Zeemeermin

Ik ben net een paar uur terug van een weekje Rode Zee. Veel onder water geweest: tien duiken gemaakt, mijn Advanced Open Water gehaald. Het leven onder water is adembenemend, ik kan er nog steeds niet over uit dat je normaal alleen maar een zeespiegel ziet en zodra je daaronder afdaalt in een compleet andere wereld belandt, waar zich de meest curieuze groeisels en wezens vertonen. Van watervallende witte zee-anemonen tot grauwe hersenachtige formaties, van koraalwaaiers tot mosterdgele fluwelen rozetten, van spinachtige planten die zich in minder dan een seconde intrekken tot niets, van vissen die van steen lijken tot gevederde vissen die loom met hun vinnen wuiven, van lichtgevend violette planten tot vissen van een halve meter die bevallig voor de camera gaan liggen, van waaiende gele broccoli tot platvisjes die van zand lijken en paarse vinnen hebben.

Soms was het buitengewoon Zen (beetje hangen, fijn gewichtsloos zweven, beetje met mijn vinnen slaan, merken dat ik rustig ademhaal en vooral: mijn ogen uitkijken: oh hier! en oh kijk daar! en daar, en daar, en…); en soms was het doodeng. Zoals met de nachtduik waar ik geen hand voor ogen zag en ineens weer ging jojo-en: ik kon geen hoogte houden. Onder me zag ik ineens bellen en een paar seconden lang vroeg ik me af wat voor vis dat nu was. Toen zag ik meer bellen, en nog meer, en tegen de tijd dat ik me realiseerde dat die van mijn mededuikers afkomstig waren, was ik al aan de oppervlakte. Einde oefening :(

Voor mijn Advanced heb ik samen met Thijmen (en de instructeur, uiteraard) een deep dive gemaakt: dertig meter naar beneden. Ergens na de 18 meter pakte ik Thijmens hand, dat kalmeerde me enigszins. De instructeur had, ter lering en vermaak, een lege fles meegenomen en liet die aan ons zien toen we op de gewenste diepte zaten. Helemaal verkreukeld door de druk. Ineens werd de kracht van water wel erg tastbaar… Ik zal niet snel weer zo diep gaan, tussen de 8 en 12 meter voel ik me het prettigst, heb ik gemerkt.

Ik heb niet alleen veel gezien maar ook veel geleerd. Bijvoorbeeld dat je onder water hoogtevrees kunt hebben – we zwommen op een meter of vijftien en onder ons was het flink diep, even duizelde het me. Onder water kun je ook zeeziek worden, je wiegt op de schommeling van de stroom, ik had daar een paar keer flink last van, zelfs zo dat ik dacht dat ik moest kotsen. Maar nu weet ik tenminste hoe je onder water kunt overgeven: namelijk in je alternatieve luchtbron, die je daarna schoonspoelt. Wat je achterlaat is fijn voer voor de vissen. Zij liever dan ik, maar enfin… En ik heb geleerd dat ik de groeisels nog fascinerender vind dan de vissen zelf. Zoveel vormen, kleuren en interactie. Ik wil nog steeds een keer gewoon ergens een half uur op één plek hangen en niets doen dan kijken. Hangen – neutral buoyancy, neutraal drijfvermogen – lukt me trouwens ook steeds beter. De eerste dag jojo’de ik enorm maar dat was snel over. Nu ja, behalve ‘s nachts dan :)

We hadden een geweldig hotel, Bedouin Moon, iets ten noorden van Dahab. Duikcentrum Reef2000 zit er pal naast, dus ‘s morgens stapten we vanuit het hotel in een jeep en werden naar allerlei plaatsen gereden waar we die dag zouden duiken. Lieve, hartelijke mensen, een prettige, losse sfeer. In gedachten reken ik uit wanneer ik er weer naartoe kan gaan…

Ergens afgelopen week bedacht ik ineens dat ik vroeger heks wou worden. (Ik geloofde oprecht dat je daarvoor naar een school kon en dat dat een bestaand beroep was – teveel sprookjes gelezen.) Nu denk ik dat ik later zeemeermin wil worden :)

Author: Spaink

beheerder / moderator

15 thoughts on “Zeemeermin”

  1. Je wilt later zeemeermin worden ?
    Ik denk dan dat dit weekje Rode Zee een vorm van regressietherapie is geweest… ;-)
    Bedankt voor je kleurrijke verslagje, je bent echt enthousiast, en welkom terug.

