Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By CiNNeR (Darella)
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
@Joan: Eigen iniatief klinkt bekend, eerder kan ik me niet voorstellen dat je met de manier van communiceren die je hier tentoon spreidt lang een baan zal vasthouden. Want buiten dat je je persoonlijke irritaties bar snel hoogtij laat vieren en mensen makkelijk afdoet als leugenaars en zielepieten, ben je zeer inconsequent in je standpunten en laat je een enorm gebrek aan argumenten zien. Dat voor iemand die zegt o.a. in de zorg, bij een krant, als beleidsmedewerker, in het hoger onderwijs én als jurist bij de sociale dienst gewerkt te hebben.
Het begint zelfs wat ongeloofwaardig te worden he Joan. Naast vele pensioenbreuken zou je een enorm CV vol opleidingen achter de rug moeten hebben. Wellicht is de waard zoals zij de gasten vertrouwd.
Daarnaast doe je veel moeite om anderen en in dit geval mij opmerkingen in de schoenen te schuiven die niet zijn gemaakt en standpunten die nergens terug te vinden zijn. Nergens heb ik gesteld dat hardwerkenden die daardoor geen aanspraak kunnen maken op regels en in de problemen komen of erg weinig overhouden, terecht nergens aanspraak op kunnen maken. In tegendeel heb ik je vele voorbeelden gegegeven hoe juist iedereen tussen regels door kan vallen en in problematische situaties terecht kan komen. Van een juriste zou je wat beter lezen verwachten.
“Want nog even tot slot, Sjaak, ik zie meestal niet in waarom je niet gewoon zou kunnen werken, ook al ben je ziek. Ziekte hoort bij het leven van iedereen. Bij de dingen die elk mens gemeen heeft behoort dat tijdens het leven ziekte zal optreden, en dat je uiteindelijk dood zal gaan. Daarom hoort ook de zorg voor anderen bij elk leven. Iedereen heeft minimaal ouders die ziek en gebrekkig worden en dood gaan, en dat is het minimum. De meesten hebben natuurlijk ook verdere familie, kinderen, vrienden. Het irriteert mij ook dat vaak wordt gedaan of mensen die niet werken dat soort sores er niet bij hebben. Natuurlijk wel. Alleen doen ze dat er gewoon bij.”
Zou er hard om lachen als je er niet een enorme triestheid mee tentoon zou spreiden. Je hebt het over ouders, kinderen, familie en vrienden die ziek worden en zorg nodig kunnen hebben. Maar tegelijkertijd is niemand zo ziek dat er niet hard gewerkt kan worden. Ik was iemand’s kind en ben iemand’s familie, partner en vriendin. Ik ben de sores van mensen die hard werken en ik ben degene die ‘ze er gewoon bij doen’.
Blijkbaar heb je toch ook weinig vertrouwen in je eigen sociale zekerheidsstelsel en het toezicht wat erbij hoort. Ik ben gewoon gekeurd en herkeurd, heb ook de strengere nieuwe herkeuring gekregen en er is een reden waarom ik 100% ben afgekeurd.
Zal ook een afrondende reactie geven en je verder links laten liggen. Ik kots op mensen zoals jij. Mensen die een misplaatst soort jaloezie vertonen voor degene die thuis zit, alsof het hemels zou zijn. Die denken dat arbeidsongechiktheid draait om lekker uitslapen en de hele dag soaps kijken of iets. Alsof met ziekte en arbeidsongeschiktheid elke ambitie, werklust en zingeving in dunne lucht verdwijnt en er een parasiet voor in de plaats komt. Mensen die voor het gemak negeren dat arbeidsongeschiktheid meer is dan niet kunnen werken, alsof beperkingen alleen gelden onder kantooruren en daarna het feest kan losbarsten.
Het meest kots ik op de totale bevooroordeeldheid die je laat zien. Zonder dat je me kent en zonder dat je weet wat ik mankeer neem je een kijkje in je glazen bol en weet het vanzelfsprekend allemaal beter. Jij werkt hard om het sociale zekerheidsstelsel in stand te houden en dat doe je zogenaamd met plezier, maar blijkbaar alleen met plezier zolang niemand er gebruik van hoeft te maken.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 07, 2009 @ 15:10
@Joan: Goh, ik bespeur een zekere schizofrenie bij je. Of was het je tweelingzuster die in reactie 7 nog zei “Dan is er de veel omvangrijker groep van de “het zal mijn tijd wel duurders”. Die boeit het ook niet echt. Als je zelf niks misdaan hebt, dan is het een veilige gedachte dat al die andere slechterikken betrapt kunnen worden. Dat er misschien wel eens iets fout kan gaan? De meeste mensen denken, tot het moment dat ze hem inhuren, dat zij zelf nooit een advocaat nodig zullen hebben. Slecht nieuws is voor de anderen, niet voor jezelf. Dus degenen bij wie het fout gaat ook al kunnen ze er niks aan doen, ja, dat zeggen ze maar. Denken ze, terwijl ze begrijpend knikken tegen de betrokkenen.”
Je toont je meer een mens van het type ‘boeit niet, ‘zal mijn tijd wel duren’ en ‘dat zeggen ze maar’ dan je verderop probeert te pretenderen. Het is waar als jij het hebt gezien en anders is het onzin als het niet gelogen is. Vraag me af waarom je zo vaak van baan bent gewisseld. Werden werkgevers je sarcasme beu?
Brand het kaarsje maar voor jezelf. Je zal het nodig hebben met zo’n zwartgallig beeld over je medemens.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 07, 2009 @ 03:32
@Joan: verder hoef je niet te klagen, zielig te doen of aandacht te vragen om mensen ertoe te bewegen het simpelweg heel rot voor je te vinden hoe dit voor je is uitgepakt. Zonder die projectontwikkelaar met oog op de grond waar je op woonde, had je er nu heel anders en een stuk bestendiger bij gezeten. Dat vind ik net zo goed ronduit naar voor je.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 06, 2009 @ 17:02
@Joan: mocht je toch nog eens langshoppen: je hebt zelf in een eerdere reactie aangegeven dat je 40% op je aandelen verloren hebt en geen ander huis meer kon kopen. Ik vermoed dat Sjaak daar aan wilde refereren en dus ben ik daar op in gegaan, weinig te maken met vermeende glazen bollen in huis :)
Ik begrijp vooral gewoon niet waarom je je zo boos maakt. Ik heb jouw woorden dat Nederland een goed land is om geboren te worden nergens betwist. Ik heb alleen aan willen vullen dat het systeem hier wel aan het afkalven is en er zelfs hier een groep mensen is die het inmiddels echt moeilijk heeft. Een nuancering, omdat dat in mijn ogen een vergeten groep is. Je hoeft het daar niet mee eens te zijn maar het maakt me niet tot een half gare waar maar eens op ingehakt mag worden.
Je bent heel openhartig over jezelf. Ik zal vertellen waarom ik naar ervaring meen dat je makkelijk tussen wal en schip kan vallen zodra je enigzins uitzondering bent.
