Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453
Comments Posted By Ans
Displaying 0 To 0 Of 0 Comments
Zelfmoord gaat niet op recept III
157 Joan, ja ik snap het wel wat je bedoelt. Ik heb het wel gehad, dat ik mezelf een leuk mens vond, maar nu er veel tegenslagen binnen een paar jaar zijn geweest ben ik onzeker en achterdochtig geworden. Maar, ik werk eraan, gaat met kleine stapjes vooruit. Plezier, ja dat is goed, soms kan ik hardop lachen om mezelf in de spiegel, wat wil ik nog meer denk ik dan. Het is zo raar hoe het werkt, ik weet dat ik een leuk mens ben, en toch haal ik mezelf neer, elke keer weer. Ben de laatste tijd misschien er ook krampachtig vanuit gegaan dat ik het nodig had om regelmatig af te spreken met anderen. Laat ik nu weer gewoon wat relaxter alleen zijn, is ook niets mis mee. Bedankt voor de tip.
» Posted By Ans On July 31, 2009 @ 23:22
En Magnani, hoe gaat het met jou? Bij jou is het andersom, jij kan juist weer niet gemist worden thuis. Lijkt me ook niet makkelijk die druk.
» Posted By Ans On July 31, 2009 @ 23:06
160 Dank je Janus. Ik mag dan misschien wel wat te bieden hebben (ja, via een schermpje aan mensen die ik niet ken, duh) maar mijn probleem is dat in real life ik geen goede vrienden heb of familie waar ik op kan bouwen. Als ik doodga is er niemand die het merkt, tenminste, de eerste paar weken dan. Dat is toch triest. Blijkbaar heb ik in real life dus niet zoveel te bieden dat er iemand zegt: jou vind ik lief en op jou wil ik passen omdat je het waard bent. Maar, tegelijk zou ik er ook eng van worden als iemand dat zegt, dus straal ik iets uit dat ik dat niet wil of niet nodig heb. Voor een relatie ben ik gewoon niet geschikt denk ik, het is niet anders en ik heb dat wel geaccepteerd (bijna). Nou ja, hopelijk komt er zeer binnenkort verandering en kan ik nieuwe vrienden maken.
» Posted By Ans On July 31, 2009 @ 22:46
Thian, heel goed om te lezen dat je goeie hulp blijft eisen. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt, het lijkt alsof ze totaal geen respect hebben voor clienten. Grrrr, woest word ik ervan. Je verdient alleen al een lintje als het je lukt die hulpverlening door te komen! Dan ben je daarna al een grote stap verder. Zie het maar op die manier, dat dit onderdeel is van jouw proces en dat je er straks sterker uitkomt. Gewoon boven blijven staan, wat een loosers zeg!
» Posted By Ans On July 30, 2009 @ 11:07
146 Hoi C, ik praat eigenlijk niet zo graag van ‘de maatschappij’. Want er zijn zoveel verschillende mensen en zoveel verschillende culturen. Soms moet je lang en goed zoeken, maar er moeten toch mensen zijn bij wie je je thuis en veilig kunt voelen? En anders zijn er wel mensen die jouw hulp heel goed kunnen gebruiken en je vervolgens een leven lang dankbaar zijn.
Ik heb het talent om de verkeerde vrienden en partners te kiezen, telkens weer. Maar ik weet zeker dat er meer mogelijkheden zijn. Die wil ik onderzoeken, hoe moeilijk ook. Ik heb het recht om mijn eigen omgeving te kiezen, maakt me niet uit hoe klein die dan wordt. Iedereen en alles werkt tegen, en toch vecht ik hiervoor. Ik heb het verdiend, want ik heb niets verkeerds gedaan, ik heb gewoon heel veel pech gehad.» Posted By Ans On July 29, 2009 @ 18:17
142 Mooi bericht Newana. Tja, waarom niet nu. Waarom niet toen ik 10 was. Misschien omdat het leven ondanks alle kwetsbaarheid toch taai is, zonder dat je het per se wil gaat het door. Ik vind het zo ontroerend die overlevingsdrang, waar komt het vandaan?
Wat ik wel merk is dat het leven makkelijker wordt als je ouder wordt, omdat je meer zelf mag en kan sturen.
