Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Joan
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Natuurlijk weet ik dat het hier over Gaza gaat, niet over iets anders. Natuurlijk vind ook ik de situatie in Gaza verschrikkelijk en redelijk uitzichtloos. Toch blijft het mij verbazen dat je op ongeveer elke Nederlandse weblog verontwaardiging kunt lezen over het optreden van Israel in Gaza, en dat dit:
http://www.nrc.nl/buitenland/article2122908.ece/Talibaan_krijgen_zin_scholen_voor_meisjes_gesloten
alleen in de krant te lezen is. Vanwaar deze selectieve verontwaardiging? Ik bedoel dat nu niet naar Karin toe, maar ik kan het echt niet begrijpen. Als een kind in Gaza bewust zuur in het gezicht gegooid zou krijgen dan zou de wereld echt letterlijk te klein zijn. Dan zouden de Joden niet alleen van Hamas aan het gas mogen, maar nog veel meer dan nu al het geval is letterlijk worden gemolesteerd in Europa.Waar blijft dan de verontwaardiging over deze gruwelen, door de Taliban gepleegd?
» Posted By Joan On January 17, 2009 @ 12:14
75. Koot, misschien heb jij nieuws voor mij, maar volgens mij is Nederland in Afghanistan op een vredesmissie en voeren de Nederlanders geen acties uit met gevechtsvliegtuigen. Dus vanwaar deze vergelijking? Ik heb het door jou genoemde tv-programma niet gezien, maar meen uit de krant te hebben begrepen dat Moskovicz aangifte doet tegen Harry van Bommel en Saadet Karabulut (een kennelijk ondergewaardeerd SP Kamerlid, want haar naam wordt zelden genoemd in de berichtgeving) vanwege geheel andere feiten. Ik begrijp dus noch de analogie die jij trekt met de taliban, noch de door jouw veronderstelde “zenuwachtigheid”, want het gaat m.i. om geheel andere feiten.
» Posted By Joan On January 15, 2009 @ 23:51
HenK, ik denk kenmerkend anders dan jij over de situatie, en ook over de invloed van Amerika. Dus lijkt het me niet vruchtbaar hier een discussie over aan te gaan.
» Posted By Joan On January 12, 2009 @ 22:08
In de Volkskrant stond ook al dat de gebeurtenissen in Gaza erg emotionele reacties oproepen, vooral in Nederland. In wat Karin zegt, dat de Nederlandse regering hier een officieel standpunt inneemt, kan ik nog een poging tot rationaliseren van de emotie zien, maar meer als rechtvaardiging achteraf voor de eerdere toch wat ongenuanceerde uitspraken.
En inderdaad, Jan Pronk zat niet in Darfur namens de Nederlandse regering maar namens de VN. Toch, als Nederlander, al verwoordde hij niet het regeringsstandpunt, maakte hij zijn landgenoten herhaaldelijk kenbaar hoe afgrijselijk de situatie daar was, hoe de mensen afgeslacht werden en slachtoffer werden van een corrupt bewind. En hij kreeg niet de weerklank binnen de Nederlandse samenleving die er nu is.
Neem ook Irak. Balkenende is de absoluut enige coalitiegenoot die nog steeds geen inzicht wil geven in het gebeurde destijds. Zelfs Bush heeft gezegd dat hij zich heeft vergist. Weliswaar wordt er natuurlijk aangedrongen op een onderzoek, maar dat is vooral vanuit politieke redenen, de heftige emotie en betrokkenheid bij de arme Irakezen, wiens land door de geallieerden naar de knoppen is geholpen, ontbreekt grotendeels.
Zodat het voor mij, maar dat doe ik ook maar vanuit mijn emotie, toch nog steeds lijkt of andere motieven meespelen en of de 5 miljoen Joden in Israel worden geacht anders te zijn dan andere mensen, heiliger, hoogstaander. Ook blijkt het geheugen volledig selectief. Heel weinig mensen die Israel veroordelen in dit conflict noemen de vele jaren van aanvallen vanuit Hamas. Er wordt een beeld gecreeerd (ik heb het nu over de algemene discussie, ook op de demonstraties waarvan ik er een heb bijgewoond vanuit mijn hoop dat dit conflict tot een einde zal komen) alsof Israel zonder enige provocatie is begonnen. Daar voel ik me erg onprettig bij.
Zoals ik me dat ook voel omdat steeds de vorming van de staat Israel, inmiddels meer dan 60 jaar geleden, bij de huidige situatie betrokken wordt. Ik kan dat met geen mogelijkheid anders zien dan als een poging het bestaansrecht van Israel ter discussie te stellen.
