Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Parel
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Ik koop mijn bh tjes bij lobstar..zij hebben bh’s voor éénborstige vrouwen. over het platte deel zit een soort van kantje en stof…en ook een bandje..ik heb een soort van topjes in het zwart…..zit heel lekker en ziet er mooi uit. Ik vind jouw creaties ook mooi, Karin.. ook goed idee.. Ik draag soms ook zo’n sportbhtje…vind ik ook lekker zitten..
Met die platte kant kan een soort van nieuwe schoonheid ontstaan…het is een hele nieuwe sport om kleding te zoeken..kleding die past bij mijn nieuwe lichaam..ik zoek vaak schuine dingen, doorzichtige kantige dingen…wikkelvestjes en zo.. De kleding van lobstar vind ik ook mooi.. Dat is er echt speciaal voor gemaakt en sluit mooi aan en legt de nadruk op andere lijnen in het lichaam….
» Posted By Parel On February 25, 2007 @ 01:37
Karin, ik heb ook al die behandelingen gehad. Operatie, 6x chemo en bestralingen 25 x..Ik ben toen bijna een jaar helemaal uit de running geweest. een jaar ziek…. Ik was bezet zeg maar…vooral ook geestelijk..omdat de ziekte zo bedreigend is maar ook omdat die behandelingen zo zwaar zijn…slopend ….je moet echt door een soort van donkere tunnel heen met die chemo……ik heb toen echt de dagen afgeteld..dag na dag na week na week..van chemo naar chemo gekropen….onzeker en aftakelend..het is niet makkelijk..je voelt je als een slak….je moet zoveel verwerken in een heel korte tijd…dat je leven niet zeker is…dat je opeens niet meer mee mag doen daar buiten in de snelle flitsende wereld…ik zie me nog achter de ramen staan..kijken hoe mijn buurvrouw haar auto aan het afkrabben was om naar haar werk te gaan..wat voelde ik met alleen en afgewezen door het leven…..ik werk in het onderwijs en het lukte mij toen niet om te werken in die hele periode niet …om die aandacht en concentratie op te brengen voor mijn vak…..ook ik was onzeker over mijn vak…docent drama..kon ik ooit weer met zoveel vuur en creativiteit bezig zijn met spel ? ik wist ook niet of ik dat ooit weer zou kunnen om anderen aan het spelen te krijgen…..om die regie te hebben….om die aandacht te hebben voor iets buiten kanker…..maar toen nee….het kon echt niet..ik denk dat ik best post had kunnen sorteren of vakken had kunnen bijvullen..maar dat is mijn beroep niet….ik ben dramadocent..ik kon het niet..ik heb toen in dat jaar zelf een kort stukje theater gemaakt over borstkanker…dat is het enige wat mij wel lukte……en verder …dacht ik dat ik het nooit meer zou kunnen..maar dat is niet zo..nu sta ik weer voor de klas…ik ben weer terug…maar wel getekent door de borstkanker, dat wel…positief en soms ervaar ik het als negatief…ik weet niet…mijn energiehuishouding is veranderd, ik ben niet meer zo onbevangen of zo…..mijn lijf is anders, maar mijn geest is sterker en milder. mijn lijf (niet bejaard )maar wel minder soepel en sterk als dat het was…ik hoop nog altijd dat dat beter wordt..
Het lijkt me voor jou nu heel moeilijk dat je nu nog zo’n lang traject moet gaan met die herceptin..een lange tunnel. Ik kom heel vaak even langs om te lezen hoe het gaat..ik lees heel graag je stukken…..ik wens je moed en sterkte toe. Heb vertrouwen.
» Posted By Parel On December 18, 2006 @ 20:44
Wat een gezeik steeds zeg. Ik hoop dat ik geen taalfouten in mijn reactie heb. Elke keer weer dat getouwtrek om gelijk hier. Dit is de reden waarom ik zelf met mijn weblog ben gestopt…Het idee dat jan en alleman mijn teksten kon meelezen….erover kon beschikken of er door heen zat te hijgen met slechte gedachten of bedoelingen…zomaar kon reageren zomaar kon kwetsen
..weblog is een lastig medium….het is anoniem(of niet zoals deze) .en open voor publiek….dat maakt het zo leuk. Maar tegelijk is dat juist heel moeilijk. Want soms is de wereld maar piepklein…..soms zit je ineens in een soort van klauw van een lezer waar jij helemaal niet op zit te wachten…en kom je er niet vanaf….of zit zomaar je achterbuurvrouw mee te lezen in je persoonlijke digitale dagboek…Ook kun je zomaar te maken krijgen met indringers…die jouw weblog gebruiken voor zich zelf om iets te hebben om zich tegen af te zetten of om zichzelf beter van te gaan voelen…
Als je er een wachtwoord tussen zet is de lol er ook snel af…want juist die open communicatie is zo verrassend, het publiek-zijn is juist die extra jus over je eigen schrijven heen…die reacties…..zo extra inspirerend…dat vond ik ook tof met mijn weblog…… Maar…..je kunt alles maar zeggen. dat maakt het gevaarlijk…daarmee kun je een ander kwetsen. Er zit geen enkele sensor op..geen onafhankelijke…….
