Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Henk
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept I
Magnani… “ik heb het nooit meer darover gehad”.
En nu, 23 jaar later, heeft het verleden je ingehaald.
Wat je toen, noodgedwongen, als kind, hebt opgeslagen, ligt nu voor je en je wilt er eigenlijk liever niet naar kijken.
Maar tegelijkertijd weet je dat je door de pijn heen moet om van het heden te kunnen genieten.
Je lijkt op je moeder, maar haar verhaal is niet jouw verhaal en om dat goed tot je te laten doordringen, moet je haar verhaal ‘begrijpen’.
“hoe kon je mij dit aandoen”
Of je op die vraag ooit een bevredigend antwoord zult krijgen, weet ik niet. Mij is het niet gelukt ten opzichte van de vrouw die mij bij mijn geboorte ‘afstond’, maar ik heb haar in mijn leven een plaats gegeven waar zij weinig kwaad kan. Zij deed wat ze ‘moest’ doen… haar optelsom. genetisch materiaal plus (levens)ervaringen, was anders dan de mijne, zoals jouw optelsom ook anders is, dan de optelsom van je moeder.Het ga je goed (wens en verwachting !).
Bedankt trouwens, voor je reactie op m’n site.» Posted By HenK On December 30, 2008 @ 06:06
Magnani, ik wil toch nog even terugkomen op iets wat je eerder schreef:
“maar van binnen ,ben ik verwoest.gebroken.leeg.het vreet me van binnen op.en er is niets dat ik er an doen kan.toch?”Wat ik me nu afvraag, is: Bestond dat gevoel al voordat je trouwde en kinderen kreeg ? Harder gesteld: Probeerde je op die manier aan dat gevoel te ontsnappen en is het, omdat dat niet lukte, daardoor alleen maar sterker geworden ?
Een andere vraag is: Is er een directe oorzaak, of eventueel een tijdstip, aan te wijzen voor het ontstaan van het gevoel ?Je schrijft dat, wanneer de wil om te leven er niet meer is, niets meer helpt. Dat het leven dan een gevecht wordt.
Maar even daarvoor schreef je ook, dat je weliswaar moe bent van het vechten, maar toch op zoekt bent/blijft naar iets wat je kan helpen.
Jouw tekst: “ik ben hier om op welk manier dan ook, mijn probleem op te lossen”.
Of dat hier zal gebeuren, weet ik niet. De kans erop lijkt me eerlijkgezegd klein. Maar wanneer ik wat je geschreven hebt nog eens nalees en tot me door laat dringen, dan krijg ik toch een positief gevoel.
Je denkt na over, bijvoorbeeld, de rol van je psychiater (misschien is een andere beter geschikt), je bent op zoek naar iets wat hoop geeft en je bent (nog steeds) strijdbaar en, om nogmaals je eigen woorden te gebruiken “niet goed snik”.
Je bent moe, maar zeker niet uitgeblust.
Blijf nadenken, wees niet te hard voor jezelf (laat dat maar aan anderen over) en probeer je vooral te richten op alles wat ook maar even positief is (inclusief mooie herinneringen).
Voor anderen (moeder, man en kinderen) leven kan niet, maar jouw rol in hun leven kan wel iets toevoegen aan jouw gevoel van eigenwaarde.
Een streven naar “gelukkig zijn” kun je waarschijnlijk beter vertalen naar een streven naar “het hebben en je realiseren van geluksmomenten”.
Kortom, probeer realistisch te zijn.Zomaar een reactie van iemand die jou niet kent, misschien wel onzin schrijft, maar je wel het beste wenst… bij wat voor jou het beste is.
Nogmaals sterkte, Magnani.» Posted By HenK On December 29, 2008 @ 04:42
John, bij “een ander leven” denk ik niet aan leven op een andere plaats, leven tussen andere mensen of leven met een andere baan, maar aan leven zonder, hoe zal ik zeggen, grauwsluier, zonder sombere gedachten, met plezier in ‘gewone dingen’. Leven zonder allerlei kwalen, kwaaltjes en slechte algemene conditie. De zin van het leven is de zin die je er zelf aan kunt geven… en dat is een probleem wanneer je depressief bent.
