Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Sjaak
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Tegenwoordig wordt pancreaskanker nog geclassificeert naar grootte van tumor en al dan niet aanwezige uitzaaiingen op bepaalde levels. Dat brengt kennelijk niet echt verder.
Naar analogie van qualificaties van leukemiediagnoses zou het zeer helpen een internationale qualificatie in te voeren naar inzicht van (combinaties) genenfouten. Dan behandelt men per saldo doelgerichter bij (veel kleinere) groepen van betrokkenen.
Kennelijk is men nog niet zo ver.
–
» Posted By Sjaak On December 28, 2011 @ 13:32
Probleem bij geval als bij Steve nog wat duidelijker geschildert:
als er in USA per jaar ongeveer 4385 patienten met pancreaskanker gediagnosticeert worden met een leeftijd tot 54 jaar met ongeveer 119 betrokken genenfouten betekent dit het volgende. Daar ongeveer maar een kwart van de patienten geopereert wordt daar diagnose vaak te laat gesteld wordt betreft dat in die leeftijdsgroep maar ongeveer 1100 tot 1200 geopereerde patienten. Er van uitgaande dat per patient gemiddeld ongeveer 3 genenfouten gevonden worden naar analogie bij leukemie is de specifieke groep waar Steve zich in bevond maar ongeveer 30 patienten per jaar in USA. Bezien op totale bevolking USA is dat een ratio van ongeveer 1 op 9 miljoen. Gecorrigeert naar leeftijdsgroep van ongeveer 50 jaar bij diagnose betreft de ratio ongveer 1 op 6 miljoen.
Daar echter al snel in geopereerde groep zowiezo de helft of meer van betrokken patienten overlijdt bevind patient zich al snel in een ratio van 1 op 18 miljoen of gecorrigeert naar leeftijd in een ratio van 1 op 12 miljoen. Die cijfers zijn ongeveer analoog aan de cijfers die je ziet bij specifieke leukemiediagnoses.
Mensen als Steve staan al vanaf begin heel erg alleen met hun probleem in maatschappij en bij wat langer overleven neemt dat aleen maar toe.
Mijn conclusie is dan ook dat wetenschap dergelijke kankerdiagnoses en hun oplossing feitelijk wel erg neerlegt bij een hele kleine groep betrokkenen. Daarbij komt ook nog eens dat heel veel wetenschappelijk werk zich dan ook nog eens afspeelt op nationaal niveau en internationale registers van groepen patienten volledig ontbreken.
De nederlandse KWF slogan “Sta op tegen kanker” is een leuke pakkende slogan, maar bezien in verband van bovenstaande conclusie eigenlijk ook best een heel wrange uitspraak.
Wat blijft is management van je puur eigen kanker, ondanks alle mooie en goed bedoelde slogans.
Het oh zo succesvolle en veelbelovende kankergen MRP-1 waaraan ikzelf ziek was is in de afgelopen 20 jaar in Nederland in verband met jongere tot 30 jaar maar door ongeveer 30 betrokken patienten met een Acute Myeloide Leukemie tot een werkelijk langer leven gebracht.
Iedereen kletst zich in die wereld dan ook een behoorlijk stuk in de rondte als het om de wetenschappelijke oplossing van kanker gaat.
Ik blijf bij mijn eerdere stelling dat uitsluitend basaal wetenschappelijk onderzoek betreffend celpompmechanismen kanker tot een oplossing brengt. Maar dat schijnt iets te zijn wat maatschappij niet wil horen.
–
» Posted By Sjaak On December 28, 2011 @ 07:57
Pietie @413
Niet gelijk iets mee kunnen betekent niet dat een en ander onbelangrijk is en ook een weinig een dooddoener. Immers kun je ook n.a.v. heel weinig geneninformatie vandaag de dag daar toch al heel veel over lezen en leren. Feit is dat al over heel veel genen al veel bekent is.
Lijkt mij sterk dat als je jong bent en kanker oploopt daar geen informatie over wilt.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 20:10
Bij pancreaskanker zijn 119 genen bekent. Dat betekent echter naar analogie bij leukemie dat betroffene slechts een deel van dat aantal verandert heeft. Wat je dan aantreft is dat een dergelijke ziekte feitelijk uit heel veel verschillende subtypen van ziekten bestaat.