Het lijkt hier bij Karin op dit moment meer een politiek debat / een schietspel….een wijzen naar elkaar..om elkaar af te troefen…..in plaats van een open dagboek waar op respectvolle wijze gesproken wordt over het persoonlijk ervaren van een levensbedreigende ziekte en de ingrijpende behandelingen en het overleven daarna in grote onzekerheid…en met een aangedaan lichaam….niet altijd wetend wat door wat komt en hoe je mee verder wil en kan en hoe…….maar ik weet ook niet hoe dit op te lossen…….hoe kunnen we wegloggen en toch zorgen dat mensen ook luisteren???
ik weet het niet.. en iedereeen zijn eigen sensor inzet om te checken of het geschrevene zuiver vanuit respect is gebeurd???
een lotgenote en normaal fan van deze website !
» Posted By Parel On November 27, 2006 @ 19:29
Het alziend oog, 12 november 2006: ‘De kracht van kwetsbaarheid’
ja daar ben ik het mee eens..Sjaak je moet echt zelf een weblog beginnen…als dit je zo dwars zit en je wilt je mening er zo graag tegenover zetten……want het is vervelend en jammer als dat hier bij Karin zo’n conflictsfeer teweeg brengt…..zo’n wellus nietus getouwtrek…dit kun je niet blijven doen op de site van een ander…dat kun je gewoon niet maken……bah…ik wil hier gewoon kunnen lezen zonder elke keer die vijandige sfeer. .. het past hier gewoon niet….dat heen en weer geklets over protocollen cijfertjes en prognoses..het gaat hier over gevoelens en zorgen en beleving van een behandeling..en je eigen kracht handhaven….baas blijven…
» Posted By Parel On November 12, 2006 @ 18:45
Ik zou niet te snel beslissen..die behandelingen zijn er niet voor niets..je lichaam moet er ook aan wennen…het kan allemaal nog heel erg vervagen hoor ..die klachten bedoel ik…ik zou niet te snel zijn met denken dat het zo blijft vijf jaar lang….die depressie is misschien ook wel voor een deel logisch…na zo’n confronterende periode…
Ook is het hard dat je na die chemo dacht….zo,nu kan ik er weer tegenaan. en dat dat toch tegenvalt……en dat het nog niet klaar is..dat er nog meer moet gebeuren…ik snap je woede..ik snap het…ik ben een lotgenote..ik weet maar al te goed hoe het is als er van alles mis gaat met je lichaam en je niet meer weet wat door wat komt…
maar ik wil je toch ook zeggen dat jij nog wel heel vers in het proces zit….en het bijna niet meer als logisch is dat je nog een soort van terugval hebt…..jij bent zo sterk door die chemoperiode gegaan..je bent ook voor velen een voorbeeld..je loopt als het ware voor in de rij van de borstkankervrouwen ….zeg maar als een strijdbare…en je laat velen in Nederland zien hoe het is…en dat we verder leven..dat we niet afgeschreven willen worden als een stel zielepieten..dat er schoonheid vrouwelijkheid charisma uitstralings concentratie liefde en temperament is na borstkanker ..het heeft je misschien wel wat kracht gekost om zo sterk naar buiten toe te komen…ik zelf heb na de dianose bijkans een jaar niet gewerkt…daarna ben ik weer begonnen en nu werk ik gelukkig weer helemaal….jij eist veel van jezelf….misschien moet je even rusten..en je lichaam nog tijd gunnen voor dat je beslist om met een medicijn of zo te stoppen..nogmaals ik snap je paniek en je woede……ik hoop eigenlijk dat het nu intussen al beter met je gaat … liefs
» Posted By Parel On October 28, 2006 @ 18:16
Wat een fantastisch stuk heb je hier geschreven. Ik ben het helemaal met je eens. Dank je wel. ik heb er van genoten.
» Posted By Parel On October 18, 2006 @ 21:52
De leugen regeert, 29 september 2006
hoezo mogen wij vrouwen met één borst ons niet meer laten zien..de aanblik is te confronterend?
