Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Sjaak
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Gimmick @316
JA ZEKER GIMMICK; DÁT WAS HET ENIGE WEERWOORD WAT ZIJ OOIT UIT HOEK VAN TERMINALE KANKERPATIENT KREEG DIE GEWOON OVERLEEFDE:
MIJN NOTA BENE AANGETEKENDE ARTSENBRIEF (ZIJ TEKENDE ZELF VOOR ONTVANGST IN 2004) ALS BETROKKEN PATIENT BLEEF GEWOON IJSKOUD ONBEANTWOORD.
Daarin stond wat mij wedervaren was en wat de wetenschappelijk/ maatschappelijke winst van kankerbehandeling is. Heel speciaal stond er in wat mij gebeurt was i.v.m. het zogenaamde MRP-1 gen waaraan ik kanker had.
Het MRP-1 gen is nog steeds één van de belangrijkste genen i.v.m. kankerbehandelingen. Met het MRP-1 gen valt of staat chemo- behandeling van mensen bij een veelvoud van kankersoorten.
Heb haar geschreven dat het gelukt was en dat de maatschappelijke winst veruit de maatschappelijke kosten overstijgt.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 14:20
Ethica mevr. Emer. Prof. Dr. Heleen Dupuis heeft mij nooit geantwoord op mijn aangetekende brief n.a.v. haar boek “Op het scherp van de snede, goed en kwaad in de geneeskunde” uit 1998.
Enige literatuurverwijzing in dat boek: “Principles of biomedical Ethics”.
Één groot gekontedraai van jewelste over de hoofden van ernstig zieke mensen die héél veel basale medische kennis brachten én het overleven. Ethica hangt zich helemaal op in dat boek met de ene vergissing na de andere als het over kanker gaat.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 14:02
Nog toegevoegd: amerikaanse medisch ethische literatuur is waanzin.
“Principles of biomedical ethics” is wat mij betreft absoluut “not done”. Om gek van te worden wat daar in staat. In absoluut de meeste gevallen van kanker volkomen onzin. Uit welke hoek dat allemaal komt weet ik niet, maar men hangt alles op aan uitzonderlijk exceptionele medische gevallen.
In wat voor hokuspokus gedoe Steve terecht is gekomen weet ik natuurlijk niet. Maar Amerika is in velerlei opzicht ondanks alle techniek die men heeft, natuurlijk ook gewoon een ontwikkelingsland.
Na mijn ziekte heb ik mij nergens zo over opgewonden als medische ethiek. Het komt uit de hoek van “Principles of biomedical ethics”.
Tandarts is zelfs zo kwaad, dat ik voor een verbod ben.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 13:49
Om het nog even duidelijk te stellen: niemand verzint zijn eigen kanker. Zelfs als je het zou willen krijgen is het welhaast onmogelijk dat te forceren. Je kunt er dan ook (op zijn Brabants gezegd) geen ene mallemoer voor.
Beslissingen over wel of niet behandelen op basis van individuele keuzes is eigenlijk flauwekul. Dat kan welhaast nooit een volkomen zuivere individuele keuze zijn omdat vrijwel iedereen deel is van een groep.
Ben dan ook gewoon toch verbaasd dat Steve niet meedeed. Narcose tegenwoordig voluit subliem (dat was 20 jaar geleden al zo, binnen 2 uur zat ik aan de chinees na hersenoperatie) en pijn hoeft tegenwoordig niemand te hebben na een operatie.
Nu ben ik zeer voor individuele keuzes (en op zich wil ik weigering van een behandeling ook niet kritiseren), maar een keer houdt dat op. Komt nog bij dat je het ná kankertherapie in velerlei opzicht ook beter kunt hebben dan voorheen. Niet alles hoeft slecht te zijn en zelfs volmaakt letale medepatienten deden op hun manier nog veel. Weliswaar was er voor hen geen lang leven, maar men was korte of wat langere tijd vrijwel vrij van kanker geweest. Dát aspect gaat hier wat onder in discussie over Steve.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 13:19
Om bij het onderwerp te blijven: Steve zou waarschijnlijk gewoon nog in leven zijn met gewoon MEEDOEN met wat hem gezegd was bij aanvangsdiagnose. Sylvia zowiezo, zelfs rokend.
