Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Sanne
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Lief @ Marion (208)
Maar aandacht leidt tot niks…
Daadkracht leidt tot resultaten.
En het liefst zie ik resultaten uit onderzoek naar afname van sterfte aan (borst)kanker. Als alle opbrengsten bedoeld zijn om bij te dragen aan de late gevolgen van kanker (waarvoor je dan wél eerst die kanker moet overleven) dan is er in ieder geval geen focus op de ernstigste variant van (borst)kanker; die waar je (te jong) dood aan gaat en (jonge) kinderen achterlaat.
Ik wil niet zeggen dat aandacht voor psychosociale ondersteuning na (borst)kanker niet zinnig is. Dat is het wél. Omdat gelukkig ook veel patiënten na een diagnose kanker blijven leven. Al dan niet met restschade waarvoor “aandacht” moet zijn of op zijn minst eerlijke informatie over beschikbaar moet zijn.
Maar het doen van wetenschappelijk onderzoek houdt vooral heel veel onderzoekers leuk bezig. Want er zijn echt al vele bewezen vormen van psychosociale hulp, trainingen en programma’s al dan niet met onderdelen als mindfullness beschikbaar… Bewezen effectief, al jaren… Maar niet overal in Nederland beschikbaar. En dan worden goede voorbeelden niet uitgerold, maar worden nieuwe initiatieven onderzocht en misschien gestart.
Dat is verkeerde aandacht, een verkeerde focus en doet helemaal geen recht aan de goede zorg die al beschikbaar ís.
Daarom blijf ik kritisch en ben niet zonder meer blij met “aandacht” die in luchtledigheid vervliegt… Bestedingen die worden opgebracht met al die aandacht moeten dus wel effectief zijn, concreet zijn en doelgericht op inhoud.
Dan pas ben ik blij met aandacht…» Posted By Sanne On October 24, 2012 @ 22:37
Succes met je discussie wilmamazone!
» Posted By Sanne On November 25, 2011 @ 10:57
Ik schreef dat je na de uitzending een stok hebt om mee te slaan, dat betekent dus dat je vooraf al niet gecharmeerd was van PR en de huidige discussie gebruikt om dat te ventileren.
Ik heb het artikel gelezen en ik vind het grote onzin. Er zijn zaken die risico’s verminderen, dat geldt voor heel veel kankersoorten. Dat wil niet zeggen dat je schuld hebt aan je eigen ziekte als je je niet aan die leefregels houdt.
» Posted By Sanne On November 25, 2011 @ 10:05
Tsja…. als ik moet kiezen tussen een roze bril of oogkleppen…ga ik voor die roze bril. Jij vindt ze aantoonbaar niet goed bezig, maar ik vind dat geen feit. Deze discussie is vrij zinloos als je weigert andersdenkenden te accepteren en te respecteren. Jij respecteert PR niet, ik doe dat wel. Ik benader jou als gelijke en ik zou het waarderen als ik eenzelfde benadering terug krijg.
Je postings geven mij het idee dat je na nieuwsuur eindelijk een stok hebt om PR mee te slaan en daarmee verlies je een kritische blik jegens de media. Kijk naar je opmerking over boogie for the boobies, die komt niet van PR en heeft ook geen instemming van PR. Je schrijft het echter wel aan hen toe. Hoe objectief ben je dan eigenlijk?
» Posted By Sanne On November 24, 2011 @ 21:56
Zoveel bk patienten die voor het hoofd gestoten worden zoals jij beweert, zo zijn er ook talloze bk patienten die dat helemaal niet zo ervaren. Er zijn altijd voor- en tegenstanders.
Naar mijn visie heeft PR heel veel bereikt. Ik heb 10 jaar van mijn leven (en ik ben nog niet zo oud) geleefd met een tegen borstkanker vechtende moeder, een strijd die zij helaas in 2000 verloor. In die tijd was bk nog 1 van de kankers… een bij elkaar gegooide berg van verschillende vormen. Kennen jullie niet de verhalen over ooms, burvrouwen en vriendinnen die “ook” darmkanker of een hersentumor hadden? Ik kan als dochter van spreken over mij jaarlijkse controles, mogelijke preventieve operaties alsof ik het heb over een moedervlek weghalen of bloeddruk meten. Iedereen (iig de mensen die ik tegen kom) weten zoveel meer over borstkanker dan 10 jaar geleden, maatschappelijk is er meer over bekend, en zo kan ik doorgaan… Ik draag mijn roze lintje…met trots! Ik draag hem omdat ik 1 van de mensen ben die (indirect) getroffen is door borstkanker, omdat hij staat voor de strijd van mijn mama (een strijd die zij dan wel verloren heeft, maar ik geloof dat ze bijdraagt aan ontwikkelingen), ik draag hem omdat ik wil dat borstkanker “gewoon” wordt zodat niemand zich hoeft te verstoppen… en ook op dat vlak kan ik doorgaan.