Heel belangrijk is het zowiezo te weten welke genenveranderingen je hebt, al betekent dat niet meteen dat je daar momenteel naar huidige kennis meteen wat mee kunt.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 18:23
Pietie @408
Inderdaad zouden patienten meer geemancipeert moeten geraken qua bespreekbaarheid van kanker en chromosomen en genen. Dat zou per saldo enorm helpen problemen, maar ook kansen, beter bespreekbaar te maken.
Maar hetzelfde tref je toch wel aan in literatuur. Men doet zich toch vaak moeilijk met benoeming van chromosomen en genen. Hetzelfde zie je ook vaak in krantenartikelen: men noemt dan vaak niet eens het betreffende chromosoom.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 18:10
Pietie @405-406
Pancreaskanker komt in USA jaarlijks bij ongveer 4385 mensen tot een leeftijd van 54 jaar voor. Op gehele bevolking gerekent is dat ongeveer 1 op 80.000 (dus niet gecorrigeert naar de grootte van de leeftijdsgroep).
Probleem van onvoldoende openbare toegankelijke onformatie is waarschijnlijk toch dat betrokkenen zich te veel terugtrekken in hun ziekte.
Er letterlijk te alleen mee blijven zitten.Dat is bepaald niet handig en ook maatschappelijk bezien absoluut niet goed. Punt is namelijk dat een betrokkene juist ook heel veel doet voor maatschappij qua kennisverwerving.
Wat eigen ziekte betreft ben ik er even goed achter dat feitelijke kennisverwerving op grond van inversie chromosoom 16 – juist ook betreffend MRP-1 gen – juist als werkelijk enorm te betrachten is.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 18:03
Moeilijkheid bij een en ander als het over kanker gaat is duidelijk de communicatie over chromosomale veranderingen.
Had een zogenaamde inversie van chromosoom 16: komt ongeveer 70 maal voor in 20 jaar in Nederland als je de ongevere cijfers neemt bij jongeren tussen 0 en 30 jaar. Van die 70 hebben er vervolgens ongeveer 10 procent dan ook nog eens een heuse trisomie op chromosoom 8. Ook daar had ik bingo.
Eerst in boekhandel Barnes and Noble in New York las ik dat een trisomie 8 echter niet uitmaakt voor overleven qua chemotherapie.
Was een van de eersten in Nederland die een trisomie overleefde en daar ook helemaal vanaf kwam. Leest u nergens.
Wat je ziet bij allerhande patientensites en ook sites van ziekenhuizen is dat dergelijke informatie op geen enkele manier naar buiten komt.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 17:38
En: mensen als Steve hebben eigenlijk een uiterst zeldzaam voorkomende vorm van kanker bezien naar leeftijd en chromosomaal patroon. Steve was niet eens 50 jaar toen hij voor het eerst gediagnosticeert werd. Dát is het eigenlijke drama bij zijn verhaal.
Dat stel ik bij mijzelf ook vast: bezien naar chromosomaal patroon komt mijn eigen kanker maar ongeveer 7 maal voor in 20 jaar in Nederland als je de ongevere cijfers neemt qua voorkomen bij jongeren van 0 tot 30 jaar in Nederland. Zelf had ik e.a. met 31 jaar. Echt lang overleven doen er per saldo dan nog eens ongeveer 3 à 5.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 17:25
Pietie @402
Is eerder niet zo zeer een kwestie van (bewust) achterhouden, is eerder een zaak van niet om kunnen gaan met de eigenlijke materie.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 17:17
Hoe loste ik dat zelf op:
van 1994 tot 1998 was ik vijf maal in New York. Had al snel boekhandel Barnes en Noble gevonden. De nieuwste druk van “Haematology” lag gewoon in de boekhandel met uitgiftejaar van het daarop volgende jaar. Op tijd lezen over je hele specifieke chromosomenverandering(en) en wat daar de consequenties van zijn voor jou hele specifieke ziekte is gewoon heel belangrijk om te weten (en te voelen). Dat (over)leeft dan beter.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 12:57
Pietie @396
Op patientensites staan nauwelijks speciefieke dingen over de specifieke onderverdeling van de algemene ziekte en de daaruit volgende consequenties.
Duidelijk is wel dat b.v. pancreaskanker, maar ook allerlei andere kankersoorten, onder te verdelen zijn in verschillende ziektes, veelal gerelateerd aan specifieke afwijkingen van chromosomen. Zo heeft Steve dan ook zeer waarschijnlijk niks gelezen over zijn specifieke ondervorm die neuroendocriene pancreaskanker heet. Veelal zie je dat patientenorganisaties chromosomen helemaal niet benoemen.
