Statistiek


Deprecated: Function wpdb::escape is deprecated since version 3.6.0! Use wpdb::prepare() or esc_sql() instead. in /htdocs/www.spaink.net/wp-includes/functions.php on line 5453

Comments Posted By Andreas Sokrates Leno

Displaying 0 To 0 Of 0 Comments

Feestmaal :)

Karin?
En met de Kerst?
En wel Fèta, maar geen Tzatziki?
En de dertig eitjes? Gevuld?
Muziek? Je gasten?
Nu willen we natuurlijk nog weten wat je geschonken is. Nee, niet de materiële dingen. Aangezien je feest gaande is heeft een fijne verjaardag wensen weinig nut. Dus… hoe is het nu, na het feest?

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 20, 2009 @ 03:16

Bij leven en welzijn

Sjaak: Ja, er valt nog veel meer te zeggen. Had schoonzus er evengoed niet geweest? En is het niet jammer dat we geleerd hebben zo ontzettend begrensd te denken? In dit geval aan alleen maar naasten, bedoel ik. Liefde hebben of liefde zijn? Daar waar liefde heel is láát zij zich ook niet door de mens opsplitsen, casu quo begrenzen, afbakenen.
Let wel Sjaak, ik val je niet aan en begrijp heel goed wat je bedoelt. Ben me echter niet zeker hoé. Maar de één wel geven en de ander niet, of minder, is dat liefde zijn? Kunnen we de liefde wel doseren? Ik denk namelijk net zo min we het doceren kunnen. Wat blijft is een zeer prijzenswaardig gebaar, waar anderen uit elkaar voortkomen en elkaar afmaken.

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 22, 2009 @ 07:10

Maurice, goed ingeschat. Ik ben in de zelfervaring altijd een hoofd geweest met daar onderaan… ergens… een onbelangrijk lijf als een schitterend ongeluk, haha. Op de vraag wat wijsheid is pleeg ik altijd te zeggen “het voorzien van de gevolgen”, en heb niets aan de attentie, maar alles met de intentie waarmee we dingen doen. “Omhels wat op je toekomt”, zeg ik altijd maar.
Wanneer je echter zegt “mensen hebben nou eenmaal”, ben ik geneigd te zeggen dat niets nou [nu] eenmaal zo is, en dus een reden kent. Ik denk aan ‘amen’, dat ‘het zij zo’ betekent en voor mij is niets het zij zo.
Wat tijd betreft en de beperktheid van mensen, zoals je stelt, denk ik aan de veel geloofde uitspraak ‘Tijd heelt alle wonden’. Onwaar natuurlijk, want tijd kan [zelf] helemaal niets.
Wat je ‘mening vormen’ betreft, het volgende. Velen denken dat we ons een mening vormen door wat we te weten zijn gekomen. Door ervaring en dus door wat geweest is; wat achter ons ligt. Ook niet waar. Immers, weten we op een later tijdstip beter, of zelfs maar anders, dan zullen we onze mening weer bijstellen. M.a.w. een mening wordt dus gevormd door wat we NIET weten! Waarom we er een mening op na houden? Geen idee. Het wordt kinderen al geleerd om überhaupt mee te mogen tellen, maar ik sta daar niet achter.
Meningen zijn dan ook geen inzichten, gelijk intelligentie heel iets anders is dan intellectueel zijn [of genoemd worden].
En waarom of waarvoor zou iedereen voor zichzelf uit moeten dokteren of zijn lichamelijkheid eigen is… wanneer we weten hoe we eraan komen?
Dan zeg je nog dat ‘je gevoel zegt’, maar heb je je ook afgevraagd hoé je aan je [dat, een bepaald] gevoel gekomen bent? Door sentimenteel of emotioneel te zijn [geweest]? Door alle of een deel van je zintuigen ingezet te hebben? Door de volgorde van belangrijkheid en hoe je het koppelend je brein binnen hebt laten komen zelf bepaald te hebben?
En wanneer je dan ook nog stelt dat je gevoel je zegt… en je intelect je vertelt… en je verstand je dan nog zegt… wie of wat denk je dan te zijn wanneer je spreekt over Zelf, geest en of ziel?… die die begrippen weet te duiden?
Zo kunnen we immers heel braaf duiden wat we willen, spreken over ziel, geest enz., door/met een woord, maar wat we daarmee bedoelen? Woorden zijn en blijven immers ‘klanken’ die definities hebben.
En zie, zoals het is naar ‘wat is’, dat mensen veelal louter woorden geloven, zonder te weten waar ze het werkelijk over hebben. Men praat over, men zegt, men gebruikt woorden en begrippen, maar vraag ze niet naar de werkelijke betekenis, zo is de ervaring.
Zo mag ik aannemen dat je vast wel weet dat men zegt dat je de Liefde niet op papier krijgt. Ik wel, maar weet dan ook dat er niet één liefdesliedje bestaat dat de werkelijkheid zelfs maar benadert.