Lang geleden overwoog ik om naar Ierland te verkassen. De psychiater die mij toen behandelde merkte, volgens mij wel terecht, op: “Je kunt je depressie niet ontvluchten”.“Mensen met een psychische aandoening en een doodswens willen eigenlijk niet dood maar een ander leven”. Datzelfde zou je ook kunnen zeggen over mensen met fysieke aandoeningen en bij het helpen van die mensen hadden de heren Witteman en Zwagerman minder moeite.
Er werd verder niet bij stilgestaan, maar dat bedoelde ik met “het bagatelliseren van psychisch lijden”, Joan.“Uitbehandeld” is inderdaad geen prettig woord, maar het geeft wel duidelijkheid. De arts geeft ermee aan dat hij je op dat moment niets meer te bieden heeft binnen de mogelijkheden en middelen waar jij gebruik van wilt maken. In overleg dus.
Ik ben wel met je eens dat het risico dat daarmee ook de kans op resultaat met nieuwe behandelingen/medicijnen klein(er) wordt. Het zou wel mooi zijn wanneer artsen dat in de gaten bleven houden.
Misschien iets voor (een andere vorm van) een EPD.Waar ik het dus niet mee eens ben, is dat je “alles op alles moet blijven zetten”. Natuurlijk mag/moet je je best doen om mensen op andere gedachten te brengen, maar je moet ook een ‘nederlaag’ kunnen accepteren en ik heb dus veel respect voor mensen die een dierbare in dat geval niet in de steek laten, zoals de vrouw die haar broer een waardig afscheid gunde.
En waar het de dankbaarheid van Rogi Wieg betreft…
Zoals Karin als schreef:
“Mensen die zelfmoord overleven, zijn vaak later blij dat ze er niet in geslaagd zijn, beweren onderzoekers regelmatig. Echter, zulk onderzoek is niet alleen uit de aard der zaak bevooroordeeld – de doden spreken niet, en zij die opgelucht zijn dat hun poging is gelukt komen per definitie niet in de statistieken voor – ook is het evident dat zij die overtuigd dood wilden, hardere methodes kiezen dan degenen die vooral een signaal willen geven, die willen zeggen dat ze het niet meer aan kunnen, maar wellicht, ergens, in een hoekje van hun geest, niet echt dood willen.”Dankbaar voor… blij zijn met… anders had je dit of dat niet meer gedaan of meegemaakt…
Het alternatief: Dat had je je dan niet gerealiseerd… en dan had je minder leuke ervaringen ook gemist.
Wat mij betreft afrondend waar het dit onderwerp betreft: Ik wens iedereen een zo gelukkig en gezond mogelijk 2009 toe !» Posted By HenK On December 23, 2008 @ 04:40
Jammer, dat ze jou niet hebben uitgenodigd… maar dat paste waarschijnlijk niet in de visie van de KRO.
Eén genuanceerde denker over dit onderwerp was al meer dan genoeg.» Posted By HenK On December 22, 2008 @ 03:54
Het was, naar mijn mening, een niet onaardig programma over een moeilijk onderwerp.
De uitspraak “Mensen willen niet dood, maar een ander leven” is mooi gevonden, maar doet mensen die echt levensmoe zijn tekort. Wat ook opviel was dat psychisch lijden toch minder serieus genomen werd dan fysiek lijden. Dat onderscheid maakten vooral Zwagerman en Witteman.
Van Dijck was duidelijk begripvoller, maar zij had dan ook de indrukwekkende documentaire over de suïcide van haar zus gemaakt en daar waarschijnlijk veel van geleerd.
