Statistiek


Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453

Comments Posted By Joan

Displaying 0 To 0 Of 0 Comments

Andrew Morton over Tom Cruise

Het idee is inderdaad helemaal niet nieuw, lees maar:

25 Daarom zeg Ik u: Zijt niet bezorgd voor uw leven, wat gij eten, en wat gij drinken zult; noch voor uw lichaam, waarmede gij u kleden zult; is het leven niet meerdan het voedsel, en het lichaam dan de kleding?
26 Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien, noch maaien, noch verzamelen in de schuren; en uw hemelse Vader voedt nochtans dezelve; gaat gij dezelveniet zeer veel te boven?
27 Wie toch van u kan, met bezorgd te zijn, een el tot zijn lengte toedoen?
28 En wat zijt gij bezorgd voor de kleding? Aanmerkt de lelien des velds, hoe zij wassen; zij arbeiden niet, en spinnen niet;
29 En Ik zeg u, dat ook Salomo, in al zijn heerlijkheid, niet is bekleed geweest, gelijk een van deze.
30 Indien nu God het gras des velds, dat heden is, en morgen in den oven geworpen wordt, alzo bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden, gij kleingelovigen?
31 Daarom zijt niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden?
32 Want al deze dingen zoeken de heidenen; want uw hemelse Vader weet, dat gij al deze dingen behoeft.
33 Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden.
34 Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.

Ik moet zeggen dat deze Bijbeltekst mij altijd erg heeft aangesproken. In fabels als “de krekel en de mier” loopt het altijd slecht af als je bij de dag leeft en je geen zorgen maakt, maar het is toch de prettigste manier van leven. En dat kun je eigenlijk ook uit dat “The Secret” halen, count your blessings en denk positief, daar komt het eigenlijk op neer. Je moet het allemaal niet zo serieus nemen.

Overigens ben ik het met Sjaak helemaal eens, ik vind het ook echt erg dat de ChristenUnie, die wat mij betreft eenzelfde figment of the mind aanhangt als mensen die echt geloven dat ze de hoofdprijs in de loterij gaan winnen als ze maar precies doen wat The Secret voorschrijft, inmiddels zo’n stempel op het beleid kan drukken vanuit hun geloofsovertuiging.

Jet Bussemaker, een prima vrouw wat mij betreft, is bepaald niet naief, het is een ervaren politica. Ik vermoed dat ze heel bewust al in de openbaarheid heeft gebracht dat ze tot een beleidswijziging zou komen voor wat betreft prenataal onderzoek in de hoop dat er een storm van verontwaardiging zou uitbreken als Rouvoet zou ingrijpen. Maar je hoort haast niks.

» Posted By Joan On June 03, 2008 @ 01:01

Ja, dat was voor mij te laat, Mien. Ik was er ook niet. Toch ben ik gaandeweg een aantal van die technieken gaan toepassen. Met als allereerste techniek om dingen niet meer zo letterlijk te nemen en alleen de dingen die ik zelf kan gebruiken toe te passen. Dat doen natuurlijk heel veel mensen. Ik weet best dat ik soms aan magisch denken doe, maar als dat als resultaat heeft dat ik daar vrolijk bij blijf vind ik dat absoluut niet erg. Z

o kan ik met een rare mix van ratio (laatst nog naar een lezing van een neurobioloog geweest) en bewuste toepassing van positieve emoties mezelf goed op de been houden in dit soms barre bestaan, dat is vroeger absoluut wel anders geweest. Als motto heb ik al vanaf het moment dat hij het zong “whatever gets yu thru your life, ‘s allright, ‘s allright” van John Lennon. Maar goed, bij jezelf kun je het natuurlijk hanteren en steeds keuzes maken.

Mensen die iets als the Secret als een gospel truth zien en niet weten te relativeren of kritisch te lezen terwijl ze toch de krentjes uit de cake halen zullen best heel onaangenaam gezelschap zijn. Er wordt bijvoorbeeld aangeraden mensen die negatieve emoties opleveren te droppen. Nou hebben de meeste mensen die ik al vele jaren ken en koester als vrienden wel eens negatieve emoties opgeleverd, ik omgekeerd bij hen ook trouwens, als ik niet over een gebroken hart heenkwam en maar door bleef zeuren over zo’n vent. Als je zo’n boek letterlijk neemt eindig je wel heel eenzaam.

» Posted By Joan On June 03, 2008 @ 01:00

Als je met die priemogen zo rijk kunt worden, dan teken ik ervoor.

Ik vind trouwens niet dat je bij het Tibetaans boeddhisme kunt spreken van ‘een vreemd geloof’. Het verfrissende van de Dalai Lama (ben eens naar zo’n vierdaagse sessie van hem geweest) vind ik juist dat elke bekeringsdwang hem ontbreekt. Hij drukt mensen juist op het hart zijn denkbeelden te bezien vanuit de eigen religieuze traditie. Er zit echt helemaal niets dwingends in. Ik heb er absoluut veel van meegenomen.