» Posted By Joan On January 11, 2009 @ 14:21
Koot, waarom zei je dat niet na de bloedige aanslagen in Israel (vroeger voordat de muur gebouwd werd) op bussen met schoolkinderen? Of op bruiloften? Of in winkelcentra? Ben je alleen verontwaardigd als iedereen om je heen dat plotsklaps is? Lees je de krant verder nooit? En waarom zouden Israeli ineens wijzer moeten zijn, beter moeten weten, dan de hele rest van de wereld?
Waarom zijn we (ook Nederland) Irak binnen gevallen, ook al waren daar geen massavernietigingswapens aanwezig? Waarom blijven we in Afghanistan, al wordt steeds meer duidelijk dat de oorspronkelijke grondslag voor het verblijf daar, humanitaire hulp, in toenemende mate niet gehaald wordt? En waarom, waarom, waarom, houdt iedereen z’n mond over de bloedstollende omstandigheden in bijvoorbeeld alleen maar Congo, waar in een land rijk aan grondstoffen dat zichzelf zou kunnen bedruipen 6.000.000, ZES MILJOEN DUS, WAARONDER 3.000.000, DRIE MILJOEN DUS kinderen zijn afgeslacht?
Allemaal zilverdoppen gespaard vroeger voor de arme kindjes in Afrika, en doen die drie miljoen kleine mini-roetmopjes er dus niet zo toe, om nog maar niet te spreken van hun ouders? (Sorry, ik wil al weer niet provoceren, maar ik ben er echt boos om). Of wil je zo heel graag ergens bij horen, en schreeuw je dus maar mee wat een schande het is, die doden in de Gaza, zonder je te verdiepen in de achtergronden want dat is net iets teveel moeite?
Wie legt me nou die heel selectieve verontwaardiging eens uit? Is het Jodenhaat, of modieus elkaar na willen praten? En begrijp me niet verkeerd. Ik kan het ook niet aanzien, die doden daar in Gaza. Ik vind het gruwelijk. Alleen niet gruwelijker dan de vele doden die elders op deze planeet het slachtoffer worden van oorlogsgeweld. En dus wil ik nog steeds graag weten waarom Israel zo’n mikpunt wordt van morele verontwaardiging, en anderen niet. Wie legt me dat nou eens uit?
» Posted By Joan On January 09, 2009 @ 22:21
Ik vraag me steeds af waarom ik al die mensen die zich in morele verontwaardiging wentelen nooit heb gehoord over Congo, waar 6 miljoen mensen, waaronder 3 miljoen kinderen, op een gruwelijke manier zijn afgeslacht. En waarom ze ook hun mond dicht hielden tijdens de moordpartijen in Darfur bijvoorbeeld. Of nooit het geweld van Hamas veroordeelden, in de periode voor de muur toen de zelfmoordaanslagen nog aan de orde van de dag waren in Israel, naast de raketaanvallen die natuurlijk van alle tijden zijn. Is dat nou tragische beperktheid, of inherente Jodenhaat?
Het is niet mijn bedoeling te provoceren met deze vraag. Maar al die mensen die niets zeiden toen Rusland Georgie binnen viel, al die mensen die inderdaad rustig verder bellen met hun mobiele telefoon zonder zich ooit de vraag te stellen of ze daarmee niet bijdragen aan de moordpartijen in Congo, hebben nu hun field day in het uiten van hun morele verontwaardiging. Waarom? Waarom hoorde ik ze niet over Mugabe en zijn met voeten treden van de mensenrechten, en worden ze nu ineens allemaal wakker?
Omdat zij vinden dat Joden (overigens is maar driekwart van de ruim 7 miljoen inwoners van Israel Joods) betere mensen zouden moeten zijn en in de trend van Jezus die zij niet als verlosser zien de andere wang zouden moeten toekeren? Las net dat de Nederlandse bevolking verdeeld is over de situatie daar. Dus die verdeeldheid mag hier ook wel blijken. Hoe vreselijk ik de beelden vanuit Gaza ook vind, en hoe ik ook hoop dat dit gauw mag stoppen omdat geweld alleen maar tot verharding leidt, en het natuurlijk een illusie is voor Israel te denken dat ze op deze manier Hamas kan uitroeien want er wordt alleen maar toekomstig geweld gekweekt, ik kan me heel goed inleven in de positie van Israel en sta onverkort achter dat land.