Chronisch ziek had ik aangepast werk gevonden wat ik van huis uit kon doen. Mijn partner kocht een appartement, ik kon niet meegaan in de koop omdat ik slechts wat bijverdiende en wegens ziekte een levensverzekering ondoenlijk was. Wel had ik geinformeerd of ik binnen bepaalde termijn terug zou kunnen verhuizen naar mijn oude woonplaats en dat was x jaar mogelijk. Mijn partner wilde vrij plotseling uit elkaar en verbrak de relatie waardoor ik op zoek moest naar eigen woonruimte en een aanvullend inkomen. Toen bleek dat de regels binnen mijn oude woonplaats aangepast waren, ik kon dus niet meer terug. Omdat ik vanuit thuis werkte had ik geen ‘standplaats’ en kon daarom me inschrijven bij een gelimiteerd aanal gemeentes en woningbouwcoorporaties. De kortste wachtlijst toen was zeven jaar. Urgentiebewijzen was kort daarvoor afgeschaft. Partculiere iniatieven kon ik niet terecht, omdat mijn inkomen te laag was, je krijgt dan namelijk geen woonvergunning. Een aanvullende uitkering op mijn salaris kon ik niet aanvragen, omdat ik zonder woonruimte ingeschreven bleef bij mijn partner en zijn salaris mij natuurlijk geen recht op toevoeging gaf. Bovendien had hij gedurende de relatie zorgplicht opgebouwd. Echter is dit een papieren zorgplicht: hij kon er niet aan gehouden worden en de zorgplicht kon ook niet afgedwongen worden bij de rechter, echter wordt dezelfde zorgplicht wel gebruikt in de regels voor toevoeging en bijstand. Zo werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Het GAK vertelde mij letterlijk dat ik op straat zou eindigen. De maatschappelijk werker die ik uiteindelijk bezocht ging huilen omdat er meer van dit soort gevallen waren maar hij werkelijk niets voor me kon doen. Ik had uiteindelijk twee opties: proberen illegaal een kamer te huren bij iemand zonder mij in te schrijven en daar een pijljaar onontdekt blijven wonen. Na dat jaar zou ik dan wat rechten opgebouwd hebben en van daaruit verder kunnen gaan. Of op straat belanden, aankloppen bij een opvanghuis waarna ik op een gegeven moment geholpen zou kunnen worden voor begeleid wonen. Rechts- of linksom was ik van de een op de andere dag dakloos geworden
Ik heb toen enkele maanden uit een reistas geleefd bij vrienden om tenminste mijn werk te kunnen behouden, op de computer had ik wel een stopcontact en een computer nodig om mijn werk te kunnen doen. Nog steeds ziek en alleen maar in de problemen, verloor ik deze vrienden overigens vrijwel allemaal. Toch had ik mazzel, op zoek naar een kamer om illegaal te gaan wonen leerde ik iemand kennen waar ik zeer goedkoop een kamer kon huren. Vanaf toen kon ik wat meer gaan werken en ging aardig genoeg verdienen om het zonder instanties te kunnen doen.
Enkele maanden later kreeg ik er een chronische aandoening bij en moest mij ziekmelden. Ik werd onmiddelijk ontslagen en men weigerde me mijn contract uit te betalen. Er volgde een arbeidsconflict over wie mijn ziektewet uit moest betalen en over het ontslag. Tegelijk zat ik wel geheel zonder geld en de vriend kon niet alles voor me betalen. Ik werd door de advocaat naar de sociale dienst verwezen voor een overbruggingslening op bijstandsniveau. Dat werd afgewezen. Mijn huur was volgens hen te laag en dus werd het bestempeld als charitas, waarop volgde dat de vriend mij in zijn geheel moest gaan verzorgen onder dezelfde charitas. Bovendien had ik een doorlopend krediet wat op nul stond, dat mocht ik eerst gaan lenen. Er werd bij gemeld dat als ik naar de rechter zou stappen, ik de zaak zou winnen en alsnog een overbruggingskrediet toegewezen zou krijgen. Dit ging echter enkele maanden in beslag nemen en bracht vor mij kosten met zich mee.
Uiteindelijk heb ik mijn volledige krediet moeten lenen en vervolgens won ik mijn arbeidsconflict. In plaats van de ziektewet te vervolgen kreeg ik al een WAO-keuring en werd 100% afgekeurd voor de WAO. Vanwege mijn leeftijd niet 70% van mijn inkomen maar van 70% van het minimumjeugdloon, ik daalde in een klap zestig procent in inkomen. Inmiddels woonde ik samen met mijn huidige vriend maar hij werd weggereorganiseerd en daalde in salaris. Samen zaten we plots net iets boven bijstandniveau. Maar de vaste lasten verlagen niet mee. Na aftrek van vaste lasten hielden we vijf euro tekort over voor boodschappen. Toevoeging had ik vanzelfsprekend geen recht op, we zaten net boven bijstandsniveau. Huursubsidie kregen we niet omdat mijn partners werkeloosheid werd beschouwd als tijdelijke situatie, we moesten minstens een pijlaar doorkomen voor we een nieuwe aanvraag mochten doen. Bovendien hadden we geen hoge huur, later hebben w ehet dus ook niet toegekend gekregen. Kwijtschelding voor waterschap of lokale belastingen kregen we niet, ik betaalde immers een krediet af (en een studielening) en belasting gaat voor elke andere lening. We hebben een lange periode enorm veel geld van familie en vrienden moeten lenen om de huur te kunnen blijven betalen. Nu vele jaren later betalen we nog steeds af aan dit debacel.
Bovenstaande lijkt me met recht geen luxeprobleem of een kwestie van eigen schuild door hang naar luxe. Ik heb het al nooit breed gehad, ben in mijn leven tweemaal op vakantie geweest in mijn jeugd en kleding en meubels waren gekregen of van de kringloop. Abonnementen heb ik nooit gehad en voor beweging ga ik wel wandelen in het park. We eten nooit in een restaurant, plannen geen uitjes en hebben ons stinkende best gedaan het te redden. Het sociale vangnet was simpelweg niet voor me weggelegd omdat ik overal een uitzondering op vormde, voornamelijk door mijn ziektes.
Ik ben er prima uitgekrabbeld en het is allemaal erg goed gekomen, maar niet bepaald dankzij ons systeem. En helaas ben ik bij lange na niet de enige die door uitzondering net tussen de regels door valt. Zoals de vriendin die ik eerder noemde afstevend op een uitzichtloze situatie. Voor die mensen probeer ik berichten dat Nederland een waar paradijs is, enigzins te nuanceren. Al gaat het niet om miljoenen maar enkele tienduizenden die dit overkomt, in mijn opinie leven we in een te welvarend land voor dit soort taferelen. Ongeacht dat het hier over het algemeen zeer goed vertoeven is (financieel dan, qua mentaliteit vraag ik me het wel eens af) en in andere landen veel grotere problemen spelen.
En zoals gezegd kan je je bekommeren om anderen zonder het zelf mee te maken. Ik vind het persoonlijk afschuwelijk dat geestelijk gehandicapte jongeren niet terecht kunnen in de zorg en daarom maar tijdelijk in een gevangenis worden geplaatst. Ook niet een meerderheid maar het feit dat het een groepje gehandicapten overkomt moeten we toch niet willen? Of dat melkboeren massaal de pottenbak in gaan omdat er simpelweg een habbekrats voor de melk betaald wordt. Dat steeds meer ouderen en gehandicapten geen of te weinig hulp krijgen omdat de politiek zo nodig marktwerking in de zorg wilde hebben en dat personeel in verzorgingshuizen totaal machteloos tegen de bierkaai aan het vechten is.
Allemaal treft het nu nog minderheidsgroepen. Maar die minderheden beginnen al aardig bij elkaar op te tellen en de politieke stoomtrein raast onverkort verder op nog meer afkalving. Jij mag het gklaag en gezeur vinden, ik maak me er zorgen over.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 06, 2009 @ 16:59
@Sjaak: ik neem aan dat je refereert aan Joan’s verlies op beleggingen waardoor ze geen huis kan kopen. Het is ook niet dat ik haar dat verlies gun en zeker komt dat hard aan en is het niet even aan te vullen. Maar er zit een chronologische volgorde in de discussie en ik vond het simpelweg een vreemd voorbeeld om tegenover mijn nuancering/aanvulling te plaatsen over voedselbanken en huisuitzettingen.
Wat bedoel je met het onderling wantrouwen in deze discussie?
