Vroeg voorjaar

Eindelijk, eindelijk ben ik vandaag gaan opruimen. Mijn klerenkast was al bomvol en na de shopping frenzy die ik kort na de laatste chemo had, hingen de kleren overal: aan de kast (in plaats van erin), aan de bovenrand van de deurpost die de slaapkamer van de hal scheidt, over stoelen, over nog in te ruimen opbergspullen.

Vanmiddag kreeg ik de geest en hij werkte lang. Van vier of vijf uur ‘s middags tot na drieën ‘s nachts heb ik de kledingkast leeggehaald, elk kledingstuk opnieuw beoordeeld, vaak van alles aangetrokken, de handel onderverdeeld in ‘jij blijft’ en ‘jij gaat’ – al doende ontdekte ik nog een paar vergeten juweeltjes, hier wat innemen, daar een paar nieuwe knopen en straks ben ik helemaal het heertje, en oh hemel wat ligt er nog een boel textiel, waar zijn de tijden dat ik zelf nog iets moois in elkaar naaide? – en daarna alles opnieuw opgeborgen. Gedurende een uur of twaalf oogde de slaapkamer als een rampgebied, de katten werden helemaal onrustig en gingen uiteindelijk tussen de overtollig geworden kleerhangers op bed liggen kijken naar het gedruis.

Nu ben ik klaar. De slaapkamer oogt enorm opgeruimd, vanaf het bed heb ik voor het eerst in maanden weer een doorkijkje naar de hal. Daar word ik altijd rustig en blij van, van lange zichtlijnen, niet onderbroken door teveel obstakels. Er staan zeven boodschappentassen met kleren klaar voor Janssen, andere Karin, een goede vriendin (we noemden elkaar tijdenlang ‘andere Karin’ tot we uiteindelijk besloten dat we gewoon Jansen en Janssen waren. Zo werden we, vrij naar Fritzi Harmsen ter Beek, elkaars andere Jansen – of Janssen, dat kan ook, dat is afhankelijk van wie spreekt), andere Karin die over een paar weken terugkomt uit Peru waar ze een jaar lang straatkinderen een vak heeft proberen te leren en die als ze weer hier is, vast opnieuw gaat werken bij de dagopvang voor dakloze Amsterdammers. ‘Ik wil geen zooi hoor,’ zei ze altijd bij eerdere inzamelingen, ‘ook daklozen willen zich wel eens goed kleden’, en volgens mij zit er vast wel iets voor een paar lievelingen van haar bij.

Toen ik net eindelijk zat – nu ja, lag, op bed, met een Sambuca en een sigaret, en om me heen keek, wist ik ineens ook wat ik met al die hoeden en pruiken ga doen die ik in de afgelopen maanden heb verzameld. De hoeden blijf ik dragen heb ik besloten, ze staan me onvermoed goed, maar ik moet een plek verzinnen om ze goed en zonder deuken kwijt te kunnen. En die weet ik nu.

Waarom dit een kankerblogje is? Gewoon, omdat ik weer plannen maak, iomdat ik ets deed waar ik echt lol in had, en omdat ik niet moest huilen toen ik alle oude beha’s in een schoenendoos stopte die ik onderin de kast opborg. Ze weggooien of overdoen aan de daklozen wou ik nog niet, misschien kan ik er nog iets mee of aan fabrieken.

Author: Spaink

beheerder / moderator

4 thoughts on “Vroeg voorjaar”

  1. Na het lezen van dit ‘kankerblogje’ denk ik: Karin is niet aan een nieuw jaar, maar aan een nieuw leven begonnen.
    Niet alles gaat weg. Natuurlijk niet, want dat zou zonde zijn.
    Maar er is ruimte gemaakt voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen.
    Je bent er nog, dus waarom niet…

    Een zo gelukkig en gezond mogelijk 2007 (enzovoorts) toegewenst !

    Met vriendelijke groet,
    Henk.

  2. he, fijn om te lezen dat je grote schoonmaak hebt gehouden. Dat geeft altijd rust en voelt goed. Je hebt dus een nieuwe liefde: hoeden?? Mij staan ze voor geen meter, altijd als ik in Amsterdam ben ga ik ff naar de Bijenkorf, hoeden passen……daar kan het lekker rustig….
    Ooit in Betsy-y-Coud ( wales) (en dat was 3 weken voor -de- diagnose) een prachtige hoed gepast, de eerste die me stond…..maar het was 26 graden en wie dacht toen dat ik even later kaal zou zijn??

  3. Kun je die boel textiel nog uit elkaar houden met al dat zwart ;-)
    Tip: zwarte kleren altijd overdag, nooit ‘s avonds want dan ziet het allemaal wel goed uit. Geef je vriendin ook een tas overbodige zwarte kleren, dan zijn jullie samen Jansen en Janssen The Women In Black (versus de AIVD, mag ik hopen).

    Voor je BHs, hier nog een leuke tip:

    “I had a lovely black silk boned longline bra/bustier thingee that had cups that just didn’t fit, and the straps were thin and dug into my shoulders. I would wear it occasionally just because it was so pretty.

    So, I carefully cut out the cups, leaving the underwires, snipping the tiny strings with baby scissors. I then sewed three silk ribbon roses to the three points made by cutting out the cups. Viola! A fab waist cincher! (I wear it “points down”.)

    I tried it on for the boi, and he said “Wow! Did you get that at the Fetishes Boutique around the corner?” Yay! So it looks professional, and *Not* like I have an upside down bra around my waist!”

    http://www.ravenmoon.us/agf/gothfash4.15.html

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.