Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Fanny
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Indrukwekkend stuk. Ook al begrijp ik er niet veel van, toch komt het aan.
“I am InstruMan”. Me too!» Posted By Fanny On August 08, 2009 @ 10:23
@Thian, wil nog even zeggen dat het natuurlijk niet op jou sloeg mijn bericht! Ik heb veel respect voor jou zoals ik al eerder schreef.
En volgens mij had Herman Brood hele liefhebbende ouders, maar ik kan me vergissen natuurlijk. Daar heeft Cinner natuurlijk gelijk in, wat weten wij precies van anderen.
@Janus, ik begrijp het zelf ook niet goed, misschien omdat ik zelf ongelukkig ben of in elk geval was. Maar ik zal hier nu niet meer posten.
» Posted By Fanny On August 13, 2009 @ 14:39
Waar ik mee zit is dat sommige mensen liever zelfmoord plegen dan dat ze iets proberen te doen aan hun leefstijl. En dat wordt nog normaal gevonden ook. Kijk bijvoorbeeld naar Herman Brood. Waarom heeft die man niet eerst geprobeerd een normaal leven te krijgen zonder verslaving. Maar bij hem zei iedereen dat hoort erbij, dat hoort bij hem. Een destructief leven hoort bij de mens? Vreemd dat zijn familie en vrienden (en vrouw?!) dat gewoon accepteren en laten gebeuren. Is het nu zo moeilijk om een beetje gezond en regelmatig te leven? Als kind deed je dat toch ook.
» Posted By Fanny On August 13, 2009 @ 09:57
Ik zou het juist andersom denken: die vragen waar geen antwoord op is kunnen zo bezwarend zijn dat het beter is om op te kleine schoenen te gaan lopen. Oftewel, je bezig te houden met de dagelijkse beslommeringen. Vragen stellen als: hoe kan ik het voor mezelf ietsje prettiger maken op dit moment.
» Posted By Fanny On August 08, 2009 @ 10:07
Newana, het is geen teleurstelling hoor van mij, en misschien klink ik ook een beetje als een oude muts, maar ik wil alleen maar zeggen dat ik weet hoe klote en moeilijk het begin 20 kan zijn. Ik zou geen jaar in de tijd terug willen. En toch ben ik blij dat ik alles heb doorgemaakt. Het lijkt bijna onmogelijk om als gevoelig mens door het leven te komen, maar dat is het gelukkig niet. Je krijgt wel mogelijkheden om hele eigen keuzes te maken, gelukkig. Als je maar eigenwijs genoeg durft te zijn. Beschadigingen en stoornissen zijn lastig, maar niet onmogelijk om mee te leven.
Liefs en alle goeds van Fanny.
(ook mij valt het een beetje zwaar om hier te lezen, dus ik denk ik dat ik niet rond blijf hangen, sorry)» Posted By Fanny On August 07, 2009 @ 16:10
Op momenten dat je diep gezonken bent, moet je nooit vragen stellen waar geen antwoord op is. Zoals: waarom ben ik hier? Waar moet het heen met de wereld? en dat soort dingen. Van de verkeerde vragen word je nog ellendiger.
Verder vind ik het echt ongepast bij dit onderwerp als mensen elkaar gaan adviseren maar te stoppen met therapie enzo. Dan komen we gezellig samen in een neergaande spiraal, geen prettig idee.@Nerwana. Je bent duidelijk veel jonger dan ik. Ik werd pas gelukkiger na mijn 35e. Die eerste jaren van zelfstandig worden zijn gewoon klote. Ik zou zo veel mogelijk richten op de leuke dingen, en een beetje vertrouwen hebben. Zelfs met allerlei stoornissen e.d. kun je een goed leven voor jezelf opbouwen. Het kost tijd, dat wel.
@Thian, voor jou heb ik echt veel respect. Goed dat je schrijft: ‘daarom blijf ik in gesprek’. Het beste wat je kunt doen, en ook heel moedig. Go girl go!
» Posted By Fanny On August 07, 2009 @ 09:57
Newana, (213) Ik krijg kippevel! Ook ik heb die droom (gehad) en ook ik heb conservatorium gedaan. Even bijkomen. Ik schrijf wel weer.
» Posted By Fanny On August 04, 2009 @ 16:47
«« Back To Stats PageAlsof ik het zelf geschreven heb, jouw bericht Newana (211)!
Bezig zijn met de gevoelens van je therapeut, dat het zo sneu voor hem zou zijn… En de rest, die onbegrijpelijke genoegens van mensen, feestjes waar je heeeeelemaal niets aan vindt. Alsof je in een andere wereld leeft. Het klopt dat de meeste mensen en roze bril ophebben, dat is precies wat er aan de hand is. Depressieve mensen zijn veel realistischer, is laatst uit onderzoek naar voren gekomen.
Het heeft mij heel veel tijd gekost om te realiseren dat ik precies mijn eigen wereld mag maken zoals ik het prettig vind. Het wordt een klein wereldje dan, met twee of drie vrienden, maar dat vind ik niet erg, het is mijn wereld. Verder zoek ik naar kunstenaars die in mijn wereld passen, en dichters en muzikanten. Ik maak een verzameling, en die wordt steeds mooier. Ook wil ik een verzameling verdedigingsmechanismen ontwikkelen tegen de boze buitenwereld, want ik moet er toch mee om leren gaan. Soms leen ik een roze bril, en doe dan tijdelijk mee met die ongein, gewoon om me eens in hun visie te verdiepen.
Ik wou dat ik je een rondleidinkje kon geven in mijn (pas geboren, en nog helemaal niet volgroeide) wereldje. Wie weet inspireert dat jou weer. En die droom die je niet opschreef? Nooit opgeven!» Posted By Fanny On August 04, 2009 @ 13:13