Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Spaink
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Grom, je leest niet goed: die tijdschriften heb ik netjes in bakken gezet, niet weggegooid. Dat zou ik niet licht doen…
» Posted By Spaink On March 26, 2007 @ 22:10
Gezond leven maakt gezondheidszorg duurder
Juzo: je hebt drie keer pal achter elkaar gereageerd op dit stukje. Het gaat er steeds meer op lijken dat je hier alles neerpleurt wat in je opkomt. ‘Oh ik heb nog een briljante gedachte, meteen even bij Spaink neerzetten!’ en vijf minuten verzin je alweer iets even briljants (kuch) dat hier ook onverwijld dient te worden meegedeeld.
Ik heb je tweede en derde reactie weggehaald. Voortaan neem je beter even de tijd vooraleer je hier iets post. Denken is een vak, Juzo, en voor neerpleuren gebruik je je eigen blog maar.
» Posted By Spaink On March 25, 2007 @ 21:56
Grom: XS4ALL is bepaald niet principeloos. Ze hebben de tapwet en de richtlijn bewaarplicht harder aangevochten dan wie ook, maar nadat een wet is aangenomen hebben ze geen enkele keus meer dan hem opvolgen. Voor wat de tapwet betreft vecht XS4ALL geregeld een individueel bevel aan omdat het niet correct is opgesteld, en meer kunnen ze niet doen. En toetsen aan de grondwet kun je zo’n tapbevel – of de wet zelf – niet, dat staat de wetgeving niet toe.
Voorts denk ik dat het inderdaad overdreven wantrouwig is van Thomas om te denken dat deze blog door de AIVD in de gaten gehouden wordt.
» Posted By Spaink On March 29, 2007 @ 21:31
De goede naam van NIN kun je niet typen, dat is het hele eieren eten :)
» Posted By Spaink On March 23, 2007 @ 21:27
Tineke, de set is al maanden geleden vergeven…
» Posted By Spaink On October 08, 2007 @ 21:01
Wonderbaarlijk hoe synchroniciteit kan werken. Jacqueline belandde een paar minuten na mijn postje over de Voskuilcassette op mijn blog en zei toen dat ze ‘m graag wilde hebben. Twee minuten nadat ik haar publiekellijk opriep zich te melden vond ik haar in mijn mailbox – uit eigener beweging, zonder dat ze mijn oproepje had gezien. We hebben nu een afspraak voor de overhandiging en ik hoop dat ze veel plezier beleeft aan de boeken.
» Posted By Spaink On April 01, 2007 @ 01:06
Jacqueline, je krijgt Voskuil van me zei ik al eerder, maar je meldt je maar niet en ik heb geen e-mail adres van je. Laat je iets horen? Anders moet ik een andere gelukkige aanwijzen….
» Posted By Spaink On April 01, 2007 @ 01:06
Jacqueline: wat mij betreft gaat de cassette naar jou. Niet omdat je de eerste was, maar omdat je in je reactie meteen zo mooi duidelijk maakte waarom je van zulk proza houdt. Dat je deze oproep las twee minuten nadat je had gelezen over je collega die ook mijn ‘collega’ is, hielp ook wel wat, maar dat is puur sentiment mijnerzijds.
Mail je me even? Dan spreken we iets af. En als je je niet meldt, kies ik een andere winnaar :)
» Posted By Spaink On March 28, 2007 @ 20:47
Dank Elmo, ik heb ‘t verbeterd. Leuke typo, wel :)
» Posted By Spaink On May 27, 2011 @ 13:21
Gina, Anneke heeft geen e-mail adres achtergelaten, dus ik kan geen contact voor je leggen met haar.
» Posted By Spaink On July 18, 2010 @ 23:11
Juzo, je woorden worden groter naarmate je minder te zeggen of meer te verhullen hebt. Je zat er gewoon naast. In duplo.
» Posted By Spaink On March 18, 2007 @ 20:03
Juzo: je zit er dubbel naast. Zelfmoord uitvoeren of een poging daartoe doen is niet strafbaar, al jarenlang niet meer. En habeas corpus geldt niet in NL, dat is het Britse principe, niet het Nederlandse. Als je weet van iemands ophanden zijnde zelfmoord rust er geen enkele verplichting op je dat aan welke autoriteit dan ook te melden en niet ingrijpen is niet strafbaar.
» Posted By Spaink On March 18, 2007 @ 20:03
Landmark: Letter to the Editor
Pietie: die trackbacks maakt Tess zelf aan, hoor.
