Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Janus
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept III
@ Thian 88
Hallo Thian,
Ik heb in mijn post 448 al wat verteld over bioritmen. Erg handig, als je die golfpatronen van jezelf kent. Ze verklaren vaak onbegrepen stemmingen.
Ik heb basgitaar gespeeld. Veel pop-rock en later Jazz(y). Zingen deed ik alleen tegen sluitingstijd………. :)) Ik heb nooit op straat gespeeld, maar Bob Brozman – let op de spelling – wel en dat is goed te zien en te horen.
Optreden is best zwaar hoor. Spullen meenemen, vaste afspraken enzo. En je ‘moet’ dan in zekere zin. Oke, je hebt het zelf aangehaald en het is leuk, maar toch ook verplichtend. Ik zou het je nog niet aanraden, vanwege de druk, die het je toch oplegt. Een enkele keer zou eventueel kunnen, als ik jouw situatie goed inschat. Maar wie weet leef je er wel helemaal van op. Is ook mogelijk.
Maar ik neem aan dat jullie op het DAC beginnen en dan krijg je een idee hoe het is. Maar voor vreemden is het anders dan voor bevriend publiek. Vreemden roepen gewoon ‘Boehhh’ als ze het niks vinden of het hun smaak niet is en daar moet je tegen kunnen.
Maar je moet niet hier vertellen waar en wanneer jullie optreden, hoor. Denk aan je anonimiteit! En ook de naam van die band niet noemen, want ook dan ben je te vinden. Zou je anders zomaar doen, ben ik bang.
Is het tekenen van dat kuikentje in een hand (75) nog gelukt? Dat vond ik zo lief.
En katten voelen heel goed aan hoe mensen zich voelen. Ze kunnen waarschijnlijk ook je dissociaties zien. Het is een bewezen feit dat huisdieren een positief effect hebben op de gezondheid van mensen. Ze voeren – waarschijnlijk – de overtollige energie van mensen af en zijn daardoor rustgevend. En goed dat ze hun nageltjes in je lichaam zetten, wanneer je ‘weg’ bent. Dan kom je weer terug op aarde in het hier en nu.
Liefs, Janus.
» Posted By Janus On July 23, 2009 @ 02:57
@ Thian.
Hallo Thian,
Even iets over mij. Ik zit op dit moment in een gewone dip. Alledrie de curves van mijn bioritmen staan in de min, dus dat is een driedubbele dip, maar wel normaal en de oorzaak is dus duidelijk, dat scheelt. Tijd voor bezinning, bezinking, meditatie, rust, slapen, boek lezen, meer láten
dan doen, lummelen enz. is mijn ervaring, dus dat ‘doe’ ik dan maar. Helaas heb ik ook nog wat aan mijn kop wat ik moet doen, maar dat is lastig onder deze omstandigheden. Iets forceren werkt toch niet. Dit duurt een aantal dagen zo en dan gaan de curves weer up en ik hopelijk ook.Zeg, leuk dat mandoline spelen. Ken je Bob Brozman? Als je nog wat wilt bijleren, zoek hem dan maar eens op Youtube. Ik heb trouwens vroeger ook in bands gespeeld. :) Wat je schreef aan het eind van 59 – dat je dacht dat je meer van mij had gelezen, maar dat je het niet meer kon terugvinden – dat klopt hoor. Je hebt dus niet zitten halicuneren ofzo, als je dat gedacht hebt. Maar het is niet aan mij om daar verder wat over te zeggen.
Ik laat het even hierbij, want als ik wat langers ga schrijven, dan zit ik nu – vanwege die curves – heel lang te prutsen. Maar ik kijk hier een paar keer per dag, lees alles wat je schrijft en denk elke dag aan je.
Liefs, Janus.
» Posted By Janus On July 22, 2009 @ 20:58
@ Dreyfuss 24
Hallo Dreyfuss,
Ik weet niet of je nog meeleest en of je nog mee wil schrijven, maar ik kom toch maar met de vragen waar ik het in 45 over had. Ik vroeg me af hoe oud je ongeveer bent – hoeft niet op het jaar nauwkeurig – en wat je geestelijke beperking inhoudt. Ik heb daar namelijk niks van gemerkt.
En wat dat Satansgebed betreft, als je daar mee omhoog zit, dan wil ik daar wel met je over mailen. Want het is eigenlijk – hoe interessant ook – geen topic voor dit forum. (Mail Karin en vraag of ze jouw mailtje aan mij door stuurt.) Ik heb veel over God-duivel, hemel-hel enz. gelezen, dus kan daar wel het nodige over zeggen.
Of je moet – als je anoniem wilt blijven – een ander forum zoeken, waar dit wel op besproken kan worden en mij dat hier laten weten, dan kom ik ook daarnaartoe. Ik vond wel dat Ans in 25 een interessante uitleg erover had. Ook dat idee dat God heeft meegeluisterd sprak me wel aan.
Ik weet niet of het tot ziens wordt, in ieder geval sterkte met alles,
Groeten, Janus.
» Posted By Janus On July 18, 2009 @ 01:22
@ Dreyfuss 40 & Tartarus 41
Hallo beiden,
Over 40 en 41. Dat verhaal is ook weer rond, lijkt me. Maar ‘Wat extra pijn is altijd fijn!’ dat rijmt wel leuk, maar is niet waar. Sommige mensen gebruiken pijn, maar dan moet het wel precies gedoseerd zijn. Extra is dan niet goed. En in geval van psychische pijn, wat nooit leuk is, bij mijn weten, is extra al helemaal uit den boze. En bij zelfmoord is ‘hoe minder pijn, hoe beter’ het motto.
En Dreyfuss, jij hebt het over ‘taai doorzetten en stug volhouden’ (44), maar dan ga je toch niet weg als het niet helemaal gaat, zoals jij gedacht had. Dan was ik al honderd keer weg geweest. Blijven praten en schrijven, man, dan kom je verder. Ik wou je nog wat vragen en zeggen over je eerdere posts, maar dat moet later, want ik barst nu van de honger.
Vriendelijke groet, Janus.
» Posted By Janus On July 17, 2009 @ 19:52
@ Tartarus 37
Heel goede aanvulling, Tartarus. Had wat minder agressief gemogen, vooral (onbenoemd) richting Dreyfuss, want we weten nog niet of hij het geheim wil houden. Maar inhoudelijk: Prima. En die laatste grap: weergaloos.
Mijn motto is: ‘Bezint eer ge beëindigt.’
Voor wie dit taalgrapje niet leuk vindt: Het is wel precies hoe ik erover denk. Ik bezin al heel lang en het resultaat daarvan is waarschijnlijk (onbedoeld) de oogst van mijn leven.
Janus.
» Posted By Janus On July 17, 2009 @ 16:40
@ Dreyfuss, over 34 en 35
Hallo Dreyfuss,
Je kunt je non-survival pakket hier gewoon publiceren. Dan kan je voor ons anoniem blijven. Niet voor de politie, die kan je altijd vinden, maar voorzover ik weet is publiceren van methodes niet strafbaar. Daardwerkelijke hulp is wel strafbaar. Eventueel kun je nog aan Karin vragen of dit klopt. Zij is eindverantwoordelijk, het is haar forum.
Voor wie dat taalgrapje niet kan waarderen: Wat je ook draagt, met humor wordt het altijd lichter. Wat je ook draagt, zonder humor wordt het altijd te zwaar.
Janus.
» Posted By Janus On July 17, 2009 @ 16:17
@ Thian 16
Hallo Thian,
Wat een verhaal was dat weer over die opgedrongen ex. Onvoorstelbaar. Jij schreef daarin: ‘ik heb jarenlang dagelijks gehoord er is toch niemand die het kan schelen wat er met je gebeurt’. Wat verschrikkelijk moet dat geweest zijn. Gelukkig is dat nu anders. Alleen hier al zijn het er veel die wél om je geven en ik hoor daarbij. Oh, en je katjes natuurlijk. :) Geven ook om je.
Wat leuk om te lezen, dat jullie toch ook nog pret maken met z’n allen. Ik had er best bij willen wezen, zo vrolijk klonk het. Gelukkig heb jij gevoel voor humor. Dat werkt verlichtend. Ik hou van zotte grappen over de absurditeit van het leven. Dat relativeert het een beetje. Jezelf altijd maar serieus nemen is pas echt deprimerend. :)
Maar idd erg dat het (praten over) stemmen horen zelfs daar een taboe is. En erger nog: dat behandelaars daar van schrikken. Als ik een therapeut zou zijn, dan zou ik juist blij zijn als een cliënt(?) stemmen zou horen, want dan krijg je hulp van die stemmen en dat maakt het zoveel makkelijker: hoef je als therapeut zelf niet zoveel te zeggen. :))
Tot slot schreef je: ‘ik heb juist de gedachte dat als ik echt van me zelf zou houden zou ik me dit niet allemaal aan doen en er netjes en voorbereid er een eind aan zou maken.