Mooi onderdeel vond ik het portretje van de vrouw die haar broer een waardig afscheid gunde. Zo kan het dus ook…» Posted By HenK On December 21, 2008 @ 04:08
Met op de achtergrond Karin Spaink bij De Nachtzusters (herhaling van januari 1997)… gefeliciteerd met je verjaardag, K. … grappig toeval.
John, me nooit laten wijsmaken dat ik minder waard was dan een ander… dat realiseerde ik me helaas (te) laat.
“It’s my turn now.”
GO FOR IT !
En Joan, ik heb weinig moeite met de tegenspoed in mijn volwassen leven, maar had vooral graag een andere start gehad (mocht het je interesseren, het staat sumier beschreven op de “Volgens mij”-pagina van m’n site).
Die had ik, eufemistisch, toch graag anders gehad.» Posted By HenK On December 20, 2008 @ 05:17
Niet goed zijn voor jezelf, geen respect hebben voor wie en hoe je bent… dat zijn inderdaad aardige kenmerken van het niet biochemische deel van een depressie.
Wanneer je vanaf je geboorte een etiket “niet gewenst” op je voorhoofd krijgt en daarna ‘wat pech’ hebt in het leven, is inzicht krijgen het maximaal haalbare. De opgelopen schade raak je nooit meer kwijt.
De onzekerheid, het gevoel ‘waardeloos’ te zijn…
Zonder geweldige eerste pilaar had ik nooit gered.» Posted By HenK On December 17, 2008 @ 05:03
Depressief…
Bij mij werd het in 1983 officiëel vastgesteld en pakweg tien jaar, met de nodige psychiaters en psychologen (praten en pillen), later, was ik ‘uitbehandeld’. Chronisch depressief, met een combinatie van oorzaken.Ik heb er iets over geschreven op m’n site, wellicht heb je er iets aan:
http://home.hetnet.nl/~heraclitus/heraclitus_depressie.html
En mocht de angst om meegesleurd te worden te groot worden, dan is een (hopelijk korte) opname het overwegen waard. Het heeft mij wel door een zware periode heengeholpen… en ik ben er nog steeds, min-of-meer.» Posted By HenK On December 16, 2008 @ 04:39
@ John
Alleen ben ik niet, maar voor de rest denken mijn omgeving en ik er ook zo over. Ook voor ons geen opgeklopte, voorgeprogrammeerde feestelijkheden.
En ik heb niet het gevoel dat we onszelf hiermee iets tekort doen.
Integendeel…Op naar 2 januari ! :-)
» Posted By HenK On December 15, 2008 @ 05:33
@ anoniem
“Ook deel ik mede dat mijn verhaal vanaf het begin deels hypothetisch is geweest.”Wellicht heb je verwoord wat anderen echt ervaren (en niet konden of wilden schrijven). Het voor-/nadeel van dit medium, je reageert (of niet) op wat je leest. Meer informatie heb je niet.
Fijn, dat het voor jou allemaal veel minder zwart is dan het leek.
Verder, zoals ik al schreef, wens ik je sterkte… bij datgene waar jij uiteindelijk voor kiest. Het ga je goed.
En Karin heeft gelijk. Door de computer-problemen is ook al stukje continuiteit verloren gegaan en door jouw bijdragen te verwijderen zouden de reacties erop nergens op slaan.» Posted By HenK On December 14, 2008 @ 04:38
Een off-day…
Je zult maar het gevoel hebben, dat je een off-life hebt.
En dat al heel lang.
Dat de momenten dat je ergens van geniet korter en korter zijn/lijken… en achteraf steeds onbeduidender.
Dat uitzicht op mogelijke verbetering verdwenen is achter een grauw wolkendek en je je letterlijk doodmoe voelt bij de gedachte aan morgen, overmorgen… de kerstdagen… een nieuw jaar.
