Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Spaink
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept I
Darella, het is een heftig verhaal dat je vertelt… Dat jullie er altijd over hebben kunnen praten en dat je weet waarom je vader zelfmoord heeft gepleegd, zal zeker helpen. Maar dat wist het verdriet nog niet uit, en dat is denk ik waarmee je zit: mag ik me ellendig – en wellicht ook een beetje boos – voelen dat-ie er nu niet meer is en dat ik hem moet missen? Temeer daar hij bij uitstek weet hoe erg het kan zijn om iemand te missen…
Tegelijkertijd: je vader missen is iets anders dan je geliefde missen, degene met wie je jarenlang lief en leed hebt gedeeld. Bij je geliefde wil je altijd blijven, en kinderen voed je op in de hoop dat ze zelfstandig worden en zich in liefde kunnen losmaken. Ik denk dat je die twee niet zomaar kunt vergelijken – waarmee ik overigens je verdriet bepaald niet wil kleineren.
Je vader is kennelijk zeer weloverwogen te werk gegaaan. Om eigenhandig je hals door te snijden is een flinke dosis koelbloedigheid nodig. (Ik kende iemand die oprecht dood wilde en het heeft geprobeerd; hij kon het gewoon niet, hij kwam niet verder dan een flinke snee. Een paar maanden later is hij alsnog geslaagd, op een andere manier.)
Wat mij vooral dwars zou zitten – en ik weet niet of dat ook voor jou geldt – is dat iermand waarvan ik houd in zijn laatste momenten zo alleen was, dat er niemand was van wie hij afscheid kon nemen, dat er niemand was die hem vast kon houden. Ik heb eerder geschreven over het verlangen (hoe moeilijk ook) om iemand die zover is, zo ver mogelijk te vergezellen, onder meer in http://www.spaink.net/1995/04/01/wees-welkom-bij-mijn-zelfmoord/ en in http://www.spaink.net/boeken/stokken_stenen_lichamen.html . Misschien dat je iets aan die verhalen hebt?
Tegelijkertijd weet ik dat dat een onhaalbaar romantisch verlangen is. Zelfmoord is in de grond een uiterst eenzame daad: jij trekt het niet meer, jij laat de anderen achter, en daar kun je ze niet bij hebben – want als je je intimi in de buurt hebt, kun je het wellicht niet meer, dan breekt je eigen hart bij de gedachte hoe zij dan verder moeten.
Darella, hebben jullie het in je gesprekken wel ‘s over gehad hoe zijn liefde voor jou hem aan de wereld kleefde? Het is iets dat ik heb gehoord van veel mensen die oprecht dood willen: het is hun liefde en zorg voor hun familie en intimi die maakt dat ze de definitieve daad steeds maar weer uitstellen. (In de oudere reacties hierboven vertelt iemand ook zo’n verhaal: hij wacht eigenlijk alleen op zijn vader; als die dood is, valt de laatste belemmering weg.) Je onuitgesproken maar duidelijk voelbare vraag – en pijn – is dat hij je nu in de steek heeft gelaten. Dat is zo. maar hij heeft ook jarenlang doorgeleefd, terwijl hij ook toen al dood wilde, en hij deed dat voor jou. Hij heeft het jarenlang om jou volgehouden, je hebt hem aan de wereld gelijmd. Dat bedoel ik niet als verwijt, integendeel: ik bedoel te zeggen dat het misschien, na een tijdje als de pijn minder scherp is, helpt om te bedenken hoe lang hij juist om jou zijn beslissing steeds maar weer heeft uitgesteld. Anders gezegd: hij heeft je juist jarenlang niet in de steek gelaten.Maar hij hield dat niet meer vol, je niet in de steek laten.
En ik denk dat je trots mag wezen op jullie. Niet veel mensen kunnen dergelijke gesprekken aan, en het siert jullie alletwee dat jullie zo dapper hebben geprobeerd elkaar rond zulke moeilijke vragen te willen begrijpen, met elkaar in gesprek te blijven. Dat je daar nu steun uit put is een geweldig nevenverschijnsel, ook als daarmee niet alle pijn weg is….
Lees hier naar hartelust, en als je meer wilt vragen of vertellen ben je van harte welkom, ook in mijn mailbox.
» Posted By Spaink On February 01, 2009 @ 02:49
John, iemand willen opbeuren die dodelijk ongelukkig is, is vrijwel altijd contra-productief. Die voelt zich dan namelijk onbegrepen, wordt boos, of gaat zitten verdedigen dat-ie echt ongelukkig is – en bijt zich daardoor des te meer vast.
