Statistiek


Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453

Comments Posted By Henk

Displaying 0 To 0 Of 0 Comments

Mode

@ Maurice 19
In de eerste plaats schreef ik @3 ook al dat ik, uiteraard, geen moeite heb met het natuurlijke kopiëergedrag van kleine kinderen.
Verder is degeneratie op zich geen onnatuurlijk proces en de mens zal niet het eerste organisme worden, dat zijn eigen uitsterven (mede)veroorzaakt.
Bij de twee voorbeelden, die je noemt: Lagere geboortecijfers in landen met hongersnoden zijn over het algemeen niet het gevolg verstandig handelen, maar veel vaker de door de hongersnood veroorzaakte, verminderde vruchtbaarheid. Wat dat betreft wijken we weinig af van andere diersoorten.
En bij de zorg over een te dichbij komende astroïde vraag ik me af of de houding van het konijn niet “verstandiger” is…
Ik heb het overigens niet over “slecht”, hooguit over onwenselijk.
‘We’ doen wat ‘we’ moeten doen, Maurice, gebaseerd op ons genetisch materiaal plus onze levenservaringen en ‘we’ zijn, gedragen ‘ons’, als een egocentrische, kortzichtige diersoort, die zich heeft aangeleerd om die eigenschappen te zien bij ‘de ander’.
Ben ik een misantroop of een depressieve realist ? Ik denk beide.
Off-topic ? Dat valt hierbij eigenlijk nogal mee…

» Posted By HenK On January 10, 2011 @ 03:27

@7 Maurice
“Mensen zijn slimme beschaafde beesten en kunnen kiezen welke foute dingen ze wel of niet doen.”

Naar mijn mening moet hier echt een smiley achter…
We zijn een gedegenereerde, zelfingenomen diersoort met meer hersencapaciteit dan goed voor ons is.
Geen probleem verder, we zijn ‘hier’ net en we blijven maar ‘even’.
Persoonlijk vind ik dat overigens een bijzonder rustgevende gedachte.

En de eeuwigheid ? Daar ben ik als de dood voor. :-)

» Posted By HenK On January 09, 2011 @ 06:31

Dat kinderen volwassenen nadoen… is zo oud als de mensheid.
Dat kinderen het leuk vinden om zich te verkleden, als onderdeel van hun spel… niets mis mee.

Maar wat hier gebeurt heeft NIETS met kinderspel te maken, maar alles met de exploitatie van kinderlijke onschuld. De broodmagere teeners zijn blijkbaar niet ‘onschuldig’ genoeg meer en er zullen helaas altijd ouders zijn die vallen voor de bedragen die de exploitanten bieden.

Bij de grote bladen, de bekende fotografen zal waarschijnlijk wel zodanig gewerkt worden dat de kinderen er geen/weinig blijvende schade bij oplopen, maar wat gaat er in het vervolg hierop gebeuren ?

Hoeveel kinderen krijgen er weer niet de kans om normaal als kind op te groeien, omdat er weer een vraag ontstaat en het aanbod een geaccepteerd iets is.
En zo glijden we verder op de glijbaan die eindigt boven een moeras.
Waarbij ‘deskundigen’ en deskundigen ons wijzen op het genot van het glijden en het prachtige uitzicht…

Kindsoldaten, kinderprostitutie, pedoseksuelen, incest, waarom maak je je druk over foto’s van ‘wat ouwelijk’ aangeklede en opgemaakte kinderen ?
Niet om die foto’s op zich, maar om waar het onderdeel van uitmaakt.
Over het vervolg van wat Neil Postman bijna 30 jaar geleden al beschreef in zijn “The disappearence of childhood”.

Geen onsmakelijke foto’s, wel een onsmakelijke ontwikkeling.

» Posted By HenK On January 07, 2011 @ 05:55

Voorspellingen

Leuk rijtje!

