Vrijdag, de derde dag achter de rug. Idioot veel geslapen, ik was ineens bekaf. Mijn ogen zwemmen wat en overal griepzeurspierpijn. De smaak van dingen verandert, alles lijkt zoeter en smaakt wee.
Elke chemodag is anders, lijkt het wel. Ik heb nog steeds geen enkel idee wat ik kan verwachten, ik beweeg me over een witte kaart. Als je griep hebt, ken je het verloop ervan: eerst dit, dan dat, en oh nu knap ik gelukkig weer wat op. Dit verloop ken ik niet, sterker: het is geen verloop. De ene dag maagpijn, de andere dag spierpijn, wat brengt morgen?
Het goede nieuws is dat ik helemaal niet hondsberoerd ben, alleen maar hangerig en narig. Elke volgende chemo komt harder aan, het effect bouwt op, dus een relatief goed begin is heel erg welkom.
De instelling vind ik wel goed; je weet tenminste dat elke dag wat brengt, en het is een surprise wat dan. Je bent nogal nuchter, dus vind je daar ook je weg wel weer in. Geniet van het weekend!