Ik word maar niet gered…. door een bel. Het ga je goed Maurice.

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 22, 2009 @ 02:46

Karin en anderen… ik heb alles gelezen. Wat mij ontgaat is het volgende.
Ten eerste dit. Wanneer we zeggen “het is mijn lichaam” is er dan ‘iets’ [anders] dat dit van het lichaam zegt?
Ten tweede; wat betekent ‘eigen’ in dit opzicht? Kunnen we wel spreken van eigen lichaam en of zeggen “dit is mijn eigen lichaam?”, wanneer het verkregen is.
Ten derde; wanneer je stelt dat de dood ondeelbaar is, geldt dat dan ook niet voor het leven? Zeer ten onrechte, zo meen ik, spreekt men altijd over ‘leven en dood’, maar dit moet ‘geboorte en dood’ zijn [waartussen zich het leven, dat het proces van sterven is, zich voltrekt].
Ten vierde: Wat is denken en waarom hebben we er een probleem van gemaakt?
Ten vijfde: Kunnen we wel denken wat we willen? We mógen het, dat weet ik, maar wanneer ik denk aan mensen die een plein niet over, een tunnel niet door, en een lift niet in durven… et cetera, kunnen we dan wel denken wat we willen en…. zijn we wel baas in ‘eigen’ hoofd?
Ten zesde: Wanneer we zeggen/stellen “wie ben ik om er iets van te zeggen?”, meen ik te kunnen zeggen “álles”. De vrije meningsuiting zo bevochten – die de grens van hoffelijkheid niet hoeft te overschrijden – en dan zeggen wie ben ik? Nee toch? We hoeven niet te be- nog te veroordelen en ik kan o.a. Karin in deze volledig in haar waarde laten.
Maar we kunnen elkaars wijze van denken toch wel bevragen?”

“Het idee dat mijn organen doorleven wanneer ik dood ben vind ik akelig”… Karin… is dat werkelijk niet meer dan een idee? En, zo vraag ik je, vind je dat niet alleen nu. Kun je je niet [nu]- [hypothetisch] voorstellen dood te zijn en er ‘toch’ geen weet van te hebben? En zoals al gesteld kunnen we wel zeggen het zijn míjn organen? Het is immers toch ook terecht om te zeggen “ik heb mijzelf niet gemaakt”, waar het ons fysieke-zijn betreft.
Ik heb daar zelf, als mismaakt [fysiek niet volgroeid] ter wereld gekomen en daar vele operaties voor moeten doorstaan, alle recht op zou ik zeggen. Het is me vaak genoeg voor m’n poten gegooid om me daarmee te verdedigen [lees: rechtvaardigen].
Andreas Sokrates Leno

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 21, 2009 @ 12:00

De verdingelijking van alles

Niets zo erg als de maakbare mens wanneer of zodra dat door anderen wordt bepaald. Ik heb de indruk dat velen om het beroerde onderwijs heengaan wat dit aangaat, al ken ik een paar ouders die hun hart vasthouden wanneer ze hun kind naar de eerste groep moeten laten gaan en… daarmee kwijt zijn.

Wie is door onderwijs niet gemankeerd aan zijn leven begonnen? Spreek ik nog niet eens over christelijk en ander godsdienstig onderwijs met als gevolg gehersenspoelde, geestelijk ontvoerde en ja… zelfs psychisch verkrachte mensen.