Over vreemde geloven gesproken trouwens, was in London waar ik de nieuwe “Sex and the City”-film zag. Werd aangestoken omdat het zo’n hit was, in Nederland was ik waarschijnlijk niet gegaan want heb de serie ook nauwelijks gezien. Maar in elk geval zat er een scene in waarin Samantha het boek van “The Secret” over haar schouder weg zwiepte. Tot een half jaar terug iemand me zei niet in “The Secret” te geloven had ik er nooit van gehoord, maar als je dat een beetje consequent toepast kunnen de kwetsbaren in de samenleving het wel helemaal schudden. Allemaal negatieve invloeden die je uit de weg moet gaan en waar je je niet mee moet bezig houden.

» Posted By Joan On June 02, 2008 @ 01:00

Blijf in burka

Ik weet niet of je geen onderscheid kunt maken tussen eerwraak en overig geweld tegen vrouwen. Volgens mij is er echt niemand die denkt dat vrouwenmishandeling alleen een zaak is die Islamitische vrouwen betreft, daar verschijnt toch wel voldoende onderzoek over hoeveel vrouwen, uit alle rangen, standen en ethnische achtergronden, dat overkomt.

En ik geloof wel dat eerwraak iets anders is dan het in elkaar rammen van een vrouw door haar man, reden waarom vroeger Blijfhuizen vol zaten en nog steeds zitten. Dat een zwager een gevluchte vrouw in elkaar kwam slaan was zeker niet een gebruikelijk iets en ik weet daar echt wel iets van, want in die tijd werkte ik als vrijwilliger bij een Vrouwenrechtswinkel, we hadden ook een spreekuur seksueel geweld. Dat geweld tegen vrouwen vrijwel altijd voorkomt uit een misplaatst gevoel van macht ben ik helemaal eens.

Maar bij eerwraak spelen ook andere aspecten mee. Er zijn ook gevallen bekend van moeders die de ogen dichtdoen voor mishandeling en zelfs moord op de eigen dochter, omdat de eer van de familie in het geding is. Vroeger zullen moeders ook wel een oogje hebben dichtgeknepen soms als hun dochter werd mishandeld binnen een huwelijk, maar dat was dan waarschijnlijk meer een uitvloeisel van economische machtsfactoren (vrouwen waren veel minder economisch zelfstandig dan nu en dat was zeker ook een factor om dan maar bij zo’n man te blijven) dan eer van de familie. Hoewel dat bij weer eerdere generaties waarschijnlijk wel weer meespeelde.

Een vriendin van mij is dochter van gescheiden ouders, gescheiden vlak na de oorlog. Omdat de vader een vriendin kreeg en weg wilde. Desondanks kreeg de moeder er de schuld van, zij was geen goede vrouw geweest omdat hij haar verlaten had. Daarom werden ook de kinderen met de nek aangezien, want met kinderen van een gescheiden moeder mochten de buurtkindertjes niet spelen.

Ik geloof wel dat geweld tegen vrouwen (en mannen, vlak de mishandelende vrouwen ook niet uit) langzaam zal uitsterven, maar nou ben ik een geboren optimist. Het wordt in elk geval niet meer als normaal gezien, de politie doet nu tenminste wat na een aangifte, het zelfbewustzijn en de economische zelfstandigheid is toch groter dan vroeger. Maar het blijft afschuwelijk en vernederend dat het nog altijd voorkomt.

» Posted By Joan On June 02, 2008 @ 00:30

Even slecht is ook gelijk

Ik begrijp heel goed wat mensen met een psychische stoornis doormaken, Thomas. Ik heb me zelf ooit laten opnemen, al meer dan 20 jaar terug inmiddels en ik heb toen heel goede hulp gehad van een psychiater die zich vooral zo inzette omdat het niet vaak voorkomt dat mensen zichzelf, tegen de zin van hun familie in, laten opnemen. Maar als ik haar toen niet getroffen had en het niet zo heel erg goed geklikt had tussen ons, dan zou ik waarschijnlijk mijn leven lang onder zware depressies gebukt zijn blijven gaan en zou ik misschien ook wel zelfmoord hebben gepleegd, ik had al een paar pogingen gedaan. Gelukkig troffen wij elkaar wel en wist zij me zo goed te helpen dat ik zelfs haar dood later goed heb kunnen verwerken. Veel mensen weten helemaal niet dat ik jaren psychische problemen heb gehad en het gaat al zo lang goed met me dat ik het zelf ook vaak vergeet.

