Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Thian
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
met de rug tegen de muur,
zonder rechtelijke machtiging kunnen ze niets,
mogen ze hem niet naar een lanngdurige behandeling brengen,
tegen zijn wilen mischien had hij wel lagdurende behandeling,
dat is ook niet heilig, het hangt er nogal vanaf wie en wat je treft,
of je er een beetje mee door de bocht kunt.En zoals je op het forum kunt lezen,
er ligt nogal een taboe op zelfmoord,
niet over praten is te vaak het devies,
uit angst voor het onderwerp
hetgeen averechts werktheb alle respect positieve ne negatieve ervaringen in de psychiatrie,
beide soms bij de zelfde behandelaar,
de ene is er over te praten, en de behandeling aan te passen,
bij mijn eerste officiele behandelaar werd ik alleen maar vreselijk veel suicidaler, dag in dag uit, en op weg naar huis kon ik alleen huilen en wilde ik me, in de bijgelegen haven verdrinken, iedere keer als ik daar was, heen en terug weg,
prachtige schuine loop naar het water,
grote machtige golven die me lokten,
kon mijn ogen er nauwelijks afhouden, en me omkeren
Stond zonder ik wisdt hoe ik er gekomen was midden in de nabij gelegen vijver etc, kraste iedere dag zo,n 20 keer, en tegen de tijd dat ik rustiger was moest ik weer naar haar toe.dat deed ik voor die behandeling echt niet
Mijn ziektebeeld bleek te heftig, kon daar niet behandelt,
nu wordt gekeken wat ik aan kan,
wordt er minder aangenomen, maar geluisterd,
en krijg ik de hulp die ik nodig heb,
en ben stukken minder suicidaal,
kras naar verhouding een enkele keer eens in de maand,
maar kan dat nu ook soms tegen houden.het moet een therapie zijn die aanslaat,
die bij jou en je ziektebeeld past etc
anders kan het averechts werken» Posted By Thian On October 25, 2010 @ 23:18
Mijn hemel,
dat die tikfout
zo lang mee gaat,
was het al helemaal kwijt» Posted By Thian On October 25, 2010 @ 20:49
Sorry ik kan weinig waarde hechten aan
een verhaal van een zwager in de prive,krijgt hij er geld voor?
worden woorden verdraait,
er worden teveel fouten gemaaktis hij officieel woordevoerder van het gezin,
dat hier onder lijdt?» Posted By Thian On October 23, 2010 @ 17:41
natuurlijk zit er groot verschil in bv een ziekte beeld als depressie en
en bipalaire stoornis, en nog veel meer ziekte beelden.Het gaat er eerder om dat er gespeculeerd wordt over een diagnose
door mensen die er mischien niets van weten,
er zijn vele diagnoses mogelijk,
met zowel manische perioden en depressie,
psychiaters, artsen zijn heel voorzichtig met een stempel,
omdat ze weten wat dat inhoudt voor een persoon,
en gevolgen kan hebben,
en krijg je een diagnose wordt dat over het algemeen goed begeleidzo komen er geruchten, een stempel,
die mischien niet waar is,
de artsen die hij bezocht heeft hebben een beroeps geheim
en zullen dat niet aan de prive, kranten etc vertelt hebben
en… wat gaat het ons eigenlijk aan….het lijkt me voor de familie ook heel vervelend dat gespeculeer,
door de media, dat de boel weer opstookt,
over wat antonie gemankeert heeft
zijn zelfmoord lijkt me erg genoeg,
wat er ook aan vooraf gegaan is.Wat de familie er zelf over kwijt wil is voor mij genoeg om te weten.
» Posted By Thian On October 23, 2010 @ 16:06
Lieve Elmo,
lieve meid, jij chapeau
voor je bevindingen
zelfs tijdens je crissis,jij die van datum naar datum ging,
een hele stap vooruit,
na zo hard werkenen de manier hoe je het oppakt nu,
liefs, knuffel
» Posted By Thian On October 22, 2010 @ 19:01
Hoi Thomas,
ik ben niet zo voor familie door slechte ervaringen,
wel opgegeven als klein meisje al.maar wie zegt dat hij door familie al opgegeven was,
zelfs als het geschreven is,
in literatuur komt steeds weer terug dat familie
vaak de signalen niet ziet,
het simpel weg niet ziet aan komen,
en dat degene die suicidaal is wel degelijk signalen afgeeft,
en door overlevende wordt aan gegeven dat ze dachten duidelijk te zijn, dat het zichtbaar is, terwijl het het vaak niet is,
het vaak vage hinds zijn, ze mensen laten raden,
er met een masker aan de normale eisen van het leven wordt voldaan,
ondertussen zelf denkend de mensen oom je heen alleen maar tot last te zijn, ook die willen ontlasten door er maar niet meer te zijn.Zelfs als de familie ziet aan komen dit gaat mis,
hoewel ik ook bepaald geen hoge pet op heb van de prive,
hoe kan je iemadn tegen houden,
die alleen maar dood wil?
24 uur bewaken? opsluiten?
dan moet je duidelijk bewijs hebben,
dat wordt niet zomaar gedaan,
wie weet wat ze alllemaal al gedaan hebben,zou denken dat er nu heel veel verdriet is bij de familie
en vanalles op ze afkomt,
en dat met een stel kinderen erbij» Posted By Thian On October 22, 2010 @ 18:54
Het leven voelt bepaald niet als een geschenk,
maar als een chaos, een stuitert en moeilijk geheel,
een gevecht, strijd, hobble diepe dalen,
steeds weer knokken om jezelf er bij te houden,
te beschermen, (na mijn verhuizing is het even zwart,
ik weet dat het weer wat beter wordt tot de volgende …)leven naar lichtpuntjes omdat het dagelijkse zo moeilijk door te komen is,
en wel genieten van een zonnetje, van kleine dingetjes.
de dood als een troostende oase op de achtergrond,
waarop ik het volhoudtdat ervaar ik op het zelfmoordforum
bij andere mensen ook zo,
elkaar een hart onder de riem steken,
samen lichtpuntjes zoeken, structuur vinden,mensen die zelfmoord plegen,
maar ook die een weg vinden in het leven,
leven dat dragelijker wordt, soms zelf s even te doen lijkt,had antonie ook graag zo,n forum gegunt,
mischien had hij dat ook wel,
dat weet je niet he?
mij heeft het zeker veel goed gedaanben er naar hulpverleners open over geweest,
sommige hielden hun hart vast,
maar er over kunnen schrijven, geen taboe,s
dat heeft zin» Posted By Thian On October 22, 2010 @ 13:04
was serieus geintreseerd
» Posted By Thian On October 21, 2010 @ 23:02
sorry Juzo, oud politie en justitie verslaggever was het,
hoef je dan minder genuanceert te denken?
of raak je gehard door de dingen die je treffen?
je mening kan soms zo hard overkomen op me,
vandaarthian
» Posted By Thian On October 21, 2010 @ 00:02
Juzo, en jij bent een oud politie ambtenaar,
iemand die zo weinig met mensen op lijkt te hebben,
ben je uitgepraat met liesbeth omdat ze wel eens gelijk zou kunnen hebben?