Herinner mij letale friese boer naast mij op meerpersoonskamer die op een dag uit zijn slof schoot. Nooit iemand zo “DOOR” horen oreren.
Inderdaad heeft niemand Steve en Sylvia “op de donder” gegeven. Zo is het wel eens even. Mensen hebben geen idee wat er allemaal nog komen kan na chemo en snijden. Blijf er bij dat de groep om iemand heen veel te zeggen heeft.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 12:53
Roken geeft 14 maal meer kanker aan long, mond en keel als bij niet- rokers. Ook is het zo dat 25% van rokers gemiddeld 10 jaar korter leeft. Dat is wel zo ongeveer wat echt bekent is qua kanker in verbinding met roken.
Mijn stelling is verder dat je systemische kanker ook gewoon overleven kunt. Gaat gewoon allemaal weer door na reguliere zorg. Zelf “sleutelen” met wat dan ook is daarbij natuurlijk niet zo handig. Waar velen van schrikken is dat reguliere zorg gepaard gaat met zo veel gif (en straling) wat je bij leven niet b.v. bij elkaar roken kunt. Iets minder slecht denken over chemo en andere technieken in geneeskunde zou toch wel goed zijn voor maatschappij.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 12:26
Tartarus @295
Karin heeft niet beweert dat je van externe factoren geen kanker kunt krijgen, zij geeft aan in @288 dat je ondanks niet aanwezig zijn van hanteerbare/ vermijdbare externe factoren toch kanker kunt ontwikkelen. En dat is inderdaad waar.
Mijn bewering is dat je qua invloed bepaald virus (en dat is dan toch weer iets externs) lang niet altijd merkt dat je er mee van doen hebt. Denk zelf dat dat makkelijk een bepalende factor is voor echt manifest worden van kanker bij jongeren. Wat die groep betreft denk ik wel dat Karin (meer) gelijk heeft dat andere externe beheersbare/ vermijdbare factoren eerder niet zo´n grote rol spelen (krijgen jongeren gewoon bijna niet voor elkaar om zo veel risico in zo korte tijd te hebben). Nu ja, het is en blijft gewoon een heel moeilijk onderwerp.
Voor alle duidelijkheid: heb hier meerdere malen gereageert en proberen dingen uit te leggen omdat kennelijk heel weinig ex- patienten die eens systemisch ziek waren aan kanker reageren op dergelijk onderwerp als over Steve. Dat is wel een beetje jammer omdat daardoor misschien de indruk ontstaat dat in die groep geen meningsvorming plaatsvind. Discussieren over Steve (ook hij was nog redelijk jong) is nu juist van belang voor beter inzicht wat bij een dergelijk geval nu eigenlijk speelt.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 11:36
Kanker is gewoon heel ingewikkeld. Karin heeft gelijk dat iedereen wel kankercellen voortbrengt en dat dat meestal van binnenuit weer opgeheven wordt. Maar daarbij heb je het over relatief kleine aantallen foute cellen (en meestal nog geen veelvoud van genenveranderingen).
Wat anders wordt het verhaal zodra kanker manifester wordt en (dus) technisch traceerbaar is of zelfs ziekteverschijnselen geeft. Officieel is het verhaal dat genenfouten zich daarbij meer voordoen en uiteindelijk onbeheersbaar worden. Op zich wil ik dat ook niet betwijfelen.
Maar er zijn duidelijk externe factoren die dat proces eerder doen ontsporen. Dat maakt ontstaan van kanker toch multifactorieel. Ingewikkeld verhaal blijft het thema.
Heb alleen beweert dat “Europa” er goed aan zou doen bedoeld virus uit de wereld te helpen i.v.m. leukemie. Ik denk dat je dan minder aantallen kanker op jongere leeftijd hebt.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 09:36
Verschillende @
Uiteraard heeft iedereen zijn eigen individuele kanker en heb ook niet persé beweert dat iedereen met kanker maar even verminderde hersenfunctie heeft. Al denk ik wel dat kanker veelal ook gepaart gaat met het op enige manier ‘door de knieën gaan’ van hersenweefsel’.
