Duik in de geschiedenis

Hedy dPrecies een jaar geleden kreeg de hashtag #MeToo vleugels: vrouwen en mannen deelden massaal hun ervaringen met seksueel geweld en seksuele intimidatie. Voor de publiciteit hielp het nogal dat vrouwen van naam meldden dat zij uiterst nare ervaringen hadden beleefd met opdringerige, of zelfs gewelddadige mannen. De hashtag werd zo veelvuldig gedeeld dat er geen ontkomen aan leek: seksueel geweld was kennelijk aanzienlijk wijder verbreid dan we wel wilden weten.

Maar vrouwen zelf wisten dat natuurlijk allang. Niet voor niets heeft elke vrouw een repertoire aan afweer- en beschermingsmechanismes paraat: van altijd een sleutelbos in je hand houden als je ’s nachts over straat loopt, of keihard fietsen, tot een ijskoud gezicht opzetten, dwars door iemand leren heenkijken of humor gebruiken om de lont uit een potentieel gevaarlijke situatie te halen.

Niettemin zijn vrouwen vaak (en terecht) bang dat de man die ze afwijzen, voor hun ogen zal ontploffen en gewelddadig wordt. En te vaak hanteren ze uit angst daarvoor een pacificatiestrategie, die zo’n vent – die immers naar geen enkel subtiel ‘nee’ wenst te luisteren – vervolgens als aanmoediging opvat: ‘Nou, ze heeft me niet keihard afgewezen, dus ik kan er gerust nog een schepje bovenop gooien.’

Ik ben het werkelijk doodmoe dat #MeToo als een recente openbaring wordt beschouwd. Zes jaar eerder had Tarana Burke die hashtag al geïntroduceerd, maar toen werd die helaas amper opgepakt – wat er, zo vrees ik, mee te maken had dat zij zwart is en haar dader aanzienlijk minder beroemd dan Harvey Weinstein.

Maar ook: we hebben het hier al zo vreselijk lang over. In 1981 – toen we ‘seksueel geweld’ nog met een x schreven, en de reikwijdte van het fenomeen echt nieuws was – schreef ik, samen met mijn toenmalige vriendje, een motie die Fred van der Spek vervolgens namens de PSP bij de Algemene Beschouwingen indiende. Daarin werd hinderlijk gedrag van mannen op straat voor het eerst in verband gebracht met seksuele intimidatie op de werkvloer, met verkrachting, met vrouwenmishandeling thuis, en met de stortvloed van misogyne beelden in de media.

Voor het eerst werd toen in de Tweede Kamer geconstateerd dat er samenhang tussen al die verschijnselen bestond, en dat ze tezamen verband hielden met een verwrongen beeld van mannelijkheid en van macht, en het vermeende ‘recht’ van mannen op seks. De PSP vroeg de regering indertijd daar een samenhangend beleid over te ontwikkelen, en dat tot prioriteit te verheffen. Die motie werd met grote meerderheid aangenomen.

Negentien-een-en-tachtig. Bijna veertig jaar geleden.

Volgde een grote conferentie (Kijkduin, 1982), en een dikke overheidsnota – de zogeheten Paarse Nota, over de samenhang tussen allerlei uiteenlopende vormen van seksueel geweld. Oh sorry: sexueel geweld.

Soms ben ik het moe de geschiedenis zo vaak te moeten herhalen.

 
Foto: Toenmalig staatssecretaris Hedy d’Ancona op de Kijkduin-conferentie

Author: Spaink

beheerder / moderator

5 thoughts on “Duik in de geschiedenis”

  1. Ik denk dat het ook met sociale media te maken heeft waar we echt om (#) time out zouden vragen om ons allen te dimmen.
    Eerlijk gezegd heb ik sinds die Hashtag nog nooit zoveel meegemaakt in korte jaar ( sinds #MeToo) als te voren in mijn 35 jaar bij elkaar. Iedereen werd niet meer kalm. Ook heeft te maken hoe minachting vanuit daders wereld was geweest hoe boos wij als slachtoffers waren. Heel openlijk. Ik geef toe dat ik vlak vóór mijn vakantie in Italië kei-kei-moe van die soort kermis was. Het heeft te maken dat de meeste mannen altijd het laatste woord hadden. Kijk ook naar kabinet over #MeToo afgeketst was om die onafhankelijke onderzoek. Ook TV gedoe zoals DWDD die presentator zei ook een paar keren zéér eigenwijs. Maar goed.

    Zolang de stilte rondom #metoo blijft doen, zijn we met allen als verliezers.

  2. Misschien komt na #MeToo juist op de weg naar 3e feministisch golf, maar die bestaat al vrij gekgenoeg in jaren 90, niet voldoende zichtbaar dacht ik. Nu 4e feministisch golf , wie weet komen vrouwen toch naar buiten massaal om te stoppen met verkrachting en geweld, meer woorden en nieuwe wettelijk aangeven voor zwaarstrafbare cel, niets in verkorte 6 jaar, maar langer dan 15 jaar. Dan voelt de dader wel iets voor??? Nou dan weet ik natuurlijk niet alles na die wetten, maar je hoort ook vaker hoeveel jaren ze in de gevangenis zaten na verkrachting, moorden en incest.

    Ik begrijp dat het voor jou, Karin, al vrij lang bestaande strijdbaar in 40 jaar lang gaande was, dat het voor de massa niet genoeg met ogen open doet, omdat het toch niet serieus wordt genomen. Na herhaaldelijke dreigingen vanuit rijkste beroemden en wel openlijk is voor ons wereld pas met ogen open??? Nou, dat weet ik ook niet alles na die volle toestandjaar 2017-2018-#MeToo.

