Picnic heb ik altijd allejezus duur gevonden. In 2006 kostte deelname aan het hele congres al 750 euro, nu – twee jaar later – is dat maar liefst verdubbeld tot 1480 euro. Reden om maar niet te gaan. Bovendien begrijp ik die hoge toegangsprijzen niet: Picnic krijgt buitengewoon veel subsidie (dit jaar 1,6 miljoen euro) en wordt door tal van grote bedrijven gesponsord.
Er gaat zelfs zoveel subsidie naar Picnic toe dat bijna alle andere aanvragen voor ondersteuning van projecten en plannen op het gebied van technologie en media in Amsterdam sneuvelen: Picnic zuigt al het geld naar zich toe. De gemeente subsidieert daarom vrijwel niets meer op dit vlak. Die vraatzucht heb ik altijd naar gevonden.
Deze week werd ik gevraagd of ik op Picnic Clay Shirky zou willen interviewen na afloop van zijn lezing. Leek me erg leuk, zijn boek Here comes everybody: the power of organizing without organizations heb ik met veel plezier gelezen, en ik wist nog wel wat fijne kritische noten om te kraken.
Ik vroeg welk honorarium ze in gedachten hadden. Alleen al aan voorbereiding kost zoiets zeker een dag: Shirky’s boek herlezen, een paar video’s van z’n eerdere lezingen bekijken, andere kritiek opsporen, vragen voorbereiden. Het antwoord:
We bieden helaas geen honorarium. Om eerlijk te zijn, wel aan Shirky, maar verder aan geen van de sprekers in het congres.
Toen brak mijn klomp. Picnic heeft een begroting van 3,6 miljoen, krijgt 1,6 miljoen subsidie, ontvangt handenvol sponsorgeld en de sprekers – die toch de inhoud van het congres maken of breken – worden geen van allen betaald voor hun werk en inspanning (nu ja, op Shirky na, dan)? Wat een gotspe. Tegen de mevrouw van de belichting of tegen de meneer van de catering zeg je toch ook niet: ‘Sorry, maar we hebben besloten niemand uit uw branche te betalen. U moet het maar als reclame voor uw product zien dat wij u hier uitnodigen gratis iets voor ons te komen doen’?
Dus ik ga niet naar Picnic. En sinds dat mailtje van vanmiddag vraag ik me af
- waar dat al geld dan in hemelsnaam naartoe gaat,
- waarom optreden op Picnic – dat als een ‘professioneel’ congres wordt neergezet – als vrijwilligerswerk wordt beschouwd,
- hoe het kan dat het duurste mediacongres in Nederland haar sprekers niet betaalt maar wel enorme toegangsprijzen vraagt,
- waarom het publiek niet weet dat de sprekers hun optreden uit eigen zak moeten bekostigen,
- of de organisatie zelf ook voor niks werkt,
- waarom Picnic a free lunch én subsidie wil.
Goh, en ik altijd maar denken dat subsidies verantwoord dienden te worden in Nederland.
hotels vluchten video projecties apperatuurhuur etc kunnen aardig duur zijn
Mare, ook de KLM behoort tot de sponsors, ik vermoed dat hun bijdrage in natura gaat… De volledige lijst van sponsors staat hier: http://www.picnicnetwork.org/page/21665/en
Natuurlijk kost een dergelijke conferentie een smak geld, maar als je je sprekers niet kunt of wilt betalen, doe je iets heel erg fout. Die vormen immers het hart van de conferentie.
De hapjes zullen wel héél lekker zijn ;-)
Ja, ik ga ook niet i.v.m. geld.
Heb nog overwogen om me als vrijwilliger aan te melden in ruil voor gedeeltelijke entree.
De oproepen die ze daarvoor plaatsten wekten op mij de indruk dat de operationele werkzaamheden tijdens het festival vooral door vrijwilligers worden gedaan.
Dat is ook nog iets voor op je lijstje…
Ik ben degene die hierboven geciteerd word vanuit de PICNIC organisatie, ik stel namelijk het programma samen. Wat Karin weglaat, is wat ik verder schreef in mijn mail aan haar:
PICNIC is meer dan een congres, we bieden ook specials (95 euro voor een hele dag van 9.00 tot 22.00 incl lunch en feest), labs (gratis), lezingen voor 700 studenten (gratis), een 3 daags kunstprogramma (gratis), een dag voor 100 talenten (gratis), workshops voor 1000 scholieren. Het congres wordt live gestreamd dus iedereen kan meekijken. Voor start-ups, kunstenaars en onderzoekers zijn 75 gratis kaarten beschikbaar. Het programma in de PICNIC Club (de Gashouder) wordt komende week bekend en een bezoek kost 15 euro, net als het feest. PICNIC is volgens mij breed toegankelijk.
