Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Bert
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Een heel mooi stukje Karin. Ik heb dit met heel veel plezier gelezen. Leuk ook dat u even refereert naar Kate Bush. In haar jonge jaren een bereik van 3 octaven.
» Posted By Bert On February 08, 2017 @ 11:34
Vrienden en familie zijn altijd belangrijk voor me. We zullen eens zien wat 2017 ons brengt. Een heel gelukkig en gezond 2017 Karin. 2017. Het gaat zó snel. Terwijl ik 2017 intik krijg ik het gevoel alsof het een jaartal uit een science-fiction film is.
» Posted By Bert On January 01, 2017 @ 03:12
Mooi verwoord Karin Spaink. Ik heb na afloop vaak het idee dat ik hetzelfde had willen zeggen. Spijtig dat we u niet meer zo veel op de televisie zien. Blond doet het nu heel goed weet u. Misschien een tip.
» Posted By bert On November 03, 2016 @ 16:58
De afstandsbediening was al zo’n ding. Drie meter van je televisie en dan zo’n apparaatje. Bij mijn toenmalige vriendin in hun grote gezin ging ik ervan hyperventileren. Ieder broertje en zusje vocht om die remote control. En nu gaat het internet of things zo snel dat het wel een woeste bergbeek lijkt die je dreigt mee te sleuren. Best wel een beetje eng eigenlijk.
» Posted By bert On October 09, 2016 @ 15:19
herkenbaar… niet op alle vlakken, maar op vele.
hier is de brievenbus twee jaar niet geleegd geweest uit angst voor confrontatie (behalve het halfjaarlijkse alles in een doos kieperen en die doos vervolgens na een half jaar bij het oud papier zetten omdat het ‘toch geen zin meer heeft’). op een avond thuisgekomen en de deurwaarder had het hele appartement leeggemaakt en er lag een brief met de mededeling dat ik mijn spullen zelf kon terugkopen op de openbare verkoop 1 maand later.
op dat moment dan toch maar de hulp van vrienden en familie ingeroepen, die allen ongelooflijk steunend waren, waardoor ik mezelf spijtig genoeg nog wat minderwaardiger ging vinden. al die tijd had ik een vaste job, en kwam ik regelmatig onder vrienden, die geen idee hadden van wat er speelde…
intussen stilaan weer op de rails, maar ik ondervind wel regelmatig hoe aanlokkelijk het soms nog kan lijken om de dingen maar op z’n beloop te laten.
ergens blijf ik me afvragen of dat wel allemaal zo moeilijk zijn moet
» Posted By Bert On February 12, 2015 @ 09:31
Mooi artikel over de elektrische sigaret , ik was hier al benieuwd naar
» Posted By bert On December 26, 2013 @ 16:56
kSit bijna te janken, maar dat is zelfprojectie vanwege een aan kanker overleden vader (en omdat je verhaal weer heel goed geschreven is).
Veel Plezier! En die kerst halen jullie toch al wel. Het nieuwe jaar lonkt! Veel plezier zowiso!
» Posted By Bert On December 25, 2012 @ 02:14
Goedemorgen,
Ik volg jullie al een tijd en ik heb nu eindelijk alle moed bij elkaar verzameld en schrijf ook een keer op deze blog.
Ik kom uit een gezin waar de vader alcoholist en de moeder een zware depressie heeft. Ik denk zelfs dat het een postnatale depressie was. Had een moeilijke jeugd moest er altijd voor knokken. Ik denk dat ik zelfs in mijn jeugd misbruikt ben. Ik heb geen herinneringen tot mijn 12 levensjaar.
Kom uit een relatie waar ik 12 jaar geestelijk en lichamelijk ben mishandelt.
Toen een nieuwe relatie met iemand waar ik heel veel van hou die ook veel van mij houdt.Al sinds mijn 25ste denk ik aan zelfdoding of hoop ik elke keer dat ik per ongeluk neergeschoten wordt of dat ik een dodelijk ongeluk krijg. Vaak speur ik het internet af naar mogelijkheden om op een makkelijk en dat het als een ongeluk uitziet mij zelf te doden. Helaas ben ik dit niet tegengekomen.
Ik dacht laatst zelf aan dat ik in een gevaarlijk gebied ga waar zelfs de politie net naartoe durft te gaan en ik ruzie uitlok met iemand die mij dan neerschiet.
Ik wil mijn partner niet opzadelen met hoge schulden en dat eventueel de verzekering niet uitkeert bij zelfdoding.
