In het hol van de leeuw

Met andere Karin zat ik vanavond aan tafel te praten. Koffie met paaseitjes. In de gang hoorde ik Tweety – de stoere grote zwarte – met iets spelen.

Het geluid ging lang genoeg door om mijn aandacht te trekken. Tweety speelt immers zelden, daar is-ie te statig voor; als-ie zich eens per maand verwaardigt met z’n poot ratsrats tegen iets te meppen is het al veel.

Hoewel: hij deed het ooit eerder toen diezelfde Karin hier was. We lagen op bed een dvd te kijken, andere Karin had haar werkschoenen naast het bed gezet en Tweety raakte ineens geïntrigeerd door de veters. Karin bewoog of lachte en Tweety schrok en rende meteen weg.

Of tenminste: dat was het plan, maar zijn nagel zat nog in een veter en toen holderdebolderde die werkschoen achter hem aan zodat Tweety nog harder schrok waardoor de schoen nog harder achter hem aan bonkte. Dat moet een traumatische avond voor hem zijn geweest. (Ik hoop van harte dat-ie ons niet heeft horen schateren. Dat zou immers nog traumatischer zijn geweest.)

Toen ik ging kijken bleek Tweety onder Kees te zitten hengelen. Kees is de robotstofzuiger die standplaats heeft in de hal. Ik tilde Kees op om het propje te bevrijden dat onder hem moest liggen en zag een grijze tampon liggen. Grijze draad aan een grijze langwerpige cylinder.

Plots schoot de tampon weg en drukte zich plat tegen een plint. Verhip, een muisje – binnengekomen door de tuindeur die vandaag open stond. Heeft zo’n diertje geen neus? Ruikt die sufferd niet dat hier katten wonen? Ik durfde hem niet goed met mijn handen op te pakken, voor je het weet druk je zo’n beestje fijn, en het plan was juist om hem van de ondergang te redden, niet om die te bespoedigen.

Tegen de tijd dat ik een theedoek had gevonden was Meneer Tampon al onder de deur van de berging weggekropen. Met andere Karin heb ik de halve berging leeggehaald, maar Meneer Tampon liet zich niet meer zien. Die had zich vast onzichtbaar weggedrukt achter de kast.

Dus nu heb ik een schoteltje met kattebrokjes en een stukje appel op een schaaltje in de berging staan. Tweety loopt steeds weer naar Kees om met zijn poot onder diens buik te hengelen. Zojuist bedacht ik dat Meneer Tampon ook vocht nodig heeft dus nu staat er ook een schoteltje water voor hem in de berging. En dinsdag-woensdag-donderdag de tuindeur maar weer open, weer of geen weer.

Update 1:

Eén uur ‘s nachts. Zojuist kwam Tweety verdacht bewegend de slaapkamer in na wat gestommel. Jawel zag ik: Tampon in zijn bek. Ik durfde Tweety niet in zijn nek te grijpen uit zorg dat-ie van schrik zou doorbijten. Op de een of andere manier liet-ie Tampon los en na wat schermutselingen wist ik die – zo zacht mogelijk – in mijn hand te vatten.

Tampon, in doodsnood immers, wurmde zich meteen tussen mijn vingers door en klom op mijn mouw omhoog, sprong toen op de vloer en dook onder het bed – alwaaronder veel troep en alwaarnaast twee kastjes met ruimte tussen kast en muur dus vinden ho maar. Wel trof ik in de hal en bij de slaapkamerdeur twee druppels bloed. Als dat maar goed afloopt.

Ik denk dat dit een onrustige nacht gaat worden. Inmiddels heb ik een breed glas naast me staan. Als ik Tweety zometeen weer met Tampon zie sjouwen en Tampon los komt, kan ik dat glas over hem heen zetten en er een blaadje onderschuiven, dan hoef ik tenminste niet te knijpen om Tampon te vangen. (Hopen dat-ie dan geen hartverlamming krijgt van schik, het dier zal toch al peentjes zweten.) Hoe leg je zo’n beestje uit dat je het beste met hem voor hebt?