Welke van deze gebeurtenissen zal Nederland het langst en uitgebreidst in haar greep houden ?
Ik twijfel tussen het haar van Geert en de onthullingen van Femke…
Nee, dat wordt Femke… zeker nadat er een foto opduikt die gemaakt is in een parkeergarage…

Alvast gefeliciteerd met de verjaardag en je nieuwe liefde… :-)

» Posted By HenK On December 31, 2010 @ 05:34

Priemjaar

Over deze dag hadden we het twee jaar geleden… 20-12-2012… 55 jaar!
In vele opzichten twee bewogen jaren…

Een zo prettig mogelijke dag toegewenst… en dat één dag voordat de wereld vergaat, dus over ‘gevolgen’ hoeft niemand zich zorgen te maken…

» Posted By HenK On December 20, 2012 @ 05:31

Ik dacht al, waar blijft de uitnodiging… :-)

Karin, iets te laat, maar alsnog van harte!
Ennuh… 20-12-2102 zou je palindroomverjaardag zijn, maar dan moet je wel 145 jaar worden… ;-)

» Posted By HenK On December 21, 2010 @ 03:20

Beeldenstorm

PS Mooie foto van je ouders!

» Posted By HenK On November 16, 2010 @ 06:46

Vooral in de periode dat je zelf nog bezig bent om je handicap te ‘aanvaarden’ kunnen minder geslaagde opmerkingen veel schade aanrichten.
Dat degenen, die die opmerkingen maken zich dat vaak niet bewust zijn, komt o.a. ook doordat men zich geen houding kan geven ten opzichte van de gehandicapte.
Dan krijg je spasten, die over hun hoofd worden geaaid…
Mijn persoonlijke metafoor, ook naar artsen: Het schip heeft averij opgelopen, maar ik ben nog steeds de kapitein. Maar dit terzijde.
Goede tekst, Karin.

» Posted By HenK On November 16, 2010 @ 03:34

Michael Boston

Mooi!
‘k Was toe aan een verhaal met een goede afloop en dat vind ik dit in alle opzichten.
Jammer voor Max, maar ik denk dat zij haar slaapplaats voortaan, in ieder geval voorlopig, zal moeten delen met Michael Boston.

» Posted By HenK On November 13, 2010 @ 18:07

Onrechtvaardig

Nog een korte reactie:
Het is inderdaad een kwestie van keuzes maken.
En de gemaakte keuzes zijn niet de mijne, maar wel de realiteit.

Het gegevens verzamelen ging over de redenen waarom mensen zelfmoord plegen en die gegevens kunnen het CBS en de GG&GZ mijns inziens niet hebben.

En waar het depressies betreft.
De diagnose daarvan wordt inmiddels te gemakkelijk/snel/vaak gesteld door mensen die daar niet voor zijn opgeleid en te gemakkelijk/vaak/snel recepten uitschrijven.
En het inschatten van de zwaarte van een depressie is zelfs voor echte professionals… uh… niet eenvoudig.
Doordat ‘iedereen’ wel eens een antidepressivum kreeg voorgeschreven, is het taboe nu heel wat minder dan dertig jaar geleden.
Toen ook was het consulteren van een psychiater of psycholoog iets waar je niet over praatte.
Toen werd er vaak geen of veel te laat hulp ingeroepen, nu roept iedereen die zich neerslachtig voelt hulp in.
Met als effect dat serieuze gevallen niet de hulp krijgen die ze nodig hebben.

Tot ziens weer!
HenK (lezer!)

» Posted By HenK On October 17, 2010 @ 07:26

en @58 Liesbeth
Wees sowieso gerust.
De mens is hier nog maar net en blijft maar even… een foutje in de evolutie.
Maak er het beste van en trek je niet teveel aan van wat anderen op jouw bordje willen schuiven.

» Posted By HenK On October 17, 2010 @ 03:56

@ 51 Tartarus

Hey Tartarus!
(bedankt voor je begroeting, maar ik ben niet weg geweest, alleen minder zichtbaar aanwezig).

Dat de (geestelijke) gezondheidszorg beter zou kunnen, wanneer we er voldoende geld voor (over) hadden, schreef ik al @ 6.
Er worden bewust niet de beste medicijnen voorgeschreven,
er worden bewust operaties niet (meer) uitgevoerd,
enzovoorts…
Er wordt gewerkt met kosten-effectiviteits analyses, waarbij de “voor kwaliteit gecorrigeerde levensjaren” (de zogenaamde QALY’s, quality adjusted life years) worden gebruikt als effectmaat. Wat mag een jaar in betere gezondheid kosten ?
“Probleem”: Er is steeds meer, er kan steeds meer en er zijn steeds meer mensen die er gebruik van willen maken. Bij voorkeur optimaal.
En dat kan inmiddels zelfs niet meer in ons rijke landje.
Het toch al constant stijgende budget voor gezondheidszorg zou daarvoor misschien wel verdubbeld moeten worden, misschien wel verdrievoudigd… of nog meer.