Kun jij nog herinneren waarom je voor het eerst dood wilde op je achtste?@Joan, dank, dat hielp, precies dat heb ik: mensen die aan me komen hangen. Maar nu ik andere figuren uitkies om bevriend mee te zijn schrik ik weer zo van die hardheid, en dat egocentrische. Ik moet erg wennen aan andere omgangsvormen en voel me vaak een looser ten opzichte van hun.
@ Luc, jij bent geweldig, het blijft in mijn hoofd zitten: JIJ BENT ANS VERDOMME en je hebt iets te bieden! En dan te bedenken dat ik helemaal niet zo heet, hahaha.
@Thian, ja vooral met feestdagen gedoe op tv enzo, brrr. Maar dat overleven we wel weer. Er zijn genoeg mensen zonder familie, daar denk ik dan maar aan. Misschien kunnen we een actie starten tegen de kerst.
» Posted By Ans On July 29, 2009 @ 15:57
dank jullie voor de berichten! Wat een groot goed om internetvrienden te hebben. Zoveel wijsheden, ik kom er later vast nog op terug, eerste even slapen…
» Posted By Ans On July 29, 2009 @ 01:50
Ik las een tijd geleden van Henk dat hij gelooft dat de mens een mislukt wezen is, en dat we het op deze aardbol niet lang zullen volhouden met z’n allen. Ik begin te geloven dat het waar is. Steeds meer mensen worden allergisch en astmatisch enzo. En dan nog maar niet te denken aan alle oorlogen en religieuze fanatiekelingen enzo.
Toch, als je het vanuit de ruimte bekijkt is het een wonderlijk iets: een prachtige parel, dat is de aarde, waar allemaal levende wezentjes rondlopen. Het is uniek in het universum zoals wij dat kennen. Ik hoop dat we er heel gauw van doordrongen worden dat we zuinig moeten zijn op ons en niet wachten totdat de mens bijna is uitgestorven voordat we de waarde van het leven beseffen.
Het is zo moeilijk om me los te maken van alles wat ik niet meer wil, het lijkt alsof je opgesloten zit in het kleine wereldje van akelige familie en zielige vrienden. Hoe kom je daar ooit uit. Wie weet brengen mijn nieuwe bezigheden in september een nieuw licht op mijn leven waar ik zo naar verlang. Ik wil niet zijn wie ik ben, wil het werk niet hebben wat ik heb, en vooral die collega’s niet, wil mijn familie niet, ik wil warmte en veiligheid en vrijheid. Maar ja, zelf heb ik ook niet veel te bieden, dus mag ik nooit het beste verlangen? Misschien maar gewoon accepteren dat alles is zoals het is, en daar dan het beste van maken. Ik vind het leven te wonderlijk om het zo maar weg te gooien, en dat ik het niet getroffen heb met omstandigheden is niet mijn schuld, ik heb mijn ouders niet uitgekozen. Ik wou dat ik een lange neus kon maken en lekker een eigen weg inslaan, en wie weet lukt dat me ook.
Liefs voor allen.» Posted By Ans On July 28, 2009 @ 10:31
Lieve Magnani, jij hebt altijd iets van waarde te zeggen, ook al is het negatief. Jij bent precies goed zoals je bent, gewoon precies goed. Het geeft helemaal niets als je je waardeloos voelt, hoewel dat natuurlijk niet klopt. En dat je gevoel niet klopt dat geeft ook niet, want dat is ook gewoon zoals het is…
(kun je me nog volgen? :-)» Posted By Ans On July 24, 2009 @ 12:16
En dan denk ik ook weer aan Magnani, hoe ze er een hekel aan zou hebben als gezegd wordt: goed zo. Je wilt je immers niet nog slechter voelen om het feit dat je gewoonweg niet meer kunt vechten als het niet meer gaat. Maar je bent er nog Magnani (hoop ik) en dat betekent dat je goed genoeg bent, daar hoef je verder niets voor te doen, niet vechten, niet dood. Ik zeg het aan mezelf ook natuurlijk: je bent precies goed zoals je bent, in elke bui.
Nu nog echt geloven.ps: Thian, wat een heerlijke knuf! Gaan we vaker doen, kan ons het schelen. Ik kan ook niet goed tegen aanrakingen, maar zo via een schermpje vind ik het heerlijk moet ik zeggen, mmm!
» Posted By Ans On July 23, 2009 @ 23:16
Moedige lieve dappere Thian, ik ben gewoon trots op je merk ik. Wow.