Maar je hebt gelijk dat het soms inderdaad beter helpt om je evenwicht niet in de waagschaal te stellen met extra stress vanuit een baan. Ik denk dat ik het soms niet wil zien dat het voor sommige mensen inderdaad beter is wat teruggetrokken te leven omdat ze anders te veel uit hun evenwicht raken vanuit het optimisme waarmee ik naar de wereld kijk. Niet alles valt te repareren en sommige aandoeningen zijn ook het gevolg van erfelijke aanleg, reacties in de hersenen, etc.

Ben onlangs naar een boeiende voordracht geweest van een neurobioloog en wou dat ik jaren jonger was, omdat er nog zo ontzettend veel is wat ik graag beter zou willen weten dat ik het niet meer haal in dit leven, vrees ik. Het meest frustrerend van doodgaan ooit vind ik nog dat er allemaal uitkomsten komen van dingen waar je over denkt, terwijl je er niet meer bent. Zo stierf mijn vader, die zich altijd erg betrokken had gevoeld bij politiek, net 2 maanden voor de val van de muur.

» Posted By Joan On June 09, 2008 @ 00:14

Nou nee, zoals er geen leven is zonder stress is er ook geen beroep zonder stress. De politiek is wel leuk, maar het is erg hard werken en je maakt lange dagen (afhankelijk van de partij waarvoor je werkt). Met inderdaad relatief weinig stress, omdat je in elk geval gemeen hebt dat je politiek op dezelfde manier denkt min of meer. Dat is in andere sectoren zeker niet het geval en mijzelf geeft dat de meeste stress, maar dat is ook maar afhankelijk van waar je vatbaar voor bent. Zo op het oog lijkt me schaapherder, badman, medewerker plantsoenendienst, alle beroepen waarbij je lekker buiten bent en niet teveel toezicht boven je hebt, weinig stressvol.

Maar ik zei al dat je je niet persoonlijk aangesproken moest voelen. Ik sprak echt in het algemeen en ik ben toen ik drie jaar lang bij de sociale dienst werkte echt heel anders gaan denken over mensen lekker laten freewheelen in een uitkering. Dat komt voor een deel uit kinnesinne, ik ken weinig mensen wiens leven over rozen gaat, maar die moeten dan toch ook nog maar elke dag om half 7 hun bed zien uit te komen, een huishouden bij te houden en zichzelf te voeden en kleden naast hun werk.

Maar dat is het niet alleen. Ik heb veel mensen gezien op wie een jarenlang verblijf in een uitkering echt een desastreus effect had voor wat betreft hun mens-zijn. Die waren zich totaal niet meer van anderen bewust. Nou kun je dat natuurlijk wel voorkomen, maar dat vergt ook de nodige zelf-discipline die helaas niet iedereen kan opbrengen.

» Posted By Joan On June 04, 2008 @ 00:14

Ja, dat weet ik wel, Thomas. Ik heb, heel toevallig trouwens omdat Karin het net beschrijft als voorbeeld, een tijdje in de Tweede Kamer gewerkt en later trouwens ook in het Europees Parlement en dat dan ook nog voor twee verschillende partijen. Maar in de Tweede Kamer werkte ik als beleidsmedewerker sociale zekerheid, dus ik weet wel hoe de Wajong in elkaar zit en dat tegenwoordig vanuit het perspectief wordt gekeken wat arbeidsgehandicapten nog kunnen.

Ik moet eerlijk zeggen, al realiseer ik me natuurlijk goed dat het vaak een verkapte bezuinigingsmaatregel is en mensen uit uitkeringen worden gegooid zonder dat ze perspectief hebben op werk, dat ik dat principe op zich heel goed vind. Ik heb ook een aantal jaren bij een sociale dienst gewerkt en bij sommige mensen, die daar al vele, vele jaren, soms vele decennia, afhankelijk van waren zag ik toch dingen waardoor ik dacht dat die afhankelijkheid echt niet goed is voor mensen. Vaak zagen ze de sociale dienst ook niet meer als een publieke dienst maar als een persoon, en dat dan in de vorm van een straffende vader of moeder. Echt ongezond.

Verder vind ik het ook simpel een kwestie van sociaal burgerschap om te werken, tenzij je dat echt niet kan op grond van een psychische of lichamelijke gesteldheid. Dat je echt niet kan werken is vrijwel nooit structureel, bij lichamelijke aandoeningen kan er met aanpassingen heel veel en met psychische aandoeningen is het heel vaak niet zo dat die permanent zijn. Ik ken iemand, met een bijstandsuitkering, die een burnout die ze ooit 15 jaar terug gekregen heeft echt koestert als meal ticket, als haar recht op een sociale uitkering tot de dood er op volgt zonder dat er ooit nog iets van haar verwacht mag worden in de vorm van werk. Dat vind ik echt heel erg jammer van zo’n leven. Nou is een burnout natuurlijk weer iets heel anders dan een psychose, maar ook voor psychoses bestaat medicatie.