Update 2:

Om drie uur – ik lig te slapen – word ik wakker van Tweety die bij de verwarming zit te hannesen. Ik kijk en zie verder niks. Tweety gaat bij het nachtkastje zitten en tuurt omhoog, loopt terug naar het gordijn en springt via de verwarming weer op de vensterbank. Ik draai me om en probeer verder te slapen. Dat lukt uiteraard niet. Ik ben blij dat die vergadering morgenvroeg niet doorgaat want erg helder ga ik niet wezen, straks. Na twintig minuten knip ik het licht weer aan. Dan maar een boek.

Tweety zit achter het gordijn op de vensterbank en staart geconcentreerd omhoog. Ik kijk ook ‘s goed en zie helemaal boven, tegen het plafond, iets duns en donkers. Dat zou toch geen staart…? Ik open het gordijn een stukje en zie aan de andere kant van het gordijn een snuitje verschijnen. Tampon! Kind, kom in mijn armen!

Ik pak een krukje en de glazen vaas die ik inmiddels heb klaarstaan en probeer, onder grote belangstelling van Tweety, Tampon in de vaas te manoeuvreren. No way. Als ik die staart nou te pakken kon krijgen…. die knijp je immers niet zo snel fijn.

Tampon kruipt tussen de plooien door en verschijnt tien centimeter verderop weer. Ik hannes met vaas en evenwicht. Tampon klautert naar beneden, even hoop ik dat-ie zo de vaas in rent maar nee. Tweety springt, ik flikker bijna om, en we vangen alletwee bot.

Tampon in de gordijnen

Inmiddels heeft Tampon zich weer verstopt en Tweety blijft scharrelen tussen alle schoenen die voor het gordijn staan of zit supergeconcentreerd te staren. Daar heeft-ie Tampon voor het laatst gezien dus daar moet-ie ook weer vandaan komen, denkt Tweety. Voor het eerst twijfel ik aan Tweety’s slimheid maar ‘t komt nu wel goed uit.

Ik ga maar een boek lezen.

Update 3:

Bijna vier uur. Ik hoor iets bewegen en volg Tweety’s blik: Tampon doet een poging langs de zijkant van de gordijnen naar beneden te klimmen. Ik sta klaar met de vaas, hou die onder Tampon en geef ‘m met mijn andere hand een duwtje. Fuck. Tampon flikkert naast de vaas en op de grond. Nergens meer te zien. Auw, dat was een fikse val, dik anderhalve meter. Sorry Tampon.

Vijf minuten later duikt Tweety ergens bovenop, ik stuif weer uit bed en zie Tweety in de hoek naast het gordijn zoeken en Tampon een meter verderop tussen de schoenen lopen.

Ik doe weer een vruchteloze poging hem te vangen en heb dan de eerste slimme ingeving van de nacht: die kat de slaapkamer uit. Tweety laat zich met moeite wegwerken en hengelt daarna tien minuten met zijn poot onder de slaapkamerdeur door, ondertussen klaaglijk mauwend. Ik haal alle schoenen weg maar zie geen Tampon.

Het is nu kwart over vier. Zei ik al dat het een lange nacht ging worden?

Update 4:

We got him! Nu ja, ik dan, wat gezien de situatie ook verreweg de beste oplossing was. Ik had nog maar net bedacht dat ik de muis maar Daniël moest noemen om zijn overleving in de leeuwenkuil te bevorderen, of ik hoorde gekrabbel op de gordijnen. Daniël Tampon was weer op weg naar beneden. Toen ik gewapend met vaas naderde verdween-ie in de plooien, nergens meer te zien, ook niet nadat ik de plooien stuk voor stuk voorzichtig opende.

Sigaret. Roken. Kijken naar het gordijn. Denken dat ik nu wel erg op Tweety lijk met dat wachten op een muis en dat geconcentreerde staren van me.

Tien minuten later hoor ik weer gekrabbel. Ik kijk achter het gordijn en jawel, bij het plafond zie ik een staartje. Kruk, vaas, klim omhoog, pak staart. Er zit meer kracht in zo’n diertje dan ik dacht en hij klauwt zich omhoog, ik hou zijn staart stevig vast maar durf niet te hard te trekken, het diertje is al zo gepijnigd vanavond. Hij zit nu helemaal bovenin en wringt zich in een bocht, ik slaag erin de vaas om hem heen te zetten en laat zijn staart los. Plop. Daniël Tampon belandt op de bodem.