Waar het het raadsel betreft, denk ik dat je teveel verwacht van een analyse. Natuurlijk, je kunt allerlei gegevens verzamelen, maar of daar iets zinvols uit zou komen, meen ik te moeten betwijfelen.
Volgens statistieken zijn er in Nederland per jaar 400.000 mensen die aan zelfmoord denken (het overwegen), 94.000 mensen die een ‘poging’/poging doen en 1.500 mensen, die er daadwerkelijk een eind aan maken.
Over die eerste twee groepen zou je misschien kunnen achterhalen wat hun motieven waren, maar wat zegt dat over de derde groep ?
Zoals ik al schreef: “En zou hij zelf een voor de massa aanvaardbare ‘verklaring’ hebben kunnen geven voor zijn daad ?”

Eén van de redenen waarom ik agnosticus ben, is, dat ik er geen moeite mee heb dat er vragen zijn die voor mij niet te beantwoorden zijn.
En de reden waarom de ene eenzame, zwaar depressieve mens met allerlei lichamelijke klachten op 83-jarige leeftijd in zijn slaap overlijdt en een ander, met ‘objectief’ bezien weinig problemen, er op 27-jarige leeftijd een einde aan maakt, zie ik ook als zo’n raadsel.

Een raadsel waar, in feite net zoals bij religie, allerlei wetenschappers en andere deskundigen in hun discipline ‘antwoorden’ kunnen vinden en met elkaar in discussie kunnen gaan.

“Het een raadsel laten blijven, is het bedekken wat niet bedekt mag worden”.
Niet dus, naar mijn onbescheiden mening: Juist het creëren van antwoorden is een vorm van bedekken wat niet bedekt mag worden.

» Posted By HenK On October 17, 2010 @ 03:48

@36 Tartarus
Wanneer hij het zelf heeft gedaan is er sowieso geen ‘schuldige’.
En zou hij zelf een voor de massa aanvaardbare ‘verklaring’ hebben kunnen geven voor zijn daad ?

Welk deel van de pakweg 1.500 mensen die ervoor ‘kiezen’ kan een dergelijke verklaring geven ?

Laat het een raadsel blijven, want daarmee wordt ook voorkomen dat nabestaanden nog eens extra belast worden met ‘verdachtmakingen’.

Antonie Kamerling, requiescat in pace et in amore.

» Posted By HenK On October 16, 2010 @ 05:27

Natuurlijk schrikt ‘iedereen’ wanneer een jong, succesvol en op het oog gelukkig iemand zo depressief blijkt te zijn dat hij het leven niet meer aan kan.
Want… als het zo iemand overkomt, kan het ook mij overkomen.
Naast medeleven lees ik ook angst in de diverse reacties.
Want het leven is toch maakbaar ?
Vraag het maar aan Juzo ? Die heeft door zijn levensstijl alle rampen die op zijn pad kwamen overwonnen…

Onzin natuurlijk en ik ben het dan ook eens met wat je schrijft in je column.
Waar ik het niet mee eens ben, is een zinnetje in @5:
“Depressies hebben verdomde weinig te maken met je omstandigheden of je omgeving.”
Dat is te kort door de bocht, maar dat weet je zelf ook wel.
De beste aanpak van een depressie is en blijft een combinatie van ‘praten en pillen’. Omdat ‘praten’ duur is, maakt men van een depressie graag een biochemisch defect en mag tegenwoordig ook de huisarts (gemiddelde consulttijd een kwartier) met gulle hand antidepressiva voorschrijven…
En in die tendens zal, kijkend naar het regeerakkoord, zeker geen verandering komen.

» Posted By HenK On October 14, 2010 @ 05:54

Japie

Kattenfluisteraar, die goed overweg kan schuwe, grote, zwarte katten…
Wanneer je in kilo’s ook nog minder weegt dan het aantal centimeters dat je in lengte boven een meter bent… mag je blij zijn in deze tijd te zijn geboren… ;-)

Wederom met plezier gelezen, Karin!
Op naar het volgende hoofdstuk…

» Posted By HenK On September 26, 2010 @ 03:35

Max & buiten

Met plezier gelezen en bekeken, Karin.

Omdat je er zelf om hebt gevraagd: In de voorlaatste zin staat een “ging” teveel. Mij stoort het niet, maar… Graag gedaan! :-)
Met vriendelijke groet en aai,
Henk.