Is dat een erg gekke gedachte?’Zo had ik het nog niet bekeken, maar ik vind dat helemaal geen gekke gedachte. Zelfs logisch. En het zou zelfs waar kunnen zijn. Maar er zijn echt veel betere en leukere manieren, hoor om van jezelf te houden. Ik vind het ook wel verdrietig dat je die gedachte hebt. Het maakt duidelijk hoe ver je in gedachten al bent geweest.
Maar wat doe jij jezelf dan allemaal aan? Van het krassen weet ik het. Of bedoel je het doorworstelen, het doorploeteren in dit leven? Die lijdensweg? Daar kan ik me heel veel bij voorstellen. Maar ondanks dat het geploeter is, ben je volgens mij toch op de goede weg. De weg naar Den Haag bijvoorbeeld, want je gaat (eindelijk) naar een voor jou situatie gespecialiseerd behandelcentrum. En er is toch al veel veranderd? Wie had tien jaar geleden gedacht dat je ooit nog eens grappen zou maken bij het DAC?
Zeg, zingen jullie dit wel eens: ‘Kom van dat DAC af, ‘k waarschuw niet meer!’
Hartelijke groeten,
Janus.
PS, ik zie 26 net pas. Daar heb ik nog geen reactie op. Ik ben erg traag de laatste tijd, helemaal, bedoel ik, dus ook met reageren.
» Posted By Janus On July 17, 2009 @ 02:57
@ Iedereen (over houden van jezelf).
Beste mensen,
Een paar van jullie – Ans en Luc oa – hebben het gehad over ‘houden van jezelf’. Dan heb ik nieuws voor jullie: Jullie houden allemaal van jezelf. (Nou wordt het pas echt klef Ans. :) ) Dit is geen roze wolk gewauwel, want daar hou ik helemaaaaal niet van, maar het is gewoon waar. Zouden jullie namelijk niet van jezelf houden, dan waren jullie allang dood geweest. Is het niet letterlijk, dan wel figuurlijk. En dat zijn jullie niet. Niet letterlijk – logisch – en ook niet figuurlijk, want jullie geven blijk van leven.
Jullie houden van dat gekwetse, gekleineerde, beschadigde, angstige, verdrietige, eenzame, boze (soms wrokkige) en (vaak) moedeloze deel van jezelf, ondanks dat anderen dat vrijwel niet doen. Daaruit blijkt dat jullie sterk zijn, dat jullie toch tegen de stroom in van dat deel in jezelf zijn blijven houden. Daaruit blijkt dat jullie overlevers zijn, ondanks die o zo begrijpelijke gedachten aan de dood.
Ik heb dat zelf ook onder ogen moeten zien, dat ik van dat deel in mezelf hou. Met tegenzin. Wou daar niet aan, vond het therapeutengeleuter. Ook ik wilde niet klef zijn. (Mag hoor, Ans, klef zijn.) De moeilijkheid is wel, dat je dan het bestaan van dat deel van jezelf moet erkennen en dat is moeilijk, doordat je dan ook die daarbij horende gevoelens gaat ervaren. Dat is zwaar, soms heel zwaar. En je moet véchten tegen die anderen, die dat deel in jouzelf niet willen erkennen. Maar dat is vaak, doordat ze het bij zichzelf niet kúnnen erkennen, durven dan niet naar jou te kijken. En gaan dan bijvoorbeeld praten over auto’s met airco’s.
Groeten, Janus.
PS,
Een tip Ans (7): Ga tussen dat volk om je heen staan. Zeg niks, alleen maar af en toe ‘hum’ ofzo. Dan verandert er waarschijnlijk al wat. En als je het kaf van het koren wilt scheiden, vraag dan hoe milieuvriendelijk zo’n auto is. Hebben vele trotse autobezitters een pesthekel aan. :) Maar de goeien gaan daar graag op in en vertellen daar met trots over. Heb je meteen een leuke discussie gestart over iets wat wezenlijk is. Kun je er fijntjes op wijzen, dat een airco milieuvervuilend is. (Gebruikt extra energie.) En kijk maar eens in dat hart van hen, hoe leeg dat vaak is en onzeker, wat ze met al die humbug proberen te verhullen. En probeer er dan toch wat uit te vissen. (Op vriendelijke wijze, zonder klef te worden. :) )
Tip 2. Wist je dat een roze bril – een materiële – een verminderend effect heeft op hoofdpijn?PS II,
En hoezo, Ans (12) zijn wij hier niet gek? Dat is toch een geuzentitel? Volgens mij zijn jullie allemaal hartstikke gek – sorry als ik iemand kwets – dat maakt het juist zo leuk, vind ik. Of ben ik de enige gek hier? :))
Leuk woord: ‘schermvrienden’.
J.» Posted By Janus On July 14, 2009 @ 03:49
@ Ans 9: Heel mooi gezegd, Ans.
En voor wie een mooi gedicht wil lezen: ga dan naar dit van Karin:
http://www.spaink.net/2009/07/12/oh-dammit/
en klik op de link in reactie nr. 5 van Janiek.Dat zelfs ik dat mooi vind, wil toch echt heel wat zeggen. :) Janiek heeft trouwens zelf ook een blog en een mooie ook. Klik op haar naam.
En mensen, ik heb 13 al gehad, dus niemand hoeft meer bang te zijn op het ongeluksgetal terecht te komen. :)
Janus.
» Posted By Janus On July 14, 2009 @ 02:03
Back-topic. (Terugkeer van de anti-pedosites discussie.)
Thian en eventueel anderen: Het kan zijn dat ook deze post van mij triggers bevat, maar ik heb mijn best gedaan ze te vermijden.
@ Iedereen, die heeft gereageerd op deze half off-topic discussie.
Beste mensen,
Ik heb met mijn posts 850 en 851 (met de links naar die sites) en later met 871 (mijn antwoord op de eerste reacties van Karin en Luc) kennelijk een doos van Pandora open getrokken. Dat was niet mijn bedoeling, maar ik heb (gelukkig!) jullie reacties niet in de hand. Toch wil ik jullie reacties nu direct beïnvloeden – iets wat ik normaliter nooit zou doen – en wil ik jullie vragen deze discussie te stoppen. Ik zal dat uitleggen.
In ons gezelschap bevinden zich een aantal slachtoffers van sexueel misbruik, wat bij Thian bijvoorbeeld ook nog eens gepaard ging met geweld. Het gaat om minstens twee en mogelijk meer geregistreerde deelnemers en vermoedelijk zitten er ook slachtoffers bij de niet geregistreerde meelezers.
We hebben hier kunnen lezen dat deze slachtoffers heel vaak niet de emotionele kracht kunnen opbrengen om de daders aan te pakken. Dat is overigens algemeen een bekend gegeven. De oorzaak is simpel: hun weerstand is gebroken, zij hebben de grootste moeilijkheden met het aangeven van hun grenzen, laat staan die te verdedigen. In beginsel vind ik dat slachtoffers, als het maar even kan, moeten proberen de daders aan te pakken. Maar ik zal dat nooit aan ze vragen, als ze dan niet kunnen.
En juist omdat ik weet dat ze het niet kunnen opbrengen strafrechtelijke procedures ed te voeren (met een meestal tamelijk groot risico dat het ondaks alles ook nog eens niks oplevert) en juist omdat ik weet watvoor gevoelens van machteloosheid dat met zich mee kan brengen, heb ik een weg aangegeven waarlangs ze toch in zekere mate hun frustraties kwijt kunnen en aan de ‘wereld’ kunnen laten weten wat zij voelen en wat zij ervan vinden.
Natuurlijk zijn die sites niet perfect. Maar ze verschillen van de ‘gewone’ slachtoffersites en fora, waar slachtoffers op terecht kunnen. Op die sites kunnen slachtoffers onderling met elkaar praten. Zeer waardevol, vergelijkbaar met dit forum. Maar ze kunnen niks tegen de daders zeggen, laat staan wat tegen ze doen. Met deze anti-pedo sites kan dat wel, want déze sites zijn agressief. En het werd hoog tijd dat er een plek kwam, ánders dan de totnogtoe geboden mogelijkheden, waar aan die woede lucht kan worden gegeven. En niet zondermeer, als virtuele boksbal, het kan ook nog ergens toe leiden.
Nogmaals: de kritiek op die sites is terecht en wat hier door de diverse mensen inhoudelijk gezegd is, is waardevol in een bredere discussie over sexueel misbruik. Maar die brédere discussie heb ik niet beoogd. Dat lijkt vreemd misschien, want voor de slachtoffers zou zo’n discussie een uitlaatklep kunnen zijn. Ja, inderdaad, maar dan wel op een plek die ze zelf kunnen kiezen. Niet hier!! Hier worden ze er in zekere zin mee overvallen. En onmiddelijk mijn excuses dat ik er schuldig aan ben dat ik deze doos van Pandora heb open getrokken en die bredere discussie ben begonnen, zonder me de gevolgen daarvan voldoende te realiseren. Want:
In de eerdere posts van Thian heeft ze duidelijk gemaakt dat boeken, fora en wat al niet vol zit met triggers, waardoor ze van slag raakt. Ze loopt als het ware als een schichtig hertje tussen alle gevaren door. Mogelijk geldt dat ook voor anderen hier. Een bredere discussie over sexueel misbruik en/of pedofielie – hoe belangijk en nuttig ook – bevat ongetwijfeld vele van dat soort triggers.