» Posted By Spaink On January 03, 2010 @ 18:47
Och Tess toch. Zijn een paar mensen hier het niet met je eens, of vragen ze je om argumenten, zie je plotseling een sekte voor je ogen ontstaan, compleet met leidster: de Spainkologykerk, http://www.tessonome.com/?p=4255 . Wat schattig. En een betere illustratie voor mijn eerdere opmerking dat je kritiek ombuigt naar gepsychologiseer, had je haast niet kunnen geven. Chapeau!
» Posted By Spaink On January 02, 2010 @ 21:22
Tess, ik heb genoeg gezien van sektarisch denken en handelen om te weten dat nadenken over mijn eigen misselijkheid ervan niet ‘interessant is in het kader van mijn eigen ontwikkeling’, maar authentieke afkeer. Je buigt mijn kritiek om en doet een poging ‘m terug te laten slaan op mij: als ik X niet leuk vindt zegt dat een boel over mij. Maar wellicht zegt het ook iets over X…?
Sterker, dat akelige ombuigen hoort bij Landmark en het is precies een van de dingen die me misselijk maken. Op zo’n manier omzeilt zo’n club alle kritiek. Alles wordt teruggegooid en gepsychologiseerd: als jij dit niet leuk vindt moet jij er dus iets mee. De bekritiseerde hoeft er nooit iets mee. Heel handig. Buut vrij!
Als ik mijn vrienden onthaal, krijg ik daar uiteraard een prettig gevoel van. Maar dat is niet de voornaamste reden waarom ik het doe: het gaat er veel meer om hen te onthalen. Zo’n feestje pleziert me omdat het hen pleziert. Dat je dat verschil niet ziet, is zonde.
» Posted By Spaink On January 02, 2010 @ 04:49
Tess, ik heb een Landmark-avond bijgewoond, zoals ik elders schreef – zie http://www.spaink.net/1999/08/01/de-tupperware-handel-in-geluk/ – en ik werd er tamelijk misseljk van.
Wat die avond betreft: die was ter gelegenheid van mijn verjaardag, niet Kerst, en ik vind het leuker om wat geld te besteden om mijn vrienden eens uitgebreid te onthalen dan dat ‘in mezelf’ te stoppen en ondertussen een rare club te subsidiëren.
» Posted By Spaink On December 31, 2009 @ 16:33
HenK @64: De spijker op z’n kop.
» Posted By Spaink On May 23, 2012 @ 04:21
Och Arjan, je goeft toch zelf geen messias te zijn om bullshit te herkennen?
» Posted By Spaink On May 21, 2012 @ 23:42
Arjan: anders dan je denkt ben ik wel bij een Landmarkbijeenkomst geweest, en ik heb uit de eerste hand verhalen van vrienden geweest. Dat laatste was de aanleiding voor dit stukje: een van mijn beste vriendinnen werd uitgenodigd voor een huiskamerbijeenkomst bij het vriendje van een goede vriend van haar.
Dat laatste had sowieso iets raars. Lies was heel goed met P, een oude, goede vriend. Ze wist dat P’s lief – J – bij Landmark zat. J organiseerde bij hen thuis iets en Lies ging, half om te snappen wat P nu zo aantrok in J en half om te zien hoe resistent zijzelf was tegen sektegedrag. (Lies vertrouwde Landmark voor geen cent.) J vertelde die avond allerlei verhalen waar Lies zo het hare van dacht, en aan het eind van de avond kwam de aap uit de mouw: of alle aanwezigen – vrienden van P, bijeengeroepen door J – niet wilden intekenen. Lies geloofde er ondertussen geen sikkepit van maar wou beleefd wezen, en murmelde haar tegenwerpingen. J kwam full force terug: dat haar aarzeling in te tekenen toch het bewijs was dat ze te weinig om zichzelf gaf. (Vreemd en een sektarisch argument: alleen door een cursus bij hen te doen bewijs je dat je jezelf de moeite waard vindt.)
Lies hield af, J bleef aanhouden. Uiteindelijk zei Lies dat ze geen geld bij zich had. Er moest namelijk, als je zei dat je wel meer wilde weten, meteen betaald worden. ‘Oh geen probleem,’ zei J, ‘ik wil wel meelopen naar de pinautomaat hir in de buurt.’ Waarna Lies vrolijk loog dat ze geen pinkaart bij zich had.
Neem me niet kwalijk, maar dat is rare en nare pressie. Om niet te zegen: misbruik van andermans vriendschap.