Dan komt het moment dat uitstappen een mooie uitweg lijkt… of misschien wel is. Oordelen over wie daarvoor kiest zal ik, hoop ik, nooit doen. De strijd en het lijden van anderen kun je niet inschatten.Anoniem, ik kan je niet helpen aan ‘de juiste info’, maar wens je sterkte… bij datgene waar jij uiteindelijk voor kiest.
» Posted By HenK On December 11, 2008 @ 03:53
Bedankt, Magnani.
Ik denk dat het verstandig is om de therapie door te zetten, maar ik zou -wanneer ik jou was – wat je tijdens en na de sessies voelt in je eigen woorden voorleggen aan je psychiater. Zij kan/zal er dan op reageren, misschien voor een andere benadering kiezen of eventueel zelfs voorstellen dat een andere psychiater wellicht beter geschikt is.
Een uur is een uur, een psychiater is geen vriend(in) maar een medische professional, maar tijdens dat uur moet er wel zinvol gewerkt (kunnen) worden. Dat kan alleen wanneer je zo open mogelijk bent.Nogmaals sterkte !
» Posted By HenK On December 06, 2008 @ 04:10
Magnani, je vragen zijn niet aan mij gericht, maar ik wil toch even reageren.
Bijna twintig jaar geleden vond mijn psychiater, waarschijnlijk terecht, dat ik onmiddellijk moest worden opgenomen ter voorkoming dat ik er te vroeg uit zou stappen.
Hoe voelde het om opgenomen te worden ? Vreselijk en tegelijkertijd rustgevend. Kringgesprekken en (creatieve en fysieke) bezigheidstherapie hielpen me net zo weinig als de jarenlange gesprekken met psychiaters en psychologen, net zo weinig als alle medicijnen die ik geslikt heb.
Hoe reageerde mijn familie erop ? Gelukkig niet met schaamte. Een psychische aandoening is net zo ‘normaal’ als een fysieke en hun reactie sloot daarbij aan. Niemand is blij wanneer een dierbare wordt opgenomen in een ziekenhuis, maar je hoopt altijd op het beste resultaat.
Waar ben ik uiteindelijk beter van geworden, wat heeft uiteindelijk echt geholpen ? Ik ben niet beter geworden, maar ben anders gaan kijken naar mezelf, naar ‘het leven’.
Mijn verwachtingen zijn minder hooggespannen dan ze ooit waren, het maakt me veel minder uit wat anderen van me vinden, op de vraag “Hoe gaat er ermee ?” geef ik niet langer het antwoord “Prima”.
Ik vind het leven nog steeds niet geweldig, soms nauwelijks te dragen, maar ik heb ervoor gekozen om er geen einde aan te maken.
Omdat dat altijd nog kan en omdat het leven sowieso eindig is.
En ook in mijn -volgens anderen- grauwe bestaan zijn er dagen, momenten, waarop ik blij ben dat ik iets meemaak.
Die momenten sla ik op als mijn kostbaarste bezit. Eigenlijk het enige bezit dat de moeite van het bewaren waard is.
Die herinneringen helpen mij door mijn zwartste periodes heen.
Dat is mijn verhaal.
Of je er iets aan hebt weet ik niet, want iedere mens is anders en lijden is niet met elkaar te vergelijken.
Ik wens je in ieder geval sterkte toe.» Posted By HenK On December 05, 2008 @ 06:10
En een tweede, waarschijnlijk even overbodige, tip: Stichting Pijn-Hoop ( http://www.pijn-hoop.nl/index.html ).
“Waarschijnlijk”. Dat woordje in je eerste zin moet je zo lang als je kunt voor ogen blijven houden, Nicolas.
En vergeet nooit zelf na te blijven denken bij je zoektocht naar hulp.
“Doodgaan kan altijd nog”… zo is het !Sterkte !
» Posted By HenK On November 13, 2008 @ 04:54
‘Zomaar’ wat jaarcijfers… 300.000 mensen denken over zelfdoding, bijna 100.000 mensen doen een poging en minder dan 1.500 mensen ‘slagen’.
