Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By HenK
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Landmark: Letter to the Editor
Tess: Spainkologykerk een grap ? Met bij dat bericht de mededeling dat er binnenkort kennisgemaakt kan worden met uitgebreide uittreksels en de link naar een tweede bericht dat je gisteren op jouw blog meende te moeten plaatsen:
“How can you mend the worlds broken heart
Soms raak je ongewild verzeild in iets en dan lijkt er geen stoppen meer aan. Dat zal ook zo gaan in de wereld van de grote mensen. En dan komt er oorlog. Meestal gevoerd door soldaten, in wezen anonieme mensen, die in wezen niet weten waar ze echt mee bezig zijn, behalve dan met hetgeen hen wordt voorgeschoteld door hun superieuren als een onaantastbare waarheid: een dogma dus.”
Even de feiten op een rijtje:
Jij reageert, ‘vanuit het niets’, op wat Karin meer dan 10 jaar geleden schreef over Landmark en maakt daarbij een, voorzichtig gesteld, kinderachtige koppeling naar de kosten van haar verjaardag.
Ongewild ?
En dan komt er oorlog ?
Over Landmark ? Schei eens uit… oorlog.
Anderen hebben de moeite genomen om je te wijzen op wat er sinds Karin haar blog schreef op het internet te vinden is over deze in een aantal landen inmiddels verboden ‘sekte’.
Als er al een anonieme soldaat een door superieuren als onaantastbare waarheid voorgeschoteld dogma verdedigt dan bij jij het met je onvermoeibare verdediging van Landmark.
Het effect van één cursus…
Griezelig… en ik zet daar geen smiley achter.
Pas op, dat je je niet opnieuw mee laat slepen door iets/iemand, Tess.
Zoals destijds met… nee, geen oude koeien uit de sloot…
Het ga je, gemeend, goed.» Posted By HenK On January 03, 2010 @ 06:31
Vreemd…
Arjan, die drie jaar nadat Pietie iets schrijft, reageert alsof het een actueel onderwerp is (en zelfs Karin tweemaal ‘sommeert’ om ook weer in te haken).
En Janus, die niet alleen reageert op wat er de laatste dagen is voorbijgekomen, maar ook nog even ingaat op berichten van oktober 2008…Wel wijze woorden tot besluit…
Afijn, kappen maar, tenzij er nog iets inhoudelijks voorbij komt.Met vriendelijke groet,
Henk.» Posted By HenK On May 23, 2012 @ 04:16
Zelfmoord gaat niet op recept I
@Janus
Je schrijft er weliswaar niet meer, maar ik neem aan dat je er geen bezwaar tegen hebt, dat ik een deel van je wijze woorden (uiteraard onder vermelding van de auteur) heb gebruikt bij een ‘tijdelijke’ reactie op Sabine’s aanmelding op het forum.Met vriendelijke groet,
Henk.» Posted By HenK On October 19, 2011 @ 06:23
@ 374 Magnani
Je denkt erover na of het leven zinvol is om geleefd te worden…
Sorry hoor, maar het leven heeft naar mijn mening geen enkele zin, behalve de zin die je er zelf aan kunt geven.
Jij bepaalt voor jou wat voor jou zinvol is… zoals het in elkaar trappen van een Mercedes… zoals er zijn voor je kinderen, waarvan het leven net zo zinloos is als het jouwe en het mijne.Wat ik wil zeggen heb ik eigenlijk al geschreven als 12de reactie in deze thread. Ik weet inmiddels zeker dat je begrijpt wat ik bedoel.
Omdat ik inmiddels echt geen zin meer heb in de pogingen tot kwetsen van iemand die maar blijft melden dat ze hier niet meer schrijft, heb ik besloten Karin’s blog verder voor gezien te houden.
Jammer, want ik kwam hier graag, maar ik heb hier geen zin meer in.PS
Darella, mijn mening is mijn mening en die leg ik niemand op.
We zijn het oneens en zullen het oneens blijven.
Soit.» Posted By HenK On March 15, 2009 @ 05:22
@ 364 Magnani
“natuurlijk will ik niet dood.maar ik begrijp gweoon niet ,warom ik er niet me ophouden kan er over na te denken.”Gecombineerd met wat je schrijft over automutilatie, denk ik dan:
Je vindt het leven, JE leven, eigenlijk niet de moeite waard om geleefd te worden. Er is teveel pijn en tegelijkertijd heb je pijn nodig om te voelen dat je leeft.
Waarom jij niet op kunt houden om over de/je dood te denken, weet ik niet, maar het lijkt me een goede vraag om aan een professionele hulpverlener voor te leggen.
Daar moet iets, pillen EN praten, aan gedaan kunnen worden. En goede hulpverleners zullen voor die pillen-EN-praten-aanpak kiezen… als het budget het toelaat…. tsja..“natuurlijk will ik niet dood.”
Mooi, dat je dat hier schrijft !» Posted By HenK On March 14, 2009 @ 06:34
@ Darella
Ter aanvulling (verduidelijking) op wat ik eerder schreef:
Naar mijn mening zou euthanasie niets meer of minder moeten zijn dan een vorm van palliatieve zorg. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat veel artsen er op die manier mee omgaan en heb daar persoonlijk voorbeelden van gezien.