je komt op mij erg zwart wit over,
en je reacties komen erg on aangenaam,
en weinig gemotiveerd over.thian
» Posted By Thian On October 20, 2010 @ 11:18
citaat: Nooit heb ik een vent horen beweren dat, vanwege haar sexe, een vrouw iets niet zou snappen;
ik wel hoor, 30 jaar lang
dag in dag uit
en van wege haar sexe niet zou kunnen,
en niet mag (een klap terug geven bv)ben het met beide stellingen niet eens
liefs thian
» Posted By Thian On December 01, 2010 @ 15:07
@ 37 citaat thomas:
Ondertussen vrees ik de dag dat mijn moeder niet meer voor mij kan zorgenkijk eens bij http://www.mentorschap.nl
via het mentorschap kun je iemand waarbij gekeken wordt dat het klikt,
laten aanstellen om voor jou op te komen als het je zelf niet lukt, het gaat via het kantongerecht, dus degene heeft recht van spreken,
en kan je bij dit soort dingen helpen.het is nog niet zo bekent in de psychiatrie, maar wel op andere vlakken,
mijn verzoek ligt op dit moment bij het kantongerecht,
en het loopt al een poosje, ben er erg blij mee.En niet zwart wit bedoel ik als elk mens niet zwart of wit is maar een mengeling, wij zijn zelf degene die keuzes maken, een echte heks zal dat altijd uit goede overwegingen doen, en naar het goede streven
groetjes thian
» Posted By Thian On September 28, 2010 @ 15:20
en inderdaad er wordt niet geknoeid met de wil van mensen,
je kan wel om liefde gevraagd worden, maar niet om specifiek iemand te binden, dat zou wel heel erg fout zijn.» Posted By Thian On September 27, 2010 @ 21:42
Heks betekend wijze vrouw
en komt van de vrouwen die wijsheid over de natuur van generatie op generatie doorgaven, daar mee mensen hielpen.En ja Karin er zijn tegen woordig scholen voor,
je moet ze weten te vinden, grappig heEr bestaat geen witte of zwarte magie,
het is allebei in een,
net als in ieder mens het goed een het kwade zit,
je kiest wat je met wijsheden doet,
of je vergiftigd of geneesthet gaat om natuurkrachten die gebruikt worden,
het principe dat alles bestaat uit fibratie,
dat met gedachte kracht dingen te veranderen zijn,
maar dat niets zeker is.
Hte gaat om het leven met de natuur, en rituelen,
en respect voor de natuur en alles wat leeft,later zijn er covens gekomen,
aar daar speelt een hoop macht in om,
oorspronkelijk waren heksen solo,
en hingen ze het oude geloof aan.De solan van heksen is vrij vertaald,
doet wat je wilt,
zolang je niemand schaadt.En dat gaat best ver,
want als je een ritueel zou doen voor geld,
en je krijgt daarna een ervenis van een geliefde
was dat ws niet je bedoeling,
het vergt wat denkwerk en precisieeen aantal principes vindt ik heel erg mooi,
het oude geloof ook,
waar een godin en een god
(meerdere, of afsplitsingen zijn)
en dat terug te vinden is in de natuur,
en de verantwoordelijkheid altijd bij je zelf ligt
en niet kant en klaar bij een god.» Posted By Thian On September 27, 2010 @ 21:39
Heerlijk verhaal,
fijn dat je er voor hem, haar?,
(tussen japie en droppie ziit een hele wereld)
en hij er zelf voor kiest,
het gaat gelijdelijk dat lijkt me makkelijker voor ze,toen ik sjaakie haalde uit het asiel was het pats boem,
ik had het wel vertelt maar toch,
een vreemde volwassen eend in de bijt,
met flink wat slagtanden, en die hard blies,
dus daar sprong queenie boven op,
was na twee weken over,
nu delen ze perongeluk af en toe
het schapevachtje, de bank en het bed.in aanleun woningen, of service flats mogen huisdieren,
in sommige verzorgings en verpleeghuizen zelfs ook,
als er voor de dieren gezorgd kan worden,
maar de kans is wel klein hoor dat het mag,
het zou ook erg zielig zijn als ie dan niet meer naar buiten kanvindt ik voor mijn bengels al erg zielig,
queenie heeft zichzelf over wonnen,
ze heeft over de schoot van poetsmiep S gelopen,
en ze vonden het beide leuk,
terwijl ze schuw is geworden door de (toen nog wisselende) huishuidelijke thuiszorg
met die enge stofzuiger» Posted By Thian On September 25, 2010 @ 21:20
Gelukkig dat ze flink wat ruimte hebben,
hoe dan ook met mensen die je niet uitgekozen hebt,
zolang op gesloten moeten zitten,
en er werd niet voor niets om rook waar gevraagd,
die zitten daar ook nog eens af te kikken,
kan me voorstellen dat kleine dingen gaan irriteren,
blijk op oneiding en net doen of je gek bent,
blijven geloven dat je er na 3 maanden met of zonder salaris
best, echt, wel uitgeplukt wordt, en niet tijdens het boren de heleboel in strort en op hun hooofden terecht komt, ze weten alles van de risico,s,
de dagen lijken me lang daarkan me voor stellen kalmerings tabletten,
antidepressieva etc.
ook ivm met het gebrek aan daglicht,
hebben we op een of andere manier ook nodig,en tja hanisg als wc papier ebn ik met je eens die bijbeltjes,
ze kunnen dobbelstenen naar beneden doen,wel irronisch sluiten ze bij tv programma,s mensen
al dan niet luze op voor het vertier van de rest van de bevolking,
dit is echt, geef die mensen een mijoen voor het kijken
en volgen van hun, daar worden inderdaad tv programma,s mee gevuld ,
denk dat ze via dat gat ook wel gesprekken krijgen,
met een psych oid. ze zullen allen het zonder dagboek kamer moeten doen.» Posted By Thian On August 31, 2010 @ 23:49
Zelfmoord gaat niet op recept II
@ 774
Hallo Elisabeth,
Hoop dat je wat geslapen hebt.
Je hoeft niet blij te zijn dat je jarig bent hoor, ik bekijk het als een dag verder, meer niet, elke dag 1 dag tegelijk. Ik kan blij zijn de zon even te voelen, een lief berichtje oop een website, als iemand aardig is, om een uurtje meedoen met muziek maken op het DAC, en ze vinden dat ik het leuk doe. Als hij me een accoord leert en langs wil komen om samen muziek door te nemen, het lukt wat mooois met een potlood of kwast te maken, van de katjes die mijn knijpers stelen etc.
(lijkt wel een liedje)Verjaardag betekent ellendige herinneringen, sorry heb geen goed herinneringen, was een constante spanning, manupilatie en regelmatig fysiek geweld wat ik toen normaal vond. Heb ook veel sexueel geweld mee gemaakt. Als dat naar boven komt stort ik rechtstreeks in een afgrond, onder enige houvast.
Dus ik verstop me laat de gordijnen dicht, degene die wat vraagt krijgt te horen dat ik weg ga op deze dag, lukt vaak niet, soms, dit jaar ben ik vast van plan het een gewone dag te laten zijn, naar de dierentuin te gaan, foto’s maken en inspiratie opdoen voor schilderen, durf daar niet te gaan tekenen. Ook omdat het daarna weekend is dat moet ik ook weer door zien te komen. Zondag is moeilijk meestal, en waarom? omdat er weer een hele week aankomt mischien.