Dat dát anno nu nog kan en er zo weinig mensen bereidt zijn er tegen in opstand te komen verbaast mij al decennia. Of worden kinderen niet als volgzaam kuddevee klaargestoomd voor de economie? Eerste klas kleuterschool 1954, daar moet ik aan denken. Ik liep er als kleuter voor de eerste keer al weg door het militaire regiem… de geboren rebel, ha, haaa.

Zijn we – strikt genomen – niet allemaal Staatseigendom? Alleen al omdat we op een stukje aarde ter wereld zijn gekomen waarom men een hek gezet heeft en een naam hebben gegeven. Ik moet ook denken aan wat de afgelopen dagen zo misselijkmakend ‘het zeilmeisje’ wordt genoemd. O wat zijn we zorgzaam. Maar wat vernielt men haar geestelijk en voor vele, vele jaren.

Zo ook zit in Nederland en bij de minste ramp in het senario de psycholoog verpakt. Wanneer je tegenwoordig [verdomme] geen trauma hebt, dan ben je niet normaal. Men waarschuwt je het traject in te gaan, want ja… je trauma komt zeker.

Ik denk ook aan de NHS [Nederlandse Hyperventilatie Stichting]. Oh wat heb ik met ze in de clinch gelegen. Neem zelf maar eens een kijkje op hun website. Het woord ‘genezing’ zul je er niet tegenkomen. Men spreekt van ‘leren omgaan met’, ‘onderdrukking’ en komt met allerlei hulpstukken en het meest waanzinnige? Ademhalingsoefeningen en lostgenotencontactenclubjes. [Mooi scrabblewoord]. Alsof alles en iedereen zich inzet, gelijk overheid en godsdienst, de mens angstig te houden… denk ik wel eens.

Ik was eens op een bijeenkomst waar een zgn ervaringsdeskundige uit naam van de NHS over hyperventilatie sprak. Zoals gewoonlijk een zaal vol dames en een paar heren. Keurig vertelde hij, wat elke ziel op het Internet kan vinden, over het lichamelijke hoe en waardoor, maar toen kwamen de vragen. Een mevrouw vroeg; “Maar kan ik er vanaf komen?” Het antwoord was kort en krachtig; “Nee, nooit meverouw.”

Ik dacht dat ik ontplofte. Vroeg het woord en toen ik het kreeg vroeg ik eerst maar eens of hij zich wel realiseerde wat hij die mevrouw voor de rest van haar leven aandoet. “Hoe bedoelt u?”, vroeg de ervaringsdeskundige verveeld. “Geeft u mij eens één reden waarom mevrouw niet meer zo zou kunnen als voor haar eerste aanval?”
“Wie bent u eigenlijk?”, was het. “Bent u zelf wel patiënt?” Ik meende dat dát niet ter zake deed en vroeg om mijn antwoord. Kreeg ik niet. Hij raakte geïrriteerd.

“Kunt u me dan zeggen of het een geestelijk of fysiek probleem is?”, vroeg ik om mij, maar vooral de aanwerzigen, niet af te laten schepen. “Bent u psycholoog… of zo… komt u het mij een beetje moeilijk maken of zit u hier te vissen naar klandizie?”, vroeg hij en vervolgde tot de zaal gericht; “Ik verbied jullie deze man nog iets te zeggen of te vragen”, was het boos en ik wist niet wat ik hoorde. Niet zozeer door wat hij gezegd had, maar door hoe de zaal reageerde. Ik had er niet te zijn om klanten te werven… hoe haalde ik het in m’n hoofd.

Op de gang en tijdens de pauze sprak ik een aantal mensen. D.w.z. zij spraken mij aan. Een mevrouw vroeg mij wat of ik bedoeld had met ‘fysiek’ en ‘psychisch’ en vertelde haar dat door ‘acidose’ en uremie’ hyperventilatie kan ontstaan en dat dát een fysieke kwestie is. Al het overige geestelijk en dat iedereen zich daarvan kon bevrijden zonder sporen achter te laten; zonder last te blijven ondervinden.

Ik bedoel maar… over de maakbare samenleving gesproken is die altijd nog op angst gebaseerd en de gretige, volgzame massa, die gelooft in kwantiteit en blijft uit is op steun, troost en vooral begrip van derden. NIET OP GENEZING.
Dat betekent met name dat het hen allemaal om ‘GEVOEL’ gaat. Het gevoel van saamhorigheid, van kunnen delen met elkaar, alsof uit gevoel ook die saamhorigheid ontstaat. Werkelijk waar… genezing staat niet op nummer één in Nederland.