Later was ik zelf bij een Landmarkavond. Ik kwam daar omdat een goede vriend, Thijmen, out of the blue een telefoontje had gekregen van een oude kennis met wie-d-ie al jaren geen contact meer had gehad. Dat haar dat zo speet, en dat ze hem miste, en dat ze het contact wilde herstellen. Thijmen had haar niet bar gemist maar vond het wel leuk haar weer ‘s te zien, dus hij zei ja. Waarna bleek dat de oude kennis geen persoonlijk avondje in gedachten had maar Thijmen wilde laten komen opdraven op haar ‘graduation night’ of hoe dat ook heet.
Wat blijkt: bij Landmark doe je een paar dagen achter elkaar cursus en daarna word je geacht ‘oude relaties’ te herstellen. Maar niet onderling – nee, die ode contacten moeten dan komen op jouw terugkomavond, een week na je cursus. En daarna doet Landmark een poging die mensen uit je verleden ook te laten intekenen op hun cursus.
Thijmen heeft die avond kortom niet met haar kunnen spreken. Terwijl de belofte was dat ze spijt had dat het contact kwijt was, wilde ze die hele avond niet met hem praten en was haar enige doel hem getuige te laten zijn van haar overtuiging hoe geweldig Landmark was, en wilde ze hem laten intekenen. Het ging haar helemaal niet om Thijmen. Het ging haar om scoren bij Landmark.
Diezelfde avond – ik was mee met Thijmen – zag ik iets afschuwelijks. Een van de cursisten vertelde in geren en kleuren hoe getormenteerd haar relatie met haar moeder was geweest, en ze vertelde dat ze door Landmark voor het eerst weer contact had met haar moeder. En die had ze nu vanavond voor het eerst weer gezien: moeder zat in de zaal. Ze wees: kijk, dáár. De cursisten joelden: geweldig, wat een doorbraak. En moeder zat in de zaal en jankte. Ze had gehoopt met haar dochter te kunne praten en merkte nu dat ze gebruikt was als toneelstuk. Na afloop heb ik die moeder nog proberen te troosten: dochterlief had geen woord met haar gewisseld nadat bleek dat mams niet ook bij Landmark wilde.
Hoe je het ook wendt of keert: ik vind dat pressie, groepsdruk, en bovenal: vals en vies misbruik.
» Posted By Spaink On October 12, 2008 @ 02:34
Beste EON
De afzenders zijn vaak vals, en de lijst te verzinnen afzenders is (uiteraard) eindeloos, dus het is een strategie die niet veel oplevert. U bent wellicht beter af met een provider die een goed spamfilter levert.» Posted By Spaink On July 07, 2009 @ 18:45
Zelfmoord gaat niet op recept I
Janus: omdat deze pagina zo druk werd en mensen er lange onderlinge discussies voerden, heb ik indertijd besloten om op mijn site een forum over zelfmoord op te zetten. (Ook om de rest van mijn website te ontlasten: afgaande op de recente reacties leek mijn site indertijd zowat alleenover zelfmoord te gaan, omdat die discussie alle andere reacties uit het zicht haalde.
Dat betekent echter bepaald niet dat niemand nog op dit stuk mag reageren. Dat mag gerust! Maar iedereen die er dieper op door wil gaan – en vooral mensen die zelf piekeren over zelfmoord – verwijs ik graag naar het forum over zelfmoord op deze site, te vinden op http://www.spaink.net/forum/ .
Sbine: mocht je verder willen praten, meld je daar gerust aan. Als je me een mailtje stuurt – karin@spaink.net – met je gewenste loginnaam, maak ik subiet een account voor je aan.
» Posted By Spaink On October 20, 2011 @ 07:56
Lieve lezers
Deze draad is zo lang geworden (en zo mooi, en zo belangrijk) maar ook onhanteerbaar vol: de pagina moet zo lang laden dat het onhandig wordt, en mijn website eronder kreunt. Ik vezoek iedereen dringend en vriendelijk om op een nieuwe pagina door te gaan, namelijk hier.
Praat vooral verder. Ik vind het een klein en te koesteren wonder wat hier gebeurt, en deze verhuizing is niet bedoeld om iemand af te houden van een reactie maar juist om het gesprek te faciliteren. Vanaf de nieuwe pagina staat een link naar deze oude pagina, zodat iedereen die dat wil nog steeds alle eerdere bijdragen kan lezen – wat ik iedereen overigens aanraad.
Schrijf vooral verder. En doe dat alsjeblieft hier.
