Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Joan
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Wat prachtig geschreven, Karin! Kennelijk is de tien doorgevloeid in jezelf toen je dit schreef.
Ik denk dat je de door jou gestelde vragen alleen zult kunnen beantwoorden als je zelf in zo’n situatie gezeten hebt en dat hebben we geen van allen, als bevoorrechte lezers van jouw weblog in een land dat weliswaar haar eigen Screbenica-trauma te verwerken heeft (om het in mijn ogen beschamender politionele acties-trauma, omdat daarbij actief werd geparticipeerd in het moorden, maar ongenoemd te laten) maar waar daarover niet veel geschreven is door degenen die er bij waren, een Poncke Princen die als “verrader” werd gezien daargelaten.
Er zijn wel wat documentaires gemaakt, waaruit je kunt opmaken dat het slecht doen aan anderen veel mensen niet in de koude kleren gaat zitten, hoeveel verontschuldigingen voor jezelf je ook weet te vinden. Gelukkig zijn wij reageerders op jouw weblog allen zo bevoorrecht dat we wel commentaar kunnen leveren, maar nooit zelf met zo’n wapen in handen zullen staan in zo’n situatie.
Voor wat betreft de geheugenfunctie van de mens, vele jaren terug heb ik nog eens college gehad van Wagenaar precies daarover. Hij wordt (of werd, misschien is hij inmiddels met pensioen) ook vaak als getuige-deskundige gehoord bij strafzaken en heeft er ook veel over geschreven. Het geheugen van de mens klopt van geen kanten.
» Posted By Joan On November 08, 2008 @ 21:25
Nou, had net een heel stuk geschreven, maar mijn computer liep weer eens vast. Ligt denk ik meer aan mijn computer dan de software hier.
Heb geen zin om het nog eens te doen, dus hou het maar kort. Ik vroeg me lang voor jouw conclusie al af met welke vooroordelen jegens vrouwen deze test is samengesteld. Nou, heel kort dan nog, ik heb ooit op de MMS gezeten. De Middelbare Meisjes School. Daar bleek ik goed te zijn in wiskunde. Maar meisjes waren niet goed in wiskunde. Dat was onvrouwelijk en meisjes snapten dat niet. Dat stond vast, naar de stand van de kennis van de man/vrouwverschillen toen. Extra complex op mijn meisjesschouders toen natuurlijk, ook nog goed in wiskunde en er deugde al zo weinig van me.
Onlangs hoorde ik op tv, ik weet niet meer in welk programma en heb ook geen zin ernaar te gaan zoeken want de resultaten van zo’n onderzoek zijn vast wel ergens gepubliceerd, dat vrouwen heel goed blijken te zijn in wiskunde. Tja. Misschien kunnen ze ook wel schrijven, en dat niet alleen op de manier waarop zo’n samensteller van zo’n test zich dat voorstelt.
» Posted By Joan On November 08, 2008 @ 21:53
In de VS was ik binnen 2 minuten binnen, alle Indianenverhalen ten spijt. Wel werd een vingerafdruk gemaakt van de linker- en rechterwijsvinger en er werd een biometrische foto gemaakt. Die gegevens worden heel lang bewaard en als er toevallig iets fout gaat (en waar gaat dat niet) dan kun je aardig in de aap gelogeerd raken als foute info aan jouw wijsvinger wordt gekoppeld, bijvoorbeeld.
Maar dat ik zo snel binnen was, stelde me erg gerust. Je moet namelijk na elke arrestatie een visum aanvragen. En ik ben wel eens aangehouden, na de aangifte van een bekende Nederlander (ach ja, all is fair in love and war). Ik heb zelfs een hele nacht in de cel doorgebracht toen, al denk ik dat mijn reactie op de woorden “u bent nu aangehouden” die toen luidden “ik dacht dat klassenjustitie niet meer bestond in dit land, sinds de Baarnse roetkapaffaire” daar zeker een bijdrage aan hebben geleverd. Net zo uitgemikt met de koffie- lunch- en theepauzes dat de rest van de toegestane hoortijd zonder voorgeleiding voor een RC de volgende dag viel. Overigens was er de volgende dag wel zo’n verzustering met de verhorende vrouwelijke rechercheurs dat ze me zeiden dat het echt nogal naief van me was te denken dat er geen klassenjustitie meer bestond in Nederland, en dat natuurlijk het hele bureau in rep en roer was als een bekend iemand aangifte kwam doen, dat zo’n aangifte natuurlijk veel serieuzer werd genomen.
Nou heb ik een afweging gemaakt, zal ik een visum aanvragen of niet. Maar ik dacht dat ik het als testcase zou gebruiken. Als het inderdaad zo erg gesteld zou zijn met de privacybescherming dat direct bij de American customs in het beeldscherm zou verschijnen dat deze mw X ooit 5 jaar terug gearresteerd is geweest, al is geen enkel gevolg gegeven aan de aangifte en is volledig geseponeerd, en als ik op grond daarvan zou worden terug gestuurd naar Nederland, dan zou ik daarna een stampij gaan maken waardoor iedereen zich zou gaan realiseren dat dit soort beperkende maatregelen niet alleen enge boeven raken, of griezelige terroristen.
Ook doodgewone vrouwen als ik, nooit een cent belastingfraude gepleegd, nooit een ander mens benadeeld, kunnen door zoiets geraakt worden. Two in one had het kunnen worden, als ze me niet binnen hadden gelaten. Over de schrijnende klassenjustitie die in Nederland nog steeds bestaat (de aangever en ik hebben inmiddels vrede gesloten, maar dat duidt op nogal wat grootmoedigheid aan mijn kant gezien de enorme schade die zo’n aangifte aanricht, geen rook zonder vuur immers, en ze zetten je toch niet zomaar in de cel, ik ben 2 banen kwijtgeraakt hierdoor terwijl ik echt niets had gedaan dat zoiets rechtvaardigde) en over de volledige aantasting van de privacy als zoiets zomaar naar boven zou floepen op het schermpje van de American customs meneer of mevrouw.