Zou dat laatste cijfer hoger zijn wanneer iedereen de beschikking kreeg over de zogenaamde “pil van Drion” ?
Dat zou nog wel eens mee (of tegen. Afhankelijk van hoe je ertegenover staat) kunnen vallen.De zin van het leven is de zin die je er zelf aan geeft/kunt geven.
Onsterfelijkheid is een door bange mensen verzonnen uitweg voor hun sterfelijkheid.
En je weet nooit wat de nabije toekomst brengt… de dood blijft een zekerheid, waar je op kunt bouwen. Voor wie daar echt niet op wil wachten: Sterkte !» Posted By HenK On November 09, 2008 @ 08:05
Het heeft enige tijd en professionele begeleiding gekost voordat ik doorhad dat ik er altijd nog een einde aan kan maken wanneer het echt niet meer gaat. Toen schreef ik ook onderstaand gedichtje.
De laatste Trein
Vastgelopen op vragen
die geen antwoord kennen.
De zin, het doel,
waarheen, waarvoor.Het halfvolle glas,
jezelf verwennen.
Na fopspeen, de foppil,
het gaat maar door.En eenzaam voor een ander leven:
‘na regen komt altijd zonneschijn’,
in plaats van kruipen eind’lijk zweven,
op reis gaan met de laatste trein.Een flauwe bocht is snel gevonden.
De rails, ze glimmen in de zon.
Nog 17 minuten wachten,
gedachtenloos, als dat maar kon.Je ruikt de bomen, hoort ze praten
met vogels, over ‘t mooie weer.
Herinneringen komen boven,
je hart gaat als een gek te keer.Waarom vandaag, waarom niet morgen,
trein en bestemming liggen vast.
De dag erop lijkt zonder zorgen,
soms word je door jezelf verrast.Er zijn andere manieren om om aandacht te vragen… zeg ik nu tegen de bijna 100.000 mensen die in Nederland jaarlijks een poging ondernemen.
Van het verblijf op het gesloten afdeling van psychiatrie word je ook niet vrolijk (weet ik helaas uit ervaring).
Ennuh… het leven is sowieso eindig.» Posted By HenK On October 12, 2008 @ 05:22
Poppers, of de behoudzucht der dames
Ik ben ook Bi, gebruik het al 35 jaar en ondervind er geen nadelige gevolgen van, heb het een tijd bijna dagelijks gebruikt, met mannen sex gebruik ik het heel veel, vind het nog steeds erg geil maar de reactie word minder sterk en daardoor ga je meer gebruiken, heel af en toe gebruikt mijn vrouw het ook tijdens onze sex en word er lekker gek van……
» Posted By Henk On July 13, 2016 @ 19:22
Het totalitaire universum van Louise L. Hay
@Spaink409
En hier baal ik dus echt van! :-(
Schrijf ik met enige moeite (ik ben niet op zoek naar meelij of compassie) een, ik durf te zeggen, inhoudvolle bijdrage.
Wordt alleen die bijdrage verwijderd het kader van opkuisen.
Karin, ik zal maar niet schrijven wat ik jou op dit moment toewens… alhoewel, ook dit zal wel weer worden verwijderd.
Veel plezier met Janus verder… ME, MS wat maakt het uit… van mij zul je verder geen last meer hebben.» Posted By HenK On December 17, 2015 @ 01:14
Een draad van 1989, meer dan 26 jaar oud…
Louise Lynn Hay, 89 jaar oud en iedere keer dat ik haar naam lees of hoor, denk ik aan een liedje van Youp:
“Waarom gaan de verkeerde mensen dood?”En (terzijde), van mij mag deze hele draad verdwijnen, want anders duikt er over een jaar weer een nieuwe ‘frank petiet’ op die éénmalig iets schrijft en Janus weer op gang brengt…
Waar is Jules Zollner gebleven? En Tartarus? :-)» Posted By HenK On December 14, 2015 @ 02:57
Ik schaam me… voor het feit dat ik toch weer gereageerd heb in dit draadje.