Mijn ervaring is dat het beter werkt vragen te stellen: wat is er gebeurd, hoe kwam dat, hoe voelt het, wat doe je dan, wat denk je daarbij. praat je er wel eens over, hoe gat dat dan? En zeggen dat je je kunt voorstellen dat iemand het niet meer trekt is niet noodzakelijkerwijs het valideren van z’n conclusie – alleen van z’n beleving.
Je kunt wel gaan volhouden dat mensen een boel kunnen hebben, maar degene die je in dit geval tegenover je hebt, trekt het juist *niet* meer. Wat je dan – in mijn ogen – eigenlijk zegt, is dit: ‘Elk ander kan dat wel en jij zou dat ook moeten kunnen.’ Waardoor die ander juist *meer* het gevoel heeft te falen, en je ‘m onbedoeld dieper het gat in trapt.
Kijk eens naar je reactie aan Karel: wat je tegen hem zegt komt erop neer dat-ie niet z’n best heeft gedaan. Eigenlijk zeg je hem dat ‘t z’n eigen schuld is dat-ie niemand heeft. En dan maak je een ‘leuk’ grapje dat een vrouw zoeken hem meteen een nieuw levensdoel geeft. Nou, daar schiet Karel veel mee op…
» Posted By Spaink On January 28, 2009 @ 14:20
John: niemand zegt dat je moet oprotten. En er is geen voorgeschreven manier van denken of schrijven hier. Maar net zoals jij iets mag zeggen over andermens’ bijdragen, mag ik dat.
Verder denk ik niet dat je iemand opgeeft of z’n leven impliciet waardeloos verklaart indien je zegt: ‘ik kan me voorstellen dat je niet verder kunt’. Soms is het accepteren dat iemand zelf zijn leven als zodanig typeert, de enige weg om een echt gesprek te kunnen voeren. Je accepteert dat iemand zelf zijn leven zo kenschetst, en dat is de enige manier om iemand te kunnen begrijpen.
» Posted By Spaink On January 28, 2009 @ 12:08
Henk: wat een slimme, en lieve constatering. Dank daarvoor.
» Posted By Spaink On January 28, 2009 @ 03:33
John: ik ben ooit zover geweest en had alles gereeld. Ik had zelfs al een huurder voor mijn huis. En ik deed er alles aan om vrolijk te zijn, in de hoop dat mijn nabestaanden later zouden weten dat het een weloverwogen beslissing was – in de hoop dat ze er daardoor makkelijker vrede mee zouden vinden.
Of dat hard is? Ik denk het niet. Ik had eerder geprobeerd te vertellen wat me opbrak en kon dat niet. Het enige wat ik nog wel kon, was hopen dat ze zouden snappen dat het geen wilde, ondoordachte ingeving was.
» Posted By Spaink On January 20, 2009 @ 02:49
Dag Silvia – je eerste stukje was inderdaad wat hard, en ik denk ook niet dat je gelooft dat je broer zelfmoord heeft gepleegd om aandacht te trekken… Het gebeurt erg veel dat mensen die serieus nadenken over zelfmoord, dat vor hun omgeving verborgen houden. Ze doen dat vaak uit angst anders tegen hun wil opgenomen te worden. Het betekent ook, helaas, dat je je broer minder goed kende dan je dacht: er was kennelijk een deel dat hij met kracht verborgen wenste te houden.
Ik ken drie sites voor nabestaanden:
– http://www.cdenhartog.com/
– http://www.zelfmoord.web-log.nl/
– http://www.werkgroepverder.be/ (Belgisch)
Misschien heb je daar iets aan?» Posted By Spaink On January 19, 2009 @ 20:09
John, mijn passage over hardere methoden is gebaseerd op onderzoek van derden. er is inmiddels een redelijke consensus onder wetenschappers dat mensen die in een opwelling besluiten dat ze eigenijk dood willen, onhandige en ‘slechte’ (als in: ineffectieve) methoden gebruiken, zoals hun polsen doorsnijden. Mensen die langer hebben nagedacht en een uitgebreidere afweging hebben gemaakt, hebben doorgaans ook hun methode beter overwogen, en slagen dus vaker.
Waarom mensen die eerder een poging hebben gedaan of die wel eens over zelfmoord hebben nagedacht zo weinig van zich laten horen, vraag je je af. Deels bewijst deze discussie dat dat niet altijd opgaat: als er een goede plek voor is, zijn zulke mensen veel meer bereid erover te spreken dan ze gewoonlijk doen. En deels zit er nog steeds een flink taboe op het uitspreken van zulke dingen, een taboe dat alleen binnen de juiste omstandigheden wat van zijn kracht verliest.
» Posted By Spaink On December 24, 2008 @ 00:09
Henk: wat goed dat de Nachtzusters herhaald werden, dat waren geweldig leuke meiden… Geestig, scherp, serieus, lief & vals, alles tegelijk.