Men wil in het lijden begrepen worden en dat begrip van anderen? Ja, dat verlicht… even. Vraag ik ze of we kunnen zeggen dat lijden bestaat, dan zeggen ze volmondig “nou en of, dat weet ik wel zeker”, en kijken mij aan alsof ik gek geworden ben.

Ik ontken het stellig, want mensen lijden niet door de dingen, maar door hun eigen gedachte over de dingen. Zo ook worden ze niet werkelijk ongelukkig door wat ze meemaken, maar door hoe ze omgaan met wat ze meemaken.

Het ziet er naar uit, zo heb ik moeten constateren, of dat niets mankeren iets engs is. Of je er dan niet meer bijhoort, oninteressant bent, want ja… waarover kunnen we dan nog praten?
“Mankeer jij niks? Ga weg… néééé… dat kán toch niet?

Wanneer je lijdt – en natuurlijk spreek ik niet over honger, pijn e.d. – betekent dat niets anders dan… dat je de dingen anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn. Het is de maakbare mens, daarmee de gemaakte mens, die er door zijn opvoeding, door de barre kwaliteit van onderwijs en door te geloven in samen doen en samen elkaar begrijpen er niet aan wil. Vandaar mijn eerste zin. Hij heeft zich láten maken, is daarmee al zijn natuurlijke, creatieve vermogens kwijtgeraakt. Hij is maakbaar en dat weet elke godsdienst, overheid en reclamemaker. God is omzet, maar zker alle mensen en dáár gaat het om.

Zo… en nu een kopje koffie. Alvast fijne kerstdagen gewenst allemaal.

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 22, 2009 @ 14:04

Sleazy Snor Spaink

Hè gedverdemme Karin…
Deed me denken aan vervlogen tijden in Griekenland. Een prachtige, werkelijk beeldschone vrouw vanuit de nachtclub mee naar huis genomen. Ja, voor een afzakkertje. Toen alles echter afzakte, ik de zwarte haarstreep zag van nek tot verdwijnend in de bilnaad, het grote woud dat links en rechts welig uit haar slipje stak en… die van dichtbij en in beter licht snor zag… heb ik een taxi gebeld. Het oog wil ook wat… moet ze nog steeds niet begrijpen. Ja, ík heb gezegd hoofdpijn te hebben, ha, ha.
Andreas Sokrates Leno

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 19, 2009 @ 19:18

Overgave

Ik ga uit de toon vallen… vermoed ik. Toch wil ik het volgende graag gezegd hebben. Is het niet eigenaardig dat we ons als mens op alles voorbereiden, behalve een [het] voorspelbaar definitief afscheid?
Geen mens duikt in zee en denkt dan… verrek… had ik niet beter eerst…? We leren van alles. Autorijden, een vak/beroep en waar mogelijk zijn we voorzichtig, kijken we de kat uit de boom of anders verzekeren we ons van mógelijke schade.
Dit gezegd hebbende hoor ik u allen denken ‘maar kunnen we ons er wel op voorbereiden?’ Dan moet ik even naar de woorddefinitie van het woord ‘Liefde’. Men zegt wel dat je ‘de Liefde’ niet op papier krijgt, maar een woord zonder definitie is onmogelijk.
Liefde betekent ‘loslaten’. On bezwaard los kunnen laten en is weldegelijk te leren. Niet om verdriet te voorkomen, hou me ten goede a.u.b., nee, om lijden te voorkomen. Dan wordt duidelijk dat mensen de Liefde, de zelf heel is, toch opsplitsen. Zij geven wel, of niet. Dan wel, dan niet. Aan de één wel, de ander niet, et cetera. Er is dus sprake van mensen die ‘Liefde hebben’ en mensen die ‘Liefde zijn’.
Mensen die Liefde zijn hebben niet de behoefte om uit te leggen waarom het [iets] ze verdriet doet, net zo min te zeggen waarom van iemand of een dier gehouden wordt. Strikt genomen is dat dan ook een onomgelijkheid. Immers… zeg je waardoor je wel van iemand houdt, zeg je ook van niet en dat is geen Liefde zijn.
Het is er de reden van dat ondergetekende vrijgezel is gebleven. Ik heb wel een vriendin, maar ze staat op vier poten. Ha.