Het kan zijn – ik hoop van harte van niet – dat Thian nu thuis zit te krassen, doordat ze zich nu al niet meer veilig voelt op dit forum. Niet doordat iemand haar heeft aangevallen – verre van dat – maar door wat wij tamelijk ondoordacht (nogmaals: ik reken mezelf mee) over dit onderwerp hebben gezegd en daarmee triggers hebben gecreëerd.
Maar naast mijn eigen schuld in deze, vind ik het erg jammer dat eigenlijk niemand, ondanks de waardevolle bijdragen, is ingegaan op de reden waarom ik die sites heb genoemd. Namelijk om slachtoffers een weg te bieden waarlangs ze een stukje zelfrespect, eigenwaarde en weerbaarheid kunnen verwerven. En het geeft me een tamelijk onprettig gevoel, dat nauwelijks iemand daar oog voor heeft gehad, ook nog eens met voorbijgaan aan de gevoelens van de slachtoffers, die hier te gast zijn. Jullie zijn meteen in de bredere discussie gestapt. Logisch, had ik misschien ook gedaan, want die discussie is ‘hot’ in de samenleving, maar toch.
Ik denk dat Thian, bijvoorbeeld, niet eens naar dat soort fora zal gaan, juist vanwege die triggers. Weet ik eigenlijk wel zeker. En ik waarschuw anderen ook: Het gaat er op dat forum tamelijk ruig aan toe. Voor en tegenstanders knallen behoorlijk hard tegen elkaar op. Voor Ans zou het wel wat kunnen zijn, denk ik, want dan kan zij haar assertiviteit aanscherpen. Maar voel je je niet sterk genoeg, dan niet doen.
Het is ook voor mij zeer verleidelijk om in te gaan op de genoemde argumenten en me ook in de discussie te storten – ik denk hier al jaren over na. Maar juist om het opwerpen van triggers te voorkomen ik doe het dus niet. Ik ga niet verder in op de door jullie aagedragen info en argumenten, hoe waardevol ook. Nee, ik doe het niet (ondanks dat mijn handen jeuken).
En dat niet alleen: Ik roep jullie dringend op om hetzelfde te doen. Laten we die discussie, juist vanwege de triggers, niet hier voeren. Er zijn plaatsen zat op inet waar dat wel kan. Pro-pedo sites en anti-pedo sites. Leef je uit. Maar laten we dit forum zo veel mogelijk veilig houden voor slachtoffers. Zo min mogelijk triggers aub. Dat kan lang niet altijd, de normale gesprekken bevatten ook al moeilijke dingen genoeg. Kan niet anders. Maar toch. Laten we begrip tonen voor hoe andere, helaas door levenservaringen overgevoelig geraakte mensen, kunnen reageren op wat we schrijven.
En dan wil ik nu de doos van Pandora weer sluiten, wat verduiveld moeilijk is, zoals de geschiedenis leert. Daarom vraag ik jullie medewerking. Ik hoop op jullie te kunnen rekenen.
Dan nog een vraag aan jou Karin en een overweging.
Karin, ik zou het op prijs stellen als jij dit verzoek van mij zou willen ondersteunen. Ik hoop dat ook jij het belang ervan in ziet.
En ter overweging: Je zou eventueel van die bredere pedodiscussie een nieuw topic kunnen maken. Dan kan iedereen, die dat wil, daar zijn of haar ei kwijt. (En dan stroomt dit deel II ook minder snel vol.) Maar zet er dan als eerste boven dat die discussie triggers kan bevatten voor slachtoffers. Als vriendelijke waarschuwing.
Tot slot, Karin, wil ik je feliciteren met dit vervolg op deel I. Het blijkt hoe succesvol dit forum van jou is. Maar het heeft eigelijk ook iets ironisch. Dat mensen, die met een doodsverlangen worstelen en zich soms zelfs dagelijks afvragen of ze er een eind aan zullen maken, zo levend(ig) blijken te zijn dat ze zo’n forum als dit laten leven. En hoe! Want je kunt bepaald niet zeggen dat het hier om een zooitje dooie dienders gaat. Ik moet daar warm om glimlachen.
Met groeten van Janus en prettige voortzetting gewenst aan iedereen.
P.S., Ik zeg geen sorry, maar hij is wel lang geworden. Kon niet anders, vond ik.» Posted By Janus On July 12, 2009 @ 16:26
@ Luc 852 en Karin 853
Thian en eventueel anderen: Deze post van mij bevat mogelijk triggers!
Hallo Luc en Karin (in chronologische volgorde),
Ik ben het helemaal eens met jullie commentaar. Er zouden wegen gevonden moeten worden om dit soort nadelen te neutraliseren. Maar dat neemt niet weg dat deze sites in een enorme behoefte voorzien. En dat is een direct gevolg van de manier waarop de overheid met dit probleem omgaat.
Punt één worden daders nog steeds duizend keer beter beschermd dan slachtoffers, ook al is een kleine verbetering te zien de laatste jaren. Maar hoe lang heeft dat niet geduurd. En dat alleen al wringt enorm bij de mensen. Deze daderbescherming geldt ook voor pedofielen met ernstige gevolgen.
Er zijn gevallen bekend van pedo’s, die na hun straf te hebben uitgezeten en ‘behandeld’ te zijn, gewoon weer in hun oude woonwijk mochten gaan wonen. Waardoor de ook nog in die woonwijk wonende slachtoffers enorm in de stress schoten en natuurlijk hun ouders en andere ouders met kinderen. En dan moesten die bewoners hemel en aarde bewegen om die pedo weer weg te krijgen. Zo is onze overheid.
Ook kreeg een pedo een keer – na vrijlating – een nieuwe woning aangeboden, waarbij hij riant zicht had op een schoolplein van een basisschool. Hoe verzin je het. Ook dat is onze overheid.
En als de overheid je recht niet beschermd, dan hebben mensen het recht het zelf te doen. Zou niet nodig moeten zijn, maar is wél nodig. Als de arbeiders eind 19e eeuw niet tegen alle wetten en regels in waren gaan staken voor betere adbeidsomstandigheden, dan zaten ze nu nog in vochtige keldertjes op zeepkistjes. Als de krakers niet tegen alle wetten en regels in leegstaande huizen waren gaan bewonen, dan was er nooit zo’n aandacht geweest voor leegstand. Ook nu vind ik het doorbreken van regels – in dit geval privacyregels – aanvaardbaar om de overheid tot een andere aanpak te dwingen.
En de essentiële vraag is natuurlijk: Wat is belangijker, de privacy van pedo’s of de veiligheid van kinderen. Ik denk – en velen met mij – dat laatste. Die discussie is hier terug te vinden:
Naam: LOGI Nummer: 193 van het gastenboek van de site ‘stopkindersex’.En dit citaat: ‘ik ben zelf misbruikt vroeger en ik zit nog steeds aan de medicijnen dus kom maar in me gezicht tegen mij zeggen dat pedofielen wel rechten hebben dan heb je pas lef!!!’ is afkomstig uit: Naam: slachtoffer van pedofiel Nummer: 189 ook van dat gastenboek. Een zeer begrijpelijke reactie.
Ik wil hier geen discussie starten over pedofilie, alhoewel de afstand tussen de problemen van de slachtoffers en suïcidaliteit vaak erg klein is. Maar ik wil er nog wel twee dingen over zeggen:
Jaren geleden ben ik eens bij de NVSH een man tegen gekomen, die daar in het bestuur zat. Dus ruimdenkend genoeg, lijkt me. Hij zei er dit over: ‘Ik heb altijd van mijn kinderen gehouden en ik zal ook nog van ze houden wanneer ze groot zijn. Pedofielen dumpen kinderen, wanneer ze ‘te oud’ worden en ze niet meer sexueel interessant voor hen zijn.’ En dat is het verschil.
Ikzelf zeg dit: ‘Pedo’s houden niet van kinderen, ze vinden ze alleen maar lekker.’
Als de overheid dit probleem op een goede manier had aangepakt, dan zouden die sites nooit zijn ontstaan. En nu heeft de overheid er geen grip meer op, want doordat ze verboden werden, zijn ze naar het buitenland uitgeweken.
Lang niet alle slachtoffers kunnen het opbrengen om een rechtzaak te beginnen tegen de dader(s). Daarom is het goed dat er vanuit andere lagen van de bevolking – meest ouders van kinderen – acties worden ondernomen, bijvoorbeeld met sites als deze. Alleen al het deelnemen aan het forum (gastenboek) kan je gevoel van machteloosheid doen afnemen.