Over Zwagerman en zelfmoord: ja, hij gelooft oprecht dat zelfmoord een schreeuw is om een ander leven, maar het hele idee dat je – met al wie je bent en de hele mikmak – een ander leven tot stand kan brengen, is vrees ik in veel gevallen een fictie. Sommige mensen lukt het om hun leven over een andere boeg te gooien maar die zijn eerder uitzondering dan regel, en het vergt enorm veel moeite en energie om dat tedoen. Dat maakt zijn statement tot een non sequitur: veel mensen die serieus over zelfmoord nadenken willen inderdaad een ander leven en merken dat ze, hoe hard en eerlijk ze dat ook proberen, er niet in slagen dat tot stand te brengen, reden waarom hun verlangen dood te gaan zich verhevigt.
» Posted By Spaink On December 21, 2008 @ 10:32
John, jarenlang depressief zijn is vreselijk. Ik ben het bijwijlen, en ik kom er weliswaar steeds weer uit, maar het zijn zware periodes. En als dat jarenlang doorgaat is dat buitengewoon slopend.
» Posted By Spaink On December 16, 2008 @ 01:04
Anoniem, het stukje over hoeveel je gebruikt heb ik net verwijderd.
» Posted By Spaink On December 14, 2008 @ 14:02
Anoniem, allereerst ben ik blij te horen dat het een stuk beter met je gaat, en wat geweldig dat het gesprek hier daarbij heeft geholpen.
Je vraagt me of ik je stukken wil weghalen, Eh, eigenlijk liever niet… Ik zal uitleggen waarom. Ten eerste schrijf je minder expliciet over medicijnen dan je zelf wellicht vreest. Ten tweede, wanneer ik je bijdrages zou wissen, vallen de reacties van anderen ineens helemaal in het water en is het gesprek niet meer te volgen. Ten derde, en het allerbelangrijkste: het is juist zo mooi om te zien – ook voor anderen die met heltzelfde tobben – dat je door de discussie hier een steuntje in de rug hebt gekregen. Wellicht helpt het anderen ook, en die mogelijkheid zouden we dan kapot maken…
» Posted By Spaink On December 13, 2008 @ 20:29
John – sorry voor de verdwenen berichten, de database was gecrashd en we moesten een oude terugzetten, waarbij een week aan commentaar verloren is gegaan…
» Posted By Spaink On December 03, 2008 @ 23:41
Anoniem: aan medicijnen die geschikt zijn om zelfmoord te pleggen (en zeker aan barbituraten) kom je niet zo makkelijk. En als je, zoals je zelf zegt, ‘een mega benzogebruiker’ bent, is de dosering mogelijk een stuk ingewikkelder.
De gedachte dat je ‘op een prettige manier’ zelfmoord kunt plegen, is een illusie. Zelfmoord is echt geen euthanasie. Wie zelfmoord plleegt, moet zijn eigen lichaam doden, en daar komt altijd geweld aan te pas…
» Posted By Spaink On November 04, 2008 @ 12:57
John: je kunt pas echt beslissen dat je blijft als je de voor- en nadelen van weggaan ook overweegt…..
» Posted By Spaink On November 03, 2008 @ 14:42
John, je hoeft zijn wens niet goed te keuren, helemaal niet. Je hoeft je eigen mening ook niet onder tafel te schuiven. Wat ik zeg is dat het, om een goed gesprek met hem te beginnen, niet helpt om zelfmoord categorisch af te wijzen. Met heftige uitspraken loop je eerder de kans dat-ie verder op slot slaat dan dat je ‘m open krijgt.
» Posted By Spaink On November 02, 2008 @ 16:26
John, ik geloof dat je nu een goede vraag stelt: wat als het je vriend niet lukt te accepteren hoe het leven zich aandient? Wat nu, als hij – wat hij ook probeert – diep ongelukig blijft? Die vraag is waarschijnlijk zijn grootste angst. Als je erin slaagt daarover met hem te praten, kom je denk ik een heel eind verder. Wat voor jou daarbij erg moeilijk zal kunnen zijn, is dat je in zo’n geprek moet kunnen accepteren dat voor hem zelfmoord uiteindelijk de enige oplossing is. Pas als-ie er vrij over kan nadenken, kan-ie werkelijk uitmaken wat hij wil. Denk ik.
Sterkte.