Heb heel diep gegraven qua eigen leukemie en dergelijke gevallen in eigen sociale omgeving, vóór en na eigen ziekte. Ook eigen medepatienten bezocht. Ogenschijnlijk niets echt bijzonders opgevallen. Tót ik mij vroege jeugd herinnerde. Die verhaalgang uit lagere schooltijd ben ik gaan vervolgen. Wat je ziet i.v.m. leukemiegevallen toen en later is dat er qua tijds- en coincidenties met bepaald virusvoorkomen niets verandert is in relatie tot leukemie (naar eigen vaststelling).
Betrokken virus komt huidig véél minder voor, maar dat wil niet zeggen dat het niet meer bestaat.
Als indertijd jonge tandarts (ben ik inderdaad en ook nauwelijks anoniem) was je opgeleid dat dat virus niet of nauwelijks meer voorkomt. Een jaar voor eigen ziekte had een even oude collega dat virus. Wist dat eerst helemaal niet maar kwam letterlijk een keer op koffie na enkele maanden na zijn ziekte waar hij mij dat vertelde. Op zich best ernstig als je dat met 30 jaar krijgt, maar betrachtte dat als collega eerder als een individueel geval. Kwam immers niet of nauwelijks meer voor, was/ is ook zo en zo was je opgeleid. Op zich is een primaire infectie ook niet zo erg. Een goed jaar later was ik doodziek aan leukemie.
Na eigen ziekte een chronologische lijst gemaakt vanuit verre jeugd qua leukemie en wat ik wist van optreden van dat virus. Dan blijkt in vierde klas jeugd een twen in eigen woonstraat 9 huizen verderop te zijn overleden aan dat oh zo ‘onschuldige’ virus. Anderhalf jaar later sterft een juffrouw eerste klas op jonge leeftijd aan een leukemie (kort daarvoor was er nog een aanwijzing voor dat virus). Om een lang verhaal kort te maken: inmiddels heb ik een waslijst van dergelijke gevallen.
Wat ik vaststel is dat juist meerdere keren tijdens leven tegen een dergelijk virus aanlopen makkelijk behebt is met verhoogd risico op leukemie. Je kunt immuun zijn wat je wilt (en dat is vrijwel iedereen in Nederland en een secundaire infectie is ook nog niet zo zeer het probleem), maar er echt meerdere malen in je leven tegen een dergelijk virus aan lopen is behebt met onaanvaardbare risico’s. Leukemie (en kanker in zijn algemeenheid) komt gewoon niet van ‘ongeveer’.
Wat is nu het probleem i.v.m. virus? Het komt in 2011 (nog steeds) voor met pak en beet tot 30.000 primaire gevallen in West- Europa. Het heeft een verspreidingsfactor boven de 10.
Alles goed en wel dat wij 20 jaar geleden leukemie hadden, maar denk niet dat geneeskunde tegen dergelijke virusinfectie- aantallen aan kan.
Ben een fan van Europa, maar aan in Europa rondwarend endemisch virus ga je hartstikke dood. Dat ligt aan immuniteitsverschillen tussen mensen en groepen van mensen.
Ik werk tot op heden altijd in het europese buitenland sinds dat ik tandarts ben. Waar is dat ook de jonge lagere schooljuffrouw weer stierf, dat was nu borstkanker. De kinderen in mijn praktijk (vóór eigen ziekte) met 40 tot 50 procent niet ingeent tegen virus. Toen ik doorkreeg wat er speelde was dat één knopdruk dankzij Steve.
Sinds 2011 is wetenschappelijk bekent dat het virus ook afweerstamcellen bij de mens infecteert. Tot op heden is onderzoek overwegend in- vitro. In- vivo tast geneeskunde vrijwel volledig in het donker.
Overigens grote dank aan Karin dat hier zo vrij geschreven kan. Geneeskunde doet fantastisch werk in individuele gevallen, maar qua betrachting van samenhangen is het hopeloos.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 04:25
Pietie @280, Janus @281
Ben het met Janus eens dat (vanuit visie gezonde mensen) Steve inderdaad niemand iets ontnam. Zoals ik mijn statement maakte (als ex- patient) is makkelijk misverstand over.
Blijft het feit dat wie eenmaal opgenomen is in een ziekenhuissetting niet alleen puur individueel tegen een ziekte aangaat. Haast ongemerkt is er ook héééél veel wat je van medepatienten (en überhaupt de ziekenhuissetting) leert.
