Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Thian
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept II
Hallo Janus,
Ze hebben geen contact met het crisiscentrum omdat ze erwachten dat je een behandelaar hebt waar je terecht kunt. Bij mij is dat door omstandigheden anders. Ik weet niet eens of ze (zonder mijn toestemming) wel contact mogen hebben voor je officieel in behandeling bent daar.
Heb het hele verhaal op tafel weten te leggen, van opname, suidaal zijn, dat ik denk dat ik er weinig meer bij kan hebben etc. ze nam het wel serieus en heel veel bezwaren tegen de behandeling weg genomen.
Mag zelf behandeling invullen, ze denkt dat ik er wel op het juiste adres ben. Alleen de afstand en de gevolgen daarvan blijven.Tijdens de behandeling gaan ze denk ik wel in contact met het crisiscentrum, heb ik naar gevraagd en ze had het over in eigen regio, en telefoon op recept, bed op recept, iets over weekend of paar dagen opname op afspraak etc. Het eerste heb ik vorig jaar 3 maanden gehad, dan wordt je doorverbonden met verpleging die je dossier kennen dat is wel prettig, minder uitleggen en directere vragen.
Het computer vrehaal ga ik later uitzoeken, het kost me heel veel moeiet mijn aandacht er bij te houden, alles is erg mistig, ik ga maar een muur groen verven, bezig zijn werktsoms.
Hoop dat je nog hebt geslapen.
groeten Thian
» Posted By Thian On May 07, 2009 @ 12:25
Hallo Janus,
De reden om niet voor het bezoeken van dit soort sites te zijn was volgens een, hele aardige, hulpverlener, dat hij bang is dat het de drempel kan verlagen.
Een andere hulpverleenster de volgende dag, zei simpel weg dat ik voor het leven gekozen had door daar te blijven en dat ik me daar dan naar moest richten.
Later heb ik nog met iemand gepraat waar ik over kon praten, luisterde en die er begrip voor toonde.Veel hulpverleners moeite hebben met het onderwerp, kunnen er blijkbaar niet mee om gaan, het lijkt “over of weg” te moet zijn blijkbaar.
Als het niet goed gaat wordt er bij de deur soms gezegd; je gaat toch geen domme dingen doen of je houdt je toch wel aan de afspraken.
Daardooor wordt het nog moeilijker om te praten.
Wat prettiger is, als ze zeggen bellen als het niet gaat of het rond uit benoemen.
En ja, erkening, mogen zijn, en praten maakt het dragelijker.Heb erg door gevraagd wat erg gebeurd als ik bel zoals de afspraak is, dan sturen ze de politie op je af, wordt opgenomen (dacht dat het niet strafbaar was) kon beter wat eerder bellen als er nog met je te praten was. Als het lukt wordt de hulpverlenende instantie doorgelicht en kunnen de betrokken hulpverleners problemen krijgen. Dat maakt het bespreken niet makkelijker denk ik. Tijdens gesprekken moet ze zelf een inschatting maken en rekening houden met privacy. Heb toen gevraagd of het dan geen koorddansen was. Zij kreeg veel ondersteuning (heb heel veel aan haar gehad), degene daarna wilde de verantwoording niet alleen hebben, ik kreeg ook nog een proeftijd van 2 maanden.
Morgen (vandaag) een afspraak met een leerling SPVer die mijn behandelaar zou worden, moet dus gaan vertellen dat ik net opgenomen ben geweest ivm suidaliteit (zouden ze ergens leren om daar mee om te gaan??????) en dat ik de behandeling niet wil / aan kan.
Ze klonk heel erg jong, rare wereld is het.Heb via de uitnodiging uitgevist dat de 2e onbekende persoon bij het vorige gesprek de coordinator van de polokliniek was, dacht dat het iemand van administratie of een leerling was. Gaat goed he.
Heb overgens geen idee wat je bedoelt, weinig verstand van computers verder maar zoek het wel op ergens.
Groeten Thian.
» Posted By Thian On May 06, 2009 @ 01:59
Hallo Janus,
Ik ben omdat ik suidaal en erg onbereikbaar was in het crisiscentrum opgenomen geweest (om mezelf weer een beetje te vinden), en ben nu weer thuis. Ze vonden het daar niet zo geslaagd als ik op een website als deze ging schrijven en heb had een aantal afspraken zolang ik daar was waar ik me aan moest houden.
Heb er wel veel gepraat en waren erg aardig.
Mocht vandaag naar huis na de opmerking; als je denkt dat je je zelf weer onder controle hebt. Daar heb ik maar niet op geantwoord.De medicijnen heb ik ingelevert, moest erg lachen om je oplossing het erg te begraven en je adviezen, maar nee, het rissico dat daar iets mee mis gaat is me te groot(en een geheugen als een zeef), inmetselen mischien??? (grapje valt hiet weinig te metselen)
Goed dat je geen middelen in huis had, vuurwapens vindt ik eng en onbetrouwbaar, geeft bovendien een hoop troep (bij gebruik). Denk dat het goed is om niet impulsief te handelen hoe moeilijk dan ook.
Dat externe oorzaken zo,n inpact kunnen hebben en zo makkelijk veroorzaakt worden. Daar zou een uitkerings instantie toch rekening mee moeten houden juist omdat ze op de hoogte zijn van de achtergronden. Dat vindt ik onbegrijpelijk.Ik heb het besluit genomen niet te willen worden behandeld op dit moment, zoals ze zeggen behandelen is erg zwaar. Ik denk niet dat ik het aankan. En aan de ene kant verlang ik erg naar het moment dat ik niet verder hoef maar tegelijk ben ik bang voor het doodgaan (niet voor de dood zelf) en de kans is groot dat het dan weer mis gaat, afgelopen 1,5 jaar is het crisis na crisis.
Het voelt beter om me te richten op wat wel werkt en te zorgen dat het lukt weer dingen te gaan doen waar ik me prettig bij voel, dat mijn huis en omgeving prettig zijn, daar ondersteuning bij te zoeken om dat voor elkaar te krijgen en bij het voorkomen van crissisen door externe oorzaken. En de “kleintjes” die mogen er zijn en krijgen een eigen plekje in huis.
Wat betreft je e-mail, ik moet er even over denken, ik vind het lastig om de anoniemiteit (schrijf je dat zo?) op te geven.
O, ja de enige mensen die me zouden kunnen herkennen uit wat ik schrijf zijn de daders en de hulpverleners en dat is geen probleem ik houdt rekening met wat ik schrijf, maar bedankt voor de waarschuwing.
Sterkte en groetjes Thian
Ans,
Nav 595 ik vindt het ook moeilijk dat er soms zo weinig begrip en zo hard geoordeelt wordt, ook na de gebeurtenis (die ik absoluut afkeur) op konninginnedag, en er zo weinig menselijk heid lijkt. Op het dagcentrum worden mensen soms gewoon weg buiten gesloten (ik niet) en dat is erg.
Maar soms kom je zomaar iemand tegen die begrip toont, echt luistert, wil helpen. Waar je jezelf mag zijn.
Ik hoop dat je vrijdag zo iemand hebt getroffen.Sterkte Thian
» Posted By Thian On May 04, 2009 @ 11:32
Hallo Janus,
Ik zag dat het inderdaad vaak ‘s nachts is, probeer het even kort te houden.
Er isinderdaad veel wisseling van hulpverleners en daar heb ik moeite mee, maar ik bedoel met dat mensen verdwijnen dat ik ze me niet meer herinner. Ben vandaag even met iemand weggeweest, raakte haar kwijt en wist niet meer wie ze was en hoe ze eruitzag etc. naar wie ik moest zoeken. Na een poosje wist ik haar voornaam en kwm alles weer terug.
met pt bedoel ik psychiatrische thuiszorg, loopt nu een half jaar, heb om een ander gevraagd omdat deze herbelevingen en flahback bij me oproept en niets weet over dissocieren, sindsdien heb ik trammelant.
Ik ben opzich niet voor gebruik van medicatie, het is geen gemakkelijke opgave geweest om iets te vinden dat werkt, veel maakte het alleen maar erger of werd ik impulsiever (waren ze niet blij mee)
Door constante nachtmerrie’s en onrust slaap ik nauwelijks, ik hoor ook trazolan te gebruiken voor het slapen (vermindert de nachtmerries iets, slaap iets langer) heb dit al weken (met antibraakmiddel) opgespaard. Ben in contact met het crisiscentrum. Heb nu een paar dagen elke dag een belafspraak. Hij wil graag dat ik morgen langs kom om de medicijnen in te leveren (heb ik vaker gedaan) en voor gesprek, ik heb aangegeven dat ik dat moeilijk vindt en niet weet of ik het kan. Ik mag er over nadenken en morgen weer bellen. Ook wil hij me voor een paar dagen opnemen, dat heb ik afgewezen.Heb de site van emptymemorie’s gelezen, intressant, heb ook de site van een lotgenoten iets gevonden (caleidoscoop)
Schrok me rot van een telefoontje, ze willen plotseling meteen met behandeling in Denhaag beginnen (hebben geen contact met het crisiscentrum etc.). Heb gezegd dat ik niet weet of ik het zie zitten en aankan. Heb een kennismakingsgesprek met een SPVer in opleiding.