Heeft iemand een idee wat ik moet doen en waar ik naartoe kan gaan om vermoord te worden?
Ik kan het zelf niet doen. Omdat ik mijn partner dan opzadel met schulden.
Ik heb echt geen zin meer in. Ik ben altijd moe, lusteloos en kan niet meer tegen de mensen om mij heen. De verandering van de mens, dat niemand meer respect voor elkaar heeft.
Ik heb er gewoon geen zin meer in. Wat zou het lekker zijn als ik mijn ogen zou kunnen sluiten en ik rust heb… geen beslissingen meer hoeven te nemen… gewoon eeuwige rust.
Heeft iemand een idee hoe mij dit gaat lukken?
Groetjes en alvast.
» Posted By Bert On April 30, 2015 @ 08:50
De uitzending van 16 nov 2001 ?
» Posted By Bert On November 19, 2011 @ 14:27
Leuk stukje inderdaad, en een meesterlijk concert van SWANS.
Zag ze net als Thierry ook al eerder deze tour in Vera Groningen.
Vond het deze keer nog beter in elkaar zitten en ook een stuk harder!
Alleen: Christoph Hahn is toch echt geen toetsenist, maar gitarist!
Het is misschien wat verwarrend omdat zijn gitaren op een soort tafeltje voor hem liggen, maar het zijn wel degelijk gitaren!Op naar de Melkweg 20 juli ;-)
» Posted By Bert On April 20, 2011 @ 15:28
Sorry Karin, maar dit ff hier nog,
En ja we houden het alle2 idd misschien wel in stand, in de tang elkaar.
En waarom? Ook zij kan geen afstand nemen, ik zit ook te diep bij haar.
Ze wil wel maar ze kan eigenlijk niet.
Moeilijk en idd heel erg gecompliceerd, maar misschien komen we er wel uit.
En misschien ook niet, only time will tellNu verder op het forum
» Posted By Bert On August 26, 2009 @ 18:29
Hai allemaal, ik hoop toch echt snel van Luc te horen, hij zit in hetzelfde emotionele schuitje als ik. Dat las ik in een eerder bericht van hem; ik weet maar al te goed wat jij nu voelt.
Die pijn kan te erg worden. Dus als je dit leest Luc; laat wat horen!En Henk; zij moet gewoon zijn wie ze is en nooit veranderen, zo is ze precies goed. Haar veranderen zou idiotie zijn. Waarom als ze je droomvrouw is zoals ze is? Als ik mezelf was blijven gedragen zoals de 1e anderhalf jaar dan hadden jullie me hier nooit gezien, maar ja die angst hè. Dan hadden we alle2 niet veranderd. Maar ja, de heimwee naar haar kids, kleinkids. Angst van haaruit dat ik weer naar mijn ex terug zou gaan (jaja nog ff pffffffff ). Iedere x dat ze weg was bouwde mijn angst op als ze weer terug was, meer en meer. En ja dat veranderd een mens, en haar ook. Ze liep op eieren soms ze ze weleens want ze wilde zo graag, zo graag dat alles weer zou worden zoals het eens was tussen ons. Ze heeft tussendoor weleens gezegd; zoek hulp. Maar ja je kent dat wel; ik kom er zelf wel uit. Nee dus, ik had veel eerder naar haar moeten luisteren en hulp moeten zoeken.
Maar als zoiets (weggaan) al vaker gebeurd is dan zijn het de kleine dingetjes die je opvallen, was ineens helemaal perfect weg, echt alles aan kant, voorbeeldhuis ineens,overdreven aandacht, veel praten terwijl ze anders rustiger was, etc. etc. Na diverse keren verlaten te zijn gaan die dingetjes je opvallen; hé ze doet alweer zus en zo. En weet je; vrijwel iedere keer voelde ik dat idd goed aan. Maar daar praatte ik dan niet over met haar, ze zou toch ontkennen en ik had er geen woorden voor over. Dat zou alles alleen maar erger maken en versnellen.
En nee zeer zeker geen chantage, elkaar eens spreken zat al in de pipeline, alleen wanneer? Maar het ging gisteren gewoon echt niet meer. En dan doe je soms erg domme dingen zoals brieven of sms sturen of wat dan ook. for godsake……I’m only humanEn ieder heeft zijn eigen manier om zijn naasten in te lichten. Ik heb afscheidsbrieven over hoe en/of wat over alles allang klaarliggen. En ja ook erg emotionele zaken erin zodat ieder weet wat ik voor hun voel en dat niemand zich schuldig hoeft te voelen. Het is mijn keuze, mijn pijn.