Ik heb mijn ouders die nog (gescheiden) leven voorzichtig gevraagd naar dingen, de een geeft de ander de schuld, ontkent alles, heeft het veel slechter gehad. De ander werd kwaad, ontkent, kreeg een hyperventilatie aanval en ging er van door. En ik voel me schuldig en bezorgt. Dat is ook de reden waarom contact niet kan. Ook daar ga ik in op en besta niet meer. Weet van te voren wat ze veerwachten en kan niet anders als het doen. Rollen lijken vast te liggen.
Weet niet wat beter is, moeilijk als je het niet meer kan vragen, maar zou je wel antwoorden krijgen?
Geloof me ik moet af en toe heel erg mijn best doen om niet contact te zoeken en de heleboel er uit te gooien, maar zoals een behandelaar zei, wat verwacht je en wat zul je krijgen.Het waarom, heb geen antwoord van hun gekregen maar leg me neer bij dat het 2 mensen met hun eigen problemen zijn, die niet instaat waren het beter en anders te doen, te kortzichtig,te ziek, te beperkt. Probeert te denken: omdat ik er was en zij ook op die plaats en dat moment met de bepekingen. Heb altijd gedacht dat het mijn schuld was maar een kind heeft geen schuld, dat zou ik van een ander kind ws ook niet vinden. Is kort door de bocht mischien.
Vindt je het ook zo lastig om mensen te bellen als het niet goed gaat, omdat ze er ook geen raad mee weten. Heb vrienden die ik dag en nacht mag bellen, het crisiscdentrum ook nl. Maar ze willen het allemaal oplossen. Ze zeggen niet huil maar lekker ofzo van mij part doen ze mee, had een hulpverlener die zei het is nu eenmaal niet anders, en denk je dan dat je kunt werken, toen ze me hadden vertelt dat ik ontslagen zou worden.
Ik heb op een website ontdekt dat ze daar een plek hebben waar je gewoon mag zijn, kunt schrijven dat je er graag wilt zijn, verdrietig bent, en ze schrijven iets liefs, sturen een lief plaatje, dat je welkom bent gewoon bijna woordeloos daar kunt aanschuiven, bij elkaar komen, en alleen begrip vindt. Mooi he, zo,n plek, ik heb zitten huilen toen ik het las.
Ik heb vanmorgen vroeg een wasmachine bij het grofvuil gezet (alleen) en moest daarom vroeg op (tussen 6 en 8 neerzetten) nu ga ik een uurtje rusten en dan naar de behandelaar hier vertellen dat ik het moet stoppen en ze het in Denhaag gaan overnemen, snik. Zie er zo tegen op.
Ze is lief weet je.Heel veel sterkte, tot later.
» Posted By Thian On June 30, 2009 @ 08:19
@ 769
Hallo Janus,
Het verschil met meditatie is dat dissocieren en verdwijnen in iets het niet bewust en niet onder controle is, (en een psychiatrisch ziektebeeld) wel een vorm van trans en zelfhynose maar ontstaat als kind beneden de 6 of 8 jaar als overlevings mechanisme. En nu te pas en te onpas gebeurt zonder zichtbare redenen. Knap eigenlijk. Maar in de praktijk heel erg lastig. Volgens behandelaar verdwijn ik overal in en ze wil dat ik me op het hier en nu richt maar het hier en nu is akkelig, ik verdwijn liever of ben in een droomwereld
Ik zat heel erg heftig in gesprek met iemand op het aktiviteitencenttrum toen iemand tegen me zei: knap dat je kunt breien en praten tegelijk, hielden me al een poosje in de gaten. Ik wist niet waar hij het over had, voelde mijn handen niet wist echt niet dat ik breide, zag het toen gebeuren alsof ik het niet zelf deed. Toen ik het bekeek had ik geen steek laten vallen. Dat is zo raar ook helemaal je handen niet meer voelen etc.
Ik ben bekend met mandala,s tekenenen en als het erg slecht gaat inkleuren, meer om de rustgevende werking (aandachtsoefening)? vindt het prettig om te doen, ook zelf verzinnen enzo. Heb een aantal boeken er over.
En ja ik ben een echte kreeft. bescherm mijn huis, loop achteruit om
dekking te zoeken etc.Zelf in kinderboeken staat triggers, tv kijken lukt vaak niet, sprookjes (heb een boek van Grimm gehad, weg gedaan) zijn vaak er gewelddadig hoor. Niets lief en aardig, moord en doodslag. Raar he.
Ik heb een boek dat heet Nachtlichtjes verhaaltjes voor het slapen gaan die je kind rust en zelfvertrouwen geven en de fantasie stimuleren.
Daar werken somige soms wel om rustiger te zijn. Dat zijn geillustreerde visualisatie’s die je kind leren in zichzelf en zijn eigenmogelijkheden te geloven. Vond het wel bij je passen alleen het kind nl niet, zijn hele eenvoudige korte visualisatie’s wel prettig met nog af en toe een trigger.Groeten Thian
» Posted By Thian On June 30, 2009 @ 01:26
@ 768
Hallo Luc,
Nee hoor, er is geen makkelijke oplossing, ook er uit stappen is niet makkelijk, en alles is moeilijk zoals je wel zult lezen hier.
Ik heb ook tegenstrijdige gevoelens, heel veel zelfs.
Maar het kan de moeite waard zijn om hulp te zoeken.
Ben er ondanks vele moeilijkheden die met mijn ziektebeeld te maken hebben ook veel goeds tegen gekomen.sterkte Thian
» Posted By Thian On June 30, 2009 @ 01:00
@ 767
Hallo Elisabeth,
Ik had een heel verhaal geschreven maar kreeg een error bij het versturen dus nog een poging.
Ik ben een dag voor jou jarig, as vrijdag, en een echte kreeft, huiselijk, verzamelen, noem maar op. Ik zie er erg tegen op het is is eigenlijk nu al crisis. Krijg dan post van daders (familie) kan moeilijk nog een keer verdwijnen), dat haalt alles over hoop, angst, afgrijzen, hoop op.., wat ze met me hebben gedaan, schuld gevoel en heel veel herbelevingen.
Ben zo de weg kwijt dat ik niet meer weet medicijnen te hebben die me erdoor moeten helpen etc.Voor de tandarts moet ik onderhandelen met mezelf, ga ik er heen, hoe op wat voor voorwaarden, wat kan wel en wat niet, wanneer kan het wel. De laaste keer kon ik alleen gaan als in de stoel zitten niet hoefde, wel vertellen dat ze echt alles moet zeggen voor ze het gaat doen. Daarna moest ik eerst luisteren en overleggen Toen dat veilig genoeg bleek kon ik gaan zitten.
Over zelfmoord heb ik ook dat soort dingen, gedachten, onderhandelen, ik kan wel beslissendat ik het niet doe, maar ondertussen loop ik ‘snachts een vijver in (echt met natte schoenen en broek) hoor maak dat je weg komt in mijn hoofd, ben er daardoor weg gekomen, zie mezelf echt medicijnen in nemen etc ;
– is er bang voor, wil alleen maar spelen
– wil niet naar de hemel, zijn opa en oma
– geloofd niet in een hemel en die onzin
– vindt het laf en moet gewoon er een eind aan maken
– wil zo snel en geweldadig mogelijk dood, alleen
– wil ontdekt worden om niet alleen te sterven
– wil voor en tegen op een rijtje zetten, kijken naar oplossingen en een datum plannen.