Een knuffel en een bemoedigende blik via de typmachine (kan best).» Posted By Ans On July 23, 2009 @ 22:46
Sterkte Thian, volgens mij ben je goed bezig. Heeeele kleine stapjes nemen, dingetjes die jou goed doen. Oh, en je muziek! Soms mag je ook wel eens denken: laat ze allemaal de rambam maar krijgen, ik ga lekker muziek maken!
Maar belachelijk zijn ze weer bezig inderdaad, je hebt recht op goeie hulp!!» Posted By Ans On July 21, 2009 @ 22:29
Over rituelen gesproken. Ik ben een keer naar de plek gelopen waar mijn moeder onder de trein is gesprongen. Heb daar bloemen en onderweg geplukte bramen neergelegd. Het was een emotioneel moment natuurlijk, maar ook een moment van acceptatie en trots. Mijn handen waren rood van de gekneusde bramen, precies passend bij het moment. Het was alsof ik even naast haar mocht staan op dat ongelofelijke ogenblik. Zo moedig was ze, en zo alleen, alleener kan niet. Ik zal mijn moeder altijd eren. Ik ben nu iets ouder dan zij ooit geworden is. Maar wat ik heb geleerd is dat je in het leven nog veel meer moed kan tonen als je blijft juist, en daar ook weer mensen mee kunt inspireren. Daarom is het zo belangrijk om dingen op te schrijven, of om muziek te maken, te schilderen, en om nooit jezelf te laten vallen op momenten dat anderen dat wel dreigen te doen.
Maar ja, makkelijk geschreven…» Posted By Ans On July 21, 2009 @ 17:14
Hee CiNNer, vandaar de nieuwe naam misschien? Even wennen, maar heel welkom natuurlijk. Alle nieuwe, accepterende gevoelens zijn zeer welkom, toch?
Mag ik nog vragen, heb jij je vader gezien na zijn daad, en is dat iets wat op je netvlies gegrift zit de rest van je leven?
Ik zou die messen gewoon allemaal weggooien, of begraven, wat moet je ermee, toch? Zo gooi ik wel meer weg wat me een slecht gevoel geeft, dat is alleen al voor het ritueel goed denk ik.
Dank voor je steunende bericht aan mij. Als jullie eens wisten hoe waardevol sommige berichtjes zijn…» Posted By Ans On July 21, 2009 @ 16:56
Nog even over dat ‘oude zielen’ gedoe, en het ‘zelf kiezen’ van ‘je leerweg’. Dat is geloven in reïncarnatie, een antroposofische en hindoeïstische visie (en boedistisch?)
Het is overigens best een mooie theorie, omdat daarmee gerechtigheid en gelijkheid wordt geschapen: iedereen moet alles een keer meemaken om helemaal volleerd te zijn en te mogen blijven in de hemel (of in een mooie, goede plek waar het vredig is in elk geval). Dus ook als je veel ellende meemaakt, dan groei je daarvan. Het voordeel van deze denkwijze is dat je je gesteund voelt door ‘het universum’ en dat je eerder geneigd ben om moeilijke situaties te accepteren.
Een nadeel van deze denkwijze is dat mensen ook gauw geneigd zijn om te zeggen: dat is zijn/haar ‘karma’ (leerweg), dus niets aan te doen. Terwijl er in werkelijkheid misschien wel iets aan te doen zou zijn als we maar de moed en het lef hadden om voor onszelf of een ander op te komen. Mensen die in reïncarnatie geloven, geloven dat alles gestuurd wordt door het universum. Eigenlijk is het net als bij het christendom en de islam gewoon een religie.
Voor mij geen geloof meer, heb te veel ellende in kerken enzo gezien hoe daar mensen worden uitgebuit en gemanipuleerd. Juist mensen zoals ik met een lage zelfwaardering moeten oppassen voor groepsdruk, want onderschat niet wat dat met je kan doen! Mij maken ze niets meer wijs. Ik lees alleen nog praktische nuttige boeken waar ik echt iets aan heb en mee vooruit kom. En ik vertrouw alleen nog maar op mensen die daadwerkelijk voor mij opkomen en me steunen, aan gezwets over mijn leerweg heb ik helemaal niets.» Posted By Ans On July 21, 2009 @ 08:38
62 Oef, verliefd, wel leuk, maar de laatste keer dat ik verliefd werd was het goed mis met me. Omdat het niet wederzijds was kwam alles boven: al die gevoelens van waardeloos zijn werden voor mijn gevoel bevestigd. Maar, eerlijk gezegd had ik er niet aan moeten denken als het wel beantwoord werd, want dat zou weer een hele reeks andere toestanden betekenen. Uiteindelijk heb ik die liefde kunnen gebruiken om mezelf weer op te peppen, en ik had het al met al dus niet willen missen. Eens met Luc, geniet! Het leven is te kort. Comes love, nothing can be done! Pas goed op jezelf, en geniet van de liefde! (ga ik toch ook weer doen zodra het op mijn pad komt, echt wel!)