    Misschien moeten we even in #Time-out zetten via social media, omdat het teveel goeds toch niet bereikbaar is, rustig aan doen met allerlei uithoeken van rotstreken (= klachten indienen, beschuldigen ). Wie op dit moment helaas ook al had ervaard, doe het dan meteen!!! En niet in jaren lang wachten, juist die verjaarde aantal decennia laat zitten. Wij als vrouwen die ervaarden, hebben het gewoon helaas PECH, omdat we niet durfden uit angsten, wat het begrijpelijk was, dat moeten wij met allen , in ons vorige generatie, gewoon accepteren dat ons PECH was. Maar via meldpunt kun je toch bellen die je kan vertellen uit die decennia van je verleden, dan krijg je er ook mooi mee met percentage hoeveel dit voorvallen waren geweest. Kan gewoon niet anders. Ik zou zelf toch niet met wijsvinger omhoog steken, als mijn verkrachter ineens topambtenaar was geworden van Unilever bijvoorbeeld, dat al méér dan 40 jaar geleden gebeurde. Dat was ook zoiets lariekoek, want je hebt je leven mooi goed te pakken die je stabiel en gelukkig voorts wilt leven, toch? Misschien praat ik te makkelijk, tja.
    Maar mijn verkrachter is gelukkig hardstikke dood, zo goed als een pier. Daar heb ik allang vrede mee. In gedachte: zijn hoofd nooit meer naar de lucht kijken, maar naar de grond volstroppen. Vette punt.

  3. Er zijn trouwens ook wel aardig wat blanke mannen die sexueel intimideren alleen die doen het vaak op de werkplek, en de allochtoonse heb je dan vrij veel meer last van omdat die het ook op straat doen, en een werkplek is nog enigszins een eigen keuze, maar of je wel of niet de straat op gaat heb je totaal geen keuze in dus,

    Ja de straat moet veilig zijn, anders krjgen vrouwen meer stress ook, stress slaat weer over op hun werk colegas en de familie en buren en vrienden, word er zelf ook niet gezellig in mn hoofd van als ik een angstige vrouw op straat zie fietsen dus, Beste dus ook zo een aanrander naar een plek sturen waar hij nooit meer overlast veroorzaakt,..

    Ps de aardige allochtonen worden vaak weer ook negatief aangekeken op straat, omdat als je haast hebt het lastig is om ieder individu persoonlijk te gaan keuren, dus kan me voorstellen dat als je aardige allochtoon bent dit hele verhaal ook al jaaaaren spuugzat bent..

  4. Gebeurt overal, niet alleen over de werkvloer of straat, maar echt overal. Tunnel, penthouse, Rivierbossen, binnen gezinshuizen, mijn buren even gevaar als de straat. Niet alleen de straat moet veilig zijn, maar mannen en vrouwen moeten aan zichzelf gelukkig zijn met hun eigen sexuele behoeften zonder anderen aan te randen of kleffen of verkrachten, noem maar op.

    Niet alleen Allochtonen, Maar ook “gewone” Burgers in Nederland, Duitsland, Engeland, Amerika of Nieuw-Zeeland.

    Wel heb ik een man boven 100 kilo keihard op zijn neus geslagen omdat hij mijn haar trok. Hij viel neer en per ambulance naar zkh afgevoerd, wegens zijn gebroken neus. Wel heb ik straatjongeren met mijn broodtrommel keihard ermee geslagen omdat die ene met een mes opentrok en wat zei waar ik geen stem verstond, gebeurde onder de viadukt naast flatgebouw. Ze hebben allemaal weggerend na mijn torenhoge gillend schreeuwen. Wel heb ik mijn collega hard op zijn knie geschopt nadat hij ook met mes opendeed en mij schold. Hij mocht daar blijven en ik moest weg van mijn baas, ongelofelijk was dat ook. Hoe veilig ben je dan eigenlijk over de werkvloer? Zo heb ik geleerd om mezelf te verdedigen en harde ( met harde argumenten ) mond geven, dan bang waren ze wel. Als ik boos of woede uitbarstte, was iedereen bang voor mij.

    Nou, wat is nou aardig aan? Of je aardig of niet aardig bent, evenerg ook als je dat ook zou doen, mij krijg je niet klein!

    Alleen het probleem is dat ik altijd zwakke punt voor vrouwen had, en als ze mij aandeed, was ik toch “bang” geweest. Gekgenoeg wel. Daar had ik mijn therapie net overgehad , afgelopen donderdag. Die psychologe zei al : “OOOO dat is echt niet goed voor een relatie of huwelijk waar je mee zat. Echt niet goed, want je was bang voor haar. Leer je zwakke punten voor vrouwen af, behandel iedereen gelijk waar je nergens bang voor bent, je bent heel sterke vrouw, je hebt alles overleefd. Dat moet je dat doen! Nergens zwakke punten, hou je hoofd erbij en als ze jou toch aandeed, meteen aangifte!” Ik zei: “Ja, het was mooi ermee afgelopen met mijn huwelijk. Geen denken aan! Ben er ook nog bezig met die stomme zwakke punten!”

    Overtuig mezelf zeker dat heel veel vrouwen ( OF MANNEN OOK ) zwakke punten hebben, dan moet iedereen zijn eigen zwakke punten zichzelf kijken in plaats van angst blijven rondlopen, leer omgaan met je angsten overheen te stappen, ga wandelen, kom je toch overal iedereen tegen die niet veilig is. Overal de wereld. Dus

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.