Maar er floepte niks naar boven. Op de vraag (op de visa-waiver) of ik wel eens gearresteerd was geweest heb ik neen geantwoord. En het is weer niet zo erg gesteld dat er een directe link is van de justitiele documentatie naar de American customs. Misschien wel bij veroordelingen, maar bij een situatie als de mijne, een aangifte, arrestatie en vervolgens volledig sepot gebeurt er niets als je neen aankruist bij die vraag.
» Posted By Joan On November 07, 2008 @ 19:52
O sorry, toen ik het filmpje zelf nog een keer wilde bekijken zag ik dat het er niet meer op staat, alleen het artikeltje erbij nog. Maar inderdaad, het moest inderdaad worden gezien om het te geloven. Kindjes uit de eerste klas basisschool die zongen dat het toch helemaal niet kon, een mamma en een mamma of een pappa en een pappa, daarbij giechelend en aan elkaar vragend, al zingend, hoe je het zou vinden als je mamma een pappa was of je pappa een mamma.
» Posted By Joan On November 08, 2008 @ 23:06
Trouwens nog erg bedankt voor je verwijzing naar “the daily show”, Karin, want ik wist niet dat je die gewoon op je computer kon bekijken. En dat lijkt me wel nodig. Want ondanks al mijn Obama-euforie blijven de Verenigde Staten natuurlijk wel het land waar same sex-marriages in California nu worden teruggedraaid, er blijven maar 2 staten over waarin dat nog kan en dat ziet er niet goed uit voor de homoseksuele man die ik ken die daar net bij zijn vriend is gaan wonen. Een tijdje terug zag ik dit filmpje op Salon
http://www.salon.com/opinion/greenwald/2008/10/28/proposition_8/index.html
maar heb het niet geplaatst omdat ik dacht dat het zeker in California zo’n vaart niet zou lopen. Dat bleek te optimistisch gedacht. Ondanks de verkiezing van Obama is er verder wel degelijk sprake van afbraak van eerder verkregen gelijke rechten.» Posted By Joan On November 08, 2008 @ 23:01
Er zijn ook erg leuke Sarah Palin splitscreens, met Tina Fey als een echt nauwelijks van “echt” te onderscheiden Sarah Palin. Een heel erg leuke is wel waar ze niet parodieert, maar letterlijk de tekst van Sarah Palin in een interview nazegt.
» Posted By Joan On October 30, 2008 @ 19:56
Wat Damien Hirst en de onvervangbare waarde van zijn werk betreft: Ik weet niet meer of ik het nou wel of niet in het echt heb gezien. Dat zegt toch genoeg over de indruk die het wel of niet gemaakt heeft. Het is natuurlijk heel erg veel in het nieuws geweest dus die beelden heb ik gezien. Ik ben vrij recent in London geweest en heb daar als altijd ontzettend veel gezien en volgens mij dus ook die ingelegde schedel. Maar ik weet het niet zeker meer. En dat je zoiets niet zeker meer weet, zegt veel over die waarde van 50 miljoen pond die er voor staat. Voor zo’n bedrag mag je toch wel iets onvergetelijks verwachten.
» Posted By Joan On October 30, 2008 @ 20:04
Grom, je zit inderdaad echt ontzettend te zeuren en te drammen en je doet idioot. Misschien ben je zo met jezelf bezig dat je de tekst boven het typveld nooit hebt gelezen, maar daar staat toch heel duidelijk “berichten met meer dan een url worden vastgehouden, etc.” en ook als verklaring erbij dat dit wordt gedaan tegen spammers. Vroeger had Human.nl niet zo’n rem op spammers, met als gevolg dat de viagra-aanprijzingen de humanisten om de oren vlogen als ze de reacties bij de berichten wilden lezen, wat mij wel weer op de lachspieren werkte trouwens.
En Henk, las je goede wensen voor New York pas na terugkomst, maar ze hebben gewerkt, heb het echt verrukkelijk gehad. Ben trouwens ook naar Ellis Island geweest en dat heeft mijn begrip voor Amerikanen enorm doen toenemen. Die mensen zitten daar niet zomaar “toevallig”, die hebben enorme ontberingen doorstaan om een betere toekomst op te bouwen. Dat vraagt om een bepaalde karakterstructuur. Het raakte me, Ellis Island. Niet zo diep als Theresienstadt, waar ik alleen maar heb lopen huilen toen, maar het raakte me desalniettemin erg. Ik ben er ook van overtuigd dat de nazis hun ideeen over selecties in de concentratiekampen, zelfs van de teksten als “Arbeit macht frei” boven de poorten, rechtstreeks van Ellis Island hebben geimporteerd. Ga daar straks eens op googelen of ik daar gelijk in heb, maar het kan niet anders. De mens is niet zo origineel, en de teksten boven ingangen staan er nu niet meer, maar ik zag ze wel op foto’s van vroeger staan.
De selectie door artsen, die een chalk mark op de kleding zetten (X for mentally disturbed, E for eyes, etc.), de medische screening binnen 6 seconden gezien de onafzienbare instroom van mensen, ook al het moeten achterlaten van de bagage bij de ingang, het deed me allemaal erg aan de concentratiekampen, die van later datum waren, denken.