» Posted By HenK On September 05, 2010 @ 04:47

Zelfmoord gaat niet op recept II

@768 Luc

“Zit dit te lezen en denk man wat ben je een mietje.”
En ik zit het te lezen en denk: Jammer, dat je (om welke reden dan ook) de psychiater niet de kans hebt gegeven om je te helpen.
Speelde daar ook al mee dat psychiatrische hulp niet paste bij het zelfbeeld dat je had/hebt.
Ander land ? Ander werk ? Alsof je je depressie dan achter zou kunnen laten. De beslissing waar jij, naar mijn onbescheiden mening, voor staat, is: Ga ik nu een serieuze poging ondernemen om van mijn depressie af te komen en weer een normaal leven te gaan leiden, met mijn vriendin als vriendin, of denk ik verder na of en hoe ik eruit zal stappen ?

“Toch zoek ik hulp.”
Het lijkt erop dat je voor de eerste mogelijkheid kiest.
Uitstekend, maar gun jezelf (en de psychiater) dan de kans op echte hulp. Bijna iedere depressie is aan te pakken… maar “een paar gesprekken” heeft weinig zin.
En mocht het onverhoopt niet lukken, dan is er altijd nog mogelijkheid twee.

Ik wens je hoe dan ook sterkte.

» Posted By HenK On June 30, 2009 @ 04:55

@ 720 Tartarus
Ik had het over versoepeling van de euthanasie-wetgeving (in het belang van de uitzichtlozen en van hun nabestaanden).
En wanneer het zo gemakkelijk is om op het internet een manier te vinden om ‘pijnloos en comfortabel suicide te plegen’, waarom is er dan procentueel nauwelijks een verandering te zien in de gekozen wijze (zie: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=7022GZA&D1=a&D2=a&D3=a&D4=0,20,40,55-57&VW=T )
en waarom wordt juist daarnaar zo regelmatig gevraagd (o.a. ook in deze thread) ?
En bij mijn opmerking over de pil van Drion schreef ik niet voor niets “naar mijn mening”. Ter voorkoming van een vraag als de jouwe…
@ 721 John
“Ik kan helaas niets veranderen”.
Je bent vooral nieuwgierig… en daar is op zich niets mis mee.
Je wilt “mensenverhalen” lezen. Niet alleen om te begrijpen, maar ook om te reageren. Op wat je leest, op wat je denkt te lezen.
Het is mooi dat je voor jezelf constateert dat je geleerd hebt iets beter te luisteren, maar ik merk toch (als lezer, wat ik ook hierna weer word) dat er, niet alleen bij jou, weinig begrip is voor wat sommige mensen doormaken.
En nee, daarbij wil ik niet op mezelf wijzen.

» Posted By HenK On May 25, 2009 @ 03:50

@ John 715
Voor symptomen en diagnose, typen depressie en onderscheid met andere stoornissen en klachten, zie bijvoorbeeld:
http://www.trimbos.nl/default1163.html

Wanneer letterlijk zo ongeveer alles wat je doet je veel meer moeite kost dan vroeger en je beschikbare energie juist sterk is afgenomen.
Wanneer je (bijna) nergens meer van kunt genieten en je het gevoel hebt dat je anderen, vooral dierbaren, daarin meetrekt.
Wanneer dat maanden, jaren, decennia aanhoudt en niets en niemand je uit je depressie kan halen, lijkt het me – ook puur rationeel – niet zo vreemd, dat je er op een gegeven voor kiest om er een punt achter te zetten.
Voor mij is het schrijven over (mijn) depressie geen taboe en ik zou ook niet weten waarom ik me zou moeten schamen.
Maar om uitgebreid te gaan beschrijven hoe mijn leven er sinds begin tachtiger jaren uitziet… om begrip te kweken en waarschijnlijk een toevloed te krijgen van goed en minder goed bedoelde opmerkingen en adviezen. Daar begin ik niet aan.
Uitgaand van jouw idee dat het goed is om te blijven leven, heb ik het geluk omringd te worden door mensen die, voor zover dat mogelijk is, begrip hebben voor mijn situatie. Mensen, die laten merken dat ik voor hen zelfs meer waard ben dan ‘ieder ander mens’.
Maar geloof me, er zijn momenten dat ik jaloers ben op mensen die die ‘rem’ niet hebben en troost me dan met de gedachte dat ieder leven eindig is.
Mijn begrip gaat zo ver, dat ik vind dat mensen die er echt een einde aan willen maken in aanmerking zouden moeten komen voor euthanasie. Het zou het aantal noodkreet-zelfmoordpogingen, met alle risico’s vandien, sterk terugbrengen en het aantal euthanasie-gevallen niet extreem laten stijgen.
Zoals ‘de pil van Drion’ ook niet zou zorgen voor een sterke stijging van het aantal zelfdodingen.
De kans dat je nog even blijft wordt, naar mijn mening, groter wanneer je weet dat je weg kunt wanneer je wilt.
En, voor alle zekerheid, meer dan 95 % van alle depressies is van tijdelijke aard en het overgrote deel van de zelfmoordpogingen heeft te maken met tijdelijke zaken, met ‘momenten’. En ik kan me voorstellen dat niet iedereen daar graag op terugkijkt en over schrijft.