Hoe dit probleem moet worden opgelost? Ik denk alleen met een speciale gevangenis, waar ze nooit meer uit mogen. In ieder geval de kinderverkrachters. (Ik wil nog wel een onderscheid maken tussen die categorie en de mildere pedofielen, maar ben daar uiterst voorzichtig mee.) De samenleving mag geen proeftuin zijn waarin ‘behandelde’ en ‘gezond’ verklaarde pedo’s worden los gelaten om te kijken of die behandeling geslaagd is. Daar zijn kinderen te kostbaar voor.
Is getekend: Janus.
» Posted By Janus On July 11, 2009 @ 00:50
@ Ans.
Hallo Ans,
Is dit nou een comeback? Je bent een tijdje weg geweest – of onzichtbaar – maar zoals je nu weer terug bent: Fantastisch! Een comeback waardig.
Maar even over die eigenwaarde (866, maar ook vroeger al). Jij huldigt de stelling dat iedereen evenveel waard is. Ik heb dat ook een tijd gedacht, maar toch ging het knagen. Moet ik er trots op zijn net zo veel waard te zijn, als anderen? Als ik om me heen kijk, dan zie ik me toch een partij oenen, gechargeerd gezegd. (Voor de duidelijkheid: dit is een volstrekt subjectieve waarneming en zegt niets over die mensen, maar ik neem aan dat je begrijpt wat ik bedoel.)
Bovendien: Het interesseert me werkelijk geen r**t of ik net zoveel waard ben als een ander of alle anderen. Wat wil dat zeggen? Wat voor mij van belang is, is dat ik weet dat ik een éigen waarde heb. En wat die waarde is? Geen idee. Maar maakt dat wat uit? Nee. Het is voor mij voldoende om dat te weten en vorm te geven aan die eigen waarde. Dan wordt vanzelf duidelijk wat die waarde is.
Dat unieke spreekt me wel aan. Dat maakt je bijzonder. Of liever: het bevestigt dat je bijzonder bent. Terwijl ‘even veel waard zijn, als anderen’ je meer een eenheidsworst maakt, gevoelsmatig. Althans, zo ervaar ik dat.
Hoogachtend (een oude term, maar in dit geval letterlijk te nemen),
Janus.
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 23:09
@ Luc 861
Hallo Luc,
Hartstikke bedankt voor het compliment.
Ik heb totnogtoe nauwelijks op je gereageerd. Er wordt hier tegenwoordig zoveel geschreven dat het voor mij onmogelijk is om er steeds op te reageren. Maar ik volg je op de voet.
Toch iets over depressie. Ik heb daar al vanaf mijn kindertijd last van. Soms minder en soms heel erg. Ik verzet me niet meer. (Deed ik vroeger wel.) Het is wel eens, alsof niks meer waarde heeft en dat alles zinloos is. Het heeft dan geen zin om op te staan en wanneer ik dan eenmaal sta, dan heeft dat ook geen zin en ga ik maar weer zitten. Er komt dan totaal niks uit mijn handen. Boek lezen? Te inspannend. Film kijken? Spreekt niet aan. Dus zitten, niks doen, alles laten.
Ik ga dan middenin dat gevoel zitten. Jaren geleden kwam bij mij al de gedachte op dat er onder die omstandigheden een soort van rottingsproces plaats vindt van allerlei geestelijk/emotioneel afval dat op mijn interne vuilnisbelt ligt. Al mijn energie keert zich dan naar binnen, waar die energie nodig is voor dat rottingsproces. Rustig laten rotten. Dan verteren dingen en komen er nieuwe dingen uit. Zonder dat ik mij nou zo concreet bewust ben van wat er dan aan de gang is. Ik ga dan meestal ‘vroeg’ slapen.
De volgende dag ben ik dan vaak weer helemaal fit en doe van alles. En als je me dan vraagt: Wat is er nou gebeurd? Geen idee. Ik ben best een rationeel-mentaal mens, overigens mét bewustzijn van mijn emoties (mag je nooit verwaarlozen), maar sommige dingen zijn een mysterie en blijven dat mogelijk ook. In dat geval rest alleen: aanvaarden en je overgeven.
Oh, wat betekent LoL. Ik heb wat opgezocht, maar had niet het idee dat ik de betekenis vond, die jij bedoelt. En als je toch bezig bent, zeg ook even wat ‘erin geklopt’ (825) betekent. Is ook zo’n nerdy term, die niet iedereen kent, neem ik aan. Ik dacht dat RL Rusland betekende. :)
Vriendelijke groeten,
Janus.
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 22:32
@ Thian. Een kort vervolg op 860
Ehh, Thian, het bleef in mij hoofd rondspoken. Ik vind die paar grassprietjes en plantjes – oké, ze hebben bloemetjes – eigenlijk wat magertjes om aan te geven hoe ik het zie. Volgens mij groeit er al veel meer dan dat. Ik denk dat jouw boom al stevig aan het groeien is.
Nogmaals een groet, Janus.
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 21:42
@ Thian (over hersenen – Jantje – rollenspellen – Elisabeth – het planten van bomen en het ware geloof).
Hallo Thian,
Jij hebt twee keer gezegd – 812 en 842 – dat jouw hersenen zich niet goed hebben ontwikkeld onder invloed van jouw jeugdervaringen en dat dat nooit meer goed komt. Maar klopt niet en is te pessimistisch. Het is niet zo, dat er iets mis is met jouw hersenen of dat ze zich niet goed ontwikkeld hebben. Ze zijn alleen ánders ontwikkeld dan bij anderen. Jouw kennis, ervaringen en vaardigheden zitten opgeslagen in jouw hersenen. En doordat jouw ervaringen zo anders zijn, dan bij andere mensen, zijn jouw hersenen ook anders gevormd.
En het is maar goed ook dat ze zich zo ontwikkeld hebben, want anders had je het helemaal niet gered. En het is ook niet zo dat daar niks meer aan te doen is. Want je kunt nieuwe dingen erbij leren. Andere gedragspatronen, die je nog niet hebt aangeleerd, maar die je wel nodig hebt. Alleen gaat dat moeilijker dan bij hele jonge hersenen. Maar het kan wel. Je kunt nieuwe verbindingen in je hersenen op die manier laten groeien. En de oudere verbindingen, die je dan minder of niet meer gebruikt, sterven geleidelijk af. Bovendien kun je het ook positief zien: jij bent als geen ander voorbereid op gevaren en dat is heel veel waard.
Het is natuurlijk wel zo, dat je je als kind niet goed, dwz niet evenwichtig, hebt kunnen ontwikkelen. Veel te eenzijdig. Alleen maar óverleven, vluchten en weg kruipen. (Ik vind het al pijnlijk om dit te moeten benoemen.) Zelfs het winnen bij spelletjes was bedreigend. Maar al het andere: het voor jezelf opkomen, jezelf verdedigen, jezelf manifesteren en noem maar op, dat is systematisch de grond in geboord. (Ik weet bijna zeker dat je nu schrikt, doordat het er zo staat, maar het kan niet anders benoemd worden.) Dus die andere vaardigheden heb je niet ontwikkeld en in die zin ben je onevenwichtig ontwikkeld. En dat vind je terug in je hersenen.
Maar dat wil – nogmaals – niet zeggen dat er iets mis is met jouw hersenen. Jouw hersenen zitten goed in mekaar, want ze hebben alles goed verwerkt en opgeslagen. Maar hersenen hebben de neiging om de gedragspatronen, die ze hebben opgeslagen, voort te zetten. En ze doen dat, omdat ze denken dat dat het beste voor jou is. Dat heb je immers geleerd. Ze denken dat je die vaardigheden nog steeds nodig hebt. Vandaar dat jij je zo blijft gedragen, als je gewend was. (Dat geldt voor iedereen natuurlijk.) In feite zijn hersenen conservatief, ze lopen achter de feiten aan en hebben moeite met echt nieuwe dingen. Vandaar dat het léren van iets nieuws zo moeilijk is. Héb je het eenmaal geleerd en ‘kennen’ je hersenen het, dan loopt alles gesmeerd. (Schaatsen bijvoorbeeld.) Dat ontstaan, naar verloop van tijd, van die verbindingen in je hersenen – dat begint al vermoedelijk voor de geboorte. Zelfs in dat stadium kunnen al gevoelens worden vastgelegd in dat kleine koppie.
Geleidelijk aan komen er nu bij jou ook andere ervaringen en vandaaruit andere gedragspatronen, doordat je in andere leefomstandigheden bent gekomen, maar dat gaat maar heel langzaam. Te langzaam eigenlijk. Daarom moet je bewust andere gedragspatronen áánleren en dat is een moeilijke klus, want het gaat tegen je gevoel in, dat gevoel, dat gebaseerd is op je oude situatie. En het gaat ook tegen je hersenen in, want die roepen: ‘Ho, wacht eens even, gevaar!’ En door die signalen zal je dus heen moeten stappen. Voorzichtig natuurlijk, maar toch.