Natuurlijk werden de eerste en tweede klasse op de schepen al aan boord van het schip van aankomst gekeurd. Want ook in the land of the free moeten er verschillen zijn. Het eindeloze wachten in een enorme rij in een grote hal, de onzekerheid, de selecties (niet alleen medisch), het geinterneerd worden als er vragen waren over gezondheid en risico een “public burden” te worden, het was vooral voor de armen.
Desondanks kwam 80% van hen het land binnen. Zonder iets. Met alleen maar de hoop een ander soort bestaan op te bouwen dan in het land van herkomst waar “niets” ook “geen hoop” in hield. Als je al die ontberingen hebt doorstaan en je bouwt wat op in een land dat je die kans biedt, natuurlijk zing je dan “God bless America”. Ik ging veel meer van het patriottisme van de Amerikanen begrijpen daar. Zag ook de analogie met asielzoekers in Europa heden ten dage.
Ik vraag me alleen af hoe het moet met die regio’s waar je geboren kan worden, ook maar bij toeval, waar “niets” ook “geen hoop” inhoudt, als je noch de minimale middelen hebt (want een reis moet toch betaald) noch de karakterstructuur (zelf zou ik het niet gauw doen, me in het vreemde storten met achterlating van alles wat lief en bekend is) om er weg te gaan.
» Posted By Joan On November 07, 2008 @ 20:46
Of “leuk”, dat is niet het goede woord. In elk geval een artikel waar ik me voor 100% in kan vinden.
Overigens erger ik me nogal aan al dat gedoe over het vrouw-zijn van Palin. Ze is gewoon een opportunist, zoals ik vele, vele mannelijke equivalenten ken (ook wel een paar vrouwelijke, maar minder) die hun kans grijpen als die geboden wordt, ongehinderd door twijfel aan eigen kunnen, en die hopen zich er wel uit te zullen bluffen. Dat gaat vaak goed. In haar geval naar grote groepen potentiele kiezers ook.
Ik identificeer me op geen enkele wijze met Sarah Palin. Waarom zou ik? Omdat ik een vrouw ben? Wat een onzin, m’n vroegere muzieklerares met de kunstheupen was ook een vrouw. Heb ik me nooit mee geidentificeerd. Met geen enkele vrouw trouwens, waarom zou je dat doen?
Zijn er mannen te vinden die zich identificeren met George W. Bush, en die zichzelf minder waard vinden vanwege de absolute puinhoop die hij ervan gemaakt heeft? Lijkt me niet. Dus waarom zouden vrouwen niet gewoon hun schouders ophalen bij Sarah Palin?
» Posted By Joan On October 30, 2008 @ 20:43
Hier ook nog een leuk artikel uit Salon, “the Sarah Palin pity party – cry me a freaking river”.
http://www.salon.com/mwt/feature/2008/09/30/palin_pity/?source=newsletter
Ik weet alleen niet of je het kunt lezen zonder abonnement.Wat mij toch veel moed geeft, is dat in Amerika ook behoorlijk veel normale mensen wonen. Mensen die ook niet zitten te wachten op deze dame, wiens equivalent in Nederland me zo gauw niet te binnen schiet. Maar Amerika is ook groter.
» Posted By Joan On October 30, 2008 @ 19:59
Ik weet niet of je links wilt Karin, maar dit is wel een “must read” over Sarah Palin”
http://www.newyorker.com/reporting/2008/10/27/081027fa_fact_mayer» Posted By Joan On October 29, 2008 @ 18:23
Werd even geinterrumpeerd door een telefoontje, zodat een rare schrijffout optrad. Ik vond het natuurlijk niet geweldig dat ik die KKK met rare mutsen en brandende kruisen nog heb mogen aanschouwen op wat toen nog het NTS-journaal heette. Wel dat die tot de voltooid verleden tijd behoren inmiddels en dat de huidskleur van Obama niet meer een alles overheersende rol lijkt te spelen.
» Posted By Joan On October 29, 2008 @ 15:47
Dat zo’n vrouw haar kans grijpt als ze gevraagd wordt, voor een ambitieuze vrouw als Palin begrijp ik dat wel. Ik vind het meer zeggen over het onderscheidingsvermogen van de Republikeinse (natuurlijk voornamelijk uit mannen bestaande) partijtop dat ze zo’n keuze, die toch voornamelijk averechts lijkt uit te werken, hebben gemaakt.
Ben al jaren geabonneerd op een Amerikaans e-magazine, Salon Magazine, en de verhalen die daar over Palin geschreven worden zijn amusant (al schrik je er ook van, dat zoiets mogelijk is in wat toch nog steeds een wereldmacht is, dat zo’n vrouw wordt voorgedragen). De Republikeinse partijtop zou, als enig globaal onderzoek was gedaan, op de hoogte kunnen zijn geweest van verscheidene schandalen die aan haar kleefden. Maar kennelijk is de behoefte ontevreden Hilary-aanhangers te strikken groter geweest dan de behoefte om eens gedegen na te denken wat je je land en de wereld aandoet door niet na te denken wie je als second in command naast een bejaarde met een omvangrijk ziektedossier zet, maar je uitsluitend door electorale motieven te laten leiden. De kans dat zij daadwerkelijk president zou worden als McCain wint, is zeker niet imaginair.
In elk geval ga ik er persoonlijk van genieten. Hoe Obama het ook zal gaan doen, ik vind het nog steeds geweldig dat ik in mijn jeugd nog beelden van de KKK op het journaal heb gezien, met brandende kruisen en verhalen van racistisch geweld en ophangen van mensen uitsluitend op grond van hun huidskleur. Dat mensenrechtenactivisten werden vermoord, alleen omdat ze gelijke rechten voor zwarten en blanken eisten. Ik heb Martin Luther King nog “I had a dream today” horen zeggen, op het journaal, toen hij nog leefde en ben ontzettend geschokt destijds door de moord op hem. Dus ik vind het echt geweldig dat tijdens mijn leven dingen toch nog zo veranderd zijn dat nu een zwarte man president van de V.S. kan worden. Ik vind dat een historisch moment, wil daar bij zijn, en vertrek zaterdag naar New York om het ter plekke te beleven.