En maandag is gewoon een gesprek, geen hoop geven op….. Dat heeft ze ook duidelijk aangegeven, geen hoop. Maar ze heeft ook gezegd dat ze nog niet weet wat ze precies wilt, ze zit geestelijk ook heel erg in de knoop.
Het gaat om elkaar zien, horen en aanvoelen. Wat is er nog? Zit het er wel nog? Is er nog iets wat een basis zou kunnen zijn of worden?Alleen door echt met elkaar te praten en de emoties en reacties van de ander te kunnen zien en horen kun je daarachter komen. Msn is leuk maar je ziet alleen maar de lettertjes, niet de emoties erachter, de gezichtsuitdrukkingen, hoe iets echt bedoeld word.Zal weer heel erg emotioneel worden, zij is ook erg gevoelig net als ik.
En ja, v-morgen psych centrum en de ha gebeld voor hulp, ha faxt verwijzing door en psych neemt dan contact op me. Ik ben ermee bezig, echt wel.
» Posted By Bert On August 26, 2009 @ 12:40
Hai allemaal,
Het gaat weer wat beter me me nu, soms heb ik heel ff een opleving, en dan ben ik weer uren erg down en weet ik vaak niet wat ik allemaal doe.
Daarstraks dus ook, en ik heb idd allang afscheidsbrieven klaar. En ik had in mijn bui daarstraks dus er al 1 naar mijn ex-verloofde gestuurd. Dom, erg dom want ik heb het geweten!! Ze belde me totaal overstuur op, ik wilde eerst niet oppakken maar dan belt ze het halve dorp hier op en is iedereen in rep en roer.
Meer als een uur met haar gepraat aan de tel, en ze snapte er niets van. Zo ben je redelijk opgewekt naar mij toe en dan ineens zo. Maar af en toe opgewekt word vaak gevolgd door urenlang malen en doordraaien. Dat had ik dus, ik zag het gewoon echt niet meer zitten en ik wilde ook echt niet meer.
Ze was iig af en toe erg boos op me, reageer in godsnaam niet zo impulsief en denk na! Hoe denk je dat ik me voel als ik zoiets ineens te lezen krijg. Ik zit 170 km verder en kan niet ff zomaar komen kijken hoe het met je gaat en/of je jezelf niets aangedaan hebt.
Ik heb me verontschuldigd ervoor en beloofd het niet meer te doen, eerst tot 10000000 te tellen ipv totaal overstuur iets te doen zoals dat.
Veel gehuild samen aan de tel. veel emoties die loskwamen.En dan nog ff dit; ze heeft me beloofd dat we maandag een dag samen gaan eten, drinken en wat praten. Wil niet zeggen dat het ooit weer eens goed komt. Maar elkaar eens horen, zien en aftasten. Is die klik er nog? die vonk? dat heftige? Kijken en voelen wat er nog is, of het uberhaupt nog weleens iets zou kunnen worden.
Veel hoop daarop heb ik niet maar geen hoop is nog erger.
Ik heb iig iets om naar uit te kijken; maandag!!!!!!!
» Posted By Bert On August 26, 2009 @ 00:30
het is genoeg, de pijn word te erg. Afscheidsbrieven heb ik allang klaar. Ik wil rust, teveel verdriet, alleen maar erger, te diep ze zit veel te diep. Ik wil niet meer, kan niet meer, rust rust rust rust.
» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 21:23
Hai Ans en alle andere hier,
vergeet maar wat ik schreef hierboven. ik wil niet meer, ik kan niet meer. Daarstraks ff weg geweest, ff bij ons thuis, bij mijn ex-vrouw en haar vriend en mijn ex zwager geweest. 3 x moeten wegvluchten, ik stortte steeds in, tranen en niet meer kunnen praten. Ik ben op geestelijk en lichamelijk, het is genoeg geweest
» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 20:40
Ik vraag me af, echt af. Zoveel mensen hier met pijn en verdriet, zovaak teleurgesteld door anderen, door hulpverleners etc.
Ieder hier weet vrijwel exact hoeveel pijn de ander heeft uit eigen ervaring.
En ieder heeft zijn eigen oplossingen soms. En die worden hier ook aangebracht. Maar er gaat niets boven contact, echt contact. Echt horen en voelen, meevoelen, troosten en bovenal elkaar echt begrijpen.Misschien is het een hersenspinsel van me maar een meeting voor hen die dit echt willen. Samen kunnen we alles aan, zeker met onze rugzakjes.
