Zorgen over zorg

Het is november, en ik heb al wekenlang twee pijnlijke schouders. Bursitis waarschijnlijk, plus een kettingreactie. Vanwege de MS heb ik een stok nodig bij het lopen; daar leun ik flink op, waardoor mijn rechterschouder makkelijk overbelast raakt, en van de weeromstuit doe ik dan meer links. Die schouder raakt dan ook overbelast. Zodoende wil mijn linkerarm momenteel alleen met veronachtzaming van een pijnscheut in mijn jas, doet leunen zeer, kan ik geen van beide armen achter mijn rug buigen, en slaap ik al weken plat op mijn rug.

Kortom: naar de huisarts, voor een verwijzing naar de fysiotherapeut. Piekeren. Als ik nou een paar weken wacht, hoef ik mijn eigen risico voor 2014 niet aan te spreken en kan ik alles op 2015 gooien. Half december bedenk ik: oh nee wacht, is het niet zo dat je per jaar tien behandelingen bij de fysio vergoed krijgt, en daarna zelf moet betalen? Dan had ik dus wél al in november moeten beginnen mijn schouders te laten behandelen, want stel nou dat ik meer dan tien behandelingen nodig heb om weer pijnvrij te raken?

Het is december, de tijd om over te stappen van zorgverzekeraar. Dat durf ik nooit, want bij mijn huidige heb ik ooit een aanvullende verzekering weten te scoren, en die verlies ik vast wanneer ik overstap. Want welke zorgverzekeraar kent een middelbare vrouw met een dik patiëntendossier tegenwoordig nog extraatjes toe? MS, hersenbloeding, kanker, hernia (ja, ook al door die stok), mouches in mijn oogvocht, een geschiedenis als zware roker (nee, nu niet meer: ik ben bijna anderhalf jaar geleden con gusto overgestapt op dampen).

Oh verhip: de vrije artsenkeuze. Handhaaft mijn zorgverzekeraar die eigenlijk, of moet ik van hen van huisarts, specialist en/of fysiotherapeut wisselen omdat ik anders vette rekeningen achteraf krijg? Nee toch: het heeft zo lang geduurd – en vele goedgekeurde doch vergeefse declaraties gekost – eer ik eindelijk een fysio vond die mijn bursitis effectief wist te behandelen. Sindsdien wil ik alleen haar nog. Zit mijn Mirjam in hun pakket?

Mag ik nog naar de VU wanneer de ms opspeelt? Dat zal toch wel? Zij hebben immers hét kenniscentrum rond ms in Nederland, ik kan me niet voorstellen dat een zorgverzekeraar geen contract met ze sluit…

Mijn zorgverzekeraar is trouwens, zo blijkt uit een brief die ik ontvang, zojuist in december overgenomen door een andere zorgverzekeraar. Hemel. Ik heb geen idee van hún werkwijze… Werken ze in natura? Of hebben ze een voorschotsysteem waarbij je eerst zelf moet betalen en daarna kunt declareren? Godbewaarme, nog meer papierwerk, en heus, ik haat administratie.

Mijn schoonmaker betaal ik al tijdenlang zelf. Zwart, dat levert hem meer op en is voor mij goedkoper. Vroeger kreeg ik een gedeeltelijke vergoeding, maar buiten dat je dan geen enkele zeggenschap hebt over wie er urenlang in je huis is, vergt het een sloot administratie. De afschaffing van de vergoeding die mij waarschijnlijk ten deel zou vallen deert me daarom niet. Maar ik ken zat mensen die ervan wakker liggen, en die géén geld hebben voor een zwartbetaalde hulp.

Januari. Er valt een brief van de gemeente in de bus. Binnenkort moet ik een maandelijkse bijdrage gaan betalen voor de Canta die ik in bruikleen heb.

Bestaat de aftrek van ziektekosten bij de belastingdienst nog? Of de vaste aftrek voor chronisch zieken? Ik help het u hopen.