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 04, 2009 @ 06:28
Joan: “En ik begin het een beetje erg zat te worden, het soort mensen dat zwelgt in het eigen leed, maar iedereen die gewoon werkt en daarbij (ik doe maar even een kleine greep van de mensen die nu mijn collega’s zijn): het verlies door een ongeluk van een zusje moeten verwerken; het verlies door kanker van de levenspartner moeten verwerken’ het verlies van een partner door een ongewenste echtscheiding moeten verwerken, af te doen als quantite negligeable omdat ze zich niet exhibitionistisch in de zieligheid zitten te werken en gewoon doorwerken om de belastingen op te brengen voor ons uitstekende sociale zekerheidsstelsel.”
Wat ik jou juist probeer duidelijk te maken Joan, is dat het soort mensen waar jij het over hebt en géén aandacht krijgen voor hun problemen, die aandacht wél zouden mogen krijgen. Zeker als dat soort mensen meer in de problemen geraakt door zaken als ziekte, dood, scheiding of andere nare ingrijpende gebeurtenissen. De mensen die je niet ziet in programma’s over budgeteren en die niet in de problemen zijn geraakt uit hang naar luxe maar door problemen die iedereen kunnen overkomen. Waar werkeloosheid ook bij hoort overigens, zeker in deze tijd van wegbezuinigingen en reorganisaties.
“De mensen die bij een voedselbank komen zijn zeker ook niet allemaal mensen die moeten rondkomen van een uitkering, er zitten ook mensen tussen die een goed salaris hebben, maar zich dermate in de schulden hebben gestoken dat ze toch van het bedrag moeten zien rond te komen waardoor je recht hebt op een voedselpakket.”
Precies, met nadruk op het woord ‘ook’. Er zitten immers ook werkenden, arbeidsongeschikten en uitkeringsgerechtigden bij die zich niet in de schulden hebben gestoken vanwege hang naar materiele zaken maar simpelweg in de problemen zijn geraakt door reorganisaties, overlijden van naasten, ziekte of andere ingrijpende gebeurtenissen. Dat zou zomaar jou of je collega’s kunnen treffen net als ieder ander. Vraag me af waarom je die groep mensen per se wil negeren als zouden die nooit van hun leven hulp nodig hebben, simpelweg omdat er ook een groep mensen bestaat die uit eigen schuld in een beroerde situatie verzand zijn. Is alles zo zwart-wit bij jou?
Overigens valt er weinig te zwelgen in eigen leed in dit topic. Ik zit niet in zo’n situatie, heb geen voedselbank nodig en kom heel best rond. Zeker, lang geleden heb ik ondervonden hoe makkelijk je tussen de regels in kan vallen en hoe moeilijk het dan wordt om daar weer bovenuit te klimmen, ondanks regels, vangnetten en overheid in plaats van dankzij. Maar ik ben er bovenop geklommen en dat is juist reden om anderen die tegen eenzelfde of andere problemen aan lopen, niet maar te vergeten. Niet blind te raken voor problemen die in deze samenleving spelen. Heus, je kan je ook druk maken om mensen zonder dat je het probleem zelf hebt of ondervind.
Overigens nogmaals, niemand heeft het hier gehad over onterechte afwijzingen, complotten of een beroerde rechtstaat. Ik heb het alleen gehad over de mensheid die tussen regels invallen en/of de gevolgen ondervinden van een flinke afkalving van het sociale stelsel. Waarbij het niet alleen gaat om bijstandgerechtigden maar over mensen in het algemeen – of ze nu werken, niet kunnen werken of hun baan zijn kwijt geraakt – die verdrinken in het systeem. Dat kan net zo goed de boer van een melkveehouderij zijn die te weinig betaald krijgt voor de melk als de arbeidsongeschikte die zijn of haar situatie niet kan verbeteren door het zoeken van een baan, de asielzoeker die jarenlang niets kan doen in afwachting van een eindeloze procedure als de gehandicapte waarvoor geen plaats is in de zorg en in een gevangenis moet verblijven, de moeder met jonge kinderen die na een scheiding in de financiele problemen raakt als de postbode die zo onderbetaald is dat hij ilegaal in een tentje op een camping moet wonen. Goed en fijn, ze komen niet om van de honger in de sahara en ze wonen niet in een tentenkamp bij een amerikaans dorp en zeker is de kans in NL groter dat ze op zullen krabbelen dan in vele andere landen. Maar dat wil niet zeggen dat we er nooit meer naar om hoeven te kijken en zeker niet dat de problemen er helemaal niet zijn.
Maar goed, als je toch zo persoonlijk om je heen loopt te schoppen. Wat maakt dat je zo keihard bent geworden en bij het minste of gerinste de behoefte voelt je denigrerend uit te laten over mensen en een eind weg te speculeren? Zelf ondervonden dat empathie en hulp schaars kan zijn in tijden van nood en besloten dat als jij het altijd alleen hebt moeten doen, ieder ander dat ook moet? Of speelt er zoveel in je leven dat de kasten niet hoog genoeg kunnen worden en zie je de aanval als de beste verdediging? Ben je zoveel tegen misbruik makende mensen aangelopen dat je het idee hebt gekregen dat iedereen wel zo zal zijn?
In een discussie als deze is het in elk geval nergens voor nodig en met je indrukwekkende CV zal je dat gerust zelf ook weten. Het komt nogal kinderachtig over. De discussie gaat niet in de richting die jij hem wilt hebben, dus doe je iedereen maar af als half imbeciel (idd. vrij geïnterpreteerd).
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 03, 2009 @ 12:27
@Joan: Mij gaat het trouwens wel aan mijn hart dus ik ga nog even mijn gang. Dit soort discussies moet ik altijd denken aan instanties en organisaties waar men ook de neiging heeft uit te gaan van papieren waarheden en vooral van de mens die er zelf een rotzooi van maakt of meer heeft dan gedacht. Voor de lol heb ik even op het NIBUD zitten kijken onder tips voor de gezondheid. Daar kwam ik o.a. deze schitterende tip tegen: “Zorgt u voor een ernstig ziek familielid? Het is heel normaal dat uw onkosten vergoed worden of dat u een uurvergoeding ontvangt. Maak hierover afspraken met uw familie.”
Natuurlijk, het NIBUD gaat er vanuit dat de enige familieleden die verzorging nodig hebben de familieleden zijn die goed bij kas zitten. Mensen zonder geld worden vanzelfsprekend niet ziek. Vraag me af wat je moet doen als het familielid geen financiele middelen heeft. Laten creperen? En willen we uberhaupt in een samenleving leven waar het ‘normaal’ is om zieke familieleden geld te vragen voor verzorging?
Ook prachtig vond ik de: “Medicijnen nodig? Vraag altijd bij de apotheek of drogist of ze van het voorgeschreven medicijn ook een merkloze variant hebben met dezelfde hoeveelheid werkzame stoffen. Dit kan vele euro’s schelen en het effect is hetzelfde.” Deze tip zou van Ab Klink zelf kunnen komen, hij heeft het al ingevoerd voor een deel van de nog te vergoeden medicijnen. Jammer dat het onwaar is. Dezelfde werkzame stof wordt gebruikt maar helaas hebben de vulmiddelen en hulpstoffen ook effect op de mens en kan het middel wel degelijk anders of slechter zijn.
Het zijn maar twee voorbeeldjes maar het geeft ruim aan hoe papieren werkelijkheid en praktijk kunnen verschillen. Waarbij politiek hedentendage uitgaat van de papieren werkelijkheden en er een groeiende groep mensen bestaat die buiten de boot vallen omdat de praktijk voor hen net even anders is. Is er wat voor te zeggen dat niet elk probleem oplosbaar is en de overheid niet overal iets aan kan doen. Maar de reële problemen gewoon negeren op basis van theoretische waarheden, raakt werkelijk kant nog wal.