» Posted By HenK On May 24, 2009 @ 03:49

Karin: Dat mensen opener naar jou toe worden op het moment dat jij je ook open toont, is een ervaring die ik met je deel.
En er zijn momenten en omstandigheden dat dat delen van ervaringen een positieve uitwerking heeft… voor beide partijen.
Maar er zijn ook momenten en omstandigheden dat dat niet zo is.
Wil je, wanneer je toch al volledig bent vastgelopen, geconfronteerd worden met vergelijkbare verhalen van mensen die je na staan ? Kun je dat op zo’n moment aan ? En raak je daardoor geen houvast kwijt… word je niet extra onzeker wanneer steunpunten minder stevig blijken te zijn dan je dacht ?
Soms kan even in een kast zitten bijzonder rustgevend zijn, zoals soms het tijdelijk leven van een leugen je ook de tijd kan geven om tot jezelf te komen.
Ik zit niet in een kast, maar kies er wel voor om bepaalde onderwerpen niet bij herhaling naar voren te brengen in mijn directe omgeving.
Voor hen wil ik meer zijn en blijven dan mijn ‘ziektebeeld’.
Mijn dierbaren moeten bij de naam Henk niet als eerste gedachte ‘depressie’ hebben. Dat heeft niets te maken met in een kast zitten, maar met een bewuste keuze…
Raar misschien, maar wat voor de èèn een kast is/lijkt, is voor de ander een veilige plaats om tot rust te komen… om na te denken.
Je schrijft “ze vertelden me dingen die ze anderen niet snel zouden vertellen”. En daarna ?
Ik kan me bij het antwoord op die vraag van alles voorstellen… en van sommige antwoorden zou ik niet vrolijk worden.
Warrig, maar ik denk dat je begrijpt wat ik bedoel.

» Posted By HenK On May 11, 2009 @ 04:39

@ 625 Spaink
Waarom is het zo ontzettend moeilijk om iemand te vinden met wie je openhartig kunt spreken over zelfmoordgedachten en -pogingen (‘zonder angst, zonder repercussies, zonder verwijten) ?
Heeft dat te maken met een tekort aan openheid, of spelen er andere dingen een (belangrijker) rol ?
Ik denk het laatste.

Een reden zou kunnen zijn, dat je jezelf ten opzichte van mensen die je kent niet wilt voorzien van het stempel ‘suicidaal’ en je daarbij ook nog bewust bent dat het kan gaan ‘rondzingen’.
Een reden zou kunnen zijn, dat je van mensen die dergelijke gevoelens niet kennen weinig begrip verwacht.
Een reden zou kunnen zijn, dat je er eigenlijk niet over wilt praten of alleen op momenten dat je daar zelf behoefte aan hebt.
Een reden zou kunnen zijn, dat je niet zit te wachten op (goedbedoelde) adviezen of pijnlijke reacties als “ik ben ook wel eens somber”.
Een reden zou kunnen zijn, dat de gedachten door erover te praten weer op lijken te leven.
En een reden zou kunnen zijn, dat mensen tegenwoordig vaak erg veel kennissen en ‘vrienden’ (Hyves, e.d.) hebben, maar weinig echte vrienden.

Meer openheid ?
Wanneer je geen echte vrienden hebt, moet je er rekening mee houden dat het dan rondom jou wel eens erg stil kan worden. ‘Men’ houdt niet van moeilijke onderwerpen en zeker niet wanneer die met regelmaat terugkomen.