Daar zijn nogal wat voorbeelden van te geven.
Zo was er een patient met een soortgelijke ziekte die wat ouder was en tegenover mij lag en 1 à 2 dagen eerder met gelijke eerste chemo begon. Als 20 jaar jongere patient keek je dat gebeuren feitelijk gewoon af gedurende eerste 5 weken. Geneeskunde ongeloofijk mild in vijfde week door mij van zespersoonskamer af te voeren in een andere setting. Enkele dagen naderhand stierf die patient in slaaptoestand. Geen woord had ik in die 5 weken uitgebracht over zijn bloemen, die stinkten om meer als 180 graden door mijn verstoorde reukzin (tegenwoordig mogen geen bloemen meer op dergelijke afdelingen).
Ná ziekenhuis had ik in boekhandel een interessant boekje / biografie gevonden: “Een officier uit het leger van Napoleon”. Bij terugtrekken verslagen leger van Napoleon bij Moskou in 1812 trekt het resterende leger terug over een breedte van pak en beet 40 kilometer: men verhongerde veelal doordat op die breedte alle eten al snel op was. Bewuste officier die uit Zuid- Duitsland meegetrokken was trok met zijn paard zigzaggend links en rechts van die breedte van boerderij naar boerderij waar wél nog eten was. Hij kwam als één van heel weinigen wél thuis. Wat mij bij poliklinische controles ná ziekenhuisopname al meteen opgevallen is het feit dat de meeste patienten hun dierbaren meenamen in spreekkamer. Dát mag enerzijds handig lijken, maar vond dat zelf partout niet. Heb ik dan ook nooit gedaan, qua overleven is het beter dat je dat zelf alleen doet. Een patient die een stevige chemo achter de rug heeft legt te gemakkelijk verantwoordelijkheid van wat zich in spreekkamer voordoet bij begeleider.
Ben het eens met Janus dat een eigen boekje een goed idee is. Heb al 19 jaar een ontwerptekst liggen (hoofdzakelijk over ziekenhuisperiode die ik mij toen wel herinnerde). Had in vijfde jaar na ziekte zelfs een spontane aanbieding van een bekende uitgever. Heb die beslissing echter altijd voor mij uitgeschoven. Enerzijds wilde ik mij niet publiekelijk er aan “ophangen” en anderzijds werd tandarts eerst in dertiende jaar genezen verklaard (dat duurt gewoon ontzettend lang).
Ook geldt dat ik mij eerst véle jaren later de eigen biografie herinnerde van tijd vóór ziekte en vooral ook gaandeweg mij bewust werd van de meest waarschijnlijke oorzaak van die ziekte. Nu is de overweging of het überhaupt maatschappelijk kan om de oorzaak bij naam te noemen. Dát weet tandarts nu nog echt even niet en ik denk ook dat betrokken professoren dat antwoord ook nog niet weten. Al vele weken is het muisstil in mijn emailbox vanuit die kant. Verder wil tandarts ook geen onrust maken over dit onderwerp, anderzijds zou het misschien toch ook heel goed zijn het beestje bij de naam te noemen en dat vooral in europees verband.
Op een dag schiet ik wat betreft publiceren echt uit mijn slof. Tot in hele naaste familie stief men aan kanker en ook aan leukemie en dat was geen toeval. Kanker (en het beestje) heeft een tijdsschema als een klok, kanker is geen toeval in engere zin. Tandarts gelooft niet aan toeval in die zin.
–
» Posted By Sjaak On December 18, 2011 @ 12:09
Pietie @278
Kankercellen en de daaruit afwijkende eiwtproducten kunnen inderdaad hersenwerking/ denken behoorlijk naar beneden drukken. Dát is niet zo maar een uitspraak: bij eigen systemische kanker was dat via onderdrukking RUNX-3 gen inderdaad het geval. Als werking RUNX-3 gen naar beneden gaat, is de werking van het Neurotropiene Hormoon in hersenen vermindert en krijg je gaandeweg een vermindert aantal schakelingen tussen hersencellen. Mijn wereldje werd gaandeweg wel erg klein. Mag wel zeggen dat je eerst ook zelf geen idee hebt wat je overkomt. Godzijdank had ik een huisartsassistente een goed jaar voor diagnose eens zelf behandelt en die was inderdaad ook mijn enige reddingsanker waar ik vertrouwen in had om überhaupt heen te gaan voor bloedbeeldbepaling. Het is wel zo dat die kennis over verminderde werking genen en uiteindelijk hersenhormoon pas jaren later ná mijn behandeling wetenschappelijk bekend werd (pak en beet 12- 13 jaar later): maar die nieuwe kennis klopt inderdaad. Jaren later nieuwste kennis opdoen over je eigen kanker betekent ook dat je leert dat jezelf niet gek of dom was: nieuwe kennis helpt ook vroegere patienten zichzelf naderhand beter te begrijpen.