Kan Thian niet een mooi liedje over de liefde spelen? Klinkt goed zoals ze bezig is.
Veel goeds voor allen.» Posted By Ans On July 20, 2009 @ 23:11
50 Emma, wat een raak bericht! Helemaal geen gezeur zoals je schrijft, helemaal niet! Je slaat de spijker op z’n kop. Het is dat gevoel en kritische stemmetje dat tegenwerkt en elke keer weer de kop op steekt en overal doorheen sijpelt: je bent het niet waard te leven, en je bent te laf om actie te ondernemen, je bent niet goed genoeg, niet lief genoeg, etc. etc. Ik merk dat sommige mensen het haarfijn aanvoelen als dat van binnen bij je aan de gang is, die gaan je dan complimenten maken om je vervolgens te kunnen uitbuiten en manipuleren.
Zou er niet een rigoureuze methode te verzinnen zijn om dat gevoel van ons aan te pakken. Expres een hele dag precies het tegenovergestelde denken van wat je altijd denkt. Of, oja, en dat is een techniek uit de psychologie: Eerst afvragen: hoe zou ik me willen voelen. En dan kijken of je daar de juiste gedachten bij kunt vinden. Want het schijnen toch vaak de onderliggende gedachten te zijn die maken hoe je je voelt.
Bij mij helpt het soms een beetje, maar het gevoel is zo hardnekkig en slim, dat verzint altijd wel een leuke omweg. Oja, wat ik ook las en dat vond ik ontroerend, is dat het mechanisme ontstaan is oorspronkelijk om ons te helpen en te sturen, zodat we het sociaal goed zouden doen. We hebben overleefd door ons zo’n kritische houding aan te meten. Dat stemmetje bedoelde het dus oorspronkelijk goed en wilde je beschermen en onderwijzen. Maar nu is het doorgeslagen, niet meer van toepassing en werkt het zelfs zwaar tegen. Het is eigenlijk hartverscheurend, ik zie dat kind telkens voor me, dat arme dappere kind.» Posted By Ans On July 18, 2009 @ 12:02
Dreyfuss, ik ben blij te horen dat ik wat licht op de zaak heb kunnen werpen. Alle kleine beetjes helpen, toch?
Klinkt goed Joan. Ik wil ook een nieuw leven, en daar ga ik per september mee beginnen. Die familie moest ik maar eens gewoon helemaal afstand van nemen, behalve die ene waar ik te veel van houd. Het voelt raar, het voelt of ik gek ben, achterdochtig (dat is wat ze zeggen!) en verbitterd en zielig vanwege mijn handicap en meer van die dingen. Toch moet ik het gewoon doen, voor mezelf. Het kost nog even wat moeite om echt het gevoel te hebben dat ik het juiste doe. Ze zeggen dat familie het belangrijkste is, maar ik weet dat zo net nog niet, zoveel ellende zie ik juist in gezinnen en relaties. Doe ik er goed aan, doe ik er goed aan… ja, ik wil de wijde wereld in en iedereen die walgelijk gedrag vertoont achter me laten. Ik wil ze ook niet meer opvoeden, wat ik eerst probeerde, ik wil gewoon een eigen leven met lieve vrienden die me steunen. Hoe raar is het dat je gewend kan raken aan rotgedrag, dat je denkt dat je niet meer waard bent dan zo behandeld te worden. Je eigenheid de kop in gedrukt. Klaar, het is klaar nu (zei ze dapper), van mij mogen ze dood gaan, of ik, want ik heb alles gezegd. Nou ben ik aan de beurt, nu mag ik het beste en mooiste en heerlijkste kiezen, en hopelijk lukt dat en kies ik niet weer types uit om verliefd op te worden die me niets te bieden hebben. Ik duim voor mezelf. En voor jullie natuurlijk. Veel liefs.