Die kan ik toch niet vertellen hoe het gaat?!Groeten Thian
» Posted By Thian On May 01, 2009 @ 01:59
Hallo Janus,
Dank voor je vertrouwen, wijze woorden en advies,
Op dit moment is het denk ik niet haalbaar aan vd te beginnen, maar heb het wel opgeslagen, je weet maar nooit.
Het kost me heel veel moeite niet te praten over trauma”s, ben af en toe letterlijk in staat bijwijze van spreken de vuilnisman mijn verhaal te doen, maar dat zou oneerlijk zijn (hij schrik zich te pletter) en het is slecht voor mijn interieur, hoewel je wel lekker veel kast ruimte krijgt.
Wat ik weet van het verleden is heel erg gewelddadig door meerdere personen, op alle manieren, met veel mensen die er van wisten en het toelieten van klein kind tot 30e jaar. Gelukkig weet ik veel niet.
Ben bang dat dat kan gebeuren bij vd, dat er verhalen dan uitkomen. Bij schrijven merk ik dat ik soms info uit het verleden schrijf zonder het te weten. (en delen)Ik hang van afspraken (met mezelf) aan elkaar en mag alleen schrijven als ik er controle over heb, andere momenten schrijf ik in schriften etc. maar niet ergens waar het per ongeluk verstuurd zou kunnen worden, vandaar dat ik minder warrig over kom, de eerste post was uit controle. (ik lees alles nog door voor ik verstuur en dan nog)
Pas me ook aan bij de toon van gesprek zeg maar, gaat ook wel mis. Ik voel me mezelf als ik kan tekenen en schilderen maar dat lukt een al poosje niet. (heb het gevoel altijd 14/15 te zijn gebleven, in het crisiscentrum dacht hij vooral jongere kinddelen op te merken maar dat geloof ik maar ten dele)Eigelijk gaat het heel erg slecht, maar probeer het volgens de regels te blijven doen en controle te houden, de enige oplossing die me geboden word is opname maar ik zie niet wat ik daar beter van wordt (heb ervaring). Strenge regels heb ik ook aan ten aanzien van zelfdoding.
Is het acceptabel als de psychiatrische thuiszorg met stemverheffing tegen je spreekt?
Heb in ieder geval gevraagd naar alternatieven voor behandeling en aan gegeven waarvan ik denk dat werkt, ze gaat informatie in winnen. Durf de aangeboden behandeling niet volledig te weigeren voor ik meer weet. Kreeg verder weinig ruimte ivm tijd, ze zei dat ze wel zag hoe zwaar ik het erg zwaar heb etc., nog 6 dagen zei ze, dan probeerde ze meer te weten. Ik heb het geprobeert aan te geven, zou ze weten hoelang dat kan zijn. Ze is wel aardig hoor.
Ieder geval goed te weten eerst een hulpverlener te zoeken en daarna kijken naar vergoeding.
Heel veel sterkte en rust,
Thian
» Posted By Thian On April 29, 2009 @ 00:47
H allo Janus,
Bedankt voor je reactie, lief van je.
Leuke metafoor, voel me wel zo’n auto ja.
Wou dat ik alles kon laten rusten, maar wat me nu nog overeind houdt stopt als ik blijf afwachten.Morgen komt ook nog eens de pt om me (nadat ik heb gevraagd om een ander, deze roept teveel triggers op en doet me sterk denken aan een dader) te vertellen dat ze vinden dat mijn doelen behaald zijn en besloten hebben dat ik geen ander krijg (= de eerste voor het geval je denkt dat ik ze verslijt). In werkelijkheid is er weinig behaalt. Ik ben blij dat ze niet meer komt maar heb moeite met de oneerlijkheid (laten ze dan ronduit zeggen dat ze niet meer willen komen) en het feit dat je rechten hebt maar dat dat in de praktijk niets uitmaakt.
Ik was van te voren gewaarschuwd door zorgbelang dat het nadelig werkt als je problemen aankaart, ben duidelijk niet de enige.Ik heb ook giga veel moeite met het huishouden hoor en poets alleen nachts als het heel erg slecht gaat of als er de volgende dag iemand komt, die pt bv.
Heb een brief gegeschreven van 4 kantjes met over hoe het nu gaat rond uit, over behandeling, vragen over alternatieven, mij gedachten etc. Dat ga dat dinsdag maar geven (korter lukte niet zou wel beter zijn)’desnoods lees ik het voor.
Zonder behandelaar kom je nergens voor in aanmerking en krijg ik heel veel problemen met de bedrijfsarts.
Het duurt ondertussen 4 maanden geen behandelaar, en verder kunnen ze geen info geven, weten het gewoon niet en wordt ik verwijzen naar Denhaag ondertussen is hier dan alles stopt.
Nu lopen mijn fynancien via kasbeheer, daar is de enige mogelijkheid onder bewind, zo is er nog veel meer.Wat Karel schrijft overeen zelf gekozen iets, wat jij schrijft een eigen weg, of vrijgevestigd lijkt me goed maar is voor veel mensen denk ik fynancieel niet haalbaar. Ik ben sinds september met de zorgverzekering waar ik me blauw aan betaald (volledig pakket) bezig om melatonine (5 mg niet in vrije verkoop) vergoed te krijgen.
(weet ondertussen door het schrijven en denken wat belangrijk voor me is )
Krijg ook door hier te lezen het idee dat hulpverleners nogal eens verwarring veroorzaken ondanks goede bedoelingen. Het lijkt nogal een zoektocht om te vinden wat bij je past en dat dan ook nog voor elkaar te krijgen omdanks alle “zorg op maat” campagnes.
En de hulpverleners zijn wel aardig hoor, bedoelen het goed, ga graag naar beeldendetherapie en het DAC, de rest werkt te vaak averechts. Vertrouwen ligt me niet, geen basis veligheid, basis vertrouwen etc allemaal termen waar mee gegooit worden. Zegt me weinig, maar mensen verdwijnen gewoon,weet niet meer dat ze bestaan.
Ben 10 jaar geleden ook zelf verdwenen, ander huis, andere baan, contacten verbroken, wist niets meer kwam hier weer boven. Lukt nu niet meer.Lijkt me inderdaad goed bij de einder dat ze in acute nood er zijn om door te verwijzen, het staat overal wel bij dat ze het niet doen maar er kunnen toch mensen het proberen en dat geeft vveel risico’s als ze niet bereikbaar zijn.
Heb ook over de rechtszaken etc gelezen dat is wel heftig, de grensen zij toch wel erg vaag, had niet gedacht dat ze er ook daadwerkelijk bij zouden kunnen zijn, dat zou ik mensen niet aan willen doen zelfs al kiezen ze er zelf voor, juist voor de gevolgen want hoe bewijzen ze dat ze het niet hebben gedaan.Bedankt voor alle positieve dingen die je schrijft
Heel veel sterkte groetjes Thian.
» Posted By Thian On April 27, 2009 @ 01:34
Bedankt voor alle reactie’s,
MPS heet tegenwoordig dissociatieve identiteits stoornis, en ze denken inderdaad dat ik dat heb (omdat ik soms in situatie,s ben en niet weet hoe ik er ben gekomen. Ik vind het zelf bizar!
Ik heb mee gewerkt met de onderzoeken omdat ik hoopte van de behandelaar af te komen, en de uitslag die ik een kleine 2 maanden geleden kreeg viel me erg tegen.Vindt in”gesprek gaan met mezelf” eng en wil het niet.
Ik begrijp je reactie over boeken er over lezen maar het probleem is dat er teveel triggers instaan en ik daarna alles wat breekbaar en binnen hand bereik is stuk gooi en instaat ben de ruiten in te gooien etc. en dagen van slag ben.
Ben toch maar in gesprek gegaan met het crisiscentrum, zeiden daar zonder dat ze hierover te weten : anders maar een opname, dat wil ik (nog) niet, ik moet dinsdag weer contact opnemen (mag nl eerder) om te kijken of de spver me kan helpen (mijn behandelaar is langdurig ziek).
En heb ondertussen al heel wat stukjes op deze site gelezen, en de links bekeken.