En @ 612 Ans: Ik ook van jou… en natuurlijk ook van Magnani… en van iedereen die kwetsbaarheid durft te laten zien. Zelfs in de anonimiteit van dit forum is dat niet vanzelfsprekend.

» Posted By HenK On May 10, 2009 @ 04:16

@ Thian 609
Los van het feit dat het fijn is om te lezen dat je blijkbaar hulpverlening hebt gevonden, waarbij je je veilig voelt en die je naar ik hoop kunnen helpen bij het bereiken van de door jou gewenste doelen, is het interessant om van dichtbij te volgen waarom hulpverleners er op dit gebied en in jouw geval geen voorstander van zijn dat je op dit moment hier meeleest en -schrijft.
Ik heb geen zin in een polemiek met Janus, maar Karin heeft mijn gedachten aardig verwoord onder bericht 593.
Dit is voor jou zeker NIET het moment om te gaan ‘shoppen’ in het alternatieve circuit, niet het moment om ‘interessante boeken’ te gaan lezen en niet het moment om contact op te nemen met pseudo-therapeuten.
En dat wilde ik (eigenlijk ben ik hier een lezer en geen schrijver) na de herhaalde aanwijzingen over hoe een gmail-account te openen toch even kwijt.

Sterkte en pas goed op jezelf, Thian.

Met vriendelijke groet,
HenK

» Posted By HenK On May 08, 2009 @ 05:05

Samengevat:
De schrijvers/schrijfsters lezen niet
en
de lezers/lezeressen schrijven niet.
HenK (nadrukkelijk lezer!)

» Posted By HenK On April 14, 2009 @ 04:19

Zelfmoord gaat niet op recept III

@Thian 154
Sterk optreden!
Dit is ongeveer wat ik bedoelde met hen en jezelf een kans geven.

Dat het meer onrust geeft, zou je kunnen zien als een teken dat je een goede weg bent ingeslagen.
Wat het op zich natuurlijk niet prettiger maakt en zal maken dat je je nog wel eens zult gaan afvragen of je deze weg wel af wilt/kunt lopen.
Ik hoop voor jou dat het gaat lukken en dat die kleding nog lang aan de kast zal blijven hangen.

Met katjes om je heen moet het goed komen… dat was tenminste ooit mijn ervaring.

Met vriendelijke groet,
Henk.

» Posted By HenK On July 31, 2009 @ 04:49

Thian, ik herhaal wat ik eerder schreef op de vorige “Zelfmoord-pagina”.

Je schrijft:
“Waardoor ik vertrouwen krijg bij de behandelaar is dat ze nu (eindelijk) de praktische dingen aan pakken, en de rest ben ik niet aan toe nu, eerst zorgen dat ik gewone dagelijkse dingen kan oppakken en het weer een beetje zie zitten, er wat meer plezier in heb.”

Wanneer die behandelaar een psychiater is van het Centrum Dissociatieve Stoornissen van Palier dan houdt men zich keurig aan wat zij zelf in het behandelplan fase 1 noemen (”gericht op stabilisatie/ symptoomreductie”).
Een behandelplan waarbij je wel het gevoel moet krijgen dat je serieus, echt serieus, wordt genomen.
Geen “we zullen het wel even snel oplossen”, maar voor zover mogelijk realistische vooruitzichten.
Geef het, geef hen en vooral geef jezelf de tijd, Thian.
Verwacht geen wonderen en blijf je bij wat je hier leest bewust van het feit dat de deelnemers aan dit forum niets minder maar ook niets meer zijn dan hooguit ‘ervaringsdeskundigen’ met de beste bedoelingen, die reageren op datgene wat zij van jou (menen te) zien. Uitgaand van hun eigen ervaringen, die dus niet de jouwe zijn.
Ik begrijp dat je klankborden nodig hebt bij wat je allemaal meemaakt, maar verwar die klankborden niet met professionele behandelaars, die ook na een jaar of twaalf studeren en de nodige ervaring weten dat het behandelen van een ernstige dissociatieve stoornis, voorzichtig gesteld, geen eenvoudige zaak is.
Hoe graag je dat zelf ook zou willen.
Laat waar je op dit moment staat niet bepalen door Janus (sorry Janus), maar denk daar zelf over na en bespreek het met je behandelaar.
En nogmaals Thian, geef het, geef hen en geef vooral jezelf de tijd.
Je bent het (ook weer: uitgaand van wat ik hier van je gelezen heb) waard.
En nu ga ik echt weer even uit beeld.
Het ga je goed !
Met vriendelijke groet,
Henk.”