Wij hebben zoveel meegemaakt en gedeeld hier, alles eruit gooien zou no problemo zijn want je weet; ze begrijpen me.
We hoeven ons niet te schamen tegenover elkaar, we hebben allemaal genoeg meegemaakt.Misschien wel, misschien niet, waar? etc. etc.
Ben wel heel erg benieuwd naar de reacties hierop.
» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 17:24
En ja ik heb haar verteld dat ik mijn gevoelens uit via een zelf hulpgroep op internet. Ik heb haar niet verteld van het fijne van deze site. Als ze dat zou weten dan zou ze helemaal instorten en het contact meteen verbreken, dat zou ze niet aankunnen. Ze is erg gevoelig, net als ik.
Als ik mezelf iets zou aandoen dan zou ze de rest van haar leven schuldgevoel houden, wat als?
Dat wil ik haar niet aandoen, ik wil ook niet dat ze dit allemaal leest, het zou teveel zijn voor haar.
Maar zonder haar wil ik gewoon niet verder. Nu weet ik dat er hoop is al is het minimaal. Maar dat kleine beetje hoop geeft me ff de kracht en zin om door te gaan met leven, hier schrijven, alles eruit te gooien. Maar ik houd deze site verborgen voor haar.Het 1e lange stuk van Spaink 489, die lange eerste 13 regels, die heb ik haar toegemaild, en ja dat is precies hoe het zat tussen ons, met mij. De spijker werd precies op zijn kop geslagen, beter kan niet. Zij was het er 100% mee eens en ik ook. En ik wilde zo niet zijn maar angst doet rare dingen met eens mens.
» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 00:34
@Thian 514
[(dat redding zoeken en vastklampen schijnt ook typisch iets te zijn van emotioneel verwaarloosde kinderen]
Daar heb je idd een heel erg groot punt. Vroeger bij ons thuis was of mijn vader altijd werken en ma had nooit geen tijd. En verdomd toch houd ik van ze, ik mis mijn pa iedere dag nog. Hij is al 10 jaar dood nu. Ma leeft nog en is 78, en die word wel 100 denk ik zo, een echte ouwe taaie hihi.
Weleens naar zijn graf geweest met mijn ex-verloofde om er bloemen neer te leggen en dan schoot ik altijd vol. Zij weet hoezeer ik hem mis. We werkten vaak samen en zonder woorden begrepen we elkaar toch altijd. Rustig aan jongen, rustig aan. Zelfs op zijn sterfbed zei hij dat nog tegen me. Hij heeft gelijk, doe rustig aan in je leven, maak je niet te druk en alles komt goed.
Maar het zit nu eenmaal in een mens om zich soms te druk te maken.» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 00:14
@Ans 510,
ik heb idd weer wat meer lol ja, ze heeft haar hart uitgestort tegen me en ja ze houd nog van me. Dat wil niet zeggen dat het ooit nog goed komt maar ik weet nu tenminste dat ze nog van me houd. Verder kan ik alleen maar hopen en bidden. In slechte tijden wend men zich tot het geloof niet dan? Misschien krijg ik ooit nog een kans, misschien niet, only time will tell.
En ja helaas alcohol, maar niet om mijn gedachten te verdringen. Maar om te kunnen slapen. Geen bier alhoewel ik verzot ben op Palm. Maar wodka ice breezertjes, 4-5 doen wonderen om in te slapen. Is beter als tot 4 uur wakker liggen en maar liggen malen en malen. Want daardvan draai ik dus echt helemaal door. De breezertjes zijn ff een noodzakelijk kwaad.
@Thian 514
ikke bezorgd om haar?? hoe kom je daar nu bij??? haha je moest eens weten hoe erg dat is bij me. Ze heeft nu weer erge buikpijn ivm portugees eten, te gepeperd, en dan weet ik al niet meer waar ik het moet zoeken. Ik ben weleens van hier op en neer gereden toen ze eens flink de griep had en ff bij een vriendin inwoonde toen het weer eens minder ging tussen ons, ff 350 km op en neer, haar in de auto gezet en haar bij mij thuis verzorgd. Ze is gewoon heilig voor me, sorry maar zo is het gewoon.