Over de Einder, ik begrijp het in acute nood niet helemaal omdat ik dacht dat ze alleen bij een wel overwogen besluit informatie/ondersteuning verlenen juist omdat ze voorzichtig zijn.(dat is ook goed denk ik) Vindt het wel heel positief dat je zoveel reactie’s terug heb gehad van ze.
Kan het nu niet laten het huis schoon te maken en op te ruimen, dus proviteer ik daar maar even van.
Groeten Thian.
» Posted By Thian On April 25, 2009 @ 02:57
Hallo Janus,
Bedankt voor je reactie, vooral omdat het niet makkelijk is,
Dat boek van louise Hay heb ik weggooit toen ik bij het hoofdstuk over vergeven kwam. Ik heb zelf een boekje gemaakt met alles wat belangrijk is o.a. affimaties voor momenten dat ik het niet red of niet meer weet wie of waar ik ben. Helaas weet ik dan ook niet dat dat boekje en die therapeuten bestaan, maar ik heb het altijd bij me.
Ik heb ws een dissociatieve identiteits stoornis, persoonlijkheidsstoornis nao en nog veel meer, alle screenings en vragenlijsten die er zijn hebben ze blijkbaar bij me afgenomen, ik weet er alleen niet veel meer van.
Ik ben niet te behandelen met reguliere therapie omdat ik wegraak als er iets is waar emoties bij komen. Hulverleners krijgen geen contact met me en kan ik dingen doen zonder het te beseffen en urenlang onbereikbaar rond lopen zonder te weten wie of waar ik ben. De vorige behandelaar het idee telkens een ander voor zich te hebben. Dat maakt het niet echt makkelijk om te behandelen en voor mezelf is het vaak heel erg eng. Zelf weet ik dan heel vaag nog iets alsof het niet echt gebeurd is, en regelmatig wordt alles zwart en ben ik helemaal weg.
Dit beperkt de keuze in behandeling, door dissocieren (bewustzijns problemen, ws een vorm van zelf hypnose die je als kind onder extreme omstandigheden hebt aangeleerd en niet onder controle hebt) in combinatie met suidaliteit wordt jevoor de meeste behandelingen uit gesloten.
De eerste 2 jaar stabiliseren zijn bedoelt om je sterker te maken, maar dat gaat ook over emoties en zit vol triggers en dat zie ik niet zitten.
Ik weet wat mijn problemen zijn en waar ongeveer vandaan komen en dat is niet hanteerbaar voor mij.De therapie waar ik niet vrolijk maar rustiger van wordt Beeldende therapie, gebruiken ze daar maar zeer tijdelijk omdat ik moet leren praten. Schrijven doe ik veel liever maar dat willen ze niet lezen. En voor schrijf therapie kom ik door mijn diagnose niet in aanmerking.
Overgens weten mijn huidige behandelaars (er is een wachttijd voor de behandeling) dat ik “in crisis” ben, rot term eigenlijk. Ik heb een crisiskaart om zijn controle te houden over behandeling en benadering.
Was ook nog een of andere theapie op een tropisch eiland, kwam ik ook niet voor in aanmerking.Ben 1e x vrij open naar een hulpverlener, heb zelfs “The methods-file” mee genomen en met haar besproken, ze schrok zich rot want ze iets gezegd (zonder dat ze er iets mee bedoelde) dat iets degelijks op het internet stond. Ik had toen echt het idee dat ze er wel begrip voor zou hebben.
Bij de volgende behandelaar kreeg ik na wat acties van mij te horen: mee werken of je word gedwongen opgenomen. Durf er daarna niet goed meer over te praten. Heb je ervaring met behandelaren waar je er open over kan praten?Ik zie het al jarenlang als laatste redmiddel, daarom ben ik er nog.
Heb wat tegen strijdige berichten gehoord over stichting de einder maar denk er al een tijdje aan om contact met ze op te nemen.
Bedankt voor de info,
Veel sterkte,
Thian.
» Posted By Thian On April 23, 2009 @ 20:35
Heb af gelopen maandag te horen gekregen dat ze me ws 6 a 7 jaar intensieve therapie willen laten volgen, er is geen behandel mogelijkheid in mijn woonplaats dus moet ik ook nog twee uur heen en twee uur terug reizen. Na stabileseren (wat ze tot nu toe nog niet gelukt is en ze zijn er al een paar jaar mee bezig zou ik alle ellende die ik heb mee gemaakt nog eens dooor moeten (figuurlijk) maken om uit te laten doven! Ik vecht hier al mijn hele leven tegen, ze vergelijken een groot deel van mijn leven met een concentratiekamp.
Ik ben vanaf mijn 15 suisidaal (nu 37) en ben daardoor afgelopen 1,5 jaar regelmatig in het crisiscentrum beland omdat mensen denken dat alles op te lossen is.
Daar ben ik wel heel lief opgevangen, maar is de mening dat het me aangedaan is en dat ik daarom verder zou moeten. Voor mij heb ik meer meegemaakt als andere mensen in mischien 10 levens mee maken en ik wil gewoon niet meer ze kunnen het toch niet weg nemen.
En het gezeik over dat andere mensen kunnen helpen, ik wil geen mensen ze moeten gewoon van me afblijven.
Ook beginnen ze over mensen die me zouden missen, die hoeven het niet door te maken. Waar ik alleen heel erg bang voor ben is dat als het niet lukt, ik afhankelijk van zorg zou raken bv door verlamming of coma.
Ben alle oordelen etc. zo zat, wou dat er een goede, nette oplossing was.» Posted By Thian On April 23, 2009 @ 03:18
Zelfmoord gaat niet op recept III
@ 155
Is echt nu gekomen verandering, ze had andere plannen om met me door te nemen vandaag, zei dat ze dat en dat dat later wel kwam dat dit nu belangrijker is.
Denk dat ze het nu ziet zoals het is. Dat ze er eerst niet doorheen keek.
Het is goed zo he, ze kan het beter weten.Had vanavond iemand op bezoek, die zei, over de kleding die aan de kast hangt dat is mooi, gezegd dat is voor mijn crematie. Schrok ze van tewijl ze zelf ook veel over zelfmoords praat. Is dat raar??? dat ik dat heb klaar hangen?? Ze zei doe niet zo raar. Heb ook gezegd dat het er al een hele tijd hangt.
Ze heeft me wel geholpen met de afwas, die alfahuishoudelijkmiep belde dat er een hele belangrijke afspraak tussen gekomen was en ze niet komt morgen terwijl ik met haar had afgesproken de was weg zien te werken en er helemaal op rekende, raar he dat dat gewoon kan. Ik vroeg wanneer ze dan kwam, wist ze eerst niet nu komt ze dinsdag.
Weet niet of ze dan 2 keer komt ofzo, of ze het wel kan maken? is toch gewoon haar werk. Durfde niet naar de organisatie te bellen om te vragen wat wel en niet kan, bang dat ik dan problemen krijg.Ben vreselijk onrustig nu na alles, stuiter gewoon weg, kan geen rust vinden niet stil zitten, vlieg alle kanten op.
Kon vanmorgen bij haar ook niet stil zitten, was echt heel erg, alles bij elkaar.Vindt (denkbeeldige) gekleurde sterretjes leuk, leuk idee.
Speel met de katjes wel eens met belleblaas, de ene gaat ze echt vangen, de ander kijkt alleen heel verbaast.
Lief he.Liefs Thian
» Posted By Thian On July 30, 2009 @ 21:00
Ans,
geweldig je reactie, het is alleen wel looser in opleiding hoor.
Lieve Janus, ja in ben daar blijkbaar in maart al in behandeling genomen op papier al voelde het voor mij niet zo omdat het af hing van het taxivervoer, dat vandaag keurig op tijd was. Het blijft toch gekleurd hoor al gaat er vanalles mis, het is mij ook niet gelukt in te grijpen.
Ben op gesprek geweest, de behandelaarster waar ik afscheid van had genomen had nog geen contact gehad dus wist ze van niets.
Heb meteen gezegd dat ik het gevoel heb daar niet op mijn plek te zijn en ben meteen volledig over mijn toeren geraakt, weggelopen, toch maar terug gegaan, gehuild etc. Het behandelplan heeft ze onder haar stoel gelegd. (de groepstherapie wordt er uit gehaald).
Heb denk ik alles wat belangrijk was wel gezegd, nu luisterde ze wel, raar is dat he, ze betrapte zichzelf er zelf ook op dat ze iets zelf invulde ipv het te vragen. Ik hoef niet in groepen als ik niet wil.
Heb aangegeven dat het schrijven, en alles waar ik het nu op redt ze weg wil halen. Ze denkt dat nu dat het te snel voor me gaat en ik er mischien niet aan toe ben. Dat duidelijkheid erg belangrijk voor me is.