Om terug te komen bij de politiek, er was vroeger een VVD Tweede Kamerlid, Theo Joekes, dat in ernstige mate manisch depressief was en hij maakte daar ook absoluut geen geheim van. Ik heb trouwens overal waar ik gewerkt heb, ook in het zogenaamde “harde” bedrijfsleven, altijd collega’s gehad die net als ik wel eens wat mankeerden, of soms echt een ernstige handicap hadden, mentaal of lichamelijk. Daar werd gewoon rekening mee gehouden. Maar voel je niet aangesproken, Thomas, ik spreek in het algemeen. Ik ken jouw situatie niet.

» Posted By Joan On June 03, 2008 @ 00:14

Heb weliswaar maar oppervlakkig gekeken, maar volgens mij is het plan niet bestemd voor mensen die onder de werking van een werknemersverzekering vallen, zoals mensen die op latere leeftijd als werknemer arbeidsongeschikt worden en onder de werking van de WIA komen. Het plan richt zich op mensen die nu onder de werking van de WSW, de bijstand of de Wajong vallen en die zitten al op het sociaal minimum. Ik denk trouwens ook niet dat werkgevers snel geneigd zullen zijn ouderen of gehandicapten aan te nemen, zelfs niet met de krapte op de arbeidsmarkt die zou ontstaan.

Ik was net in London en het viel me op dat er veel jonge Polen werkzaam waren in beroepen waar je niet zo gauw arbeidsmigranten zou verwachten. Een jonge Poolse jongen bij de stand van Estee Lauder in Harrods bijvoorbeeld, en ook veel suppoosten in musea waren jong en Pools. Terwijl dat werk toch heel goed door arbeidsgehandicapten zou kunnen worden gedaan.

» Posted By Joan On June 02, 2008 @ 00:13

Camerabewaking helpt amper

De enige keer dat ik op straat beroofd ben, vorig jaar in Brussel, is het juist wel opgelost door cameratoezicht. Weliswaar was ik net buiten het oog van de camera beroofd, maar verderop in de metrotunnel waar het gebeurde hingen camera’s en ik kreeg de beelden die daarmee waren gemaakt te zien. Ik herkende direct mijn berover, zijn handlanger niet omdat die van achteren was gekomen. Vervolgens kreeg ik zo’n boevenboek te zien, waar ik de berover ook gelijk in herkende. Hij is later aangehouden, heeft bekend en is veroordeeld. In dit artikel zie ik ook niet zozeer dat het cameratoezicht niet werkt vanwege het feit dat het bestaat maar ineffectief is, maar omdat de politie de beelden niet gebruikt. Natuurlijk kun je meer kanttekeningen plaatsen bij cameratoezicht, maar als de oorspronkelijke bedoeling waarmee die camera’s zijn opgehangen ook wordt uitgevoerd kun je er wel degelijk misdrijven mee oplossing.

» Posted By Joan On May 07, 2008 @ 23:15

Geef Jomanda van Jetje

Pfoeh, wat veel commentaren! Teveel om allemaal te lezen dus misschien heeft iemand al gezegd wat ik nu zeg: Ik geloof niet dat Jomanda villein is. Ik denk eerder dat ze psychisch gestoord is. Daarom vind ik vervolging echt heel goed, maar ik hoop dat ze daarbij ook wordt onderzocht door de Forensisch Psychiatrische Dienst en dat die er eens niet het gebruikelijke broddelwerk van maken, maar echt proberen te onderzoeken waar haar claim op bepaalde “gaven” op berust. Ik denk dat de ‘gelovigen’ misschien eerder geneigd zullen zijn haar uitspraken niet meer voor waar aan te nemen als wordt aangekaart in hoeverre die uitspraken een basis hebben, dan wanneer wordt gesteld dat ze die uitspraken niet zou mogen doen.

Toevallig werd vorige week in “de wereld draait door” een fragment herhaald met Jomanda waar ze op fanatieke wijze riep, bij kritiek, dat ze het getal “tien” doorkreeg. Ik dacht, en die gedachte heb ik eigenlijk altijd als ik haar op televisie zie en die ogen zie: “die vrouw is krankzinnig, die hoort in een kliniek thuis”. Volgens mij zou er ook zeker een poging kunnen worden gedaan om haar gedwongen te laten opnemen omdat ze een gevaar vormt voor anderen, hoewel? Die anderen geloven natuurlijk wel weer in haar.

