Leugens over Ritalin

IS ZO’N JOURNALIST nu lui, dom of wil-ie graag scoren? Al in de eerste zin van het artikel dat Volkskrant-journalist Bert Lanting dit weekend over Ritalin publiceerde (‘Veel scholieren in VS gebruiken Ritalin als drug’, de Volkskrant, 3 maart 2001), gaat het mis: “Miljoenen Amerikaanse schoolkinderen slikken dagelijks het middel Ritalin om zich beter te kunnen concentreren…”

Er worden blijkens cijfers van de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) in de US jaarlijks elf miljoen recepten voor Ritalin uitgeschreven; aangezien het middel onder strikte controle staat, gaan recepten per maand. Een simpele rekensom brengt het aantal gebruikers dan rond de miljoen (zeer ruime schattingen gaan uit van twee miljoen gebruikers).

Voorts schrijft Lanting dat het gebruik van Ritalin sinds 1990 “bijna verachtvoudigd” is. Wat hij verzuimt te vermelden is dat die stijging in 1996 ophield: het gebruik is al vijf jaar stabiel. De aanvankelijke toename werd veroorzaakt doordat de DEA de productie van Ritalin aan banden legde, zodat het middel niet voorgeschreven kon worden – soms tot wanhoop van ouders die niet meer wisten hoe ze hun hyperactieve kind tot bedaren konden brengen.

Vervolgens noemt Lanting de zwarte handel in de pillen: “Volgens deskundigen wordt het medicijn meer en meer als drug gebruikt op Amerikaanse scholen. Op sommige scholen worden de pilletjes druk verhandeld onder de leerlingen,” en hij concludeert: “Eigenlijk is iedere leerling die het middel voorgeschreven krijgt een potentiële drugsdealer.”

De bewijzen waarmee Lanting die dramatische stelling onderschrijft, zijn op hun best anekdotisch. Uit onderzoek van de DEA blijkt dat in 1996 van alle kinderen onder de vijftien die in het ziekenhuis werden opgenomen, er minder dan 400 “ooit” Ritalin hadden gebruikt – maar uit niets blijkt dat die opname veroorzaakt werd door Ritalin. Het Amerikaanse National Institute on Drug Abuse (NIDA) komt in eigen onderzoek niet verder dan dat er “enig” misbruik van Ritalin is gerapporteerd, en wijst er tegelijkertijd op dat het als geneesmiddel uitermate waardevol en onmisbaar is.

Ritalin is bovendien niet echt gevaarlijk bij illegaal slikken: je wordt er wakkerder van en kunt makkelijker een nacht doorhalen; verslavend is het al helemaal niet. Persoonlijk zou ik me meer zorgen maken over alcohol, lijm, amfetamine en valium, waarvan het misbruik door jongeren bewezen hoog is. (Waarom hoor je tegenwoordig trouwens nooit meer iets over valiumverslaving? Te ouderwets?)

Pas dan komt Lanting met zijn bronnen op de proppen: Hyde en Breggin. Henry Hyde is een Amerikaans congreslid dat naar aanleiding van een rechtszaak tegen de makers van Ritalin plots per persbericht aandrong op een onderzoek naar het medicijn, maar vervolgens verstek liet gaan tijdens parlementaire hoorzittingen over het middel. Nauwelijks een degelijke bron, dus.

En Breggin, ach ja, Peter Breggin… De man van Talking Back to Prozac, de man die overal optrad als getuige-deskundige in rechtszaken en steevast Prozac verantwoordelijk stelde voor alle gekte, zelfmoord en geweld, zonder aanzien des gebruikers, totdat hijzelf in de rechtszaal grondig onderuit werd gehaald. Indertijd stelde Breggin dat Prozac tot hyperactiviteit leidde en dus levensgevaarlijk was; nu valt hij Ritalin aan, een middel dat hyperactiviteit juist moet beteugelen. Enerzijds houdt Breggin vol dat geestelijke ziektes en biochemische afwijkingen simpelweg niet bestaan, anderzijds beweert hij dat Prozac en Ritalin mensen psychotisch maken.

Tot slot noemt Lanting de gezamenlijke rechtszaak die een aantal ouders tegen de producent van Ritalin hebben aangespannen: een zaak die zich keert tegen een “complot” van psychiaters en producent, zonder feitelijke voorvallen van wanbehandeling te noemen. De belangrijkste advocaat? John Coale, berucht lid van Scientology, een organisatie die eerder de strijd aanbond met Prozac, als onderdeel van de blinde oorlog die deze sekte tegen de psychiatrie voert.