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 19, 2009 @ 18:21

Verslaving

Lang, heel lang geleden heb ik mogen ontdekken dat de mens met twee zaken moeilijk overweg kan, te weten:
1] NOOIT MEER en
2] NIETS DOEN
Zeer ten onrechte, in relatie tot verslaving, wordt gesproken over ‘wil’. Dat de schouders eronder moeten en of dat je eraan moet werken. Ik heb altijd gesteld [volkomen tegen de opleiding tot psycholoog in] dat dit je reinste nonsens is.
Het is het NIET NIETS kunnen doen door het geconditioneerd-zijn en altijd maar vol blijven houden dat we altijd ‘iets'[?] zouden moeten ondernemen om iet te bereiken of te bewerkstelligen. Zie dat toch eens in.
Van de psychologie/psychiatrie zelf is dit niet onbegrijpelijk, want de westers georiënteerde psychologen missen de algehele structuur van de mens. Zij kijken van buitenaf tegen de mens aan, hem beschouwend als een louter chemisch proces, en zitten opgesloten in hun eigen kaderdenken.
Van het individu begrijp ik dat hij niet anders is opgevoed, niet beter weet, als volgeling van een systeem of methode denkt, geheel onwetend van het feit dat NIETS DOEN zijn genezing, herstel, oplossing is. Hij mag zijn energie weten te hanteren… beheersen doet hij het niet!
Niets doen?! Hoe kan ik dan nog roken, [overmatig] alcohol drinken, et cetera?
Laten we in samenhang tot/met verslaving eens denken aan Vrede. Kunnen we zeggen dat Vrede bestaat? Nou en of. Waarom is het geen vrede? Omdat we blijven denken, menen en vinden dat we eraan moeten werken. Zou echter niemand iets doen, niet meer de straat opgaan – al of niet gewapend met spandoeken en teksten als ‘We Want Peace’ – dan is het NU toch Vrede??!!
Doe niets… zie dat in ieder geval nu eens in… alstublieft. Zie in dat ons [uw/jullie] probleem het niet niets kunnen doen is.

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 21, 2009 @ 23:07

Wantrouwen

Mag ik heel voorzichtig toch een ander lichtje ontsteken?
Waarom hebben we leiders nodig? Of, waardoor menen we leiding over ons leven nodig te hebben?
Op de deur naar mijn filosofisch-psychologenpraktijk hing een bordje met de tekst: “Als je het niet meebrengt, vind je het hier niet.”
Samen met mij zegt collega filosoof-geestelijk leraar Jiddu K.:
“Een mens kan enkel zijn vrijheid bereiken door onafhankelijke, persoonlijke waarneming. Men moet zich niet laten bepalen door het denken, wetjes, regels, dogma’s, activiteiten, materialisme of opvattingen over God, godsdienst, religie of politiek. Navolging van personen of gedachten heeft nog nooit enige zin gehad. Men moet het zelf doen en zelf ontdekken dat de waarheid in elk mens ligt en dat daarin al het wezenlijke is te vinden. Als of zodra een mens dit ontdekt, vrij komt van al zijn bindingen, komt hij door het zuiver gewaar-zijn vrij.”

