Eigen bijdrage

(De AVRO zendt elke werkdag tussen 13:30 en 14:30 De Praktijk uit op Radio 1, een programma over gezondheidskwesties. Met ingang van deze maand heb ik daar een tweewekelijkse gesproken column. Bij deze de tweee.)

Een kennis die na een operatie anderhalve maand absoluut niet mocht tillen of op enige manier kracht mocht zetten, had huishoudelijke hulp nodig. Ze kreeg via de AWBZ iemand toegewezen die drie uur per week kwam schoonmaken: heerlijk! Dat ze een eigen bijdrage moest betalen, vond ze logisch.

Totdat de rekening in de bus viel: zesenveertig euro nogwat aan eigen bijdrage per week had ’t haar gekost. Zwart iemand aannemen was stukken goedkoper geweest, voor hetzelfde geld had ze dan bijna twee uur meer hulp kunnen inhuren.

Ja logisch, zult u denken: zwart werk is altijd onder de marktprijs, daar is ’t zwart werk voor. Handig voor de zwartwerkgever, want alle lasten zijn voor rekening van de zwartwerker: geen verzekering, geen ziektewet, geen WW. Mijn kennis troostte zichzelf met de gedachte dat ze haar tijdelijke hulp van dat extra geld in elk geval wat rechtszekerheid had bezorgd, en dacht er verder niet meer over na.

Tot ze haar voormalige hulp in de stad tegenkwam. Ze raakten aan de praat. De hulp vertelde dat ze al geruime tijd last had van hevige rugpijn, de dokter had haar elk zwaar werk verboden. Ze had haar werk als alfahulp helaas moeten opgeven. ‘Nou, dan ’t is maar goed dat je niet zwart werkte, nu krijg je in elk geval nog een uitkering,’ zei mijn kennis, de gepeperde nota indachtig. Tot haar verrassing antwoordde de ex-hulp dat er van een uitkering geen sprake was, daar deden ze niet aan bij alfahulpen. Waardoor mijn kennis plotseling toch weer anders dacht over die zesenveertig euro voor drie uur schoonmaken.

Ik heb navraag gedaan. Voor huishoudelijke hulp via de AWBZ wordt per uur 15,50 euro bij de klant in rekening gebracht. Niet iedereen hoeft de volle mep te betalen: bij een minimuminkomen is je eigen bijdrage zestien euro per maand, de overheid legt de rest bij. De alfahulp zelf krijgt 12,21 bruto per uur uitbetaald. Het verschil tussen de bruto kosten (door de klant of de overheid betaald) en het brutoloon voor de hulp is 3,30 per uur. Dat bedrag gaat naar de thuiszorginstantie, als bemiddelingskosten en overhead. Oftewel: bijna een kwart van het geld blijft in de organisatie hangen. Dat vind ik fors. Voor ontwikkelingshulp leggen we strengere normen aan.

Alfahulpen zijn niet in dienst van de organisatie. De overheid beschouwt ze als kleine zelfstandigen: ze krijgen derhalve geen reiskostenvergoeding, er worden geen werkgeverspremies voor ze betaald, en ze krijgen geen uitkering bij ziekte of arbeidsongeschiktheid. Lekker makkelijk voor de thuiszorg: alle arbeidskosten en -risico’s zijn voor de alfahulp, en zij strijken als organisatie niettemin een kwart van het geld op.

Mijn kennis moet aanstaande zomer een nieuwe operatie ondergaan en dan mag ze opnieuw zes weken niks. Deze keer zoekt ze zelf wel iemand voor het huishoudelijk werk. Zwart, dat is voor haar goedkoper, en voor de hulp zelf maakt het geen klap uit.

Wat me tot de vreemde conclusie bracht dat officiële thuishulp inschakelen alleen verstandig is voor wie minder dan modaal heeft. Dan legt de overheid immers bij, en zijn de kosten lager dan bij zwarte huishoudelijke hulp. In alle andere gevallen heb je nadeel van de thuishulp.

De enige die altijd profijt van thuishulp heeft, is de thuiszorgorganisatie. Is dat niet een beetje ziek?