Maar het kán wel. Het is net als met gitaar spelen ofzo, dat kan je ook op latere leeftijd nog leren. En goed ook. Dat is dus met alles zo. Ook met gedrag. Nieuw gedrag kan je aanleren in rollenspellen bijvoorbeeld. Dat is heel eng, want je oude angsten dat je iets doet wat niet mag of waar je voor geslagen werd komen dan weer opzetten. Ik weet dat je die rollenspellen eng vindt, omdat er triggers in zitten. Maar ze zijn veilig, Thian, duizend keer veiliger dan wat je vroeger hebt meegemaakt. Vlucht er niet voor weg, dat is oud gedrag waar je in dit geval niks aan hebt, maar ga het doen. (Ik neem aan dat je nieuwe behandelaars het ook wel weer een keer zullen voorstellen.)
Ik heb zelf in groepen gezeten, waar we dat soort rollenspellen hebben gedaan. En het was zo mooi om te zien, wanneer iemand een heel klein stapje deed door zo’n grote angst heen. En dan dat glimmen van trots op zo’n gezicht. Fantastisch. Ik gun dat jou ook zo graag, Thian. Doen hoor. Er zijn dan immers mensen bij je, die je helpen? Nu ben je daar waarschijnlijk nog niet aan toe en moeten er eerst andere dingen gedaan worden. Maar ik geef alvast een toekomstschets. (Er zijn nog vele andere manieren om jezelf dingen aan te leren, maar die laat ik nu maar even rusten.)
Ik wéét gewoon dat je erdoor kunt komen, Thian. Dat weet ik zeker. Natuurlijk zijn er mensen, die er aan onderdoor zijn gegaan, aan zo’n jeugd of die daarna aan zijn bezweken aan de traumatische gevolgen. En bij jou was het nog meer dan zo’n jeugd, want je bent ook nog eens weggegeven. Als een ding.
En toch weet ik dat jij erdoor kunt komen. Ik heb het bij anderen gezien en er van anderen over gelezen. Anderen, die dezelfde soort ervaringen hadden, als jij. Ik heb bij jou al een aantal dingetjes gezien, waarvan ik dacht: hé, dat is toch nieuw en een aanknoppingspunt. Grassprietjes en kleine plantjes met bloemetjes op de ruïne van je jeugd. Je bent je al verder en op een nieuwe manier aan het ontwikkelen. Ook je weerbaarheid is aan het toenemen. (2 voorbeelden: Grof vuil en hoe je je opstelt naar je nieuwe behandelaars toe.)
Daarom geloof ik in jou, Thian. Ik geloof dat je erdóór kunt komen en eigenlijk heb ik al stiekem het idee dat je er al door bént – ik bedoel het kritieke stadium – maar dat je dat zelf nog niet in de gaten hebt. Natuurlijk zijn er nog veel moeilijkheden en ben je er nog lang niet doorheen, maar het gaat geleidelijk steeds beter met je. Dat is ook hier te zien. Zelfs in die korte tijd dat je hier nu schrijft.
En over het slot van 812. Ik voel me vereerd dat je mij als boom op je balkonnetje wilt hebben. Maar met die koe en nog geitjes erbij denk ik dat je balkonnetje dat idd niet houdt en alles eraf dondert en dan krijg je nog ruzie met de benedenburen ook. Niet doen.
Dus: doe je ogen maar dicht, kies een mooi stukje land uit, zet er met een knip van je vingers een stevige haag omheen en plant daar in die tuin die boom en zet er de koe en de geitjes bij en nog veel meer planten en dieren, die je wil hebben. Je kunt daar de kleintjes ook laten spelen en de grotere laten uitrusten. Dan kan je in ieder geval al in gedachten naar je tuin. Wie weet later in het echt.
En welke god ik zou uitkiezen om te zijn? Nou, de god, die ik al ben natuurlijk. Er is toch geen betere? (Brede grijns.) En jij bent jouw god, Thian. Dat moet je altijd onthouden. En laat die god zijn of haar werk maar doen.
Nog even een voorbeeld over hersenen. De hersenen van Ton Sijbrands – jarenlang wereldkampioen dammen – zien er echt heel anders uit dan die van de wereldkampioen ‘zakken-chips-eten-op-de-bank-bij-het-televisie-kijken’. :)) Ga ik zometeen doen. :)
Hartelijke groeten, Thian. Als het communisme nog zou bestaan zou ik zeggen: ‘Voorwaarts kameraad’. :)
Janus.
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 17:04
Hallo Elisabeth,
Nou heb je alweer een ster voor op je borst gekregen, dit keer van Magnani (854).
Maar doe je voorzichtig met het speldje? Dat kan lelijk prikken bij het opdoen. :)
En idd: een beetje loslaten kan geen kwaad. Ook al is het maar tijdelijk om jezelf wat rust te gunnen.
Janus.
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 14:53
@ Elisabeth
Dit is die andere site, een hyvespagina:
Succes ermee (eventueel).
» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 00:15
@ Elisabeth 832
Hallo Elisabeth,
Ik vond jouw post 816 al aangrijpend en wilde nog reageren, maar de posts buitelen weer over mekaar heen.
Maar nu we het over schuldgevoelens hebben wil ik je dit zeggen ivm jouw schuldgevoelens tav je dochter(tje). Die schuldgevoelens (832) zijn inderdaad reëel. Maar schuld hangt altijd samen met kracht. Als je de kracht hád om het te voorkomen, dan ben je méér schuldig dan wanneer je die kracht niet had. In dat laatste geval is op zijn minst sprake van verzachtende omstandigheden. (Maar de pijn is er niet minder om.)
Maar ik sluit me wel aan bij het eerste deel van Ans 833, want de dáder is de hoofdschuldige!!! Met die kanttekening dat je je wel moet afvragen of je het aangaan van zo’n rechtsgang, zoals Ans bedoelt, wel wilt of aan kan. Inmiddels is (838) duidelijk dat jullie dat niet willen, maar in principe hebben slachtoffers een soort morele plicht om daders aan te pakken. (Maar niet als het boven hun kracht gaat.)
Daarom geef ik nog een andere mogelijkheid. Er is tegenwoordig zo’n site waar pedofielen op worden geëxposeerd. Dat is deze (Thian, deze site bevat triggers op sommige plaatsen):
Meteen rechts boven staat een emailadres. Je kunt dan informeren of zij iets voor je kunnen betekenen. Als je dat wilt natuurlijk. En of jij iets voor hen kan betekenen. (Daarom zeg ik het meer, eigenlijk.) Bijvoorbeeld die dader van je dochter alsnog etaleren. Zo zou je toch iets kunnen doen tegen die dader en daders in het algemeen. Er is ook een organisatie(?), die zich tegen verkrachting verzet. Die zet ik zometeen in een andere post hier neer (kan er maar één per post plaatsen).
Mocht je in deze zin iets willen ondernemen, overleg dan ook met je psychiater. Ik weet dat in een aantal gevallen slachtoffers wordt geadviseerd om dat soort dingen te doen – processen voeren enz. – juist om zelfrespect te herwinnen. Maar ook hier geldt: Hoeveel kracht heb je ervoor. Neem geen lasten op je, die je niet kan dragen. ‘t Kan zijn dat je eerst sterker moet worden en dat je het later kan gaan doen. Hou het in gedachten.
In ieder geval: Hulde voor hoe je het hebt gedaan met je dochter. Een ster op jouw borst, dit keer, en wel een hele grote!
Enneehh, je mag nou geen ‘sorry’ meer zeggen hoor, behalve als je er een echte reden voor hebt.
Vriendelijke groet,
Janus.
PS, ik heb een aantal van de latere posts nog niet gelezen, dus deze post kan deels achterhaald zijn.» Posted By Janus On July 10, 2009 @ 00:13
@ Emma 831
Hallo Emma,
Ik raakte ontroerd door jouw verhaal. Heel hartelijk bedankt. Ik herkende zoveel en heb respect voor je volhouden. En de manier waarop.
Ook jij hebt mij in het verleden een keer op m’n flikker gegeven. Daardoor ben ik wat terughoudend naar jou toe, maar ik wilde je dit – wat in de eerste zin staat – toch zeggen.
Ik denk dat wij, de strijdenden, de worstelenden, ook als we ten onder gaan, uiteindelijk meer respect vergaren dat de voor-de-wind-gangers. Maar dat zijn er waarschijnlijk niet zo veel als je denkt, als je in hun hart kijkt. Rijkdom en roem of wat dan ook, zijn vaak schone schijn, maar wat zit daaronder???
En niks schuld: ik sta eerder bij jou in het krijt na jouw verhaal (en je andere verhalen).
Heel veel goeds toegewenst,
Janus.
» Posted By Janus On July 09, 2009 @ 22:55
@ Elisabeth 801
Hallo Elisabeth,
Ik ben blij met je aanvulling op het advies, dat je Luc gaf in 791. Dat geeft veel meer duidelijkheid. Dat verklaart niet alleen dat advies, maar werpt ook een heel ander licht op mijn post 799, voorzover die jou betrof.