Op zich kun je uit deze gedachtengang wel grappige gevolgtrekkingen maken over religie in het algemeen. Zonder iemand te willen kwetsen, maar wat is het verschil met gelovigen die denken dat Jezus over water liep? En vanuit dat geloof ook denken dat ze kanker zullen overwinnen? Het verschil is dat een dominee of pastoor niet zullen zeggen, behalve in de Bible belt, dat je alleen op basis van dat geloof genezing moet zoeken, maar je zeker zullen adviseren ook medische hulp te zoeken. En daarin is Jomanda nalatig gebleven, hoewel niet minder nalatig dan de fanatieke dominees binnen de Bible belt, die ook nog durven claimen dat het een straf van God is als je tengevolge van hun nalatigheid komt te overlijden.

» Posted By Joan On May 07, 2008 @ 22:42

Veiligheid is niet het hoogste

Natuurlijk valt het risico nooit uit te sluiten, maar de meeste mensen op straat zijn rechtschapen burgers met eigen kinderen thuis. En tegen een freak zal een mobieltje niet helpen. Toen ik nog een kind was zei mijn moeder altijd dat ik geen snoepjes mocht aannemen van vreemde mannen. Ooit, ik was een jaar of 8, toen ik (alleen trouwens, dat was de normaalste zaak van de wereld toen dat je als kind gewoon zelf van school naar huis liep, tegenwoordig worden kinderen ook meestal afgehaald) van school naar huis liep werd ik aangesproken door een man, die vroeg of ik wist welke tram je moest nemen naar de Bijenkorf. Nou, welopgevoed kind natuurlijk, dus ik vertelde hem welke tram hij moest nemen. Vervolgens vroeg hij of ik mee wilde, en dat ik dan een mooie pop zou krijgen in de Bijenkorf. Met normale kinderlogica dacht ik dat als een snoepje al niet mocht een pop wel helemaal uit den boze zou zijn en ik ben heel hard weggehold. Niks gebeurd dus. In die tijd waren er nog lang geen mobieltjes, maar ik denk dat het effect met mobiel, als ik mijn moeder was gaan bellen of ik een pop van die meneer mocht aannemen, hooguit slechter had kunnen zijn.

» Posted By Joan On May 07, 2008 @ 22:27

Globalisering: the cult of the amateur

Leuk. Ga me als nieuwe werkloze met alle tijd om weer dingen te doen waar ik nooit tijd voor had gelijk aanmelden. Voor wat mijzelf betreft trouwens, ik bespeur juist een toenemende aversie tegen internet en al die weblogs. Heb weer abonnementen genomen op wat fatsoenlijke kranten en weekbladen en ben al dat gebler en geschreeuw en dat onderlinge gekift wat je op veel weblogs vindt echt ontzettend zat. Ik vind die auterusrechtdiscussie ook erg interessant. Dat is natuurlijk totaal oncontroleerbaar geworden en dat zal alleen maar toenemen.

» Posted By Joan On April 04, 2008 @ 21:48

Asymmetrische vingerafdruk

Ik vind dit temeer leuk omdat een oud-collega van mij die net in Noorwegen is geweest bij de grens werd gevraagd om een vingerafdruk. Hij weigerde dat en dat had geen consequenties, omdat het slechts om een proef ging zonder wettelijke basis. Zou goed zijn als soortgelijke stukjes folie in meer landen worden verspreid. Ik ben het trouwens helemaal met Shadowdancer eens dat het vreemd is dat het zo weinig mensen schijnt te deren, die aantasting van privacy en die steeds verder gaande maatregelen om de maatschappij onder controle te krijgen. Ik vind het beangstigend, zeker als je het voegt bij ontwikkelingen op politiek vlak in Nederland.

» Posted By Joan On April 06, 2008 @ 21:38

Twee jaar verder

Wieteke, heel veel sterkte. De relationele aspecten worden eigenlijk weinig genoemd bij kanker. Het zijn niet alleen liefdesrelaties die soms stranden, ook vriendschappen kunnen een fikse deuk oplopen. Maar het lijkt me ontzettend moeilijk als kanker en een breuk met iemand die je ooit het liefste was samen vallen. Heel veel sterkte gewenst. Wat je zegt over dat je je afvraagt waarvoor je vecht tegen die kanker, ik denk dat dit soort gedachten volkomen normaal zijn in de situatie waarin je nu zit. Maar zoals heel prettige perioden in je bestaan meestal niet duurzaam zijn, geldt dat ook voor heel nare. Er komt waarschijnlijk een tijd dat je terug kijkt op deze periode en bij jezelf denkt dat je er toch erg goed uitgekomen bent. En dat een man die je in zo’n periode niet steunt ook nooit een goede partner had kunnen zijn in goede tijden. Ik wens je dat in elk geval heel erg toe, en nogmaals veel sterkte.