Je schrijft: ” Ook jij stelt hiermee pailliatieve zorg in veel gevallen gelijk aan een vorm van euthanasie. Maar dat is bedrog.”
Mee eens dus, ik ga uit van het omgekeerde… euthanasie als vorm van palliatieve zorg… als wensbeeld, voor wanneer andere vormen falen.Ik schrijf overigens bewust “tegen hen die achterblijven” en niet “tegen de nabestaanden”, want ik zie het meer als een falen van de maatschappij dan als een falen van de directe omgeving.
Waarbij ik er niet van uitga dat dat ooit zal veranderen, want daarvoor is mijn beeld van de diersoort mens te negatief.
Dat laatste is meteen een reden waarom ik er niet voor ben dat “uit het leven stappen” te gemakkelijk wordt gemaakt.
“Met positieve gedachtes over euthanasie blijft euthanasie de eigen keuze…” Met medewerking van…
Voor mij is het, wanneer de regels gevolgd worden, een vorm van palliatieve zorg. Als ultiem onderdeel van ‘een behandeling’.
Samengevat: Je moet het niet te gemakkelijk maken en je moet niet denken dat, wanneer je het gemakkelijk(er) zou maken, de extreme vormen van zelfdoding niet meer voor zouden komen, want ook dat zijn vaak heel bewuste/’bewuste’ keuzes.
Zoals de pogingen vaak heel bewust/’bewust’ pogingen zijn.En ik respecteer ieder die er anders over denkt… omdat iedereen zijn/haar eigen ‘optelsom’ heeft en tot de conclusies komt waar hij/zij moet uitkomen. Wat dus ook voor mij geldt.
» Posted By HenK On March 14, 2009 @ 06:13
@ 353 Darella
De grenzen tussen goede palliatieve zorg en euthanasie overlappen elkaar met grote regelmaat, mede waardoor cijfers over al dan niet ingewilligde euthanasieverzoeken op z’n minst van een vraagtekentje voorzien kunnen worden.
En ik ben dan ook niet zo ongelukkig met het bericht over de wet op euthanasie bij het ministerie van VWS. Ik wil er namelijk niet aan denken dat ieder verzoek om euthanasie “zomaar” zou worden ingewillligd.
Los van welke religie dan ook zie ik euthanasie toch als een vorm van falen.
En dat schreef ik lang geleden ook al op m’n website… http://home.hetnet.nl/~heraclitus/heraclitus_doodgewoon.htmlEn Magnani…
“ik ben gewoon voor alles dankbar wat van mijn probleemen afleid.”
Sorry, maar ik moest hierbij denken aan een oud Chinees gezegde, dat ongeveer als volgt luidt: Wie z’n problemen wil vergeten, moet op schoenen gaan lopen die een maat te klein zijn.
Toen dat verzonnen werd, bestond de mogelijkheid om hier mee te schrijven nog niet… :-)
Je bent niet, zoals je zelf schrijft “te gek voor de gekken”… maar wel een apart geval, wat de kans op hulp waar je iets aan hebt kleiner maakt.
Afleiding zoeken geeft jou en eventuele hulpverleners de kans om eruit te komen, want – ontken het maar niet – dat is toch wat je eigenlijk wilt (bewust zonder vraagteken). Op de momenten dat er geen grauwsluier hangt over je wereld.
En waarom zouden die momenten er voor jou niet (opnieuw) komen ?“Maar je kunt toch niet leven voor momenten ?”
Doen we dat niet allemaal… min-of-meer ?» Posted By HenK On March 13, 2009 @ 05:41
@ 337 Aurora
“Ik was niet meer van plan om hier terug te komen, maar dit moest ik nog even kwijt!”En een paar uur later…
Ik was er al bang voor.
Soit.» Posted By HenK On March 12, 2009 @ 06:04
@ 334 Magnani
Ik schrik niet van EEN zelfmoord(poging), maar van JOUW zelfmoordpoging. Wat overigens absoluut niet betekent, dat je er hier of elders niet over zou kunnen schrijven.Waarom ben ik geschrokken ? Waarom heb ik gereageerd ?
Omdat ik het niet verwachtte, omdat ik een goed gevoel had bij je ik-ga-er-voor-houding. Ik weet wat borderline betekent, maar dat maakt niet dat je niet schrikt wanneer de grens opnieuw gepasseerd wordt.
Of het helpt weet ik niet, maar lees nog eens wat je hierboven allemaal geschreven hebt… en de reacties.
Waar het de houding van het ziekenhuis betreft verbaast het mij vooral dat je alweer zo snel aan je lot bent overgelaten. Ik hoop, voor jou en voor hen, dat hun inschatting de juiste was.Dat ze je zelfs bij het plassen in de gaten hielden, betekent in ieder geval dat ze je serieus namen.
En zeker op de afdeling psychiatrie zou “help mensen die hulp nodig hebben” gewoon op jou slaan.
