Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Annemarie
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Dat is precies wat mij ook tegenstaat. Ik ben niet zo zeer tegen vlees eten, maar meer tegen de manier waarop deze dieren worden gehouden.
Levenslang gevangen in een krap hokje zonder een zonnetje of een sprietje gras. We gaan door het lint als er een hond in een warme auto zit, maar over deze dierenmishandeling hoor je normaal nooit iemand.
Als de vleesverwerkers ze zouden kunnen kweken als vierkante blokjes in plastic dan zouden ze dat zeker doen. Ook deze dieren hebben recht op een “leven”.» Posted By Annemarie On August 09, 2017 @ 15:50
Al een wat ouder topic, maar ik wil toch graag nog reageren.
Eigenlijk heb ik namelijk helemaal niet de indruk dat het ziekte-proces bij Alzheimer/dementie geromantiseerd wordt. Ik hoor mensen voornamelijk praten over hoe pijnlijk en hoe zwaar het is om mee te maken in je directe omgeving. En aangezien meer en meer mensen er direct of zijdelings mee te maken hebben is het beeld van een rot-ziekte die langzaam maar zeker je dierbare zoals hij/zij was laat verdwijnen, en die in latere stadia vooral enorm zwaar te dragen is voor partner/familie/vrienden volgens mij vrij breed bekend.
Ik denk dat wanneer mensen het hebben over vrolijke, vertederende of bijzondere momenten met de dementerende persoon , het een manier is om het nog enigzins draaglijk te houden . Het kan een lange weg zijn, en op de één of andere manier ‘moet’ je daar dan toch het beste van maken samen, niet waar?
Heb pasgeleden gehoord dat één van m’n dierbare vriendinnen, 54 jaar, Alzheimer heeft en ja… dat hakte er wel even in. Terwijl we samen ook al wel hebben gelachen , zwarte humor enzo , naast tranen en de erkenning dat er een moeilijke en rare tijd gaat komen .
» Posted By Annemarie On June 08, 2016 @ 13:52
Drie jaar geleden overleed mijn oma op 99 jarige leeftijd. Het was een opluchting. Ze woonde sinds haar 83e in een bejaardentehuis met een extra zorg afdeling. De laatste drie jaar kon ze niet meer lopen en was dus niet meer zelfstandig. Ze werd 1 x per week gedoucht. Als ze naar het toilet moest en de verpleging belde kreeg ze regelmatig te horen poep maar in uw luier, wij hebben geen tijd. Haar billen werden niet meer afgeveegd, dat ving de luier wel op. Gevolg was dat de doorzitwonden niet meer dichtgingen. Als ik of andere familieleden kwamen (op verschillende tijden) zat de verpleging vaak koffie te drinken en heus we kwamen er vaak. De manager liep met steeds dikkere mappen onder zijn arm door het huis en was amper te spreken te krijgen. Mijn oma was die laatste jaren doodongelukkig. Het was een zegen dat ze een infectie kreeg en rustig insliep. Het was mensonterend!
» Posted By Annemarie On November 12, 2014 @ 23:32
Intifada – opstand
» Posted By Annemarie On February 03, 2011 @ 23:49
Hier ook zo’n brokkenpilootje.. van het linker achterpootje de teen aan de binnenkant gebroken.
Flesje pijnstiller meegenomen. De dierenarts had er even een tape omheen gedaan, maar dat was binnen vijf minuten na thuiskomst er al af.
Gelukkig mag hij volgende week wel naar het pension; de leidster daar mag/kan de pijnstiller ook geven. Het wordt wel een geduld kwestie, maar vergeleken bij de 6 weken bench-rust van 6 jaar geleden, is “huisarrest” eigenlijk “peanuts”.» Posted By Annemarie On February 11, 2021 @ 15:02
Een beetje laat, maar niet minder gemeend: van harte gefeliciteerd!
» Posted By Annemarie On January 13, 2008 @ 17:42
Trouw, 19 augustus 2006: ‘Ik heb het gevoel dat ik af ben’
«« Back To Stats PageDag Karin,
Vandaag las ik het ‘Tien geboden’ interview met jou in Trouw. Wat een mooie, heldere taal spreek je ! Er sprak veel gevoel voor het leven zoals het is uit.
Ik wist tot vandaag niet dat je kanker had en het raakte me meer dan ik zou denken.
Heel veel sterkte en levensgeluk gewenst,Annemarie
» Posted By Annemarie On August 20, 2006 @ 05:31