Je gaf aan dat je hier niet meer gaat schrijven, omdat je je niet meer veilig voelt. Ik vind dat naar en erg jammer. Ik denk vooral voor Thian, omdat jullie zo’n goed contact hebben. Maar het maakt duidelijk dat nu jouw kwetsbaarheid op dit forum in het geding is. Daarom wil ik alsnog reageren op iets wat je in 773 zei. Daarin zei je dat je mijn kwetsbaarheid wilde zien. Het is verleidelijk om daar veel over te zeggen, maar ik beperk me nu tot één ding, omdat ik daarmee ook iets over jouw positie hier wil zeggen.
Ik vind dat ik me kwetsbaar opstel alleen al door hier te schrijven. En dat geldt natuurlijk voor iedereen hier – voor jou dus ook – want je weet nooit hoe mensen zullen reageren. Je loopt altijd het risico dat iemand een pissige post schrijft, zoals jij een beetje deed in 773 naar mij toe. Je hebt kort daarna weer sorry gezegd, dus zand daarover. En 773 viel nog erg mee. Lees maar eens wat ik – en ook Karel – hier een paar maanden geleden voor onze kiezen hebben gekregen. En ook daarvóór hebben mensen mekaar al behoorlijk in de haren gezeten. Ook Henk heeft toen nogal wat te verduren gehad, als ik mij goed herinner.
Of je moet daar tegen kunnen óf je moet daarmee leren omgaan. Hier weggaan is eigenlijk de slechtste optie, behalve als je het hier echt ‘gezien’ hebt of andere afwegingen moet maken. Maar ik durf met zekerheid te zeggen dat jij het hier nog niet gezien hebt.
Om hier te ‘overleven’ is het de kunst om afstand te nemen van die dingen, die niet op jou van toepassing zijn. (En wie weet is dat in zijn algemeenheid wel een kunst, die je moet leren om te overleven.) Wat dat betreft is ook dit forum een echt samenlevinkje met alle risico’s van dien. Ik hou daar ook rekening mee, vandaar dat ik mogelijk wat afstandelijk of terughoudend over kom.
Ik heb de indruk – en zeg het maar als het niet klopt – dat jij je te veel laat meeslepen door dingen, die niet op jou van toepassing zijn. Zo lijkt het dat jij je ook door de dingen, die ik in zijn algemeenheid in 799 heb gezegd toch op jezelf hebt betrokken en je daardoor uit het veld hebt laten slaan.
Ik maak wel vaker van dat soort algemenere opmerkingen in het verlengde van wat ik aan iemand persoonlijk schrijf – dus ook bij jou – omdat er over jouw schouder nog zo’n 60 mensen per dag zitten mee te lezen, die mogelijk ook wat aan die opmerkingen hebben.
Je vroeg ook in 773 waarom ik hier schreef. Wel, voor iedereen, die hier leest. (Dat een aantal het gestolen kan worden wat ik hier schrijf, is onvermijdelijk.) En ik doe het ook voor mezelf, want wat ik hier doe vind ik – voor mezélf – één van de belangijkste dingen om te doen. Veel belangijker dan wat in deze samenleving over het algemeen als belangijk word gezien, zoals het geven van handrukken van drie miljoen. Dat is volstrekte onzin en heeft in menselijk opzicht geen enkele betekenis. (Behalve als zo iemand iets goeds met dat geld doet.) En doordat ik het gevoel heb dat ik wat nuttigs zit te doen, neemt mijn depressiviteit wat af.
En dan was er mijn reactie 793 op Malka. Ik was eigenlijk bang dat Thian daarvan zou schrikken, maar dat viel geloof ik mee. Maar nu blijkt dat jij ervan bent geschrokken. Daar kan ik weinig aan doen. Ik ‘moest’ die post zo schrijven, want zo voelde ik het. Ik denk dat het in veel gevallen een positief effect heeft om zo recht uit je hart te reageren. Zo ook hier.
Let wel, zij heeft niet alleen tien keer geprobeerd om er een eind aan te maken, nee, zij heeft tien keer het risico gelopen er zwaar beschadigd uit te komen! En dan wordt het toch wel eens tijd dat iemand zegt: ‘HALLOOOOOOOOO’ en een ernstig waarschuwend woord laat horen, óndanks dat – of juist ómdat– het om een heel gevoelige kwestie gaat. Het kan best zijn, dat al velen voor mij dat tegen haar gezegd hebben – weten we niet – maar dat maakt niet uit. Beter een keer te veel dan te weinig in een situatie als dit.
Daarom heb ik het risico, dat lezers hier dat als shockerend zouden ervaren, voor lief genomen. Ik was me daar bewust van. Het was een afweging. Sorry, als ik jou heb laten schrikken. En tsja, je lóópt (theoretisch) natuurlijk het risico dat ik dat bij jou ook eens zal doen – en daardoor voel jij je nu waarschijnlijk onveilig – maar ik verwacht niet dat daar ooit aanleiding voor zal zijn. Ik doe mijn best vriendelijk voor je te blijven. :)
En of ik God ben? Who cares. Volgens de bijbel zijn we allemaal goden. Reuze gezellig. Maar je moet nooit luisteren naar iemand, om wat hij is of zegt te zijn. Zelfs de grootsten maken fouten. Alleen naar wát hij/zij zegt moet je luisteren (met je eigen oordeel). Alleen aan de vrúchten herken je de boom. En alleen aan de vruchten heb je (eventueel) wat. De boom moet je gewoon laten staan. (Wat niet wil zeggen dat je je niet met mij mag bemoeien, want praten met de boom mag natuurlijk wel.) (Vergeef me dat ik wat zit door te trippen.)
(Uiteraard) Vriendelijke groet,
Janus.
» Posted By Janus On July 06, 2009 @ 14:17
@ Thian 802
Hallo Thian,
Ik moet dit toch echt eerst even schrijven, voordat ik het weer over andere dingen ga hebben.
Jij schreef in 802: ‘Heb het gevoel dat ik wat fout heb gedaan….’.
Maar jij hebt niks fout gedaan, Thian. Dat zei Elisabeth ook al. Elisabeth is van mij geschrokken. Dat weet ik zeker. Van wat ik over haar relatie met haar ex zei in 799 – denk ik – of misschien alleen al doordát ik er wat over zei, en van wat ik tegen Malka heb gezegd. Dus dat heeft met jou niks te maken.
Sterker nog: jij hebt nooit wat fout gedaan en dan heb ik het over je jeugdervaringen. En daarmee beantwoord ik deze twee regeltjes uit je gedichtje: ‘je kunt er niets aan doen’ en ‘het was niet jou schuld’ Jij vroeg in dat gedichtje om iemand, die dat tegen jou wilde zeggen. Nou, ik zeg het tegen je.
Maar ik zeg het niet, omdat jij het gevraagd hebt. Ik zeg het niet om zomaar lief of aardig voor je te willen zijn (wat ik best wel wil). Ik zeg het niet om jou alleen maar een goed gevoel te geven. Nee, dáárom zeg ik het niet. Ik zeg het, omdat het waar is!!!
Nee, het was niet jouw schuld, Thian. Kinderen en volwassenen, die hebben meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, denken heel vaak dat het aan hun lag en dat zij iets fout hebben gedaan of dat ze niet lief genoeg zijn geweest. Maar dat is niet zo, Thian. Die ánderen hebben de fouten gemaakt, de daders. Niet jij. Jij hebt nooit wat fout gedaan. Dat moet je goed begrijpen en goed onthouden.
Kijk, ik bedoel natuurlijk niet, dat je een heilige bent. Jij zult ook wel eens dingen fout doen of als kind ondeugend geweest zijn ofzo, neem ik aan. Maar dan heb ik het over gewone en normale dingen. Dingen, die ieder mens wel eens fout doet. Maar dat gevoel, dat jij waarschijnlijk altijd ergens voelt, dat het jouw schuld is en dat jij het fout gedaan hebt, dat gevoel, Thian, waardoor je waarschijnlijk ook nu dacht dat jij wat fout had gedaan, dat gevoel bedoel ik. Dát gevoel is NIET reëel!
Goed, dat wou ik eerst even zeggen. (Toen ik begon had ik het een stuk korter in gedachten, maar het moest toch zo.)
Alle goeds, Thian en tot de volgende keer,
Janus.
» Posted By Janus On July 06, 2009 @ 03:04
@ Thian 798
Hallo Thian,
De dingen, die jij schrijft raken me keer op keer,
soms wat minder, soms wat meer.Omdat ik geen goed dichter ben, laat ik het hierbij. Ik hoop dat je op een gegeven moment ook je plekje áán de tafel vind, ook warm en beschut, en veilig met vrienden om je heen.
Groet, Janus.
» Posted By Janus On July 05, 2009 @ 14:50
@ Elisabeth 791 en Luc om mee te lezen.