Op de oh zo dure nederlandse borstkankersite staat helemaal niets over de b.v. chromosoom 16 gerelateerde borstkanker: dat heeft i.v.m. chemo zeer waarschijnlijk een hele goede prognose m.b.t. chemotherapie.
In hoeverrre de farmaceutische industrie mensen via patientenorganisaties naar hun specifieke medicijnen stuurt is mij niet helemaal duidelijk. Ik denk zelf eerder van niet, juist om het feit dat patientenorganisaties slecht daarover informeren en ook slecht informeren over de details van specifieke ondervormen van kankerssoorten. Men blijft veels te veel hangen in algemene informatie.
Als Steve iets gelezen heeft bij patientenorganisaties of op het internet in het algemeen was dat uitsluitend informatie “uit de grote pot” en dus veelal alleen maar slecht nieuws, zeker in de 2003/ 2004 situatie.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 12:42
Pietie @394
In hoeverre en wat Steve gelezen heeft van patientenorganisaties is natuurlijk maar de vraag. In zover is dit aspect wel degelijk on topic.
Patientenorganisaties blinken bepaald niet uit in degelijke informatie over kanker. Over het algemeen blijft dat hangen in wat algemene informatie. Mensen typen zich een ongeluk zonder dat dat verder helpt.
–
» Posted By Sjaak On December 27, 2011 @ 11:53
JUZO @391
Tien maal dat bedrag is bijna net zo erg als Pink Ribbon.
Anoikis had ik nog nooit over gehoord en kan de stichting ook niet eens vinden, schijnt te gaan over cellen zonder omhulsel.
Nu ja 96 procent dekkingsgraad van de longkankerstichting kan ik mij iets bij voorstellen, dat gaat meestal zo snel en erg dat men geen tijd heeft voor een stichting. En met donkere longen loop je ook nog eens niet te koop, toch?
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 18:14
JUZO @389
Dat is het hem nu net. Gisteren en ook al eergisteren mij de pootjes uit de billen gelopen met over de 7 uur en daar waren ook al wat kleinere bergen bij. Dát wilde zij zo en daar was heel weinig tegen in te brengen. Zelfs de kankerbeweging propageert dat kennelijk en daar zijn dergelijke duurbetaalde kankercoordinatoren mede schuld aan.
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 15:53
Voor wie ondertussen wat wil solliciteren:
KWF heeft een vacature voor Direct Marketing Coordinator én eentje voor Campagnecoordinator gezamelijke fondsenwerving. Doet tot EURO3.899 per maand voor 32 en 38 uur per week plus goede primaire en secundaire arbeidvoorwaarden. “Directe betrokkenheid bij de strijd tegen kanker is een pré”, staat er echt.
Suzanne en Annemieke gaan daar over, zoiets gaat dan makkelijk weer gepaart met doorverbinden, u kent dat wel. U heeft nog tijd voor sollicitatie tot 31.12.11, daarna kan niet meer.
Zou het KWF ook vragen of je kanker hebt gehad? Zou bijna uitproberen. Sorry ben een weinig melig vandaag.
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 15:24
JUZO @385
En dat op kerstavond, “business as usual”?
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 14:38
JUZO @382
Hele kankerregistratie is ook een kleine industrie op zich inmiddels, staat internet vol mee Wil enerzijds het belang er van niet naar onder schrijven, maar vraag blijft wel of het veel oplost.
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 10:12
JUZO @364
Dat in Midden- Limburg zo´n 8 procent minder kanker voorkomt per 10.000 inwoners zegt volgens mij nog heel weinig. Dat zegt nog niks over de sterfte aan kanker per 10.000 inwoners, gezien het feit dat er relatief veel darmkanker voorkomt. Ook zegt dat getal volgens mij nog weinig over onderliggende bevolkingsopbouw en mogelijk ook nog niks over vroege opsporing van kanker in vergelijking tot andere regios.
Een dergelijke vergelijking wordt al snel vrij ingewikkeld.
–
» Posted By Sjaak On December 26, 2011 @ 08:40
JUZO @364
Alles goed en wel wat je schrijft JUZO. Maar nu denk ik toch dat je je eigen ervaring met kanker een beetje “overspeelt”.
–
» Posted By Sjaak On December 24, 2011 @ 16:57
Henk @362
Carcinofobie is inderdaad een stevig neveneffect van al het gedoe rondom kanker. Heeft allemaal geen zin. Om die reden denk ik inderdaad dat allerlei onderzoek bij gezonde mensen mogelijkerwijs toch te ver doorgevoert wordt. Al te veel onderzoek bij mensen die wat langere tijd kanker achter de rug hebben lijkt mij ook niet persé goed, ook die psychische belasting is niet weinig en een keer moet je ook gewoon weer door.
