Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Alice Anna Verheij
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Opnieuw een erg goed geschreven betoog waar ik me helemaal in kan vinden Karin.
Eén ding (en niet over het onderwerp an sich).
Van mij mag je – om de balans te houden – ‘vent’ vervangen door ‘wijf’ in de alinea over huiselijk geweld. Gewoon omdat dat ook erg vaak voorkomt en het weleens goed is een prikje in de onderbuik te geven van je lezers. Dus een keer ‘wijf slaat man’ of ‘wijf slaat vrouw’ (dat laatste is nl. ècht een probleem geworden de laatste jaren.)
» Posted By Alice Anna Verheij On September 17, 2014 @ 13:59
Goed dan, een reactie van een (niet verstokte) vegetariër:
Het zal me gevoeglijk worst wezen.
Zolang ik het maar niet hoef te eten, ik heb liever seizoensgroente.» Posted By Alice Anna Verheij On August 07, 2013 @ 02:47
Ik buig diep voor je dat je deze woorden zo goed en zo liefdevol bij elkaar weet te zetten. Nog dieper dat je ze met ons wilt delen. Ik ben diep, heel diep ontroerd over jullie beider op liefde gestoelde kracht.
» Posted By Alice Anna Verheij On February 14, 2013 @ 23:05
Kunnen we die Pink Ribbon toko dan maar niet beter gewoon opheffen en het KWF versterken? Lijkt me ernstig effectiever in alle opzichten. Natuurlijk wel onder goede monitoring, dat moge duidelijk zijn. Want het hele organisatiestructuur gedoe rond PR, BVN en KWF maakt mij aan het duizelen en volgend mij ben ik niet de enige. Er zijn teveel kankerfondsen en fondsjes en het wordt één grote waas waar steeds meer mogelijkheden tot uitwassen ontstaan en daar schiet niemand iets mee op behalve een enkele frauderende bestuurder.
» Posted By Alice Anna Verheij On November 12, 2012 @ 11:09
@39 ik stigmatiseer niet maar stel nu juist dat al dat roze gedoe dat wel doet en mensen uitsluit. BK overkomt bij PinkRibbon alleen vrouwen immers? Niet dus. Ik schreef: een zijlijn dingetje maar wel degelijk aan de orde.
» Posted By Alice Anna Verheij On November 12, 2012 @ 03:14
Waar ik bang voor ben als transvrouw (voor de niet ingevoerden: dat is een vrouw die een geslachtsaanpassende operatie ondergaan heeft) is onder andere borstkanker. Net als osteoperose dat nadrukkelijk een risico is van de operatieve- en hormoonbehandelingen die ik ondergaan heb. Beide schijnen immers door mijn veranderde hormoonhuishouding negatief beïnvloed te kunnen worden.
Maar dat wist ik vantevoren.
Wat ik me niet bewust was is dat als het zo zou zijn dat ik borstkanker krijg, wat Shiva verhoedde, dan is de kans groot dat ik net als elders in de maatschappij aan de zijlijn gezet wordt. Want Pink Ribbon en verwante organisaties hebben het uitsluitend over borstkanker bij vrouwen daarmee richten ze zich toch al te nadrukkelijk op vrouwen bij geboorte. Niet op mannen (die ook borstkanker kunnen krijgen en dat ogenschijnlijk ook in toenemende mate krijgen) en transvrouwen.
De nadruk op het roze in alle uitingen gaat voorbij aan groepen die ook risico lopen maar niet zonder meer geïdentificeerd worden als vrouwen: de mannen en de genderandersen. Roze stigmatiseert en dat is niet een positief maar een heel negatief gegeven. Want stigmatisering sluit uit. Kan iemand zich voorstellen hoe het is om als man (of geboren man maar nu vrouw) een dergelijke ziekte te krijgen die in de media maar al te nadrukkelijk wordt gekoppeld aan het vrouwzijn?
Ik geef toe, het is een overweging in de zijlijn. Maar ook zijlijnen bestaan want zonder zijlijnen is er geen veld en geen volwaardige maatschappij. Het zou de organisatie sieren als ze bewuster omging met hun extreme – en hoogst irritante – genderkleuring.
» Posted By Alice Anna Verheij On October 31, 2012 @ 16:39
Briljante reactie. Vooral ook een terechte. Pink Ribbon gedraagt zich in de persoon van de dame in kwestie als een sorry clubje. Dat hun reputatie naar een hogere macht gaat hebben ze aan zichzelf te danken en door jouw stukje is weer eens haarfijn bewezen wat de houding is van deze mensen.