Jij bent er overduidelijk (nog) niet gelukkig mee, maar zij doen -voor zover ik lees in wat je schrijft- wat ze schrijven in de folder die je ongetwijfeld ook zult hebben gekregen. Zo niet, zie http://www.palier.nl/6401/Folder-Centrum-Dissociatieve-Stoornissen.pdf

Als nadrukkelijk niet-deskundige vraag ik me overigens wel af in hoeverre de problemen die niet direct te maken hebben met je aandoening je toch wel duidelijke stemmingswisselingen beïnvloeden.
Zelf heb ik namelijk ook moeite met het los van elkaar zien van de ‘somberheid’ van mijn depressie en de somberheid die voortkomt uit mijn ‘gewone leven’.
Zou je over de behandeling hetzelfde denken, wanneer je je voor de rest in rustig vaarwater zou bevinden ?
Ik weet het verder ook niet… kan/wil alleen maar hopen dat je jezelf de kans geeft die je verdient.

» Posted By HenK On July 28, 2009 @ 03:48

Ik voel met Magnani @ 101 mee, maar wil toch even opmerken dat de prettige sfeer die hier nu hangt het in stilte aanwezig zijn veraangenaamt.

Sterkte en…
knuffels, liefs en/of groeten,
HenK

» Posted By HenK On July 25, 2009 @ 03:23

@ Thian 870
Je schrijft:
“Waardoor ik vertrouwen krijg bij de behandelaar is dat ze nu (eindelijk) de praktische dingen aan pakken, en de rest ben ik niet aan toe nu, eerst zorgen dat ik gewone dagelijkse dingen kan oppakken en het weer een beetje zie zitten, er wat meer plezier in heb.”

Wanneer die behandelaar een psychiater is van het Centrum Dissociatieve Stoornissen van Palier dan houdt men zich keurig aan wat zij zelf in het behandelplan fase 1 noemen (“gericht op stabilisatie/ symptoomreductie”).
Een behandelplan waarbij je wel het gevoel moet krijgen dat je serieus, echt serieus, wordt genomen.
Geen “we zullen het wel even snel oplossen”, maar voor zover mogelijk realistische vooruitzichten.
Geef het, geef hen en vooral geef jezelf de tijd, Thian.
Verwacht geen wonderen en blijf je bij wat je hier leest bewust van het feit dat de deelnemers aan dit forum niets minder maar ook niets meer zijn dan hooguit ‘ervaringsdeskundigen’ met de beste bedoelingen, die reageren op datgene wat zij van jou (menen te) zien. Uitgaand van hun eigen ervaringen, die dus niet de jouwe zijn.
Ik begrijp dat je klankborden nodig hebt bij wat je allemaal meemaakt, maar verwar die klankborden niet met professionele behandelaars, die ook na een jaar of twaalf studeren en de nodige ervaring weten dat het behandelen van een ernstige dissociatieve stoornis, voorzichtig gesteld, geen eenvoudige zaak is.
Hoe graag je dat zelf ook zou willen.
Laat waar je op dit moment staat niet bepalen door Janus (sorry Janus), maar denk daar zelf over na en bespreek het met je behandelaar.
En nogmaals Thian, geef het, geef hen en geef vooral jezelf de tijd.
Je bent het (ook weer: uitgaand van wat ik hier van je gelezen heb) waard.
En nu ga ik echt weer even uit beeld.
Het ga je goed !
Met vriendelijke groet,
Henk.