Ik vraag me af of al die mensen die nu moord en brand roepen dat ook zouden doen als inderdaad Israel van de landkaart wordt geveegd en de ca. 5 miljoen Joden die daar leven worden vermoord. Het is geen eenzijdig geweld, al is het nu inderdaad een disproportionele reactie op de aanleiding van het eenzijdig verbreken van het bestand door Hamas. Als je het in de tijd ziet, zonder daarbij de holocaust te betrekken want dat is toch echt een andere tijd, dan is het geweld niet disproportioneel. In mijn optiek dan. Dat niet iedereen dat met me eens zal zijn besef ik me goed, maar ik heb niet zoveel behoefte plotsklaps voor “onfatsoenlijk” te worden uitgemaakt door ene Londenaar omdat ik zijn mening niet onverkort deel.
» Posted By Joan On January 09, 2009 @ 11:04
Nou, het komt wel erg over als een vergelijking, Karin. Een vergelijking die overigens ook echt volledig mank gaat, omdat er nogal een aanmerkelijk verschil is tussen het uit huizen slepen, naar kampen afvoeren en vervolgens vermoorden van totaal weerloze mensen die op geen enkele manier deelnamen aan een conflict.
Verder lijkt die opmerking van Broder me een studeerkamerwijsheid die op geen enkele manier getoetst is aan de realiteit. Een vriendin van mij heeft in Duitsland gewoond, zelf heb ik er in het kader van mijn werk regelmatig gereisd. Ik denk eerder dat Duitsers door de gruweldaden van hun (inmiddels voornamelijk) voorouders als mens gegroeid zijn. Door de confrontatie met zichzelf en met waar ze als mens toe in staat bleken. Van een niet vergeven van de Joden van die wandaad omdat anders de confrontatie met henzelf hen te hard zou vallen heb ik in elk geval nooit iets gemerkt. Verder vind ik het echt een beetje raar om in al deze conflicten ineens in nationaliteiten te gaan praten, alsof daar niet dezelfde differentiatie zou bestaan als overal. Mensen zijn in bepaalde omstandigheden tot veel in staat. Soms tot alles, hoewel dat in dit geval in mijn optiek althans niet opgaat.
Maar ik ben het wel eens met de conclusie dat dit alles vooral erg tragisch is.
» Posted By Joan On January 08, 2009 @ 19:54
Tja, als je zo redeneert kun je ook het Nederlandse volk vragen waarom ze niet over Screbenica praten. Diep weggestopt. Niemand praat er over (behalve bij officiele herdenkingen, maar dan praten Israeli ook over Sabra en Shatila). Er is zeker wel een analogie. Ze zijn zelf niet de moordenaars geweest, net zo min als de Israeli in de kampen daar. Het waren de Libanese falangisten die de Palestijnen daar hebben uitgemoord. Sharon is ervan beschuldigd dat oogluikend te hebben toegestaan. Misschien uit andere motieven dan waarmee Nederlanders de massamoord op moslims in Screbenica oogluikend hebben toegestaan. Maar dat weten we niet.
Voor wat betreft die ogen, ik denk steeds maar terug aan die ontzettend leuke Israelier die ik in Wenen leerde kennen. Ruim anderhalf jaar terug. Hij kwam uit Tel Aviv en was in gezelschap van zijn ruim 16-jarige, puberende, verveelde zoon. Die zoon speelde alleen met z’n Playmobil en liet alle pracht van Wenen aan zich voorbij gaan, terwijl zijn vader mij vertelde over het leven in Israel. Met de zelfmoordaanslagen, de raketbeschietingen. Hij vertelde ook over zijn familie. Voor 80% vergast in concentratiekampen, de rest had weten te ontkomen naar Amerika (zijn vader o.a.) maar vooral ook naar China (nooit geweten dat veel Europese Joden daar naartoe gevlucht zijn, en het daar ontzettend zwaar hebben gehad).
Hij zei me hoe verschrikkelijk hij het vond dat “dat kind” (jochie met playmobil) haast in dienst moest. “Dat kind” loopt nu waarschijnlijk in de Gaza. Met angst in z’n ogen. Ik hoop voor z’n vader dat hij behouden terug komt. En voor z’n vader hoop ik ook dat niet uit politieke correctheid de schuld voor dit gruwelijke conflict plotsklaps uitsluitend bij Israel terecht gaat komen.