Om dan weer geheel ontopic te geraken, dat is precies waar Guusje ter Horst de plank dan ook misslaat. Zonder ook maar even te bekijken of praktijk nog aansluit bij theorie wordt uitgegaan van de theorie. En de theorie is goed, dus ieder ander zal het wel verkeerd doen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 02, 2009 @ 02:30
@Magnani: oew dat strekt te ver hoor, maar dankje.
@Joan: in reactie 42 zeg je o.a.: “We leven hier in een van de meest welvarende en meest prettige landen ter wereld. Natuurlijk is de verdeling ook in Nederland niet evenwichtig, maar van het bestaansminimum kun je rondkomen, ook als je niet werkt.” En in 44: “Ook onze welvaart en ons sociale stelsel is nog steeds iets waar de overige E.U.-lidstaten jaloers op kunnen zijn, en dan heb ik het nog maar helemaal niet over de rest van de wereld want West Europa is sowieso het paradijs op aarde.”
Daar ben ik het deels mee oneens, daar ben ik op ingegaan en dát leidde o.a. tot een van mijn argumenten: als iedereen nog steeds per definitie kan rondkomen zouden er geen voedselbanken nodig zijn en al helemaal geen wachtlijsten voor voedselbanken.
Verder geef je me niets uit de praktijk, je stelt voortdurend papieren waarheden tegenover mijn argumenten en wat persoonlijk gesneer hier en daar. De voorbeelden uit de praktijk die je wel geeft, sluiten dan geenzins aan bij een werkelijk armoede probleem. Zoals jouw overburen die niet op stel en sprong een goedkoper huis nodig hebben omdat hun inkomen in een klap sterk gedaald is of ze hun budget niet meer rond konden breien.
En ach, als je je tijd niet wilt verspillen aan discussie of mensen die het simpelweg niet met je eens zijn, reageer dan gewoon niet.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 02, 2009 @ 01:52
@HenK: aan jou heb ik mijn punt wel over kunnen brengen merk ik.
@Joan: Mijn punt is niet dat je de eigen persoonlijke situatie niet ter illustratie zou mogen gebruiken. Het punt is dat we het hebben over voedselbanken en bijstandsnormen en dat jij met een voorbeeld komt van een duur huurhuis en een nog duurder huurhuis. Het zou hetzelfde op me over komen als we het hebben over mensen die geheel afhankelijk zijn van de voedselbank en nooit een restaurant van binnen zullen zien en jij als voorbeeld noemt dat meer mensen maar éénmaal per week duur uit eten kunnen. Ik vraag me dan af waar je op reageert eigenlijk, we praten dan toch volslagen langs elkaar heen. Jij hebt het over bewust keuzes maken wat je je kan veroorloven terwijl ik het heb over mensen die geen keuzes meer hebben maar verzuipen in het systeem.
Maar we praten ook duidelijk langs elkaar heen. Jij geeft theorie, ik probeer je de praktijk te laten zien. Ik geef een probleem, jij geeft de oplossingen voor een geheel ander probleem aan. Nee ik geloof niet in complotheorieen en ik heb het niet over onterecht niet toegekende uitkeringen of iets. Ik heb het over de groeiende groep mensen die wegzakt in problemen die jij feitelijk afdoet als niet bestaand. Dat doe je op basis van theorie waar de praktijk anders werkt. Zoals iemand in de bijstand wel gesaneerd ‘mag’ worden volgens de regels, maar als schuldeisers of de schuldsanering besluit dat jij er niet voor in aanmerking komt het gewoon ophoudt (en het aantal geweigerde schuldsaneringen groeit, maar dat blijft ongezien als mensne zich alleen op de regeltjes richten die op papier mooit uitkomen). Jouw overburen recht hebben op urgentie omdat hun huis wegens projectontwikkeling ophoudt te bestaan maar dat recht op urgentie gewoon niet meer bestaat als je vanwege een forse inkomensdaling, scheiding of overlijden binnen een maand een goedkoper huis moet hebben om rond te kunnen komen. Neem anders een heel ander voorbeeld. Het feit dat er in een gemeente voldoende verzorgingshuizen zijn gebouwd wil niet zeggen dat de zorg ook daadwerkelijk goed is. Ondanks dat er ongetwijfeld prima protocollen opgesteld zijn en de handboeken je om de oren vliegen, hebben we toch een periode gehad dat er pyamadagen ingesteld werden en de doorligplekken en poepnagels gesprek van de dag waren. Daar moesten en moeten we maar niet naar omkijken want in verwegistan bestaan geen verzorgingshuizen?
Dan sluit je af met: “Dat jij daarvoor je ogen liever sluit is geheel aan jou, Darella. Dat jij meent op basis van de plek waar je geboren bent meer rechten te hebben dan anderen ook. Alleen moet je daarmee niet bij mij aankomen, want ik verlies steeds meer mijn geduld met dat soort mensen.”
Blijkbaar lees je gewoonweg niet wat ik schrijf. Ik heb nergens ontkent dat er misere in de wereld bestaat, ik heb slechts jouw opmerking willen nuanceren dat we in Nederland allemaal in een paradijs leven waar nooit iets te klagen valt. En ik vind het absolute flauwekul om niet meer om te kijken naar Nederland omdat er ergens anders verschrikkelijke taferelen bezig zijn. Dat er ontwikkelingslanden zijn waar jij en ik niet geboren hadden willen worden wil niet zeggen dat we vooral maar voedselbanken moeten houden, de zorg naar de fillistijnen moeten laten gaan of gerust het onbeschoftste, koude volk ter wereld moeten trachten te worden. Dat een oog naar andere landen gericht staat, zou niet moeten betekenen dat het andere oog naar binnen niet meer open hoeft.
Overigens kan ik allang geen geduld meer opbrengen voor mensen die mij wijs proberen te maken dat er in Nederland niets mis kan zijn en al zeker niet met mensen die menen dat ik een egoist ben omdat ik graag op wil komen voor de groep mensen die in Nederland buiten de boot vallen. Geboren zijn in Nederland wil niet zeggen dat er meer recht op geluk is of iets dergelijks. Maar het wil ook niet zeggen dat er nooit meer een probleem op de agenda terecht kan en we ter plekke ziende blind mogen worden. Het predikaat verzorgingsstaat mogen we al jarenlang niet meer dragen en hopelijk staan we niet op een dag op om erachter te komen dat Nederland alleen nog om geld draait en elke vorm van solidariteit verdwenen is.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 01, 2009 @ 06:11
@HenK: ok, in dat geval zijn we het meer eens dan ik dacht :)
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 29, 2009 @ 04:07
@Joan: Nee ik kom niet uit Belgie (zat op een Belgisch forum, dat zal je wel ergens gelezen hebben) maar uit nederland. En ik heb ervaring met dat geweldige vangnet in Nederland. Chronisch ziek was er alleen voor nodig dat mijn ex me verliet om van de een op de andere dag dakloos te zijn en buiten elke regeling, urgentie of hulpregeling denkbaar te vallen en dat was in een betere tijd dan deze. Het strekt te ver om hier te gaan zitten uitleggen hoe en wat ik geprobeerd heb maar was het niet voor mijn huidige vriend, was het niet zo goed meer gekomen. En een ding heb ik wel geleerd, het is in Nederland behoorlijk makkelijk om tussen het wal het schip te vallen.
