Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Mari
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Quote Karin: “Daarnaast: dat hele gedoe met ergens ‘sterker uit komen’ vind ik toch altijd van de nood een deugd maken, een krampachtige poging nog een beetje een leuke draai te geven aan iets dat helemaal niet leuk is, integendeel, alleen maar dieptriest. En in een jaar leer je _altijd_ wat, het zou erg zijn als dat niet zo was.”
Hier ben ik het volledig met Karin eens. Ik vind mijzelf bijv. al heel sterk met het feit hoe ik leef en denk met de MS, maar ook bij alle tegenslagen in mijn leven heb ik mijzelf er toch krachtig en kranig doorheen geslagen. Ik WAS al sterk, ook voordat ik ziek werd en ik heb niet het idee dat ik sterker ben geworden DOOR mijn ziekte. (ik hoop het een beetje duidelijk verwoord te hebben) En natuurlijk leer je elke dag, en word je elke dag wijzer…
Karin, De Vallende Vrouw was het eerste boek dat ik las over MS, ik vond en vind nog steeds de titel geweldig gekozen en het feit dat ik je boek in 2 of 3 dagen (ik weet het niet meer precies) uitlas, illustreert hoe boeiend ik het vond.
» Posted By Mari On April 10, 2007 @ 01:49
Zelfmoord gaat niet op recept I
Nadat ik gescheiden was en mijn baan verloor was ik zo de weg kwijt dat ik tegen de verkeerde man op liep. Deze mishandelde mij geestelijk en lichamelijk. Ik was totaal uitgeput. Toen werd ik op een morgen wakker….. voelde me raar, wat ik nooit deed, ik nam 2 glazen drank en raakte in een roes. Ik wilde slapen, zoveel slapen en heb toen mijn kalmeringsmiddelen gepakt en ingenomen. Heb nog een smsje gestuurd en ben gaan liggen.
Ik voelde op een moment dat ik weggetrokken werd en raakte in paniek. Ik zag toen het beeld van mijn kinderen en wilde weer terug. Ik heb toen 112 gebeld en even later werd ik wakker in het ziekenhuis. Wat mij toen bezielde weet ik nu nog niet, maar het voelt aan als een roes waar je in mee getrokken werd.
Ik hoop dit dan ook nooit meer mee te maken.
Wat had ik in godsnaam mijn kinderen aangedaan!» Posted By Mari On September 19, 2008 @ 15:53
Susan, Op de site van UWV Perspectief vond ik dit:
Voor mensen met een visuele handicap is het mogeijk een aangepaste versie van UWV Perspectief te ontvangen. U kunt dit aanvragen bij UWV Telefoon Werknemers, 0900 – 92 94.
Speciaal voor het gebruik van spraak- of vergrotingssoftware of een brailleleesregel kunt u de platte tekst van UWV Perspectief downloaden bij Anderslezen.nl.
http://www.uwv.nl/werknemer/arbeidsongeschiktheid/uwv_perspectief.asp
Hier kun je de uitgaven downloaden als PDF.Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
» Posted By Mari On March 24, 2007 @ 14:00
Susan, Ik voel met je mee hoor. Je had moeten zeggen dat morgen je oorzenuw wel aangetast kan zijn, dan kun je er alleen nog naar kijken… Pfff totdat… laten we er maar niet aan denken!
Ik weet soms ook niet wat ik ervan moet denken, maar onderstaand las ik in UWV magazine, dus mocht je opgeroepen worden, stuur dit op!
Pag. 10: Verbetering mogelijk?
“Als iemand volledig arbeidsongeschikt is, beoordeelt de verzekeringsarts of die arbeidsongeschiktheid duurzaam is of niet. De vraag is of er nog verbetering mogelijk is van wat iemand lichamelijk of geestelijk aankan (de zogenaamde belastbaarheid). Bij een onbehandelbare ziekte, een stabiele ziekte of een progressieve ziekte is de kans klein dat iemand in de toekomst weer meer aankan. Multiple sclerose is zo’n progressieve ziekte. Er bestaat geen behandeling die tot herstel kan leiden. Een ander voorbeeld van een ziekte die tot duurzame en volledige arbeidsongeschiktheid kan leiden, is een hersenbloeding. Is iemand twee jaar na revalidatie nog steeds afhankelijk van anderen, dan verandert dit vrijwel nooit meer. Is verbetering van iemands belastbaarheid niet helemaal uitgesloten, dan moet de verzekeringsarts beoordelen of die verbetering in de toekomst ook echt te verwachten valt. Als verbetering van de belastbaarheid niet of nauwelijks kan worden verwacht, dan komt iemand in de IVA-regeling. Hij wordt elk jaar opnieuw beoordeeld, gedurende vijf jaar of totdat er een stabiele situatie is. Ook na vijf jaar kan er nog een herbeoordeling plaatsvinden, bijvoorbeeld als iemand een nieuwe nier heeft gekregen en daardoor beter functioneert.”