Eigenlijk alles wat ik telkens al zeg en om vraag.
Vroeg of ik wilde blijven komen om te praten waar ik de week tegenaan loop etc. En of ik in een zwart gat beland was doordat alle afspraken weg zijn nu. Ja dus. Ze erkende dat er veel onduidelijkheid is en probeerde daar echt wat aan te doen.
Gaan volgende week blijkbaar denk ik op papier, duidelijkheid er in brengen en kijken naar veiligheid en kijken naar evt. andere crisisopvang, had het over gesloten crisisopvang, dacht ze ook dat het crisiscentrum was maar dat is open. Weet het nog niet wat ik daarvan moet denken, maar het gaat nu in overleg met mij.
En erg wordt niets gebruikt (woonbegeleiding, beeldende therapie) om me toch te dwingen om dingen te doen die ik niet wil. Het was mijn behandeling en ik mag het invullen ze wil mij helpen, en daar ben ik wel van overtuigd.Deze keer wilde ze wel afspraken maken, heb gezegd dat een gesprek met iemand geen reden mag zijn om er een eind aan te maken omdat ik het het gesprek, de behandeling kan stop zetten.
Ze vroeg of ze met mij de afspraak kon maken dat ik haar belde als het echt niet meer ging, nee gezegd, kan wel ja zeggen maar ik doe het toch niet. Wel beloofd volgende week te komen.En ze gaat zelf met haar begeleidster praten. En zei telkens dat het heel goed was dat ik het vertelde en dat ik het altijd tegen haar mocht zeggen als er iets mis ging etc. Was wel geschrokken van me dat ik zo overstuur en in paniek geraakt was.
Waarom denken mensen dat als je huilt je er een eind aan maakt, dan huil ik niet, ben rustiger en stil, afwezig, allerter, na de werkelijke crisis stort in in en ga huilen etc. maar dan is het ergste al voorbij en ben ik bereikbaarder.Maar heb dus wel heel veel bereikt, dus ik blijf er maar om te kijken of het nu beter werkt.
Nu proberen weer rustig te worden.
liefs Thian
» Posted By Thian On July 30, 2009 @ 13:53
Lieve Janus,
CDS valt onder Palier evenals het centrum intensieve behandeling waar ik ook onder val.
Weet dat het ook aan mij ligt, maar ik vindt de organisatie te ondoorzichtig,
voel me steeds meer onbegrepen, wordt slechter ipv van beter.
Ik wordt overladen met wat ik allemaal moet leren.
* heb voor ik me wilde laten aanmelden gebeld om informatie, zou worden terug gebelt, had van de andere instellingen veel en vriendelijk informatie gekregen van Palier niets. Nogmaals gebeld afgesnauwd dat ik gerust wel gebelt zou worden. Durfde zelf niet meer te bellen en Palier liet niets van zich horen. Ik wilde er daarom niet naar toe eigelijk maar mijn behandelaars wilde me niet ergens anders naar dooorverwijzen ivm de specialisatie.
* Nadrukkelijk gevraagd geen testen meer, hoefde niet meer, daarna plosteling de mededling dat een psychiater wat testjes jaarlijks gaat doen.
* Hoefde niets wat ik niet wilde constant gezegd, ik wil niet in een groep, in mijn behandelplan stond plotseling een groep (in het klad niet) heb geprotersteerd maar had het gevoel dat ik dan het hele behandelplan zou weigeren en ben bang dat ze dan de aanvraag woonbegeleiding zou stoppen.
* Eerst geen beeldende therapie, kon toen wel, nu over hele lange tijd.
*Plotseling een andere maatschappelijk werker zonder uitleg, weet niet eens hoe hij heet, of ik die andere weer krijg, zij ook werd genoemd.
* Voel me gemanupileerd met de dingen waarvan ik weet dat het werkt, dat wordt telkens uitgesteld, eerst dat en dan, en dan komt het volgende.Ik denk dat ik er niet op mijn plaats ben omdat alles in groepen lijkt te moeten en verbaal, dat ik niet mag schrijven, wie weet of ze ooit beeldende therapie geven, muziektherapie hebben ze denk ik niet eens.
Dat waren namelijk nou net mijn eisen omdat dat de enige manier is waarop ik het vol kan houden.En ik heb een telefoongesprek gehad in crisis, en wat ze wist te vertellen was dat ze niets kon doen omdat ze met niet kende. Ikheb toen het me zo tegen stond de hoorn neergelegd, kon alleen maar huilen en krassen stopte niet, heb toen psyQ gebelt daar werd meteen afspraken gemaakt, evtueel opname, wilde ik niet zei geef me maar medicijnen en datkreeg ik en hield stukken.
En nu moet ik haar bellen maar alleen als het echt nodig is want alles hoort binnen de therapie, met nog een heel hoop dat ik niet meer weetWat ik wil is doorvewezen worden naar een instelling (Bavo) die kijkt naar wat je kan inv het omgekeerde, geen groepen, non-verbaale thechnieken, veel duidelijkhied en overzichtelijkheid.
En voorlopig helemaal niets, met rust gelaten worden.
Als ze daar iets in kunnen bieden dan lluister in en zal het proberen.Denk eerder dat ze te enthausiast is en veel te snel wil zonder rekening met mij te houden, vult ook antwoorden in die niet kloppen, wil alles oplossen, schrikt me heel erg af..
Okay ik ga slapen want de slaapmedicatie begint aardig te werken.
liefs, groetjes thian.
» Posted By Thian On July 30, 2009 @ 00:53
@ 145
Ans, heb toch erg om je reactie op Luc’s je bent Ans, moeten lachen hoor.
Geeft toch aparte situaties dat gebruik van verzonnen namen.
Ik ook hoor, ben alleen af en toe mijn naam kwijt.Ik doe mee met de actie tegen kerst, die dagen schijnen trouwens veel ruzie’s te veroorzaken, en dan nog vrede op aarde erbij.
Ben tegen het hele gedoe en de zogenaamde vanzelf sprekendheid rond familie.Ik laat niemand dicht genoeg bij komen om verkeerde vriend te worden hou iedereen heel ver weg. Het gekke is dat ik me in een groep eenzamer voel als dat ik alleen ben.
@
Ik ben zo raar rustig sinds ik besloten en gezegd heb dat ik vindt op de verkeerde plek ben voor behandeling en het niet ga doen.
Ben wel tegelijkertijd lichamelijk ziek omdat ik het morgen daar moet bespreken, ben weer dingen aan het afmaken en opruimen.
Heb met het afscheid van behandelaren gehad over wat verder, en gezegd dat ik me ga richten op schilderen en een prettig huisje, grapjes gemaakt dat ik ze zou uitnodigen als ik ooit een tentoonstelling heb.
In de papieren over mijn uitvaart heb ik de nadrukkelijke wens gezet om (schilder) werk bij de uitvaart dienst te zetten dit om positieve dingen te benadrukken.
Ik geef het nog een kans hoor, het leven, dat ben ik wel verplicht nadat ze zo hun best voor me hebben gedaan.groetjes Thian
» Posted By Thian On July 29, 2009 @ 22:34
@ 142 Newana,
Als ik zo lees wat je schrijft denk ik onwillekeurig: wat wil je niet meer van het leven, ik bedoel het niet bot maar nieuwsgierig, zoals hier te lezen is heb ik zelf een hele grote waslijst met wat ik op het leven tegen heb en wat het voor mij ondragelijk maakt.
Wat dat barbequen betreft, het is me te onbetrouwbaar, heb al astma, vuur kan uit gaan hoe weet je zeker dat je er niet levend en beschadigd, afhankelijker uitkomt. Wakker wordt, opname etc. met een beetje pech familie toch geinformeerd met nog meer trauma’s en ellende.
Doe het liever alleen, goed gepland, evt. met info van de Einder etc.
Zelf alle verantwoordelijkheid.Sterkte Thian
» Posted By Thian On July 29, 2009 @ 22:17
@ 140
Hallo Elisabeth,
Fijn weer wat van je te horen,
en dat je nog verliefd bent en kunt zijn, door alles heen,
en ondanks alles. Dat vindt ik mooi en hoopvol.Heel veel sterkte.
groetjes Thian
» Posted By Thian On July 29, 2009 @ 09:44
@ 136
Ook de manier waarop de maatschappij ons geleerd heeft over familie, heeft in mijn veel te maken met hoe moeilijk het is om contact te verbreken etc. Er wordt vanuit gegaan dat je familie hebt.