Wat betreft het betalen van sprekers: wij nodigen onderzoekers, ondernemers en kunstenaars uit met passie over hun onderwerp; die verdienen hun geld met hun eigen werk en komen daar over vertellen. We hebben er voor gekozen om voor de sprekers een lijn te trekken.
Voor iemand die zijn geld verdient met spreken is dat lastig, en ik vind het dan ook een heel begrijpelijke beslissing als mensen om die reden mijn uitnodiging afwijzen. Je zult ook zelden sprekers uit het ‘sprekers circuit’ bij PICNIC aantreffen.
Overigens, wat wij doen is niet vreemd – kijk naar DLD, Lift, TED, Sime, Leweb, Milia, Reboot – geen van ze betaalt sprekers. Naar mijn mening is het congres in verhouding tot vergelijkbare internationale congressen niet duur.
Verder nog even ter correctie:
PICNIC werkt niet met grote aantallen vrijwilligers, wat hierboven ook nog geopperd wordt. We werken samen met een Hogeschool die zijn studenten event management ervaring wil laten opdoen, maar verder worden de mensen die bij PICNIC werken betaald. PICNIC heeft overigens een zeer kleine organisatie, maar heel veel partners, die op het moment extreem hard werken om een geweldig festival samen te stellen. Die partners komen uit alle hoeken, culturele instellingen, non profit organisaties, grote bedrijven, universiteiten etc. Juist die mix tussen wetenschap, commercie en kunst maakt PICNIC interessant.
Wat betreft de kritiek op de Gemeente Amsterdam die PICNIC ondersteunt. Natuurlijk kun je daarover van mening verschillen. Doel is voor de stad een internationaal evenement samen te stellen dat voor de cultuur en bedrijvigheid van de stad een belangrijke stimulans is. Over twee jaar moet dit gebeuren zonder subsidie. Of PICNIC voor de stad en zijn creatieve bewoners en bedrijven van belang is en zal blijven, kun je volgens mij het beste zien als je het event ook bezoekt.
Ik heb Karin uitgenodigd om naar PICNIC te komen en zelf te zien wat we doen. Mochten er hier lezers zijn die wel interesse hebben, zie
http://www.picnicnetwork.org
Monique van Dusseldorp
Programma Directeur
monique@crossmediaweek.org
Ik zie niet zoveel verschil met een weekendje zeezeilen voor de management-team-leden, geheel aftrekbaar als fiscale verwervingskosten voor de onderlinge representatie der commerciële self-supporting concern-onderdelen (Telegraaf).
Maar ‘t kan zijn, dat ik ‘t verkeerd zie, natuurlijk.
Dat wil wel eens voorkomen.
‘°_°/’
Ik zou er niet heengaan.
Monique, één lijn trekken is helemaal geen slecht idee maar het is bizar dat dat dan de nullijn moet zijn. De cateraar op Picnic wordt betaald, de verhuurder wordt betaald, de schoonmakers worden betaald en de organisatie wordt betaald – alleen de sprekers niet, die worden geacht voor niets te werken. Voor de ‘eer’. Verder schrijf je:
Ze verdienen hun geld met hun werk zeg je. Maar dus niet op Picnic. Daar worden schrijvers en sprekers ineens geacht voor nop te werken.
Overigens zet je met dergelijk beleid de deur wagenwijd open voor mensen die namens de baas komen vertellen. Wat precies de voornaamste kritiek was op Picnic ’07: het was een vlootschouw van bedrijven die hun product in het zonnetje kwamen zetten, niet van kritische denkers.
De toegangsprijs van 1500 euro zorgt ervoor dat er alleen nette en interessante mensen op af komen.
Het lijkt mij de perfecte plek om te netwerken en zaken te doen. Mensen als jij en ik hebben daar niets te zoeken Karin..