– wil na een paar dagen gevonden worden voor de zekerheid
– wil alleen maar lief zijn,is bang dat mensen kwaad worden
– hoor ik huilen
– wil alleen maar dood
– zou ergens wel willen leven, rustig buiten, zonder mensen
etc. en dan nog hoe, waar, wanneer etc.Het stemmen horen enz vindt ik vaak wel prettig, geruststellend, maar niet als het te druk is of als ik mannenstemmen hoor, of het dwingend is. Dat is eng. En zo wazig zijn is zo vermoeiend en lastig. Het geeft heel veel praktische problemen. Veel tijd kwijt, vergeten van dingen noem maar op.
Ik heb gewerkt als activiteitenbegeleidster, ben door nieuwe leidinggevende op non-sctief gezet en ze gaan me ontslaan zei ze meteen, haar voor ganger heeft de heleboel onderste boven gehaald omdat ze me wilde helpen ik toonde geen emotische. GGing heel erg mis.
Lijkt me prettig dat de vakantie eraan komt, wat minder ziektewetterig, en daarna zie je wel weer, mischien lukt het dan.
Moedig hoor Nederlands, meeste kinderen denken het wel te kunnen, en alle veranderingen. Ben benieuwd wat je bedoelt met allochtoon, bij mij is iedereen met een nederlands paspoort etc. autochtoon, nl heb je wel een binding met je geboorte land.
Kreeg te horen dat mijn vader een duitser was omdat hij daar geboren is, schrok me rot, gezegd dat hij dan heel erg beledigd zou zijn (en agressief) maakte geen indruk op mijn behandelaar haalde haar schouders op. Was meteen heel erg onrustig niet rattioneel te krijgen. raar he.Ben benieuwd naar je schilderwerk en welke materialen je gebruikt.
Termen doen de werkelijkheid geen recht, wel zo mogen zijn..
En begrip…groeten Thian.
Ps ik heb een nieuw idee om te schilderen, een doel in deze zo moeilijke week.
» Posted By Thian On June 30, 2009 @ 00:53
@ 765
Hallo Elizabeth,
Fijndat je wat uitgerust bent.
Knap om na zoveel jaar voor je zelf te kiezen en een huwlijk te beeindigen. Vindt het eigelijk ook knap dat je het zolang hebt volgehouden.
Ik vindt het nog steeds moeilijk precies te weten wat nou crisis is en wat niet, en het niet om door te komen. Laat staan dat ik het er van kan in zien. Mijn criteria om hulp in te schakelen is het verliezen van de ontrole in situatie’s waarvan ik dan niet weet wat ik de volgende ochtend zal aantreffen. Maar volgens behandelaar is het nu al 1,5 jaar constant crisis en ik heb er schoon genoeg van.
Is het 1 of 2 dagen rustig dan krijg ik het verleden weer over me uit gestort. (nu helemaal ben eind van de week jarig).Oke wat over wat in mijn hoofd afspeelt.
Ik heb zoals je vast ergens hebt kunnen lezen een dissociatieve stoornis NAO en zeer ws DIS, een persoonlijkheids stoornis NAO voornamelijk cluster C (angts en vermijden) en borderline kenmerken.Ik heb geen flauw idee hoe het bij anderen in hun hoofd gaat en wat “normaal”is, ik heb rekening te houden met allerlei dingen in mijn hoofd, hoor praten alsof ik er niet bij ben, alleen toeluister, hoor grapjes, hoor ruzie, hoor meningen soms gaat het zo snel dat het een draaikolkk lijkt waar ik in mee gezogen word, dan kan ik mijn eigen woorden niet meer volgen en zinnen niet meer afmaken en ik heb er geen controle over ben dagen heel erg druk. Er worden me soms ook letterlijk dingen verteld etc.
In behandeling willen ze telkens weten of ik denk dat ik met meer ben, maar daar kan ik niet over praten, om de diagnose verder te bepalen. Maar ik wil die diagnose niet, en de manier waarop ze dan tegen je praten. Ze vragen bv of er iemand in je is die het niet wil, ipv van kijken wat de problemen praktisch zijn en daar iets op te verzinnen. Nu moet ik het allemaal zelf op zien te lossen. Nee dat mag ik niet zeggen nadat ze contact heeft gehad met de behandelaar waar ik nu mee ga stoppen neemt ze heb ik wel het idee dat ze mee meedenkt.Grappig wat je schrijft over de tieners, op mijn werk ging een knop om, of en was plotseling bijna de beroepshouding etc zelf (blijkbaar goed opgenomen, regels helpen me) en (zwaarder) dementerende ouderen kon ik ook aanraken, is me geleerd door een hele vriendelijke en geduldige begeleider tijdens mijn opleiding, was graag bij ze, ze zijn heel eerlijk en direkt en blij met aandacht, herken je het. Had heel veel moeite met collega’s die allemaal zo mondig en druk waren, zo moeilijk om het goed te doen.
Ja en tieners.., ik heb aan de arts daar verteld dat ik dacht dat ik het meeste als 12/ 13 jarige doe, het daarop redt. Dat is de tijd ook geweest dat ik bijna niet thuis was mijn eigen leven had opgebouwd en het helemaal zelf redde, en voor ik werd meegeven aan een 10 jaar oudere vriend van de familie. Ik me het prettigst voelde.
Het idioote is dat ik geen beeld van mezelf heb zoals ik nu ben, zie mezelf als die (erg slanke) tiener, dat is erg lastig met kleding kopen en bv ergens gaan zitten waar je niet in kunt. In spiegels zie ik alleen details, zie mezelf ook als klein meisje en hoor huilen in mijn hoofd.
Heb ook een elf jarige jongen die erg opstandig is en overal tegen aan trapt, die vindt dat ik niet moet zeuren en er gewoon meteen een eind aan moet maken, anders geen recht tot spreken heb. Hij is heeft me letterlijk vrij gevochten.
Heb een hele tijd een wat oudere jongen gehad die me hielp, staande hield, soms letterlijk, maar die lijkt wel weg sinds er hulpverleners zijn.
Heb ws ook een vader en een moederfiguur si me verteld en ws ook daderfiguren. Ik hoor soms verschillende kinderen praten en zowel mannen als vrouwen stemmen. Allemaal meningen.
De uitkomst bij de tandarts was dat het nodig was, er gegaan werd daarom, maar alleen om te praten, hoefde niet te gaaan zitten als het niet kon. Ben er uiteindelijk na overleg wel gaan zitten.
Zo zijn er veel meningen over zelfmoord en hebt ik ws een heel destructief deel.Het is voor het eerst dat ze kijken wat er echt is, ik mis vele jaren uit mijn leven, weet het gewoon weg niet, krijg nu telekens stukjes terug dat is te heftig en willen ze stoppen maar is niet te stoppen en dat noemen ze dan stabiliseren. Ben ws vanaf heel erg jong getraumatiseerd waardoor je als je niet opgevangen wordt kan gaan dissocieren.