Heb nb door hulpverleners de afgelopen 1,5 jaar regelmatig de opmerking gekregen: kan je familie je niet brengen, dan zorgt je familie daarvoor etc.Als je mensen (collega’s bv) naar vragen zoals ga jij met kerst naar je familie, en dan vertelt: daar heb geen contact mee, schrikken ze, hebben soms medelijden.
Maar als ik dan zeg maar dat is niet erg hoor, ik ben zo beter af, schrikken ze nog erger en weten niets meer te zeggen, of krijg je een hele kerkelijke trammeland voor geschoteld.Blijkbaar gaat de maatschappij en ik ook, er van uit dat familie per definietie goed is en het anders (vaak aan het kind ligt) je je er maar in moet schikken. En het je plicht is voor ouders te zorgen.
Net zoiets als het stevaste prettig weekend, en hoe was je weekend, als je niet werkt of je ieder weekend voor pampes ligt door het werken door de week is het een loze kreet. En geeft het gevoel dat je een prettig weekend hoort te hebben en wil daaraan voldoen, wat onzin is nl.
Ik vindt wel dat wij mensen verschrikkelijk roofbouw plegen op de planeet voor egoistische doelen en er veel meer gebruik zou moeten gemaakt worden van alle ecologische principes, zonne energie allles wat goed zou zijn, het is alleen wel begin bij je zelf, in een gemeente waar ze de groene container hebben weggehaald omdat het op het zelfde verwerking terrein werd gestord. Tja en alles schieden lukt me nog niet zo goed. Als je kijkt hoeveel er bebouwd is geraakt, raakt de natuur wel erg in minder heid maar vindt je op onverwachte plekken weer terug.
Er zijn al heel was diersoorten uitgestorven, en er nieuwe bij gekomen wie weet gaat het met de mens ook zo, we passen ons al eeuwen geleidelijk aan aan nieuwe klimaten etc.» Posted By Thian On July 29, 2009 @ 01:10
@ 131
Lieve janus,
Je schrijft zo begrijpend, zo kijk ik tegen je aan dus.Heb het heel zwaar gehad, ben verdrietig, moe maar ook dankbaar voor het gesprek vandaag. Ze vroeg meteen naar de week, heb toen volledig open kaart gespeelt, met moeite niet gehuild maar wat humor gebruikt, ze begreep het, vroeg door en bleef raporteren.
Ze gaat een telefonische overdracht doen naar de nieuwe behandelaar voor ik er kom wil ze dat en gaat wel mijn onrust en verdriet etc vertellen.
Dat ik het gevoel heb dat ze me laten praten en ik zelf geen invloed meer op de behandeling. Ik heb gezegd dat ze me voorlopig maar een half jaar met rust moeten laten. en dat ik daar niet op mijn plek ben.
Ze dacht dat ik er ook zelf voor kon kiezen om daar alleen beeldende therapie te doen en verder niets, gezegd dat ik niets te vertellen heb en dat ze hebben gezegd dat het heel lang duurt voor ik dat krijg. Schrok ze van. Volgens haar zou dat niet zo horen te zijn.Ik ben van hun afhankelijk voor een doorverwijzing, kan niet zelf ergens heen stappen. Zijn geen andere mogelijk heden.
Heb vertelt dat ik voor mijn gevoel nu nergens afspraken heb, bel het crisiscentrum niet meer ivm het bed op recept dat telkens naar voren wordt gehaald.
(moet ik 3 kwartier reizen, mag er als er plek is pas om 10 uur ‘savonds zijn, geen gesprek niets, je weet de weg, lakens halen, bed opmaken, ben dan nog veel verder door gedraait, vanaf 12 uur mag je tot 8 uur niet meer van het witte kamertje van zo,n 2 bij 3,5 meter, met een bed, tafeltje, stoel en kast. Van slapen is geen sprake meer, dan moet je de volgende ochtend om 10 uur vertrokken zijn na afmelden en sleutel inleveren, sta ik zonder te weten waar ik ben wat er gebeurd is en wat ik verder moet gaan doen buiten. Kan beter bij de katjes blijven.)Ze vertelde dat er bij mij erg veel mis was gegaan met hulpverleners en het erg moeilijk was gegaan, en dit het voor mij erg moeilijk maakt om er nu vertrouwen in te hebben. Het is wel fijn dat ze dat erkent.
Ze vondt de kaart (en bloemen) zo mooi dat ze mijn schilderwerkje er voorzichtig uit gaat halen en in een lijstje doen. (het zijn kunstbloemen hoor, vindt het al zielig een vlieg dood te slaan)
Ook mag ik haar voor ik naar de behandelaar ga of als ik er geweest ben nog even bellen als ik nog vragen heb of even wil praten. Omdat ze daar een behandelplan hebben gemaakt, kan zij verder niets meer omdat je maar een behandelplan mag hebben oid vertelde ze.
En die behandelaar ga ik echt niet bellen, heb het 1 keer gedaan, ze deed niets, heb toen mijn oude behandelaar gebelt die onder namen actie.Bij het zitten wachten op nieuwe behandelaar hoorde ik dat de deuren die mij aan de gang naar een operatiekamer deden denken, 1 van de 2 gesloten afdelingen zijn. Je denkt toch niet dat ik daar ooit mijn mond open ga doen over wat dan ook betreft zelfmoord!!!!
Uitnodigend he,
Ik ga wat afleiding op het DAC zoeken en daar eten heb ik beloofd, dus ga ik daar maar heen.Groetjes Thian
» Posted By Thian On July 28, 2009 @ 16:01
@ Ans,
Moeilijke he, dat los maken en afstand nemen van familie.
Voor mij was het het als dat ze dood zouden zijn maar ze waren er nog, heb heel wat keren gewenst dat er een piepklein bommetje op dat specifieke huis zou vallen. Terwijl ik ze eigenlijk wel een goed leven gun, ze hebben zichzelf ook niet gemaakt etc.
Ik ben toen een “nieuwe leven” gestart en gaan schilderen. het slijt een beetje, maar toch het wensen van had ik maar in elke geval 1 gewone….
en het gemis vooral met familie dingen wordt er vaak ook nog eens ingewreven tv, mensen die plannen maken, blijft, en het is een kwetsbaar iets. Ondanks dat ben ik er voor me zelf van overtuigd dat het de mogelijkheid is.Ik hoop dat het je lukt voor je zelf te blijven kiezen en weet hoe zwaar het is, wens je alles sterkte daarbij, laat gerust lezen hoe het gaat hoor.
groetjes Thian.
» Posted By Thian On July 28, 2009 @ 15:25
@ 127
Lief van je Janus, ben ook wel verdrietig vooral omdat ze het begreep, las wat ik schreef en dat belangrijk vond, ze had liever dat het er uit kwam zei ze, en ze gaf me briefjes mee met afgespraken, waar ik heen moest, en dat ik kon bellen. Deed dit laatste heel weinig. Maar het idee hielp wel.Heb gisteravond een werkje gemaakt met een foto van een bijna gestrekte hand uit eigen bestand, en een van een kuikentje met al wat beginnende veertjes op zijn vleugeltjes van de site. Het wordt niet vast gehouden en kan zo weg huppen. Is wel een beetje levend geworden vindt ik.
Vandaag heb ik een kaart gemaakt en het aan de binnenkant geplakt, aan de voorkant twee foto,s van de katten uitgeknipt en een grote zelf samengestelde (uit allerlei gesloopte bloemen) bloem. Op de achterkant een uitgeknipt verkleind cartoon achtig zelfportret met jas en sjaal aan op een afstandje. (had ik al eens gemaakt)Heb bloemen besteld en evalutie punten op papier staan.
neem tovh maar wat ik op papier heb over de nieuwe behandelaar wel mee, en ga vragen waar ik naar toe, zou kunnen gaan als ik hier niet mee verder kan en wil. Mijn enige uitweg nu is duidelijk. (dat ga ik haar niet vertellen). Het zou prettig zijn te weten wat er dan nog mogelijk is.
Het is wel gek want voor mijn gevoel vervallen nu alle afspraken over zelfmoord, opvang, alles waar zo moeilijk over werd gedaan. Hier wordt er niet over gesproken, volledig genegeerd, moet het zelf maar bekijken, heb niet het idee dat het ze iets zou kunnen uitmaken.
Dat was nog iets wat me tegen hield dat ik beloofd had te bellen voor ik iets zou ondernemen, zag dan tegen het bellen op, maar het moest omdat ik het had toe gezegd. Weet niet of ik het zelf zonder beloftes kan redden.Krijg een afspraak met een psychiater 1 keer per jaar die wel kijkt hoe suidaal je bent, weet niet wat ze daarmee opschieten.
Ga nu maar slaapmedicatie nemen kijken of ik kan slapen, ik weet het verder ook niet meer.