Wat je ziet is dat b.v. eigen assistentes werkelijk geen idee hadden hoe zeer ik er aan toe was, lijfelijk neemt men tot op het laatst jou persoon waar als een boom van een man. Bij diagnose had ik nog pak en beet een levensverwachting van een week of 2, 3 of 4.
Had nog wel het verstand om gelijk bij huisarts het universitair medisch centrum te kiezen waar ikzelf gestudeert had (had ook kunnen kiezen voor plaatselijke ziekenhuis). Kwam op afdelingen waar ik ongeveer 6 jaar eerder nog in opleiding geweest was. Soms kwam ik ook terecht bij collega´s die mij zelf opgeleid hadden. Dát hielp wel om mijn persoon geestelijk overeind te houden.
Maar qua feitelijke behandeling geef je jezelf volledig over. Je hebt geen idee wat jou daar allemaal te wachten staat. Wel had ik al meteen de instelling om vooral ook zo veel mogelijk mee te doen. Ook dát hielp zeer. Had naast (Hickman-) drain in borst (voor bloed en chemo) ook een (Ommaya-)drain in voorhoofd (voor chemo in hersenvocht, Maarten van der Weyden heef net als ikzelf dat ook gewoon nog steeds resterend) en daarbij kon ik meedoen aan een wetenschappelijke test. Voor zover ik weet deed daar van mijn eigen groepje medepatienten vrijwel niemand aan mee: dat was niet zo handig om dat niet te doen omdat die test vrij onschuldig was en je zo leerde hoe latere chemo- toediening in zijn werk ging. Leren tijdens chemo ondanks geringere hersenwerking is dus wel degelijk mogelijk.
Was ook absoluut begin jaren negentig echt de enigste patient met een draagbare computer op afdeling. Herinner mij nog dat ik nauwelijks een blad papier in printer kreeg, dat duurde eindeloos. Toch weer geleerd tijdens chemo.
Wat ik vaststelde ná ziekenhuisperiode is dat alles weer heel snel hersteld. Ogenschijnlijk kleine leerprocessen tijdens stevige behandeling geven naderhand een stevige boost aan verdere leerprocessen. Zo veel mogelijk blijven doen in ziekenhuis is wat mij betreft dus zeker geen hopeloze zaak (al ziet het in ziekenhuis er dramatisch uit).
Heel slecht er aan toe zijn bij diagnose qua hersenwerking betekent dus bepaald niet dat je na een stevige behandeling niet later toch weer op een hoog niveau van functioneren terecht komt.
Steve (en velen met hem én de omgeving) hebben dus weinig te kiezen bij diagnose. MEEDOEN met moderne reguliere zorg is tandarts een grote fan van, ondanks het feit dat er feitelijk niets te kiezen is bij systemische kanker en je zowiezo niet van te voren kunt overdenken en beslissen en beheersen wat allemaal op jou afkomen zal. Jou eigen denken is veelal ontzettend beperkt bij diagnose en heel veel komt gewoon goed. Zelfs mijn letale medepatienten zijn na ziekenhuis nog gewoon naar schoolopleiding geweest, al was het inderdaad maar voor korte tijd. Soms trof ik hematoloog bij eigen poliklinische controles huilend aan, maar ook dat stopt een keer. Op een gegeven moment blijft 20 procent gewoon in leven van zo´n groepje aan de raamkant.
Wat Steve beslist moet hij natuurlijk zelf weten, maar hij ontneemt de groep aan het raam de kans op die ENE 20 procent, als u begrijpt wat ik bedoel.