» Posted By Joan On October 29, 2008 @ 15:29
Maar heeft ‘m niet gekregen.
» Posted By Joan On October 28, 2008 @ 17:08
Zie trouwens dat het boek van Van Lommel is genomineerd voor de NS Publieksprijs.
» Posted By Joan On October 28, 2008 @ 11:57
Thomas, dat mensen denken dat zij zijn geschapen naar het evenbeeld van een, wat mij betreft fictieve, God kan ook iets zeggen over het narcisme dat Christenen vanaf de eerste Kruistocht gedreven heeft (althans, in mijn optiek). Altijd nummer een moeten zijn, zelfs het Christelijk geloof zou het beste zijn, en dan zou ook de Katholieke kerk de wijsheid nog eens helemaal in pacht moeten hebben. Waarom?
Waarom kun je niet gewoon proberen mens en dier en wereld te respecteren, zonder een soort opperman op een wolk nodig te hebben die je daarbij motiveert? Zelfs als je zou uitgaan van dat geschapen zijn naar Gods aangezicht (beetje vreemd natuurlijk, met al die Chinezen, Italianen, Hollanders, Indianen, Nigerianen, die allemaal bekeerd zijn, om de man/vrouw-verschillen nog maar even buiten beschouwing te laten), dan zou dat toch een extra stimulans moeten zijn andere levende wezens te respecteren?
Het enige dat het “ware” Christelijk geloof met een anderen verstikkende hartstocht respecteert is het ongeboren leven en het leven dat het individu tot last is geworden en waar hij of zij graag van af wil. Abortus en euthanasie, onbespreekbaar voor nog steeds veel Christenen. Terwijl de vele miljoenen doden die in de naam van het geloof of vaker nog het ongeloof gevallen zijn maar voor lief worden genomen.
Als je echt niet gelovig bent, zoals ik, dan dringt de waanzin daarvan pas met volle kracht tot je door.
» Posted By Joan On October 27, 2008 @ 12:55
HenK, vorig jaar ben ik op een bijeenkomst geweest waar Jeroen Geurts, neurobioloog, zijn visie gaf op het zogenaamde “bewustzijn”, juist in de tijd dat Van Lommel met zijn boek kwam. Hij maakte er gehakt van. En op een voor mij overtuigende wijze.
En aangezien “bewustzijn” en religieuze ervaringen denk ik in elkaars verlengde liggen, geldt dat wat mij betreft (hoe jammer ik het ook vind eigenlijk, want religieuze ervaringen hangen toch sterk samen met hoop op iets dat de alledaagsheid van het bestaan te boven zou gaan) ook voor religieuze ervaringen.
Wat mij betreft zit de reincarnatie ook meer in je huidige bestaan. Door je ervaringen verander je, maak je later heel andere keuzes dan in het begin, krijg je andere inzichten en raak je vooroordelen kwijt waardoor je het bestaan vanuit een andere hoek gaat bezien en beleven. Als je bedenkt dat een mens gemiddeld toch zo’n 75 jaar te gaan heeft, het is weliswaar helemaal niets op de geschiedenis van de mensheid, maar wel voldoende om jezelf een aantal keren te vernieuwen. Volgens mij (maar wie ben ik, ik kan het op geen enkele manier onderbouwen) is het het onvermogen van mensen om te accepteren dat je het met dat ene leven moet doen, wat vrijwel elk mens voor zichzelf toch als onvolmaakt zal beschouwen, waardoor mensen er maar een trits komende levens bij gaan verzinnen. Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de hoop, is mijn eigen variant op een bestaande bijbeltekst.
» Posted By Joan On October 24, 2008 @ 11:07
En nog in aansluiting daarop, mijn behoefte om te geloven was kennelijk wel heel groot. Want ik weet ook nog goed dat mijn vader uiteindelijk stierf, ik was daarbij, hij had zijn ogen open en zijn pupillen werden heel wijd. Nou was ik natuurlijk al bekend met het empirisch aangetoonde feit dat pupillen wijder worden als je iets moois ziet, of een geliefde. Dus dacht ik: ik heb me vergist, er bestaat wel degelijk een paradijs, hij ziet nu iets heel moois.
Ach ja, zalig zijn de onwetenden, het staat niet voor niets in de bijbel. Sommige mensen (jouw optelsom van genetisch materiaal en ervaringen) zouden uit die ervaring de conclusie hebben getrokken dat er wel degelijk een leven is na de dood, en het daarbij gelaten hebben. Deze wijsneus echter, die nooit zomaar eens iets aan kan nemen maar er altijd een verklaring voor wil hebben, vroeg aan de huisarts hoe dat kwam, dat die pupillen zo wijd werden. En kreeg het prozaische antwoord dat na de dood alle spieren zich ontspannen, en daardoor de pupillen zo wijd worden.
» Posted By Joan On October 23, 2008 @ 12:22
Is prima Sjef, ik heb er niet wakker van gelegen.
HenK, ik zit nog wel eens terug te denken aan alle “jamaar, jamaar, jamaar”-vragen die ik mezelf vroeger stelde door externe prikkels en ik mis het wel eens. In elk geval voor mezelf heb ik toch wel een aantal mij bevredigende antwoorden gevonden. Die hoeven een ander niet te bevredigen, die ander vindt op een gegeven moment wel weer antwoorden die hem/haar bevredigen. Zelf geloof ik echt niet in God, maar dat mijzelf bevredigende antwoord heb ik ook niet van de ene dag op de andere gevonden, dat was een ontwikkeling van een heel leven.