» Posted By Joan On March 27, 2008 @ 00:43

JuZo, ik wil helemaal niet mee gaan in de algemene trend van JuZo-bashing die hier zo nu en dan lijkt te heersen, maar wil je mij er wel buiten laten als je mensen inviteert jou te mailen? Waar haal je in vredesnaam de arrogantie vandaan. Verder wens ik je alle goeds. En ik hoop dat je de eigen beloften waar zult maken.

» Posted By Joan On March 26, 2008 @ 00:42

Dat ben ik helemaal met je eens, Grom. Dat iemand werken gebruikt om angsten van zich af te zetten. Ik ben sinds een week werkloos, heb al ca. 30 afwijzingen op sollicitaties en het lijkt of de wereld instort! Stelde mezelf dus gisteren al de vraag wat dat werk allemaal op de been moest houden. Angst voor aftakeling, angst voor eenzaamheid, angst voor ouderdom, angst voor financiele nood, angst voor continue afwijzing, al die angsten moest die baan bezweren. En niet alleen voor mij. Dat geldt voor veel mensen. Hoewel het vreemd is dat werk kennelijk die functie niet meer vervult na je pensioengerechtigde leeftijd. Ook mensen zonder riant pensioen vertellen me dat ze pas daarna hebben beseft hoeveel stress dat werk opleverde, zelfs als het leuk was. Dus kennelijk zijn er nog meer angsten die door werk worden weggenomen. Angst voor verveling zeker niet in mijn geval. Maar misschien angst voor de harde oordelen van de omgeving?

» Posted By Joan On March 24, 2008 @ 00:40

Wat je trouwens zegt: “hoe vaak kan een mens verwachten overeind te komen na een dolksteek in je rug”, levenslang vermoed ik. Ik bedoel, dat is wat leven voor een groot deel ook inhoudt, steeds weer opkrabbelen nadat het na een periode van voorspoed weer is foutgelopen. Op welk gebied ook, liefde, werk, gezondheid. Toen ik jonger was dacht ik altijd dat mensen van mijn huidige leeftijd probleemloos leefden, dat alles vanzelf ging. Dat is natuurlijk absoluut niet zo. Tegenslagen blijven komen, en ook de onverwachte krentjes in de cake. Als je vast op de tegenslagen die er nog niet zijn gaat anticiperen dan verlam je jezelf inderdaad alleen maar, en haal je niet uit je leven wat er in zit.

Zelf ben ik wat behendiger geworden in het uitschakelen van de “als dit of dat gebeurt”-gedachten. Simpelweg door mezelf steeds wat vragen te stellen als: kun je daar nu wat aan veranderen? Meestal is het antwoord daarop neen. Ook de vraag of het al gebeurd is, wat ik vrees, en zoniet of het dan niet beter is eerst nog maar eens lekker van het leven te genieten omdat er in het hier en nu niet zoveel verschrikkelijks aan de hand is helpt wel. Bovendien, opkrabbelen verleer je niet. Als je van nature een vechter bent dan raak je dat hooguit soms tijdelijk kwijt. Maar dan zit het gewoon in je natuur om toch steeds weer op te veren. Zo te lezen heb je daar alweer een begin mee gemaakt. Wat mij altijd verbaast in jouw stukjes, is dat je van jezelf zo veel moet en dat je steeds kwaad bent op jezelf. Volgens mij doe je het prima. Iets meer zelfwaardering zou misschien ook wel helpen.

» Posted By Joan On March 23, 2008 @ 00:40

Deze blog heet nog steeds “Spaink en borstkanker”. Misschien moet je eens een nieuwe beginnen?

» Posted By Joan On March 22, 2008 @ 00:38

Vousvoyeren

In Belgie, het Vlaamse deel dan, zegt iedereen gij of u. Zelfs ouders zeggen tegen hun kinderen u. Dat bevalt me wel. Zelf zeg ik alleen tegen echt heel jonge mensen, kinderen noch eigenlijk, jij. En wat ze tegen mij zeggen maakt me niet uit. Ik kan me herinneren dat ik ooit, ik was een jaar of 25, tegen een werkgever Roel en jij moest zeggen, terwijl die man zeker 60 was. Als ik me vergiste en toch u of meneer zei, werd ik daar op aangesproken. Ik ging toen hele vermijdingszinnen construeren waarin noch een naam, noch een aanspreektitel voorkwam en dat ongemakkelijke gevoel wil ik zelf, nu ik ruimschoots de mevrouw-leeftijd ben gepasseerd, anderen niet aan doen.

» Posted By Joan On March 23, 2008 @ 00:03

Hoe word je een guru?