En ja ze heeft het erg moeilijk, haar werk, mij overeind houden en haarzelf. Maar vergis je niet, ze is zo sterk, 1000- pootje noemde ik haar ook altijd. Alleen ben ik bang dat ze het geestelijk eens niet meer kan trekken en dat de hulp die ze wilt voor zichzelf dan te laat komt. Tot die tijd steunen wel elkaar zo goed mogelijk en hopen we er maar het beste van.
En ik vind veel lekker, ik ben een echte lekkerbek een echte bougondier, liefst zovaak mogelijk uit eten en zoveel mogelijk uitproberen want iedere keuken heeft zijn zaligheden. Maar nu ff niet, het lukt me gewoon niet om iets door mijn keel te krijgen. Dat komt wel weer. En nogmaals, ik ben een uitstekende chef! ik heb vaak moeten aanhoren; begin je eigen restaurant of eettentje. Maar nu voor mezelf??? nee teveeel moeite, te weinig zin
» Posted By Bert On August 25, 2009 @ 00:04
@Ans 507
hihi losweken alle2, das een goede. En ja wij moeten idd losgeweekt worden van elkaar, maar of dat ons ook echt lukt?? De tijd zal het leren.
En wat die therapeut zei over die gecompliceerde relatie, daar zit idd een kern van waarheid in. Je vraag je in zo’n geval naderhand steeds af; wat als dit? wat als dat? Waarom zus? waarom zo?
in een rustige en stabiele relatie die toch niet gaat hoef je je naderhand idd niet zoveel af te vragen want alles was eigenlijk goed. Alleen misschien uitgekeken op elkaar, of een ander ontmoet etc.
onze relatie was idd erg gecompliceerd maar spetterde daarom niet minder, nee eerder heftiger en feller, diep zo diep.
En nee buiten de msn doe ik idd niet erg veel, ik heb er nog geen zin in. Ik kijk uit naar het contact met ze. Weten dat ze aan de andere kant er is voor me, dat beurt me op. Tis misschien niet alles maar het houd me tenminste van veel rare gedachten af. Hoop doet leven, ik heb heel erg weinig hoop maar dat beetje dat ik nog heb houd me nu op de been. Al 3 dagen niet meer gegeten nu, nergens zin in. Koffie, sinas, wat peukkies. Nah ja de ultieme weight watchers zullen we maar denken haha. En ja ik kan zelfs nog lollig doen soms. Eten komt wel weer goed en zo raak ik mijn buikje en mijn zwembandjes tenminste kwijt.
» Posted By Bert On August 24, 2009 @ 21:42
@ Luc 500
msn is in ons geval een uitstekend communicatiemiddel, wij begrijpen en voelen elkaar perfect aan op msn. Vaak zetten we tegelijk hetzelfde neer, of we sturen op hetzelfde moment elkaar dezelfde wink toe.
en het is dagelijks vaak erg lang, soms 4-5 uur in totaal. loslaten kan zij ook niet, misschien wil ze wel niet. Ze probeert het wel maar toch wil ze er zo nog zijn voor me. We steunen elkaar en praten wat over koetjes en kalfjes, familie aangelegenheden etc.
tis gewoon verrekte moeilijk voor ons alle2. Helemaal loslaten gaat niet, nog niet………
» Posted By Bert On August 24, 2009 @ 19:01
@Ans496
Ik kom uit het midden van het land, naar Zeeland verhuisd voor haar. Groot herenhuis gehad daar. Toen onze breuk een feit was hielp ze me dus overal mee. Nu woon ik weer waar ik vandaan kom, midden van het land, 170 km van haar af. En die afstand tussen ons nekt me. Ja ze houd nog van me schreef ze me pas nog, maar ze weet het allemaal niet meer. Het word haar teveel, het groeit haar boven het hoofd, ze heeft ook prof. hulp nodig. Ze werkt in de gezondheidszorg dus fouten maken door wat in haar speelt is niet uitgesloten. Daar is ze erg bang voor nu.
Maar dat ze me nog een kans wil geven?? Ze weet het niet, ze heeft lang tijd nodig om er met zichzelf uit te komen. Maar de afstand werkt in mijn nadeel, ik kan me niet bewijzen. En direct contact wil ze niet, dan zou ze helemaal instorten, en ik ook. Ze wil afstand, maar wat ze verder wilt?? Ze weet het niet, ze is op geestelijk. Ik kan alleen maar hopen maar ik ben bang dat het ijdele hoop zal zijn.» Posted By Bert On August 24, 2009 @ 16:34
2 maanden geleden ging ze weg, alweer. In het begin wilde ze geen contact maar ze wist dat ik dat niet zou trekken alleen in een wildvreemde stad ver weg van hier, daar in Zeeland. Dus kwam ze weer om me te helpen en te steunen. Ze deed het huishouden, ze kookte (wat ik trouwens ook erg goed kan), ze deed de was en hielp me met inpakken en meubels uit elkaar halen. Ze liet me niet helemaal vallen.
en uiteraard praten, veel praten. En huilen samen, en weten dat het nu echt over was.