..luister dan maar eens naar mijn dochter van 12..zij zegt tegen mij..’mama…ik ben er helemaal aan gewend hoor dat je er nu maar eentje hebt…dat je er nu zo uit ziet..het hoort nu bij je..het is goed…ik kan me al bijna niet meer voorstellen dat je er 2 hebt’..ik hoef mijn lijf voor haar niet te bedekken
..ik vind het raar als wij ons moeten gaan verstoppen … hoeveel vrouwen moeten niet een borst missen..en moeten al deze vrouwen zich vervolgens ook nog eens gaan verstoppen?
en wat als je verder wilt met je leven?..dan wil je toch ook verder met je lichaam zoals het nu … ik baal ervan..ik heb het programma ‘de leugen regeert’ niet gezien..maar Karin..ik vind het super goed dat je door die angst van mensen heenbreekt..natuurlijk schrikken mensen van een amputatie..van een aangedaan lijf maar als je niet meer kunt lopen en een rolstoel nodig hebt..moeten anderen dat ook zien..misschien niet de meest handige vergelijking..ik weet dat kanker heel veel angst oproept..dat is logisch..maar toch..ik wil mezelf kunnen laten zien..mezelf mooi voelen..ik wil er mee leven..ja het is confronterend..maar ja..dat is het ook..het leven is ook niet geheel veilig…het zit vol met gevaren…
Ik werk in het onderwijs met pubers en sta zonder prothese voor de klas…de kinderen zien het niet eens..ze zien mij..ze zien mij als geheel..ik laat ze juist zien dat ik me goed voel zo…ook na ik dit heb meegemaakt. Ik voel me met een prothese net een paspop..
Ik doe die kinderen niets aan. Het zou toch bizar zijn als ik me niet meer mocht tonen..als ik niet meer mocht houden van mijn lijf en er niet meer mee voor de dag mocht komen? omdat ik een borst mis? omdat ik kanker heb gehad? moet ik me daarom gaan schamen voor de gezonde mens die er niets van wil weten?
» Posted By Parel On September 30, 2006 @ 07:40
‘Voor rust ben ik niet in de wieg gelegd’
ik hoop juist dat je er nog veel over blijft doorschrijven..ik vind het zo mooi en herkenbaar en gevoelig en treffend wat je schrijft. ik kom elke dag kijken of je alweer wat geschreven hebt…zo mooi vind ik het..
Ik kijk naar je foto….en vind het prachtig..hoe je je laat zien.. zo kwetsbaar.. zo open..zo aangedaan..ja dat ook..maar ik zie een heel mooi mens….Ik vind het gedurfd..maar zie ook het gewone weer..ik heb ook één borst..mijn kinderen zijn er al helemaal aan gewend …ik zelf…wen er ook al aan .. ik heb een platte kant…dat vind ik altijd wel een mooie omschrijving..een platte kant….nou …met kleding kun je het wel mooi laten zijn hoor…. het is ook heel normaal..er zijn zoveel vrouwen die er zo uit zien..ik zie ze nog niet veel maar ze zijn er wel….ik geef les op een middelbare school….ik draag geen prothese…die pubers zetten zich er zo overheen…je lijf is niet wie je bent…je bent veel meer…het is het geheel..en die ene verandering..daar wennen ze snel aan..er zijn ook zoveel andere afwijkingen…daar kijk je naar..maar al gauw ben je er aan gewend..schrijf er maar veel over, Karin, ik ben je fan !» Posted By Parel On September 25, 2006 @ 06:16
«« Back To Stats PageWat een mooie site..wat schrijf je mooi zeg…en voor mij allemaal heel herkenbaar. Maar ik ben al wat verder. Voor mij is het nu 2 jaar na de diagnose. Dapper dat je de chemo’s hebt doorstaan..heel heel dapper…want dat is echt afzien…en heel moeilijk om je lichaam zo niet meer onder controle te hebben.. maar ja het moet ..en fijn dat ze nu klaar zijn..nu kun je verder…je lichaam is sterk en komt weer bij…..ik weet nog hoe heerlijk ik het vond dat het eindelijk mijn laatste was..alleen die gedachte al zorgde ervoor dat het redelijk goed ging die laatste keer..champagne dronken we en ik nam een druif om mee te proosten………die Tess is trouwen ook een druif zeg..wat wil ze nou eigenlijk van ons..dat we het proberen te accepteren door te denken dat het bij ons past? wat een nare theorie…een soort van lotsberusting..nou mooi niet..het past niet bij je…kanker past niet bij je…het is juist onmenselijk..het vernietigd je…..terwijl we willen leven..nee..het past niet bij je..nooit niet…je moet het niet accepteren…je moet jezelf blijven en je kracht vinden om er mee om te gaan en van jezelf houden…proost Een lotgenoot……..
» Posted By Parel On August 30, 2006 @ 05:41