Veel beter lijkt mij het als mensen wat weerbaarder zouden zijn op het moment dat men werkelijk kanker heeft. Dat is gewoon veel incasseren. Kunnen mensen dat nog? Dat laatste lijkt mij geen onbelangrijke vraag.
–
» Posted By Sjaak On December 24, 2011 @ 07:59
Herinner mij dat oudere MRI- ding nog levendig. Een afrikaans getrommel van jewelste – lach -. Wakker werd je er in ieder geval wel van. Geneeskunde had zo zijn manieren haar patienten op “scherp” te krijgen qua hersenfunctie.
–
» Posted By Sjaak On December 23, 2011 @ 13:42
Tartarus @356
Met één CT ben je al makkelijk op het niveau van normaal jaarlijks stralingsniveau van een gewone burger, natuurlijke stralingsbelasting al meegerekent. Rekenkundig geeft dat CT- röntgen inderdaad nu al ongeveer 30 procent extra stralingsbelasting GEMIDDELD PER PERSOON PER JAAR. Het is inderdaad niet niks. Individuele stralingsniveaus PER PERSOON (dus niet gemiddeld gerekent) kunnen dus inderdaad stevig oplopen.
Daarbij komt nog eens dat je niet alles ziet op foto´s, met welke apparatuur men ook bezig is (ook niet MRI overigens). Weet nu even niet precies wat de meetnauwkeurigheid veelal is, maar veranderingen kleiner dan enkele millimeters ziet men in ieder geval niet. Het is dan ook vanuit ontstaan van kanker dan ook maar helemaal de vraag of preventief foto´s maken ter preventie van per saldo echt helpt.
–
» Posted By Sjaak On December 23, 2011 @ 12:15
Henk @351
Maar zeer de vraag of “full body scan” zo veel extra oplevert qua minder kanker. Andere onderzoeksmethoden zoals normale röntgenfoto´s en CT geven dan ook nog eens een behoorlijke extra straling per persoon per jaar, dat verschijnsel doet zich nu al voor. Dat laatste ligt nu al ergens in orde van groote van 30 procent extra. De daaruit volgende onnodige onrust is er ook nu al bij velen. De gevolgen van die extra straling ook nog eens niet helemaal te overzien op vele jaren. Extra straling kan ook makkelijk celpompmechanismen “upgraden”, als je uiteindelijk werkelijk wat hebt kan dat ook weer makkelijk chemotherapie moeilijker maken.
–
» Posted By Sjaak On December 23, 2011 @ 08:31
Toch ligt deze casus wat anders als door Karin geschildert.
Ten eerste is er de factor tijd. Steve werd eind 2003 al gediagnosticeerd met de neuroendocriene vorm van pancreaskanker. Tien jaar geleden was omgang met kanker toch al heel wat anders als huidige omgang met kanker. Deze vorm is bij pancreaskanker de meest gunstige vorm, twintig procent leeft na 5 jaar nog. Bij andere vormen is dat maar drie à vier procent. Het is maar de vraag of men in 2003/ 2004 diagnostisch toen al zo veel kon zeggen qua meest verstandig beleid en prognose, denk het niet.
Ten tweede werd hij wel degelijk geopereert aan deze tumor in 2004, inderdaad “pas” na negen maanden. Het stukje van Karin wekt een beetje de indruk dat hij helemaal geen operatie toeliet. Dat is niet waar. Bij/ na (dat is niet helemaal duidelijk) die operatie werden metastasen aangetroffen rondom deze klier. Niet duidelijk is of die metastasen er ook al gelijk bij allereerste diagnose waren.
In 2009 had de man levermetastasen, die gevolgt werd door een levertransplantatie. Weer had de man een stevige operatieingreep. Dat hij dus niet wilde laten snijden klopt van geen kanten.
Ongeveer een jaar later heeft patient vervolgens weer/ verdere metastasen in het bot. Dan is het zeer waarschijnlijk botkanker geworden. Tussentijds werden chromosomen en genen gescant bij het leven wat waarschijnlijk een onnoemelijke hoeveelheid informatie gaf waar men weinig mee kon.