Heeft de geschiedenis niet laten zien dat het volgen van leiders extreem gevaarlijk is? Adolf Hitler, Idi Amin, Sadam Hoesein, Geert Wilders volgen? Hebben we dat nodig? Zegt dat niet alles van het individu en niets van de leider[s]? God nodig hebben om moreel te kunnen zijn? M.a.w. zeg mij hoe ik moet leven? Let wel… ik ben niet tegen [goede] raad. Wel tegen hulp.
En wat dan echt te gek voor woorden is, is te stemmen op een totaal vreemde. Ik ben me namelijk zeker dat niemand [eender] op zijn innig geliefde zal stemmen. Niemand die zegt: “Schatje van me… wat jij de komende vier jaar allemaal wil… mijn blanco stem heb je nu al.”
Nee, daar wil je bijvlijven. Je kijkt wel uit. Maar op een wildvreemde wel? Wauw! Je laten verplichten om vóór de één te stemmen betekent ook altijd tegen anderen zijn. Waarom willen we dat? Laten we niet vergeten dat democratie altijd nog te maken heeft met kwaniteit. Niet[s] met kwaliteit en wanneer louter de meeste stemmen gelden… rest my case. Alstublieft… behoud uw stem voor uzelf. Desnoods uw innerlijke, stille stem en trap er niet in dat politici zeggen dat we dan geen stem hebben. Die hebben we toch al niet. Zie maar… gaat het fout dan zullen ze zeggen: “Ja, had je maar niet moeten stemmen”, of: “Maar je hebt zelf op mij/ons gestemd.” Niet stemmen heeft dan ook niets te maken met je verantwoordelijkheden nemen. Die neem je evengoed. Voor je zelf, vanuit jezelf, door jezelf en daarmee reflecterend op de wereld.
Berusting en volgzaamheid is alleen maar de houding van die mensen die zeggen dat anderen kunnen wat zij niet kunnen. Zelf weloverwogen iets ondernemen betekent ook dat je niet hoeft te hopen op anderen.
Andreas Sokrates Leno

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 19, 2009 @ 18:54

Vloeken helpt

Uit hoofde van mijn werk, daarmee ter genezing van anderen, heb ik mensen altijd gewezen op het feit dat één plus één geen twee ís en een boom geen boom. Wij mensen hebben de dingen benoemd/benaamd en dus zijn alle dingen naamloos geboren. Dan wel… het woord is niet het ding’! Het is dus zaak dat we de emotie losmaken van het woord.
Maar vraag het kleine kind: “En wie ben jij?”, en het zal zeggen: “Kees de Boer” [bijv.] Vraag hem niet: “Ben jij je naam?”, want het raakt verward door het feit dat het zich geconformeerd heeft met zijn naam. Zijn naam dat plots [onterecht] zijn ‘Ik’ is en hem de indruk geeft afgescheiden te zijn van elk ‘Jij’, alwaar wij allen één zijn.
Godverdomme betekent ‘god verdoeme mij’, en afgezien van het feit dat ik dat best over mijzelf af mag roepen… hoe kunnen we nu woorden verbieden, die we er zelf voor bedacht hebben?
En zie nu de – wars van blasfemie – godsdienstige volgeling. Hij gelooft zelf louter woorden, daarmee Het Woord, en wat voor ellende heeft dat niet teweeggebracht? Oorlogen door woorden en de zelfbedachte definities tot en met de dag van vandaag. Dit terwijl niemand kan lijden wanneer hij niet oordeelt, waar zij het lijden zelfs vieren.
En kijken we naar vandaag… zien we dan in dat het verbaliseren van gevoelens de angst schept? Dan is de eerste stap naar genezing kritiek te overstijgen. Ook omdat iemand die kritiek uit nog niet je vijand is.
En het belangrijkste van al is dit. Godsdienst en politiek kan zelf niet zonder strijdt en dus niet zonder vijanden. Zij roepen de dualiteit dus op, en houden het in stand. Zie de mens… wat heeft hij anders gedaan dan zich voornamelijk tegen anderen te keren?
Andreas Sokrates Leno

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 19, 2009 @ 17:59

Het strafbare lichaam

Halverwege mijn studie tot psycholoog kon ik aanvoelen dat je met die kennis, als stoffelijk geleerde wijsheden, onmogelijk de geestelijk lijdende medemens van dienst kan zijn. Tot en met vandaag de dag worden echter nog steeds diagnoses gesteld en zondermeer ‘ziekten’ genoemd. Ik zeg u; “Bedrog, zwendel is het.”
De enigen die er beter van worden zijn de psychiaters en de psychologen zelf. Kassa! Bovendien doen ze dat een levenlang ongecontroleerd, omdat ze dat kunnen, en is er geen ander beroep op te noemen waar zoveel ongestraft fout kan/mag gaan.

De waarheid betreffende een ‘chemisch balans’ die er in ons zou moeten zijn, is zondermeer een leugen. Tot en met vandaag de dag is er nog niemand geweest die een onbalans heeft aan kunnen tonen. Van alle medicijnen kan dan ook alleen maar gesteld worden dat ze ons vergiftigen, maar niet genezen.