 
[Multiple Care is een kwartaalblad voor de gezondheidszorg, uitgegeven door Biogen – de producent van Avonex, een medicijn dat multiple sclerose afremt. Deze column schreef ik voor hun voorjaarseditie, maart 2015.]

Author: Spaink

beheerder / moderator

7 thoughts on “Zorgen over zorg”

  1. Karin,

    Dit is precies de soort zorg(en) waar we ons geen zorgen over zouden moeten hoeven maken. Maar doordat een aantal lieden, vooral diegenen die met hun lul in de reet van VVD-ers zitten – of is het andersom? – geld aan de zorg willen verdienen, moeten wij ons zorgen maken over onze zorg.

    We zullen dus terug moeten naar ‘vroeger’, toen het systeem nog menselijker was.

    J.

  2. Wat jij nodig hebt is een weekje eruit Karin.
    Laat je verwennen in een Fries dorpje aan de Waddenzee. Ik voer je mee langs het grootse wad met ontelbaar veel ganzen en eindeloze vergezichten. Ik woon naast klein bakkertje waar we croissantjes kopen en Friese oranjekoek. We aaien de koeien die voor de slagerswinkel geduldig wachten zoals het hele dorp vertrouwd is met haar lot. Ik laat je kennismaken met Klaas de dorpsgek die de hele dag wandelt en ons alle nieuwtjes bezorgt. We gaan kerkuilen tellen in de oude boom. Bovenal is er de stilte en de wind die elkaar aflossen in de mooiste vergezichten. O er is ook nog een museum dat de oorsprong van terpdorpen vertelt. We komen thuis waar de deuren nooit gesloten zijn en met een kleur op je gezicht ga je genieten van een glas goede port. Even geen artsen, zorgverzekeraars of overbelasting.
    Gewoon lekker er even uit.

  3. kan me het helemaal voorstellen
    gelukkig heb ik woonbegeleiding die die dingen regelen
    en sinds kort een aangename huishoudelijke thuishulp
    die ook goed schoonmaakt
    en de katjes respecteert

    ja je hebt 10 keer fysio per jaar
    en ik moet telkens van de gemeente van zorgverzekering veranderen en
    daar krijg ik een aanvullende verzekering moeiteloos bij
    ondanks mijn dikke dossier

    de fysio stelde voor een brace voor mijn voet die niet wil genezen
    70 euro belde hij even door, dat proberen we nu eerst via de revalidatie arts
    want daar kreeg ik er 1 voor niets, eerder ook bij de fysio
    er verander veel….

    queenie eet de bladeren van mijn tulpen af, gelukkig niet giftig
    ze is gek op bloemen, maar dan om te eten en uit de vaas te trekken
    maar ik heb een vaas die kat bestendig is

  4. Jij verdient net zoveel zorg als je die arme kat gaf, wat een geklaag en nog zwartwerkers ondersteunen ook. Ik ben ook chronisch ziek, maar na 30 jaar keihard in de gezondheidszorg gewerkt te hebben; scheidt ik nog wel het kaf van het koren, ik houd niet van aandachttrekkerij en boven al verbaasd het mij dat je zoveel van de zorg gebruik maakt en alles perfect wilt, terwijl je een doodzieke kat liet creperen en niet eens een waardig einde gunde.. Altijd maar weer die “übermensh” die zich veel meer dan een dier vindt, al die klachten en wel een blog of collum kunnen schrijven> gaat er bij mij niet in! En jammer voor je; maar eigen bijdrage voor een canta is al niet meer aftrekbaar van de belastingdienst!

  5. Nou, jongens, ga der maar aanstaan.

    Mijn zegen hebben jullie: hoe zwarter, hoe beter.

    Fuck the system!

    Althans (vroeger toch alTans, zonder h?) als je genoeg gefuckt bent is terug fucken het enige dat erop zit, wil je niet het Stockholm-syndroom oplopen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.