Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Bert
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Ook hier terechtgekomen na diverse sites over zelfmoord gelezen te hebben. En veel raakt me, diep, erg diep.
Ik herken veel, en ik wil ook niet verder meer. Ik ben op, leeg helemaal leeg. 5 jaar geleden een vrouw leren kennen, alle2 gaan scheiden en gaan samenwonen. Met ups en downs, vaak kort uit elkaar maar we trokken altijd weer naar elkaar toe, zo sterk, zo onvoorstelbaar sterk. 3 x verhuisd voor haar, laatste keer naar bijna het uiterste puntje in Zeeland waar haar kids en kleinkids wonen, en ik kom ujit het midden van het land dus een flink stuk, bijna 200 km. Maar alles had ik ervoor over, en zij ook. En toch ging het mis daar doordat ik vanbinnen zoveel angst had opgebouwd dat ze weer weg zou gaan en ik soms spontaan woede uitbarstingen had, de angst kreeg soms een uitlaatklep. Naar de psychiater en psycholoog om die angst weg te krijgen, maar het was te laat, ze kon er niet meer tegen. Toen ik eens thuiskwam was ze weg. We hebben toch contact gehouden en ze heeft me met alles geholpen, eten, huishouden, verhuizing terug etc. Nu ben ik hier en niemand die kan begrijpen wat ik voel. Zij zit zo diep, zonder haar lukt me niet. De pijn word erger en erger. Iedere dag huilend wakker worden en huilend de dag door komen. Het lukt me niet meer. Zij maakte dat ik voelde dat ik leefde, en samen hadden we altijd veel lol. Nu is dat weg en de dag, de avonden en de weekenden zonder haar doorkomen? Alleen maar denken aan haar, tegen haar praten in gedachten. Ik ga steeds harder malen en malen. Wij hadden iets speciaals, zo heftig, zo mooi. We weten alle2 dat we nooit meer zoiets meemaken met een ander, dat zullen voelen.
Veel pills opgespaard die ik van de psych heb gehad al die tijd. Dit speelt nu al 4-5 maanden. En ik hoop en bid dat God me kracht en lef geeft om ze allemaal te slikken.
Ze weet hoe ik eraan toe ben nu en ze probeert me op te peppen via msn enzo maar ze merkt dat dat bijna niet meer lukt. Ze waarschuwt me vaak om geen pillen te pakken.
Maar weer bij elkaar? weer die spanningen door die angst in me? Nee dat wil ze niet.
Ik zit maar wat te malen alleen, nergens geen zin meer in. Meubels opgeslagen hier, chaletje gekocht om toch maar te kunnen wonen.
Terug waar ik vandaan kom maar mijn hart ligt in Zeeland, bij haar.
Zo leeg, zo zinloos alles. Op, voorbij, mijn leven is geleefd. Het begon met haar en het zal eindigen nu ze weg is.
Zij en ik kunnen alle2 niet begrijpen waar dat gevoel vandaan komt bij me, steeds meer van haar gaan houden. Ik zei weleens tegen haar; het kan niet gezond zijn zoveel van iemand te houden. Ik weet nu dat dat waar is.
Afstand nemen, nee dat zal me echt nooit lukken. Er was iets speciaals tussen ons en dat is niet meer. Zij heeft het er erg moeilijk mee maar kan er redelijk goed mee omgaan. Ik niet, eten en drinken gaat redelijk en toch val ik flink en snel af, het verdriet vreet me gewoon op.
Zelfvertrouwen, zelfrespect, vreugde int leven. Door haar had ik dat, nu kruip ik weg en verschuil ik me voor iedereen. Niemand praat graag met iemand die altijd down is en tranen in zijn ogen heeft.
Gaan slapen en bidden om niet meer wakker te worden, iedere avond doe ik dat.
Het moment zal komen dat het echt genoeg is voor me, zonder haar is mijn leven geleefd.» Posted By Bert On August 22, 2009 @ 15:20
Er is gelukkig geen assistentie van een peloton M.E. nodig geweest om die draaideur te ontzetten. Had ik je bijna weer bij het acht uur journaal kunnen bewonderen.
» Posted By Bert On July 28, 2006 @ 04:41
Nova, 25 april 2006: borstkanker
NOVA. Karin Spaink. Daar gaat je hart wel sneller van slaan bij het horen van de aankondiging. Beiden moet blijven en jij in het bijzonder Karin.
groetjes van Bert» Posted By Bert On April 30, 2006 @ 00:34
«« Back To Stats PageOnwaarschijnlijk denk je in eerste instantie wanneer iemand die je sympatisch is kanker ontmoet. Bij een kennis wees ik het milieu aan als dader. Het was ook erfelijk. Lag ook aan de genen vertelde hij me. Daarop voelde ik me nog kleiner. Hij voelde. Niet ik. Enige tijd geleden zag ik je op zo een videoclipding tijdens een speech. Je kruk gebruikte je nauwelijks. Wat een schrik dus na het lezen van dit berichtje. Nu weet ik dat je een sterke wilskracht bezit. Wij zijn dus vol goede moed.
groetjes Karin van
Bert» Posted By Bert On April 11, 2006 @ 22:18