Ik zeg niet dat PR bk oplost, ik geloof dat zij het bespreekbaar hebben gemaakt, iets wat ik heel belangrijk acht.
Ik begrijp (los van de zin van de organisator, welke ik ook misselijkmakend vind) niet wat je tegen dat boogy gebeuren hebt.
Ik vind het jammer dat je mijn visie/gevoel niet lijkt te respecteren. De termen waar je mee gooit zoals “roze bril afzetten” stuiten mij tegen de borst. Schijnbaar heb ik een andere visie dan jij wb PR maar ik vind mijn mening niet meer waard dan die van jou.
» Posted By Sanne On November 24, 2011 @ 20:05
Ik ben NIET tegenstrijdig. Borstkanker is geen glamour, het is verminkend en nog heel veel meer. MAAR… voor mij heiligt het doel de middelen. Maw… ondanks dat ik bk niks te maken vind hebben met glamour, heb ik er geen moeite mee dat op die manier bekendheid wordt gegeven aan een steeds groter wordende groep patienten.
Ik vind PR niet onfris, ik ben blij met wat zij bereikt hebben de afgelopen jaren. Ik vind de media heel erg eenzijdig in dit verhaal en ik vraag mij af wat het doel is…. iig NIET de mensen die getroffen zijn door bk. Achteraf (met de huidige bekendheid van bk in onze maatschappij) is het ook wel heel makkelijk praten dat PR onfris bezig is geweest.
“En wat vind je dan van de actie Let’s Boogie for the Boobies!die morgenavond gaat plaatsvinden met volledige instemming van PR? Dat moet maar allemaal kunnen, omdat het niet anders kan?!”
Vind je dit zelf nou eerlijk? Op de site van PR heet dit programma “Living Pink”, een avond opgedragen aan PR. De organisator gebruikt de door jou aangehaalde zin in een reactie op de commotie over PR. Ik vind het meer dan misplaatst om te insinueren dat het gebruik van die zin instemming heeft van PR.
» Posted By Sanne On November 24, 2011 @ 19:17
Ik ben verbijsterd over alle heisa rond PR. Al zolang ik PR “ken” weet ik niet beter dat zij zich voornamelijk bezig houden met bewustwording rond BK, ben ik dan 1 van de weinige die DAT begrepen heeft?
Het KWF zet zich in voor kanker in het algemeen, PR zorgt voor bewustwording aangaande borstkanker. Ik ben daar blij mee!
Ik ben het niet eens met het glamourbeeld dat men schetst maar deze commercie was wel nodig om mensen bewust te maken van de zorgen rondom bk.
Mijn moeder kreeg 20 jaar geleden borstkanker, zij werd niet gedragen…. ik draag nu wel…dmv mij roze lintje en mijn genen…..
Ik vind de mediaandacht onterecht. Misschien had communicatie beter gekund…. maar PR heeft zich niet schuldig gemaakt aan oplichting of iets dergelijks en ik vind deze hype niet in verhouding tot de schade die aangericht wordt aan Pink Ribbon.
Mensen die PR artikelen kopen gaan dat echt niet ineens aan een ander direct bk doel schenken.
» Posted By Sanne On November 24, 2011 @ 17:12
«« Back To Stats Page@Karin Spaink: Bedankt voor dit stuk. Dit is juist waar ik de afgelopen tijd zelf veel over na aan het denken was en niet helemaal uitkwam/kom.
Ik merk zelf dat ik ook voorbeelden mis. En ja, de voorbeelden die Juzo geeft, ken ik ook. Maar zijn er ook voorbeelden van publieke figuren die het wel “gemaakt” hebben en daarbij een ziekte en/of handicap hebben? En zijn die zichtbaar?
Ik ken er een paar, Spaink was er voor mij altijd een van, maar ook een aantal acteurs/prestentatoren waarvan je het weet, misschien juist vanuit de “roddelbladen interviews”.
En ja, het blijft dubbel: je wilt niet het “kijk eens wat knap dat hij/zij dit kan met die ziekte”. Maar aan de andere kant merk ik dat ik zelf behoefte heb aan voorbeelden, juist nu ik aan het eind van mijn studie zit en nadenk over de toekomst.
Via vrienden leer je over hun eerste baan en wat er wel en niet leuk en interessant aan is, maar ik ken geen mensen die daarbij ook een beperking hebben en dat meenemen in hun keuze voor een baan. Ik begin nu zelf voorzichtig aan te geven dat 40 uur werken voor mij niet kan, 32 misschien wel, maar eigenlijk is 24u verstandiger, afhankelijk van de flexibiliteit van het werk. En dat is al een hele stap. Algemene reactie: bedankt voor je eerlijkheid en openheid (positief om te horen), soms kan het wel, soms kan het niet of hebben ze er überhaupt nog nooit over nagedacht.
Misschien een idee om op de een of andere manier wel aandacht te besteden aan deze mensen? Een boek, interviews in een krant of tijdschrift, een documentaire? Het lijkt mij inspirerend!
» Posted By Sanne On March 08, 2010 @ 15:58