» Posted By Ans On July 18, 2009 @ 00:55
Ik begrijp niet waar jullie je zo druk over maken. Ik heb een zwembroek klaarliggen, daarmee kan ik iets te ver de zee in zwemmen. Of ik stop gewoon met eten, of ga het bos in met een touw. Makkelijk zat. Zelfmoord kan altijd nog. Maar in mijn geval, ik zal wel sterven aan kanker vermoedelijk, zit ook in de familie.
Ik vier liever elke dag even een feestje, met hele kleine dingetjes waar ik blij van word. Wie weet loop ik morgen (per ongeluk) onder een bus, kan ook. En dan zou ik spijt hebben als ik niet alles uit de kast had getrokken. Echt, genoeg mensen krijgen kanker en zijn binnen een maand dood.» Posted By Ans On July 17, 2009 @ 19:18
Hee Magnani, gelukkig heb je dus een psych met humor! Dat scheelt enorm. Wees alsjeblieft niet boos op jezelf, wat kan jij er nu aan doen dat je zo bent opgegroeid, het is niet jouw schuld dat je hebt moeten doormaken wat je doormaakte. Jij doet je best en hebt ook als kind altijd je best gedaan.
Kwaadheid helpt mij soms ook heel goed, vooral als er actie nodig is. Dan scheld ik iedereen (van binnen) verrot en denk: ik zal ze gvd krijgen! of: mij krijgen ze niet! Nu ben ik gvd aan de beurt! Ik ga mijn eigen leven leven, en ik beslis! @$%#&@*&^@** Heerlijk is dat!» Posted By Ans On July 17, 2009 @ 16:05
29 Jammer dat je bericht weg is Darella. Wat mij aan het leven bindt is het feit dat ik leef, dat alles het doet, dat ik doorga met ademhalen zonder dat ik daar per se zin in heb. Ik heb toch wel respect voor dat leven, dat zo helemaal uit zichzelf z’n best doet, ik vind dat wel ontroerend eigenlijk. Sterker nog, het inspireert me om bijv. op mijn werk te denken: ik blijf, ik ga niet weg omdat jullie vervelend zijn, ik blijf want ik doe het goed!
@Magnani, hoe serieus je bericht ook is, je maakt me weer aan het lachen! Ik zie dat hoofd van die therapeute al voor me nadat jij zei: ik ben onder de indruk!
Weet je, ik vind dat je als client recht hebt op goede informatie. Laat ze maar eens haarfijn uitleggen wat ze nu precies voor je kunnen betekenen. Dan merk je meteen of je een goede voor je hebt of niet. Heb je je wel eens afgevraagd wat jij zou doen als je jou op therapie zou krijgen? Wat zou jij doen als therapeut bij jou? Ik heb me dat wel eens levendig voorgesteld, en toen wist ik gelijk waar ik nu eigenlijk behoefte aan had.@Thian, pas goed op jezelf! Blijf aan de bel trekken hoor als je je door medicijnen alleen maar rotter voelt, want dan werkt het eerder tegen je. Als iets jou niet goed doet, dan moeten ze wel met een heeel goed verhaal komen wil je ermee door gaan, toch? Ik ben blij te horen dat je goede ervaringen hebt op het DAC, gelukkig lopen er dus toch nog lieve mensen rond die je steunen.
» Posted By Ans On July 17, 2009 @ 10:59
24: @Dreyfuss
Alles wat je gelooft is waar, voor jou althans, toch? Zo simpel is het volgens mij. Maar dat wil nog niet zeggen dat jouw overtuiging op waarheid berust. Het kan ook een denkfout zijn (heb ik geleerd uit het boek ‘denk je sterk’). Ik vind het niet zo gek dat er bij jouw vader en zus opeens psychische problemen tevoorschijn kwamen. Uit hun gedrag naar jou blijkt toch dat ze gedraggestoord zijn? Dan kun je niet een leven lang ongestraft volhouden dat er niets aan de hand is. Iemand die een ander onderdrukt heeft echt grote problemen. Bij stress wordt de druk op de ketel dan te hoog. En reken maar dat als er veranderingen zijn (iemand in de familie wordt opgenomen) dat er dan stress komt.
Ik denk eigenlijk dat je misschien op het moment van je satansgebed, of iets eerder, de beslissing hebt genomen om afstand te nemen en je niet meer te laten onderdrukken. En als je vader normaal gesproken zo’n grote invloed op jou had altijd, dan zal hij het zeker gevoeld hebben dat het voor jou nu echt genoeg was. Dat (o.a.) veroorzaakte waarschijnlijk grote stress bij hem. Dat zou mijn verklaring zijn.