Je deed het goed, Karin. Wat ik in dit alles het meest wonderbaarlijke vind is dat er kennelijk inderdaad mensen zijn die denken dat mensen zo labiel zijn dat ze surfend op internet denken: Komaan, dit is een oplossing voor alle problemen, en zich dan van kant maken. Zo gaat dat natuurlijk niet. Je bent met zo’n proces veel langer bezig, hebt zelf de beslissing al grotendeels genomen, en dan ga je op zoek naar een methode die het minst belastend is voor jezelf en voor je nabestaanden. Om de verantwoordelijkheid en min of meer het initiatief nu te leggen bij de informatieverstrekker vind ik van een grenzeloze arrogantie, vooral ook naar degenen die zich zo wanhopig voelen dat ze geen andere uitweg meer zien dan zelfmoord. Alsof dat sukkeltjes zijn die niet meer weten wat ze doen.

Overigens vind ik het altijd heel erg jammer, als iemand geen alternatief meer kan zien. Zelf heb ik, al decennia terug, een haast geslaagde zelfmoordpoging gedaan, ik heb enige tijd in coma gelegen daarna. Ben later, ook in nare en zware periodes in m’n leven, altijd ontzettend blij geweest dat die poging destijds mislukt is. Dat ene leven dat er is, ik ben vastbesloten dat met z’n ups en met z’n downs tot een natuurlijk einde te brengen en heb daar inmiddels ook veel plezier in. Hoewel ik in die zin blij blijf dat ik destijds die haast geslaagde poging gedaan heb omdat ik weet dat ik het kan, niet te angstig ben om zo’n stap daadwerkelijk te zetten, zodat het voor mij altijd een mogelijk alternatief blijft en zelfs in gedachten kan dat soms al helpen.

Maar het is waanzin om degene die informatie verstrekt dan tot de ‘boosdoener’ te maken. Dat geldt overigens ook voor degenen die misschien de directe oorzaak zijn voor zo’n stap, als geliefden die zijn opgestapt, ouders die niet de zorg en warmte hebben geboden waar deze specifieke persoon behoefte aan had, etc. Met vallen en opstaan raken mensen ook tegen de tegenslagen in het leven bestand. Als dat niet lukt, of als de mogelijkheid jezelf gelukkig te voelen je niet gegeven is, dan kan een leven ontzettend lang duren en vind ik begrijpelijk dat sommige mensen er liever uitstappen. Dat is hun goed recht, hun eigen beslissing, en daar is niemand anders verantwoordelijk voor dan degene die de stap zet.

» Posted By Joan On February 23, 2008 @ 21:57

Wat een raar artikel in de Volkskrant! Het is toch ontegenzeggelijk een feit dat sommige mensen zelfmoord plegen, en dat erg veel mensen dat ooit tijdens moeilijke fases in hun leven overwegen. Dan weet je zelf denk ik alle manieren waarop dat kan wel te bedenken, ik denk zeker niet dat je een site leest en dan denkt: komaan, laat mij vandaag eens zelfmoord plegen. Als mensen die met de gedachte spelen gericht op internet op zoek gaan naar methodes die ze kunnen toepassen die de minst pijnlijke gevolgen opleveren voor nabestaanden vind ik vrij normaal.

Om mensen die informatie verstrekken dan maar te bombarderen tot ‘suicide gurus’ vind ik wel wat erg laf en kortzichtig. Laten de mensen die zoiets schrijven eens gaan praten met een machinist van om het even welke spoorwegen van welk land ook, die net weer iemand voor zijn locomotief heeft gekregen. Overigens ben ik zelf al jaren lid van de NVVE, waar je in elk geval toen ik lid werd en waarschijnlijk nu nog steeds een “zelfmoordpakket” met informatie kon aanvragen. Zelf heb ik die behoefte nooit gehad, maar ik kan me goed voorstellen dat er situaties kunnen ontstaan, bijvoorbeeld de wetenschap van ernstige naderende dementie, waarop ik zo’n pakket zal aanvragen. Dan zal ik alleen maar blij zijn als mij informatie wordt aangereikt waardoor ik toch een goed einde kan hebben, niet traumatiserend voor mijn nabestaanden.

» Posted By Joan On February 21, 2008 @ 21:52

Kamervragen GroenLinks over kinderpornofilter

Ik ben ook lid van die club en verbaas me ook wel eens. Toen ik las dat een spoeddebat aangevraagd is door GroenLinks over de integriteitsproblemen bij de koninklijke marechaussee en dat persbericht werd opgefleurd met verhelderingen van de ontslag wegens gebrek aan integriteit als bezit van kinderporno en zelfs neuken (in het persbericht staat het netter) in de Gouden Koets begon toch wat twijfel toe te slaan of ik wel lid van die club wil blijven. Hebben ze niks beters om zich druk over te maken, of is de scoringsdrift zó hoog geworden dat het er niet meer toe doet wélk nieuwsbericht op nu.nl gevolgd wordt, zolang ze maar de eersten zijn bij de aanvraag voor het spoeddebat?