Ik zag alles te rooskleurig in toen, ff chaletje kopen, verhuizen, en ik zou er wel weer bovenopkomen.
Maar de dag van afscheid kwam dichter en dichter. De verdoving van het begin raakte uitgewerkt, het was nu toch echt zover. Niet meer iedere dag toch elkaar zien, haar kunnen horen.
Sinds die dag, vorige week woensdag, gaat het slechter en slechter met me. Zo ging het die andere keren ook, verdoofd in het begin, daarna de pijn die erger en erger word.
Ja ik heb idd veel in me maar er is altijd iemand speciaals die dat er allemaal uitkrijgt en voor wie je het eruit wilt laten komen.
Attent, zorgzaam, lief, gevoelig, open, eerlijk. Superlatieven had ze genoeg voor me, een metrosexueel was ik zei ze eens. Ik zei hè?? en ging eens ff snel kijken wat dat was, en ik was gevleid toen ik las wat dat inhield. Toen ze weer eens weg was zei ik haar dat; iedereen zoekt dat in de ander dus waarom nu weer deze stap? Je angst Bertje, ik kan niet met je angst en je nukken daardoor omgaan.We hebben nog msn contact dagelijks met elkaar, soms erg lang. Ze probeert me moed in te praten want ze weet hoe ik me nu voel. Maar ze merkt ook dat het haar bijna niet meer lukt, ze wil soms afhaken. Ze wil niet horen wat er nu precies door mijn kop schiet. Dat kan ze niet aan, schuldgevoelens?? wie zal het zeggen, ik weet iig dat ze nog wel van me houd maar bij elkaar weer?? nee uitgesloten. Te vaak misgegaan, tevaak heb ik haar teleur gesteld met mijn angstige gedrag.
» Posted By Bert On August 24, 2009 @ 12:54
@ Ans 490
[Hij haalde mijn talent en ambitie boven en de energie om er iets mee te doen.]
Dat gevoel had ik dus ook, alle energie die er maar bestaat kwam in me omhoog, niets was teveel. Herenhuis opknappen?? 3 maandjes was ik klaar, ik kon tot diep in de nacht doorgaan. En nu?? Ik ben net weer wakker, jammer genoeg weer wakker geworden. Al het goede haalde ze onhoog in me, dat is weg nu. Geen puf meer, waarvoor ook?
@Spaink 489
Het 1e stuk wat je schrijft, zo is het idd gegaan. Mijn angst vrat mij en onze relatie op. Maar wat wil je dan? Ze was al vaker weggegaan. Steeds weer terug. Angst bouwde op en op. Hulp kwam te laat voor ons.
» Posted By Bert On August 24, 2009 @ 12:35
@Ans
Niemand is compleet, sommigen zoeken hun hele leven naar iets om zichzelf geestelijk te verrijken, en ze vinden het meestal nooit.
Een compleet mens is hij/zij die alle emoties kent en heeft meegemaakt, alle wijsheid in zich heeft en die alles heeft gezien, gehoord en zelf heeft meegemaakt.
Die persoon loopt nergens rond, wel loopt er iemand rond die je dat gevoel kan geven, dat je speciaal bent, alles voor iemand.
Wat in iemand zit komt er vaak niet uit, of niet genoeg. Maar is altijd iemand die alles eruit krijgt bij je. Compleet ben je pas als je dat eruit durft te laten, je gevoelens tonen en je kwetsbaar durft op te stellen naar de ander toe. Zij bracht dat allemaal omhoog bij me, vroeger was ik een oester, altijd gesloten en nooit emoties tonen. Door haar ben ik veranderd ten goede, haar lukte dat. Maar alleen bij haar kan en durf ik dat. Zonder haar terug bij af. Zij maakte me dus compleet.
Niemand heeft alles in zich, een ander vult je aan, maakt je dus completer.Voor de hele wereld ben je iemand, voor iemand ben je de hele wereld las ik eens ergens. En ja dat waren wij voor elkaar.