Ik vind het geweldig, jouw ommeslag en het moment van grenzen stellen. Tot hier! dat is wat je hebt gezegd. En wie weet was het God die jouw gebed hoorde, kan toch ook best?Ik vind het ook zo ontroerend dat we elkaar soms met kleine dingetjes echt kunnen helpen. Zomaar via een schermpje.
22@Emma, dank voor je woorden. Dat is precies wat bij mij gebeurt: ik ben te moeilijk, te confronterend voor mensen. Ze zijn bang voor me en verstoten me. Mijn idee van de waarheid zeggen en opkomen voor mezelf en anderen heb ik heel hoog. Maar tot welke prijs vraag ik me wel eens af. Totdat er niemand meer overblijft?
Ik probeer me maar te richten op die vrienden waarmee ik kan lachen, en alle familie maar even te vergeten, dat komt toch nooit meer goed. Ook ik ben ongelofelijk teleurgesteld in de mensheid. En toch probeer ik niet ook nog eens teleurgesteld in mezelf te zijn, want dan is het eind zoek (of juist nabij). Ik probeer mijn dingen te doen die belangrijk voor me zijn in het leven. Laat zij maar zelfmoord plegen als ze het daar niet mee eens zijn. Waarom zou ik weg moeten? Omdat ik mensen confronteer met hun walgelijke gedrag? Laat zij zelf maar weggaan, ik doe niets verkeerd, zij doen iets verkeerd. [Maar als ze er vervolgens door in de stront terecht komen ben ik weer de eerste die ze ondersteunt en met lieve woorden oppept. Ben ook gek ook eigenlijk, maar dat wist ik al].» Posted By Ans On July 17, 2009 @ 00:53
Dreyfuss, een aangrijpend bericht! Je probeert niet te denken aan wat je hebt, is dat een lichamelijke of geestelijke beperking? Het helpt mij trouwens ook altijd om te denken in mogelijkheden en niet in beperkingen.
Je schrijft ook: “Al tien jaar niet meer boven waten. Met alle hulp van dien.” Wat bedoel je met hulp? Je hebt dan zeker geen goeie steun gehad die je wellicht weer boven water had kunnen helpen, of? En wordt je keel door de hulpverlening dichtgeknepen?
Tot slot zeg je: mijn afval. Dat is het niet, tenminste ik zou het niet zo bestempelen. Mijn moeilijkheden en problemen zie ik als onderdeel van mijn leven. Want wie bepaalt nu eigenlijk wanneer iets afval is of wanneer het goed gebruikt kan worden? Het maakt me ook interessanter dat ik een en ander meemaakte. Toch? Wij hebben de wereld ook iets te bieden. Je schrijft mooi en bent vast intelligent.
En welkom trouwens, hoop dat je hier enig houvast vindt bij het zweven. Ik voel me ook verstoten van alles en iedereen, maar ik denk ook dat ik dat zelf veroorzaakt heb, dat het mijn eigen schuld is… (en wat dan nog eigenlijk)» Posted By Ans On July 16, 2009 @ 17:22
14: Elisabeth, mooi wat je schrijft, dat iedereen wel een pareltje in zich heeft. Ik denk dat je gelijkt hebt. Het is alleen zo verdomde jammer dat het bij sommigen er gewoon helemaal nooit uitkomt, dat die het niet voor elkaar krijgen om goed te zijn voor anderen.
Wat fijn dat jij toch je weg hebt gevonden met werk, en met jonge mensen kan werken, ze zullen veel aan je hebben vast!
Ik weet niet of we elkaar ooit gaan ontmoeten, ik vind internetvrienden ook heel waardevol op hun manier, juist omdat je verder geen rekening met ze hoeft te houden. Het is warm en toch vrijblijvend. Alleen de lusten zeg maar, haha. Misschien besluit ik morgen wel dat ik weer even een maandje afstand neem, of krijg ik straks weer te veel aan mijn hoofd om alles mee te lezen en/of terug te schrijven. Het geeft niet, onze berichten blijven voor iedereen beschikbaar en nieuwe vrienden komen en gaan. We hebben het maar goed hier op dat blog van Karin!