Wat ik maar bedoel te zeggen, welk antwoord je ook vindt voor jezelf, het heeft geen externe consequenties. Terwijl daar in de bijbel en de Koran toch ernstig mee gedreigd wordt. Want die Goden willen de discipelen wel bij de les houden.
Ik weet nog dat ik me jaren geleden heb uit laten schrijven als dooplid van de Hervormde kerk. Weet ook nog waarom, maar dat doet er in deze context niet toe. Ik weet nog wel dat ik angstig was. Dat ik echt dacht, zo was het socialisatieproces doorlopen, dat dit repercussies voor me zou hebben. Dat God, in wie ik toen kennelijk nog wel op de een of andere manier geloofde, een appeltje met mij persoonlijk te schillen zou hebben.
Maar er gebeurde net zo weinig als toen die beelden van Zeus in de cisternes van Istanbul gekieperd werden. Helemaal niets dus. Op de een of andere manier ga ik ook niet uit van een God die op zijn wolkje zit te schuddebuiken en denkt: Wacht maar. Al die profane praat, straks kieper ik jou lekker de hel in.
Maar misschien komt dat wel omdat mijn vader zelfs vier keer een hartstilstand heeft gehad en vier keer gereanimeerd is. In die tijd dat net die verhalen op gang begonnen te komen over die tunnel van licht, en al die geliefden die je aan het einde daarvan op zouden wachten. Vroeg dus uiteraard goh Pap, heb je die tunnel van licht gezien? Nou nee, niks van gemerkt, gewoon een er niet meer zijn, net als wanneer je slaapt. Bij mij is het hemd nader dan de rok, en ik heb daarna die lichttunnelverhalen nooit meer serieus genomen. En het bestaan van hemel en hel, en een voortbestaan na de dood, ook niet.
» Posted By Joan On October 23, 2008 @ 12:14
Sjef, als jij me kunt uitleggen hoe het een beetje debiele Marokkaanse meisje dat vanmiddag voor me zat in de tram voor het respect dat ze verdiende een (rechts)grond nodig had, daar niet al van nature vanwege haar zijn aanspraak op maakte, of waar ik heb beweerd dat respect betaald en afgekocht zou moeten worden, dan komen we misschien een stapje verder.
Maar ik denk het niet. Ik heb merkwaardig weinig affiniteit met mensen die anderen voor ZweefTeef uitmaken, grappig bedoeld of niet. Ik verdoe aan dat soort mensen niet mijn energie, uit respect voor mezelf.
» Posted By Joan On October 23, 2008 @ 00:58
Trouwens, nog als aanvulling, veel mensen die jong zijn en het leven vrij beangstigend vinden vluchten niet in God of isme, maar in heel andere dingen als drugs en drank. En die leren dat ook af naarmate ze ouder worden. Daarom wordt een oudere verslaafde mededogenwekkend, terwijl je bij jongeren nog denkt nou ja, dat hoort erbij op die leeftijd.
Ik wil echt niet zover gaan om te zeggen dat oudere gelovigen in God aanspraak maken op mededogen van de medemens net als andere verslaafden, zeker ook niet omdat ze naar eigen zeggen de Goddelijke genade al genieten. Toch zou ik mensen willen vragen in hoeverre verslaving aan een middel verschilt van geloof in God. Het geeft je allebei een goed gevoel. Maar misschien is dit voor sommigen te cynisch. Als prive-persoon geloof ik niet in die Goddelijke genade. En begint het mij te duizelen als een verder redelijk normaal en intelligent mens mij zijn of haar geloof in God probeert te duiden.
Zelf ben ik de absolute prive-mening toegedaan, die ik aan niemand wil opdringen en die niemand met me hoeft de delen, dat God (en elk politiek isme) mensen een rem bij voorbaat geeft. Een handicap om andere mensen te leren kennen en waarderen, en hun meningen te proeven.
God (en elk isme) is naar mijn mening voor de enige die er van wieg tot het graf toe doet in elk individueel leven, namelijk jezelf met wie je het toch maar moet zien te doen, een factor die je uit moet weten te schakelen omdat het afleidt van waar het om gaat, zoals door een voor sommigen bestaande God ook beschreven in zijn geboden. Leven in het bewustzijn van, en in vrede met, je soortgenoten die de aarde bevolken.
Het kan best zijn dat ik de begrippen God en religie door elkaar haal. Voor iemand die noch in het ene, noch in het andere gelooft doet zich al gauw een samensmelting voor. Hoewel ik denk ik, uit pragmatische overwegingen en vanwege het sociale netwerk, eerder geneigd zou zijn te geloven in het instituut kerk dan in de inspirerende factor binnen die institutie, God geheten.
» Posted By Joan On October 22, 2008 @ 22:28
Ik vermoed, Sjef, dat als je een dakpan maar voldoende eseterische luchtigheid geeft veel mensen graag bereid zullen zijn het geloof van de dakpan aan te hangen. De dakpan biedt beschutting. De dakpan is tastbaar en kan de menselijke broederschap symboliseren. Samen onder hetzelfde dak, elk in de eigen individualiteit. Als ik mij laat meeslepen, zoals veel mensen zich hebben laten meeslepen door een imaginair iets, dan zal ik met een beetje oefening een waardig voorganger in de leer van de dakpan worden.