O,ja de woonbegeleiding is zelfstandige woonbegeleiding en die komen gewoon bij me aan huis en kan ik dus hier blijven wonen, er wordt afhankelijk van de CIZindicatie gekeken wat ik wil, er nodig is etc. Heb bij de hulpvraag erg eerlijk en veel aangegeven. Weet niet wat er van komt en wat de begeleidster ervan vindt want die moest samen met de maatschappelijkwerker de rest invullen.
liefs, groetjes Thian
» Posted By Thian On July 27, 2009 @ 23:53
Hoi Luc,
Dat traag zijn, van alles bedenken om te doe, voor je uit staren en tot niets komen herken ik. Het gevoel hebben in een dikke mist te zitten en er niet door te komen en het heel veel moeite kost er door te komen.
Deze begandelaar wil dat ik leer orienteren het hier en nu noemt ze niet meer, ws omdat ik heb duidelijk gemaakt dat ik dat net zo beroerd vindt.Ben het liefst in (een prettige) fantasiewereld.
Bij een lotgenoten telefoon vertelde ze dat ze zich daaruit haalde door sterke prikkels te gebruiken, drinkt dan bv water met citroen, ijs eten vondt ik wel een goeie, en hete sterremunt thee. Maar is maar betrekkelijk en heel tijdelijk dat het werkt.
Het is verbazend hoeveel tijd er mee verloren gaat, vooral als me iets moeilijks te wachten staat. Heb jij dat ook?
Rot van die bloedneus, soms kunnen medicijnen het niet oplossen maar iets dragelijker maken. Jammer genoeg niet als het te heftig is, heb wat extra genomen maar werkte meer averechts.
Uitzitten dan maar.Sterkte,
Knuffel van Thian.
Ga proberen of het me lukt om te schilderen heb de hele dag tegen op gekeken en alleen de potloodlijnen op papier weten te zetten. Het kost zo veel moeite.
» Posted By Thian On July 26, 2009 @ 22:30
@ 120
Overal hoor en lees je dat het belangrijk is dat het klikt tussen een hulpverlener en jou, dat er een werkbare relatie mogelijk moet zijn.
Je je veilig moet kunnen voelen bij die persoon.Het gekke is dat ik niets te vertellen lijk te hebben daarin,
wel in het crisiscentrum beide keren bij overbrugging daar werd me gevraagd hoe ik me erbij voelde en of ik mischien een ander wilde, de tweede keer zelf of er iemand anders was (omdat ik er bekend was) die ik graag zou willen voor de gesprekken. Toen ik wei dat ik bij degene wilde blijven, lieten ze beide merken dat beide dat prettig te vinden. (een maatschappelijkwerkster en een psychiatrisch verpleegkundige)Nu heb ik een hele zware diagnose en geen eens een psycholoog maar een psychiatrisch verpleegkundige in opleiding! het lijkt er op dat ik 1 maal per jaar door een psychiater gezien ga worden voor wat testjes en dat is het. Er lijkt psycholoog (die ik niet zie zitten) die blijkbaar groepen doet. Het zal best goed in elkaar zitten maar ik vindt het toch raar.
Er zou een mogelijkheid moeten zijn waar je zelf kan bepalen aan wie je alles toe gaat vertrouwen want ze weten heel erg veel over je hele leven, gedachten etc. vragen en oordelen wat is goed en dat moet je veranderen. En dat je echt insprake hebt in de werkwijze.
Blijkbaar kan ik ook niet zo naar iemand anders omdat mijn huisarts niet mee werkt en alleen terug verwijst naar die behandelaar en je op een of andere manier verwezen moet worden. Nu lijkt alles ook nog eens op het psychische ziek zijn verweten, net of je dan geen mening kan hebben.
» Posted By Thian On July 26, 2009 @ 19:47
@ 114
Hoi Janus,
Lukt niet erg met tekenen etc. zit in vreselijk dreunende muziek van de onderburen hoor ze schreeuwen, lijken daar wel het zomercarnaval te vieren.
Heb wel eens geprobeert te zoeken maar kom vaak niet ver, niet de juiste kernwoorden, kreeg foto’s van geposeerde handen met juwelen er om niet wat ik zocht etc.
Ben alleen maar boze brieven naar behandelaar aan het schrijven zowel op papier als in mijn hoofd (niet dat ze het zal lezen) voel me vreselijk door haar bedondert eigenlijk dat ze me min of meer meteen al dwingt met accoord gaan van een groep volgen terwijl ik meteen in het begin heb aan gegeven dat ik dat absoluut niet wil.
En geen begrip maar alleen maar o, dan moet je dit leren en dat leren.
Ben eigenlijk vanaf donderdag al erg van streek erdoor soms is het even op de achtergrond.En nu moet ik dinsdag afscheid nemen van de hulpverleenster die zo bezig is geweest om me veilig over te laten gaan, ze zal zeker er naar vragen en ik kan toch niet zeggen dat ik daar (ga ik donderdag heen) eigenlijk helemaal niet behandelt wil worden en het niet zie zitten.
(alles thuis wil ik wel graag) Met een beetje pech zit ik daar alleen in tranen en zo wil ik niet dat het afscheid gaat, wil dat graag goed doen.
Waarom kon ze niet een week wachten na het afscheid etc. was al toch al een heftige week.De was machine was nog een heel verhaal;
de wasmachine is bezocht, toen zei een van beide dat ze hem niet aan sloten omdat het een trekschakelaar is. Had het op de site moeten aan geven dat komt er een aparte monteur.
Op het internet stond dat ze het oop een trekschakelaar aan zouden sluiten, Ja zei hij maar u had op de tekst moeten klikken en dan zou er komen te staan dat het 35 euro koste en daar dan op accoord……..
Gevraagd of het als nog geregelt kon worden, pas dinsdag…
Ondertussen vroeg zijn collega om een schroevedraaier en die was zo lief om onder tussen het apparaat aan te sluiten, goed he.Ben er daarna eerst maar eens voor gaan zitten op de grond met de gebruiksaanwijzing. Maar heb ondertussen al heel wat te drogen hangen, en vrijdag komt de HH(hulp huishouden) om met me te vouwen en strijken etc zodat het ook nog in de kast beland.
Denk dat ik nu ga klagen bij de buren kan de muziek letterlijk verstaan,
een vorige keer zei ze dat het mocht tot 10 uur ‘savonds en de laatste keer deed ze de deur niet eens open (was om half 12 ‘savonds) maar wel de muziek zacht.
Wil op een hutje op de hei wonen, heb barstende hoofdpijn.
En nu gaat juist de muziek zachter, toch maar niet erheen dan.Wat is het leven moeilijk he
groetjes, liefs Thian
» Posted By Thian On July 26, 2009 @ 12:42
@116 CiNNeR (Darrela)
Maakt niet uit we weten immers dat we hier allemaal zo onze problemen hebben, denk wel aan je hoor, had al het idee dat het niet zo goed ging.
Wat erg! je foto,s en documenten, dat is onvervangbaar,
ik hoop dat ze nog bruikbaar gemaakt kunnen worden, dat zou toch moeten kunnen toch…Hoop dat je toch een beetje heb kunnen slapen,
heel veel sterkte,
groetjes Thian» Posted By Thian On July 26, 2009 @ 12:14
@ 105,
Hoi janus,
Bedankt voor de site,heb zo,n 30 pagina’s met kuikentjes bekeken, zelf een stressbalkuiken, wat er niet allemaal is en een kleine schets gemaakt. Moet het het weekend wel afmaken.
De hulpverleenster vertelde dat ze gek was op kuikentjes, had er een hele symboliek bij over groei en verandering etc weet het niet meer zo goed. Heb alleen de kern onthouden.
Ben zelf al even bezig met handen te schilderen en tekenen lukt steeds beter, aan handen kan je veel zien, bv leeftijd, wat iemand doet etc.
Ik zou iets voor daar schilderen voor het DAC een bezoekster met het idee van dat eeuwen oude schilderijtje van twee handen, elkaar een hand geven. Dat trok me niet maar ben gaan braistormen in me zelf, heb toen een stagaire gevraagd foto’s van de handen van bezoekers te maken (durfde ik zelf niet) met als opdracht de helpende hand op de foto te zetten, kreeg heel aantal foto,s en ben er nog mee bezig, heb later nog foto,s van de handen van de bedenkster gemaakt en heb nu ook een paar foto,s van mijn eigen hand.