Wat mijn denken NU betreft denk ik inderdaad dat er ook zoiets is als leven voor de wetenschap. Van de pak en beet 33 procent aan geleefde maanden in 20 jaar die mijn groepje van 5 patienten bracht deed ikzelf de eerste 20 procent (240 maanden), met nog eens 10 jaar leven houd ik het percentagecijfer bezien op 30 jaar rond de 30 procent. Dat is een groot groot cijfer in die wereld.
–
–
» Posted By Sjaak On December 17, 2011 @ 14:59
Verschillende @
Vind ‘graven’ aan dit onderwerp best interessant. Komen nog best nieuwe dingen naar boven.
Eentje nog: kan ook heel goed zijn dat sommigen niet tot (reguliere) kankerbehandeling komen doordat men er gewoon door overdondert is qua omvang diagnose van het probleem. Mogelijk komt ook de sociale groep van betrokkene niet uit de angstschrik bij confrontatie met schrik betrokkene. Misschien nog verergert door hoge sociale status betrokkene.
Het is dan ook maar zeer de vraag in hoeverre je ‘vrij’ denkt en reageert bij kankerdiagnose, zowel als betrokkene en ook als groep.
Zelfs de beurskoersen daalden bij ziekte Steve.
–
» Posted By Sjaak On December 17, 2011 @ 05:18
Pietie @269
Ego houdt gewoon te zeer vast aan bereikte eigen “hoge” wereld. Meer is het niet. In meer of mindere mate gehandicapt te zijn staat men zich niet toe.
–
» Posted By Sjaak On December 16, 2011 @ 18:20
Tartarus @266, Pietie @265
Probleem bij kanker is veelal dat het eerst niet of nauwelijks klachten geeft. Mensen hebben geen of onvoldoende besef hoe onnoemelijk vervelend een systemische kanker aanvoelt die volledig uit de hand loopt. Mensen nemen zich dan ook makkelijk zelf verkeerd de maat bij initiele diagnose.
Mensen hebben ook veels te weinig kennis wat kanker op celniveau ook feitelijk betekend. Niet alleen zijn hele chromosomen gebroken of verkeerd gepositioneert, maar ook de hele energiehuishouding van foute cellen zoals Golgi- apparaat en tubuli is veelal volmaakt in de war en helemaal nieuw ingericht in foute cellen om voortwoekeren van juist die foute cellen te bevorderen en beinvloed ook allerlei andere lichaamsprocessen uiteindelijk negatief. Díe voorlichting is er ook niet of nauwelijks, zowel bij alternatieve als ook bij reguliere zorg.
Vind dat allemaal toch wel een reden om betrokken behandelweigeraars nooit los te laten, ook zelfs als zij dat zelf willen.
–
» Posted By Sjaak On December 16, 2011 @ 13:14
Verschillende @
Interessante statements en ook inhoudelijk niet zonder waarheid denk ik zo.
In Steve´s geval zou het omgekeerde gelden?
–
» Posted By Sjaak On December 16, 2011 @ 10:17
Een belangrijke opmerking:
bij reguliere anamnese bij kanker worden gewoon veels te weinig details doorgevraagt. Naar mijn bescheiden mening zou daar veel meer aandacht voor moeten zijn/ komen.
Herinner mij zelfs in eigen geval dat dat gedaan werd door een aankomend arts. Strikt genomen is men als aankomend arts daar niet eens toe bevoegd.
In geval van S denk ik echt dat qua anamnese er heel veel fout gegaan is. En over loslaten van S door reguliere zorg ben ik gewoon al helemaal niet te spreken, nota bene wetende dat zij kanker had.
–
» Posted By Sjaak On December 15, 2011 @ 13:50
Pietie @253
Met sommigen – laat ik het algemeen houden – is gewoon meer aan de hand (wat niet bekend is).
Denk zelf dat bij – ook reguliere – anamnese/ diagnostiek het een en ander zoals b.v. genoemd in @250 – 252 ook gemakkelijk niet herkend wordt. Wordt een dergelijke omstandigheid wel herkend ligt het mogelijk qua ingrijpen beduidend anders.
–
» Posted By Sjaak On December 15, 2011 @ 13:34
Voor de lezer:
Zilverkaars (alleen) geeft soms nogal eens heftige leverintoxicatie. Daarover is meerdere malen gepubliceerd in NtvG in afgelopen jaren.