Met een aantal mensen hebben we een groepje waarmee we 1 x per week schilderen, dat is gekomen door een cursus tekenen voor beginners waar ik me voor op gegeven had. Dat bleek de 2e les van een curus naaktschilderen voor gevorderden te zijn. Ik ben blijven hangen en we zijn zonder docent verder gegaan. Ik schilder vanalles, heb meestal verschillende werken tegelijkertijd, expirimenteer met combinatie,s van materialen, de basis is vaak een schets met potlood, dan aquarelverf, en ga dan vaak verder met acryl, voeg soms glassbeads, stukjes stof en kant toe, schilder ook op een achtergrond beplakt met bladzijden uit een boek.
Op dit moment ben ik heel neutraal bezig met het schilderen nav zelf gemaakte foto’s van handen, eerst alleen de handen nu ook met dieren er op etc. Zou graag zo mensen willen tekenen maar ze zitten niet stil en het is moeilijk, als je vraagt of ze het willen verwachten ze te veel en lukt het niet meer te geposeerd. Maar zonder toestemming hoort niet etc.Bij beeldende therapie heeft ze me uitgelegd dat iets gewoonweg natekenen een aandachts oefening is en daar wordt ik kalmer van, het haalt je naar het moment, te kijken en ervaren het materiaal voelen. Dat probeer ik nu vaker te doen, heb op het DAC schelpen na getekend.
Dan bestaat de wereld niet meer en ben ik in het luchtledige, zelfs ik besta niet, lijkt gewoon te ontstaan, doel:? niet voelen, verdwijnen.Wel heel veel info gegeven, geschreven, verstuur met maar voor ik ga schrappen.
Groeten Thian
» Posted By Thian On June 28, 2009 @ 20:05
@ 762, 763 Elisabeth.
Hallo Elisabeth,
Begrijp het,
Ik schrijf niet bijvoorkeur ‘snachts, maar het grote problemen met in bed zijn en slapen, zou tegelijk willen dat ik nooit meer hoefde te slapen als gewoon kunnen slapen maar beide zijn geen optie.
Heb medicijnen maar het is elke keer afwachten wat die doen.
En met alcohol samen, daar begin ik maar niet aan (is ook heel wisselend hoe ik daar op reageer)Lastig he die schone schijn, en het groot houden. Hoeft hier gelukkig niet en kan je schrijven hoe het is, op het moment dat jij wilt.
Ik ga maar eens kijken of de medicijnen me vanacht een beetje rustig houden.
Sterkte en groeten
Thian.» Posted By Thian On June 28, 2009 @ 00:59
@ Elizabeth 760
Is goed hoor, eerlijk gezegd raakte jou verhaal me ook, sommige dingen zijn er herkenbaar, heb ook een klein meisje in me van 4 dat me vertelt doortje te heten, met de geschiedenis hoe ze aan haar naam is gekomen en dat kan ik niet ontkennen, ik wist het niet maar toen ik kon ik het nagaan.
Ik weet dat er andere delen zijn, weet van (1) andere het ontstaan en waarom. Het is net of ik tegelijker tijd dan dood ging en iets anders ontstond om zonder dat het zichtbaar was door te gaan en tegelijkertijd een stuk afgescheurd werd. Op momenten dat ik heel erg in de steek gelaten werd, en er zo letterlijk in de steek gelaten werd door mensen die toekeken in afschuwlijke situatie’s.
Dat je er zo open over schrijft raakte me, en haalde dat naar boven.En door te dissocieren hoef ik niets te voelen, wil ook niets voelen want dat is niet te doen.
Je schrijft over eenzaamheid, ja ook maar ik weet niet beter, maar het verwachten van hulp vanuit hulpverleners, sommige dingen die zij alleen kunnen regelen en daarvan afhankelijk zijn en stomweg moeten zitten afwachten terwijl als ik het zelf had geregelt het nu makkelijker zou zijn nekt me.
Juist die andere mensen, waar ik zoveel moeite mee heb, nu weer afhankelijk zijn van iemands grillen. Heb dat zoveel jaar gehad en me er uit gevochten.Ik heb heus ook goede ervaringen met hulpverleners en hele lieve en goede mensen ontmoet, maar het was allemaal tijdelijk, nu ben ik na heel veel verschillende verwezen naar een centrum voor dissociatieve stoornissen. waar alles in groepen lijkt, en veel verschillende mensen, terwijl ik me denk ik goed zou redden als kluisenaar.
Ik heb heel veel angst voor mensen in het algemeen, heb heel veel slechte ervaringen, ook veel in groepen en voel me alleen of 1 op 1 het prettigst.
Vandaar, heb het op papier gezet en ga het wel vertellen daar hoor.En als iemand me aanraakt verstijf ik en kan me niet bewegen, geen adem meer halen, er mensen menen je toch aan te moeten raken. Ik kan geen mensen dicht bij laten komen, voel me eigenlijk bij niemand veilig.
Ik vindt deze hele wereld een ramp en voel me het beste in een heel kleine kring, met eigen spulletjes creatief bezig wezen. Zou willen schreeiuwen naar hulpverleners laat me met rust omdat ze alleen maar meer schade lijken aan te doen.
Maar moet het ook een kans geven en heb er constant ruzie over in mijn hoofd, soms is het een over heersend soms het ander.Maar heb wel besloten dat een kans geven eerst komt, en wel een riele kans. Vadaar mijn actie’s in die richting. Kijken of ze een manier vinden om, ja om wat eigenlijk?
Als er mensen me helpen moeten zij het maar zijn ze worden er ten slotte voor betaald en hebben of leren ervoor.Heb ik bij de vorige behandelcentrum ook gedaan had ze in mijn onwetentheid een half jaar gegeven en mijn dood alvast gepland afgelopen zomer, daarna een jaar verschoven omdat ik geen nieuwe datum mocht prikken en iets moest.
Mensen schrikken inderdaad als ze zien wat je werkelijk bent, als ze voorbijde schone schijn komen. Maar ik weet niet hoe het bij jou gaat maar ik besef heel goed dat ik mensen afschrik om ze niet dichterbij te laten komen om ze “weg te jagen” om te kunnen vluchten.
Ik heb bewust geen kinderen, om te voorkomen dat ze het zelfde aan gedaan zouden worden en daar trots op. Het zou makkelijker zijn geweest toe te geven aan mijn eigen verlangen.
Hoe komt het dat je een psychiater en een psycholoog hebt? wat is dan de taak verdeling? In het centrum voor dissocaitieve stoornissen werkt geen psychiater. De bedrijfsarts wilde die persee spreken, was alleen een psychotherapeut die de boel aanstuurde. En vooorlopig alleen contact heb met een SPVer io, vindt dat idee eigenlijk niet zo prettig en net veilig.
Fijn dat je goede ervaringen met hulpverleners hebt, dat geeft hoop.
Groeten Thian (lukt me niet kort te schrijven, sorry)
» Posted By Thian On June 27, 2009 @ 02:25
@ Janus 755
Hallo Janus,
Heb een drukke week gehad en weet een beetje (behoorlijk) niet meer wat onder en boven is, wordt een kunst het weekend door te komen.
Was een foutej ja, maar heb naast pseudoniem(en) ook meerdere namen dus ach wat foutje, mannelijke en vrouwelijke kanten (delen) dus ach wat zou het allemaal. Moet zelf goed lezen, weet regelmatig totaal niet wat ik geschreven heb.