Ik vind het ook weinig realistisch wat je me voorschoteld. Sowieso dat je jezelf als voorbeeld neemt en dan zegt dat je ‘ook noodgedwongen een dure huurwoning hebt moeten betrekken maar zo verstandig bent niet een nog duurdere huurwoning te accepteren’. Had je in de bijstand gezeten dan was beide geen optie geweest, inkomen te laag voor de woning, daardoor geen recht op huurtoeslag en een sociale woningbouw met wachtlijsten van x jaar. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel naar voor je dat je een hoop geld verloren bent met de crisis en gedwongen keuzes moet maken. Maar in een discussie over bijstandsnormen en voedselbanken is het een behoorlijk slecht voorbeeld meen ik.
Het jammere is ook dat bevooroordeeldheid troef is in dit soort discussies terwijl de mensen die het echt niet redden veelal uit de de statistieken gevallen zijn. Zo krijgen we de cijfers van schuldsaneringen op het nieuws waar interessanter is hoeveel schuldsaneringen er geweigerd worden omdat het (bijstands) inkomen te laag is (er valt niets te betalen dus ook niets te saneren). Dan gaat het vaak niet over dure spullen en kooplust maar achterstand in huur en gas & licht wat niet meer in te halen is en zelfs niet te saneren. En staat men vanachter de tv toch vooraan om te roepen dat de meeste mensen zelf constant luxe willen en daarom in de problemen zitten.
Overigens gaf ik het mee als nuancering dat we hier állemaal in een waar paradijs leven. Een vriendin in de WAO die nooit luxe gekend heeft en kan budgeteren als de beste, verzuipt dusdanig in het afslankende sociale vangnet dat ze inmiddels 2,50 euro (geen typfout of komma verkeerd) per week overhoudt om boodschappen van te doen en alles anders wat nodig is, ook de medicijnen die uit het pakket zijn gehaald. Zonder vooruitzicht fulltime te kunnen werken heeft ze geen vooruitzicht. Ze zakt steeds verder weg in schulden door achterstallige rekeningen die niet meer op te brengen zijn en na jaren alles an elkaar knopen zal ze het toch niet redden . En zij is niet de enige die er zo bij zit, dir groep groeit. Tegen dat soort mensen gaan vertellen “ha, weet u wel dat mensen in amerika ook op straat staan of na chemokuur drie banen hebben” of “de meeste mensen zitten in de schulden vanwege Leen” is wat al te zuur nietwaar.
Leven we nog altijd in een westerse maatschappij en in principe rijk land, het grootste deel van de bevolking red zich wel tot prima. Maar het feit dat we groepen mensen die werkelijk problemen hebben hier negeren, is een onderdeel van de aantrekkingskracht van Wilders denk ik. Hij ziet het tenslotte wel al is het in mijn ogen slechts populisme verder.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 29, 2009 @ 04:05
@Joan: dat is kijken naar de cijfertjes zonder rekening te houden met alle praktische zaken in het leven. Op het moment dat je in de bijstand raakt, is het bijvoorbeeld lang niet altijd mogelijk onmiddelijk al je spullen weg te gooien en te verhuizen naar een kamer bij een hospita. Het eerste jaar is er veelal geen recht op toeslagen omdat men uitgaat van peildata en tijdelijke situatie (de assumptie dat de werkeloosheid tijdelijk is). Van de een op de andere dag moeten budgeteren tot je erbij neervalt, levert niet onmiddelijk de nodige besparingen op. Kortom, als jouw vaste lasten rond de duizend euro liggen en je ineens gesteld wordt voor een gezinsinkomen van 1097 euro, reken maar dat je dan niet meer rondkomt.
Hebben we het nog niet over de mensen die alles aan toeslagen en tegemoetkomingen geweigerd zien omdat zij iets boven het bestaansminimum zitten of nog kampen met bv een studielening (want betaal jij netjes af, dan krijg je geen vrijstelling van waterschap en lokale belastingen bv).
Frappant is ook dat nu er economische crisis is, er plots allerlei maatregelen in het leven geroepen moeten worden om mensen te helpen niet op straat te komen. Uitstel van betaling, noodhulp van diverse instanties en dat soort zaken. Dat komt niet omdat de normbedragen plots minder waard zijn, dat komt alleen omdat het in een keer een grotere groep treft en dan belangrijk wordt voor overheden om te helpen.
Natuurlijk kan je ook geboren worden in oorlogsgebied, een land met hongersnood of een gebied wat elk jaar getrofen wordt door natuurrampen. Maar dat is geen reden om hier stilzwijgend achterover te leunen en overal bij te redeneren dat het er vast een elders is waar het slechter is. Een voedselbank in zo’n rijk land blijft om je kapot te schamen, juist omdat het om een rijk land gaat en is niet minder nodig omdat elders kinderen sterven van de honger.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 17:36
Nog een poging dan, in andere bewoording
@HenK: ik vrees dat we er op uitkomen dat we het oneens blijven. Ik blijf van mening dat de arts en verder personeel in de gezondheidszorg ook in de spiegel zal moeten kijken bij de achteruitgang in de zorg als het gaat om luisteren naar de patient, voldoende tijd nemen, zorgvuldig omgaan met gegevens en correct verwijzen. De meeste en de meest grove fouten die worden gemaakt, zijn zelden de uitkomt van een verkeerd systeem maar vrijwel altijd het gevolg van een niet goed kijken, luisteren, vergissingen en acties die niet mogen (zoals dossiers mee naar huis nemen, te laag geschoolden inzetten op te complexe problemen etc).Maar dat zullen we gezien de discussie waarschijnlijk oneens blijven.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 17:26
Hm, ik krijg ineens geen commentaar meer door. Krijg telkens d emelding dat mijn commentaal a bit spammy lijkt te zijn :/
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 17:22
@Joan: “Natuurlijk is de verdeling ook in Nederland niet evenwichtig, maar van het bestaansminimum kun je rondkomen, ook als je niet werkt.”
Al zal ik nooit op Wilders stemmen en leven we in een relatief goed land, wil ik deze uitspraak graag nuanceren. Ook in Nederland kennen we een groeiende groep mensen die van het bestaansminimum geheel niet kunnen rondkomen. Niet voor niets blijven voedselbanken groeien, blijven huisuitzettingen veelvuldig plaatsvinden en moeten seeds meer schuldsaneringsaanvragen afgewezen worden wegens gebrek aan betalingscapaciteit. Het is juist een van de problemen waar Wilders dankbaar gebruik van maakt om stemmen te werven.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 01:14
@HenK: “Dit lijkt me teveel op: De computer maakt geen fouten. Het zijn de mensen die erachter zitten.”
Het gaat om een database, geen zelfdenkend systeem die artsen en ander personeel in zijn macht dwingt. Dus ja, de computer maakt ook geen fouten, de mens die programmeert en gebruikt maakt deze. Zoals mijn persoonlijke spullen niet verdwenen (beetje flauwe steek onder water trouwens) omdat mijn computer plots artificieel intelligent werd maar er fouten in Vista zitten. Fouten die er bij het programmeren in geslopen zijn door mensen en nog niet opgelost zijn door diezelfde mensen. Had ik een extra backupsysteem gehad, was er ook geen probleem geweest.
Maar daarnaast zie ik geen tegenargumenten om de mijne te ontkrachten maar meer van hetzelfde: je valt over allerlei mentaliteitsveranderingen die niets met een database te maken hebben. Met of zonder kaartenbak of computer, kan je constateren dat de arts minder tijd neemt, er steeds meer in het leven geroepen wordt als praktijkondersteuners om drempels op te werpen etcetera.