Voor de beeldend therapeute heb ik een grote kaart gemaakt met daarin een schilderwerkje verwerkt van twee zich openende handen op het vingertopje van de vingers van de linkerhand een koolmeesje. Dat zou kunnen wegvliegen, die betekenis gaf ze het zelf. Ik zocht ook eigenlijk een vliegend vogeltje maar kon geen goed voorbeeld vinden, dit ontstond eigenlijk en is passender.Liefs Thian
» Posted By Thian On July 25, 2009 @ 12:18
Lieve Luc,
Ben ook een beetje veel verlegen van jou post hoor, en was het maar zo eenvoudig. Maar blijf maar blij hoor.
Hoe gaat het met jou?
Ben wel blij met de aanvraag voor ambulante woonbegeleiding en met de huishoudelijke hulp, zal denk ik wel veel verschil maken en me helpen een stuk stabiler te worden. Alhoewel er steeds dingen ws blijven gebeuren die me uit evenwicht brengen.
Zoals die behandelaar, ze vindt me helemaal niet zo puur en onschuldig, zegt alleen maar telkens daar moet aan gewerkt worden, heb net 4 A4 tjes vol zitten schrijven van wat ze van me verwacht, over oneerlijke dingen en wat ik wel en wat ik niet wil. Terwijl ze het niet wil lezen en ik dan voormoet lezen wat een herhaling van vroeger is en ik niet kan.
Ga het maar uit mijn hoofd leren denk ik.Heb ondertussen even een Hommel gered die belaagd werd door het grote rode monster of wel een van de katjes. Die het niet helemaal snapt en de hommel blijft zoeken.
Gaaf dat je drum speelt, nog een gitarist en we hebben een bandje.
Blij gerust schrijven ook al schrijf ik dat ik het niet ken, moeite mee heb in het echt etc hoor, ik verwonder me alleen over hoe andere mensen dat ervaren, en vraag af en toe wel uitleg.
Liefs Thian
» Posted By Thian On July 25, 2009 @ 12:01
Lieve Janus,
ik wordt helemaal verlegen, jij krijgt ook een knuffel via het scherm hoor.
heb wel knuffelbeesten hoor.Heb zo,n rare dag ene uiterste naar het andere.
Kwam iemand van de gemeente voor de huishoudelijke thuiszorg te bepalen, was gezegd je krijgt 2 uur, wist niet dat de gemeente het bepaalde en langs kwam tot ik de brief kreeg, was voorbereid op dat het zou stoppen of minderen. Vreemde in mijn huis, helemaal onrustig en onveilig, ze heeft van alles op geschreven, heb haar maar de papieren van de diagnose en alles in handen geduwd. Die begreep ze niet. Ben maar zo heel erg eerlijk geweest. Ook gezegd dat ik het liever zelf zou kunnen.
Ze moet nog overleggen maar wil de uren tot mijn verwondering verdubbelen wordt elk geval 3 uur mischien 5 en wil het voor 5 jaar vastleggen. Helemaal in de war gevraagd of het wel eerder kon stoppen , nl wel. Gaan hele huishouden met me samen doen, ook wassen en strijken, vroeg ze naar, heel schuldig gezegd dat doe ik nooit ramen lappen idem heb er vanalles uit geflapt.
Ze keek naar mijn voorgeschiedenis het aantal jaren etc. Heeft me helemaal zitten zitten aanmoedigen om er mee in te stemmen.
Krijg een brief over het besluit.En ondertussen heeft de alfahulp, schijnt het te heten, het halve huis gepoetst.
Heb maanden bijna zonder hulp thuis gezeten (er vaak om gevraagd) nu komt er van alles vanzelf, dat woonbegeleiden (kan nog wel even duren) maar dan eerst 3 x en al aangevraagd.
Maf he, is wel heel positief hoor maar geeft ook heelveel drukte in mijn hooofd, net of ik alle kanten op getrokken wordt, geeft ook wel veel druk om door te moeten gaan, moet even bezinken, er mee om te gaan. 5 jaar lijkt oneindig lang als je met moeite naar morgen kijkt.
Weet gewoon niet wat me overkomt, heb op het DAC per ongeluk bij het bloemschikken in mijn hand gestoken ipv de oase door te snijden. Valt mee hoor.Kleine dingetjes he, heb op het DAC een bloemstukje gemaakt met veertjes erin gestoken, de katjes stoppen er nieuwsgierig hun neusjes in om er weer niezend uit de komen, maar kunnen het toch niet laten.
Grappig, lief zijn ze.Morgen komt de wasmachine, was niet leverbaar, nu krijg ik de duurdere versie voor de prijs van degene die we bestelt hadden. Ook al.
Liefs Thian.
» Posted By Thian On July 24, 2009 @ 19:02
Weet je op een lotgenoten site hebben ze zegt maar een hoofdstuk, waarin iedereen terecht kan, een denkbeeldige plek om in gedachten met elkaar te zitten. Je schrijft dan gewoon weg mag ik er even bij komen zitten, of ik kom er ook even bij zitten zo’n rare week gehad in die zin.
En dan wordt er gereageert met zal ik even bij je komen zitten bv (ook met knuffels als ze elkaar beter kennen denk ik) heel vriendelijk en ondersteunend.Magnani, ik zou tegen je willen zeggen kom er maar even bij zitten hoor, dan kom ik even bij je zitten en de anderen ook denk ik.
» Posted By Thian On July 24, 2009 @ 13:04
@91
Hoi Janus,
De bandleden hebben allemaal een psychi(atri)sche achtergrond, wordt er meer meer dan min in mee gesleurd maar vindt het muziek maken gaaf, die enthausiate aardige muzikant erg overdonderend, kan niet goed of eigenlijk geen grenzen aan geven maar dat ga ik nog wel ergens bespreken ooit, zoals je hier boven leest. (heb gezien dat hij ook andere meesleurd en dan bot kan reageren)
Denk niet dat het zo hard loopt met optredens etc, sta ook niet te springen, en hij denkt ook aan bejaardenhuizen, dat heb ik wel gedaan vroeger met een mandoline orkest met klassieke muziek, waren veel mensen die liever een populair deuntje hoorden, er waren ook veel mensen die het wel konden waarderen hoor.
Ik neem nu aan dat je tegen sluitings tijd het mooiste zingt!
gaaf hoor basgitaar, vindt somige jazz muziek ook erg mooi.Het kuikentje is nog niet getekend, heb wel wat foto,s van kuikentjes opgezocht want hoe ziet zo,n beestje in het echt er nou uit? Is voor het komend afscheid moet dus wel op korte termijn aan de slag
Houdt wel een beetje in de gaten wat ik schrijf, hou wat armslag om het zo uit te drukken, maar kost soms wel moeite omdat dingen soms zomaar op “papier”staan, moet ook later terug lezen wat ik zelf geschreven heb, denk dan wel eens o, jij durft, maar sta er wel achter anders zou ik stoppen. Leer hier zo een beetje hoe de wereld in elkaar zit.
Gek is het eigenlijk zonder dat je elkaar nooit gezien hebt weet je eigenlijk best veel van elkaar en mischien direkter en “eerlijker” in de zin van zijn wie je bent als in het echt waar je elkaar snel al voorbij loopt.
O,ja en Luc, erg lief wat je schrijft,
Voor julllie lijken dingen heel gewoon, voor mij zo onbegrijpelijk, maar ook een beetje tegenstrijdig. Ik ken eigenlijk weinig van gewone contacten en helemaal niets over relatie, s ben toen onder gedoken zeg maar en heb niemand meer toegelaten. Is voor mij iets ondenkbaars.
Weet je jullie praten hier soms zo gemakkelijk over hand vast houden aanraken etc, voor mij is dat iets raars en ongemakkelijks zelfs heel bedreigends, als kind werd je aangeraakt als het nodig was of voor straf.
Degene later zei dat het vies en klef was, en onhiegienische net als kussen.Gek he
Beide liefs, Thian.
Lief je reactie, Ans , mischien kan ik zo wel een knuffel terug geven.
» Posted By Thian On July 23, 2009 @ 23:08
@ 90 CiNNeR (darella)
Heb contact gehad met stichting Mee, begeleiden geen mensen met psychi(atrie)sche problemen. Het maatschappelijk werk weet niets zeker denkt alleen maar, dat begeleid zelfstandig wonen of (psychiatrische) woonbegeleiding me daarbij kan helpen. Had een lijstje gemaakt met alles waar ik dacht hulp bij nodig te hebben. Hij heeft samen met mij een vreselijk lang inschrijf formulier ingevuld en heeft alles er in gezet. Ook regelt hij de aanvraag bij het CIZ, dus nu is het afwachten. En moet ik het maar zo zien te redden. Hij heeft om te starten 3 x in de week kort aangevraagd en dan later 2 x per week. Dat kan degene dan bekijken.