Op zich heb ik trouwens ook wel een antwoord op mijn eigen vraag: Waarom hebben mensen een God nodig om ze het leven door te helpen? Ik vermoed dat het, zoals heel veel andere zaken ook, alles met angst te maken zal hebben. Als je nog heel jong bent en dat hele lange leven lijkt nog oneindig, en beangstigend, en je vraagt je nog af wat je wel niet allemaal zou kunnen overkomen, dan heb je “iets” nodig. Dat kan een politieke ideologie zijn, dat kan ook een religie zijn. Want de gedachte dat je helemaal alleen, als individu (ook al kan dat in praktische zin heel goed in ons zeer bevoorrechte stukje West Europa waar je het geld uit de muur haalt en het brood bij de bakker) je door dat leven zou moeten slepen, griezel, griezel, nee, in elk geval staat God me bij (of de gedachte aan Marx, of om het even wie).
Als je ouder gaat worden en gaat merken dat het ondanks soms forse tegenslagen toch wel meevalt op die aarde (althans, in ons zeer bevoorrechte gebiedje hier in West Europa waar je ook als je vreselijke ziektes krijgt in elk geval bent verzekerd van zorg en behandeling, in elk geval bent verzekerd van een boterham, hoe karig ook besmeerd soms);
als je gaat merken dat je het net als al die anderen waarvan je je vroeger nog wel eens afvroeg hoe het hen nou lukte om te zeggen dat ze gelukkig waren in die enquetes van welk bureau dan ook en dat jij dat maar niet voor elkaar kreeg, toch behoorlijk naar je zin hebt;
als je kortom begint te merken dat je het toch aardig weet te redden, dan ga je ook die God wat relativeren. Of andere ismes. Vandaar ook mijn stelling dat God en ismes alles te maken hebben met eigenbelang.
Het enige isme dat mij nog weet aan te spreken, maar ook niet in voldoende mate om er voor in een oranje jurk te gaan lopen, is het Tibetaans boeddhisme. Ik ben ooit eens drie dagen naar Tours et Taxis geweest in Brussel en heb daar onderricht gekregen van de Dalai Lama. En dat sprak me zeer aan. Niet alleen omdat hij zei dat je alle ‘wijsheden’ moest benaderen vanuit je eigen geloofstraditie en je dus zeker niet ineens tot het Boeddhisme moest bekeren, maar ook om de manier waarop hij de dogma’s van het eigen geloof wist te relativeren. Zo ging er een mug op zijn blote arm zitten en die sloeg hij dood, en zei er tegen de zaal bij dat je alles niet te letterlijk moest nemen. Natuurlijk weet ik niet of ik toen niet werd gemanipuleerd en er in werkelijkheid geen mug zat, maar het sprak me aan.
Ook zijn boodschap van respect voor alles wat leeft, groeit, voor de gedachten van anderen, het sprak me allemaal aan. Het vergeven van je vijanden, omdat je daardoor een betere wereld krijgt, het je bekommeren om de aarde die uitgeput kan worden. Koren op m’n ziel en m’n inwendige molen. Alleen, ik probeerde al op die manier te leven. Dus hoef ik geen boeddhist te worden, maar kan ik hem wel als inspiratiebron gebruiken en daarbij zelf blijven denken.
En zolang ik daarbij niet ga denken dat ik de waarheid in pacht heb, vind ik daar niets mis mee.
» Posted By Joan On October 22, 2008 @ 21:58
Henk, even kort want ik moet weg, maar het feit dat kerkelijke overheden opdracht gaven aan kunstenaars was ook in machtsfactoren gelegen.
Het woord diende te worden verspreid, de mensen waren nog analfabeet (en voor de periode dat de boekdrukkunst werd uitgevonden kon ‘het woord’ ook praktisch nauwelijks worden verspreid). Dat latere generaties die zich die achtergrond vaak niet meer realiseren soms denken dat er echt wel een God moet bestaan om zulke prachtige kunstwerken te kunnen hebben geinspireerd, neemt nog steeds niet weg dat die kunstwerken mensenwerk zijn en werden gemaakt in opdracht van een Katholieke kerk (het protestantisme is ook van later datum) die door beeldende kunst het woord wilde verspreiden, verheerlijken en verdedigen.
Vanuit een zelfde machtsdwang als waarmee in de 12e eeuw de eerste kruistocht naar Bethlehem werd georganiseerd, om de Islamieten die de pretentie hadden een nog betere God te hebben uitgevonden uit te roeien.
Zelf ben ik niet gelovig, al weet ik de serene sfeer van een Kerstdienst, het handen schudden onderling en het elkaar vrede toewensen zonder meer te waarderen. Ik denk ook zeker wel dat mensen als het geloof niet bestond andere motieven zouden weten te vinden elkaar uit te roeien, dat is trouwens ook ruimschoots aangetoond met de vele, vele miljoenen doden die uit naam van een “ware” politieke ideologie zijn gevallen, of het nou het communisme, het nationaal-socialisme of wel isme ook was.
Wat dat betreft is mijn serene, haast Christelijk te noemen wens voor de mensheid dat ze zowel bij een politieke ideologie als bij een religie zich afvragen welke garanties het verdedigen van de gepretendeerde “waarheid” zal geven voor de vrede op aarde die ze allemaal pretenderen na te streven.
» Posted By Joan On October 22, 2008 @ 15:42
Een erg mooie plek om je over het geloof te verwonderen is Istanbul. Heerlijke stad. Maar ook eentje waar je met eigen ogen kunt zien hoe het gegaan is.
Eerst het pantheisme, de afgoderij. Als je de ondergrondse waterreservoirs, de cisternes, bezoekt dan zie je daar hoe de funderingen gesteund worden met beelden van Zeus, van Medusa, etc. Ze hadden hun functie als God uitgediend, maar konden heel goed recycled worden in de bouw want dat materiaal van die zuilen waarop hun aangezichten waren uitgehouwen was kostbaar. Ook voor een totale leek als ik maakt het trouwens begrijpelijk waarom die Christelijke God zo afdwong in z’n geboden dat gij geen andere God voor uw aangezicht zal hebben want voorheen hadden ze nogal wat te kiezen!