Hoe neem je rust van jezelf?, als het even rustig is hoor ik stemmen en praten, hoor soms mezelf hardop praten, hoor mezelf in een overvolle bus zeggen dat ik dood ben of dood wil etc. schrik me rot zeg tegen mezelf: hou je mond..
Hebben mensen die niet dissocieren dat ook?
Ik wordt telekns overdondert door alle mogelijke dingen die dan weer over me heen komen, de baas? waarover, het is voornamelijk uit controleHeb het gedaan niet met een rugzak, maar andere baan ander huis, verdwenen voor allle bekenden, familie, dadaers en alles was weg, had geen verleden meer, geen ballast, niets, pakte allerlei nieuwe dingen op. Maar weet je het komt allemaal terug als er iets gebeurd. En dan krijg je de volle lading in een keer.. Je neemt jezelf immers mee. (heeft wel bijna 10 jaar geduurd voor dat dat gebeurde en was pure noodzaak om te overleven) .
Heb in Denhaag een behandelaar dat is een SPVer (ook nog in opleiding, tot mijn verbazing, deze stuurt de behandeling en schakelt in wat nodig is en zou me moeten helpen met de dagelijkse problemen.
Heb daar, Denhaag, een arts voor medicatie en alles op psychisch terrein waar hij iets in kan doen. ( moest de arts in mijn woonplaats bij behandelcentrum afzeggen, heb nl nog een huisarts)
In groepen worden allerlei onderwerpen behandelt oa stabiliseren, hebben ze pech want ik heb grote moetite me groepen en vertik het.
Denk dat je met trauma verwerken een psycholoog oid neem ik aan.
Ook hebben ze daar een maatschappelijk werken voor maatschappelijke problemen, weet niet wat die precies doet.
En hebben ws nog meer.
Het crisiscentrum blijft omdat dat in mijn woonplaats is voor direkte prob lemen zou toch zonde zijn van hun energie als ik ermee kap, en ze zijn verantwoordelijk.
En die SPVer heeft “korte lijntjes met iedereen en kan zo van alles regelen zegt ze ik merk er alleen zo weinig van omdat ze eerst de enige bahandelaar wil zijn. Ze wil de volgende keer maar een behandelplan maken omdat ze niets van me heeft zou volgens mij liever wachten tot de rest is gestopt. Maar ik heb aangekondigd dat het volgende week ws door post van daders crisis wordt en ze moest wel iets verzinnen en dus neem ik die post mee naar haar.
Ben benieuwd, zal wel stabiliseren als doel worden, met groei zoals ik hier las hoeven ze bij mij niet aan komen. Roept alleen maar heel veel protest op. Ze is wel aardig hoor, is ondertussen veel anders mis gegaan. Kwam er redelijk positief weg.Krijg veel welkomst berichtjes op sites waar ik mee bezig was, en raad om daar ook veel te vermiijden omdatt er veel triggers zijn op de site, wel goede raad.
Heb iets heel erg moeilijks gedaan, heb een gesprek gevraagd in de apotheek en daar aan gegeven dat het daar erg lastig is om medicijenen in te leveren (kreeg een keer een preek over de kosten) verteld dat ik verzamelde en dt gevaarlijk kan zijn. (heb het weekend bijna alles ingenomen, was geen dodelijke hoeveelheid denk ik hoor, het crisiscentrum gebeld omdat ik de controle kwijt was) Ze begreep het, kreeg wel het verhaal van het belang van innemen, uitgelegd dat ik dat weet en ook vindt maar dat het nu nog niet lukt. Ze vroeg me of ze mogen vragen hoe het gegaan is de week en me zo gelegeheid geven om in te leveren als ik nieuwe medicijen haal (elke week) heb ik toe gezegd. Stelde oook voor per dag te halen, gezegd dat dat me te ver ging. Zouden zij ook aansprakelijk zijn als ik de heleboel in een keer in neem. Zou toch onzin zijn. Er is er maar 1 verantwoordelijk en dat ben ik.
Heb het ook verteld aan behandelaar, ze vroeg of het zou werken en ik niet stiekum dacht ik houdt het lekker zelf. Is deels wel zo, moet ik nog eventjes vertellen, maar de “slaap”medicatie lukt wel.
Overgens is dat antidepressieva en anti psychotica in lichte dossering om verslaving etc. te vooorkomen. Grote onzin want ik vergeet gewoon weg dat ik medicijnen heb. Alcohol werkt ook niet. De ene keer ben ik na een glas van de wereld de andere keer nog niet na ander halve fles.
Maar goed ik ga het maar proberen. Het behoed voor ongelukken en halve pogingen.Heb heel veel weg gewerkt, lijst wordt leger en leger, koste wel heel veel moeite en gaf veel onrust en trammelant dat alles weg is. Herken de berging niet, schrik er iiedere keer van terwijl ik zelf gesleept heb, spullen zijn mij n houvast geweest altijd, dat kan nu niet meer.
Maar ben er nog, volgende week een groter hindernis en dan zien we wel even.Groetjes Thian
» Posted By Thian On June 26, 2009 @ 19:49
@ 753 Janus
Hallo Janus,
Het is hier wel rustig he, vakantie? minder gedachten aan zelfmoord dan mischien, niet dat het bij mij zo werkt.
Ik heb me inderdaad aan gemeld bij het forum van caleidoscoop en bij het forum van Empty memories dat heet Ememo. Doordat ik hier een poosje al schrijf durf ik het daar ook langzamerhand. Het is wel lastiger dit is overzichtelijk. Ik moet eerst even kijken wat ik zelf geschreven heb en wanneer. Dat is daar moeilijker zoveel onderwerpen, maar je krijgt een berichtje als iemand reageert en kan ergens op klikken dat je het meteen in beeld krijgt het ik ontdekt.
Mischien is gespecialiseerde hulp niet zo slecht, dat kruizen zetten lijkt wel een boemrang net als met sommige andere dinge zoals herbelevingen hoe meer ik me verzet hoe erger het wordt. Betekend ws toch iets. Wat daarbij soms helpt is te herhalen: laat maar gaan, ik ben veilig, of het gaat voorbij. Maar hoelang is dat vol te houden.
Maar er is iets goeds gebeurt.
Ik heb me naar Denhaag gesleept heb, daar een gesprek met behandelaar, en daar het een en ander heb uitgesproken, en daar wel positief op reageerde. Ze wil alleen graag dat ik alles daar onder breng en het hangt af van mijn besluit of ik behandeling daar wil volgen. Heb gezegd dat ik het mede door de afstand niet veilig vindt, komt een plan voor, ook is er nu wel mogelijkheid tot beeldende therapie.
De arts was een verademing, geen gezeur en langdradig gedoe, aanvraag taxi vergoeding meteen op gevaar en veiligheid geen flauwekul ronduit zoals het is. Medicijnen over genomen en meteen verhoging voor de nacht toen ik dat aangaf. Wel een paar lastige vragen. Maar gaf een goed gevoel ga de arts hier dinsdag opzeggen.Het daar gezegd. oke dan zien we wel waar het schip strand, ik mocht zeggen wanneer weer een afspraak, ze wilde me graag volgende week weer zien. Dus volgende week maar.