Ik ben overtuigd dat zolang ‘wij’ de schuld blijven geven aan systemen en protocollen er niets zal veranderen en het alleen maar slechter kan. Simpelweg omdat we door een systeem de schuld te geven, mensen ontslaan van welke verantwoordelijkheid. Alsof de arts er niets aan kan doen dat hij niet de moeite neemt om naar de patient te luisteren omdat er een computer op zijn buro staat, een praktijk het niet kan helpen dat ze een assistente opdragen een drempel op te werpen, ziekenhuizen buiten hun schuld/verantwoordleijkheid om assistenten in opleiding op een eerste hulp neerzetten zonder toezicht, een nieuw declaratiesysteem zomdaar uitgedacht is door een computer in plaats van de politiek die erachter zit. Het is als zeggen: “Och de arme man kan er niets aan doen dat hij mijn ziekte niet in drie minuten inzag, het is de vervloekte computer die zijn hersens in de greep hebben”.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 27, 2009 @ 01:08
@HenK: Maar wat jij signaleert aan problemen, zijn geen problemen die door het EPD veroorzaakt worden maar door de mensen die erachter zitten. Niet het computersysteem zorgt voor ‘ontmenselijking’, dat doet de arts die niet voldoende tijd neemt of niet voldoende naar zijn/haar patient kijkt. Het is jammer dat mensen naar een systeem verwijzen om hun eigen fouten te verdoelen en nog meer te betreuren dat vele burgers meer erin mee gaan.
Over de beveiliging werkt het juist positief om een transpirant systeem te hebben. Nu maken diezelfde mensen dezelfde fouten alleen ook nog onzichtbaar, voor de patient maar ook betrokkenen niet na te gaan. Door gebruik te maken van een computersysteem is het mogelijk dat meer mensen inzicht krijgen in wat er gaande is waardoor fouten beter kunnen worden opgespoord en in veel gevallen voorkomen.
Dat er overigens ‘snel’ vernieuwd zou moeten worden klopt niet geheel. Men is al tientallen jaren bezig met een EPD, het is alleen de medische wereld die het telkens weer heeft tegen gehouden. Het ligt daarbij niet voor de hand te denken dat de medische wereld dat doet om jou en mij te beschermen. Immers elk onderzoek blijkt weer opnieuw hoe laks artsen en betrokken personeel omgaan met gegevens, van weglopen achter een ingelogd scherm tot hele dossierkarren die totaal onbeheerd op de gang staan. De artsen die zelf niet in het EPD willen geven daar ook de meest absurde argumenten voor die niet erg voor ze spreken. Ze willen niet dat de patient alles kan zien wat zij noteren, ze geven aan dat er van alles doorgeroddeld wordt bij de koffieautomaat, dat ze te laks zijn met wachtwoorden en beveiliging en meer van dat soort argumenten. Wat mijn eerste punt alleen bevestigd, het is niet het systeem maar de medische wereld die een gebrek aan mentaliteit kan krijgen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 26, 2009 @ 04:35
@Janne, @Peter: Het EPD kan in meer situaties gebruikt worden dan als je bewusteloos een eerste hulp opgereden wordt. Zo kan het goed werken op het moment dat je bij meerdere specialisten loopt en je niet telkens dezelfde informatie hoeft te geven, kunnen medicijnen reeds bij de arts beter op elkaar afgestemd worden dan door de apothekersassistente en is het kunnen laten inzien van het actuele dossier erg handig als je willekeurig een huisratsenpost binnen moet. Bovendien is het de bedoeling dat je ook zelf je gegevens kan bekijken, wat ik persoonlijk een groot voordeel vindt. Nu is het vaak maar raden wie wat opschrijft of in je verwijzing zet. Wil niet zeggen dat het voldoende beveiligd zal zijn maar het systeem ansich kan zeker grote voordelen hebben.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 25, 2009 @ 03:22
@Martijn: Ja dat vind ik wel gek eerlijk gezegd. Een politicus werkt in dienst van een land, van de burger. Waarom de baan nemen en de feitelijke werkgever verguizen? Buiten dat het incasseren van kritiek toch echt bij de functie hoort.
Dan hebben we het nog niet over de vele misstanden die daadwerkelijk spelen en waar de politiek voor een groot deel debet aan is. Er wordt al veel genoemd in de reacties.
En vertel eens, wat is het goede wat uit al die bewakende, beschermende en registrerende wetten is voortgekomen. Zorgen camera’s op straat vor meer veiligheid, er is al aangetoond dat het niet het geval is. Worden er meer criminelen opgepakt door de invoer van de OV-chipkaart, lijkt me niet. Het enige wat voort komt uit al dit Big Brother vertoon is dat burgers waarbij een fout gemaakt wordt, geen oplossing meer te zien krijgen omdat de fout overal netjes geregistreerd wordt maar amper uit het systeem te krijgen is. Dat er steeds meer problemen veroorzaakt worden omdat geoordeeld wordt op systemen, cijfertjes en registraties in plaats van op de mens (werkgevers die op kunnen zoeken dat je diabetes hebt = een risico op ziekte = niet aangenomen worden, dat soort dingen). Dat we commercieel uitgebuit worden door verkoop, reclame en meer op maat omdat alle gegevens in het rond slingeren. Dat er steeds meer censuur komt omdat alles en iedereen in de gaten gehouden wordt en beoordeeld door slechts een kleine groep. Dat de burger niet geacht wordt nog enigzins zelf na te denken of verantwoordelijkheid te nemen, simpelweg omdat dat niet in het systeem past.
Wil de voordelen die je ziet wel horen, ik heb ze nog niet kunnen ontdekken op het EPD na.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 16:07
En dan hebben we het nog niet over andere gebieden waarin dit kabinet het zogenoemd fabeltastisch doet. Zorg, bureaucratie, privatisering, voedselbanken en noem nog eens een dwarsstraat. Vrees alleen helaas met Joan mee dat het nog wel even kan duren voor een werkelijk grote groep geluid laat horen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On July 22, 2009 @ 01:59
@Bert: “for godsake……I’m only human”
Niemand beweert hier anders maar dat veranderd het gezegde toch niet? Je bent zelf degene die veelvuldig aangeeft niet zonder haar verder te kunnen of te willen. En er is een verschil tussen ooit eens iets afspreken of meteen afspreken omdat zij je afscheidsbrief heeft gekregen en zich kapot is geschrokken.
Het is verder duidelijk zichtbaar dat er veel tegenstellingen spelen. In je laatste reactie geef je binnen een en dezelfde alinea aan dat er geen hoop meer is maar dat jullie gaan kijken wat er nog is om misschien mee verder te kunnen. Houden jullie elkaar misschien in de tang door te zeggen dat er geen hoop is om vervolgens iets geheel anders te doen?
Blij dat je ene verwijzing hebt gevraagd, hoop dat de hulp snel ingezet kan worden en je er iets aan zult hebben.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 26, 2009 @ 13:15
@Bert: ik heb deels aan de andere kant gestaan, ik was voor een ander de enige reden om door te leven. En dat klinkt echt een stuk mooier dan het in werkelijkheid is. Ik heb er vele tikken, psychische problemen en angsten aan over gehouden merk ik. En dan te bedenken dat diegene die door mij destijds voor het leven koos, later nog alles in het werk heeft gesteld om weer voor zichzelf te gaan leven. Zich realiseerde dat hij niet alleen door mij kon leven en ik niet kon zijn waar hij naar verlangde. Uiteindelijk zelfmoord pleegde om andere redenen dan mijn persoon (en ik me toch schuldig voel dat ik niet alles voor hem kon zijn).
Ben het geheel met HenK eens, je zet je ex in een rot positie waar zij geen enkele uitweg uit heeft. Gaat ze met je om houdt ze je problemen in stand, verbreekt ze het contact weet ze dat je wellicht zelfmoord zal plegen. Welke weg ze ook kiest, er liggen alleen schuldgevoelens op haar pad op die manier.