Wie weet zie ik een keer een lieve vrouw lopen in een schoolgebouw druk in gesprek met een hanekam, en denk dan: zou dat Elisabeth zijn? Of zie ik iemand de heerlijke slappe lach hebben met een gelijkgestemde, omdat ze over hun eigen gekkigheden kunnen lachen, dan denk ik: zou dat Thian zijn die de draai heeft gevonden? Of als iemand een lot wint of iets, dan denk ik: zou dat (Lucky) Luc zijn? Of ik zie een leuk gekke henkie, dat is dan Janus…
Ik vind het eigenlijk heel mooi dat ik jullie niet ken, het maakt dat ik alerter word op bijzondere types in real life. Blijf vooral jullie (gekke) zelf! En als ik je denk te herkennen op straat zal ik even glimlachen, dan weet je dat ik het ben.» Posted By Ans On July 14, 2009 @ 23:00
Soo hee, wat zijn we hier lief voor elkaar! Precies wat ik wel kan gebruiken, nu er geen familie is die werkelijk om me geeft (jawel, ze houden wel van me, zolang ik niet de waarheid zeg en braaf meedoe in de walgelijke patronen) en vrienden ook heeel schaars zijn. Ik wil wel oppassen voor alleen maar schermvriendschappen, want hoe waardevol ook, als het even kan zou ik toch graag wat goeie vrienden in real life ontmoeten. Zodat je af en toe samen kunt eten, of wat drinken ergens. Vanaf volgende maand ga ik iets doen waar ik hopelijk gelijkgestemden ontmoet, als je doet waar je hart ligt ontmoet je mensen die het hart op dezelfde plek hebben, of zoiets, haha.
Gek he, ik vind het heerlijk om anderen complimenten te maken, vooral mensen die toch al nooit aandacht krijgen: juist die niet-hippe, gezette types op het werk die genegeerd worden door de jonge vlotte. Juist die ga ik aardige mailtjes zitten sturen en een praatje mee maken. Waarom vind niet iedereen het leuk om een ander gelukkiger te maken. Waarom maken veel mensen het leven van een ander liever stuk dan dat ze het verrijken. Luc heeft gelijk, mensen zijn gek! (behalve jullie dan he?!) Slaap wel voor straks, lieve schermvrienden.(veeel kleffer moet het niet worden hoor, hahaha.) Nee serieus, hou je heel taai, we zijn het waard!
» Posted By Ans On July 13, 2009 @ 23:53
Dank lieve Thian. Jij verdient echt een lintje, dat meende ik echt toen ik het eerder schreef. Die koningin moest eens weten wat een privé-oorlogen in haar land gevoerd worden en hoe dapper jij bent (we zijn!).
» Posted By Ans On July 13, 2009 @ 21:54
Op mijn werk heb ik voortdurend het gevoel: ik hoor hier niet, ik begrijp ze niet, zij mij niet, achter mijn rug lachen ze om me (maar, eerlijk is eerlijk, achter hun rug veracht ik ze). Een hele dag in een ruimte met mensen die op een andere planeet leven. Maar gelukkig, dan mag ik weer naar buiten, en kan ik de lucht zien.
Ik weet wel dat het aan mij ligt, omdat ik me moeilijk kan voegen en aanpassen, maar als mensen over hun nieuwe auto met airco beginnen, f*ck it, sorry, dan haak ik toch echt af, ik kots van die nietserige, hebberige onderwerpen.
Ik troost me met de gedachte: Mijn tijd komt nog wel, ooit ben ik omringt met liefdevolle en gelijkgestemde mensen, en tegen die tijd weet ik ook van mezelf te houden. Nu mag ik even balen en uithuilen en denken: het geeft niet, het geeft niet, ik heb het vandaag goed gedaan! En morgen doe ik gewoon mijn roze bril weer op, desnoods letterlijk. Mij krijgen ze niet gek, ben ik immers al.» Posted By Ans On July 13, 2009 @ 20:21
Dank Karin, je hebt het onderwerp juist weer naar de kern gebracht: de slachtoffertjes die geen kant op kunnen omdat ze afhankelijk zijn en dan vervolgens zo ontzettend veel strijd moeten leveren om staande te blijven in het leven. Hoe zijn die het best geholpen, daar gaat het om.
Het besef dat je zelf niets verkeerd hebt gedaan, dat schijnt belangrijk te zijn als een eerste stap.