Was kapot, thuis ging steeds meer mis, ‘snachts het crisiscentrum gebeld poos gepraat kon toen pas zeggen waarom ik belde, mocht om 3 uur ‘snachts weer bellen als het nodig is maar was daarna hanteerbaar.Ze hebben daar een maatschappelijkwerkster en willen alles daar houden, dat gaat moeilijk worden met fynancien.
Hoe krijg je het voor elkaar die dokter weer af te zeggen, als je hier een afspraak maakt vragen ze door, kan er niet zomaar vanaf zonder uitleg en dan nog willen ze je zien. En is het toch niet handiger om te gaan?
Dinsdag komt het grofvuil, moet spullen klaar zien te zetten, vindt het wel een beetje eng dat mijn te doen lijst voor ik er een eind aan maak steeds kleiner wordt.
Heb alleen nu 2 wasmachines die stuk zijn maar de bedoeling was lief.Het zou zo fijn zijn even niet sterk te hoeven zijn, maar het is niet anders, wel erg lief van je.
Groetjes Thiana
» Posted By Thian On June 20, 2009 @ 23:52
Hallo Janus,
Fijn dat je weer opgeknapt bent.
Ik raad ook niemand aan om te krassen etc hoor vooral omdat het moeilijk is om er mee te stoppen, het gekke op die sites is dat er zoveel aan regels gebonden is. Ik heb me wel ingeschreven oid op 2 sites gericht op complexe PTSS en DIS maar dat is heftig en geeft veel te veel info waardoor ik van slag raak.Ik weet eigenlijk vrij goed hoe ik een stuk stabiler maar daar heb ik juist een hulpverlener/behandelaar voor nodig en ook via de ziektewet ben ik verplicht alles te doen wat genezing bevordert. En die hulpverlening werkt niet mee, kent me nog niet wil zolang niets doen.
De reden waarom ik hulpverlening inschakel is niet dat ik onzeker ben maar omdat ik de controle kwijt raak en dingen buiten mij om gebeuren, ik zie het gebeuren, doe het zelf maar het is als een film en ik heb er geen invloed op. Zo zie ik mezelf mijn polsen doorsnijden (heb het niet gedaan, maar is moeilijk). Hoor ik in mijn hoofd: maak dat je hier weg komt en blijk ik (‘snachts) in het park in het water te staan en kost het heel veel moeite er uit te gaan etc.
Er zijn dagen dat ik niet weet hoe ik nog een uur door moet zien te komen.Ik wil naar het DAC kunnen blijven gaan (heb behandelaar daarvoor nodig), beeldende therapie blijven houden (is behandelaar niet voor, moet leren praten), heb hulp nodig bij alle praktische ongein die gewoonweg niet lukt en om de dagen door te komen, heb iemand nodig die hulpverleners kan zijn voor kasbeheer (stichting waar fynancien zijn onder gebracht ik geef het uit of weg) doen ze niet, iemand die de thuiszorg in het gareel zet heb al maanden geen thuiszorg meer omdat ze vinden dat mijn doelen bereikt zijn nadat ik om een ander vroeg. En een plek waar ik heen kan als er dingen gebeuren die de boel te erg verstoren en voor vragen en uitleg ( heeft eigen programma geen tijd)
Heb gevraagd om de PIT, wil me eerst kennen. (terwijl het crisiscentrum het nodig vond en er ook met haar over gesproken heeft.O,ja en er is gekeken maar geen behandeling gespecialiseerd in DIS hier terwijl het een hele grote stad is, er is echt gezocht waar ik bij was.
Moet er vrijdag heen voor gesprek behandelaar en een arts voor taxivegoeding, als dat niet goed gaat doe ik het niet meer! Vlieg nu al dagen door het plavon, volgens het DAC stuiter ik of ben “weg”, uitleggen gaf ze op het kwam niet aan. Ga dwars door medicijnen heen.
En daarna het weekend in, ik wordt als het zo door gaat eerder gecremeerd dan dat er iets van de hulpverlening georganiseerd is. Er staat al een doos klaar met de papieren, brieven en kleding, en het opruimen kwam goed van pas. Sorry het is niet positief maar het voelt of ik doordraai. Lukt zo niet om dingen aan te vragen etc.Heb je toen wel een afspraak gemaakt voor over een jaar?
Zit telkens te twijfelen of ik het crisiscentrum zal bellen maar wat kan ik zeggen? er zijn geen worden voor en ze kunnen niets doen.
Moet eigenlijk niet schrijven in zo,n stemming maar kan het niet laten.
Groetjes en sterkte.
» Posted By Thian On June 16, 2009 @ 01:08
@749 Hoi Emma
Ik heb zelfs de laatste maanden het idee dat hulpverlening regelmatig de symptomen behorlijk verergeren, door de manier waarop er op gevraagd wordt en ik geen antwoorden krijg.Vandaar mijn ideeen over die boerderij, zou het zelf niet te realiseren zijn. Gewoon een plek waar de hulp voorhanden is die nodig is, begrip is, en geen (onnodig) getrek, mogen zijn zoals je bent, geen onhaalbare verwachtigen. Ergens zeg maar in de schaduw, waar je het op je eigen tempo en manier mag aan gaan pakken als je er aan toe bent. En de maatschappij kan de pot op.
‘k vraag wel veel he, maar volgens mij kost het nu meer aan therapien, opnames, veel meer jaren behandeling, …en levens….
Voor mensen met een verstandelijk beperking worden allerlei projecten opgezet met pgb dat zou voor ons ook moeten kunnen.Ben weer begonnen het op het DAC op te pakken, alhoewel ik telkens het gevoel heb heel erg weg te raken is het daar wel een fijne plek om te zijn, dat helpt me nu een beetje (en de medicijnen), ze zijn erg lief daar.
Ja en slapen, ik heb geen zin om er een punt van te maken, ik zie wel en zet alleen een wakker als het niet anders kan, en naar bed gaan doe ik als ik er er aan toe ben,en soms dus niet, door de medicijnen slaap ik nu een aantal uur rustiger en heb wat meer energie dan. Heb om hulp gevraagd, niet gekregen, wat kunnen ze dan van mij verwachten en doe ik het op mijn eigen manier, moet wel ja. Vandaar.
Denk wel dat het scheelt als de druk van moeten slapen er af is maar heel erg moe zijn geeft die druk ook weer nl.
Ik ben wel blij met de medicijnen hoor, mocht wel een hogere dossis, moet wel uitkijken dat ik deze ook niet verzamel, dan krijg ik ze mischien niet meer.Stellen ze wel een plan op voor je overgaat naar een andere hulpverlener, eerst kennismaken om te kijken of het klikt etc als dat mogelijk is en geleidelijk afbouwen bij deze.
Bij mij blijft het contact tot ik “veilig” over kan zeg maar en het idee dat als ik nu nee zeg er een andere oplossing moet komen helpt me een beetje, het is even goed wel crisis op crisis hoor, maar alle beetjes helpen.Heel veel sterkte.
» Posted By Thian On June 10, 2009 @ 23:41
@747 Emma,
Wat erg, hoe kunnen ze een hulpverlener met een tijdelijk contract, zonder het van te voren bespreken aan je koppelen. Wisselingen in hulpverleners is al vragen om crisis, met alle onzekerheden die er bij komen (weet het uit ervaring) En je had hier net weer een beetje vertrouwen in!