Author: Spaink

beheerder / moderator

18 thoughts on “Eigen bijdrage”

  1. Nou, pas op, zo is het misschien in Amsterdam, maar de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) die hierachter zit, wordt door elke gemeente anders uitgevoerd. En dus is er grote rechtsongelijkheid in het hele land. Sommige gemeenten betalen meer, sommige minder, sommige hebben het hele begrip alfahulp afgeschaft. Er is geen peil op te trekken.

  2. Ik ben het met iedereen eens, het wordt ontzettend duur. Maar daar is niets meer aan te doen. In sommige kernen, cellen, ook vooral in het buitenland (België) heeft men dat opgelost met buren- en familiehulp in de sfeer van de gesloten beurzen.

    In een druk en dichtbewoond stadsdeel met veel en hoge flatgebouwen heeft men dat opgelost of gaat men dat oplossen met en door re-socialisatie. Dat wil zeggen dat de mensen en de bewoners geleerd wordt met elkaar om te gaan. Dat weten en dat kunnen ze namelijk niet meer.

    In de flatgebouwen-conglomeratie waarin ik woon heeft men dat opgelost door een netwerkje van hulp- en dienstverleners in de sfeer van de gesloten beurzen. De ene kan dit, de ander kan dat en de lamme helpt de blinde. En zo probeert men het ‘n beetje uit te zitten tot de dood erop volgt.

    In veel woon- en leefgemeenschappen waar ik ben gaan kijken bijvoorbeeld in en rondom Luik en Charleroi bestaat helemaal niets. Men moet nog een beetje, een jaar of vijf wennen in ons land aan het idee en feit dat het bij ons in Nederland over 10 jaar ook zo is.

    De lands-economie reshuffelt zich. Het rationaliseert.

    In het begin is dat altijd moeilijk.

    ‘ô_ô/’

    Maar we komen er wel overheen de mens overwint altijd alles.

  3. Het probleem is meer het systeem dan de zzp-ers.

    Heel veel bedrijven stappen over op zzp-ers en zzp-ers vinden het helemaal fantastisch dat ze een zelfstandige zijn en dat ze worden ingehuurd. Tot dat…….

    Dus het heeft vaker te maken met de onprofessionaliteit van de ZZP-er dan dat het met ander zaken te maken heeft.
    Er worden mensen zelfstandige die eigenlijk niet weten waarmee ze bezig zijn.

    Als de thuiszorg dame in kwestie een arbeidsongeschiktheidsverzekering had gesloten dan had het probleem niet gespeeld.
    De thuiszorgdame kun je het eigenlijk niet kwalijk nemen. Want ik denk dat de voorlichting vanuit de organisatie niet optimaal is.

    Je ziet dit verschijnsel nu in meerdere sectoren. Mensen vinden het vaak fantastisch om eigen baas te zijn. Terwijl ze zich vaak eerst zouden moeten buiten over aansprakelijkheidskwesties, financiele gevolgen en arbeidsongeschiktheid.

  4. Ace, dit verhaal is niet op een Amsterdams voorval gebaseerd. Robin: alfahulpen hadden geen keus, ze werden verplicht zzp’ers, daar kwam geen vrije wil aan te pas. En de meeste alfahulpen verdienen zo weinig dat een arbeidsongeschiktheidsverzekering niet haalbaar is. Het komt erop neer dat de overheid alle risico’s bij de werknemers heeft neergelegd.

  5. Dank weer Karin voor een helder stuk. Ik hoop dat het door velen gelezen wordt en dat het transparantie tot gevolg heeft uiteindelijk voor iedereen, het zal tijd worden!

  6. Kritisch kijken naar dit soort hulp lijkt inderdaad wel zinvol. Wat mij ook lijkt is dat hulpzoekende mensen misschien ook gewoon te veel uit handen genomen wordt. Leren zij eigenlijk wel voldoende zich zelf te helpen? Goedbedoelde hulp kan ook snel nadelig uitpakken en dus kennelijk ook financieel.

    Van de regen in de drup, dat blijkt toch de waarheid.

  7. Ja, ook hier in de buurt, Brabant, gaat dat zo en gelukkig weten de meeste mensen dat je echt beter zwart kunt inhuren als je een modaal inkomen hebt. Ook bij op http://www.de-amazones.nl is hier al veel over gediscussieerd.
    Zéker omdat de vrouwen die in dit vak werken echt héél slechte arbeidsvoorwaarden hebben. Niet gewoon slecht maar echt dramatisch slecht en dat dit in Nederland zomaar mag is werkelijk ongehoord.