Al met al leeft de man precies acht jaar met het hele verhaal. Dat is in die tijdsfase een fantastisch resultaat. Inzoverre je in dat tijdsverhaal van 2003/ 2004 kunt spreken van verloren negen maanden nadenktijd als “eigen schuld” is dat toch te bezien aan juist díe tijd met toen nog heel veel, ook diagnostische, onzekerheden. Huidig is men diagnostisch toch veel verder en duidelijker in beleid, al is pancreaskanker nog steeds heel moeilijk.
Waar het door ontstaat is bij pancreaskanker vervolgens nog steeds volstrekt onduidelijk. Men spreekt van spontane ontstaanswijze en/ of genetische predispositie.
–
» Posted By Sjaak On December 21, 2011 @ 10:21
JUZO, hoeveel straling doet een willekeurig grasveldje bij jou in de buurt? Heb geen idee.
Gaarne precieze aangave in Becquerel met datum, tijd en plaatscoordinaten.
Take your time.
–
» Posted By Sjaak On December 20, 2011 @ 11:54
Wat mij opvalt is dat Karin sinds minstens een jaar geen verhaal had met zo lange draad aan reacties.
Blijf er bij dat ik de echte oorzaak weet van eigen kanker en ook die van velen om mij heen tijdens mijn leven. Probleem van reguliere geneeskunde is het feit dat men er feitelijk niet “boven staat”. Dat laatste zijn niet puur mijn eigen woorden, dat zei mij eens mijn allereerste nederlandse huisarts in het buitenlandse dorp waar ik kanker kreeg.
Waar is dat de mens nu eenmaal op momenten in het leven op de scheidingslijn van bepaald virus staat waar de ene groep mensen wel immuun is en juist een veel kleinere groep niet. Dán slaat virus in Europa genadeloos toe tot in afweerstamcellen. De meeste betrokkenen die ik kende rookten overigens partout niet (wil dat thema overigens niet naar beneden argumenteren). Overigens meldt ergens een internetsite dat tot 50% van verzorgenden in een ziekenhuis in Parijs voor een enkel jaar volledig onvoldoende geimmuniseert voor dat virus hun werk doet.
Naar analogie met het werk en zienswijze van de oude Virchow wordt kanker naar mijn bescheiden mening dan ook nog eens in stand gehouden. Zo gemeen is het virus dan ook nog eens. Iedere gezondheidswerker, regulier of alternatief, dient wel aan he werk te blijven. Zo cynisch is het virus zeker ook. Zelfs de oude zanger Carreras zegt jaarlijks tijdens zijn inzamelingsgala´s op duitse ARD niet de waarheid. Zit steeds te wachten, maar ook hij zegt het niet.
Een algemene europese inentingsplicht voor virus is niet gewild. Ondertussen wil publiek natuurlijk hoogstaande hightech- geneeskunde met alweer een verbetering van de wonderbaarlijke stamceltransplantatie.
Dat laatste kreeg ik in Groningen in 1991 overigens niet. Mijn reis was langs de letalen. Soms was er de autologe stamceltransplantatie die ook al niet hielp. Allogeen wilde het zeer dramatisch eerst ook al niet. Jaren later leefde er eentje wel mee, maar zo wilt u niet leven. Zij waren zo ongeveer wel de eersten met dergelijke ingrepen. Veelal nu totaal vergeten deze helden. Voor die periode haalde men een dergelijk proces gewoon nooit zei maatschappelijk werkster. Eentje had misschien gered kunnen worden met de gave van wat arsenicum, als hematoloog dat toen geweten had, zelfs de huidig meest geneesbare AML mislukte toen heftig aan chemisch verbrande longen.
Nooit zal ik ook vergeten wat gebeurde tijdens de eerste zaterdag na eerste initiele remissie. Tussen eerste en tweede kuur had tandarts besloten niet naar huis te gaan en eerst eens te blijven liggen en uit te rusten. Om ongeveer 09.30 – 10.00 uur in die morgen gebeurde het. Mijn letale overbuurman was natuurlijk de oh zo alerte baas die ook nog rondliep en alles waarnam. Het ontzettende vrouwelijke leed met HIV van een verdieping hoger had zich naar beneden geworpen. Wij dachten eerst nog in grote ontzetting dat het een kind betrof. Godzijdank waren die morgen de jalouzien van kinderafdeling tegenover gesloten geweest, dat begreep ik pas veel later dat die afdeling daar was. In het academisch zie je nu overal uitvoerige beveiliging van trappen en dergelijke, nieuwe afdelingen ook veelal puur intern in groot gebouw.