Ze vertegenwoordigen vrouwen (en mannen) met borstkanker niet. Dat beweren ze alleen maar. Vooralsnog spreken de feiten tegen hun en vertegenwoordigen ze vooral eigenwaan, vage geldstromen en misbruik van de mensen waar ze voor zeggen te staan.
» Posted By Alice Anna Verheij On October 31, 2012 @ 15:21
@Bernd ik heb niet aangegeven dat mensen onder psychische druk gezet worden om een operatie te ondergaan. Lees mijn tekst er nog eens op na.
» Posted By Alice Anna Verheij On November 22, 2012 @ 23:00
1. Het VUMC en UMCG gebruiken een Nederlandse (aangescherpte) variant van het WPATH behandelprotocol. Daarin is diagnose en behandeling vastgelegd en daar is ook een groot deel van het vergoedingensysteem op gebaseerd. Beide wijken niet af van de door hun gehanteerde protocollen waarin criteria, onderzoek en diagnosesystemen tot in detail zijn vastgelegd. Gebaseerd op de DSM IV. Dat houdt in een flinke starheid en beperking van maatwerk en ontkenning van bijvoorbeeld de ongeprotocolleerde partiële behandeling. Dat is ook al heel lang een punt van discussie en irritatie.
2. 1 operatie bij transvrouwen? Nou nee hoor. 70% heeft 1 of meer hersteloperaties nodig. Bij mij waren het in totaal 5 operaties van 2 hele zware die uiteindelijk maar een zeer beperkt goed resultaat hebben opgeleverd en een dramatisch verlies van een essentieel aspect van mijn fysieke vrouwelijkheid. Leven ZONDER vagina is ook niet de bedoeling maar gebeurt geregeld. Over complicaties gesproken. Ik ben zeker niet de enige die met iets dergelijks geconfronteerd is. Voorspiegelen dat m>v eenvoudiger is dan v>m is onterecht. Andersom ook trouwens. Ze zijn onvergelijkbaar vwb ingrepen.
3. ‘echt’ transgender is per definitie niet objectief te diagnosticeren.
4. het is in NEderland zeker niet goed geregeld. Extreme wachtlijsten waardoor toename van psychische problematiek, beperkingen en gebrek aan uniformiteit in vergoedingen voor essentiële behandelingen (gezichtsontharing en borstvergrotingen bij transvrouwen bijvoorbeeld)
5. het is formeel geen doel van de diagnosegesprekken om sociaal uithoudingsvermogen te testen. Er is ook geen enkele andere medische behandeling in Nederland waar iets dergelijks wel het geval is. Dat het in de praktijk daar op neerkomt levert een potentiële en praktisch doelbewuste vergroting van lijden op en dat is nadrukkelijk strijdig met de eed van Hippocrates.
6. Uithoudingsvermogen mbt diagnose gebruiken als argument voor wel of niet behandelen is medisch onverantwoord en niet toegestaan in de Nederlandse medische praktijk en nadrukkelijk onethisch. Dat transgenders dat tot op heden geaccepteerd hebben heeft met de machtspositie van de twee behandelcentra te maken ten opzichte van die transgenders. Dat sociaal uithoudingsvermogen is onderwerp van de behandelfase na diagnose: de RLT (real life test). Het protocol staat niet toe de twee te mengen en die scheiding tussen diagnose en behandeling is zelfs het argument dat gehanteerd wordt door de behandelcentra om zorgvuldigheid te onderstrepen.
7. Bij borstvergroting worden implantaten ook 10 jaar gegarandeerd. Dat is dus gelijk aan protesen bij v>m transseksuelen.
8. Is er nu een wedstrijdje in zwaarte van traject tussen m>v en v>m? Ik mag hopen van niet want dat zou pas echt flauwekul zijn.» Posted By Alice Anna Verheij On November 22, 2012 @ 22:59
@Bernd Je schrijft het precies goed. Medisch probleem. Niet per se psychisch.
De keuze voor een transitie kan heel goed gemaakt zijn vanuit een sterke persoonlijke zekerheid over het eigen gender. In die gevallen waar die zekerheid er is, is de gedwongen psychologische weg met alle druk die daarbij komt kijken martelend en zeker geen hulp. De wijze waarop je psychisch uitgekleed wordt tijdens een transitie om toestemming (!) te krijgen voor een medische ingreep richt maar al te vaak tijdelijke en soms blijvende schade aan. En dat terwijl het altijd zo zal blijven dat de persoon zelf ten lange leste de meeste zekerheid heeft over de noodzaak tot een medische ingreep.