Ik hoop dat je dat in gaat zien, dat je hulp krijgt en accepteert en dat die hulp je op andere gedachten gaat brengen, je terugbrengt naar waar je was.
Waarom ?
Omdat ik denk dat je het waard bent.
Gebaseerd op wat en hoe je hier schreef (meer informatie heb ik niet).En met Karel (343) ben ik het eens over “vooral blijven schrijven”.
Ook wanneer reacties je niet bevallen… blijven schrijven.
Hier of elders. Zelfs puur voor jezelf… in een dagboek/schrift… zonder reacties van anderen, helpt het je je gedachten op een rij te krijgen.
Ga je wellicht met andere ogen naar jezelf kijken…Je wilt met rust gelaten worden ?
Dan moet je hier niet schrijven, want wij, de bemoeials en betweters, lezen mee en mogen er op reageren… wanneer we dat willen, zoals we dat willen.
Zeker wanneer jij niet nadrukkelijk hebt aangegeven dat je dat niet wilt.
Of geldt ‘laat mij met rust’ ook voor de bezoek(st)ers van dit blog ?» Posted By HenK On March 12, 2009 @ 05:52
Onzinnig is inderdaad het juiste woord. En ik geloof overigens niet dat christelijke politiek een belangrijke rol speelt bij het afwijzen van euthanasieverzoeken. Wellicht wordt er iets te vaak afgewezen, maar liever dat dan ieder verzoek snel en probleemloos wordt ingewilligd.
Aurora: “En mensen, laten we nou eindelijk eens ophouden met het betuttelen van andere mensen.
Laat iedereen toch de baas zijn over het eigen leven; zijn we tenminste eindelijk van het oeverloze geleuter af!”
Mensen met een tijdelijke doodswens (een enorme veelvoud van het aantal waarbij die wens blijvend is), door een moeilijke periode in hun leven helpen afdoen met “betuttelen” en “oeverloos geleuter” en daar dan ook nog ‘de oplossing’ voor het tekort aan donoren aan koppelen begint een beetje op een oude film met Charlton Heston (Soylent Green) te lijken.
Natuurlijk, alles wat mensen verzinnen kan ooit werkelijkheid worden, maar de tijd lijkt me gelukkig (nog) niet rijp voor Aurora’s ideeën.
En dat begint zijzelf inmiddels ook wel in te zien. Behalve wanneer zij echt graag in de media wil komen, daar lijkt het mij wel op, laat zij het er verder bij zittenMagnani, of Katharina Magnani, van wat jij schreef ben ik meer geschrokken. Wat is er gebeurd sinds je een maand geleden aan de dagbehandeling begon ? Heb je het gevoel dat je niet serieus wordt genomen ? Zijn je kinderen tijdelijk uit huis geplaatst ?
Maanden geleden schreef je dat je blij was dat een eerdere poging mislukt was… was je vol vechtlust… kon je iets met de mogelijke diagnose borderline/ERS…
Op 309 wijs je Mery op de gevaren van het ‘zomaar’ innemen van tabletten en vraag je haar naar wat haar er toe brengt… en een paar dagen later probeer je een overdosis antidepressiva in te nemen.
Zonder je vooraf te verdiepen in wat je Mery aanraadt…
Tsja… ik kan alleen maar hopen dat je opnieuw gaat denken “gelukkig is het niet gelukt” en dat je de hulp krijgt die je nodig hebt. Hulp, die je terugbrengt naar de situatie van nog niet zo lang geleden en je van daaruit de juiste steun gaat geven, in welke vorm dan ook.Ik geloof dat je kwetsbaar bent, maar dat weerhoudt me niet om wat gedaan hebt toch ook te zien als een schreeuw om aandacht.
Maar wel een schreeuw die serieus moet worden genomen… en ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat niet zal gebeuren.
Er waren betere dagen… en er komen betere dagen.» Posted By HenK On March 11, 2009 @ 05:03
@ Aurora – 315
“Dit las ik ergens op internet.”
En daarna een opmerking over een volgens mij niet bestaand juridisch verschil tussen euthanasie bij fysiek en psychisch lijden.Uit het Vademecum van de KNMG:
3.4.3. Psychiatrische patiënten
Ook in het geval van patiënten met een psychische stoornis kan sprake zijn van een verzoek en van uitzichtloos en ondraaglijk lijden als bedoeld in de Euthanasiewet. In een reeks van rechterlijke uitspraken is erkend dat een psychische stoornis niet uitsluit dat betrokkene een vrijwillig en weloverwogen verzoek kan doen.168 Wel geldt in deze gevallen de in de rechtspraak ontwikkelde eis van de “uitzonderlijk grote behoedzaamheid”. Zo moet zijn uitgesloten dat de doodswens van betrokkene geen vrije wilsuiting is, maar een gevolg van de psychische ziekte. In dat geval is immers behandeling aangewezen, en geen levensbeëindiging. Ook gelden in die situatie strengere eisen met betrekking tot de “redelijke andere oplossing” (zie zorgvuldigheidseis nr. 16). In de relatie tussen een patiënt met een psychische stoornis en diens psychiater verdient ook het fenomeen van de overdracht en de tegenoverdracht speciale aandacht. Het gaat daarbij om de invloed op de beslissing van de psychiater van diens eigen (al dan niet onbewuste of irrationele) gevoelens. Dat is een aspect waarop in dergelijke gevallen ook in de door de wet voorgeschreven onafhankelijke consultatie moet worden ingegaan.”