Hallo Elisabeth,
Over je advies aan Luc. Je zou daarin dus gelijk kunnen hebben (769), maar ook niet. Echtscheiding of het verbreken van een relatie kan, net als zelfmoord, een uitweg zijn uit een situatie waarin je je geen raad meer weet. Vooral bij die echte zorgers, zoals jij er kennelijk een bent – en nog bent, want je houdt het oude patroon vol; laat iemand anders op jouw verjaardag maar in de keuken gaan staan! – vooral die echte zorgers dus raken hun eigen identiteit vaak kwijt en daarmee hun kracht.
Het was dus een noodzakelijke stap tot zelfbesherming dat je je daaruit hebt terug getrokken. Maar dat is in mijn ogen een stap op de weg terug, kán het althans zijn. Veel mensen doen zélf iets fout in hun relatie, geven – onbewust! – daarvan de ánder de schuld en weg is de liefde. Of ze geven onbewust de ander er de schuld van dat die het probleem niet oplost of – breder gesteld – ze geven de ander er de schuld van dat die haar/hem niet gelukkig maakt. (Ben ik nog te volgen?)
Zelfs IN een relatie moet je zelf voor een groot deel voor je eigen geluk zorgen. Door over je troubles te praten, over je (niet uitgekomen) verwachtingen en over je gevoeles te praten, wat jouw ex – de grote oplosser – waarschijnlijk te weinig gedaan heeft of waar hij veel moeite mee heeft.
Toen ik las hoe dat op jouw verjaardag toeging dacht ik – afgezien van jouw terugtrekken in de keuken – ‘wat jammer toch’, er was kennelijk toch een goede sfeer. Ik zou zeggen: ga die grote probleemoplosser eens een grote knuffel geven en leg uit dat je tijd nodig hebt – waarschijnlijk veel – om jezelf te hervinden.
En omdat je met zwart zaad geen relatietherapeut kunt betalen: zoek advies op op inet, al is het maar om inzicht te krijgen. Dat is, neem ik aan, ruim voorhanden – dat advies en dan zal het inzicht wel volgen :) – en ook zal het wel barsten van de fora op dit gebied. Ik vind het echt zonde dat je een relatie hebt afgebroken, waarin je toch zo gegroeid bent – ook al is dat deels de verkeerde kant op – en waarin jullie zoveel samen hebben, niet te vergeten je kinderen en kleinkinderen.
Ik zeg je dit als kind van gescheiden ouders, waar een deel van de oorzaak van mijn depressiviteit toe te herleiden is. We kiezen mekaar op basis van de mooie en goede eigenschappen, maar krijgen de gebreken erbij, waar we eerst geen oog voor willen hebben in de roes van de verliefdheid. Maar juist het samen werken aan die gebreken maakt een relatie sterk volgens mij en niet al die goede en mooie eigenschappen. Die krijgen we op een presenteerblaadje. Ikzelf ben er nooit in geslaagd om een langer durende relatie op te bouwen, dus in die zin ben ik geen goede adviseur, maar ik denk wel dat mijn opmerkingen hout snijden.
En Luc, kijk ook eens in hoeverre jij wat met dit verhaal kan, ook al is jouw situatie anders.
Ik wens jullie beiden geluk toe en de kracht om het te realiseren.
Vriendelijke groet,
Janus.
» Posted By Janus On July 05, 2009 @ 14:38
@ Henk 794 en Luc.
Hallo Henk,
Wat een goed verhaal was dat. Ik was ook van plan zoiets te schrijven. Het is idd de andere kant van de visie van Elisabeth (791). En goed wat je schrijft over de invloed van depressie op liefdesgevoelens voor anderen. Dat is, denk ik, iets wat veel mensen over het hoofd zien.
Hallo Luc,
In aanvulling op hetgeen Elisabeth en Henk geschreven hebben, heb ik twee vragen voor je.
1.Was de liefde voor je vriendin al over, vóórdat je depressief werd? In dat geval staan die twee dingen los van elkaar en zou je je relatie met haar kunnen verbreken – zoals Elisabeth adviseerde – of liever: omzetten naar gewone vriendschap, als dat kan. Maar dan nog kan je huidige depressiviteit je tot een besluit brengen, waar je later spijt van zou kunnen krijgen.
2.Ging de liefde voor je vriendin over, nádat je depressief werd? In dat geval is Henk’s verhaal helemaal van toepassing, denk ik.
Je hoeft die vragen natuurlijk niet aan mij of ons te beantwoorden, maar ga er vooral voor jezelf over nadenken. In jouw belang en dat van je vriendin.
Ik wens je veel wijsheid toe hierbij.
Vriendelijke groet,
Janus.
» Posted By Janus On July 05, 2009 @ 13:04
@ Malka 787 onder verwijzing naar 793 van mezelf.
Beste Malka,
Toen ik vanochtend wakker werd, realiseerde ik mij, dat ik wat overgeslagen had in 793. Doordat ik boos was en geschrokken, heb ik vooral vanuit die gevoelens gereageerd. Maar daardoor heb ik te weinig oog gehad voor je wanhoop, die erg groot moet zijn. Dat kan haast niet anders, aangezien je al tien keer geprobeerd hebt er een eind aan te maken. Kun je en wil je ons daar iets meer over vertellen? En ook in welk land je bent, dat geeft een klein beetje een idee over wat voor soort psychiatrische hulpverlening daar is.
Wat je anonimiteit betreft nog dit. Ik denk, dat je je echte voor- en zelfs achternaam gebruikt hebt. Je bent daardoor dus niet anoniem. Wel voor mij en ik neem aan ook voor de anderen – er lezen hier zo’n 60 mensen per dag – maar wanneer een bekende van jou je hier ontdekt dan kan dat vervelende gevolgen hebben. Dus daar moet je rekening mee houden, als je hier schrijft.
Tot slot herhaal ik dit, Malka: Pas toch op en kijk uit wat je doet, want niets is zo erg als een half gelukte zelfmoord.
Vriendelijke groet,
» Posted By Janus On July 05, 2009 @ 12:14
@ Malka 787
Beste Malka,
Ik wil je allereerst enorm feliciteren. Je mag echt heel erg blij zijn dat je er weer helemaal gezond uit bent gekomen en dat al tien keer! En dat bedoel ik niet sarcastisch ofzo, maar letterlijk. Maar ik zeg dit wel met een zekere boosheid. Begrijp me goed: Ik heb er alle begrip voor dat je er een eind aan wil maken. Ik weet niet wat jouw beweegredenen zijn, maar ik kan er wel duizend bedenken. Maar áls je het wilt doen, bereid het dan goed voor. Haal geen stommiteiten uit! Voor hetzelfde geld was je er half geestelijk gehandicapt uit gekomen of zoiets.
Ik heb eens op een ander forum gelezen, dat een man zichzelf in brand had gestoken om er een eind aan te maken. Ze hebben hem ‘gered’ en hij is er zwaar gehandicapt uit gekomen. Dusdanig dat hij in een rolstoel moest zitten, één hand helemaal moest missen – was eraf gebrand – en aan de andere nog vier stompjes had, waarmee hij op zijn toetsenbord zat te prikken. Toen had hij nog meer reden om dood te willen, maar zijn vrouw wilde niet meewerken. Klaar ben je ermee!
Als je het écht wilt doen – en dat lijkt me wel na tien keer het geprobeerd te hebben – ga dan eens info inwinnen bij deze twee instellingen: ‘Stichting De Einder’ en ‘Stichting Vrijwillig leven’. Beiden op inet te vinden. Zij bieden ondersteunende hulp – ook telefonisch – en weten trefzekere methoden. Of vraag info hier aan anderen, lees bovenstaande posts door – is een heel werk, maar de moeite waard – of vraag info op andere fora.
Het spijt me dat ik minder lief was dan Thian en Luc, maar ik moest je toch even wakker schudden, vond ik. Ik ben expres niet gaan moraliseren zo van: ‘Je hebt toch een zoon’ of zoiets, want met dat soort argumenten ben ik het niet eens. Het is jouw leven en jij mag er mee doen wat je wilt.
Tot slot nog dit: Stel je de situatie voor dat je de juiste middelen in de juiste hoeveelheid hebt ingenomen en dat je ligt te wachten tot het gaat werken. Zou je dan twijfel gaan krijgen? Wat denk je? Mijn motto is: Bij twijfel: niet doen. Bij geen twijfel: wel doen en blijven liggen.
Maar eerst: volg het advies van Thian op en ga hier schrijven en ook eerst veel lezen. Dat heeft al velen geholpen. En als je hier gaat schrijven, dan beloof ik je dat ik de volgende keer niet meer boos zal zijn, maar dat was nu wel mijn primaire reactie.
Helemaal tot slot: Kijk ook eens naar je achternaam: ‘Heilbron’. Ik geloof in dat soort signalen, niet als zaligmakend, maar als aanwijzing. Je hebt de bron voor je heil al in je. Ga die zoeken en gebruiken is mijn advies. Simpel gezegd en lastig gedaan. Ik weet het. In ieder geval heel veel sterkte bij je beslissing.
Meelevende groet,
Janus.
» Posted By Janus On July 05, 2009 @ 01:00
@ Thian 786
Hallo Thian,
Haast je maar niet met antwoorden, dat hoeft voor mij niet. Je rust is een belangijk iets.