Geen externe diagnose komt vaak genoeg ook maar in de buurt van de eigen zekerheid die iemand in transitie heeft. Dat is pathologisering. De protocollen zijn voor sommigen als een psychische dwangbuis waarbij het eigen oordeel over het gender gediskwalificeerd wordt en alleen het oordeel van de psycholoog bepaald wat er gebeurt en of je een operatie mag ondergaan. Ik en veel anderen hebben dat ervaren en ervaren dat nog altijd als mensonterend. Je wordt onmondig gemaakt, ongeacht je eigen zekerheid over je toestand.
Wat ik er op tegen heb is dat er een standaardprotocol gehanteerd wordt waarin jij als persoon en jouw eigen oordeel ontkend wordt op basis van richtlijnen die jouw toestand omschrijven als een geestesziekte terwijl je zelf overtuigd bent dat het je lijf is dat niet klopt. Ik heb mij in ieder geval nooit geestesziek gevoeld als het om gender gaat en ik ken geen enkele trans-x mens die er anders over denkt.
» Posted By Alice Anna Verheij On November 14, 2012 @ 10:01
@Bernd Genderdysforie is een rare term en gevolg van pathologisering van transgenders. Dat wijs ik af wat er valt veel tegenin te brengen.
Uit je tekst begreep ik in ieder geval niet wat je bedoelde want ik las nu juist dat je seksualiteit en gender koppelde. Wat dus naar ik nu begrijp niet zo lijkt te zijn. Dat vind ik dan weer begrijpelijk.
@Karin Het wordt inderdaad vreemd gevonden dat er mensen zijn die voor een homoseksuele relatie kiezen en zich daar gevoelsmatig aan aanpassen. Het is niet fraai om me woorden in de mond te leggen die ik niet geschreven heb. Ik zeg nergens dat vrouwen die anders kiezen dan de vrouw waar ik het over heb minder mens zijn. Hoe kom je erbij, je kent me volgens mij wel beter. Dat jij mijn tekst niet relevant vind laat ik bij jou, ik vind het wat dommig om dat te stellen. In het voorbeeld wat ik gebruik gaat het juist om dat de betreffende persoon in een situatie komt (door een fysieke beperking) dat zij zichzelf anders gaat identificeren. Je wilt toch niet beweren dat zelfidentificatie een constante is? Zowel seksuele geaardheid als genderbeleving kunnen fluïde zijn, dat is nu juist het mooie er van. Overigens ging jouw stukje volgens mij toch echt over hoe jij je verhoudt tot iemand die een andere genderrol aanneemt dan voorheen en niet zozeer over de beleving van die persoon. Je geeft immers aan verbaasd te zijn over je eigen onderhuidse ongemak.» Posted By Alice Anna Verheij On November 12, 2012 @ 11:03
@19 Sorry maar de tijd dat seksualiteit en gender op één lijn gezet werden ligt goddank achter ons. De begrippen zijn wel verbonden maar niet uitwisselbaar. Je stelling dat ‘we primair vallen op’ is eigenlijk een aanname. Aannames zijn de moeder van de misvatting. Ook hier.
@20 Fijn dat je het nog even puntig aangeeft Karin maar in mijn beleving is het toch wel wat gecompliceerder. In mijn volgende boek berschrijf ik een vrouw die er voor kiest om een relatie met een andere vrouw aan te gaan omdat ze fysiek niet in staat is om een relatie met een man aan te gaan. Haar beleving van seks past zich in de loop van de tijd aan. De achtergrond is dat ze vooral mens is en als mens haar leven met een ander mens wil delen. In dit geval kiest ze voor een andere seksuele voorkeur en leert daar blij mee te zijn in plaats van er weerstand tegen te hebben. Dat gaat in tegen de gedachte dat homoseksualiteit altijd aangeboren is, iets waar ik het op grond van eigen ervaring niet mee eens kan zijn. De vrouw in kwestie voelt zich weliswaar vooral aangetrokken tot androgyne vrouwen maar komt toch in conflict met haar eigen identificatie als vrouw.» Posted By Alice Anna Verheij On November 12, 2012 @ 03:30
Dag Robin,
ik ben zo iemand die een identiteit heeft die ergens tussen die uitersten in ligt. Ik identificeer me als vrouw en zie er ook zo uit. Maar regelmatig ben ik jongensachtig of gewoon stoer en ik doe dingen die niet veel vrouwen doen.