» Posted By Joan On January 07, 2009 @ 21:49
Ik moet weg, maar inderdaad, een lijst van muziek voor de crematie heb ik ook al jaren klaar liggen. Net als mijn jongste zus trouwens met wie ik nog regelmatig contact heb, en we bleken er een zelfde nummer op te hebben staan, zonder dat van elkaar te weten, en hebben daar flink om gekibbeld.
Zo van: ik heb al twee keer kanker gehad dus ik ga het eerste dood dus ik mag het draaien, en mijn zus van ik heb al twee keer een tia gehad en val waarschijnlijk ineens dood neer, dus ik ben eerst en ik mag het draaien. Wij hebben vroeger ook een opklapbed gedeeld, met de strijd om de dekens.Iedereen verliest z’n ouders, dat is een natuurlijk proces. Maar het is inderdaad, zeker met ouders die ouder worden en vaak ook wat hulpbehoevender, bijzonder naar dat je broer het helemaal laat afweten. Een vriendin van mij heeft dat precies hetzelfde gehad, terwijl haar ouder bovendien gescheiden waren en haar moeder ernstig gehandicapt. Zij heeft gewoon met haar broer gepraat, en een aantal vrienden gevraagd ook met hem te praten, en hem aangesproken op zijn verantwoordelijkheid. Zelf had ik ook een problematische relatie met vooral mijn moeder, maar ik ben altijd bij haar blijven komen, gedurende haar laatste jaren kreeg ik zelfs een ongekend goede band met haar, omdat ze veel zachter en liever werd met het ouder worden. Je broer ontzegt niet alleen je ouders, maar ook zichzelf veel, en zoals je je ouders in een eerder stukje omschreef kan het best dat er veel fout is gegaan, maar vast niet bewust. Dus ken je geen vrienden van hem? Laten die dan eens met hem praten.
» Posted By Joan On January 01, 2009 @ 10:54
En nog gelukkiger, want hoera, ik blijk me te hebben vergist. Hoef zondag pas naar die dansworkshop! Dan rest de bom, want als die in staat bleek mijn meterkast te laten springen en de bedrading daar door te branden, zal dat dan niet lukken met de bedrading in de muren als ik dat ding aan laat staan? Ik mag toch hopen van niet, want ben door al mijn financiele reserves heen en nog eens een elektricien kan ik pas eind volgende maand betalen.
Met die theorie van alleen geluksmomenten ben ik het ook niet eens. Veel mensen zeggen dat en natuurlijk kun je wel eens heel even, door een incident, een extra dosis geluk voelen. Zo heb ik wel eens in een museum staan huilen bij een heel kleine miniatuur van Duerer, zo ontzettend mooi, dat de tranen over m’n wangen biggelden. Ik heb het ook wel eens in Canterbury gehad, een zo diep geluksgevoel dat ik toch weer aan het twijfelen sloeg of God nou bestaat of niet.
Maar dat is iets fundamenteel anders dan het algehele dagelijkse gevoel van welbehagen ongeacht de omstandigheden, dat ik als “gelukkig” zie. Tevreden met het leven, kun je het ook noemen. Dat is natuurlijk ook niet permanent aanwezig, maar bij mij – en de meeste mensen die ik ken – wel overwegend. En volgens mij ben je dan gelukkig.
» Posted By Joan On January 01, 2009 @ 11:15
Gelukkig Nieuwjaar! Ik ben het echt helemaal niet met je eens wat gelukkig zijn betreft. Jij zegt dat het altijd een resultaat is van iets dat je doet. Totaal niet, wat mij betreft. Gisteren is mijn bedrading doorgebrand, m’n huis net nog niet afgefikt, ik zit hier nu met een kacheltje dat ik inmiddels als bom beschouw naast me en met in de keuken de gaspitten aan (gelukkig hebben overijverige hangjongeren een keer een steen tweehoog bij me door het bovenkeukenraam gesmeten toen ik om 3 uur ‘s nachts vroeg of het wat zachter mocht, ik ben veel te slonzig om dat dan te laten repareren, maar aan de koolmonoxydevergiftiging zal ik hopelijk dus het loodje niet leggen).
Vannacht heb ik rot geslapen omdat mijn bovenburen aanmerkelijk langer het Nieuwe Jaar wilden inluiden dan ik, en dat met harde muziek. Straks ga ik met een heel stel vriendinnen naar een dansworkshop en aansluitend een Nieuwjaarslunch terwijl ik me moe en brak voel en eigenlijk helemaal geen zin heb.