Je zal je gevoel niet in een dag kunnen veranderen en je voelt je afschuwelijk, dat begrijp ik. Maar ik hoop dat je toch hulp wil zoeken voor jezelf. Omdat jij wil leven of niet wil leven en niet om wat je ex doet of niet doet. Je gaf eerder aan dat je bezorgd bent om haar en alles voor haar wil doen. Doe dan dat, proberen er zelf uit te komen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 26, 2009 @ 10:42
@Thian: “Als je afgekeurd, zoals je schrijft, bent staat alles toch op papier, hoe kunnen ze je het dan nog moeilijk maken?? (hoe durven ze het te wagen!)”
Dat is geen kwestie van moeilijk maken. Als je bent afgekeurd voor de WIA en je wil te snel aan het werk, kunnen ze jou en potentiele werkgevers in bescherming nemen en afraden om al te gaan werken. dat is om problemen te voorkomen, niet om het je moeilijk te maken. Vaak kan er dan wel een voortraject ingezet worden om langzaam naar werk terug te gaan. Zou me daa niet te druk om maken, je zal nog veel uitleg krijgen bij de arboarts en eventueel arbeidsdeskundige.
Janus doelde waarschijnlijk op afgekeurd in de bijstand zitten. Omdat dat geen ‘echte’ afkeuring is en de bijstand erop gericht is om altijd weer aan het werk te gaan. Maar ik denk eerlijk gezegd dat je daar niet tegen aan zal lopen. Het is ook nog niet aan de orde. Eerst het UWV en daar ben je op voorbereid, afwachten wat daar uit komt. Veel succes!
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 20, 2009 @ 03:46
@Tartarus: ow sorry, ik had het inderdaad verkeerd opgevat wat dat aangaat. Zoals je het nu uitlegt zaten er goede bedoelingen achter. Ik lig ook een beetje overhoop op het moment moet ik zeggen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 19, 2009 @ 17:49
@Luc (416): Oef, je hebt geen idee hoe fijn ik dit vind om te lezen over het snijden (al staat dat wat vreemd om te zeggen maar je begrijpt het wel). En wat lief dat je aan me hebt gedacht terwijl je midden in een opname zit. Rot om te horen dat je opgenomen bent. Hopelijk vindt je er wel de hulp die je zoekt.
het is moeilijk om er iets op te zeggen eigenlijk. Je geeft al aan dat je eigenlijk liever de moed had om wel suicide te plegen. Waar ik toch blijf hopen dat je de wil om te leven terug zal vinden, al kan ik je niet eens goed uitleggen waarom.
@Tartarus: Probeer je een beetje te realiseren dat mijn vader het al gedaan heeft dus dat sommige theorie niet op hem van toepassing zal zijn. Wellicht had het anders gekund maar hij heeft zijn polsen in de lengte doorgesneden (langs de ader, dan zal het niet meer vanzelf dichtgaan wat bij een klein sneetje wel gebeurd en mensen dan ook vaak eigenhandig overleven) en heeft zijn keel van links naar rechts geheel doorgesneden.
Moet ook bekennen dat ik het erg moeilijk vind te lezen over hoe mijn vader het wellicht anders of ‘beter’ had kunnen doen. Hoe hij het heeft gedaan is in elk geval effectief geweest en daar ben ik nog echt niet overheen. Dus ik laat die diepere discussie toch even liggen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 19, 2009 @ 04:56
@Janus: Dankjewel voor je uitleg over mindmapping. Ga het eens uitproberen denk ik, geloof dat het wel kan helpen nieuwe richtingen te zien of mogelijkheden te krijgen.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 17, 2009 @ 17:13
@Tartarius: Ik reageer even tussen je tekst door, anders vergeet ik waar ik op aan het reageren ben.
“Het verbaasde mij een beetje waarom jouw vader voor “zijn” specifieke methode heeft gekozen, omdat er ook minder pijnlijke suïcidemethoden te bedenken zijn.”
Nou, daarom legde ik de nadruk zo op het feit dat het voor de nabestaanden een gruwelijke methode is. Het schijnt gek genoeg voor de suicidaal namelijk een weinig pijnlijke methode te zijn. Artsen en de officier van justitie hebben me uitgelegd dat indien de messen loeischerp zijn, het snijden bijna niet gevoeld wordt. Warmte zou het daarbij goed doen, deels om het snijden minder te voelen en deels om sneller in roes te raken (de verwarming stond ook enorm hoog). Omdat het bloedverlies in de combinatie polsen in de lengte doorsnijden en de keel doorsnijden zo veel en snel is, komt de roes ook razendsnel en treedt vervolgens de dood erg snel in. Het zou slechts hooguit dertig sceonden duren voor de roes optreedt die erg fijn zou zijn, de dood treedt dan na een minuut al in.
Het grootste nadeel van de methode is tevens de reden waarom het vaak mislukt, het moet beheerst om juist te snijden (niet te oppevlakkig maar ook niet te diep bijvoorbeeld om niet de luchtpijp door te snijden. Dat laatste heb ik niet durven vragen moet ik bekennen, word al erg nerveus van het opschrijven) en vooral moet iemand de moed hebben het snel te doen en door te zetten. De officier van justitie vertelde dat er wel meer van die pogingen gedaan worden maar de meeste mensen stoppen na een pols en durven niet meer verder of wachten te lang waardoor ze al het bewustzijn verliezen maar niet overlijden. Overigens is het in historie zoals bijvoorbeeld het oude Griekenland en onder de oude Egyptenaren wel een beproefde methode die veelvuldig voorkwam, het was toen een teken van moed en een meer eervolle dood dan bijvoorbeeld gif wat toen ook veel gebruikt werd. Hedentendage komt het weinig voor, simpel omdat een mens het van a tot z moet kunnen en durven. Heb er op internet ook zo’n beetje niets over kunnen vinden en van de vele nabestaanden fora die ik heb bezocht, heb ik een nabestaande van iets dergelijks leren kennen, al waren de omstandigheden erg anders en minder beheerst. De officier van justitie, de betrokken agenten, de uitvaartonderener, het ziekenhuis en slachtofferhulp die ik gesproken hebn, deden bijna allemaal hun werk al zeer lang maar waren nooit in aanraking geweest met deze methode op de manier waarop mijn vader het gedaan heeft. Dat maakt het voor mij zo lastig om specifiek daarover te praten en waarschijnlijk is dat de reden dat alles om zijn dood heen zo gruwelijk is fout gegaan. Iedereen was in shock en heeft precies verkeerd gereageerd. (Wat ik dan wel erg kwalijk neem is dat ik dat dan ook als excuus hodnerd keer te horen kreeg met vraag om begrip voor hen, waar er geen enkel begrip voor mij of mijn familie was. Als je als professional al zo ondersteboven raakt, kan je nagaan hoe dat is als het een hecht familielid betreft).
“Ik heb wat tekst doorgenomen, maar kon niet vinden waar stond dat jouw vader thuis woonden…”
Weet eigenlijk ook niet meer of ik dat uitdrukkelijk heb verteld, maar in deel 1 van dit topic heb ik veel verteld. Onder andere dat hij de maandag erop naar het ziekenhuis zou gaan maar dat vermoedelijk al niet wilde omdat hier niet meer uit zou komen misschien. Enfin, geeft niet dat je dat niet wist natuurlijk. Maar bij deze, mijn vader was pas 56, mentaal prima bij (erg hoog IQ zelfs) en woonde alleen sinds mijn moeder was overleden. Hij had twee uur in de week thuiszorg voor schoonmaken, verder deed hij alles zelf. Alleen kon hij door zijn ziekte de deur amper uit en bouwde zo ook geen leven op, hij zat enorm veel alleen thuis. Hij mocht/kon enorm veel niet eten, had veel pijnaanvallen en diarree waardoor hij de deur niet goed uit kon en hield weinig mensen over met zoveel ziektes en weinig kunnen. Het maakt het ook vreemd voor veel mensen en zelfs voor mij wel, al wist ik prima wat hij mankeerde en hoe het ging. Met kerst heb ik hem nog geknuffeld en ik zie hem nog in de auto stappen om naar huis te rijden. Met de assistentes en specialisten maakte hij ook veel grapjes (hij was weinig klagerig, kwam altijd wel beter over dan hete cht ging omdat het zo weinig zin had om te klagen, daar werd het toch niet beter van) en een deel was totaal vebrijsterd dat hij zelfmoord had gepleegd, ze hadden nekele dagen daarvoor nog zo leuk staan praten. Het is ook de moeilijkheid bij dat soort ziektes. Uiterlijk zag je op zijn enorme ondergewicht na niet al te veel, maar ik wist dat hij 1 janari de hele dag boven een emmer gehangen heeft, proberend zijn sonde binnen te houden terwijl de sondevoeding eruit kwam en dat hij daarna kwaad de sonde eruit gerukt heeft. Sorry, lang verhaal, ik stroom nog wel over.