Vraagt u maar eens, nadat voor u een diagnose is gesteld, om een chemische testverklaring. Hij komt er niet. Men spreekt over ‘bipolaire stoornis’ of een ‘depressieve stoornis’ [= sterke wisselende stemming tussen twee extremen], maar zijn er wel medische of wetenschappelijke tests voor psychische stoornissen? Neen, er bestaat niet één biologische test voor mentale ‘ziekten’!

Het is nóg erger. De medicijnen die er bestaan kunnen – zonder enige uitzondering – de werking van de hersenen ernstig beschadigen. Kan de psychiatrie de mens dan wel genezen? Is dat nog een vraag? Psychiaters erkennen en bekennen dan ook, dat er geen medische tests bestaan, die kunnen bewijzen dat er ‘mentale ziekten’ bestaan en evenzo dat ze niet in staat zijn patiënten te kunnen genezen.

Eigenaardig is dan wel dat zorgverzekeraars aan zowel psychiaters als psychologen miljoenen euro’s besteden, is het niet?
Let u op? Niet alleen aan salarissen, maar ook aan vele, vele miljoenen aan medicijnen. Dit alles – want we zijn er nog niet – dat die medicijnen tot zelfdoding [suïcide], agressie, psychosen, hartaanvallen, plotselinge dood en wanen kunnen leiden. Moet u zich dan nog afvragen wie er beter van worden? Natuurlijk… dat zijn zij die de diagnosen stellen en derhalve de producenten van medicijnen.

Mogelijk bent u door het bovenstaande geschokt, maar we zijn er nog lang niet, want weet u… de westers georiënteerde geneesheren – al lijken ze voor de eigen omzet eerder en graag geneesknechten – missen de algehele structuur van de geestelijke anatomie van de [mede]mens. Daarmee hun respectievelijk patiënt/cliënt.

De aanduiding van hun beroep geeft aan dat het gaat om de Griekse woorden ‘psyche’, is ziel, en ‘loog’, van lógos, is rede, reden, doen ze zelfs geen enkele eer aan. Ze beschouwen en dus analyseren de mens louter als een chemisch proces, is er geen kennis van binnenuit en… basta. Punt!

Mij is het dan ook niet vreemd dat men ‘vlucht’ naar wat alternatief genoemd wordt. Dan bestaan er naast genoemde medicijnen – die leiden tot vergiftiging, onderdrukking en om de patiënt aanspreekbaar te krijgen – ook nog therapieën. Maar wie kent een therapie die naar aanleiding van een diagnose ‘werkt’? Soms heeft het daar de schijn van, maar wat schijnt te zijn, misleidt de mens slechts. Bovendien is er nog zoiets als ‘terugval’ en is mij ook bekend dat, is de ervaring van de cliënt met een psycholoog niet naar tevredenheid, men de rest van het leven lijdend zal voortzetten als ‘uitgedokterd’.

Stel je een diagnose en maak je die aan de patiënt/cliënt bekend, hij zal eerder/sneller lijden door die diagnose, dan aan de kwaal/klacht zelf. Dan nog, een cliënt die een therapie volgt, wat doet hij? Hij kweekt alleen maar andere gewoonten aan. Gelooft misschien zelfs heilig in die therapie, maar dat is er tevens het kwalijke van, want geloven in zich zelf… is er niet bij.

Hij herhaalt en herhaalt alleen maar bepaalde activiteiten, stompt zijn creatieve geest af en voilà… we kennen de niet-resultaten. Immers… zou er een therapie bestaan die werkelijk de mens geestelijk geneest, zou die alle mensen genezen en dát… is niet het geval. Kortom… er bestaat géén geloven in ‘, géén methode, géén systeem – die therapieën genoemd worden – welke de mens geestelijk weer op de rails zet. Er is niemand anders dan wijzelf en voor onszelf in staat innerlijke/geestelijke bevrijding te geven!

En nu maar hopen dat dit weer niet te lang is………

» Posted By Andreas Sokrates Leno On December 27, 2009 @ 12:09

«« Back To Stats Page