Bron: http://knmg.artsennet.nl/?p=caxv&uri=AMGATE_6059_100_TICH_R1565941101592683Het genoemde aantal patiënten met een chronische psychische aandoeningen dat jaarlijks tevergeefs de psychiater om hulp bij zelfdoding vraagt, lijkt me aan de lage kant… maar staat in feite los van de idee om euthanasie en donorschap te combineren. Het blijft aan de arts om de situatie in te schatten en die inschatting zou niet (moeten) veranderen door die combinatie.
Wat ik me wel voor zou kunnen stellen, is, dat nadat besloten is tot euthanasie, er een gesprek volgt over donorschap.
Vergelijkbaar met gesprekken die met nabestaanden worden gevoerd na het overlijde van dierbaren.
Nadat… niet eerder.En naar aanleiding van je “Degenen die mensen verbieden te sterven, worden al veel te lang in de watten gelegd.”
Mensen verbieden te sterven is zinloos, maar dat betekent niet dat je niet zorgvuldig moet zijn en blijven bij het bepalen van wanneer wel en wanneer geen euthanasie… zonder andere argumenten dan je professionele inschatting als arts.» Posted By HenK On March 10, 2009 @ 04:25
Moeder, deze zin: ” Het verdriet over haar dood is niet anders dan als een niet-zelfgekozen dood een eind aan haar leven had gemaakt.” geeft me het gevoel dat je weliswaar net begonnen bent met het verwerken, maar dat je op de goede weg bent.
Een kind verliezen lijkt me, onder welke omstandigheid dan ook, zo ongeveer het ergste wat een mens kan overkomen en het is goed dat je het niet zwaarder maakt dan het al is.
Je hebt, zoals dat heet, gedaan wat je kon…
Vanuit die gedachte kun je, hoop ik, verder. Met, zoals Darella schrijft, vele gedachtes die nog zullen volgen.Heel veel sterkte toegewenst !
» Posted By HenK On February 26, 2009 @ 06:03
Magnani, je hebt psychische problemen. Niet iets om je voor te schamen.
En je hebt besloten om te proberen daar iets aan te doen. Da’s zeker niet iets om je voor te schamen.
Dat anderen er moeite mee hebben, is eigenlijk meer hun dan jouw probleem. Helaas kan het indirect ook jouw probleem worden… maar dat moet je zien als een onrechtvaardigheid in onze samenleving, zoals er wel meer zijn.
Klein voordeel van deze tijd, er zijn inmiddels zoveel mensen met een ‘psychiatrisch verleden’ dat je je, in vergelijking met vroeger, geen uitzondering meer hoeft te voelen. Dat hoefde natuurlijk toch al niet, maar een halve eeuw geleden keek men toch anders naar iemand die in behandeling was geweest bij een psycholoog of psychiater.
En waar het je vraag betreft…
Beter een gestoorde moeder, die zich dat bewust is en er iets aan probeert te doen, dan een gestoorde moeder die naar buiten toe de schijn ophoudt ‘normaal’ te zijn, maar in feite een tikkende tijdbom is…
Waarmee ik niet wil beweren dat jij een tikkende tijdbom zou zijn, want daarvoor ontbreken mij de deskundigheid en het inzicht in jouw situatie.Doorzetten en zelf blijven nadenken, Magnani !
Het ga je goed !» Posted By HenK On February 08, 2009 @ 06:29
En Joan, alhoewel ik over het algemeen moeite heb met zijn opstelling, ben ik het niet eens met jouw kwalificatie.
Ik heb niet het gevoel dat hij ‘onecht’ is en zich superieur voelt.
Misschien heeft hij iets minder ‘invoelend vermogen’, heeft hij meer moeite met het accepteren dat in leven blijven niet het ultieme doel is van alle medemensen.Waarom hij schrijft, wat hij schrijft… waarom hij reageert, zoals hij reageert… Dat weet ik ook niet, daarvoor ken ik hem niet goed genoeg. Maar dat geldt voor iedereen die hier schrijft.
We reageren op datgene wat anderen van zich laten zien, we reageren op teksten en ik denk dat je voorzichtig moet zijn om, gebaseerd op die teksten, etiketten te gaan plakken…Al valt me dat bij Juzo niet altijd mee… maar dit terzijde. :-)
» Posted By HenK On February 03, 2009 @ 06:06
Darella, het is niet meer dan logisch dat je er met al je begrip, je verstandelijk vermogen en je kennis soms amper tegenop kan.
De tijd heelt alle wonden is onzin, maar jouw wonden zijn nog wel erg vers.