» Posted By HenK On July 11, 2009 @ 05:15

@ 797 Thian
Mijn twee reacties met betrekking tot Luc bevatten volgens mij geen commentaar en de vrijblijvende adviezen ‘moest’ ik geven, omdat ik me teveel herkende in zijn situatie (eigenlijk had ik me serieus voorgenomen me verder te beperken tot lezen, omdat het nadenken over en schrijven van reacties met inhoud me teveel energie kost).
Wat jij schrijft doet me overigens ook veel en is ook heel herkenbaar, tot en met de woorden ‘de kleintjes’. Zo noemde een vriendin van me ook de jonge alters die onderdeel uitmaakten van haar minstens 15 persoonlijkheden. Ook het kopen van speelgoed en zelfs kinderschoenen, waar ze natuurlijk niets aan had, behoorde tot haar voor mij nauwelijks te begrijpen wereld.
Alters, waar ik mee gesproken heb. Waar ik gesprekken mee voerde, die zij zich niet herinnerde… heel vreemd. Andere stemmen, ander woordgebruik.
Er was er één die shag rookte (en dat dus ook kocht), terwijl zijzelf menthol sigaretten rookte. Er was er één, die zich ‘Niemand’ noemde, wijs was of in ieder geval zo overkwam en uit de losse pols prachtige gedichten verzon.
Ook haar voorgeschiedenis was meer dan walgelijk.
Vanuit die ervaring had ik dus al eerder kunnen reageren, maar meer dan je de allerbeste psychiatrische hulp toewensen kan ik eigenlijk niet.
Schrijven dat ik met je meeleef, vind ik zeker in jouw geval te clichématig.
Je gemeend sterkte toewensen, dat had ik inderdaad wel eerder kunnen doen… maar ik was/ben nu eenmaal een lezer geworden, die zich even niet in kon houden.

Maar nogmaals, van mij geen commentaar en hooguit vrijblijvende adviezen.
Het ga je zo goed als mogelijk is , Thian.
En dat wens ik ook alle andere schrijvers en lezers, waarbij ik hoop dat niemand zich terugtrekt, omdat wie dan ook iets schrijft wat je niet wilt lezen. Iedereen is vrij om -binnen bepaalde grenzen- te schrijven wat hij/zij wil, maar iedereen is ook vrij om te lezen en te reageren wat hij/zij wil lezen en waarop hij/zij wil reageren.

Met vriendelijke groet,
HenK

» Posted By HenK On July 06, 2009 @ 04:19

@788 Luc
Korte reactie, omdat ik vind dat het advies van Elisabeth @791 volgens mij te kort door de bocht gaat.
“Als ik echt eerlijk ben hou ik niet meer van haar maar ja 20 jaar samen.”
Simpele vraag: Wat was er eerder, je depressie of het gevoel dat je niet meer van haar houdt ?
Wanneer je door je depressie niet meer van jezelf houdt, wordt het ook moeilijk/onmogelijk om van een ander te houden. Het zou me niet verbazen wanneer je vriendin dat inzicht heeft en mede daarom accepteert dat jullie relatie -naar zij ongetwijfeld hoopt- tijdelijk veranderd is.
Daar eerlijk over zijn/praten lijkt me verhelderend, maar dan wel met in jullie achterhoofd, dat jij nu “minder toerekeningsvatbaar” bent en het vooral aan haar is om te beslissen of zij daar mee om kan (blijven) gaan.
Het is eigenlijk een vervolg op wat ik eerder schreef: Dit is voor jou niet het moment om belangrijke beslissingen te nemen.
Waarbij ik me uiteraard bewust ben van het feit dat ik reageer op iemand die ik niet ken en meer naar mezelf kijk dan naar jou.
Gun jezelf, je relatie en je eventuele behandelaars tijd, Luc.

» Posted By HenK On July 05, 2009 @ 05:00

Sekte gaat voor goud

En @ 23
“1,7% Slechts denkt onafhankelijk en voor zichzelf na. Dat wil voornamelijk zeggen ‘zij die geen enkele behoefte hebben/kennen ergens bij te willen horen’; anders dan zichzelf. Triest, maar waar.”

Maak daar maar 0,0 % van.
Niet triest, want de mens is nu eenmaal niet anders dan een optelsom van genetisch materiaal plus (levens)ervaringen.
Vrijheid van denken…
Vergelijkbaar met andere ‘religies’… je kunt gelukkig worden met de gedachte dat het bestaat.
Dat ik dit hier en nu schrijf zou puur voorspelbaar zijn wanneer alles wat vooraf ging (inclusief mijn genetische gegevens) bekend zou zijn…

Mensen zijn ook niet goed of slecht… maar gewoon mensen.
We worden wie we moeten worden…
Daden zijn prijzenswaardig of (maatschappelijk) onacceptabel.

Wat overigens niet betekent dat ik me dit altijd en overal bewust ben… ‘k ben ook maar een mens. :-)

» Posted By HenK On August 13, 2010 @ 05:37

«« Back To Stats Page