Tja dat zijn de toestanden die ook gebeuren in de wereld der patientenorganisaties. Ik ben zelf bestuurslid voor een wat kleinere vereniging (zeldzame aandoening) en wij werken puur vrijwillig. Ons potje subsidie vanuit PGO vloeit volledig naar onze leden in de vorm van een blad (heb vandaag weer 360 bladen in enveloppen zitten stoppen) en een ledendag waarin we de kinderen een programma bieden en de ouders lezingen voorschotelen. Alles inclusief lunch etc. Onze sprekers krijgen niet betaald maar wel onkosten+reiskosten vergoed en een bosje bloemen+flesje wijn. Zo;n dag wordt mede mogelijk gemaakt door de sponsering van farmaceuten.
Van dat laatste moet je niet teveel voorstellen het bedrag is een schijntje, zeker als je weet dat onze patientengroep wat betreft hun omzet de 3de bron van inkomsten vertegenwoordigd!
En 1 van die farmaceuten een jaarsalaris van een ton betaald aan een de voorzitter van een andere vereniging..
Bij ons krijgt niemand een salaris. we komen net uit met de reiskostenvergoeding.
Dat lijkt me een ander verhaal, postkantoor: wat je beschrijft is dat er amper budget is en dat iedereen op vrijwilligersbasis meedoet. Dat ligt bij Picnic ietwat anders.
Hi Karin,
Over de allereerste PICNIC was ik toendertijd al enorm verbaasd. Waarom krijgt PICNIC subsidie terwijl al die andere congressen (toendertijd bijv Oreilly’s OSCON) geen cent krijgen en het middels sponsoring en tickets moeten zien te redden (wat PICNIC ook nog eens erbij neemt). Zie mijn berekening van toen op nettime:
http://www.nettime.org/Lists-Archives/nettime-nl-0608/msg00062.html
Inmiddels is de balans helemaal zoek bij deze club.
Ik moet toch wat nuanceringen zetten bij mijn en alle andere reacties.
Als je graag de komende jaren in luxe en comfort wil leven en je nergens meer zo erg buitensporig druk om wil maken dan moet je (gratis) gaan PiCniCken.
Je doet dan netwerken, legt contacten en wordt soepel slank en goed geolied binnengesluisd in het lucratieve zakenleven met alles wat daarbij hoort. Dat is nogal wat. Alles wat je hartje begeert.
Je onafhankelijkheid ben je dan kwijt.
Veel journalisten die de 50 gepasseerd zijn, -ze moeten hun schaapjes dan op het droge hebben-, doen dat. Tenslotte moet je om volledig mens te kunnen zijn ook de vruchten kunnen plukken van de jaren die achter je liggen. Het is ‘n te rechtvaardigen keuze.
In de echte journalistiek wordt niemand rijk.
Als je ethisch volwaardig en principieel in de beroeps(l)eer blijft tegenover jezelf, blijf je wat je bent en doe je geen handkus aan de mammon.
Je kunt fier alle jaren die komen jezelf in de ogen zien.
Dat is alles. Meer biedt het leven niet.
Er volgen dan jaren van kommer en kwel. Zorg en aantasting.
Spijt en zelfverwijt. Het grijpt je naar de keel.
Je staat helemaal alleen op de wereld. Je hebt niemand. Niemand helpt je.
Dat is het lot van de beroepsdienares.
Het is het mooiste en gaafste, maar ook het kostbaarste. Gaat volledig ten koste van jezelf. Er blijft nog minder dan niets van je over.
Zo zei het mijn allereerste hoofdredacteur in Amersfoort 1968, en hij had gelijk.
Iedereen maakt voor zichzelf de afweging wat hij te doen en te laten heeft in dit leven.
En waarom.
Ik kan niemand raden.
Ik zou niet weten hoe.
En waarom.
‘*_*/’
Prettig weekend.
In mijn ervaring worden veel kunstenaars, wetenschappers en ondernemers door dezelfde kracht gedreven: nieuwsgierigheid hoe iets zou kunnen werken, en een tomeloze energie om er vervolgens wat van te maken. PICNIC laat die werelden bij elkaar komen, en is ook nog eens breed toegankelijk.