Persoonlijk vind ik het al een goed teken dat je oog hebt voor het lijden van je oma. Puur rationeel, waar je nu dus niets aan hebt, is de dood van jouw vader voor haar nog tegennatuurlijker. Kinderen ‘horen’ hun ouders te begraven, niet andersom.
Ik hoop dat je oma en jij elkaar tot steun kunnen zijn.
Jullie hebben allebei een boek met herinneringen waar geen nieuwe meer aan zullen worden toegevoegd. Gezamenlijke herinneringen met een zoon en met vader.
Gezamenlijke herinneringen met hen die ons dierbaar zijn, onze kostbaarste ‘bezittingen’.
Zodra je je dat echt realiseert (accepteert), zul je je langzaam maar zeker beter gaan voelen.
Langzaam maar zeker, Darella, gun jezelf tijd. Tijd om weer in balans te komen.» Posted By HenK On February 03, 2009 @ 05:41
Karel, je schrijft:
“John sorry hoor maar in verschillende reacties die ik van jou lees en je zou mijn broer zijn zou je me waarschijnlijk regelrecht terug de flat opgepraat hebben.”De manier waarop je schrijft over de begrip- en liefdevolle benadering van je broers en deze reactie ten opzichte van John geven mij toch de indruk dat je sterker aan het leven hangt dan je zelf denkt.
Hun respect voor jouw keuze maakt het jou moeilijker.Je voelt je niet waardeloos, bent niet depressief, ziet jezelf als een lieve
en zorgzame man. Je houdt van het leven, bent gek op muziek, kan gefascineerd naar de natuur kijken en vindt het heerlijk om je kat te horen/voelen spinnen (allemaal je eigen woorden).Wat je ook schrijft: “Soms word ik knettergek van die discussie in mijn hoofd. ”
Met het risico dat ik schrijf wat je niet wilt lezen: Misschien zou je daar toch eens wat langer met een professional over ‘moeten’ praten of, wanneer je daar absoluut niets voor voelt, die discussie eens voor jezelf op papier ‘moeten’ zetten.
‘Moeten’, want je moet natuurlijk niets.» Posted By HenK On February 02, 2009 @ 04:56
Magnani, je vraag om een goeie tip vind ik moeilijk te beantwoorden…
Ben je bang voor het onbekende ? Daar houden ze bij het behandelcentrum gegarandeerd rekening mee en niemand verwacht van je dat je onmiddellijk ‘meedoet’.
Ben je bang dat er teveel bovenkomt ? Mocht dat zo zijn, dan is daar de beste plaats dat dat je kan overkomen. De behandelaars en medepatiënten weten dat je er niet komt voor de gezelligheid.
Ben je bang voor een eventuele behandeling ? Dat is niet nodig, want (uitzonderingen daargelaten) je houdt de regie in eigen hand.
Ben je bang dat het resultaat tegen gaat vallen ? Ook niet nodig, want -anders dan bij sommige andere medische behandelingen – de kans dat je je na de therapie slechter voelt dan ervoor is bijna verwaarloosbaar.
Verwacht er geen wonderen van en gebeuren die toch: Prachtig.Wees trots op jezelf. Op de manier waarmee je naar jezelf durft te kijken, op het geen genoegen nemen met de situatie, op het feit dat je erover kunt (durft te) praten.
Zie het als een kans op verbetering, een kans die je niet wilt/mag laten schieten.
Ik heb, zoals ik onder 68 al schreef, niet echt veel baat gehad bij mijn opname (behalve misschien, dat ik er daardoor nog ben… maar dat zie ik niet altijd als ‘baat’). Maar ik heb van dichtbij gezien dat anderen wel opknapten en waarom zou dat jou niet overkomen ?
Over borderline/ERS, waar je eerder over schreef, is in ieder geval steeds meer bekend… ook over hoe het behandeld kan worden… als jij dat wilt.Met die laatste woorden laat ik meteen ook zien, waar ik ooit toch wel enige angst voor had. Ten onrechte.
Mijn tip: Gun jezelf de tijd om vertrouwen te krijgen in de behandeling.» Posted By HenK On February 02, 2009 @ 04:07
Magnani, sterkte en vooral ook succes toegewenst bij de dagbehandeling !
Dansen, of een andere vorm van recreatief bewegen, maakt je letterlijk en figuurlijk losser. Mensen die samen dansen (of sporten) zijn/worden minder geremd wanneer ze met elkaar praten.
En het behandelteam haalt er ongetwijfeld ook nog wat informatie uit.
Zoals ze dat ook kunnen doen met de resultaten van creatieve bezigheden als schilderen en tekenen, maar ik weet niet of dat ook onderdeel uitmaakt van de dagbehandeling van Lentis.Hoe dan ook, dit kan een flinke stap in de goede richting worden !
Laat, wanneer je tijd en zin hebt, nog eens ‘horen’ hoe het je vergaat. Bij een dagbehandeling ben je niet afhankelijk van het feit of je bij Lentis de beschikking over een computer hebt, dus dat hoeft geen belemmering te zijn.