En desondanks voel ik me heel gelukkig. Dat voel ik me meestal en ik hoef er zelden iets voor te doen. De zon die op een bepaalde manier door de nu naakte takken, soms ook prachtig verkleurd blad schijnt, plop! Intens geluksgevoel, wat is de wereld toch Godallemachtig mooi, en ik hoef er niets voor te doen. Iets kopen op de markt en de marktkoopman die zegt: Verder nog iets nodig, schoonheid? (tegen mijn 58-jarige grijsgelokte kop): plop: Vrolijk, gelukkig gevoel en ik hoef er niets voor te doen. En hier zitten naast mijn bom, moe en onuitgeslapen, toch gelukkig: Ik hoef er niets voor te doen.
Het komt op mijn lijst van goede voornemens dan ook niet voor. Wel afvallen, meer sporten, en gezonder eten.
» Posted By Joan On January 01, 2009 @ 10:42
Van twee tot twee (met roos toe)
Ik wil zelfs nog verder gaan dan dat, Karin. Mijn vader, met wie ik een erg goede band had, realiseerde zich heel goed wat er fout ging bij ons thuis, en ook dat het schade toebracht aan zijn dochters. Ik besprak altijd veel met hem, we stonden elkaar na, herkenden onszelf in elkaar. Hij heeft ooit tegen me gezegd dat hij zijn excuses wilde aanbieden voor de vele ruzies en scenes die ik als kind had moeten meemaken tussen mijn ouders. Hij zei toen dat hij als kleine jongen vaak huilend over straat liep, om de ruzies tussen zijn ouders niet te hoeven aanhoren, en dan tegen zichzelf zei: “Dat ga ik later heel anders doen”. En, voegde hij daar toen aan toe, “dat is me helaas niet gelukt”.
Zelf heb ik heel bewust geen kinderen genomen. Mijn moeder was niet toerekeningsvatbaar en ik heb de bewuste beslissing genomen dat ik op geen enkele manier de kans wilde lopen dat ik ook een ontoerekeningsvatbare moeder zou worden. Ik vermoed dat als mijn moeder was geboren in de tijd dat ik dat werd, dat ze dan dezelfde keuze zou hebben gemaakt. Maar mijn moeder werd in 1914 geboren. En ging gewoon trouwen, kreeg gewoon kinderen, zoals dat ging toen, in die tijd voordat de pil bestond, voordat gezinnen werden gepland, voordat het normaal was voor een vrouw om de keuze te maken niet te trouwen. Mijn moeder was zelf de jongste van 11, in een tumultueus gezin met boven haar een broertje, het lievelingskind van haar moeder, dat vanaf de geboorte ziekelijk en astmatisch was er waar alle liefde en aandacht naartoe ging. Mijn moeder hing er maar een beetje bij, had wel een goede band met haar vader, maar die stierf al toen ze 18 was.
Moet ik dan, met mijn ook al tumultueuze geschiedenis, mijn moeder kwalijk nemen dat ze het er niet beter van af wist te brengen dan ikzelf? Dat is toch onzin. In die tijd dat mijn ouders hun kinderen groot brachten hield je naar zelfs je beste vrienden je standje op, mensen gingen zelden naar een psychiater. Dus deden die mensen, op zich met precies dezelfde goede voornemens als vandaag weer iedereen maakt, gewoon wat henzelf het beste leek en zoals ze dat thuis ook al hadden meegemaakt.
Het valt me op dat volwassenen er vaak niet in slagen hun ouders te zien als dezelfde feilbare mensen als ze zelf zijn. Zelf doen ze van alles verkeerd en daar vinden ze elk excuus van de wereld voor, maar die ouders hadden altijd supermensen moeten zijn, altijd paraat, altijd warm, zorgzaam en precies het goede zeggend naar hun kinderen. Op die manier kunnen die ouders, hoe goed ze het ook gedaan hebben, natuurlijk alleen maar tekort schieten in de ogen van die kinderen. En dat is redelijk onvolwassen.
» Posted By Joan On January 01, 2009 @ 12:02
Alsnog van harte gefeliciteerd, Karin, en sterkte met de afwas. Ik snap ook nooit hoe mensen zonder vrienden het doen! Goed nieuw levensjaar gewenst.