“Ik ging er min of meer vanuit dat hij niet (meer) thuis woonden, omdat hij bewust een suïcidemethode heeft gekozen die ook met direct medisch ingrijpen niet meer te stoppen is.”
Hij is van mij nooit zeker geweest of ik hem wel kon laten gaan en van mijn familie was hij heel zeker dat ze hem niet zouden laten gaan, als ze hem zouden vinden. Toen mijn moeder net overleden was, wilde hij ook dood. Maar hij had met mijn moeder besproken om er samen uit te stappen als zij zou overlijden en mijn moeder had gezegd dat hij dat niet kon doen, omdat ik er nog was. Ondanks haar ziekte verleed ze toch heel plotseling eigenlijk, vrijdag maakten mijn vader en ik nog plannen wat we zouden doen, zaterdag werden we gebeld en werd ons verteld dat ze dood ging, na passieve euthanasie is ze zondagochtend overleden. Ze was pas 47 maar ze waren toch al dertig jaar getrouwd en samen een eigenlijk. Hij heeft zich toen aan zijn belofte gehouden en zich een tijd aan mij vastgehouden maar probeerde ondertussen zioch doord te drinken en te overlijden aan verwaarlozing. Toen heb ik hem ‘op tijd’ gevonden en kon ik niet weggaan om hem dood te laten gaan. Hij heeft het me maar korte tijd kwalijk genomen, daarna besloot hij toch het leven te proberen. Maar hij heeft altijd onthouden dat ik hem niet had laten gaan en vertrouwde er ondnaks mijn woorden niet op dat ik het zou kunnen. En ik kan ook niet zeggen of ik het gekund had. Wel heb ik toendertijd de insuline van mijn moeder achtergelaten, omdat hij had aangegeven dat hi wist hoe daarmee zelfmoord te plegen en ik het achter wilde laten voor het geval hij het niet zou redden. Ik wilde hem ook niet bewust in de weg staan zeg maar en het leek me beter als hij het zou doen (want dan hou je iemand gewoon niet tegen denk ik), dat hij het met insuline kon doen en niet onder de trein zou hoeven springen. Uiteindelijk heeft hij het zelf weg gegooid maar mijn familie kwam e rlater achter en die hebben mij dat erg kwalijk genomen. Ook dat heeft hij goed onthouden. Zijn moeder had hem al zeker niet kunnen laten gaan trouwens.
“Als je voor een dergelijke methode kiest ben je blijkbaar bevreesd dat mensen je, op een of andere manier gaan “tegenhouden” ?”
Die vrees had hij dus wel. Niet alleen de vrees dat mensen hem tegen zouden willen houden, maar ook dat ze het niet aan zouden kunnen om hem te laten gaan. Het is ook nogal wat om te vragen en dat wilde hij niemand aandoen. tegen mij heeft hij altijd gezegd dat als hij het zou doen, ik het niet van te voren zou weten. Misschien het feit dat het erg slecht met hem ging maar hij niet meer over zelfmoord praatte, had een teken kunnen zijn. Hij wist verder ook dat ik zou bellen die avond en ik had eerder familie ingeschakeld om hem te bezoeken als e riets grondig mis was, dat zou ik nu weer doen (en heb ik ook gedaan).
Maar het klinkt misschien gek, de methode ‘hoorde’ ook bij mijn vader. Hij had altijd een enorme fascinatie voor messen, liefst griezelige en eng scherpe messen. Een of twee jaar ervoor belde hij op om me over de methode te vertellen. Als iemand zelfmoord wilde plegen leek dat hem ideaal. Omdat het snel en weinig pijnlijk is, omdat je het geheel zelf kan doen zonder een vreemdeermee ‘lastig’ te vallen zoals bij een trein of een flatgebouw en omdat niemand je op tijd kan vinden om te ‘redden’. Mij leek het een afschuwelijke methode maar hij wist me ergens wel te overtuigen dat het afschuwelijker likt dan het is. We waren het er wel over eens dat een groot nadeel er aan kleeft, iemand zal je vinden en dat is afgrijzelijk. Maar hij vond dan weer wel dat je altijd gevonden moet worden en het altijd afgrijzelijk is, waar ik meer gradatie van ‘erg’ lijk te hebben (of dat nou realistisch is of niet). Ik heb wel uitgeroepen dat hij me dát toch niet aan ging doen maar achteraf geloof ik dat hi er een beetje om heen heeft zitten breien met zijn antwoord. Toen was zijn eigen zelfmoord ook niet aan de orde. Ik ben er daarna nooit meer over begonnen, al mijn haren gingen er van rechtop staan.
Denk dat hij het toch gedaan heeft omdat het voor hem nu eenmaal de beste methode leek én het feit dat hij geen medicijnen kon slikken, hij hield tenslotte zijn voedsel al niet binnen (Overigens was het Karin Spaink die me dat liet inzien, ik had er niet eens meer bij stilgestaan dat medicijnen geen opie waren).
Wat dat aangaat begrijp ik het verstandelijk prima en kan ik toch niet echt kwaad op hem worden. Hoe verschrikkelijk moet een mens zich voelen dat hij met een gerust hart, beheerst en vredig zijn eigen keel kan doorsnijden? Emtotioneel vind ik het ontzetend moeilijk om het een plek te geven. Kan er verschrikkelijke nachtmerries van hebben, ben nu erg nerveus ook als ik het opschrijf (hoewel ik het duidelijk ook graag kwijt wil), ben zelf erg bang geworden voor mijn messenblok en alles hier in huis is zo bot als ik weet niet hoe. Kan ook erg de drang krijgen te willen voelen hoe het voelt, een ader open snijden. Sinds ik dat een keer bijna per ongeluk heb gedaan, heb ik al zijn messen verstopt. Want ik wil niet dood, ook niet per ongeluk.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 17, 2009 @ 17:12
Sterkte Janus
Over dat mindmapping, ik neem aan dat bedoeld wordt dat je om de ‘ik’ heen schrijft wat je wil bereiken op de verschillende ondedelen. Maar hoe ontdek je wat je wil bereiken en ook zodat het haalbaar blijft? (Ik kan bijvoorbeeld wel opschrijven dat ik heel gezond wil worden, maar dat ligt niet in mijn handen en moet ik vooral afwachten, hoe beschrijf je dat?)
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 15, 2009 @ 03:07
@Thian: mooie tussenoplossing lijkt me. Wel de rust en een vast inkomen van de WIA maar met de optie weer terug aan de slag te gaan als je dat zou willen. Veel sterkte ermee.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 14, 2009 @ 02:24
«« Back To Stats Page@Fanny: waarom zou je nu niet meer hier posten dan? Kan toch een andere invalshoek geven en aanzetten tot denken. Ik ben zelf ook niet suicidaal maar post hier ook.
» Posted By CiNNeR (Darella) On August 13, 2009 @ 16:49