    PS Maakt de reclame die je maakt voor het hotel en het duikcentrum dat je er eerder naar terug kunt gaan ? ;-)

  2. Heks worden is trouwens minder moeilijk.
    Je collega-schrijfster Susan Smit kan je er alles over vertellen… :-)

  3. Het nieuwe ontroerende onstoere theisme? (spreek uit: teejisme)?

    Ieder mens heeft toch recht op en behoefte aan z’n eigen godje.

    En met de zwarte puntmuts op, rondvliegen op de bezemsteel,
    hoog boven en rond de kerktoren

    mag pas als ‘t volle maan is, heldere hemel, inktzwarte duisternis
    zwoele zachte ozonwind
    de zwarte glimmende mantel

    uitroepend wee! wee! weeeee! (driewerf wee.)

    de maan die trekt aan onrustig wordende, onbestuurbare vrouwen.

    Dan mag ‘t pas.
    Eerder niet.

    uitroepend wee! wee! weeeee! (driewerf wee.)

    ‘^_^/’

    Ik let daar uitermate streng en hoogst boosaardig op.
    Kastijd zelfs, met het zweepje. Zonder aanzien des persoons.

    Paats.

  4. Wat fijn dat je zo’n heerlijke vakantie hebt gehad! Dertig meter naar beneden! Ik weet niet of ik dat zou durven…

    Je bent je tijd ver vooruit geweest met je idee van een heksenschool. Een paar jaar geleden was mijn jongste helemaal weg van de Hopeloze Heks, een sympathieke brekebeen op een internaat voor jonge heksen.

    Voor je zeemeermindromen: http://home.hetnet.nl/~deepdive/

  5. LOL Dat is toch ook nog even aanpoten. Want een zeezieke meermin die af en toe moet overgeven, verliest lichtjes enigzins aan charme ;)

  6. In al mijn boosheid om andere dingen moet ik natuurlijk niet vergeten erg blij te zijn om onze zeemeermin annex heks. Want je hoeft het ene niet te adopteren door het andere los te laten, en juist die dubbelfunctie bevalt me wel. Go for it, girl!

  7. Hai Karin,
    Wat naar van je oor, maar die vakantie nemen ze je niet meer af. Zalig! Zie je wel dat je het kan! Duiken is, die vergelijking maakte je eerder naar aanleiding van mijn reactie op een van je eerste duiken zelf ook al, net fietsen. Hoe vaker je het doet, hoe minder je er mee bezig bent en kunt genieten van de omgeving.
    Ik hoop dat je oor snel weer beter is!
    Mirjam

  8. “Maar nu weet ik tenminste hoe je onder water kunt overgeven: namelijk in je alternatieve luchtbron, die je daarna schoonspoelt. Wat je achterlaat is fijn voer voor de vissen. Zij liever dan ik, maar enfin…”

    lol lol lol klinkt als een Jackass actie lol ik zie het al voor me: Spaink voedt de vissen als waren het duiven een handvol kots dat wegsijpelt tussen die knalrode nagels…

    “Onder me zag ik ineens bellen en een paar seconden lang vroeg ik me af wat voor vis dat nu was. Toen zag ik meer bellen, en nog meer, en tegen de tijd dat ik me realiseerde dat die van mijn mededuikers afkomstig waren, was ik al aan de oppervlakte. ”

    Ik dacht dat je ging schrijven: “toen realiseerde ik me dat ik ondersteboven stond, netzoals bij die ene orientatievermogenstest in het ziekenhuis voor mijn MS” (ik hoop dat je begrijpt welke ik hier bedoel, je had erover geschreven in Vallende Vrouw)

Leave a Reply to Darella Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.