Maar ik ben iemand die al gauw denkt: de ander is veel slimmer en beter, het zal wel aan mij liggen, ik ben minder waard. Dat is mijn thema geloof ik, hoeft natuurlijk niet voor iedereen te gelden. Als kind ben ik psychisch mishandeld door familieleden nadat mijn moeder zelfmoord pleegde. Ik heb de daders vergeven, omdat ik weet dat het voortkwam uit onmacht en misschien minderwaardigheidscomplexen.
Toch moet ik nu van mezelf alles aangrijpen om wel de waarheid te zeggen, altijd en overal, ook al vind ik het zo moeilijk dat ik soms denk: ik ga liever dood. Toen heb ik eenmaal op een dieptepunt gedacht: al is het het laatste en enigste wat ik doe, ik moet en zal voor mezelf opkomen! Langzaam aan wordt het zelfs een sport nu. Maar leuk vind ik het niet. Ik vind de mensheid vaak walgelijk met al dat verwerpelijke gedrag. Enige remedie: heel kritisch je vrienden kiezen, goede leefstijl ontwikkelen, goed zijn voor jezelf, ongenadig goed zijn voor jezelf! Extra extra extra! Want niemand anders doet het.» Posted By Ans On July 11, 2009 @ 11:53
869 Janus, als je wilt beweren dat sommige mensen meer waard zijn dan andere, dan begeef je je op gevaarlijk vlak. Die oenen waar je over schrijft hebben ook familie en vrienden en hebben ook een hart dat uit zichzelf klopt, en longen en alles. Helemaal los van wat iemand presteert, en los van handicaps of andere problemen.
871 ja en zelfs pedofielen zijn net zoveel waard als ik, ook al vertonen ze gestoord en onwenselijk en schadelijk gedrag.
Volgens mij kun je beter een keer goed uitzoeken wat maakt dat zij kinderen zo interessant vinden. Is het verlangen naar onschuld, onderdanigheid, whatever? Ik wil graag begrijpen wat zo iemand beweegt. Pas dan kun je ook een alternatief bedenken voor die gestoorde verlangens. Neemt niet weg dat ik vind dat ze gestraft moeten worden voor hun daden en verplicht moeten worden om bij te dragen aan de verwerking van slachtoffers. Verhuizen heeft geen zin, dat geeft ze juist een ontheffing van de taak het weer een beetje goed te maken. [Trouwens, veel mannen schijnen pedofiele trekjes te hebben, daarom zijn al die playboy meisjes zo kaal van onder. Sorry maar dat is me door een man verteld. Het is dus de meeste mensen niet geheel vreemd die gevoelens, misschien vandaar dat het zoveel kwaadheid e.d. oproept?!]
Maar het gaat hier over mensen met zelfmoordgedachten. Misbruik kan een oorzaak zijn, en ik weet te weinig van verwerkingsprocessen om iets zinnigs te zeggen verder. Maar het lijkt me dat hoe meer begrip en helderheid hoe beter voor iedereen uiteindelijk?
Janus, jij bent, met alle respect, geen specialist, net zo min als wij allen.Ik heb me de laatste tijd veel bezig gehouden met waarom mensen doen wat ze doen. En heb geloof ik de conclusie getrokken dat je de mensheid kunt verdelen in hebberige types en bescheiden types. Allebei kunnen ze iets van elkaar leren. Wat ik leer van hebberige types is hoe je ruimte in kunt nemen voor jezelf, en hoe je overleeft.
» Posted By Ans On July 11, 2009 @ 10:03
«« Back To Stats Page864: Luc ik ben niet boos, maar wat je schrijft is gewoon niet waar! Je bent van net zoveel waarde als ieder mens, je hebt ook een hart en bloedvaten en hersens en alles. Jij bent ook onderdeel van alle levende wezens op deze aardbol, jij mag er net zo goed zijn als wie dan ook. Maakt mij geen reet uit wat een ander presteert of doet of kan. Jij leeft jouw leven op een unieke manier, en dat mag en kan niemand veroordelen of beoordelen, want iedereen is je gelijke!
Okee, even een flauwe opmerking. Hoeveel zou een mens (elk mens!) kosten als die in de winkel lag? Zijn wij na te maken? Nee dus. Er is op de hele wereld geen zelfde Luc. Hoeveel moet jij dan wel niet kosten in de winkel? Gaat waarschijnlijk ver boven mijn budget, ha! Waarde? Onbetaalbaar!» Posted By Ans On July 10, 2009 @ 21:21