Het is een uitwisseling met allerlei verschillende bijeenkomsten en activiteiten, het congres is daar een onderdeel van. Voor iedereen die zijn eigen oordeel wil vormen, zie hier wat er ook gratis of voor weinig geld mogelijk is. http://www.picnicnetwork.org/page/25941/en
De wereld een markt, okee, daar heb ik niets op tegen maar het moet dan wel als zodanig gezegd worden. Daar hou ik van. Ik zou eens moeten gaan kijken maar ja, word ik, of ook ergens maar iemand anders er beter van? Ik heb en houd meestal zo, mijn twijfels. Waardoor ik nog besta. – ‘°_°/’
Het klinkt erg interessant – helaas ben ik zowel beroepskrankzinnige als kunstenaar namens de staat, en ben ik aldus absoluut niet in staat om een toegangskaartje te financieren.
Sorry dat ik dit zeg, maar als meneer Andrew Keen dit zou lezen, dan zou hij smile to himself: “Dit krijg je nou als er een surplus aan amateurs hun kunstjes gratis wil vertonen. Had ik je niet gewaarschuuwd? Zij die betaald willen worden om hun expertise worden mee de gratis-en-voor-nix put in meegesleurd, en verworden tot de nieuwe amateurs, omdat de echte amateurs zo staan te popelen om hun kunstjes uberhaupt te vertonen, dat ze dit zelfs gratis willen doen. Hun bereidwilligheid wordt de 0,0 euro standaard voor de rest van ons echte experts, die willen eten van onze expertise”. Misschien dat Keen toch gelijk heeft? Waarom betalen voor een experts als iedereen een expert wordt dankzij het Internet?
Je bent gewoon niet cool genoeg om betaald te worden, en voor deze gasten, met hun 3,6 miljoen belastingsgeld, is geld het ultieme scheidsrechtersmiddeltje geworden. Voor jou 10 anderen (amateurs, maar wel gratis). En zegt nou niet zo naief: ik weet niet waar al dat geld naar toe gaat, dat weet je best.
Grom, mijn dispuut is niet met Picnic is niet dat ik vind dat er nooit iets gratis gedaan mag worden. Mijn dispuut is dat Picnic bakken vol geld binnenkrijgt – zelfs zoveel dat andere initiatieven op droog brood komen te staan en dood neervallen – maar tegelijkertijd weigert om wie dan ook aan sprekers te betalen. Ik vind dat een idiote discrepantie.
En nee, ik heb geen idee waar ze bijna vier miljoen aan weten uit te geven. ‘t Is me nogal een bak geld…
Over amateurs: In mijn ervaring zijn barcamps (http://barcamp.org/) en unconferences veel leuker, leerzamer en interactiever dan menige (duur)betaalde conferentie.
@Spaink: Dat is ook iets wat ik me afvroeg toen ik een keer een halve subsidieaanvraag deed. Bij SenterNovem mag ik wel zien welke aanvragen de voorgaande jaren zijn goedgekeurd, maar het bedrag dat is uitgekeerd en de verantwoording daarvan kan ik niet opvragen.
Ik kan geen goede reden verzinnen omdat niet publiek te maken. Mensen die dingen doen met overheidsgeld, prima, maar geef dan ook openheid van boeken en zorg ervoor dat het geproduceerde eigendom publiek domein of Creative Commons is.
Heb je alle berichten in de krant gemist over topinkomens van 250.000? Daar gaat je geld naar toe. Vraag eens aan die Monique hoeveel van de Picnic top al een eigen huis bezitten.
Aan Alper, comment nummer 9, ik insinueer niet amateurs geen kwaliteit aanbieden. Sterker nog, sommige amateurs zijn beter geinformeer, meer bij-de-tijd en eloquenter dan sommige “experts”. Het probleem is: hoe meer van zulke “top-amateurs”(?), die het voor nop doen, hoe minder congressen geneigd zullen zijn om experts te betalen. Waarom betalen voor iets dat voor nop te halen is?
(Wie heeft Karin Spaink trouwens vervangen voor dat interview? Zullen we die eens mailen en vragen of die het voor nop deed? En waarom?)
met 3,6 miljoen kunnen 10 independent films worden geproduceerd, 100 theaterproducties en nog wat duizenden projecten van kustenaars. En ze organiseren het in oktober om zeker te zijn van de subsidies, voordat anderen daarmee aan de haal gaan (an empty pan is a pan to be filled).
het betalen van gewiekste zakenlieden en burocraten produceert geen cultuur en beledigt de kunst.