» Posted By Spaink On April 01, 2009 @ 21:48
Erik, da’s inderdaad een goed boek.maar veel mensen zoeken online informatie, en daarvoor is de wiki-pagina die ik bovenaan noem bedoeld.
» Posted By Spaink On March 23, 2009 @ 19:36
lenie: insuline is erg onbetrouwbaar als middel om zelfmoord te plegen. Welke dosis werkt is niet duidelijk en is sterk individueel bepaald. Het grote risico van een poging met insuline is dat je lichaam grote schade oploopt maar dat je niet sterft. Dat kan variëren van comateus worden tot hersenbeschadiging oplopen.
» Posted By Spaink On March 13, 2009 @ 02:26
Aurora, ik noem een reëel, moreel en praktisch, bezwaar dat veel mensen zullen hebben, en als antwoord krijg ik een ideologisch verhaal. Dat schiet niet op. En als je hier, bij mensen die niet schrikken van een discussie over zelfmoord, al met zo’n plaatstalen antwoord aan komt zetten, voorspel ik niet veel goeds voor je discussie met mensen die er glad anders over denken.
» Posted By Spaink On March 10, 2009 @ 01:54
Aurora, ik vermoed dat je je voorstel er nooit door krijgt. Ik denk dat je zelfs niet voldoende handtekeningen binnenkrijgt om er daadwerkelijk een volkspetitie van te maken.
Veel mensen zullen redeneren dat je iemand die zelfmoord overweegt, geen argumenten vóór moet geven, omdat hij of zij dan te makkelijk overstag zal gaan. Daarnaast hebben veel artsen al enorme moeite met euthanasie, en is de enige reden dat ze eraan willen meewerken dat zo iemand op korte termijn hoe dna ook zal komen te overlijden. Dat argument hebben ze in jouw voorstel niet, sterker, ze moeten iemand doodmaken die fysiek gezond is. Dat verbiedt hun code ze – en de wet ook, trouwens.
» Posted By Spaink On March 09, 2009 @ 19:40
Karel, dat is familie om trots op te zijn… En ja, het zou makkelijker voor je zijn als het lummels waren, dan werd de lijm zwakker. Tegelijkertijd is dit de mooiste manier om te voelen wat lijm nu echt betekent: iemand die je steunt, juist ook als het voor hen lastig is. Steun die makkelijk is, ja da’s geen steun, da’s het dagelijks gedreutel.
» Posted By Spaink On February 02, 2009 @ 02:23
John, Darella heeft op een aantal van je vragen aan mij een prachtig antwoord gegeven: in je eigen vraagstelling sluit je zelfmoord volkomen uit als acceptabele beslissing, en dat betekent dat iemand die daar serieus over nadenkt het buitengewoon moeilijk, zo niet onmogelijk, zal vinden daar met jou over te spreken. De enige manier om werkelijk in gesprek te komen is immers om te aanvaarden dat zelfmoord voor hem of haar een legitieme optie is – pas vandaaruit kun je verder komen. Als je die mogelijkheid op voorhand uitsluit, is een gesprek verder zinloos.
Verder vraag je: ‘Wat betekent de liefde voor je dierbaren, die je aan de wereld doen kleven, als de liefde voor jezelf je niet eens kan redden. Zou je het kunnen begrijpen als ik me beledigd voel door de doodswens van een dierbare, “zo groot kan zijn genegenheid voor mij dan ook niet zijn” is wat er in mijn gedachten opkomt.’
Ten eerste: sommige mensen houden inderdaad helemaal niet van zichzelf of van hun eigen leven, de liefde voor anderen is wat ze op de been houdt; maar zoals Darella terecht zegt, daarmee red je het lang niet altijd. Soms verandert het bovendien in je aan anderen vastklampen, iets waar diezelfde anderen vaak niet van zijn gediend. Ten tweede: natuurlijk kun je boosheid of wrok voelen dat hun genegenheid voor jou kennelijk niet voldoende was om hen in leven te houden, dat is uiteraard legitiem, maar dat kan – zo lijkt me – hooguit een vliedend gevoel zijn. Was het de crux van je reactie, dan zou ik zeggen: het gáát niet om jou. Betrek nou niet alles op jezelf. Het gaat erom dat zij het leven niet aankunnen. En realiseer je ook dat hun wetenschap dat ze jou pijn zouden berokkenen ze al zo lang van hun daad heeft afgehouden, maar als dat uiteindelijk niet meer helpt, zet jezelf dan in godesnaam niet zo centraal en luister dan alsjeblieft naar hun ellende. Want dat is ook wat je hier uit je reacties laat bliijken: het gaat steeds maar over jouw opties, jouw onbegriip, jouw boosheid, jouw vragen. Je kijkt op de keper beschouwd niet heel erg naar die ander.