» Posted By Joan On December 21, 2008 @ 13:33
Ik geef (vrede op aarde trouwens en in de mensen een welbehagen) wel en duidelijk antwoord op de vraag. Misschien heb je moeite met lezen. Een eenduidig neen, om de genoemde redenen.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 19:39
Overigens is Gareth Peirce, de mensenrechtenadvocate die destijds de Guidlford Four heeft vrijgekregen, nu ook betrokken bij de verdediging van enige Guantanamo-gevangenen en ex-gevangenen. Heb echt enorm veel bewondering voor de inzet van die vrouw.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 15:53
Wat je met formalist bedoelt weet ik niet, maar als ik zo naar de verdeling in de wereld kijk geloof ik toch dat het meer welbegrepen eigenbelang is je als natie(s) zo op te stellen dat er bepaalde grondbeginselen zijn waaraan je je gezamenlijk houdt, dan om al naar gelang het uitgangspunt van de betrokkene ongeclausuleerd en ongestraft over te geven aan moord en marteling. Met dat soort landen loopt het altijd slecht af. Kijk naar Amin vroeger, Mugabe nu, Saddam Hussein met zijn genocide jegens de Koerden. Het is niet naief te stellen dat ongebreidelde geweldpleging haat genereert en dat die haat zich tegen de machthebbers (en helaas ook de bevolking van zo’n land) zal richten.
Verder kun je niet weten dat marteling een groot aantal mensenlevens zal redden. Je kunt hooguit het vermoeden hebben, maar de kans dat je objectief betrouwbare informatie zult krijgen door iemand te martelen lijkt me zeer gering. Je kunt iemand dwingen te spreken, maar over het gezegde heb je onder geen enkele omstandigheid invloed. Toevallig zag ik laatst, omdat een vriendin van me die strafrechtwetenschapper is de film liet vertonen in het kader van een college, weer eens de film over de Guildford Four. Marteling bewerkstelligde daar slechts dat mensen decennia lang onschuldig in de gevangenis kwamen, terwijl inmiddels allang bekend was wie de ware schuldige was (die had namelijk bekend) maar de Britse justitie uit angst voor verlies aan prestige en angst dat bekend zou worden dat men zich aan marteling had schuldig gemaakt, waardoor valse bekentenissen waren afgelegd, niets deed.Alleen sadisten met een beperkt denkvermogen zullen het soort vragen als door Cheney gesteld en door jou herhaald dus stellen.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 15:42
Charles Graner, tien jaar cel. Lynndie Englang, drie jaar cel (die loopt dus inmiddels weer vrij rond). Kijk, Antwi, een reden waarom ik zo blij ben in het democratische Westen te wonen is dat verdragen en conventies hier wel degelijk gerespecteerd worden, ook in de V.S. Natuurlijk kan het binnen de anonimiteit en het isolement van zo’n gevangenis of zo’n gevangenkamp, als er net wat sadisten tussen de bewakers rondlopen, tot gruwelijke misstanden komen. Alleen, als dat uiteindelijk inderdaad bewezen kan worden, gebeurt er iets. Dan wordt het niet alleen afgekeurd, maar dan vindt ook vervolging plaats van de folteraars.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 12:50
Of ik vergis me, dat waren natuurlijk bewakers uit de Abu Graibh-gevangenis in Irak. De gedachte erachter was hetzelfde, geen soevereiniteit Amerika op dat grondgebied dus geen aan Amerika gekoppelde rechtsbescherming. Wat the Supreme Court van die gedachte vindt, kun je overal terugvinden.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 12:41
Antwi, het lijkt erop dat je de uitspraken van the Supreme Court (het Hooggerechtshof) van de V.S. zeer geruime tijd niet gevolgd hebt. Inderdaad heeft Bush c.s. gesteld dat omdat formeel de soevereiniteit over Guantanamo bij Cuba lag en de gedetineerden dus buiten Amerikaans grondgebied gevangen gehouden werden, de normale rechtsbescherming, inclusief vrijwaring van foltering, voor hen niet zou gelden. Hierover is al vele jaren terug een uitspraak gedaan, dat deze vlieger niet opgaat. Dat is dus ook de reden dat de bewakers die gevangenen op mensonterende wijze hebben behandeld tot hoge gevangenisstraffen zijn veroordeeld in de V.S.
Ik vraag me af waarom je reageert, als je dit soort absolute basiskennis al niet hebt.Verder is het wel heel simplistisch te denken dat je terroristische aanslagen zou kunnen voorkomen door gevangenen op Guantanamo te folteren. Het geeft blijk van een soort zoeken van veiligheid door onrealistisch wensdenken. Als we alle kwaad nou maar in de gevangenis houden en uitroeien, dan gebeurt mij niks. Ongeveer even realistisch als de kinderen die van tegel tot tegel springen en denken dat als ze niet over het randje gaan ze niets zal overkomen die dag. Alleen kan dat die kinderen niet kwalijk worden genomen, omdat het op die leeftijd nog hoort bij het magisch denken dat onderdeel uitmaakt van die levensfase.