» Posted By HenK On February 01, 2009 @ 04:06
Na wat je schrijft, Darella, kan ik niet anders dan beginnen met het herhalen van wat ik eerder schreef: ergens begrip voor hebben is iets anders dan ergens vrede mee hebben.
Dat jij, zo kort na zijn zelfgekozen dood al zoveel begrip kunt opbrengen zegt veel over de band die je vader en jij met elkaar gehad moeten hebben. Die band maakt tegelijkertijd dat het je nu “onnoemelijk zwaar” valt, dat het je nu moeite kost hem zijn besluit niet kwalijk te nemen, dat je hem niet wilt missen.
Volkomen logisch ! Het zou vreemd zijn wanneer je er op dit moment anders tegenover zou staan.
Gun jezelf tijd, Darella. Tijd om je vader weer meer te laten zijn dan de man die je in de steek liet. Tijd om de manier waarop minder overheersend te laten worden.
Tijd om de mooie gezamenlijke herinneringen op de voorgrond te laten komen. Vertrouw erop, die tijd komt.» Posted By HenK On February 01, 2009 @ 04:05
Sorry hoor, maar reageren op een reactie, terwijl je niet hebt gelezen waar met die reactie op gereageerd wordt, zou je ook ‘weird’ kunnen noemen.
Karel schreef:
” Mijn levensdoel een vrouw zoeken mooi leuk als ik Tom Cruise was maar niet voor Karel.” en “Voor Tom Cruise staan ze met een spandoek met kan ik een zoen van je krijgen tja en hij is ook de rotste niet.”Met John’s reactie kon ik het (dit keer) wel eens zijn !
“Iedereen hier reageert vanuit zijn eigen beleving “;
“Ik hoop van harte…” (minder ‘dwingend’)
en een vraagteken achter “anderen inschakelen om jou te helpen een vrouw te vinden”.Nee, een pluim voor John en ik sluit me aan bij zijn laatste woorden: Heel veel goeds voor Karel !
» Posted By HenK On January 31, 2009 @ 05:32
Karel:
“Hoe gelukkig ik ooit zou worden nooit zal ik vergeten hoe ik mij voelde 18 hoog en de weg er naar toe. De wanhoop toen ik met de lift terug naar beneden ging en niet de snelste route.” en
“Mijn angst: 90 worden en dan nog steeds zeggen was het maar in 93 gelukt.”Wat je in 1993 meemaakte, blijft als een schaduw over je heen hangen. Je had al zo veel niet mee hoeven te maken, als je toen maar had doorgezet, en wat komt daar allemaal nog bij ? Je bent geen “Tom Cruise” en een gesprek gaande houden kun je ook al niet…
Beste Karel, je lichaam nam toen de lift naar beneden, maar je geest is op de dakrand blijven staan. En nu is de vraag: Is het mogelijk om de geest bij je lichaam te krijgen of moet het lichaam terug naar de geest ?
Die vraag zul je zelf moeten beantwoorden.
Zo lang je die vraag niet voor jezelf beantwoord hebt, zul je argumenten blijven zoeken en vinden waarom het moeilijk/onmogelijk is om een nieuwe partner te vinden.
John schreef dat ik ‘zei’ dat je waardeloos was, niets meer aan te doen.
Ik bedoelde, dat ik me voor kon stellen, dat jij jezelf waardoloos voelt en dat je, wanneer je dat gevoel niet kwijt kunt raken, er een einde aan zou maken.
Ik hoop dat dat niet gebeurd, heb er geen vrede mee, maar mocht je er niet uitkomen…. begrip, respect.» Posted By HenK On January 29, 2009 @ 04:31
John:
“Het wordt hier lief gevonden als je tegen iemand zegt: ik kan me voorstellen dat je er een eind aan maakt. Maar zeg je dan niet tegelijk: je bent inderdaad waardeloos, niets meer aan te doen.”Dat zeg ik niet, John. Wat ik wel zeg, is: Ik kan me voorstellen dat iemand zich zo lang zo waardeloos voelt, dat hij er een einde aan wil maken. Daarmee zet ik de deur open voor een gesprek, wanneer de ander dat wil.
Ik wijs hem niet af, val hem niet lastig met mijn verhaal en ga er ook niet vanuit dat hij niet zelf al heeft nagedacht over de reden en mogelijke oplossingen.
Ik val ook niet tegen jou uit, maar zet vraagtekentjes achter jouw benadering. Ergens begrip voor en vrede mee hebben zijn hierbij twee totaal verschillende benaderingen.» Posted By HenK On January 29, 2009 @ 03:59
John, je reactie is een mooi voorbeeld van wat Karel beschrijft:
“Dit is mijn verhaal maar ik ken verschillende mensen die ook niet meer willen leven en die hebben een heel ander verhaal en bij sommige denk ik is dat alles maak je je daar druk om maar dat is niet aan mij het is hun rede en vooral met hun gevoel.”Voor hem is een vriendin bijna letterlijk van levensbelang. Dat is zijn gevoel.
Jij lijkt heel anders met een gebrek aan genegenheid om te kunnen gaan. Dat is jouw gevoel.