» Posted By Joan On February 21, 2008 @ 21:14

Data delen, data vasthouden

Ook op Nederlandse universiteiten worden veel onderzoeken, op elk vlak, tegenwoordig door bedrijven gesponsord. Dus ook al zijn die onderzoekers formeel in dienst van de universiteit, hun opdrachtgever zal uiteraard niet happig zijn op het delen van onderzoeksgegevens.

» Posted By Joan On January 25, 2008 @ 09:28

Sterven

Gecondoleerd met de dood van je zusje, Karin W. Je zult ongetwijfeld veel pijn hebben om haar verlies en waarschijnlijk is dat de reden waarom je zo hard en liefdeloos naar andere Karin doet. Dat is helemaal niet verstandig, je gaat jezelf daar echt niet beter door voelen. Karin heeft respectvol en liefdevol over je zusje gesproken, haar herdacht op de manier die haar paste. Daar had ze alle recht toe, omdat zij óók een vriendin was.

Dat ze daarbij ook wat belerende woorden sprak over monopoliserende liefde, en over de manier waarop een mens behoort te sterven, ik kan me voorstellen dat je je daaraan stoorde. Er bestaat geen “model” voor leven of sterven. Goddank niet. Maar misschien kun je wel respecteren dat andere Karin ook net een vriendin verloren heeft waar ze veel om gaf en die ze heeft gemist, de laatste maanden voor haar dood.

» Posted By Joan On January 13, 2008 @ 03:06

Gecondoleerd, Karin. In principe ben ik het helemaal met je eens, als je een leven gedeeld hebt dan is het goed voor beide partijen ook de laatste maanden te delen. Zeker voor degenen die achterblijven is dat makkelijker te dragen. Maar misschien dat je vriendin dat niet kon. Als zij gewend was degene te zijn die steun gaf, een bemoedigend woord sprak, dan kostte het haar misschien veel te veel energie om die situatie in een periode dat ze doodziek was en al haar krachten nodig had om te draaien. Dat zegt nog niets over haar gevoel voor degenen die haar na stonden, misschien wilde ze zelfs dat iedereen haar zou herinneren zoals ze tijdens dat bijna 50-jarig leven is geweest.

Zelf heb ik ook de neiging, hoewel ik een erg open mens ben dat veel deelt en dat ook prettig vindt, als het er écht op aankomt me op mezelf terug te trekken en mijn kracht uit mezelf te halen, zonder anderen erbij. Dat zegt niets over de kwaliteit van mijn vriendschappen, die is heel goed. Het zegt iets over mezelf en de manier waarop ik me het beste staande houd. Dieren trekken zich ook terug als ze ernstig ziek of stervende zijn. Misschien zit het ook een beetje in de genen.

» Posted By Joan On January 09, 2008 @ 03:04

Twee portretten

Susan, het wordt vanmiddag om 14.05 uur herhaald op Nederland 2.

» Posted By Joan On January 03, 2008 @ 01:47

Was inderdaad een mooi portret. Vond het ook leuk die fragmenten nog eens te zien in die rolstoel. Kan me herinneren dat ik je toen eens zag, in de wc van het Bibliotheektheater in Rotterdam, waar je was om te spreken over de orenmaffia. Je zag er zo prachtig uit, met inderdaad ook die handschoentjes, zo elegant en sexy, volgens mij was het ook een zwart lak rolstoeltje, echt hartstikke mooi. Heb dat vaak verteld aan een vriendin wiens moeder een verloren en verbeten strijd voerde met het minder valide worden wegens reuma. Die had grote angst haar aantrekkelijkheid te zullen verliezen in een rolstoel, heb haar aangeraden eens uit te vogelen waar jij sprak om zich van het tegendeel te overtuigen.

» Posted By Joan On January 03, 2008 @ 01:47

Een halve eeuw

Beetje mosterd na de maaltijd, maar alsnog van harte gefeliciteerd. Wens je een gelukkige toekomst.

» Posted By Joan On December 22, 2007 @ 17:39

Data op straat

Eén op de 2000 Nederlanders toch, die toegang heeft tot die gegevens van Vecozo? Of tel ik nou verkeerd, ik ben een beetje moe. Overigens blijft het ook dan bizar en ik kan me goed voorstellen dat het criminele circuit hier al van op de hoogte was voordat het in de openbaarheid kwam.

» Posted By Joan On December 22, 2007 @ 16:49

Alice meets Burton

Hé, wat leuk! Voor mij ook 2 favorieten die samen komen, jammer dat het zo lang duurt, maar dan wordt het vast wel heel mooi.

» Posted By Joan On December 13, 2007 @ 16:31

«« Back To Stats Page