Zilverkaars én gelijktijdig gebruik van Johanniskruid geeft soms ook nog eens hele stevige wezensveranderingen. Daarover werd in NtvG in 2006 gepubliceert met een (psychiatrische) gevalbeschrijving.
Beide producten zijn vrij verkrijgbaar voor zover mij bekent. Vooral voor de combinatie van beide middelen ligt er een stevige waarschuwing van EMEA.
NtvG – http://www.ntvg.nl – is het Nederlands tijdschrift voor de Geneeskunde. EMEA – http://www.EMEA.eu – is de europese instantie voor toelatingsprocedure van geneesmiddelen.
–
» Posted By Sjaak On December 15, 2011 @ 12:43
Janus @249
Dat vele vele details ontbreken in dossier S is ook hét probleem. Kan niet zijn dat deze of gene verdere persoon geen verdergaand contact zou hebben gehad met S. en daaruit volgend dat mensen verder niets waargenomen zouden hebben.
Ook is medicatie (voor of na diagnose) volslagen onduidelijk. Nogal wat vrouwen nemen bijvoorbeeld Zilverkaars én Johanniskruid: daaromtrent ligt een duidelijke waarschuwing voor van EMEA in Londen sinds medio 2006: geeft soms heftige intoxicatie én wezensveranderingen.
–
» Posted By Sjaak On December 15, 2011 @ 09:08
Janus @237
Heel juist: ‘het niet onder ogen willen zien van vervelende dingen, veroorzaakt meeste problemen’.
Blijft de vraag waarom dat in geval S niemand doorpakte. Nergens staa ook hoeveel bezoek zij kreeg van derden.
–
» Posted By Sjaak On December 14, 2011 @ 03:00
Janus @234
Letaal zijn bij jongeren met kanker, en misschien ook wel bij Steve en Sylvia (zou mij er niet meer mee bemoeien, doe ik ook niet), is letaal vaak toch ook nog maanden redelijk goed leven.
Misschien was dat wel de reden voor niet- behandelen voor S en S: veel ging/ liep toch wel.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 20:33
Toevoeging @231
Men was ook gewoon hééééél geemancipeert. Ook over wat hen overkomen was en ook over vraagstuk waar men hulp kon krijgen in verder verzwakkend verloop: de reguliere zorg die veel voor hen gedaan had.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 12:47
Janus @230
`
Één aanmerking over reguliere zorg als het niet lukt met behandeling. Is toch niet waar naar mijn mening dat het dan ophoudt met reguliere zorg, ook niet in geestelijke zin.Als ontslagen patient bezocht ik ook mijn naderhand letale medepatienten, meerdere malen zelfs. Dat waren best heel interessante gesprekken, heb hen overigens overwegend gewoon zelf laten spreken. Groot kenmerk daarbij is overigens dat letale mensen nauwelijks meer nieuwe mensen ontmoeten.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 12:40
Pietie @228
Misschien helpt héél kwaad worden als “omstander”. Kwaad worden hoeft ook bepaald niet liefdeloos te zijn. Nu staat een omstander ook makkelijk alleen, maar daar is binnen netwerken misschien iets aan te doen. Denk wel dat de “Stevies” makkelijk op eenzame hoogte staan en daardoor misschien in sociale zin ook weer moeilijk echt bereikbaar zijn.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 11:41
Pietie @226
Sommigen hangen gewoon een ander levens- en doodsbeeld aan.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 10:48
Janus @219
Allemaal waar wat u in @219 zegt.
Blijft het feit dat bomen van mensen, mannen en vrouwen (ook jongere) mensen kanker krijgen. Dan is het zaak om rustig te blijven en reguliere geneeskunde haar werk te laten doen. Bij kanker hebben mensen last van verkeerde chromosomen en genen en receptoren. Dat is niet of nauwelijks met voeding of psyche te herstellen.
Bij en na kanker kun je best geestelijk ondersteuning krijgen van wie ook en daarmee groeien. Natuurlijk is gezonde voeding daarbij wezenlijk. Kanker hebben of hebben gehad betekent ook niet persé dat je er minder mee bent of uitkomt als dat je vóór kanker was.
Niet regulier behandelen is dan ook makkelijk een vergissing. Voor wie dat doet is er alsnog in meer alternatieve zin ongetwijfeld veel te halen.