Bijna vijf jaar geleden schreef ik al in dit draadje:
“Alles wat je aandacht geeft groeit”.
Mevrouw Hay verdient het om te worden doodgezwegen.» Posted By HenK On December 04, 2015 @ 03:59
Kun je iemand serieus nemen die Maarten van der Weijden en Pieter van den Hoogenband niet van elkaar kan onderscheiden?
Voor de rest…
De kwakzalvers/kwakdenkers vallen voor mij in één van de volgende twee categorieën:
– mensen, die echt denken (aangepraat zijn) dat ze bijzondere gaven hebben;
– mensen, die doelbewust onzin verkopen.
Ooit dacht/zei ik ook: Baat het niet, dan schaadt het niet.
Maar (ook) die dwaling heb ik inmiddels achter me gelaten… na het van dichtbij meemaken wat een paar maanden te laat een serieuze behandeling ondergaan kan betekenen.
De kwakzalvers van categorie één moeten vooral tegen zichzelf worden beschermd (o.a. door het wegnemen van hen die ze aanpraten dat ze bijzonder zijn);
de kwakzalvers van categorie twee zou ik het liefst blijvend uit de samenleving verwijderd zien.“Levensbedreigende ziektes met name bij mezelf”
AnnaC SCHAAM JE!» Posted By HenK On December 04, 2015 @ 01:56
@353
Misschien mag je eens meerijden in zijn ‘bokkenkar’ http://www.heiligdom.com/images/donar.jpg
Maar pas op, want die ‘oude goden’ hadden nogal wat menselijke trekjes en niet alleen positieve… ;-)» Posted By HenK On June 03, 2013 @ 15:19
Alle religies (en ‘heilige’ geschriften) zijn bedacht door mensen teneinde antwoorden te hebben op anders onbeantwoorbare vragen en/of macht te kunnen uitoefenen op medemensen.
Ooit werd de donder veroorzaakt door een op zijn paard rondrijdende ‘God’, Donar.Mooi, dat het een troost kan zijn voor wie er echt in gelooft, maar ik ben en blijf (ook nu) een ‘overtuigd’ agnosticus… en zie de mens absoluut niet als ‘de kroon op de schepping’. Mocht ik daar ooit anders over gaan denken, dan heb ik minimaal één herseninfract teveel overleefd… ;-)
Met vriendelijke groet,
Henk» Posted By HenK On June 02, 2013 @ 14:03
Zie 282/283 :-)
» Posted By HenK On June 12, 2012 @ 05:32
En dit ‘mag’ ik niet onverbeterd laten: Kahlil Gibran! :-)
» Posted By HenK On February 24, 2011 @ 03:54
Zomaar…
“Zeg niet ‘Ik heb de waarheid gevonden’, maar liever ‘Ik heb een waarheid gevonden.’
Zeg niet ‘Ik heb het pad van de ziel gevonden.’
Zeg liever ‘Ik heb de ziel ontmoet terwijl ze mijn pad bewandelde.’
Want de ziel bewandelt alle paden.
De ziel schreidt niet over een rechte lijn, noch groeit ze star als riet omhoog.
De ziel ontvouwt zichzelf gelijk een lotus waarvan de bloembladeren ontelbaar zijn.”Uit ‘De Profeet’ van Khalil Gibran.
Mijn affirmatie voor vandaag: “Ik blijf zelf nadenken”.
Met vriendelijke groet,
Henk.» Posted By HenK On February 24, 2011 @ 03:51
Twee korte reacties:
@ Tartarus 253“Het probleem in Nederland is, dat Nederlandse wetenschappers en/of doktoren het net altijd weer even iets beter weten, zich soms weinig aantrekken van nieuwe wetenschappelijk verantwoorde behandelmethoden en/of nieuwe wetenschappelijke inzichten.”