Je vraagt naar een citaat uit een stuk van me: ‘In het andere stuk schrijf je: “Niets is zo dodelijk als wanneer iemand zegt dat het heus weer zal bijtrekken, dat het over een tijdje vast wel beter gaat. Niets sluit je zozeer van anderen af als zo’n opmerking. Je bent immers opgesloten in het moment, er bestaat geen morgen meer, geen ander morgen dan dit ene zich voortslepende ogenblik; daar gaat het nu juist om.” Het klinkt een beetje als een staat van psychose wat je beschrijft, zou dat vergelijkbaar zijn?’
Nee, dat is geen psychose. Dat is hoe je je voelt als je depressief bent: opgesloten, vervreemd, onbereikbaar, vol onvermogen. Wanneer je optimistisch tegen zo iemand zegt ‘Oh, het trekt heus wel weer bij’, stoot je ‘m in de praktijk alleen maar verder af. Want die opmerking getuigt van niet willen weten, van niet hebben geluisterd, van negeren van wat iemand je zojuist heeft verteld. je zegt dan immers eigenlijk niet anders dan: hoe je je nu voelt, doet er niet zoveel toe. Wie depressief is en zo’n opmerking terug krijgt, denkt alleen maar: ‘Laat maar. Uitleggen lukt me dus ook al niet meer. Weer een mislukt gesprek. Ik kan ook niks. Ik heb niemand die echt naar me wil luisteren. Praten is zinloos.’ Dus ja, je duwt iemand daarmee alleen maar verder het diepe in.
Wat je wel kunt doen in zo’n geval? Vragen stellen. Hoe denk je dat het komt? Hoe voelt het precies? Zijn alle dagen zo, of zijn er ook momenten met lichtpuntjes? Waar zit ‘m dat licht dan in? Kan ik je helpen meer licht te maken? Wil je misschien maar gewoon tegen me aanhangen, en even niks hoeven uit te leggen? Vind je het misschien prettig om het er even niet over te hebben, of wil je liever wel praten? – zulke vragen.
» Posted By Spaink On February 01, 2009 @ 23:18
Magnani: dat je benauwd bent voor de dagbehandeling is niet zo vreemd, je weet immers niet goed wat je te wachten staat en je bent misschien ook wat bevreesd voor dingen die kunnen bovenkomen. Maar je hebt niet voor niets die stap gezet, en dat is al heel dapper. Ik hoop dat je er verder mee komt, al zal het niet altijd makkelijk zijn…
» Posted By Spaink On February 01, 2009 @ 06:49
«« Back To Stats PageDarella, dingen opschrijven is goed. Het helpt vaak om je gedachten te ordenen, en ook al hebben jullie er vaak over gesproken: de daadwerkelijke dood van je vader en de emotionele dreun daarvan is nog vreselijk recent. Nog maar een paar weken geleden, geen wonder dat je je hoofd soms op hol voelt slaan. Daarnaast mis je natuurlijk ook alle dagelijkse uitwisseling en gewoontes, je vader zit niet alleen in je hoofd & hart maar ook in je dagelijkse rituelen, al je routines liggen waarschijnlijk overhoop…
Verder, en vopr de zekerheid: het gaat er niet om wie gelijk heeft, hoor. Mijn opmerking dat je partner verliezen toch anders is dan je vader verliezen, was deels bedoeld om het verschil in positie tussen geliefde enerzijds en ouder anderzijds aan te geven, en misschien helpt je dat. Maar eigenlijk zei ik het meer om iets anders. Ik proef in je verhaal een onderhuidse zorg: ‘Mijn vader miste mijn moeder zo dat hij dood wilde, nu mis ik mijn vader enorm – aard ik naar hem? Kom ik hier wel overheen, of wil ik straks ook zelfmoord plegen?’ Is dat zo? Pieker je ook daarover? Want dan zit je niet alleen met verdriet en boosheid, maar ook met angst. (Maar misschien lees ik er meer in dan je bedoelde.)
Hoe dan ook: wees welkom hier, lees naar hartelust, haal wat je nodig hebt en probeer de stekelige opmerkingen die hier soms ook staan, maar gewoon over te slaan.
» Posted By Spaink On February 01, 2009 @ 06:24