» Posted By Bert On August 23, 2009 @ 21:46
@Ans 479
Verliefdheid?? het ging veel verder tussen ons, weer iemand dus die het niet snapt. Verbondenheid, zeggen wat de ander denkt, elkaar aanvoelen zonder te praten. Geen woorden nodig en toch communiceren. Alleen met haar had ik dat, zij heeft iets omhooggehaald waarvan ik niet wist dat ik het had. Bij een ander?? Steeds weer gaan vergelijken met haar?? Nee liever niet.
En massages en warme douches?? we deden niet anders samen. Dat zou nu teveel losmaken in me, teveel terugdenken.Soms komt er iemand in je leven die je dus echt compleet maakt. Wie dat gevoel niet kent mag niets zeggen maar moet blijven zoeken naar diegene. En als je hem/haar vind wees er dan zuinig op. Want als diegene weggaat dan……………………………………..
We hebben vaak tegen elkaar gezegd; a love like ours is zeldzaam, en we hebben er alle2 te weinig aan gedaan, te weinig steun, onbegrip soms en angst.
Ieder is de missing link voor een ander want niemand is echt compleet. Aan ieder ontbreekt wat, wat een ander kan toevoegen.
Mij is het ontglipt» Posted By Bert On August 23, 2009 @ 21:02
Aan Thian 476
[heeft me in gestampt dat aanraken, vies, klef, en onhygienische is]
als ik dat lees dan ril ik. Elkaar aanraken, omhelzen, knuffelen. Er zijn voor de ander, elkaar troosten, verdriet en vreugde delen. Dat alles maakt elkaar aanraken zo speciaal.
En dat mis ik nu en daardoor gaat het niet meer met me.Laat je aanraken, strelen en knuffelen en geloof me, je zult je beter voelen, beter dan je ooit had gedacht. Zie het niet als een barriere maar als een horde, stap eroverheen en geniet en deel je gevoelens en voel elkaars warmte en genegenheid. Deel, probeer te delen, no matter what.
Mij lukt dat niet meer, zij heeft iets waardoor ik het bij haar wel kon. Zij was de missing link in me.
» Posted By Bert On August 23, 2009 @ 16:40
ondanks al mijn verdriet viel me hier in het begin iemand op; Tristesse. Ik weet niet waarom, tis gewoon zo. Weet iemand hoe het nu met haar is?
straks komt er weer visite, mijn ex-vrouw en haar vriend. We hebben altijd goed contact gehouden, zonder bijbedoelingen. Altijd erg open omgegaan met alles, het was nu eenmaal niet anders. Het overkwam me die andere vrouw en ertegen vechten ging niet. Het was te sterk voor me.
maar ik zie erg op tegen visite, ik ben geen leuk gezelschap meer. Ik ben heel erg bang de weinige contacten die ik nog heb af te schrikken door mijn verdriet.btw. mijn ex-vriendin was dus ook mij verloofde, trouwplannen waren er ook al, trouwpak ook al gekocht enzo. Trouwen op Aruba, alles in stijl, dat wilde ze zo graag, en ik ook. We waren bijna 2 jaar verloofd.
» Posted By Bert On August 23, 2009 @ 13:55
@ Luc en Thian,
het gaat niet, kom net mijn bed uit, dagen zijn anders te lang voor me. Hoe korter hoe minder pijn en verdriet. Ik zie overal tegenop, ik heb geen doel meer in dit leven.
genoeg te doen hier maar het interesseert me allemaal niet meer al brand de hele zooi hier af.
@ Luc; dat crisisteam in rotterdam? ik weet het niet, ik weet het echt niet.
@Thian; mijn relatie redden? Nee dat is uitgesloten. Vaak geprobeerd maar steeds verziekte mijn angst het. Dat wil ze niet meer. In totaal ddenk ik een keer of 6 opnieuw geprobeerd en na een maand of 3 was het dan weer zover, weer die opgebouwde angst en spanning in me die eruit kwam soms. Kleine dingetjes die ze deed of zei die ik vanbinnen opblies terwijl dat niet hoefde. Mijn angst maakte me soms zo wantrouwend en opvliegerig, en dat snapte ikzelf ook niet. Want ze was toch weer teruggekomen. En als je niet echt van iemand houd dan had ze dat niet gedaan.