  8. We moeten eens kijken naar de Turken in ons land.
    Dat zijn er ‘n paar miljoen.
    Daar springen de familie- en de gezinsleden bij bij alles als ‘t moet.
    Omdat ‘t plicht is en zo hoort.

    Nederlandse overheids-, hulp-, mantelzorg- en subsidie-instellingen
    moeten werkelijk letterlijk bij die Turken op de stoep en op de drempel gaan liggen, in de hoop dat ze iets van de aangeboden voorzieningen aannemen, hoe weinig ook.

    Het land is gek geworden en op hol geslagen.

    ‘=_=/’

    Nu zijn Turken natuurlijk maar …

  9. In Utrecht vraagt de gemeente 22 euro per uur voor huishoudelijke hulp via de thuiszorg, dus 66 euro per ochtend. Daarvan houdt mijn hulp (geen alfahulp maar in dienst van een thuiszorginstelling) ongeveer 8 euro per uur over. De rest gaat naar het CAK, de WMO-uitvoerder en de thuiszorginstelling. Schande!
    Ik betaal dus 132 euro per 4 weken voor tweewekelijkse thuiszorg.
    Sinds dit jaar zijn de kosten ook niet meer via de belasting aftrekbaar, zodat ik mijn thuiszorg heb opgezegd. Ik kan dat echt niet meer betalen!
    De thuiszorg heeft zichzelf de markt uitgewerkt!

  10. Zo zal het nog met veel meer dingen gaan, de eerstkomende tien jaren. We leven in een afschuwelijke wereld.

    Héél erg.

    ‘°_°/’

  11. ‘t Wordt tijd dat die alfa-hulpen er de brui aan geven. Dan kan het management zelf plees gaan poetsen, bedden verschonen en… oh nee, daar zijn ze niet voor opgeleid. Sorry, mijn fout.

  12. Het is inderdaad een trieste vertoning tegenwoordig, ook in de thuiszorg. Hoewel ik het ergens ook sneu vind dat mensen dit fenomeen niet opgepikt hebben uit het nieuws, toen de verandering een feit werd en er toch wel enkele demonstraties geweest zijn.

    In Almere is er nog een degradatie in gemoffeld. Alle mensen in de thuiszorg moesten verplicht een opleiding en een niveau omhoog, met behoud van hun voormalig salaris. Dat betekende voor de thuishulp dat die alle vaste clienten gedag moest zwaaien om verzorgende C te worden, iets heel anders dan thuishulp en nog steeds betaald als thuishulp. Keus was er niet, anders werd het ontslag. De client kreeg vervolgens wat losse schoonmakers over de vloer waarbij het menselijke contact grotendeels verloren ging.

    @Stolat: in dat geval zou ik onmiddelijk een grijze werskter inhuren. dat mag tegenwoordig ook en is stukken en stukken goedkoper denk ik.

  13. @juzo: je gaat er klakkloos vanuit dat iedereen familie en goede vrienden heeft die ook nog dichtbij genoeg wonen om er een huishouden bij te draaien. Voor velen is dat niet zo.

  14. @Darella Dat is helemaal niet erg. We hebben nog ‘n jaar of tien te gaan voordat de totale reorganisatie van maatschappij en staatshuishouding en de individuele aanpassing aan de nieuwe oude fatsoensnormen en waarden volledig en tot in de kleinste geledingen haar beslag gekregen heeft.

    Tot die tijd is er nog wat geween en geknars der tanden, wat Amsterdams gemopper en gezeur, -dat doen die mensen daar nou eenmaal altijd-, maar daar stappen we lustig en vrolijk flierefluitend als overige landsbewoners overheen.

    We kijken zelfs ‘n andere kant op, en horen niet.
    Dat allemaal enkel en alleen gevoed door de gedachte, dat morgen vanzelf en voor niets en niemendal gewoon de zon weer op gaat.

    En ‘s avonds wie weet, ook wel weer onder, onder feestelijke omlijsting van de ober, die gezwind komt aangestapt met een bakje peanuts.

    ‘^_^/’

    Wat is nou werkelijk iets, wat er toe doet?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hou me per e-mail op de hoogte van nieuwe reacties op dit artikel.
      (U kunt zich hier abonneren zonder zelf te hoeven reageren.)

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.