In je reactie, en ook in eerdere reacties, kan of durf je niet mee te gaan in zijn gevoel, maar kom je onmiddellijk met hoe jij er vanuit jouw gevoel tegenover staat.
In dit specifieke geval op een manier, waarbij ik even denk: arme John.
Even, want daarna realiseer ik me, dat ik bij die gedachte hetzelfde doe als waarvan ik jou ‘beschuldig’.En Karel, ik moet ook niet denken aan een leven zonder genegenheid en hoop dat daar voor jou snel verandering in zal komen. Je weet dat dat kan, hebt de ervaringen en herinneringen en er is geen reden waarom het niet opnieuw zou gebeuren.
Mocht je daar echt geen vertrouwen in hebben en een leven zonder genegenheid niet meer aankunnen, dan kan/wil ik alleen maar schrijven dat ik me voor kan stellen dat je er een einde aan maakt.
Het is jouw gevoel, jouw keuze. Dat was het in 1993 en dat is het nog steeds.
Hoe dan ook: Sterkte !» Posted By HenK On January 28, 2009 @ 03:23
Mooie woorden, ik moet hierbij denken aan de tekst van “Imagine” en het oeroude rijmpje:
Ach, waren alle mensen wijs
en deden daarbij wel,
dan was d’aard een paradijs
Nu is het vaak een hel.Ik ben met je eens dat het aantal zelfmoorden in ‘een ideale wereld’ lager, wellicht zelfs veel lager zou liggen. Helaas kent de diersoort mens een aantal eigenschappen die het ontstaan van ‘een ideale wereld’ onmogelijk maken.
Jij zult dat waarschijnlijk een “zwartgallige levenskijk” vinden, voor mij is het realisme. Mensen blijven mensen, John. Daar verandert ook Paul Haenen, in welke rol dan ook, niets aan. Ik ben inmiddels iets minder idealistisch dan in de zestiger jaren…Ik herhaal mijn harde stelling:
Nabestaanden moeten de keuze van hun dierbare leren accepteren en respecteren en zichzelf niet te groot maken. Er is geen sprake van schuld en het is meestal niet te begrijpen.Ik weiger hen die de keuze maakten een trap na te geven, in welke vorm dan ook. Let wel, respect hebben voor een keuze is iets anders dan er ‘genoegen mee nemen’.
En ik weiger me schuldig te voelen voor de keuze die anderen maakten.M’n persoonlijke houding kun je lezen in bericht 12 van deze thread. Dat gedichtje is mijn ‘boodschap’ voor hen die eraan denken om er een punt achter te zetten.
En ik ben er, zwartgallig of niet, nog steeds.» Posted By HenK On January 27, 2009 @ 04:17
John, ik begrijp je houding, maar heb moeite met de stelligheid waarmee je jouw mening verkondigd.
“Nooit of te nimmer respecteren”. Ik had het niet over het respecteren van de daad, maar over het respecteren van de keuze.
“Het probleem is volgens mij niet hun leven, maar de manier waarop ze behandeld worden door anderen.” Dat zal ongetwijfeld ook voorkomen, maar zeker niet altijd.“Ontdaan van alle romantiek…” ? Ik geloof niet dat ik zelfmoord op welke wijze dan ook met een romantisch sausje heb bedekt en uitgaand van “het doden met voorbedachten rade” is zelfmoord moord.
Maar zoals ik me voor kan stellen dat iemand tot moord kan komen, kan ik me ook voorstellen dat iemand het leven letterlijk niet meer aankan.Heb je overigens dezelfde stellige mening over abortus en euthanasie ?
» Posted By HenK On January 26, 2009 @ 04:48
Veel vragen… maar maar één vraagteken…
“En waarom moeten wij iemand die rondloopt met de gedachten aan een daad van horror met zijden handschoentjes aanpakken?”
Omdat dat soms de beste methode zou kunnen zijn…Maar goed…
Het is duidelijk dat jij je niet kunt voorstellen dat er mensen zijn die minder aan het leven hangen dan jij. Die het leven letterlijk moe zijn, die geen zin meer hebben om de rit uit te zitten. Om welke reden dan ook.
Het is een “daad van horror” en er is nooit een voor jou begrijpelijke, doorslaggevende reden voor.
Ik vraag me (mijn vraagtekentje) na al je reacties hierboven af:
Zou John bang zijn, zich zorgen maken over zijn eigen sterfelijkheid, over de mogelijkheid dat hij het ooit ook niet meer ziet zitten ?Harde stelling:
Nabestaanden moeten de keuze van hun dierbare leren accepteren en respecteren en zichzelf niet te groot maken. Er is geen sprake van schuld en het is meestal niet te begrijpen.
Dat laatste is niet vreemd, want de overgrote meerderheid ‘hangt aan het leven’… gaat altijd op zoek, puur natuurlijk, naar lichtpuntjes.
De overgrote meerderheid…» Posted By HenK On January 24, 2009 @ 05:17
Het was mooi om te zien/horen, dat het Marjolein ten tijde van de opname van het programma goed ging en ik kan alleen maar hopen dat het haar goed blijft gaan.