Ik onderschrijf wat je schrijft. En tegelijk weet ik helaas dat de wereld plots veranderd als er sex aan te pas komt. Pas dan wordt soms duidelijk hoe diep geworteld onbegrip en angst bij mensen kan zitten. En hoe plotsklaps afwijzing aan de orde kan zijn. Omdat een lijf anders is dan iemand in het hoofd had. OF omdat die vrouw een vrouw blijkt te zien die (door omstandigheden) niet ‘compleet’ is. Dat zijn de momenten waarop het doek valt. Voor mij.
Het ergste is het wanneer iemand het zelfs niet aandurft om je te leren kennen uit een onberedeneerbare angst voor het onbekende van een vrouw die geboren was met een mannenlijf maar dat heeft moeten laten veranderen om te kunnen verder leven. Wanneer dan die angst opspeelt en om die reden de ander niet verder durft te gaan dan een eerste kennismaking en aangeeft dat ik voor haar niet een ‘gewone’ vrouw ben, dan valt het doek. Voor mij.
Voor een ander kan het anders zijn, voor mij echter leert mijn ervaring me dat de mens (man of vrouw) al snel bang is voor het hun onbekende op gendergebied.
Alice Anna
» Posted By Alice Anna Verheij On October 17, 2012 @ 15:13
Karin,
bij het lezen en nalezen was me dat niet zo duidelijk maar je stelt me gerust.
En ja, wennen hoort er natuurlijk bij als mensen van genderidentiteit wisselen. Heel gewoon en gelukkig dus een niet intentioneel stukje in je tekst.Gender, het blijft lastig.
Geheel wat anders, het doet me deugd de indruk te hebben dat het je goed gaat. Kom je er nog weleens bij om te lezen? (Zelf lukt me dat amper want ik schrijf meestal.) Bij een ja heb ik misschien een roman geschreven die je graag een keer leest.
Liefs,
Alice Anna» Posted By Alice Anna Verheij On October 17, 2012 @ 14:12
«« Back To Stats PageLieve Karin,
ik heb moeite met je tekst. Op verschillende punten. Misschien, en dat hoop ik, begrijp ik je verkeerd. Het schuurt op een paar punten.
Je uitleg over de diepere achtergrond van je instinctieve reactie dat transseksualiteit ouderwets zou zijn is onbehaaglijk. Want er spreekt uit dat omwille van de positiekeuze dat geslacht er niet toe doet of zou moeten doen (volgens wie?) een geslachts aanpassende operatie tegenwoordig niet meer nodig zou zijn.
Mijn onbehagen zit hem er daarin dat het er niet toe doet wat jij of een ander daar wellicht van zou vinden maar dat het er toe doet wat die transseksuele mens er zelf van vind. Als die de noodzaak voelt voor een dergelijke operatie, omdat die mens graag ook lichamelijk conformeert met een specifiek gender, dan is dat zo. Dat die mens dan geholpen wordt is dat een vorm van maatschappelijk alleszins verantwoorde compassie met een mens in de problemen.
Over Maxim heb ik moeite dat jij schijnbaar moeite hebt met haar overgang als columniste naar columnist. Want wie zegt dat Nederland een columniste verliest? Is dat niet een onderstreping van het mechanisme waar je nu juist van aangeeft anders in te willen zijn. Wat is er mis met een columnist, een transman in Maxim’s geval. Het is nogal baanbrekend trouwens want transman columnisten van de statuur van Februari ken ik niet. Wat mij doet rillen is de zin waarin je zegt dat Maxim ongetwijfeld even goed is in HAAR vaak als Marjolein. Dat zal toch hopelijk een verschrijving zijn want Maxim is dus geen ‘haar’. Zoals hij zelf heeft aangegeven.De ellende van het schrijven over gender, transseksualiteit en hoe de maatschappij daarmee omgaat is dat het een onderwerp is met veel valkuilen voor de schrijver. Als snel wordt de fout gemaakt die nu juist krampachtig gepoogd wordt te omzeilen. Ik denk dat ik het te scherp zie naar je tekst want ik ken je al bij uitstek een schrijfster die met grote nuance schrijft en denkt over gender en transseksualiteit. Deze keer echter mis is die jouw kenmerkende zorgvuldigheid op dit gebied een beetje.
Liefs,
Alice Anna Verheij» Posted By Alice Anna Verheij On October 17, 2012 @ 12:55