Soms zou je willen dat journalisten research deden voordat ze propaganda omwerkten tot een artikel.

*

TREURIGER IS DAT zulke slechte journalistiek het debat verziekt. Er is al teveel hysterie en hype rondom Ritalin (zoals eerder rondom Prozac) bij voor- als tegenstanders. Wanneer ook de pers haar werk niet doet, komen we nooit aan de goede vragen toe. Zoals: in hoeverre beïnvloedt het voorhanden zijn van een medicijn de diagnose? (Toen cholesterolverlagers ontwikkeld waren, zakte de “veilige” grens voor cholesterol prompt.) Komt hyperactiviteit nu misschien vaker voor? Zo ja, zegt dat iets over onze maatschappij? (Maar zolang we die maatschappij niet veranderen, kun je die problemen moeilijk afschuiven op ouders en schooljuffen.) Waarom wordt hyperactiviteit in kinderen zo makkelijk gebagatelliseerd tot “speelsheid”? Vinden we de gedachte dat een kind onhanteerbaar kan zijn, wellicht onverdraaglijk? Als we de gedachte niet kunnen uitstaan dat kinderen aan de medicijnen zijn, waarom slikken we er zelf dan zoveel?

Bronnen:

Author: Spaink

beheerder / moderator

5 thoughts on “Leugens over Ritalin”

  1. Beste mevrouw Spaink,

    Toen ik 70 werd moest ik voor verlenging van het rijbewijs een z.g. Eigen Verklaring invullen. Sinds maart 2004 gebruik ik ritalin, niet tegen ADHD, maar tegen depressieve klachten, waar allerlei andere medicatie en therapieën geen resultaat opleverden. Ik ben zo stom geweest om op die Eigen Verklaring aan te geven dat ik ritalin gebruik. Om een lang verhaal kort te maken: ik kon alleen dan mijn rijbewijs verlengd krijgen als ik het ritalingebruik definitief staakte. Dat heb ik gedaan, en ben dus weer terug bij af. Anders dan het CBR beweert, beinvloedt het middel de rijvaardigheid niet negatief, maar positief, zeker met de minimale hoeveelheid (ong. 10 mg) die ik gebruik, welke hoeveelheid een groot verschil in welbevinden oplevert. Ik vind de gang van zaken oneerlijk, regels gaan blijkbaar weer boven mensen; naar het individu en zijn/haar omstandigheden wordt dus niet gekeken. Kunt u mij raad geven?

    Met vriendelijke groet,

    Jan van Gelderen

  2. ‘Waarom wordt hyperactiviteit in kinderen zo makkelijk gebagatelliseerd tot “speelsheid”? Vinden we de gedachte dat een kind onhanteerbaar kan zijn, wellicht onverdraaglijk?’

    Probleem met diagnose ADHD en het verstrekken van medicatie is dan toch het probleem: waar leg je de norm? Wanneer is een kind onhanteerbaar en wanneer is hyperactiviteit onhanteerbaar. Wordt de hyperactiviteit of het negatieve gedrag veroorzaakt door ADHD, of is er thuis iets aan de hand. Kinderen die door een moeilijke periode gaan door bijvoorbeeld een scheiding, ziekte, sterftegeval etc. of waar thuis sprake is van verwaarlozing of juist overstimulatie door gebrek aan grenzen of het mogen kijken van ‘enge’ films en series vertonen vaak dezelfde symptomen als een kind met ADHD.

    5% van de kinderen heeft ADHD. Maar er zijn veel klassen van 25 kinderen waar 3 of meer kinderen medicatie krijgen. Hoewel ik je stuk goed beargumenteerd vind, en er zeker een kern van waarheid in zit, is er ook nog een realiteit die ik dagelijks zie, die niet strookt met alle onderzoeken die momenteel gedaan worden.

  3. Een juf:

    Als u een juf bent en geen psychiatrisch geschoold persoon, bent u niet de juiste persoon om de diagnose te kunnen geven, en u kunt waarschijnlijk zelf wel inschatten in hoeverre uw vermogen om de juistheid van een deskundig tot stand gekomen diagnose in twijfel te trekken discutabel is of in het beste geval slechts soms betrouwbaar.

    Dat u vragen stelt vind ik overigens wel tof! Is een goed teken. :)

    Een in AD/HD (en/of in andere ontwikkelingsstoornissen) bij kinderen gespecialiseerde GGZ instelling heeft wellicht informatie waar u mee verder kunt, als u daar om vraagt.

  4. Maurice
    ADHD/ADD is een is een neurologische afwijking geen ontwikkelingsstoornis . Twee heel verschillende dingen .

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.