – wat zullen al die jonkies (incluis mijn eigen dochter) die nu forensische wetenschap willen studeren (CSI New York, je weet wel) voelen en doen als ze daadwerkeklijk met de realiteit van een gewelddadige dood worden opgezadeld.

    En nu de U-bocht: het WWW heeft een dimensie aan de anonimiteit van het publieke domein toegevoegd – je kunt een eigen identiteit én een eigen imago voor je alter ego scheppen en ermee uit de initimiteit van het private domein in de schijnwerpers van de openbaarheid treden (daar moest je vroeger hofnar voor zijn). En in een minder scherpe tegenstelling: je fantasie vormt uit woorden en beelden een werkelijkheid op het WWW (real en virtual life zijn geen echte tegenstellingen; ik geloof er niks van).

    Gewoon een feit, uitgedrukt in een beroemde zin uit het stuk ‘Die Physieker’ (Dürrenmatt) : ‘geen gedachte die eenmaal is gedacht, kan nog worden teruggenomen’. Dat geldt ook voor iedere technologie – wat er eenmaal is, is er nu eenmaal. Het dilemma ontstaat in de beleving en het oordeel erover: is dat een bevrijding of een bedreiging? Of net iets anders: in het paradox openbaart zich de werkelijkheid.

    De paradoxale werkelijkheid van het WWW met al zijn schakeringen is waar we mee moeten dealen of we het nou fijn vinden of niet. Alle reflexen om via wetten daaraan te ontkomen enerzijds of de pogingen om de schaduwkanten weg te redeneren anderzijds, lossen dat niet voor ons op. En ik denk dat het ook nog even duurt voordat we opgewassen zijn tegen alle ambivalente ervaringen met zaken als Second Life enzo. Dat geldt in ieder geval voor mezelf en ik heb zo’n donkergrijs vermoeden dat ik niet de enige ben.

    U-bocht terug. Hoe om te gaan met de paradoxaliteit ‘mijn beste vriend pleegt incest’? Anonieme tiplijnen nemen het dilemma weg en ook de kans om eindelijk volwassen te worden; of met andere woorden, ik wil niet weglopen voor het inzicht dat ‘het kwaad’ banaal en menselijk is en ook niet voor de vraag of ik de courage heb om die beste vriend een spiegel voor te houden. En daarna kijken of ik de problemen in Verwegistaan een passant ook nog kan oplossen.

  22. Tuurlijk grom. Dat is precies wat ik bedoel. Ik ken SL niet maar in World of Warcraft is reputatie alles. Als je ninja-ed in je party op een hoog level weet je bijna zeker dat je nooit meer grouped met de gildes van de personen waarvan je ninja-de.

    Ik heb op tv gezien dat de sociale controle in Second Life ook vrij solide is.

    Nu maar hopen dat niet alle pedofielen van Nederland naar aanleiding van Netwerk tv een second life account openen ‘nu het nog kan’.

    Een plotselinge toestroom van nieuwe leden is de doodslag voor elk online spel.

  23. [Grom] Zoals we in World of Warcraft zeggen: ‘It is just a game, if you can’t deal with that don’t play’

    En dat is precies wat ik zeg tegen al die virtuele viezeriken die na een gezellig onschuldig virtueel potje kinderverkrachting helemaal aan flarden worden geknald door een boosgworden meute Counterstrike fans, of in ieder geval het digitale ziekenhuis in geslagen, want ook dat is een gezellig onschuldig virtueel potje wraaknemen.

Leave a Reply to Thomas J. Boschloo Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.