Kanker en AIDS is niet over in Europa, verre van dat. Combinatie- therapien en geneeskundige hoogstandjes weliswaar nu heel ver, maar virussen nog steeds heel dicht bij in Europa en zeker niet minder virulent. De meeste mensen die het treft in het grote europees gebied is overigens “state of the art”- therapie nog steeds nagenoeg volslagen onbereikbaar.
Wie kanker heeft in het westen kan behebt zijn met angst wat het wil, maar heeft naar mijn bescheiden zich als de donder in te zetten voor de oplossing van een groot probleem. Dat is toch in wezen mijn grote kritiek in geval van Steve én de medische ethiek.
In april 1996 stond tandarts in landelijke nederlandse krant op sportpagina drie, precies op het omslagpunt van behandeling van AIDS. Om de Steve´s op de sodemieter te geven zou ik dat zo weer. Nooit werd ik zo bedankt in mijn leven als door hematoloog medio eind 1996. Daarna stond ik in een New Yorkse krant met precies één regel, de meiden van de Leukemia Society of America kregen er ook niet meer in. Midden op Central Park bij mijn vijfde marathon- finish probeerde nog een Mexicaanse dochter van een jurist het westen te bereiken, maar toen was tandarts moe. Net voor Verrazano Bridge had zij achter mij gestaan bij het toilet op Staten Island. De Deutsche Bank bij het grote gebouw van Bank of America in New York was vrijwel naast het hotel Poland. Soms lukt de oversteek naar het westen beter.
.
» Posted By Sjaak On December 20, 2011 @ 07:49
Er blijft in deze discussie het beeld hangen – daar begint Steve zelf al mee – dat kanker alleen maar slecht is. Dat is toch niet zo.
Heb meestal niet de indruk in eigen spreekkamer dat mensen zouden vinden dat hun tandarts er staat zonder de nodige levenservaring en inschattingsvermogen na een dergelijke ziekte.
Van belang is verder gewoon dat als het je treft je gewoon “vrij” naar een behandelteam kunt. Natuurlijk kun je daar ook weigeren, maar dan blijft toch enigzins de vraag waarom Steve überhaupt naar een dokter ging.
De biografie van Steve blijft wat mij betreft in boekhandel en dát gevoel bij een dergelijk boek heb ik eigenlijk zelden. Ik wil de amerikaanse grochten in dit geval liever niet leren kennen, als je al verwachten kunt de hele waarheid te lezen.
De echte “war on cancer” is ook meer iets voor niet te luidruchtige jeugdige raamliggers. Die hele mystificering rondom het thema ben ik een beetje beu. Zo bestaan vermeende eigen keuzes niet of nauwelijks in een dergelijke stresssituatie. Niet in de richting van wel, maar ook niet in richting van niet behandelen. Was 20 jaar geleden de gang door kankerbehandeling moeilijk, lijkt nu eerder ons langere leven ná kanker niet te overzien. Dit mogelijk nog begeleid door de moraal die om het minste eerst stevig overleggen moet of het allemaal wel kan en zowiezo al van te voren te veel bomen op de weg ziet.
Hooggeplaatst kanker krijgen is zeker een extra ramp, maar ook zeker een pré voor reconvalentie. Naderhand doe je eerst weer eens in jaren de tuin eens goed bekijken.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 22:59
Mag iedereen lezen en weten: wij namen alles als AML- patienten, dat is hierboven in verschillende reacties best uitvoerig weergegeven.
Uitgezondert de nederlandse en amerikaanse medische ethiek. Dát nooit, “never, never, never”.
Steve Jobs zat “vast” in een onnoemelijk amerikaans geouwehoer. Nog peultjes?
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 15:37
Gimmick @320
Dat je vrouwenkenner wordt als postbode wil ik graag aannemen.
Verder wil het feit dat er geen jonge nederlandse arts was met Acute Myeloide Leukemie in Nederland in jaren negentig, vooral ook niet met ziekte aan het MRP-1 gen en al helemaal geen die het overleefde en al helemaal niet eentje die volledig aan het werk bleef. Zo simpel is het.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 15:27
«« Back To Stats PageGimmick @318
Bewuste artsenbrief is definitief en heel zeker afgeleverd bij bewuste ethica en wel hoogstpersoonlijk door haar ontvangen en aangenomen. Heb een rode internationale “Rückschein” mét een handtekening “HM Dupuis”.
Postbodes doen veelal goed werk Gimmick.
–
» Posted By Sjaak On December 19, 2011 @ 14:39