Let op Susan! De verzekeringsarts beoordeelt of de arbeidsongeschiktheid duurzaam is of niet, dus ons neurologenteam kan vast inpakken.
Quote:Bij een onbehandelbare ziekte, een stabiele ziekte of een progressieve ziekte is de kans klein dat iemand in de toekomst weer meer aankan.
De kans is dus ‘klein’, maar nogmaals, dit zal de verzekeringsarts beoordelen en wij vermoeden intussen dat er toch echt wonderdokters bestaan bij de UWV.
» Posted By Mari On March 23, 2007 @ 14:00
Susan: “behalve als er een terminale ziekte patient zich meldt, even , uit hun slaap ontwaken en met hun ogen knipperen.”
Idd, dit werd mij ook nog tijdens een gesprek bij UWV waarin ik mijn beklag deed gemeld: ‘U kan tegenwoordig kan alleen nog maar worden afgekeurd als u totaal bedlegerig bent hoor, totaal, en u zit hier toch voor mij’.
Op mijn verweer werd mij de deur gewezen
» Posted By Mari On March 21, 2007 @ 13:58
Karin, ik had waarschijnlijk de code verkeerd getikt, ik zag het ook niet zo duidelijk, dus dat zal het geweest zijn. Onderstaande moet lukken.
Susan ik ook, MS-SP, na 2 jaar durende, slopende en ziekteverslechterende rechtzaak, heeft UWV, na het rapport van een door de rechter aangewezen onafhankelijk neuroloog, besloten zich neer te leggen bij zijn bevindingen en mij met terugwerkende kracht (ruim 2 jaar) 80-100% arbeidsongeschikt te verklaren. Ze konden er ook niet omheen, want de beste man achtte mij (op de vraag van de rechter of ik zou kunnen werken) ‘in het geheel niet in staat enige vorm van arbeid te verrichten’, en de rechter was voornemens zich uit te spreken naar zijn bevindingen.
In het rapport van de betreffende keuring destijds stond ook bijv. letterlijk ‘mevrouw is jong en ziet er goed/verzorgd uit’ (had idd wat moeite gekost en ik was jong, daar kon ik niets aan veranderen). Ook het feit dat er mensen zijn die met ms gewoon werken en dat dat niet de ziekte negatief zou beïnvloeden was voor de keuringsarts de reden mij goed te keuren, ik kon ook aan de slag en verder ging meneer daarover met mij niet in discussie. Liever had hij mij eigenlijk voor 15-30% (ofzo) afgekeurd, maar omdat ik een jaar eerder al voor 35-55% procent was afgekeurd, kon hij dat niet doen. Jammer vond hij.
Ik had bij de afspraak ook een half uur voor niks over mijn beperkingen gesproken, gezien de functiemogelijkheden die mij werden aangeboden.
Omdat ik geen rechtbijstandsverzekering had heb ik de gang van bezwaar, bezwaarshoorzitting en alle briefschrijvingen eerst alleen gedaan (met hulp) voordat ik huilend bij een advocaat voor de deur stond die mij er verder doorheen moest sleuren, niet gratis overigens.
Omdat ik eerst zelf alle brieven en bezwaar deed (wat men natuurlijk ook doorhad) kreeg ik schandalige, intimiderende, verzonnen reacties van UWV daarop.
Verder heeft alle stress en inspanning mijn ziekte wel degelijk verslechterd, maar ik had geen puf meer om nog een zaak aan te spannen voor schadevergoeding (hetgeen een zieke meneer wel had gedaan en pas na 35 jaar had gewonnen).
Verder had ik ook niet het idee dat de man enige kennis van MS had, behalve de kennis die hij de 10 min. voor ik verscheen uit mijn dossier had opgedaan. Ik heb ook eens van een lotgenoot gehoord dat er door een keuringsarts gezegd werd ‘komt u over een half jaar maar weer terug, dan gaat het vast beter’. Hoe bedoelen ze nu, goed opgeleid, goed voorbereid, goed geïnformeerd?!
Bovendien kreeg ik indertijd door UWV de gedachte dat alle neurologen wel in konden pakken, want mensen worden wel weer beter, vooral als ze aan het werk blijven, en… vooral niet thuis gaan zitten niksdoen, want rust roest eenmaal.
Zo, toch gelukt mijn ellende even van mij af te schrijven…
» Posted By Mari On March 21, 2007 @ 13:58
«« Back To Stats PageIk had gisteren na veel moeite een stuk geschreven, vraag mij af waarom het niet geplaatst is…
» Posted By Mari On March 16, 2007 @ 13:56