Verhalen over dierentuinen horen idd niet op dit forum, maar ik vind dit niet zomaar een verhaal over een dierentuin. Het is voor mij het verhaal van iemand, die eigenlijk constant in crisis is en er toch op zo’n moeilijke dag – een verjaardag – iets moois en leuks van maakt. Ik vond het ontroerend om te lezen, wetend dat jij het was. Het was dapper van je om te gaan en ik heb bewondering voor je. Vooral omdat er vooraf nog gedoe was over die wasmachine en je toch doorgezet hebt. Je bent eigenlijk een inspirerend voorbeeld voor ons allen, vind ik. (In ieder geval voor mij.) En mooi dat je taxivegoeding tenminste is geregeld. Dat lijkt me een pak van je hart.
Dat je ‘s avonds bekaf was, vind ik normaal. Ik ben ook altijd afgepeigerd na zo’n soort dag op stap. Maar het zou ook enigszins door die truxal veroorzaakt kunnen zijn. Zoals jij het beschrijft lijkt er ook iets van een pepmiddel in te zitten. Amfetamine ofzo en dan voel je je vermoeidheid niet en ga je langer door en voel je je later extra moe. En als dat zo is – amfetamine oid – dan is het verslavend, dus oppassen ermee. Ga idd maar op inet kijken wat het is. (Zoek ook naar ‘truxal + forum’ om gebruikerservaringen te lezen of informeer bij die cliëntenbond – zie 751.) En ook oppassen met die slaapmiddelen. Dat je donderdagavond er voor één keer een driedubbele dosis van hebt genomen is begrijpelijk, voorafgaand aan zo’n met spanningen omgeven dag, maar ik schrok wel een beetje. Daarom zeg ik wat Elisabeth ook wel eens zegt: ‘Doe voorzichtig’. Dat je in deze periode medicijnen gebruikt is denk ik onvermijdelijk, maar hou je aan de voorgeschreven dosis. Je moet er wel weer mee kunnen stoppen, wanneer je ze niet meer nodig hebt. (Sorry als ik wat belerend over kom, maar ik maak me toch een beetje zorgen.) In ieder geval veel plezier met het maken van de tekeningen en schilderijen.
Met mij gaat het redelijk. Ik ben niet zozeer druk, maar ik heb weinig energie en kan moeilijk op gang komen met dingen. Dat komt ook doordat ik in deze periode last heb van hooikoorts en één van de verschijselen, die ik daarbij heb is vermoeidheid. Ik heb nu ook veel meer slaap nodig dan anders. Is erg lastig. Ik moet mezelf weer zien op te krikken. Vandaar dat jouw dagje uit voor mij inspirerend is. :)
Als je nog niet in bed ligt: straks lekker slapen.
Tot de volgende keer,
Janus.
» Posted By Janus On July 04, 2009 @ 23:45
@ Thian.
Hallo Thian,
Ik vond het fantastisch om in 783 te lezen dat je als echt dagje uit naar de dierentuin ging. Inderdaad dapper. Maar ik ben nou wel nieuwsgierig: Hoe was het? Ben je niet nat geregend? Bij ons heeft het op een gegeven moment heel hard geregend.
En is het gelukt om alle tegenstrijdigheden en vragen even thuis te laten? Ik hoop het.
Vriendelijke groet, Janus.
» Posted By Janus On July 04, 2009 @ 02:26
@ Thian (766) en Elisabeth om mee te lezen.
Hallo Thian,
Nog iets uit 766, omdat ik dat een heel belangijk aspect vind, wat mogelijk cruciaal is. Ik bedoel de stemmen, die je in je hoofd hoort. En meer in het bijzonder over die elfjarige jongen, die vindt dat je er maar een eind aan moet maken. Veel mensen – zeker de suïcidale – horen dat soort stemmen en ervaren die als beangstigend, bedreigend enz. en zien het als een probleem, zeker wanneer er zo’n destructieve stem tussen zit. Jij vindt ze gelukkig ook vaak prettig en geruststellend, maar ook wel eng in andere gevallen. Ik heb ze ook gehad en nog wel eens hoor ik ze.
Maar die stemmen zijn niet het probleem, maar juist de oplossing. Althans, ze zijn een probleem, zolang je niet weet hoe je ermee om moet gaan. Wat ik daar verder over zou willen zeggen staat op deze pagina, maar dan door professionals verwoord:
http://www.nl.voicedialogueworld.com/index.php?cmd=page&id=3594
Vooral wat onder het kopje ‘Kortetermijntechnieken’ staat en onder ‘De Voice dialogue-techniek’, dat is die therapievorm, waar ik het een tijd geleden ook al over had. (569 e.v.) Maar hier staat beschreven, waaróm die zo toepasselijk is. Er staat iets in die tekst, wat jij bijna letterlijk in je post genoemd hebt en wel dit: ‘De stem van Wil bijvoorbeeld zegt voortdurend dat Wil zich maar beter dood kan maken. In een gesprek met de stem komt naar voren dat het eigenlijk de bedoeling is (van de stem) dat Wil zich beter gaat weren tegen de mensen in zijn omgeving.’. (Wil is één van de personen, die in dit stuk beschreven worden.) Ik denk dat die elfjarige jongen ook zoiets bedoelt. Bovendien schrijf je ook over hem: ‘Hij is heeft me letterlijk vrij gevochten.’ Waarom, in godsnaam, zou hij dan nu willen dat je er een eind aan maakt. Dat is niet logisch. Hij bedoelt vast wat anders.
Je hoeft niet persé in therapie om met je stemmen te leren praten. Je kunt gewoon beginnen. Wanneer er wat tegen je wordt gezegd, dan kan je vragen waarom die stem dat tegen je zegt of wat hij/zij bedoelt. Daar is enige moed voor nodig en een omschakeling in je denken hierover. Maar het is de enige manier, die werkt. Soms is het dan meteen stil, want die stemmen zijn er niet aan gewend dat jij tegen hen praat. Met hulp van een ervaren therapeut bereik je waarschijnlijk sneller je doel, maar zonder kan ook. Maar één ding: Wordt geen slaaf van je stemmen; Jij bent de baas!
Er wordt in die tekst ook over ‘het innerlijke kind’ gesproken en hoe daarmee in contact te komen. Dat lijkt mij op jou van toepassing, Elisabeth. En dat jij geen stemmen hoort, maar beelden ziet dat kan erop wijzen dat jij toch – ondanks dat jullie allebei schilderen – meer visueel ingesteld bent en Thian meer auditief. Maar ook met beelden kun je communiceren.
Er is al begin jaren 80 een boekje uitgekomen over het stemmen horen in je hoofd. Het heet: ‘Antennes in mijn hoofd’ van Christine Uyttenboogaard. Zij heeft dit geschreven op basis van haar eigen ervaringen. Ik heb het gelezen en vond het vrij goed. Het had naar mijn idee nog verder mogen gaan, maar als eerste boek op dit gebied was het best goed. Voor jou, Thian, bevat het vermoedelijk wat triggers, maar ik vrees dat je daar niet onderuit komt, als je echt verder wilt komen.
Dan bestaat er ook nog de Stichtiing Weerklank. Een stichting voor en door stemmhoorders. Ik vond de site niet echt volgroeid nog, maar mogelijk dat jullie daar ook wat aan hebben.
Ikzelf hoor(de) ook af en toe stemmen. Maar bij mij zijn ze vrijwel altijd positief en adviserend. Een enkele keer geïrriteerd. Zodra je hetgeen wat die stemmen willen in je leven hebt geïntegreerd, dan hoor je ze niet meer. Vandaar dat je die oudere jongen, die jou hielp, nu niet meer hoort, want je helpt nu jezelf, doordat je hulp hebt gezocht. Die interne helper is vervangen door externe helpers en nu kan hij stil blijven.
Ik wens jou heel veel sterkte bij je verjaardag, Thian en ik hoop dat je die elfjarige jongen als een vriend gaat zien en dat je gaat begrijpen wat hij in werkelijkheid bedoelt. Dan is dat misschien toch een beetje een verjaardagscadeautje. :)
Vriendelijke groeten,
Janus.
P.S., Ik hoop later nog op jouw ‘pissige’ post te reageren, Elisabeth, maar jullie schrijven momenteel zo veel, dat het voor een normaal mens – hier is enige humor in het spel :) – niet is bij te houden. En Thian, breng die lieve behandelaar maar eens een bos bloemen ofzo. Zal ze wel leuk vinden en dat gebeurt haar niet zo vaak, denk ik.» Posted By Janus On July 02, 2009 @ 14:03
«« Back To Stats PageEhh, ik zet dit maar hier, het is je laatste column over kanker, althans waar dat als trefwoord in voor komt.
http://www.nu.nl/gezondheid/4478214/salmonella-alarmeert-lichaam-aanwezigheid-tumoren.html
Dit lijkt me een zeer interessante ontwikkeling.
J.
» Posted By Janus On February 19, 2017 @ 00:36