Tampon in de gordijnen

Hij moet nog een paar seconden wachten op de vrijheid. Ik durf zijn verwondingen niet te inspecteren maar Daniël oogt – zeker gezien de omstandigheden – buitengewoon levendig. Die haalt het! Gauw een boek op de vaas, voor je het weet springt-ie eruit, en nog even een foto anders gelooft niemand me.

Ik doe de slaapkamerdeur open, Tweety stormt naar binnen, ik schuif onschuldig fluitend langs hem heen en doe de keukendeur open. Een paar meter verderop schud ik de vaas leeg. Mission accomplished. Muis gered.

Tweety zit nu naast het gordijn en drentelt soms wat tussen de schoenen. Hij is een stuk kalmer nu, minder gespitst, zou-d-ie ruiken dat Daniël Tampon gevlogen is? Nog een kop thee en dan ga ik proberen een paar uurtjes te slapen. Het is twintig over vijf.

Author: Spaink

beheerder / moderator

17 thoughts on “In het hol van de leeuw”

  1. Henk, Tweety heeft jaren voor zijn brood gejaagd, hij was zwerfkat totdat-ie hier onderdak vond. Hij was toen naar schatting zes en ongecastreerd, wat me doet vermoeden dat-ie al jong op straat is beland. Dus hij weet bést dat-ie jagen kan, hij hoeft mij niks meer te bewijzen. Ook hoef ik geen ontbijt op bed, ik weet zo ook wel dat-ie van me houdt. Maar ja, mannen…

    ‘t Is nu half vijf en geen spoor van Tampon. Zal ik hem omdopen tot Daniël? Zou dat helpen voor zijn overleving, qua naam dan?

  2. het IS prins Charles, lijkt sprekend….hihi wat een verhaal zeg……..zo blijf je in beweging…en kom je slaap te kort

  3. Henk, Tweety besloot uiteindelijk als vanouds naast me op bed te komen slapen en vanmorgen was er helemaal niks aan hem te merken. Ik hoop dat Daniël Tampon even kort van memorie is.

    Tweety toont zijn genegenheid zát. (Hij beschouwt zichzelf als mijn vriendje.) Het lekkerste is, vind hij, om met zijn hoofd tegen het mijne aan te zitten tortelduiven en dat doen we dan ook heel vaak.

  4. Hoi Karin,

    De een z’n overlast is de ander z’n huisdier. Hetgeen je ook prachtig gedemonstreerd ziet overal daar waar oudere Nederlanders met hun verwende hondjes oudere Marokkanen tegenkomen. (“Hij deed toch helemaal niks!”)

    Ik ben blij dat er nog iemand therapeutisch nut heeft van een diersoort die ik hier in huis toch vooral als overlast zie (en waar ik als het al te gek wordt ook zonder gewetensnood lekker eten voor neerzet: doosjes met van die rode korreltjes).

    Maar ja, mensen in nieuwbouwhuizen…

    Het gaat weer veel beter met je zo te lezen. En dat lees ik maar wat graag!

    Liefs,
    Rop

  5. Zelfs ik ben tevreden
    en dat wil toch heel wat zeggen.
    Dat komt maar hoogst zelden voor.

    ‘\*_*/’

  6. hilarisch verhaal..heerlijk zoveel dierenliefde en dat voor een exemplaar waar de gemiddelde vrouwelijke medelander zelf voor in die gordijnen zou klimmen.(ik niet hoor)

  7. Postkantoor: mijn theorie is dat je of bang bent voor spinnen, of voor muizen. Muizen doen me helemaal niks maar van spinnen gruw ik. Tweety mag ze van mij al-le-maal vangen en opeten (maar dan moet-ie wel zijn bek wassen voor-ie bij me op bed komt).

  8. Iemand schreef ooit: Een honden heeft een baas, een kat personeel… Karin, je baas jaagt en wanneer je ‘geluk’ hebt, beloont hij jou met de door hem gevangen prooi, in dit geval een dode muis, waarna hij er minstens een week extra trots uitziet… ‘King of the house’.

    Lang geleden bracht mijn baas, Mickey, met regelmaat prooien mee naar huis, die hij keurig naast het stoepje bij de achterdeur deponeerde… Duiven, ratten, muizen, zelfs een fret en één keer een gebakken schol, die hij uit de keuken van de buurvrouw ontvreemd had.