Zij heeft me veranderd, open, gevoelig, spontaan, leuk gekleed, veel reizen etc. etc. Nu kruip ik weg, en zo vroeg mogelijk naar bed en zo laat mogelijk eruit. Dagen zijn een marteling voor me. Continue tranen, nu weer. Het zal me niet lukken hierover heen te komen.» Posted By Bert On August 23, 2009 @ 13:36
«« Back To Stats Page@Thian 458
Dank je voor je medeleven, maar het gaat van kwaad tot erger met me. En nee de psycholoog weet niet hoe het nu met me gaat, ik had er 2 in Middelburg maar ik ben nu dus verhuisd naar het midden van het land. Ik moet nog hier naar de dr. toe en een verwijzing halen. Maar eerlijk gezegd praat ik liever niet meer over mijn allerdiepste ik, met wie dan ook. Tegen haar kon ik dat, zij heeft me open gemaakt, alles durfde ik te vertellen, wat ik voelde, wat me bewoog, mijn diepste wezen legde ik bloot tegen haar. Misschien heeft ze me wel te open en te gevoelig gemaakt.
En idd ik heb erg veel meegemaakt de laatste 3 jaar samenwonen met haar. Ze was regelmatig weg, dan weer heimwee naar haar kids en kleinkids, dan weer omdat ze dacht dat ik nog mijn ex terugwilde. Dan weer omdat mijn angst de kop opstak.
Maar steeds kwam ze terug, soms de dag erop al, soms na een paar dagen en soms na een paar weken. Maar ze kwam altijd terug, zo onvoorstelbaar sterk tussen ons. We misten elkaar al als we ieder aan een andere kant van de tuin stonden.
En nee ik ben nooit lichamelijk verkeerd bezig geweest tegen haar. Zoiets doe je gewoon niet. Maar woorden kunnen pijn doen, vaak meer dan lichamelijk. En soms flapte ik er maar wat uit waarvan ik later dacht; stommeling hoe kom je daar nu bij om dat te zeggen??
Maar angst doet rare dingen met iemand. En in mijn geval gaf het natuurlijk ook een voedingsbodem voor de kweek van wantrouwen jegens haar terwijl dat eigenlijk nergens voor nodig was.
Ik durfde niet meer weg, bang om thuis te komen en ze er niet meer zou zijn. Zij durfde ook niet meer weg want ze wist goed wat ik voelde. Alle2 een gevangene van mijn angst.
Het ging zelfs zover dat als ik ze binnen nergens zag ik in totale paniek het huis afzocht naar haar met knikkende knieen. En dan was ze gewoon buiten met de was ofzo bezig. Thuiskomen van mijn werk was een gruwel, met angst en beven en knikkende knieen uit de auto stappen en als 1e naar de kapstok kijken; hangen al haar jassen er nog? En vaak was dat dus idd niet zo, totale ontreddering bij mij. Dit heb ik haar pas verteld en ze schrok ervan; zo kun je toch niet oud worden met mij zei ze. Dat wil je niet en dat kun je niet. Straks als je hier weg bent kun je je angst achter laten.
De laatste 2 dagen van de verhuizing hebben we veel gepraat en gehuild samen, waarom moet zoiets moois en heftigs zo eindigen? wij weten en snappen het gewoon niet. Feit is gewoon dat ze niet meer met mijn emoties en angst kon omgaan. Toen de verhuizers er waren moesten we samen steeds het balkon ofzo opvluchten, staat zo raar anders, zoveel verdriet en tranen tegenover vreemden.
Vanmiddag zijn mijn 2 zoons ff langs geweest, ik barstte steeds in tranen en snikken uit; ik wil zo niet verder brulde ik uit. Ze hebben geprobeerd mij te troosten maar dat lukt niemand. Na 3 kwartier zijn ze maar gegaan. Ze proberen me overal mee naartoe te praten maar ik heb er geen zin meer in. Met haar naast me leefde ik. the love of my life, ja dat was ze. Wat wij samen hadden maken anderen niet mee in hun hele leven, zo heftig en onstuimig, zo mooi en toch soms zo rot. Al die slechte momenten tezamen zijn slechts een fractie van onze tijd samen, maar o zo allesbepalend. Mooie momenten worden vaak vergeten, de slechte blijven vaak voor in de herinnering liggen, ook al ben je nog zo gek op elkaar. waarom is dat nou toch?
Nu zonder haar is alles gedoofd, weg liefste,weg zon, weg engel,weg allessie,weg plezier, weg leven.
Niemand die me echt begrijpt, niemand waar ik alles kwijt kan, niemand om samen ff mee uit te huilen. Ik zou zo graag nu willen uithuilen en troostende en begrijpende armen om me heen voelen, ik zit weer te janken nu.» Posted By Bert On August 22, 2009 @ 20:04