Het is niet zo dat ik ‘blij’ ben of me neerleg bij al die zelfmoord(poging)en.
Maar ik weiger hen die het echt niet meer aankunnen een trap na te geven…“Door zelfmoord te plegen zeg je naar mijn idee: de wereld heeft het voor mij verpest, of mijn handicap, ziekte of depressie heeft het voor mij verpest.”
Dat kan, maar je kunt er, ook zonder er de wereld of wie/wat dan ook de schuld voor te geven, genoeg van hebben.
Genoeg van eenzaamheid/somberheid/vermoeidheid/pijn/uitzichtloosheid/enzovoorts.
Zelfmoord is niet per se een aanklacht tegen iets of iemand.
Niet iedereen is geschikt voor een leven in ons aardse paradijs. Ook/zelfs/juist niet tussen mensen die ze in leven willen houden.
Er zijn momenten dat je niet wilt horen dat “het leven geweldig is”, dat het “altijd beter kan gaan”, dat de ander het (of erger) ook heeft meegemaakt en er weer uit is gekomen.
De momenten dat iemand die stil naar je wil luisteren en jou in je waarde laat je op andere gedachten kan brengen.
Zo ging het ook met Marjolein… die maakte uiteindelijk ook haar eigen keuze.» Posted By HenK On January 10, 2009 @ 07:12
Voor wie vol in het leven staat, zal het altijd onbegrijpelijk blijven, dat er mensen zijn voor wie het genoeg is geweest.
Mensen, die het niet meer willen uitstellen, niet meer willen praten.
Mensen, die voorbij zijn aan het stadium van denken over wat zij anderen aandoen of er zelfs van overtuigd zijn dat zij die anderen, misschien op termijn, verlossen van hun aanwezigheid. Dat dat niet zo is, kunnen ze zich niet meer voorstellen.Mag je, aan de andere kant, van iemand verwachten dat hij/zij blijft leven voor jou ? Wie ben je, dat je zijn/haar leed kan inschatten ?
Leed is sowieso niet met elkaar te vergelijken.
En waarom hebben ‘we’ zoveel moeite met de onomkeerbare keuze van de ander ? Omdat we, bewust of onbewust, het gevoel hebben te zijn tekortgeschoten ? Omdat ‘we’ zelf moeite hebben met ‘onze’ sterfelijkheid ?
Achter iedere zelfdoding (zelfmoord. Welk woord er gebruikt wordt, maakt mij verder niets uit) zit een ander verhaal. Dat verhaal kan het, wanneer je je er met een open geest in verdiept, acceptabel maken.
Maar je moet dan wel je eigen gevoelens los weten te laten.
Niet gemakkelijk, maar volgens mij wel de juiste manier van ermee omgaan.» Posted By HenK On January 09, 2009 @ 05:17
Waarom schrijf ik altijd ‘s nachts ?
Daar schreef ik jaren geleden het volgende gedichtje over:
De Nacht
Het is de ideale tijd
om jezelf te leren kennen.
De beelden komen ongestoord,
soms doet dat wel eens pijn.Het valt niet altijd mee
om aan jezelf te wennen.
Onder de sterrenhemel:
onvolmaakt en klein.Dan komen er gedachten,
die lijken niet van jou.
Geluiden klinken helder,
verdwenen is de kou.Je reist door tijd en ruimte
en overal is thuis.
Daaraan komt plots een einde,
de zon brengt daglichtruis.‘Door omstandigheden’ ben ik een nachtdier geworden en nu zou ik niet anders meer willen. Ik ga slapen wanneer ik eraan toe ben… lig nooit wakker… en heb nog nooit een slaappil genomen (gelukkig maar, want ze worden niet meer vergoed door de ziektekostenverzekering ;-) ).
Nieuwsgierigheid is trouwens ook een goed teken, Magnani.
Jij komt er wel, dit wordt jouw jaar !Ik zie overigens morgen weer een psychiater… wanneer m’n dochter langs komt. Niet als dokter, maar als dochter. :-)
Maar ze houdt me wel op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen… wanneer de kleindochters niet teveel aandacht vragen.
Mijn “eerste pilaar” is dik in orde.» Posted By HenK On January 01, 2009 @ 04:16
«« Back To Stats PageDe film heb ik niet gezien, maar met borderline/ERS zou je in ieder geval een duidelijke diagnose hebben van een stoornis waarvoor steeds betere medicijnen en behandelingen ontwikkeld zijn en worden.
Wanneer je “Wat is borderline ?” op de site van de borderline-hulpgroep http://www.borderline-hulpgroep.com/borderline.html leest, zul je ongetwijfeld veel van je eigen ervaringen terugvinden.Heel goed dat je over je angst en probleem met om hulp vragen bent heengestapt… en het nu zelf aan anderen aanraadt.
Sterkte (nogmaals) bij het werken aan jezelf… voor jezelf.
Ook voor jou: Een zo gelukkig en gezond mogelijk 2009 toegewenst !» Posted By HenK On December 31, 2008 @ 03:52