    Wanneer je een grote, stoere zwarte Tweety noemt, moest het er wel een keer van komen. Tweety wil minstens één keer Sylvester zijn… maar dan anders. Tampon heeft geen schijn van kans, maar wat wil je ook met zo’n naam…
    Van lezen komt niets meer… welterusten… :-)

  9. Daniël ? Het is een grijze muis, dus de kans bestaat dat hij bijbelvast is. Je zou het kunnen proberen…

    ‘Maar ja, mannen… ?’ Hallo ! Je hoeft geen ontbijt op bed, je hoeft geen… maar misschien heeft Tweety de behoefte wel om zijn genegenheid te tonen. Voelt hij dit als eerste kans om dat te doen. Mag je hem die kans ontnemen ?

    Wanneer Houdini ontsnapt wordt dat een traumatische ervaring voor de ooit gevreesde straatkat Tweety. Om daar doorheen te komen zal veel liefde en aandacht nodig zijn. Wellicht zelfs deskundige hulp van een kattenfluisteraar…
    Sterkte Karin !

  10. Daniël Tampon… en die muis lijkt helemaal niet op prins Charles… :-)

    De belevenissen van vannacht bewijzen maar weer eens dat een mens geen ‘middelen’ nodig heeft om aparte ervaringen te beleven.

    Truste K. !

  11. De eerste keer hier op jouw log en gelijk heeel herkenbaar. Mijn schatje ‘verwent’ zijn baasje ook regelmatig, gelukkig met minder beweeglijke exemplaren. Ik ben wel niet bang voor muizen, maar doe graag een oogje dicht ‘s nachts. Maar één keer een levend presentje gehad en die rende bij het eerste gevoel van vrijheid rechtstreeks onder de kast. Ik heb hem later kunnen vangen op eenzelfde manier, maar helaas een paar uur later toch overleden.

    Maar gelukkig heeft mr. Tampon het overleefd!!! Zou ie ervan geleerd hebben?

  12. LOL; ze vertikken het bij mij ook, 3 katten;
    *kijk! kijk! muis / vlieg! ( is hetzelfde) ZOEK ZOEK!*

    antwoord :* GAAAAP*

    en moederpoes de hele dag jagen achter een muisje van 2 cm.
    échte macho rovers heb ik ;-)

  13. Ik heb ook 2 heldinnen..

    Die komen het liefst met een luid piepend muisje (soms vogeltje *agossie*) het huis inrennen.. Vroeger kon ik de prooi nog wel ontfutselen, tegenwoordig moet ik aanzien hoe het gepiep al minder wordt en uiteindelijk verorberd..(helemaal *agossie*)

    Hoop dat je de slaap een beetje hebt ingehaald!

    Groetjes, Mien

  14. Directors cut (alternative ending):
    Tweety ziet muis.
    Tweety vangt muis.
    Karin probeert niet in dode muis te stappen de volgende ochtend.
    Muis bij het GFT, dweiltje over de vloer vanwege bloed.
    Jij slaapt lekker, Tweety slaapt lekker
    Muis is een voor een muis natuurlijke dood gestorven :-)

    Zal wel de tijd van de maand zijn geweest dat je met muis wilde spelen.
    Dacht dat jij in de overgang was?!

  15. Wat knap van je! Ik denk trouwens dat die theorie wel klopt. Bang van muizen of spinnen. Hoe dat komt weet ik niet, maar het is inderdaad bij iedereen die ik ken óf, óf, ik ken niemand die van allebei niet bang is. Zelf pak ik spinnen liefdevol in het kommetje van mijn handen en zet ze buiten, natuurlijk wel tussen het groen, niet zomaar frisse lucht. En van muizen word ik hysterisch. Grijp dan ook gelijk naar het gif, terwijl ik verder vegetarisch en diervriendelijk ben. Maar bij de gedáchte al aan een diervriendelijke muizeval waarbij je de diertjes buiten kunt gaan uitzetten word ik gek.

  16. M’n kat nero presteert het in de zomer regelmatig (bij gebrek aan muizen) een vleermuisje voor me klaar te leggen onderaan het trapje van de hoogslaper.. Gelukkig kan ik er zo nu en dan nog eentje redden van de ondergang wanneer ik nog wakker ben.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.