» Posted By Spaink On November 01, 2008 @ 22:14
John, woest worden op iemand die dodelijk ongelukkig is helpt over het algemeen niet, hij zal zich er alleen meer onbegrepen en ellendig door gaan voelen. Daarnaast is hijzelf de enige die kan uitmaken of-ie zijn leven de moeite waard vind. Dat je onderdeel bent van iets groters is soms juist buitengewoon ontmoedigend, zeker als je van mening bent dat de wereld er niet bar best voor staat. En of je het leven onder alle omstandigheden dient te respecteren – ik weet het niet. Ik vind niet alle omstandigheden het leven waard, en zou zeker niet zonder meer tegen een ander zeggen dat-ie zich maar aan de buitenwereld moet optrekken als hij het gevoel heeft dat die buitenwereld hem tegen zit….
» Posted By Spaink On November 01, 2008 @ 02:16
Beste JR, mijn site heeft zojuist een complete reorganisate ondergaan, en nog niet alle stukken van weleer zijn overgezet. Ik maak ze gaandeweg weer beschikbaar, maar dat kan even duren,
Of ik de Methods File terug zet: ik weet het niet. Ik ben het gezeur en de publiciteit erover een beetje beu. Als het nu een goed en degelijk stuk was zou ik dat gedoe graag voor lief nemen, maar de Methods File is op veel punten onduidelijk of onnauwkeurig. In de tussentijd kan ik u aanraden http://en.wikipedia.org/wiki/Suicide te raadplegen, waar veel zinnigs over methoden staat – zinniger dan de Methods File ooit was.
» Posted By Spaink On August 28, 2008 @ 19:03
Des te leuker, Laura – dat oude artikelen nog steeds de moeite waard zijn voor anderen is prettig om te merken :)
» Posted By Spaink On January 15, 2009 @ 02:08
Peter, dank voor je compliment. Maar mijn stukje is al 17 jaar oud, er is vast een actueler blogje over te schrijven!
» Posted By Spaink On July 29, 2015 @ 11:12
Hi Patricia
I could translate the article for you, if you want. But I’m rather pressed for time at the moment, so if you have a few weeks? Please mail me a reminder if you really really really want it.
» Posted By Spaink On March 19, 2010 @ 00:28
Moose: ah vandaar die interesse in mijn oude stukjes over Van Dekken, ik begreep het al niet…
» Posted By Spaink On April 21, 2010 @ 20:04
Het totalitaire universum van Louise L. Hay
HenK: ik heb meer reacties verwijderd, bepaald niet alleen de jouwe – 9 in totaal, te weten 1 van jou, 1 van JPaul en 7 van Janus.
» Posted By Spaink On December 17, 2015 @ 03:40
Discussie enigszins opgekuist: religie noch het doven van de zon staan hier ter discussie.
En Janus: het is Louise Hay zélf die zegt dat positief denken elke ziekte kan overwinnen, en -anders dan artsen- alles kan genezen.
» Posted By Spaink On December 16, 2015 @ 15:28
Janus @ 403: Dan moet je bepaald beter nadenken. Je verwijt een moeder dat ze vecht voor erkenning van de ziekte van haar zoon, en stelt dat vervolgens dat zulks een ‘negatieve houding’ is. Vervolgens suggereer je dat ‘negatief denken’ een factor is in de ziekte van diezelfde zoon, en impliceert dat AnnaC daarvoor (mede-)verantwoordelijk is. Voorts suggereer je en pasant dat ME vooral aan iemands ‘houding’ te wijten zou zijn. Lees eens een medisch boek over het onderwerp, zou ik zeggen.
Misselijk, ik heb er geen andere woorden voor. You’re blaming the victim.
» Posted By Spaink On December 15, 2015 @ 05:31
Janus @ 398: Wat een bot en kortzichtig antwoord van je, werkelijk stuitend.
» Posted By Spaink On December 15, 2015 @ 01:47
Ik vermoed dat het met de update naar WordPress 4.4 is gebeurd, die heb ik gisteren of eergisteren uitgevoerd. Ze zijn er nog wel, alleen zie je ze niet meer :(
Ah. Opgelost. Een verkeerd soort paginering.
» Posted By Spaink On December 12, 2015 @ 15:20
Janus @ 42: Je hebt gelijk, er is een flink aantal berichten verdwenen. Geen idee wat er is gebeurd…
» Posted By Spaink On December 12, 2015 @ 11:26
Henk, Annac schrijft dat niet zelf. Ze citeert de vorige poster, te weten Frank Petiet [reactie 384]. Hij is degene die claimt door Louise Hay van zijn ‘levensbedreigende ziektes’ te zijn afgeholpen.
» Posted By Spaink On December 04, 2015 @ 02:21
«« Back To Stats Pageraym @ 347: je maakt jezelf tamelijk belachelijk. Kanker hebben en dan dankbaar zijn voor wat wel gezond is? Ga je gang, maar genezen doe je daar niet van.
» Posted By Spaink On June 02, 2013 @ 04:16