Ook buiten Guantanamo lopen ongetwijfeld mensen rond die plannen beramen om aanslagen te plegen. Met folteringen zul je de vastberadenheid van die mensen alleen vergroten.
» Posted By Joan On December 25, 2008 @ 12:31
Heeft iemand zin hierop te reageren? Ik namelijk echt niet. Ik wil hem eventueel wel ontkleden, schoppen, aan een hondenriem leggen, een koptelefoon op z’n kop zetten en AC/DC 20 uur op volle sterkte laten klinken, ik wil hem ook wel drownboarden, en als hij dan goed murw is wil ik hem ook nog wel uitleggen over voorbeeldfuncties, over internationale verdragen en conventies, en over de richting die de meerderheid van de democratische landen uit wil gaan, inclusief de V.S. gelukkig trouwens. Maar reageren, neen. Een mens kan niet aan de gang blijven.
» Posted By Joan On December 23, 2008 @ 20:30
Ik denk dat elk mens tot alles in staat is, Tina, als de omstandigheden er naar zijn. Dat is in de geschiedenis herhaaldelijk gebleken. En eigenbelang is een sterke drijfveer. Al zie ik niet goed in wat het eigenbelang kan zijn om gedragingen te verrichten die uiteindelijk leiden tot gevangenisstraf. Ik vermoed dat daarbij meespeelt dat vrijwel iedereen het moeilijk vindt te durven afwijken van wat de heersende cultuur is. Gelukkig dus dat ‘de stem des volks’ zo is geevolueerd dat dit gedrag tegenwoordig overwegend sterk wordt afgekeurd.
» Posted By Joan On December 19, 2008 @ 16:40
In Afghanistan bedoel je, Sjaak? Ja, dat heb ik ook gezien, hoewel tijdens het debat in de Tweede Kamer destijds natuurlijk al duidelijk werd dat Nederland troepen zou blijven inzetten, alleen op een andere locatie. Zo kun je in de politiek altijd zeggen dat je je aan de volkswil houdt.
» Posted By Joan On December 19, 2008 @ 14:07
Er zit wel iets van beweging in hoor Tina. The US Supreme Court of Justice is afgelopen maandag teruggekomen op een eerdere uitspraak, waarbij de claim van 4 Britten die op Guantanamo gevangen hadden gezeten werd afgewezen. Hun aantijgingen, onder andere van martelen door gebruikmaking van harde muziek, dienen nu alsnog te worden onderzocht.
Maar in dit soort gevallen gaat het natuurlijk altijd langzaam. In de eerste plaats omdat er geen ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Je weet vast nog wel, een aantal jaren terug, de beelden van Amerikaanse militairen die zich hebben misdragen in Guantanamo, o.a. de beelden met een naakte gevangene aan een hondenriem. Die militairen zijn wel degelijk tot hoge straffen veroordeeld. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook tot het nodige rumoer zal leiden.
» Posted By Joan On December 18, 2008 @ 15:40
Sorry, daar had ik dan overheen gelezen. Ik heb me inmiddels redelijk ingelezen in de materie, ook het Hooggerechtshof in de V.S. heeft zich er al eerder over uitgesproken, en meestal wordt de music torture toegepast door keiharde muziek (soms trouwens ook uit Sesame Street of andere kinderliedjes) te laten klinken in de ruimten waar gevangenen, soms ook vastgeketend, moeten verblijven. Zij hebben zelf uiteraard geen controle over muziekkeuze of volumeknop en de muziek klinkt soms 20 uur aaneengesloten, keihard. Dit leidt tot desorientatie, tot slaapdeprivatie, en bovendien wordt het gebed op die manier verstoord, terwijl dat voor religieuze mensen juist in dat soort omstandigheden een houvast kan zijn.
Ik ben met JuZo eens dat het zeer onwaarschijnlijk is dat keiharde muziek echt etmalen lang via een koptelefoon zal worden toegepast, omdat dit al snel tot doofheid zal leiden en daardoor als martelmethode verifieerbaar en ineffectief zal zijn.» Posted By Joan On December 16, 2008 @ 14:22
JuZo, niemand – behalve Grapjas in een reactie – heeft het over een koptelefoon. Informeer je eerst eens beter, want de informatie is overal te vinden.
» Posted By Joan On December 16, 2008 @ 02:58
Misschien, in tijden van nood, kan de AIVD jou als martelwerktuig inzetten, JuZo. Fijn als er iets is waar je echt heel goed in bent.