Ja ik heb ook het idee dat ze wel braaf alles met je bespreken maar ik uiteindelijk afhankelijk ben van wat de hulpverleners met multidiscipliaire overleggen (heb een keer gevraagd of ik er bij moest zijn, nee dus) en psychiaters die me nog nooit gezien hebben een behoorlijk grotere inbreng hebben van wat er gaat gebeuren. Ik kan wel wat inbrengen maar als ze nee zeggen gebeurt het niet (PIT bv.) en daar protesteer ik tegen, trap figuurlijk tegen alles aan. Er is niets meer met me te beginnen. Ik wil niet afhankelijk van ze zijn. Ik wil niet achter ze aan slepen (al doe ik het net zo goed, weinig keuze) dit werkt niet.
Alternatieven? ik zou willen dat de mogelijkheden worden besproken en ik zelf kan aan geven wat wel en wat niet en wat wanneer, (dat zeggen ze wel maar dan gaan ze onderhandelen en kom ik nergens) volgens mij zijn wij de enige die weten of het werken kan en als ik zelf kies ben je gemotiveerder.
Opname, ik weet het niet soms trekt het me wel even alles uit handen kunnen geven en in een structuur te zitten aan de andere kant totaal niet. Heb het afgelopen keer geweigert. Heb medicatie gevraagd, sta onder strenge wekelijkse controle van een arts sindsdien vindt het prima.
Heb wel eens gedacht dat een klooster zo zijn voordelen zou hebben, jammer dat ik niets voor het geloof voel. Oja en een kuurooord niet maar een rustige boerderij met veel dieren en waar ik zou kunnen tekenen en schillderen en ik teken er voor, de maatschappij alleen niet.
Ik vecht om niet overgelevert te zijn aan hulpverlening maar weet nog niet hoe!Gek he ik vind jou ook absoluut niet laf, juist dat je heel veel tegenslagen heb en toch nog overeind staat. Verwachten we meer van een ander als van onszelf? Hulp zoeken is niet makkelijk he? Ik vindt het eigenlijk heel erg als een hulpverlener je dan laat zitten, daarom heb ik de hoorn opgelegd.
Oke dit was een protestactie, en een zoektocht.
Heel veel sterkte en mischien krijg je een hele goede blijvende nieuwe therapeut waar het mee klikt, ik heb gehoord dat het kan en ik wens het voor je.
Groeten Thian
» Posted By Thian On June 09, 2009 @ 02:32
@ 744 Hallo Janus,
Sterkte met je verkoudheid.
Ik begin weer een beetje op mijn voeten te staan, begin weer wat op te pakkenl, nu hopen dat er niet te veel gebeurd, tegen de tijd dat ik het weer heb opgepakt kan ik weer naar Denhaag en begint de ellende weer.
Heb de sites bekeken, meeste is herkenbaar, was al eens eerder op de laatste geweest. Krassen staat volledig los van zelfmoord, als het slecht gaat ben ik steenkoud, van krassen wordt ik warm, ook ga ik door alle medicijnen heen, na krassen ben ik de spanning kwijt, werken de medicijnen en kan ik slapen. Maar hoe heftiger alles is, dan is er ook meer nodig qua krassen en ga je steeds meer grenzen over. Ik voel het niet, het voelt als een balpoint over je huid hooguit meer niet (het is wel heel fascinerend), en later meestal ook niet, nu ben ik blijkbaar grenzen over gegaan waardoor ik diepere verwondingen heb en daarna wel last heb. Krassen kan tot op zekere hoogte bij mij zelfmoord voorkomen maar werkt heel tijdelijk. Medicijnen werken beter.
Van het plannen van mijn dood wordt ik ook rustig maar heel anders een beetje zweverig, ben een aantal keren heel dichtbij geweest er was heel weinig wat me tegen hield, maar heb toch hulp ingeschakeld raar he.
Vindt het zelf eigenlijk laf. Ben jij er wel eens heel dicht bij geweest?Vindt het wel heel raar dat mijn nieuwe behandelaar gewoon zegt, ik kan niets doen want ik ken je nog niet over 14 dagen praten we verder. Terwijl ik denk ik haal vandaag niet eens. Zoiets van ga je gang. Bij de huidige heb ik een aantekening dat ik pas op het laatste moment bel en het serieus genomen moet worden.
Heb jij ervaring met hoe hulpverleners etc.?Beterschap en groeten Thian.
» Posted By Thian On June 09, 2009 @ 00:04
«« Back To Stats Page@742
Hallo Janus,Ik heb weer voor een week medicijnen er bij gekregen, en dan moet ik me weer melden bij de arts. Het gaat net, eigenlijk lukt de basiszorg, zoals ze me vertellen, me niet eens (wassen aankleden eten etc.). En als ik iets ga doen wordt ik ziek (duizelig, misselijk noem het maar op) dat is de reactie op spanning dan komt het er uit zeggen ze. De arts had het over de PIT (psychiatrisch intensieve thuiszorg), had ik ook al naar gevraagd, heb ik eerder gehad, kwamen toen 3 x per week en bouwden langzaam af, maar het lukte wel me weer op de rails te krijgen zeg maar. Maar dat moet Denhaag dan doen, en die vinden het geen goed idee omdat het tijdelijk is.
Ze zeiden dat ik niet meer mocht krassen, dat is bijna niet te doen, maar ze zullen echt niet zeggen okee doe het maar wel dan. Ik vindt krassen niet erg, alles gaat even weg, ik voel geen pijn, littekens verdwijnen vanzelf of niet maakt ook niet uit.
Mag ook geen plannen voor zelfmoord maken, is ook niet zo makkelijk.Het lukte niet om naar de arts in Denhaag te gaan voor de taxivergoeding. Na een telefoongesprek moest ik een nieuwe afspraak maken weer 3 weken verder. Toen ik aangaf dat ze teveel van me verwachten en dat ik denk dat ik het niet aankan zei ze dat ik mischien gelijk had. Op mijn vraag wat dan, daar wil ze over praten maar niet telefonisch, voor alles moet ik daarheen, en ik kan het niet aan en het niet betalen. Morgen heb ik een bel afspraak met haar.
Hen niet het idee dat ik veel opschiet, alhoewel ze wel de indruk had dat het niet zo goed met me ging.
De hulpverleenster hier kent me ondertussen voldoende om in te schatten waar ik zit, ze was heel erg lief toen ik vertelde dat bij het crisiscentrum iemand dat ik depressief over kom, zei ze dat ik al heel veel had meegmaakt afgelopen tijd waar gezonde mensen last van zouden hebben en dat het logisch is dat ik er zoveel last van heb. Ze zou ze Denhaag bellen dat was de vorige keer niet gelukt.Ondertussen hopen ze ook nog dat ik tot rust kom????? slaap iets beter als ik alle medicijnen ook inneem. (die nieuwe vindt ik wel prettig)
Oke was dus een heel verhaal, kan het niet laten.
Beterschap met de verkoudheid, Sterkte met alles
Lief dat je ondanks alles reageert.Groeten Thian
» Posted By Thian On June 04, 2009 @ 00:34