Er gebeurde trouwens niks toen ze in die waterreservoirs gedumpt werden. Die oude Goden uit de mythologie, ze namen geen wraak.
De prachtige Godshuizen die daarna gebouwd werden, de echt wonderbaarlijk mooie mozaieken en fresco’s, ze zijn vooral zo goed in stand gebleven omdat ze later, toen Allah in de plaats van God kwam en de kathedralen als moskee dienst gingen doen, werden betegeld. Want afbeeldingen waren in dat nieuwe geloof verboden.
En nog steeds, geen bliksems uit de hemel, geen geschud op de grondvesten. Het waren in elk geval allemaal vergevende Goden, die zich opzij lieten zetten voor hun opvolger.
Er is net ook een leuk programma gestart op t.v., heel prozaisch “Verleden van Nederland” geheten. Gisteren ging het er over hoe God verscheen in de Lage Landen. Niet op een wolk, en ook niet door engelengezang over die zompige veenmassa te laten schallen. Gewoon, als figment of the mind. Voor mij is een raadsel, en zal ook altijd een raadsel blijven, waarom zoveel mensen een God nodig hebben in het bestaan. Misschien kan JuZo mij dat eens uitleggen.
» Posted By Joan On October 20, 2008 @ 12:54
Nee hoor Karin, God stelt je op de proef door te kijken of je blind genoeg achter een idee aan wilt lopen om het hellegat Lourdes te leren handelen. Maar God is ook barmhartig, sommige ware gelovigen wil hij de ultieme test besparen omdat ze al het bewijs hebben geleverd in dit aardse bestaan eenvoudigen van geest te zijn, die zo het Koninkrijk der Hemelen in mogen wandelen.
Sjaak, waarom geeft het geen pas het geloof in de mangel te nemen, maar wel om dat geloof te gebruiken om een aanstaande eerste burger van mijn stad, Ahmed Aboutaleb, met de grond gelijk te maken? Ik vind mensen van vlees en bloed toch vrij wat belangrijker dan ‘de schrift’.
HenK, ik denk dat die vragen ons met de paplepel worden ingegoten. Op school, in de kerk waar je altijd wel eens mee naartoe bent genomen al was het maar, als in mijn geval, om een vriendinnetje dat echt moest van haar ouders nog wat door de dienst heen te helpen. Ik weet nog dat op de openbare school waar ik zat het een zeer ernstig vergrijp was uit de Godsdienstles te worden gestuurd, vele malen erger dan uit Frans of geschiedenis bijvoorbeeld, terwijl je de de Godsdienstlessen toch zeker op dezelfde hoogte zou kunnen stellen als de geschiedenislessen. Goed voor je algemene ontwikkeling en een begin van begrip van de wereld om je heen, meer niet.
Maar ik vraag me wel eens af, als we niet allemaal, gelovig of ongelovig, dat geloof al op zo’n jonge leeftijd door de strot geduwd kregen, als het niet zo beladen zou zijn, er niet zoveel gekwetste gevoelens aan vast zouden zitten, of we ons die vragen ueberhaupt wel zouden stellen en niet meer zouden accepteren, als gegeven, dat we niet weten wat de wereld is en hoe mensen er beland zijn, en dat ons bestaan kort zal duren. Ik bedoel, je kunt er wel decennia lang over filosoferen, maar een andere conclusie zul je toch niet kunnen trekken.
Zelf, als ongelovige, zit ik nooit te denken hoe God de vele, vele moordpartijen op deze wereld met droge ogen heeft kunnen aanzien zonder in te grijpen. God bestaat niet in mijn perceptie, dus zijn de mensen er zelf verantwoordelijk voor. Misschien is die eigen verantwoordelijkheid iets dat zwaarder weegt dan al die vragen van waartoe, waarheen.
Doet me aan Mieke Telkamp denken, ik zag van de week de weliswaar zwaar geromantiseerde, maar toch mooie film “Amazing Grace”. Kun je je ook afvragen waarom God niet ingreep als zwarte mensen, in boeien geslagen waardoor ze dislocaties kregen van heupen en andere gewrichten waar ook Lourdes en de Heilige Maagd geen oplossing meer voor in huis zouden hebben, werden vervoerd als lading in het ruim, waarbij standaard de helft omkwam tijdens het transport. Die film greep me, ondanks (of misschien ook wel door) de suikerzoete laag van romantiek. Hoewel het even een forse ontnuchtering was na afloop toen een vriendin zei: Amazing Grace, dat wordt altijd bij crematies gespeeld. Als: “Waarheen leidt de weg die we moeten gaan” van Mieke Telkamp. Wat mij betreft is je crematie een beetje laat om die vraag nog te stellen. Kun je beter tijdens je leven iets proberen te doen om de wereld een oord te maken die een fictieve hemel achteraf overbodig maakt.
» Posted By Joan On October 19, 2008 @ 20:00
God stelt je op de proef. Je gaat daarna toch het Koninkrijk der Hemelen in. Het ultieme hellegat lijkt mij trouwens Lourdes.
» Posted By Joan On October 18, 2008 @ 20:25
Wat hartstikke goed!! Gefeliciteerd en nog heel veel plezier en geluk gewenst met deze nieuwe dimensie aan het bestaan.