» Posted By Joan On December 15, 2008 @ 18:03
Het is natuurlijk een verschrikkelijke en ook erg geraffineerde marteling, want het laat geen sporen achter. Zelf zit ik wel eens met de radio aan, gewoon zacht, en soms begint dat geluid dan echt verschrikkelijk te irriteren dus dan gooi ik ‘m uit. Maar 24 uur een koptelefoon op, nog afgezien van de ook verder uiterst primitieve en slechte omstandigheden, de slaapdeprivatie daardoor, wat het Amerikaanse volk ooit kan hebben bewogen Bush te herkiezen, nadat hij de eerste verkiezing op frauduleuze wijze binnengehaald had zonder eerste te zijn, het is verbazingwekkender nog dat hier een premier die niemand aanspreekt eerst 2 kabinetten met de LPF kan leiden en nooit naar huis gestuurd wordt. Amerikanen zijn niet veel anders natuurlijk, wij laten hier ook van alles gebeuren zonder er echt bij stil te staan. Wij laten ook toe, onder het mom van terrorismebestrijding, dat vrijheden worden beperkt. En ik denk dat als je op GeenStijl deze martelmethode oppert, dat er alleen adhesie zou komen van de reaguurders en dat ze het een te lichte marteling zouden vinden.
» Posted By Joan On December 14, 2008 @ 23:22
Grom, ik heb alleen maar gezegd dat ik minder ga reageren. Dat heeft uitsluitend en alleen met mezelf te maken, en niks met flame wars.
Janiek, ik ben met je eens dat het een positieve ontwikkeling is en ik ken gelukkig genoeg stellen waar het wel goed geregeld is. Maar dat zijn en blijven de uitzondering die de regel bevestigen. Ik vind echt (en daarbij wil ik zwaar belaste vrouwen er zeker niet nog een complex extra bijbezorgen naast al die taken die ze al hebben) dat toch de enigen die het kunnen veranderen de vrouwen zelf zijn. Grom zei het een beetje rigoureus, bij het weeshuis dumpen. Maar vrouwen moeten inderdaad eens ophouden zich tot in het gekke verantwoordelijk te voelen. Ze lopen niet alleen achter hun eigen ouders aan (naast baan en kinderen) maar meestal ook nog eens achter de schoonouders. En ze laten zich inderdaad meestal welgevallen dat de kinderopvang uit hun salaris wordt betaald, alsof zo’n man er geen profijt van heeft. En dit alles onder het mom van de onbaatzuchtige liefde. Die eeuwig duurt. Voor iedereen. Maar niet heus.
» Posted By Joan On February 25, 2009 @ 22:46
Pietie, dan weet ik het goed gemaakt. Reageer jij dan voortaan op HenK. Zelf heeft hij aangegeven niet meer op JuZo te willen reageren, en nog eens na te willen denken of hij nog wel op mij wil reageren. Die keuze wil ik graag makkelijk voor hem maken: Liever niet, wat mij betreft.
Overigens zal ik zelf ook niet zo vaak meer reageren. Ik vind dat Karin goed schrijft en interessante onderwerpen kiest, dus die zal ik nog wel lezen, en zo nu en dan nog eens reageren, maar wel heel wat minder dan de laatste tijd. Niet om enige andere reden dan dat ik niet aan gewoontes vast gebakken wil blijven zitten. En reageren op weblogs is bij mij echt een gewoonte geworden, en bovendien nog eentje die niet bijdraagt aan m’n levensgeluk.
Janiek, ondanks mijn pleidoor voor economische zelfstandigheid van vrouwen ben ik met je eens dat een onevenredig beroep op vrouwen wordt gedaan in de zorg voor kinderen, ouder wordende ouders, dan ook nog de perfecte moeder zijn en liefst tussendoor nog een huis gezellig en spic en span houden (of dat betaald in een ander gezin doen). Vrouwen schijnen overal goed te kunnen onderhandelen inmiddels, behalve thuis. Want ze moeten het natuurlijk simpelweg niet accepteren, maar ik weet dat dit makkelijker gezegd is, dan gedaan.
» Posted By Joan On February 25, 2009 @ 20:34
«« Back To Stats PageHenK, heel graag, niet meer op me reageren. Ik ben het echt superzat, zeker op de dag dat ik hoorde dat E. dood is, steeds dat zure gekift van jou te lezen. Zoek een ander slachtoffer.
» Posted By Joan On February 24, 2009 @ 23:52