Bij jongeren met beenmergkanker is 5- jaarsoverlevingspercentage door reguliere zorg in afgelopen 20 jaar verbetert van ongeveer 15/25% naar ongeveer 40/60% (over juigende cijfers ben ik wat voorzichtig). Dat betekent voor andere kankersoorten in principe heel veel qua betere zorg. Betekent overigens wel dat steeds meer mensen in maatschappij terugkomen na een stevige behandeling, die dan ook nog maar eens moeten afwachten of alles wel of niet goed gaat.
Wie zich voor kanker niet regulier laat behandelen – dat moet iedereen zelf weten en beslissen – komt makkelijk in een ontzettend moeilijke terminale fase. Denk wel dat betrokkenen dat zeer onderschatten.
–
» Posted By Sjaak On December 13, 2011 @ 09:08
Net mail van JUZO gekregen, kan bij mij nooit never never nooit meer stuk.
Bedankt JUZO !
–
» Posted By Sjaak On December 12, 2011 @ 22:58
Pietie @216
Moeilijke vraag. In ieder geval klopt het aloude beeld niet meer dat ná kanker niet veel meer zou kunnen. Het is mij zelfs zo dat ná kanker mij het in ieder geval in veel opzichten beter gaat dan er voor. Dát hoor je ook nooit. Én: het is in bepaald opzicht ook gewoon een heel gewone ziekte.
–
» Posted By Sjaak On December 12, 2011 @ 22:49
Janus @210
Beste Janus, zal mij er qua de Sylvia`tjes nooit meer mee bemoeien. ´t Helpt namelijk toch niet meer aan. Verder zijn de meeste meiden best zo verstandig zich wél te laten helpen door het reguliere als zij een stevig borstprobleem hebben. De meesten lopen dan ook gewoon weer door om het zo te zeggen. U kent ze niet en dat is goed zo.
En inderdaad kanker gaat oorzakelijk over iets héél anders dan tot op heden aangenomen. Een héél groot probleem tot op heden is namelijk toch dat wetenschap niet goed weet wat kanker nu precies in oorzakelijke zin is. Dát heb ik proberen aan te geven.
Verder mag iedereen instralen en hand op leggen wat hij/ zij wil. Wie daar rustig van wordt of anderszins baat bij heeft, ik bedoel maar.
Maar ik weet dat in eigen geval met levensverwachting 2 à 3 weken na diagnose alleen de grote flessen hielpen met transparant spul, vermengd met diep rood en diep blauw chemospul. Rustig werd ik ook van werkelijk weergaloos verpleegkundig personeel en rijen doktoren en de assistent- arts die na drie weken zijn blijheid niet kon verbergen over heuse eerste voorzichtige remissie. Waar is gewoon dat ik overal kanker had, van top tot teen, zelfs hersenvocht én pancreas én borst, wat u maar noemen wilt.
Remissie was ook wel nodig op zespersoonszaal, waar het allemaal dood aan het gaan was. Soms duurde het maanden dat men daar wachtend lag op einde, soms zelfs bijna helemaal zonder bloed, zelfs zo gehospitaliseert dat men het niet eens thuis meer uithield en zelfs terugkwam voor het einde.
Heb iedereen liggend gadegeslagen, alternatief was daar even niet. Ja een enkele letale nog gelegen bij het medium, voor tien gulden indertijd. Zo goed was regulier in ieder geval geweest dat je daar nog heen kon. Op zich ook best een wonder trouwens. Als je letaal was kon men toch ook soms zelfs nog fietsen.
Noemt u mij één acute leukemiepatient die door alternatieve geneeskunde genezen werd, kan dag en nacht ook telefonisch: 0043.676.4654952.
–
» Posted By Sjaak On December 12, 2011 @ 21:14
«« Back To Stats PageVerschillende @
Maar eens zien hoe iedereen echt reageren zou als men zelf aan kanker begint.
Overigens: wel eens nagedacht over jongeren met/ na kanker die weer aan het werk gaan en volledige pensionspremies ophoesten met veelal een stevig risico daar nooit gebruik van te kunnen maken? Hoor je nooit iemand over.
Bedoel maar.
–
» Posted By Sjaak On December 12, 2011 @ 19:24