Daar zijn ongetwijfeld voorbeelden van, maar ik ben niet met je eens dat dat “het probleem in Nederland is”. Er zijn ook voorbeelden van waar we te snel achter wat nieuw was aanholden. Soms door de druk van patiënten en/of commerciële belangen.
“Die symptoombestrijding heeft te maken met jouw Reuma?”
Onder andere.
@ Janus 266
“Ik hoop dat ik zelf die keus nooit zal hoeven te maken.”
Dat hoop ik ook voor jou, maar het doet me genoegen dat je die mogelijkheid niet uitsluit.
“Wel vind ik dat er, zwart-wit gesproken, globaal twee wegen zijn. De ene is het bestrijden van de ziekte en de bijbehorende symptomen – de weg, die historisch in onze cultuur is gegroeid en waar de gangbare medische praktijk zich mee bezig houdt – en de andere is het primair gezond maken van de met een ziekte belaste mens, met mogelike genezing tot gevolg. Bij die laatste weg past meer dat je gaat zoeken naar de oorzaken van de ziekte ook bínnen die mens zelf, ook de mogelijk psychosomatische en dat je vandaaruit verder gaat.”
Er zijn aandoeningen, waarbij je beter af bent of zou kunnen zijn met een holistische benadering, maar in veel gevallen zou ik me op m’n zoektocht toch niet laten leiden door mensen die te vaak de werkelijkheid uit het oog hebben verloren.
Vrijheid blijheid… maar kwakzalvers kunnen mij niet hard genoeg worden aangepakt.
In de tweede plaats omdat het prijskaartje aan de strohalmen die zij de verdrinkenden aanbieden over het algemeen ‘aan de hoge kant’ is en in de allereerste plaats omdat zij met hun ‘praktijk’ een kans op genezing niet zelden verkleinen of zelfs teniet doen.
Jomanda had wat mij betreft de maximale straf voor dood door schuld mogen krijgen.Omdat volgens mij alle standpunten inmiddels een behoorlijk aantal keren voorbij zijn gekomen, trek ik me weer terug uit de discussie.
Met vriendelijke groet,
Henk.» Posted By HenK On February 15, 2011 @ 03:55
Janus:
“Ik zie ziekte meer als een uitdaging, een beproeving. Iets om een soort gevecht mee aan te gaan. Niet door symptoombestrijding, maar in eerste instantie als weg tot bewustwording van de oorzaak, want pas dan kan je in feite pas aan werkelijke genezing beginnen.”Tartarus:
“Als er dan uiteindelijk een ziekte ontstaat, gaan wij vervolgens helaas vaak pech de schuld geven…” en “Ik zoek nooit naar de schuldvraag!; slechts naar een (wetenschappelijke) verklaring.”Het moet heerlijk zijn om op deze wijze over ziektes te filosoferen.
Helaas is lang niet alles wetenschappelijk verklaarbaar en helaas zullen veel mensen, waaronder ikzelf, het moeten doen met symptoombestrijding. Met, nogmaals helaas, niet altijd het gewenste resultaat.Mij doet het verder weinig, maar ik denk dat er heel wat mensen worden fijngemalen tussen zwevers en wetenschappers… met aan de zijkant nog de politici en ziektekostenverzekeraars, die op zoek zijn naar bezuinigingsmaatregelen.
Sorry, dat ik er even tussendoor kwam… :-((» Posted By HenK On February 14, 2011 @ 06:41
En dat onder een column van meer dan twintig jaar geleden, die zo herplaatst zou kunnen worden….
Een compliment waard!» Posted By HenK On February 03, 2011 @ 02:45
«« Back To Stats Page“Alles wat je aandacht geeft groeit”.
Quod erat demonstrandum! ;-)
(129 berichten onder een ‘ouwe draad’)» Posted By HenK On February 03, 2011 @ 02:37