» Posted By Joan On October 15, 2008 @ 10:43
Ik pik er gewoon de tekstjes uit die me aanstaan, Thomas. Ben totaal niet gelovig. Hoewel ik me wel eens erg getroost heb gevoeld, dat was bij de kathedraal van Canterbury en in de tuin bloeide een zo prachtige roos als dat alleen in Engeland kan, toen ik bedacht dat door de eeuwen heen al mensen naar die kathedraal waren toegekomen. Allemaal mensen met uiteindelijk dezelfde sores die voor elke nieuwe generatie weer geldt (al zijn wij hier in het Westen, zelfs met kredietcrisis, natuurlijk wel erg bevoorrecht ten opzichte van eerdere generaties). Dat was geen troost van een hogere macht, maar van de gedachte aan mijn medemens.
En aangezien ik er van ben overtuigd dat ook die bijbelteksten zijn vervaardigd door eerdere medemensen, en niet zijn ingeblazen door een hogere macht, lees ik ze ook in die zin, hoe profaan gelovigen dat ook zullen vinden. Sommige sla ik dus over, andere lees ik met vreugde, in het besef dat velen voor mij dat al gedaan hebben. Maar we dwalen nu wel ver af van de kredietcrisis!
» Posted By Joan On October 17, 2008 @ 15:28
Karin, ik zal proberen er aan te denken. Ik ram altijd maar door op die toetsen zonder naar opmaak te kijken.
Thomas, natuurlijk kan ik nu niet instappen, want mijn gekelderde geld zit in die aandelen. Was toch niet van plan me in de schulden te gaan steken om bij te kopen. Verder wacht ik rustig af totdat het tij gaat keren. Gebeurt dat niet, tant pis. Zoals de Lieve Heer al zei (ja wat zei hij ook alweer? jij bent volgens mij meer bijbelvast dan ik). Maar iets in de geest van “als ik die lelies in het veld nou zo mooi heb aangekleed, en die vogeltjes in de lucht van wurmpjes voorzie, zou ik dan de mens vergeten?” Weliswaar ben ik niet gelovig, maar “elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad” is een tekst die me altijd heeft aangesproken. Dus maak ik me nooit zorgen om de toekomst.
» Posted By Joan On October 17, 2008 @ 13:34
«« Back To Stats PageDe reden waarom dingen ook niet echt zullen veranderen is dat sommige mensen echt schaamteloos zijn en zullen blijven. Neem al die bankiers die gigantische bedragen meekrijgen omdat ze met hun wanbeleid zo’n bank ten gronde hebben gericht. In de toekomst zou zoiets voorkomen kunnen worden, hoorde ik Bos besmuikt zeggen, maar in bestaande arbeidsovereenkomsten kon helaas niet ingegrepen worden. Ik heb van zegge en schrijven EEN topbankier gelezen dat hij afzag van zijn miljoenenbonus. De rest heeft het lekker geincasseerd en is naar Saint Tropez vertrokken of waarschijnlijker nog naar een belastingparadijs of Zwitserland. Ik vind dat gewetenloos, maar ben bang dat juist gewetenloosheid je aan de top brengt. Deals sluiten onderling, het beentje lichten van degenen die bedreigend zijn, het old boys network dat het altijd heeft uitgemaakt onderling, wie de baantjes toegeschoven krijgen, en ik zie daar echt geen verandering in komen omdat ik ook jongere mannen, de huidige dertigers, op precies dezelfde manier zie opereren. Ik zeg het even heel gechargeerd maar wel hoe ik het ervaar, ze weten vaak incompetentie en een gebrek aan daadkracht te maskeren met een mate van arrogantie die de argeloze buitenstaander het gevoel geeft dat onder die arrogante houding toch heel wat kennis schuil gaat. En het erge is dat ze daar ook mee wegkomen. Ze weten zichzelf te verkopen en krijgen hoge functies, terwijl de onderliggende kwaliteiten om die functies ook daadwerkelijk goed te kunnen vervullen vaak ontbreken. Bij vrouwen is dat toch echt anders, die zijn conscientieus, nemen geen taken op zich waarvan ze denken dat ze er de capaciteiten niet voor hebben, zijn eerder te terughoudend over het persoonlijk kunnen dan dat ze aan zelfoverschatting lijden. En wat zie ik gebeuren (ik beperk het nu even tot mijn eigen referentiekader): Je ziet die vrouwen toch wijken. Ze gaan uiteindelijk toch niet voor de topfuncties, omdat ze het onderhuidse gevecht niet aan kunnen of willen. Terwijl je mannen waarvan je echt bij jezelf denkt: Welke kwaliteiten gaan er nou schuil achter die bravoure, waarom heb ik ze toch echt nog steeds niet kunnen ontdekken? doorstoten, terwijl ze elkaar steun zoeken en krijgen en de sporadische vrouwen die het anders willen doen met een blok als bij volleybal buiten het spoor weten te krijgen. Er moet echt structureel iets veranderen, en niet alleen op de financiele markten. De hegemonie van het old en zeker ook young boys network moet doorbroken worden, want zij zijn en blijven degenen die de banen verdelen. Natuurlijk zijn er hartstikke veel goede en capabele mannen, die zich op een prima manier inzetten. Ik zei al dat ik chargeer. Maar het is wel een mechanisme dat je niet moet onderschatten en waar eindelijk eens iets aan moet worden gedaan, alleen zou ik niet weten wat. Vroeger heb ik nog gewerkt bij een organisatie die er op was gericht vrouwen in besturen en raden van commissarissen te krijgen. Die is ten onder gegaan, maar misschien moet een tweede poging in die richting worden ondernomen. In een maatschappij die nog steeds zo volgens het top-downmodel functioneert, kun je de mentaliteit aan de top maar het beste als eerste aanpakken. Dus veel werknemerscommissarissen, en diversiteit in de top niet nastreven, maar verplicht stellen. Misschien dat er over 30 jaar dan iets verandert.
» Posted By Joan On October 17, 2008 @ 12:03