En mijn bbegeleidster van het DAC heeft hij gebeld en nu hoef ik ws de fynancien niet via een rechter uit handen te geven.De mensen die ik kan vragen om bij me te zijn ald de wasmachine komt zijn mannengek en houden ze aan de praat, dat is nog erger (vriendin woont te ver om te vragen om hier een voor langs te komen en heeft het druk)
Ik weet wel dat ik los vast praat en niet te volgen ben als ik slaap en me heel heftig beweeg etc ben ook erg bang om naar buiten te gaan, als ik zo kan afwassen wie weet wat er nog meer kan gebeuren en hoe beinvloedbaar je dan bent. Heb altijd een ketting op de deur hoop dat het geluid me wakker maakt, maar ja wordt bv ‘smorgens ook wakker tussen de lades die onder mijn bed horen en er dan in liggen.
Weet dat er wel bewegings melders zijn, met licht maar ook met geluid heb er wel eens aan gedacht, jij ook? Het is toch een raar idee dat je niet weet wat je ‘snachts hebt gedaan.
Op een slaapzaal slapen is overgens niet echt effectief je bent zelf de enige die “slaapt”weet nog ergens vaag dat me werd gezegd: houdt je mond, ga naar bed en ga slapen. Dus ik praatte en later is me vertelt dat ik het schuifraam probeerde dicht te klappen oid.In hoeverre de zelfmoord gedachtes op de voorgrond staan, vroeg in de avond heel erg op de voorgrond, compleet met uitgewerkte plannen,
Het is tevergelijken met een weegschaal die al niet helemaal in evenwicht is, op het punt door te slaan maar vooral door de medicijnen nog net blijf staan, en bij het minste geringste heel heftig volledig doorslaat. Het is heel hard werken om te zorgen dat die weegschaal nog blijft hangen, moet mezelf heel erg corrigeren en richten op elk klein positief dingetje en afleiding zoeken bezig blijven.
heb ook met mezelf de afspraak dat zolang ik het afscheid hier nog niet achter de rug is het niet eerlijk is omdat ze zoveel moeite doet om me veilig over te hevelen naar de andere instelling.
En daar roept ze juist die gevoelens vreselijk op, mag niet schrijven moet leren praten (gezegdt dat dat niet mijn doel is), om te leren voelen (gezegd dat ik dat helemaal niet wil) Andere hulpverleners laten tegenwoordig ook mailen etc daar begint ze niet aan, alles moet in het half uurtje, ik moet later naar een groep voor stabiliseren, ik zei dat het bed op recept voor mij niet werkt en ze trekt meteen de conclusie dat daar aan gewerkt worden. ze wil geen dingen op schrijven, mag zelf wel dingen op schrijven die ze zegt, ze is streng en ik zie het helemaal niet zitten. Ze vraagt me tekens dingen waarvan in mijn crisisplan staat dat het averechts werkt. En ze is de zoveelste al. O( ,ja en ze wil ook niet dat er iemand belt om iets na te vragen ofzo of dat onbelangerijk is).
Moet dit nu 7 of 8 jaar duren, aangesien dit niet werkt ws veel langer.
Van mij hoeft het niet.Ik wil alleen maar dat ik me een beetje kan redden van mij part met blijvende ondersteuning, en bezig kan met dingen maken en een beetje prettig vinden, en ik wil graag dat ergens mijn verhaal ligt.
Ze zeiden allemaal dat ik hier erkenning zou krijgen, weet niet wat ik daaronder moet verstaan.Als ik weer aan het gesprek van vanmiddag denk zit ik te huilen, ze zegt het allemaal heel aardig hoor. Heb gezegd dat ik afspraken liever op papier had, mag het zelf opschrijven zei doe het niet. Ze begrijpt niet dat een loze opmerking je mag bellen voor mij betekent en waag het niet om me voor iets verkeerds te bellen.
De taxi kwam ook niet, gebeld kwam met 10 minute na 20 minuten aan de letefoon met er zijn nog zoveel wachtende voor u, kwam weer niet, heeft ze een gewone taxi in geschakeld kwam ook niet klantenservice gebeld die ging er achter aan duurde nog een kwartier. Had om half 11 en om 11 uur een afspraak heb beide niet op tijd gehaald de taxi kwam pas om half 11. Sfapraak van 11 uur ging door en kreeg om kwart over 2 een nieuwe afspraak omdat het buiten mijn schuld was en ik er alles aan had gedaan (en overstuur was geweest aan de telefoon denk ik), de volgende keer kom ik ws voor niets dan, is het niet mogelijk en het wordt niet getolereerd dat je daar te laat komt.Was het niet van plan maar heb toch een deel van de ellende op geschreven, sorry daarvoor, verstuur het toch maar, ik probeer het nog wel goed te doen hoor, hou mezelf voor dat ik voor volgende week opschrijf dat ik er door van streek ben geraakt, dat dit zo niet werkt met uitleg. Ik wil wel graag die begeleiding thuis, ik kan er elk moment mee stoppen, met haar, dat denk ik maar.
groetjes Thian.
» Posted By Thian On July 23, 2009 @ 22:34
«« Back To Stats Page@ 83
Hallo Janus,
Lief van je, je leest wel mee he met wat ik hier verder heb geschreven.
Begrijp niets van alle drie je cruvers je bioritmes etc. en je gewone dip, ik bergrijp dat je je nu niet zo prettig voelt en hoop dat je je snel beter voelt, en dingen die je aan je hoofd hebt maken het vaak lastig rist en tijd te nemen en je er ook nog ontspannen bij te voelen he. Uitzitten dan maar, denk ook aan jou hoor.
Die Bob Rozman komt me niet bekend voor maar ik kan slecht namen onthouden, ik kan goed van noten spelen en ben nu accoorden aan het leren en beginnent aan het improviseren als er geen bladmuziek van is. Dan zegt hij, we spelen in Cgroot, verzin maar wat op de toonladder, vaak kan ik delen van leidjes ook wel so uit vissen hoor. Ik ga het weekend kijken naar youtube heb ik dan iets gepland staan..
Wat heb je gespeelt in bands en/of gezongen, en wat voor muziek?
ben erg nieuwsgierig er naar. Hij wil met de band gaan optreden en had het over op straat spelen, heb jij dat wel gedaan, hoe ging dat dan?Was even erg in de war inderdaad of ik het werkelijk hier gelezen had of gedroomd of verzonnen, gebeurd zoveel, maar ik lees tussen de regels door en heb er begrip voor, was aleen iets dat ik wilde schrijven en ik kan er niet meer op komen zo frustrerend. Ben door de medicijnen wat minder met zelfbeschadigen bezig wat meer controle.
Heel veel sterkte met alles, hoop dat je je snel weer wat beter voelt,
liefs Thian.@ Hoi Luc,
We geven elkaar allemaal wel advies hoor en er kan echt wel heel veel op deze site.
Ik zou graag iets met dieren bv bij een asiel gaan doen , heb ook gekeken naar een honden uitlaat service.
Maar ik ben niet stabiel genoeg om vaste afspraken te kunnen maken en ben door het dissocieren heel erg snel moe terwijl ik zou denken dat je dan uitrust.Ben zelf op zoek naar iemand die als het slecht met me gaat de beestjes wat extra aandacht kan geven.
Dan zit ik tussen twee en mischien wel meer werelden in een dikke mist voor me uit te staren met allelei ideen die in me op komen maar voor ik het kan uitvoeren heb ik alweer nieuwe ideen en niets lukt, merk mij lieve katjes niet eens op tot ze na lang miauwen uiteindelijk hun nageltjes in me zetten. Ze lijken af en toe wel de wacht bij me te houden.
Lief he. (ze hebben altijd eten en water dat moet)Mischien, ooit, gaat het beter, heb ik een huisje met een tuin en kan ik dan ook wel een paar “zielige beestjes”verzorgen niet te veel hoor want het moet wel goed kunnen.
Heb ook geinformeerd bij de dierentuin maar dan moet je een heel boekwerk doornemen en examen doen en nog een cursus, in de kinderboerderij zou ook kunnen is wat aaibaarder als haaien en tijgers etc. ijsberen zijn ook wel leuk. Neem ook wel genoegen met een pony of een hok konijnen hoor.
Ik doe alles in overleg met behandelaren hoor, ik moet blijkbaar energie over houden voor de behandeling, maar vindt het ook prettig om even te overleggen en doe toch geen dingen overhaast. Volgens mij moet ik ook toestemming hebben van de bedrijfsarts, vraag me af of ik dat zou krijgen.Heb die info over de behandeling met honden en paarden in een map gedaan, als het hier niet loopt is dat mijn eerst volgende keus.
Sterkte en groetjes, Thian
» Posted By Thian On July 23, 2009 @ 00:18